Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2022r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2022 r. w K.

sprawy z powództwaH. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W.

przeciwko J. B.

o zapłatę

I.  Zasądza od pozwanego J. B. na rzecz powoda H. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 40.012,71 zł (czterdzieści tysięcy dwanaście złotych i siedemdziesiąt jeden groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za okres od dnia 26.10.2021 r. do dnia zapłaty;

II.  Zasądza od pozwanego J. B. na rzecz powoda H. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w W. kwotę 7.418,00 zł (siedem tysięcy czterysta osiemnaście złotych) wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego za okres od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty, tytułem zwrotu kosztów procesu.

sygn. akt I C 246/22

UZASADNIENIE

Powód H. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty
z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. B. kwoty 40.012,71 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W uzasadnieniu powód wskazał, że pozwany w dniu 18.07.2019 r. zawarł z (...) Bank S.A. umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...), który został pozwanemu wypowiedziany, ponieważ pozwany nie regulował swojego zobowiązana co do spłaty kredytu w całości. Swoją legitymację powód wywodził z umowy sprzedaży wierzytelności zawartej z wierzycielem pierwotnym w dniu 15.06.2021 r., na podstawie której powód nabył wierzytelność wobec pozwanego.

W odpowiedzi na pozew, pozwany J. B. wniósł o jego oddalenie i zasądzenie od powoda na jego rzecz kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwany podniósł zarzut braku legitymacji czynnej powoda, wskazując, że powód przedłożył niekompletną umowę cesji, która dodatkowo w ocenie pozwanego jest nieważna z uwagi na formę prowadzenia działalności przez powoda, która jest niezgodna z treścią art. 59a ustawy o kredycie konsumenckim. Pozwany zakwestionował również fakt zawarcia umowy kredytu przez pozwanego oraz wykonanie tej umowy przez bank, a ponadto skuteczność dokonanego pozwanemu wypowiedzenia i tym samym zakwestionował wymagalność roszczenia na dzień dokonywania wypowiedzenia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18.07.2019 r. o godz. 14.39 J. B. zawarł z (...) Bank S.A. z siedzibą
w W. umowę o kredyt konsolidacyjny nr (...) na kwotę 40.588,27 zł. Kwota kredytu miała zostać rozdysponowana w ten sposób, że 5.000,00 zł przeznaczono na potrzeby konsumpcyjne kredytobiorcy, 32.787,68 zł na spłatę wymienionych w treści umowy, wcześniejszych zobowiązań pozwanego wobec (...) Banku S.A., a pozostałą kwotę 2.800,59 zł na pokrycie prowizji za udzielnie kredytu. W tym samym dniu kredyt został uruchomiony zgodnie z opisanymi powyżej warunkami.

Termin spłaty kredytu ustalono na 60 rat, a zgodnie z obowiązującym pozwanego harmonogramem spłat, raty należało uiszczać miesięcznie, w stałej wysokości 856,27 zł. Pierwsza rata miała zostać uiszczona do dnia 12.08.2019 r.

Pozwany przystąpił do spłaty kredytu, ale ponieważ w 2020 r. nie wywiązywał się ze swojego zobowiązania zgodnie z obowiązującym go harmonogramem spłat, (...) Bank S.A. pismem z dnia 15.05.2020 r. wezwał go do spłaty zadłużenia w terminie 14 dni roboczych, informując go jednocześnie o możliwości złożenia w terminie 14 dni wniosku o restrukturyzację kredytu. Na dzień wezwania kwota zaległości wynosiła 958,14 zł.

Ponieważ wezwanie nie przyniosło skutku, bank pismem z dnia 10.07.2020 r. wypowiedział pozwanemu umowę kredytu z zachowaniem 30 – dniowego terminu wypowiedzenia. W chwili dokonywania wypowiedzenia zaległość pozwanego wynosiła kwotę 2.041,23 zł.

