Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16.11.2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. po rozpoznaniu wniosku z dnia 13.08.2021 r. odmówił S. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 28.10.2021 r. ustaliła, że S. K. nie jest niezdolny do pracy.

/decyzja k. 61 akt ZUS/

Odwołanie od powyższej decyzji, złożył S. K. wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu swego stanowiska podniósł że jego stan zdrowia uzasadnia stwierdzenie, iż jest osobą niezdolną do pracy.

/odwołanie z załącznikami k. 3-15/

W odpowiedzi na odwołanie, organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumentację jak w zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k. 16/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca S. K. urodził się (...) Ma wyższe wykształcenie. Z zawodu jest inżynierem elektrykiem. Pracował w swoim zawodzie. Następnie pracował jako specjalista do spraw sprzedaży. Obecnie od ok. 2020 r. nie pracuje.

/bezsporne, zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 17.10.2022 r. 00:32:21 -00:35:43 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:19:42-00:27:34/

Wnioskodawca do 22.08.2021 r. miał ustalone prawo do świadczenia rehabilitacyjnego.

/ bezsporne/

W dniu 13.08.2021 r. ubezpieczony złożył wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/ wniosek k. 1-3 akt ZUS/

Lekarz Orzecznik ZUS rozpoznał u wnioskodawcy zaburzenia depresyjne nawracające.

Orzeczeniem z dnia 29.09.2021 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że z uwagi na posiadane schorzenia, wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

/opinia lekarska k. 18 dokumentacji medycznej ZUS, orzeczenie k. 23 akt ZUS/

W dniu 8.10.2021 do ZUS wpłynął sprzeciw wnioskodawcy od orzeczenia Lekarza Orzecznika ZUS i żądanie rozpatrzenia sprawy przez Komisję Lekarską ZUS. Wnioskodawca podniósł, że z uwagi na stan zdrowia wbrew zapatrywaniu lekarza orzecznika jest niezdolny do pracy.

/sprzeciw – k. 20 dokumentacji medycznej ZUS/

Komisja Lekarska ZUS w orzeczeniu z dnia 28.10.2021r., po konsultacji psychologicznej, rozpoznała, u wnioskodawcy, zaburzenia psychosomatyczne, fibromialgię zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z przebytym kompresyjnym złamaniem trzonu L2 w całości podtrzymała wnioski Lekarza Orzecznika nie stwierdzając u ubezpieczonego ograniczenia sprawności organizmu dającego podstawy do orzeczenia niezdolności do pracy na poziomie posiadanych kompetencji.

/opinia lekarska k. 38-40 dokumentacji medycznej akt ZUS, orzeczenie k. 57 akt ZUS/

W wyniku powyższego orzeczenia Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 28.10.2021r., organ rentowy, zaskarżoną decyzją z dnia 16.11.2021 r. odmówił S. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

/decyzja k. 61 akt ZUS/

Sad przeprowadził postępowanie dowodowe , dopuszczając dowody z opinii biegłych sądowych , powołanych z uwagi na , udokumentowane, dolegliwości wnioskodawcy.

U S. K., w sądowym badaniu przez biegłego neurologa, rozpoznaje się zmiany zwyrodnieniowo – dyskopatyczne odcinka szyjnego i lędźwiowo – krzyżowego kręgosłupa z przewlekłym zespołem bólowym , fibromialgię w wywiadzie. Wnioskodawca od 1996 r. odczuwa bole wielostawowe, bóle mięśni, bóle głowy i bóle odcinka szyjnego i lędźwiowego kręgosłupa, sztywnienie mięśni oraz ograniczenie ruchomości kręgosłupa po operacji usunięcia dwóch wypadniętych dysków. Jest leczony od ponad 20 lat przez psychiatrę z powodu depresji. Sprawdzone w badaniu neurologicznym naruszenie sprawności organizmu w przebiegu zmian zwyrodnieniowo – dyskopatycznych nie powoduje długotrwałej niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej w myśl ustawy o rentach i emeryturach u wnioskodawcy z wysokimi kwalifikacjami. Badany ma rozpoznaną także fibromialgię oraz reumatoidalne zapalenie stawów. Jego stan zdrowia pogorszył się po przechorowaniu (...)19. Wnioskodawca powinien wystąpić o przyznanie stopnia niepełnosprawności , który to stopień niepełnosprawności ułatwiłby mu znalezienie pracy zarobkowej w której mógłby się realizować.

