Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 czerwca 2021 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpatrzeniu wniosku C. P. z dnia 25 maja 2021 roku odmówił mu ponownego przeliczenia emerytury.

W uzasadnieniu wskazano, że okresy zatrudnienia ubezpieczonego w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) od dnia 12 października 1971 roku do dnia 20 października 1973 roku, w (...) Przedsiębiorstwie (...) od dnia 25 października 1973 roku do dnia 15 lutego 1975 roku, w Z.P.P. FENIKS od dnia 18 września 1978 roku do dnia 19 listopada 1982 roku, w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) od dnia 4 grudnia 1975 roku do dnia 11 września 1978 roku, w (...) Prasa- K.- Ruch od dnia 26 lutego 1975 roku do dnia 29 listopada 1975 roku pozostają bez wpływu na wysokość emerytury. Wskazane okresy zatrudnienia zostały uwzględnione przy ustalaniu wysokości emerytury w decyzji z dnia 20 sierpnia 2018 roku. Ponadto, organ rentowy nadmienił, że w celu doliczenia do stażu pracy okresu odbywania zasadniczej służby wojskowej od dnia 27 kwietnia 1976 roku do dnia 28 maja 1976 roku ubezpieczony winien przedłożyć: książeczkę wojskową lub zaświadczenie z Wojskowej Komendy Uzupełnień.

(decyzja – k. 45 plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Odwołanie od w/w decyzji wniósł C. P. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika zaskarżając ją w całości. Zaskarżonej decyzji zarzucono: obrazę prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS poprzez stwierdzenie, że brak jest podstaw do przeliczenia emerytury ubezpieczonego. Wobec powyższego wniesiono o zmianę zaskarżonej decyzji poprzez dokonanie przeliczenia emerytury odwołującego i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odwołanie – k. 3-3 verte)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie.

Z akt sprawy wynika, że C. P. ma ustalone prawo do emerytury od 20-07-2018 r., tj. od osiągnięcia wieku 65 lat. Na podstawie przedłożonej dokumentacji do wyliczenia wysokości emerytury C. P. uwzględniono okresy zatrudnienia:

1. od 01-09-1969 r. do 31-08-1971 r. - uczeń w (...) Przedsiębiorstwie (...),

2. od 12-10-1971 r. do 20-10-1973 r. - w Miejskim Przedsiębiorstwie (...)

3. od 25-10-1973 r. do 15-02-1975 r. - w (...) Przedsiębiorstwie (...)

4. od 26-02-1975 r. do 29-11-1975 r. - w (...) Prasowe Zakłady (...),

5. od 04-12-1975 r. do 26-04-1976 r., od 10-06-1976 r. do 11-09-1978 r. - w Miejskim Przedsiębiorstwie (...), z wyłączeniem nieuwzględnionego okresu odbywania służby wojskowej od 27-04-1976 r. do 28-05-1976 r.,

6. od 18-09-1978 r. do 31-07-1981 r., od 08-08-1981 r. do 19-11-1982 r. - w Zakładzie (...) Przedsiębiorstwo Państwowe w Ł., z wyłączeniem okresu urlopu bezpłatnego od 01-08-1981 r. do 07-08-1981 r. zgodnie z przedłożoną kartą wynagrodzeń,

7. do 20-11-1982 r. do 31-12-1992 r., od 01-02-1993 r. do 31-12-1998 r. - okres prowadzenia działalności gospodarczej pod numerem (...),

oraz okres zatrudnienia na 1/2 etatu:

8. od 20-12-1977 r. do 14-01-1983 r. - w Klubie Sportowym (...),

9. od 01-02-1983 r. do 09-10-1986 r. - w Klubie Sportowym (...).

Do wyliczenia kapitału początkowego łącznie uwzględniono 28 lat, 11 miesięcy i 19 dni.

Za okresy nieudokumentowane zarobkami z tytułu pozostawania w stosunku pracy:

- od 12-10-1971 r. do 20-10-1973 r. (MPK Ł.)

- od 25-10-1973 r. do 31-12-1973 r. ( (...))

- od 04-12-1975 r. do 26-04-1976 r. (MPK Ł.)

- od 10-06-1976 r. do 31-12-1977 r. (MPK Ł.)

- od 20-12-1977 r. do 14-01-1983 r. ( Klub Sportowy (...))

- od 18-09-1978 r. do 31-12-1979 r. ( (...))

przyjęto w podstawie wymiaru świadczenia kwoty obowiązującego w danym roku kalendarzowym minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Do podstawy obliczenia emerytury powszechnej przyjęto:

- kwotę zwaloryzowanego kapitału początkowego w wysokości 504 643,62 zł,

- kwotę składek na ubezpieczenie emerytalne, z uwzględnieniem waloryzacji składek zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przysługiwałaby wypłata emerytury w wysokości 91 619,65 zł,

- średnie dalsze trwanie życia - 218,40 m-cy.

Wysokość emerytury powszechnej na dzień nabycia prawa do emerytury, tj. 20-07-2018 r. wyniosła 2937,33 zł, obecnie po waloryzacji wynosi od 01-03-2021 r. 3261,57 zł.