Umową przelewu wierzytelności z dnia 15.06.2021 r. zawartą pomiędzy (...) Bank S.A. z siedzibą w W. a H. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w W., (...) Bank S.A. przelał na rzecz powoda wierzytelności opisane w załączniku nr 1 do umowy, w tym wierzytelność wobec pozwanego, wynikająca z umowy z dnia 18.07.2019. Powód uregulował na rzecz cedenta całą cenę za nabycie wierzytelności z w/w umowy.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił w oparciu o: umowę przelewu wierzytelności z załącznikami k. 6 – 17, oświadczenia o zapłacie ceny k. 18, dyspozycję uruchomienia kredytu k. 39, umowę kredytu wraz z załącznikami k. 41 – 44, 51 – 53, 59, historia spłaty kredytu k. 54, wypowiedzenie umowy kredytu wraz z dowodem jego wysłania pozwanemu k. 45 – 46, wezwanie k. 48)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Przede wszystkim zauważyć należy, że fakt zawarcia przez pozwanego z wierzycielem pierwotnym umowy o kredyt konsolidacyjny i jej warunki oraz fakt wypowiedzenia umowy kredytu zostały w sposób jednoznaczny potwierdzone przedłożonymi przez powoda dokumentami, których prawdziwość i autentyczność, wbrew innemu stanowisku pozwanego, nie budziła wątpliwości Sądu. Zgodnie z treścią art. 69 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy na czas oznaczony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na ustalony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu. Art. 69 ust. 2 ustawy wskazuje, jakie elementy powinna zawierać umowa kredytu i w ocenie sądu w niniejszej sprawie umowa kredytu zawarta pomiędzy pozwanym a wierzycielem pierwotnym odpowiadała tym warunkom.

Na przeszkodzie do uznania, iż powód udowodnił fakt zawarcia umowy z wierzycielem pierwotnym z całą pewnością nie stoi na przeszkodzie podnoszony przez pozwanego zarzut, że powód nie przedłożył umowy kredytu podpisanej przez pozwanego. Jak wynika z treści art. 7 ustawy Prawo Bankowe, oświadczenia woli związane z dokonywaniem czynności bankowych mogą być składane w postaci elektronicznej. Również dokumenty związane z czynnościami bankowymi mogą być sporządzane na informatycznych nośnikach danych, jeżeli dokumenty te będą w sposób należyty utworzone, utrwalone, przekazane, przechowywane i zabezpieczone. Jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, uznaje się, że czynność dokonana w formie, o której mowa wyżej, spełnia wymagania formy pisemnej także wtedy, gdy forma została zastrzeżona pod rygorem nieważności.

Możliwość zawarcia umowy kredytu na odległość przewiduje również ustawa o kredycie konsumenckim, która znajduje zastosowanie w niniejszym postępowaniu. Zgodnie z art. 3 ust. 1 tej ustawy przez umowę o kredyt konsumencki rozumie się umowę o kredyt w wysokości nie większej niż 255.550 złotych albo równowartość tej kwoty w walucie innej niż waluta polska, który kredytodawca w zakresie swojej działalności udziela lub daje przyrzeczenie udzielenia konsumentowi. Przez kredyt konsumencki zawierany na odległość rozumie się umowę o kredyt konsumencki zawieraną z konsumentem bez jednoczesnej obecności obu stron, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość (art. 5 pkt 13). Umowa o kredyt konsumencki powinna być zawarta w formie pisemnej, chyba że odrębne przepis przewidują inną szczególną formę (art. 29 ust. 1). W przypadku
umowy kredytu konsumenckiego zawartej na odległość, ustawodawca na kanwie art. 2 ust. 1 ustawy o prawach konsumenta przewidział, że może być ona zawarta z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość. Z powyższego wynika, iż zawarcie umowy kredytu konsumenckiego nie wymaga zachowania formy pisemnej i co do zasady umowa taka może być zawarta również za pomocą środków porozumiewania się na odległość,

W niniejszej sprawie umowa pomiędzy pozwanym a wierzycielem pierwotnym została zawarta elektronicznie, za pomocą środków porozumiewania się na odległość, w związku z czym powód nie miał obowiązku przedłożenia umowy z podpisem pozwanego.

Odnosząc się do kwestionowania przez pozwanego faktu wykonania umowy kredytu przez bank, wskazać należy, że wprawdzie powód nie przedłożył dokumentu potwierdzającego wypłatę sum wskazanych w umowie, a jedynie sporządzoną również elektronicznie dyspozycję wypłaty, jednakże z historii spłaty kredytu (k. 54), która nie budzi wątpliwości sądu (również pozwany jej nie kwestionował) w sposób jednoznaczny wynika, że pozwany przystąpił do spłaty swojego zobowiązania, czym potwierdził zawarcie umowy, a dodatkowo fakt, że bank wykonał swoje zobowiązanie z niej wynikające.