/ pisemna pinia biegłego neurologa J. B. k. 32-34/

W świetle opinii psychologa na podstawie analizy akt sprawy, wyników badania psychologicznego oraz obserwacji zachowania się u ubezpieczonego stwierdza się:

1. Dominacje cech osobowości bierno- zależnej z tendencjami do wzmożonych reakcji lękowo – depresyjnych. Aktualnie umiarkowany stopień nasilenia obiawów.

2. subiektywne poczucie obniżenia sprawności poznawczej powstałe głównie na skutek stanu emocjonalnego.

3. Przedłużające się napięcie emocjonalne powoduje u badanego reakcje somatyzacyjne.

4. nie stwierdza się objawów wytwórczych

5. Zaznaczone tendencje agrawacyjne.

/ opinia biegłego specjalisty neuropsychologa L. S. k. 36-37/

Ze względów psychiatrycznych u wnioskodawcy rozpoznaje się zaburzenia psychosomatyczne. Wykonane badanie psychiatryczne nie wskazuje na zaburzenia psychotyczne. Stwierdza się niewielkie obniżenie nastroju w ramach zaburzeń psychosomatycznych. Wnioskodawca jest sprawny intelektualnie. Opinie psychologa ZUS oraz biegłego psychologa wskazują na tendencje agrawacyjne. F. nie jest schorzeniem psychiatrycznym –podlega cenie biegłego reumatologa. Ból związany z fibromialgią może mieć wpływ na zaburzenia psychiatryczne. Wnioskodawca nie leczył się z powodu depresji ale z powodu zaburzeń dystymicznych, leczył się z przerwami nie ciągle. Biegła neurolog opisywała tło osobowości, wnioskodawca w tych latach pracował. Także neuropsycholog nie rozpoznał depresji, głębokich epizodów depresyjnych. Na żadnym etapie ewentualne nasilenie objawów nie powoduje z punktu widzenia psychiatrycznego niezdolności do pracy. Wnioskodawca badany powiedział że od wielu lat bierze te same leki. Wnioskodawca nigdy nie był hospitalizowany psychiatrycznie. W przypadku zagrożenia samobójstwem lekarz kieruje do szpitala. Zmiany w RM należą do neurologa. U każdego dolegliwości bólowe powodują dyskomfort. Biegły neuropsycholog wskazywał na podłoże osobowościowe i pisał tez o tym lekarz psychiatra. Podłoże chorób wnioskodawcy jest somatyczne. Wnioskodawca nie miał depresji podczas badania, stopień naruszenia sprawności organizmu nie jest znaczny Z punktu widzenia psychiatry nie stwierdza się długotrwałej niezdolności do pracy. Brak podstaw do kwestionowania ustaleń diagnostycznych i orzeczniczych Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 28.10.2021 r.

/ pisemna opinia biegłego psychiatry G. P. k. 87-89, ustana opinia uzupełniająca protokół z rozprawy z dnia 17.0.2022 r. 00:01:52 00:17:27/

Wnioskodawca nie leczy i nie leczył się u reumatologa . Jak zeznał wnioskodawca na rozprawie w dniu 17.10.2022r. - lekarz reumatolog (wnioskodawca wskazał imię i nazwisko lekarz reumatologa , nadto załączył dokumentację – konsultacji z lekarzem reumatologiem [ k. 7-15] nie widział u niego chorób reumatologicznych i potrzeby leczenia . Wnioskodawca nie leczy się , obecnie u psychoterapeuty ; przeszedł dwa cykle psychoterapii.

/zeznania wnioskodawcy protokół z rozprawy z dnia 17.10.2022 r. 00:32:21 -00:35:43 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami 00:19:42-00:27:34, wydruk konsultacji z lekarzem reumatologiem k. 7-15/

Wnioskodawca nie ma orzeczenia o stopniu niepełnosprawności.