(odpowiedź na odwołanie – k. 6-7)

Na rozprawie w dniu 13 września 2021 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji zgodnie z ostatnim hipotetycznym wyliczeniem ZUS oraz zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Natomiast pełnomocnik ZUS wniósł o oddalenie odwołania.

(końcowe stanowiska stron – rozprawa z dnia 13 września 2022 roku e-protokół (...):00:40-00:01:48 – płyta CD – k. 141)

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

C. P. urodził się w dniu (...).

(okoliczność bezsporna)

Decyzją z dnia 17 sierpnia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł., na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 887), ustalił kapitał początkowy C. P. na dzień 1 stycznia 1999 roku. Do obliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy organ rentowy przyjął przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01.01.1978 r. do 31.12.1987 r. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego wyniósł 79,46%. Podstawę wymiaru kapitału początkowego w kwocie 970,12 zł ZUS ustalił w wyniku pomnożenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru wynoszącego 79,46% przez kwotę 1220,89 zł, tj. kwotę bazową określoną w w/w ustawie o emeryturach i rentach z FUS 79,46% x 1 220,89 zł = 970,12 zł).

Przyjęto łącznie 28 lat, 11 miesięcy, 7 dni, tj. 347 miesięcy okresów składkowych. Wysokość 24% kwoty bazowej wyniosła 293,01 zł.

Współczynnik proporcjonalny do osiągniętego do dnia 31 grudnia 1998 roku wieku oraz okresu składkowego i nieskładkowego wyniósł 82,86%. Średnie dalsze trwanie życia wyrażone w miesiącach dla osób w wieku 62 lat przyjęto w ilości 209 miesięcy. W związku z powyższym wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 1 stycznia 1999 roku wyniosła 126 959,14 zł.

Do ustalenia wartości kapitału początkowego organ rentowy nie uwzględnił okresów:

1.  od 27.04.1976 r. do 28.05.1976 r. – zasadniczej służby wojskowej;

2.  od 01.08.1981 r. do 07.08.1981 r. – gdyż w tych okresach ubezpieczony przebywał na urlopie bezpłatnym.

(decyzja – k. 5-6 plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Do obliczenia wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego przyjęto wynagrodzenie ubezpieczonego w następującej wysokości:

- za rok 1978 – 50 664,24 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 58 644,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 86,39%;

- za rok 1979 – 31 200,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 63 924,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 48,81%;

- za rok 1980 – 97 079,80 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 72 480,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 133,94%;

- za rok 1981 – 111 483,16 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 92 268,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 120,83%;

- za rok 1982 – 141 875,75 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 139 572,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 101,65%;

- za rok 1983 – 102 160,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 173 700,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 58,81%;

- za rok 1984 – 133 800,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 202 056,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 66,00%;

- za rok 1985 – 170 740,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 240 060,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 71,12%;

- za rok 1986 – 170 142,93 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 289 140,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 58,84%;

- za rok 1987 – 168 000,00 zł, co przy kwocie rocznego przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego za dany rok kalendarzowy wynoszącej 350 208,00 zł dało stosunek podstawy wymiaru składek do rocznego przeciętnego wynagrodzenia o wartości 47,97%.

Wyliczony na podstawie powyższych danych wskaźnik wyniósł 79,46 %.

(obliczenie wskaźnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego- k. 7 plik I załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Decyzją z dnia 20 sierpnia 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. przyznał C. P. emeryturę od dnia 20 lipca 2018 roku, tj. od daty osiągnięcia wieku 65 lat.

Podstawę obliczenia emerytury stanowiła kwota składek na ubezpieczenie emerytalne z uwzględnieniem ich waloryzacji zewidencjonowanych na koncie do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, od którego przyznano emeryturę, kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz kwota środków zewidencjonowanych na subkoncie z uwzględnieniem ich waloryzacji.

Emerytura stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę.

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie z uwzględnieniem waloryzacji wynosi 91619,65 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wynosi 504643,62 zł

- kwota środków zewidencjonowanych na subkoncie z uwzględnieniem ich waloryzacji wynosi 45249,94 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wynosi 218,40 m-cy

- wyliczona kwota emerytury wynosi 2937,33 zł

Wysokość emerytury została obliczona zgodnie z zasadami określonymi w art. 26 ustawy emerytalnej:

( (...),65 + (...),62 + (...),94) / 218,40 = 2937,33 zł.

Od 01-09-2018 obliczona emerytura brutto wynosi 2937,33 zł.

Wysokość świadczenia do wypłaty miesięcznie wynosi 2417,97 zł.

(decyzja – k. 34 verte – 35 plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W dniu 25 maja 2021 roku wnioskodawca złożył do ZUS wniosek o ponowne obliczenie świadczenia emerytalno – rentowego.

(wniosek – k. 38-38 verte plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

W dniu 11 czerwca 2021 roku ZUS wydał zaskarżoną decyzję.

