Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 51/21

POSTANOWIENIE

Dnia 17 sierpnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Toruniu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodnicząca:

Asesor sądowy Agnieszka Szufarska

po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2022 r. w Toruniu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Z. S.

przeciwko J. B.

o wydanie nieruchomości

postanawia:

1.  umorzyć postępowanie,

2.  zasądzić od pozwanej J. B. na rzecz powoda Z. S. 7 117,00 zł (siedem tysięcy sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 3 600,00 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

3.  nakazać pobrać od pozwanej J. B. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu 465,95 zł (czterysta sześćdziesiąt pięć złotych dziewięćdziesiąt pięć groszy) tytułem zwrotu wydatków tymczasowo wyłożonych przez Skarb Państwa.

Sygn. akt: I C 51/21

UZASADNIENIE

Postanowienia z 17 sierpnia 2022 r.

Pismem z 27 kwietnia 2022 r. pozwana oświadczyła, że w dniu 28.04.2022r. spełniając żądanie pozwu, opuściła nieruchomość powoda.

Pozwany cofnął pozew ze zrzeczeniem się roszczenia pismem z 14 lipca 2022 r.

Cofnięcie pozwu było następstwem spełnienia przez pozwaną świadczenia, zgodnie
z treścią żądania pozwu. Powyższe oświadczenie procesowe powoda winno skutkować umorzeniem postępowania.

W myśl art. 355 kpc sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. W myśl przepisu art. 203 § 1 kpc pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego, aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia - aż do wydania wyroku.

Przenosząc te normy na płaszczyznę niniejszego postępowania zważyć trzeba,
że powód skutecznie cofnął pozew w stosunku do pozwanego. Zgoda pozwanego na cofnięcie pozwu nie była konieczna. Nadmienić trzeba jeszcze, że Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw od uznania cofnięcia pozwu za niedopuszczalne. Akt dyspozycyjny powoda nie był bowiem sprzeczny z prawem lub zasadami współżycia społecznego, nadto nie zmierzał do obejścia prawa. Ze względu na powyższej orzeczono jak w pkt 1 sentencji.

Odnosząc się do kwestii kosztów procesu, to Sąd Rejonowy uwzględnił wniosek powódki o ich zasądzenie na podstawie art. 98 k.p.c. W orzecznictwie przyjmuje się, iż
w razie cofnięcia pozwu, co do zasady strona powodowa obowiązana jest zwrócić pozwanemu na jego żądanie koszty procesu (art. 203 § 2 k.p.c.). Jest to rozwinięcie ogólnej zasady odpowiedzialności za wynik sprawy wyrażonej w art. 98 k.p.c. Reguła ta nie ma jednak bezwzględnego charakteru. Obowiązek zwrotu kosztów może wyjątkowo nie obciążać strony cofającej pozew, lecz stronę przeciwną w sytuacji, gdy cofnięcie pozwu wynikało
z zaspokojenia roszczenia wymagalnego w chwili wytoczenia powództwa. W takim przypadku za stronę przegrywającą w rozumieniu art. 98 k.p.c. należy uznać pozwanego (por. orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 21 lipca 1951 r., C 593/51, OSN (C) 1952, Nr 2, poz. 49, Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2017 r. sygn.. III CZP 118/16 ). Powyższe zapatrywanie należy uznać za ugruntowane w judykaturze, znajdujące bezpośrednio zastosowanie w sprawie niniejszej . Pogląd ten opiera się na racjonalnym założeniu, że w sytuacji gdy pozwany dał powód do wytoczenia powództwa, co potwierdza jego zachowanie w toku postępowania, to zwrot kosztów procesu należy się powodowi .

Wyjątkiem od tego stanowi jedynie stwierdzenie , że pozwany pomimo zapłaty, podważa zasadność wytoczonego powództwa, a zapłaty dokonał na skutek zastosowania przymusu egzekucyjnego ( por. uzasadnienie uchwały Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2017 r. sygn. III CZP 118/16 i cyt . tam orzecznictwo).

Na kwotę 7 117,00 zł składało się: 3 600 zł kosztów zastępstwa procesowego 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 1000 zł opłaty sądowej od pozwu, 2 500 zł zaliczki na biegłego sądowego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Rejonowy na podstawie art. 98 k.p.c. orzekł jak w pkt 2 sentencji.

W pkt 3 postanowienia na podstawie art. 113 ust. 1 uksc nakazano pobrać od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu wydatki tymczasowo wyłożone
na wynagrodzenie biegłego sądowego w kwocie 465,95 zł.