/okoliczność bezsporna/

Powyższych ustaleń, Sąd Okręgowy dokonał w oparciu o załączone akta organu rentowego, dokumentację lekarską, w tym dokumentację, przedłożoną przez wnioskodawcę w toku procesu, opinie biegłych: neurologa, neuropsychologa i psychiatry.

Opinie biegłych Sąd uznał za wiarygodne, zostały, bowiem, one sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawca. Biegli, nadto, w sposób wyczerpujący określili schorzenia, jakie występują u S. K. i kompleksowo ocenili ich znaczenie dla jego zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do kwalifikacji zawodowych. Wydane w sprawie opinie są logiczne, spójne, kompleksowe, wszechstronne i rzetelnie opisują stopień naruszenia sprawności ubezpieczonego, pod kątem zdolności do pracy, stanowiąc, tym samym, wiarygodne źródło dowodowe. Opinie te zostały wydane w oparciu o pełną dokumentację medyczną wnioskodawcy oraz po uprzednim zbadaniu ubezpieczonego.

Sąd ma przy tym na uwadze, iż ubezpieczony, po zapoznaniu się z treścią opinii neurologa, neuropsychologa, psychiatry i, dodatkowo, treścią opinii uzupełniającej ustnej biegłego psychiatry, w trakcie której, biegły psychiatra odpowiadał na szczegółowe pytania wnioskodawcy, wskazał, iż nie zgadza się z ich wnioskami w zakresie braku stwierdzenia jego niezdolności do pracy i wnioskował o dopuszczenie dowodu z opinii innych biegłych, jednakże, jednocześnie, poza własną oceną swojego stanu zdrowia i krytyką oceny biegłych, nie przedstawił do nich jakichkolwiek merytorycznych zarzutów, pozwalających na uznanie, iż opinie wydano w sposób nierzetelny, a wynikające z nich wnioski, nie mają oparcia w rzeczywistym stanie rzeczy.

Wskazać należy, iż opiniujący w sprawie biegli specjaliści w sposób przejrzysty i wyczerpujący opisali stan zdrowia wnioskodawcy z uwzględnieniem wszelkiej dostępnej dokumentacji medycznej, ponadto z uwzględnieniem schorzeń wnioskodawcy ocenili poziom i stopień naruszenia sprawności jego organizmu, rzutujący na brak stwierdzenia jego niezdolności do pracy odnosząc to do poziomu kwalifikacji i kompetencji zawodowych.

W istocie, biegła neurolog nie odnosiła się do bieżącego badania RM , wykonanego , jak zeznał wnioskodawca , po dniu wydania zaskarżonej decyzji czyli po 16.11.2021r., jednakże, podkreślić należy, iż biegły sądowy , co jednoznaczne, przejrzyście wyjaśniła wnioskodawcy, na rozprawie, sędzia referent, nie jest powołany – aby leczyć wnioskodawcę, lecz obiektywnie ocenić stopień naruszenia jego organizmu i zdolność do pracy na dzień wydania zaskarżonej decyzji. Nie sposób więc dojść do przekonania, iż obecne badanie RM wnioskodawcy, po dniu wydania zaskarżonej decyzji czyli po 16.11.2021r., jakkolwiek wstecz może rzutować na ocenę stopnia naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy na wskazaną wyżej datę , która została dokonana zarówno, z uwzględnieniem całej dostępnej dokumentacji jak i badania ubezpieczonego.