(decyzja – k. 45 plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego)

Wnioskodawca zatrudniony był w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł. w okresie od dnia 12 października 1971 roku do dnia 20 października 1973 roku w pełnym wymiarze czasu pracy, ostatnio na stanowisku ślusarza tab. szyn. oraz w okresie od dnia 4 grudnia 1975 roku do dnia 11 września 1978 roku. Będąc zatrudnionym w w/w przedsiębiorstwie ubezpieczony zajmował stanowiska: od dnia 4 grudnia 1975 roku do dnia 27 kwietnia 1976 roku – ślusarz narzędziowy, w okresie od dnia 27 kwietnia 1976 roku do dnia 28 maja 1976 roku – odbywał zasadniczą służbę wojskową, od dnia 10 czerwca 1976 roku do dnia 28 lutego 1977 roku – mech. napr. poj. samochod., od dnia 1 marca 1977 roku do dnia 11 września 1978 roku – ślusarz warsztatowy. Wynagrodzenie wnioskodawcy zatrudnionego w w/w miejscu w spornym okresie obrazuje m.in. karta zasiłkowa z lat 1976-1978, w tym karty zmian i karty obiegowe zmiany znajdujące się w aktach osobowych ubezpieczonego dotyczące wskazanego okresu zatrudnienia.

Od dnia 12 października 1971 roku wnioskodawcy przyznano wynagrodzenie: wg. kat. VI- gr. 8,00 zł na godz. plus premia regulaminowa.

Po złożeniu w dniu 31 maja 1973 roku egzaminu kwalifikacyjnego z wynikiem pomyślnym skarżący uzyskał kwalifikacje ślusarza uprawniające do VII – 9,20 kategorii osobistego zaszeregowania przewidzianej wg taryfikatora kwalifikacyjnego z 1972 roku.

Z umowy o pracę zawartej pomiędzy w/w stronami w dniu 9 czerwca 1975 roku oraz w dniu 3 grudnia 1975 roku wynika, że wnioskodawcy przyznano wynagrodzenie zasadnicze wg kat. VIII – 15,70.

Zgodnie z zachowanymi angażami z tego okresu zatrudnienia wnioskodawcy:

- z dniem 1 czerwca 1973 roku przyznano wynagrodzenie wg. kat. VII – tj. 9,20 zł na godz.

- z dniem 1 marca 1977 roku przyznano wynagrodzenie wg. kat. VIII – tj. 16,50 zł na godz. plus premia regulaminowa;

- z dniem 1 sierpnia 1977 roku przyznano wynagrodzenie wg. kat. IX – tj. 19,00 zł/ godz. plus premia regulaminowa;

(świadectwo pracy – k. 32, k. 43 – 43 verte plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego, roczna karta wynagrodzeń – k. 26-26 verte, karta zasiłkowa lata 1976-1978- k. 27-27 verte, karty obiegowe zmiany, pisma, świadectwa pracy, angaże, karty zmian, umowy o pracę, zaświadczenia w aktach osobowych dot. zatrudnienia wnioskodawcy w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł. załączonych do sprawy, książeczka wojskowa w kopercie – k. 126)

Odwołujący zatrudniony był w (...) Przedsiębiorstwie (...) w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od dnia 25 października 1973 roku do dnia 15 lutego 1975 roku na stanowisku montera instalacji wentylacyjnych. Wynagrodzenie wnioskodawcy zatrudnionego w w/w miejscu w spornym okresie obrazują karty wynagrodzeń i karta zasiłkowa za lata 1973 – 1975.

(świadectwo pracy – k. 40-40 verte plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego, karty obiegowe zmiany, świadectwo pracy, karty wynagrodzeń, pisma w kopercie – k. 90, karty wynagrodzeń i karta zasiłkowa za lata 1973 – 1975 – k. 124-125 verte)

Wnioskodawca zatrudniony był w Klubie Sportowym (...) przy Miejskim Przedsiębiorstwie (...) w Ł. w okresie od dnia 20 grudnia 1977 roku do dnia 14 stycznia 1983 roku w wymiarze pół etatu na stanowisku instruktora kolarskiego sekcji młodzików. Wynagrodzenie wnioskodawcy zatrudnionego w w/w miejscu w spornym okresie obrazuje karta pracy, ponadto z dniem 1 maja 1979 roku wnioskodawcy przyznano stały dodatek do wynagrodzenia za treningi i udział w zawodach w niedziele i święta w wysokości 500 zł tj. godz. 20 zł. 25., a od dnia 1 października 1980 roku zgodnie z Zarządzeniem nr 20 Przewodniczącego Głównego Komitetu Kultury Fizycznej i Sportu z dnia 23 października dotychczasowe wynagrodzenie skarżącego pobierane na podstawie Zarządzenia nr 37 Przewodniczącego (...) zostało podwyższone do sumy 1250 zł miesięcznie.

(świadectwo pracy – k. 15. plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego, k. 80, karta pracy – k. 100,angaż – k. 101, dodatek za trening – k. 102)

Skarżący zatrudniony był w Zakładzie (...) w Ł. w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od dnia 18 września 1978 roku do dnia 19 listopada 1982 roku (w tym w okresie od dnia 1 sierpnia 1981 roku do dnia 7 sierpnia 1981 roku przebywał na urlopie bezpłatnym) ostatnio na stanowisku pracy: monter maszyn i urządzeń. Wynagrodzenie wnioskodawcy zatrudnionego w w/w miejscu w spornym okresie obrazuje za rok 1979 – odpis wynagrodzeń, a za rok 1978 karta zasiłkowa, a ponadto karty obiegowe zmiany i karty zarobkowe.