Sąd nie podzielił również zarzutów pozwanego co do braku wymagalności roszczenia w dniu wypowiedzenia umowy. W ocenie sądu wypowiedzenie umowy zostało dokonane z zachowaniem przepisów w/w ustawy, w szczególności art. 75 i postanowień umowy tj. § 7 ust. 1. Dodatkowo zauważyć należy, że słusznie pozwany wskazał, iż przepisy prawa bankowego nakładają na bank udzielający kredytu obowiązek poinformowania kredytobiorcy o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Stosownie do treści art. 75c ust. 1 i 2 w/w ustawy jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. W wezwaniu tym bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. W przypadku niedotrzymania przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu albo w przypadku utraty przez kredytobiorcę zdolności kredytowej bank może obniżyć kwotę przyznanego kredytu albo wypowiedzieć umowę kredytu, o ile ustawa z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne nie stanowi inaczej ( art. 75 ust. 1 w/w ustawy). Termin wypowiedzenia, o ile strony nie określą w umowie dłuższego terminu, wynosi 30 dni, a w razie zagrożenia upadłością kredytobiorcy - 7 dni ( art. 75 ust.2 w/w ustawy).

W niniejszym postępowaniu bank z nałożonych na niego obowiązków wywiązał się, na co wskazuje treść pisma z dnia 05.05.2020 r. (k.48) oraz z dnia z dnia 10.07.2020 r. (k.45). Pomiędzy wysłaniem tych pism była przerwa ponad 60 dni, w związku z czym uznać należy, że bank powstrzymał się z wypowiedzeniem umowy, umożliwiając pozwanemu złożenie wniosku restrukturyzacyjnego, czego ten nie uczynił. Dodatkowo w okresie tym pozwany nie spłacił nawet w niewielkiej części swojego zadłużenia.

Sąd nie podzielił również zarzutu braku legitymacji czynnej powoda w niniejszym postępowaniu oraz nieważności zawartej pomiędzy powodem a wierzycielem pierwotnym umowy cesji. Wbrew twierdzeniom pozwanego, powód przedłożył kompletną umowę cesji, a z załączników przedłożył, ten który precyzyjne wykazuje, że przedmiotem tej umowy była wierzytelność pozwanego. Z załącznika tego w sposób jednoznaczny wynika z jaką umową związane jest zadłużenie pozwanego oraz jego wysokość. Odnośnie nieważności umowy cesji, zauważyć należy, że cytowany przez pozwanego art. 59a ust. 1 ustawy o kredycie konsumenckim dotyczy formy prowadzenia działalności przez instytucję pożyczkową, której definicja znajduje się w art. 5 ust. 2a. Instytucja pożyczkowa to kredytodawca, a więc podmiot, który udziela pożyczki. Natomiast powód nie zajmuje się udzielaniem pożyczek, a jedynie skupowaniem wierzytelności (zadłużeń) powstałych w związku z niewykonywaniem przez kredytobiorców swoich zobowiązań. Powód nie prowadzi działalności związanej z udzielaniem kredytów, w związku z czym zawarta pomiędzy nim a pierwotnym wierzycielem umowa cesji nie jest obejściem prawa, tym bardziej, że umowa kredytu została przez wierzyciela pierwotnego skutecznie wypowiedziana.

W odpowiedzi na pozew pozwany podnosił wiele zarzutów, jednak na ich potwierdzenie nie przedłożył żadnych dowodów, jak chociażby historii rachunku bankowego pozwanego, na potwierdzenie, że sporna kwota 5.000 zł nie wpłynęła na jego konto. W ocenie sądu zarzuty pozwanego były jedynie polemiką i ogólnymi twierdzeniami nie popartymi żadnym materiałem dowodowym. Jeżeli pozwany rzeczywiście nie zawarł umowy kredytu z wierzycielem pierwotnym, może powinien złożyć zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, rodzi się bowiem pytanie w jaki sposób wierzyciel pierwotny posiadał dane osobowe pozwanego takie jak imię, nazwisko, PESEL, adres, adres poczty elektronicznej oraz dane dotyczące pracodawcy i dochodów pozwanego, jeśli sam pozwany ich nie udostępnił?

Mając powyższe na względzie Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda dochodzoną pozwem kwotę wraz ze wskazanymi w wyroku odsetkami.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc, obciążając nimi w całości pozwanego.