Analiza opinii biegłych pozwala uznać, iż biegli wnikliwe zapoznali się z dokumentacją medyczną ubezpieczonego i dokumentacją przedłożoną w procesie, historią jego choroby, i wyciągnęli z zebranej dokumentacji medycznej oraz z osobistego badania ubezpieczonego stanowcze wnioski w zakresie oceny jego zdolności do pracy, które zostały umotywowane w sposób niebudzący wątpliwości. Dodatkowo biegły psychiatra w opinii uzupełniającej także szczegółowo odniósł się do stawianych przez wnioskodawcę zastrzeżeń i zarzutów. To natomiast, iż wnioskodawca subiektywnie inaczej niż biegli ocenia dokumentację medyczną i stan własnego zdrowia, ocenę procesu jego leczenia, bez przedstawienia konkretnych i jednoznacznych zarzutów, które dyskwalifikowałyby opinie zwłaszcza opinię biegłego psychiatry jako nierzetelne stanowi jedynie polemikę z wnioskami końcowymi tych opinii i co za tym idzie nie może odnieść skutku tylko z tego powodu, że strona powodowa jest niezadowolona z dokonanej przez biegłych oceny. Wnioski wypływające z opinii biegłych, neurologa, neurologa i psychiatry należy więc uznać za kompletne i miarodajne dla rozstrzygnięcia. Mając powyższe na uwadze Sąd na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 kpc pominął wniosek ubezpieczonego o dopuszczenie dowodu z opinii z innych biegłych, jako zmierzający do przedłużania postępowania.

Oczywiście , dokumentacja medyczna, którą wnioskodawca zgromadził , po dacie 16.11.2021r. , może stać się podstawą , do nowego wniosku, skierowanego do ZUS, o świadczenie rentowe.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2022 r. poz. 504.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust. 1 i 2 w/w ustawy warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego uważa się za spełniony jeżeli wynosi on łącznie co najmniej 5 lat dla osób u których niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat. Okres ten powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed dniem złożenia wniosku o świadczenie lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.

Zgodnie z art. 58 ust.4 warunku powyższego nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy, o którym mowa w art. 6, wynoszący co najmniej 25 lat dla kobiety i 30 lat dla mężczyzny i jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującego się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy.

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym opinii biegłych z zakresu neurologii psychologii i psychiatrii skarżący przy uwzględnieniu posiadanych przez niego schorzeń, jest jednak zdolny do wykonywania pracy zgodnie z kwalifikacjami. W ocenie Sądu biegli w swoich opiniach wyczerpująco wyjaśnili dlaczego w taki właśnie sposób ocenili zdolność wnioskodawcy do wykonywania pracy zarobkowej. Opinie biegłych oceniające stan zdrowia wnioskodawcy szczegółowo tłumaczyły dlaczego naruszenie sprawności organizmu skarżącego nie przekłada się na zdolność świadczenia przez niego pracy. Brak jest przy tym, w ocenie Sądu, podstaw by kwestionować rzetelność i merytoryczną poprawność wskazanych opinii. Zostały one bowiem sporządzone zgodnie z wymaganiami fachowości i niezbędną wiedzą w zakresie stanowiącym jej przedmiot. Biegli na podstawie przedstawionej dokumentacji leczenia i badania wnioskodawcy zdiagnozowali schorzenia, ocenili stopień ich zaawansowania, a przede wszystkim jednoznacznie wypowiedzieli się co do sprawności organizmu wnioskodawcy i wpływu dolegliwości na jego zdolność do pracy. Przy tym biegły psychiatra szczegółowo odniósł się też do prezentowanych przez wnioskodawcę twierdzeń i zrzutów. Sąd podzielił opinie biegłych uznając, że były pełne, jasne i nie prowadziły do sprzecznych wniosków.

Podkreślić należy, że, przy ocenie opinii biegłych lekarzy, Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. (por wyroku Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...) Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 4 lipca 2018 r.III AUa 1328/17 Legalis numer 1824314). Sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84). Tylko brak w opinii fachowego uzasadnienia wniosków końcowych, uniemożliwia prawidłową ocenę jej mocy dowodowej (wyrok SN z 2000-06-30 II UKN 617/99 OSNAPiUS 2002/1/26). Sąd nie jest obowiązany dążyć do sytuacji, aby opinia biegłego (biegłych) przekonała strony sporu. Wystarczy, że opinia jest przekonująca dla sądu, który wiążąco ocenia, czy biegły wyjaśnił wątpliwości zgłoszone przez stronę. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego, wyznacza podlegająca kontroli instancyjnej ocena, czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy (wyr. SN z 25.9.1997 r., II UKN 271/97, OSNP 1998, Nr 14, poz. 430). Dostateczne wyjaśnienie okoliczności spornych w sprawie nie jest równoznaczne z uzyskaniem dowodu korzystnego dla strony niezadowolonej z faktów wynikających z dowodów dotychczas przeprowadzonych (wyrok SN z 28 lutego 2001 roku, II UKN 233/00 L.).