Z wystawionej przez Zakład (...) w Ł. umowy o pracę z dnia 18 września 1978 roku wynika, że wynagrodzenie zasadnicze wnioskodawcy wynosiło: płaca podstaw. godz. kat. IX wg. tabeli C 19.00 zł plus premia regulaminowa plus 55 zł za deputat węglowy.

(zaświadczenie – k. 13, świadectwo pracy - k. 41-41 verte, umowa o pracę – k. 42-42 verte plik II załączonych do sprawy akt organu rentowego, świadectwo pracy – k. 29-29 verte, pisma – k. 30-31, k. 33, k. 35-36, karty obiegowe – k. 32-32 verte, k. 37, umowa o pracę – k. 34-34 verte, kwestionariusz osobowy – k. 38-38 verte, karta zasiłkowa – k. 39-39 verte, karty zarobkowe – k. 41-52, k. 54-76, odpisy wynagrodzeń za rok 1979 (tabela) – k. 92 )

Wykonując zobowiązanie Sądu organ rentowy w dniu 24 stycznia 2022 roku dokonał hipotetycznego przeliczenia emerytury wnioskodawcy. ZUS nie zakwestionował kwot spisanych ze zbiorczej listy wynagrodzeń za 1979 r. Do hipotetycznego wyliczenia przyjęto:

- za okres zatrudnienia w MPK Ł. wyliczenie wynagrodzenia w oparciu o stawki godzinowe i normatywny czas pracy zamiast wynagrodzeń minimalnych oraz zarobków z karty zasiłkowej,

- z Zakładów (...):

• za 1979 r. wynagrodzenie wynikające z odpisu wynagrodzeń załączonych przez

Archiwum,

• za 1978 r. wynagrodzenia z karty zasiłkowej, za pozostały okres stawki godzinowe i normatywny czas pracy oraz z uwzględnieniem dodatków wynikających z umowy,

- z Zakładu (...) wynagrodzenie minimalne, ponieważ w aktach brak karty wynagrodzeń za 1973 r., natomiast w załączonej karcie zasiłkowe podane są jedynie okresy zasiłków chorobowych bez podanych kwot,

- z Klubu Sportowego (...) za okres od 1 grudnia 198 r. kwotę wynikającą z angażu i dodatku za treningi, za ostatni miesiąc zatrudnienia wynagrodzenie zasadnicze 2200 zł, a za pozostały okres wynagrodzenie minimalne.

Do obliczenia hipotetycznej podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia hipotetycznego wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z dziesięciu kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01-01-1974 r. do 31-12-1983 r.

Wskaźnik ten wyniósłby 94,75 %.

Hipotetyczna wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 01-01-1999 r. wynosi 141 624,67 zł.

Obecnie do wyliczenia podstawy wymiaru kapitału początkowego oraz obliczenia wskaźnika wysokości tej podstawy przyjęto przeciętną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne z 10 kolejnych lat kalendarzowych, tj. od 01-01-1978 r. do 31-12- 1987 r. Wskaźnik ten wynosi 79,46 %. Wysokość kapitału początkowego ustalona na dzień 01-01-1999 r. decyzją z 17-08-2018 r. wynosi 126 959,14 zł.

Po przeliczeniu hipotetyczna wysokość emerytury na dzień przyznania wynosiłaby 3203,32 zł, po waloryzacjach:

- na dzień 01-03-2019 r.-3294,93 zł,

- na dzień 01-03-2020 r. - 3412,23 zł,

na dzień 01-03-2021 r. - 3556,91 zł.

(pismo- hipotetyczne wyliczenie ZUS wraz z wyliczeniem– k. 107-115 verte)

Wykonując zobowiązanie sądu organ rentowy w dniu 27 czerwca 2022 roku dokonał kolejnego hipotetycznego przeliczenia emerytury skarżącego uwzględniając złożone dokumenty tj. karty wynagrodzeń i kartę zasiłkową za lata 1973-1975 oraz książeczkę wojskową. Po przeliczeniu (z uwzględnieniem również hipotetycznych zmian dokonanych w uprzednim zobowiązaniu sądu) przy przyjęciu powyższych założeń, hipotetyczna wysokość emerytury na dzień przyznania świadczenia została dokonana w następujący sposób:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie i subkoncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 136668,64 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 567223,48 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wniosło 218,40 m-cy;

- wyliczona kwota emerytury wyniosła 3222,95 zł.

Po przeliczeniu kapitału początkowego oraz wysokości składek na koncie, wysokość emerytury wynosi: ( (...),64 + (...),48)/218,40 = 3222,95 zł

Emerytura z FUS po waloryzacji przysługuje w kwocie:

Od 01-03-2019 – 3315,13 zł;

Od 01-03-2020 – 3433,15 zł;

Od 01-03-2021 – 3578,72 zł;

Od 01-03-2022 – 3829,23 zł

Od 01-08-2022 obliczona emerytura brutto wyniosła 2839,23 zł.