Znamiennym jest, iż wnioski, wynikające z, wydanych w sprawie opinii, dotyczące zdolności do pracy odwołującego się, nie zostały skutecznie merytorycznie zakwestionowane przez stronę powodową. Wnioskodawca, któremu doręczono wskazane opinie i pouczono o konieczności przedstawienia, ewentualnych, do nich zarzutów, nie zgadzając się z ich treścią wyłącznie polemizował z ich wnioskami, subiektywnie opisując własny stan zdrowia, nie przedstawiając argumentów podważających wartość dowodową tych opinii co do meritum prezentując jedynie swój własny pogląd na temat własnego stanu zdrowia i przedstawiając własną ocenę faktów, związanych z leczeniem.

O nabyciu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, nie mogą przesądzać subiektywne odczucia osoby ubezpieczonej. /III AUa 12/21 - wyrok SA Szczecin z dnia 21-04-2021/ Jeśli , w sprawie o rentę z tytułu niezdolności do pracy, przedmiotem sporu jest ocena stanu zdrowia osoby ubiegającej się o to świadczenie, to taka ocena, jako wymagająca wiadomości specjalnych, musi być dokonywana z udziałem biegłych lekarzy, reprezentujących odpowiednie specjalności medyczne (art. 278 § 1 i następne KPC) i opierać się przede wszystkim na wnioskach wynikających ze sporządzonych przez tych biegłych opiniach. Specyfika dowodu z opinii biegłego (biegłych), polega, zaś, m.in. na tym, że jeżeli taki dowód (dowody) został już przez sąd dopuszczony, to stosownie do art. 286 KPC, opinii dodatkowego biegłego można żądać jedynie „w razie potrzeby”. Zarzuty, dotyczące nieuwzględnienia wniosków o przeprowadzenie dowodów z opinii kolejnych biegłych nie mogą natomiast odnieść skutku, jeżeli wydane już przez biegłych opinie wyjaśniają istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności, a ich fachowość i rzetelność nie została w żaden sposób podważona. Przepisy Kodeksu postępowania cywilnego nie przewidują również obowiązku uzupełnienia już sporządzonej opinii czy to na piśmie, czy też w formie ustnej do protokołu rozprawy w każdym wypadku. Pozostawiają one sądowi decyzję, czy opinia wymaga dodatkowych wyjaśnień ze strony jej autora, a także, czy wyjaśnienia te powinny być złożone w formie ustnej czy w formie pisemnej. Potrzeba taka nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z niekorzystnego dla niej wydźwięku konkluzji opinii, lecz być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowej opinii /III UK 478/18 - postanowienie SN - Izba Pracy z dnia 29-01-2020 r./ Ocena niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wymaga wiadomości specjalnych, które posiadają biegli lekarze specjaliści z zakresu schorzeń wcześniej rozpoznanych u wnioskodawcy. Sąd zarazem nie ma obowiązku dopuszczania dowodu z dalszej opinii od tych samych biegłych lub innych biegłych, jeżeli już sporządzone w sprawie opinie są jednoznaczne i tak przekonujące, że określoną okoliczność uznaje za wyjaśnioną. Potrzeba powołania innego biegłego nie może być jedynie wynikiem niezadowolenia strony z dotychczas złożonych opinii, lecz musi być następstwem umotywowanej krytyki dotychczasowych opinii. Nie ma uzasadnienia wniosek o powołanie kolejnego biegłego jedynie w sytuacji, gdy złożone opinie są niekorzystne dla strony. Dopuszczenie dodatkowej opinii w takiej sytuacji prowadziłoby bowiem do uwzględnienia kolejnych wniosków strony dopóty, dopóki nie zostałaby złożona opinia w pełni ją zadowalająca, co jest niedopuszczalne. /III AUa 575/19 - wyrok SA Lublin z dnia 11-03-2020/

Na gruncie rozpoznawanego przypadku, wydający w sprawie opinie biegli, neurolog, neuropsycholog i psychiatra, zgodnie stwierdzili, iż na dzień wydania zaskarżonej decyzji, stwierdzony, u wnioskodawcy, stopień naruszenia sprawności organizmu, nie powoduje jego niezdolności do wykonywania pracy zarobkowej. Wnioskodawca wskazanych wniosków nie podważył , podtrzymując wyłącznie własną, subiektywną, opinię co do swojego stanu zdrowia.