(pismo- hipotetyczne wyliczenie ZUS wraz z wyliczeniem– k. 129-136 verte)

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił na podstawie dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy, aktach organu rentowego, na podstawie zachowanej dokumentacji pracowniczej, w tym m.in. (angażach, kartach zasiłkowych, kartach wynagrodzeń) pochodzącej ze spornych okresów zatrudnienia wnioskodawcy w Miejskim Przedsiębiorstwie (...) oraz (...) Przedsiębiorstwie (...), a ponadto kopii dokumentacji pracowniczej potwierdzonej za zgodność z oryginałem dotyczącej okresu zatrudnienia wnioskodawcy w Zakładzie (...) Przedsiębiorstwo Państwowe w Ł. oraz kopii dokumentacji płacowej potwierdzonej za zgodność z oryginałem pochodzącej z okresu zatrudnienia skarżącego w Klubie Sportowym (...) (karcie pracy, angażu, dodatku za trening).

Sąd pozytywie ocenił dowody z dokumentów, których autentyczność oraz wiarygodność, jak również poprawność materialna i formalna nie budziły wątpliwości, zaś ich forma i treść formalna nie były kwestionowane przez strony postępowania. Brak było zatem jakichkolwiek podstaw, także takich, jakie należałoby uwzględnić z urzędu, aby dokumentom tym odmówić właściwego im znaczenia dowodowego. Podkreślić należy, że domniemanie prawdziwości ów dokumentów wynika z art. 244 i nast. k.p.c.

Sąd przyjął, że wyliczenia dokonane przez ZUS w piśmie z dnia 27 czerwca 2022 roku powinny zostać uwzględnione przy przeliczenia emerytury skarżącego. Warto zauważyć, że wnioskodawca nie kwestionował pod kątem matematycznym przyjętej w tym wariancie kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego, która wyniosła 567223,48 zł oraz wyliczonej kwoty emerytury - 3222,95 zł, a i Sąd nie dopatrzył się żadnych okoliczności pozwalających zdyskredytowanie ów wyliczenia. Organ rentowy dokonał wyliczeń przy uwzględnieniu przedłożonych w toku postępowania dokumentów tj. karty wynagrodzeń i karty zasiłkowej za lata 1973 – 1975 oraz książeczki wojskowej. Po przeliczeniu z uwzględnieniem również hipotetycznych zmian dokonanych w uprzednim zobowiązaniu sądu hipotetyczna wysokość emerytury skarżącego na dzień przyznania świadczenia jak wskazano powyżej wyniosła 3222,95 zł, a po kolejnych waloryzacjach na dzień 1 marca 2022 roku – 3829,23 zł.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie.

Wnioskodawca urodził się (...), a zatem jego emerytura musiała zostać ustalona w oparciu zasady określone w art.26 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tj. Dz.U.2022.0.504).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz.U.2022.0.504), podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 tego samego przepisu przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym złożono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176. Ust. 6 tego samego przepisu stanowi, że na wniosek ubezpieczonego podstawę wymiaru emerytury lub renty może stanowić ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe w okresie 20 lat kalendarzowych przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku, wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu.

Zgodnie natomiast z treścią art. 15 ust. 2a cytowanej ustawy o emeryturach i rentach z FUS, jeżeli nie można ustalić podstawy wymiaru składek w okresie pozostawania w stosunku pracy wskazanym do ustalenia podstawy wymiaru emerytury i renty, za podstawę wymiaru składek przyjmuje się kwotę obowiązującego w tym okresie minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Emerytura, ustalana według zreformowanych zasad dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 roku, stanowi równowartość kwoty będącej wynikiem podzielenia podstawy obliczenia emerytury przez średnie dalsze trwanie życia dla osób w wieku równym wiekowi przejścia na emeryturę danego ubezpieczonego, z uwzględnieniem ust. 5 i art. 183 - art. 26 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Wiek ubezpieczonego w dniu przejścia na emeryturę wyraża się w ukończonych latach i miesiącach (ust. 2). Średnie dalsze trwanie życia ustala się wspólnie dla mężczyzn i kobiet oraz wyraża się w miesiącach (ust. 3). Prezes Głównego Urzędu Statystycznego ogłasza w formie komunikatu w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" corocznie w terminie do dnia 31 marca tablice trwania życia, z uwzględnieniem ust. 3, dla wieku ubezpieczonych określonego w myśl ust. 2 (ust. 4). Jeżeli jest to korzystniejsze dla ubezpieczonego, do ustalenia wysokości emerytury zgodnie z ust. 1 stosuje się tablice trwania życia obowiązujące w dniu, w którym ubezpieczony osiągnął wiek emerytalny wynoszący 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn (ust. 6).

Stosownie do treści art. 114 ust. 1 pkt 1 w/w ustawy, w sprawie zakończonej prawomocną decyzją organ rentowy, na wniosek osoby zainteresowanej lub z urzędu, uchyla lub zmienia decyzję i ponownie ustala prawo do świadczeń lub ich wysokość, jeżeli po uprawomocnieniu się decyzji zostaną przedłożone nowe dowody lub ujawniono nowe okoliczności istniejące przed wydaniem tej decyzji, które mają wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość.

Z cytowanego przepisu wynika, iż warunkiem ponownego ustalenia prawa do świadczeń jest uzyskanie nowych dowodów lub ujawnienie okoliczności, które istniały przed wydaniem decyzji, a nie były znane organowi w chwili orzekania i mają wpływ na prawo do tych świadczeń lub ich wysokość /por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 sierpnia 1999 r., II UKN 231/99 - OSNAPiUS 2000 nr 19 poz. 734; uchwała Sądu Najwyższego z dnia 5 czerwca 2003 r. III UZP 5/03 - OSNAPiUS rok 2003, Nr 18, poz. 442/.

Zwrot "przedłożenie nowych dowodów" oznacza zgłoszenie każdego prawnie dopuszczalnego środka dowodowego, stanowiącego potwierdzenie okoliczności faktycznych istniejących przed wydaniem decyzji, a mających wpływ na powstanie prawa do świadczenia lub jego wysokość. Natomiast użyte w art. 114 ust. 1 ustawy emerytalnej pojęcie "ujawnienie okoliczności" oznacza powołanie się na fakty dotyczące ogółu wymagań formalnych i materialnych związanych z ustaleniem przez organ rentowy prawa do świadczenia lub wysokości świadczenia. Są to określone w przepisach prawa materialnego fakty warunkujące powstanie prawa do świadczenia lub jego wysokości np. staż pracy, wiek, niezdolność do pracy, ale także uchybienia przez organ rentowy normom prawa procesowego lub materialnego, wpływające potencjalnie na dokonanie ustaleń w sposób niezgodny z ukształtowaną z mocy prawa sytuacją prawną osoby zainteresowanej (tak m.in. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 lutego 2014 r., I UK 322/13, LEX nr 1444596 oraz Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 11 grudnia 2015 r., III AUa 1087/15, LEX nr 1979499).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie ma podstaw do ponownego ustalenia emerytury, wyrównania świadczeń, jeśli zainteresowany nie przedstawi dokumentów lub okoliczności zmieniających jego sytuację (por. wyrok. Sądu Najwyższego z dnia 15 maja 2014 r., III UK 150/13, LEX nr 1458793).

W myśl art. 173 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dla ubezpieczonych urodzonych po dniu 31 grudnia 1948 r., którzy przed dniem wejścia w życie ustawy opłacali składki na ubezpieczenie społeczne lub za których składki opłacali płatnicy składek, ustala się kapitał początkowy.

Zgodnie z ust. 3 wartość kapitału początkowego ustala się na dzień wejścia w życie cytowanej ustawy.

Stosownie do treści art. 174 ust. 1 ustawy emerytalnej kapitał początkowy ustala się na zasadach określonych w art. 53, z uwzględnieniem ust. 2-12.

Przy ustalaniu kapitału początkowego przyjmuje się przebyte przed dniem wejścia w życie ustawy:

1) okresy składkowe, o których mowa w art. 6;

2) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 5;

3) okresy nieskładkowe, o których mowa w art. 7 pkt 1-4 i 6-12, w wymiarze nie większym niż określony w art. 5 ust. 2. (ust. 2);

Podstawę wymiaru kapitału początkowego ustala się na zasadach określonych w art. 15, 16, 17 ust. 1 i 3 oraz 18, z tym że okres kolejnych 10 lat kalendarzowych ustala się z okresu przed dniem 1 stycznia 1999 r. (ust. 3).

Zatem w przypadku osób, dla których ustalany jest kapitał początkowy, wysokość emerytury uzależniona jest od kwoty zwaloryzowanego kapitału początkowego oraz zwaloryzowanych składek na ubezpieczenie emerytalne ewidencjonowanych od dnia 1 stycznia 1999 roku na koncie ubezpieczonego.

W analizowanej sprawie ZUS stał na stanowisku, że za okresy nieudokumentowane zarobkami z tytułu pozostawania przez wnioskodawcę w stosunku pracy tj. od 12-10-1971 r. do 20-10-1973 r. (MPK Ł.), od 25-10-1973 r. do 31-12-1973 r. ( (...)), od 04-12-1975 r. do 26-04-1976 r. (MPK Ł.), 10-06-1976 r. do 31-12-1977 r. (MPK Ł.), od 20-12-1977 r. do 14-01-1983 r. ( Klub Sportowy (...)), od 18-09-1978 r. do 31-12-1979 r. ( (...)) należało przyjąć w podstawie wymiaru świadczenia kwoty obowiązującego w danym roku kalendarzowym minimalnego wynagrodzenia pracowników, proporcjonalnie do okresu podlegania ubezpieczeniu i wymiaru czasu pracy.

Z powyższym nie zgodził się skarżący zarzucając decyzji ZUS z dnia 11 czerwca 2021 roku obrazę prawa materialnego poprzez błędną wykładnię przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z FUS i stwierdzenie, że brak jest podstaw do przeliczenia przysługującej mu emerytury.

W ocenie Sądu żądanie wnioskodawcy jest uprawnione.

Zgodnie z § 22 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 r. (Dz. U. z 2011 r., Nr 237, poz. 1412) jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, środkiem dowodowym stwierdzającym okresy zatrudnienia na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania oraz spółdzielczej umowy o pracę jest świadectwo pracy, zaświadczenie płatnika składek lub innego właściwego organu, wydane na podstawie posiadanych dokumentów lub inny dokument, w tym w szczególności:

1) legitymacja ubezpieczeniowa;

2) legitymacja służbowa, legitymacja związku zawodowego, umowa o pracę, wpis w dowodzie osobistym oraz pisma kierowane przez pracodawcę do pracownika w czasie trwania zatrudnienia.

Jeżeli ustawa przewiduje możliwość udowodnienia zeznaniami świadków okresu składkowego, od którego zależy prawo lub wysokość świadczenia , dowód ten dopuszcza się pod warunkiem złożenia przez zainteresowanego oświadczenia w formie pisemnej lub ustnej do protokołu, że nie może przedłożyć odpowiedniego dokumentu potwierdzającego ten okres (ust. 2).

Zgodnie z treścią § 21 ust.1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 11 października 2011 roku sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe (Dz.U. nr 237, poz.1412) środkiem dowodowym stwierdzającym wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu oraz uposażenia przyjmowanego do ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty są zaświadczenia pracodawcy lub innego płatnika składek, legitymacja ubezpieczeniowa lub inny dokument, na podstawie którego można ustalić wysokość wynagrodzenia, dochodu, przychodu lub uposażenia.

Wskazana regulacja § 21 ust.1 powołanego rozporządzenia stanowiąca odpowiednik obowiązującego do dnia 23 listopada 2011 roku § 20 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia
7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno - rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz.U. nr 10, poz.49) wyznacza kierunek postępowania dowodowego, nie oznacza to jednak aby wysokość uzyskiwanego uposażenia nie mogła być wskazana i w inny sposób, tak przy pomocy pisemnych środków dowodowych pochodzących od pracodawcy, czy też nawet dowodów pośrednich, nie wyłączając zeznań świadków - aczkolwiek wskazujących wprost na wysokość wynagrodzenia danego zainteresowanego (tak stanowi m. in. teza wyroku Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 1997 roku - II UKN 186/97, OSNAP 1998/11/324, a także wyroki: Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 4 marca 1997 roku - III AUa 105/97, Apel. W-wa 1997/2/7, Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 27 czerwca 1995 roku - III AUr 177/95, OSA 1996/10/32, czy Sądu Apelacyjnego Białymstoku - III AUr 294/93, PS - wkład. 1994/3/6).

Należy podkreślić, iż Sąd nie jest związany ograniczeniami dowodowymi określonymi dla dowodzenia przed organami rentowymi, co wynika z treści art. 473 k.p.c. i sprawia, że każdy fakt może być dowodzony wszelkimi środkami, które Sąd uzna za pożądane, a ich dopuszczenie za celowe.

Do ustalenia podstawy wymiaru świadczeń emerytalno-rentowych może być uwzględnione tylko wynagrodzenie faktycznie uzyskane przez ubezpieczonego w danym okresie, a nie zaś wynagrodzenie ustalone na podstawie przypuszczeń czy też uśrednień. Jedynie wynagrodzenie ubezpieczonego ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje wątpliwość, iż zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia współczynnika wysokości podstawy wymiaru.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe ponad wszelką wątpliwość wykazało , że w spornych okresach tj. podczas zatrudnienia wnioskodawcy: od 12-10-1971 r. do 20-10-1973 r. (MPK Ł.), od 25-10-1973 r. do 31-12-1973 r. ( (...)), od 04-12-1975 r. do 26-04-1976 r. (MPK Ł.), 10-06-1976 r. do 31-12-1977 r. (MPK Ł.), od 20-12-1977 r. do 14-01-1983 r. ( Klub Sportowy (...)), od 18-09-1978 r. do 31-12-1979 r. ( (...)) osiągał wyższe wynagrodzenie niż przyjmowane dotychczas przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych wynagrodzenie w kwocie minimalnej. Przedstawiona dokumentacja osobowa ze wskazanych okresów nie pozostawia wątpliwości co do faktycznego wynagrodzenia wnioskodawcy jakie osiągał w tych okresach.

Odnosząc się do kwestii spornych w niniejszym postępowaniu, w ocenie Sądu należało uwzględnić wynagrodzenia określone na podstawie zgromadzonych w sprawie dokumentów, z których wprost wynikały stawki miesięcznego lub godzinowego wynagrodzenia oraz dodatki, na podstawie których możliwym było ustalanie wynagrodzenia ubezpieczonego w spornych w/w okresach.

Sąd w tym zakresie miał na uwadze, że możliwym było ustalenie wysokości wynagrodzenia skarżącego za sporny okres zatrudnienia w MPK Ł. przy uwzględnieniu stawek godzinowych wynikających z oryginalnych angaży, kart zmian i kart obiegowych oraz zarobków wynikających z karty zasiłkowej znajdującej się w aktach niniejszej (k. 27). W powyższym zakresie uwzględniono również oryginał przedłożonej w toku postępowania książeczki wojskowej. Przyjęto normatywny czas pracy z uwagi na brak dostatecznych dowodów, że wnioskodawca wykonywał pracę ponad przewidziane normy i w jakim zakresie.

Za sporny okres zatrudnienia skarżącego w Zakładzie (...) w Ł. zdaniem sądu zasadnym było przyjęcie za rok 1978 uzyskiwanych przez niego wynagrodzeń określonych w znajdującej się w aktach niniejszej sprawy karcie zasiłkowej (k.39),a ponadto uwzględnienie za pozostały okres stawek godzinowych oraz analogicznie jak powyżej normatywnego czasu pracy oraz dodatków wynikających z umowy o pracę zawartej w dniu 18 września 1978 roku, zaś za rok 1979 uzyskiwanych przez odwołującego wynagrodzeń o jakich mowa w odpisie wynagrodzeń załączonym przez Archiwum do akt niniejszej sprawy (k.92).

Natomiast ustalenie wysokości wynagrodzenia skarżącego za sporny okres zatrudnienia w (...) Przedsiębiorstwie (...) było możliwe w oparciu o przedłożone karty wynagrodzeń i kartę zasiłkową za lata 1973-1975 (k.124-125 verte), zaś za okres zatrudnienia w Klubie Sportowym (...) na podstawie angażu, dodatku za trening oraz karty pracy, z której wynika wynagrodzenie zasadnicze skarżącego w kwocie 2.200,00 zł (k.100-102).

Powyższe jest zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą Sądów Okręgowych, Apelacyjnych i Sądu Najwyższego, w której przyjęto, że w przypadku braku dokumentacji płacowej istnieje możliwość ustalenia wysokości wynagrodzenia ubezpieczonego w oparciu o dokumentację z akt osobowych, taką jak min.: umowy o pracę, angaże, w których zawarte są dane dotyczące wynagrodzenia uwzględniając tylko „pewne” składnik wynagrodzenia, wypłacane w danym okresie stale i w określonej wysokości przy przyjęciu wymiaru czasu pracy udowodnionego przez ubezpieczonego co też Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie uczynił (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 11.12.2017 r. III AUa 1071/16, LEX nr 2423321, wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 31.08.2016 r. III AUa 1723/15, L., wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 24.05.2016 r. III AUa 119/16 , L., wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z 29.10.2015 r. III AUa 822/15, L., wyrok Sądu Okręgowego w Kaliszu z 18.09.2013 r. V U 466/13, L., wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 12.02.2013 r. III AUa 1024/12, L.).

Podkreślić należy, iż stosunek pracy ma zawsze charakter indywidualny, a określone warunki zatrudnienia mają charakter niepowtarzalny, ponieważ zostały wyznaczone pomiędzy pracodawcą, a jego konkretnym pracownikiem. Zatem jedynie wynagrodzenie wnioskodawcy ustalone w sposób niewątpliwy, wobec którego nie istnieje przypuszczenie, iż zostało ono zawyżone, może być podstawą do ustalenia współczynnika wysokości podstawy wymiaru kapitału początkowego, a następnie kwoty świadczenia emerytalnego.

W ocenie Sądu przedstawione dowody pozwoliły ponad wszelką wątpliwość ustalić wysokość wynagrodzenia osiąganego przez ubezpieczonego w w/w spornych okresach.

Wobec powyższego organ rentowy dokonał stosownego hipotetycznego emerytury skarżącego uwzględniając złożone dokumenty tj. karty wynagrodzeń i kartę zasiłkową za lata 1973-1975 oraz książeczkę wojskową. Po przeliczeniu (z uwzględnieniem również hipotetycznych zmian dokonanych w uprzednim zobowiązaniu sądu) przy przyjęciu powyższych założeń, hipotetyczna wysokość emerytury na dzień przyznania świadczenia została dokonana w następujący sposób:

- kwota składek zewidencjonowanych na koncie i subkoncie z uwzględnieniem waloryzacji wyniosła 136668,64 zł

- kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego wyniosła 567223,48 zł;

- średnie dalsze trwanie życia wniosło 218,40 m-cy;

- wyliczona kwota emerytury wyniosła 3222,95 zł.

Po kolejnych waloryzacjach na dzień 1 marca 2022 roku – 3829,23 zł.

Wyliczenia przedstawione przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych nie były w żaden sposób kwestionowane przez wnioskodawcę. Wręcz przeciwnie na rozprawie w dniu 13 września 2021 roku pełnomocnik wnioskodawcy poparł odwołanie i wniósł między innymi o zmianę zaskarżonej decyzji zgodnie z ostatnim hipotetycznym wyliczeniem ZUS. W rezultacie, wyliczona kwota zwaloryzowanego kapitału początkowego okazała się wyższa tj. (567 223,48 zł) od dotychczas przyjmowanej przez organ rentowy względem ubezpieczonego tj. (504 643,62 zł), co skutkowało w konsekwencji zwiększeniem należnej mu emerytury. Sąd uznał wskazane wyliczenie za miarodajne dla rozstrzygnięcia w pełni bowiem odpowiadało zasadom określonym w art. 26 ustawy emerytalnej.

Na mocy art. 129 ust. 1 ustawy świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

W niniejszej sprawie skarżący złożył wniosek o ponowne obliczenie świadczenia emerytalno – rentowego w dniu 25 maja 2021 roku.

Wobec powyższego Sąd , na podstawie art.477 ¹⁴§2 k.p.c., zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

W punkcie 2 sentencji wyroku Sąd orzekł o kosztach zastępstwa procesowego na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (t.j. Dz.U. z 2015r., poz. 1800).

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi organu rentowego wraz z aktami rentowymi pocztą oraz pouczeniem, iż w terminie 14 dni od dnia otrzymania wyroku z uzasadnieniem przysługuje mu prawo złożenia apelacji do tutejszego Sądu Okręgowego w Łodzi, które rozpoznaje Sąd Apelacyjny w Łodzi

A.B.