Sąd, przy tym, nie neguje – wynika to bowiem zarówno z opinii biegłych iż wnioskodawca jest osobą obciążoną schorzeniami neurologicznymi i pychosomatycznymi jednakże powyższe samo w sobie żadną miarą nie może być utożsamiane z nieudolnością do pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych). Biologiczny stan kalectwa lub choroba, które nie powodują naruszenia sprawności organizmu w stopniu mającym wpływ na zdolność do pracy dotychczas wykonywanej lub innej mieszczącej się w ramach posiadanych lub możliwych do uzyskania kwalifikacji, przesądzają o braku prawa do świadczenia rentowego. /III AUa 812/20 - wyrok SA Lublin z dnia 21-10-2020/ Sam fakt występowania dysfunkcji organizmu, w związku ze schorzeniami wnioskodawcy, nie determinuje istnienia jego - niezdolności do pracy, istotne jest czy i w jakim zakresie schorzenia te wpływają na utratę zdolności do pracy. Oceny, w tym przedmiocie, dokonują biegli, posiadający odpowiednie wiadomości specjalne, w oparciu o dokumentację medyczną oraz wyniki badania odwołującego się. /III AUa 128/21 - wyrok SA Lublin z dnia 01-07-2021/

Wnioskodawca, w świetle zgromadzonych w sprawie dowodów, z uwagi na posiadane schorzenia nie jest osobą niezdolną do pracy zarobkowej, zgodnie z posiadanymi kwalifikacjami.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca posiada wykształcenie wyższe . Z zawodu jest inżynierem elektrykiem. Obecnie od ok. 2020 r. nie pracuje. Ma 59 lat. W aspekcie aktywności zawodowej , jest więc osobą, w wieku nie wyłączającym, możliwości wykonywania aktywności zawodowej, lub ewentualne przekwalifikowanie się, albowiem wnioskodawca posiada doskonałe przygotowanie zawodowe, ukończone studia wyższe z tytułem magistra, zdobyty zawód inżyniera. Pracował w swoim zawodzie, następnie pracował jako specjalista do spraw sprzedaży, a więc w profesjach , w których popyt na profesjonalistów jest duży. Wprawdzie, od ok. 2020r. ,nie jest czynny zawodowo , ale jego potencjalnie możliwości mobilnej aktywizacji zawodowej, mając na uwadze zakres już posiadanych kwalifikacji i doświadczenia zawodowego, istnieją, choć , Sąd ma na względzie fakt, że , z uwagi na sytuację ekonomiczną na rynku pracy, wykonywanie pracy – dotychczas świadczonej lub podjęcie nowej, czy też przekwalifikowanie się, nie jest zadaniem łatwym .

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawcy pod kątem art. 13 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 cyt. ustawy.

W konsekwencji wobec braku dowodów, potwierdzających stanowisko ubezpieczonego, żądanie odwołania zmiany zaskarżonej decyzji i przyznania wnioskodawcy prawa o renty nie mogło zostać zaakceptowane.

Natomiast względnie nowe okoliczności, dotyczące stanu zdrowia, które ujawnią się po wydaniu decyzji/ wyroku, upoważniają jedynie osobę ubiegającą się o świadczenie rentowe do złożenia w organie rentowym nowego wniosku o rentę. / II UK 385/19 - postanowienie SN - Izba Pracy z dnia 22-10-2020

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy, na podstawie art. 477 ¹⁴§ 1 k.p.c oddalił odwołanie wnioskodawcy jako bezzasadne.

J.L.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy