Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 września 2022 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2022 roku

sprawy z powództwa E. (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w W.

przeciwko J. M.

o zapłatę

o r z e k a :

I.  Zasądza od pozwanej J. M. na rzecz powoda E. (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w W. kwotę 11 603,89 zł (jedenaście tysięcy sześćset trzy złote 89/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 04.05.2022r. do dnia zapłaty.

II.  Oddala powództwo w pozostałej części.

III.  Zasądza od pozwanej J. M. na rzecz powoda E. (...) Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Niestandaryzowanego Funduszu Sekurytyzacyjnego z siedzibą w W. kwotę 3 541,64 zł (trzy tysiące pięćset czterdzieści jeden złoty 64/100) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2022 roku E. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. wytoczył powództwo przeciwko J. M. o zapłatę kwoty 14 307,89 złotych z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Nadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Z uzasadnieniu pozwu i dołączonych do pozwu dokumentów wynikało, że przedmiotowa wierzytelność powstała w wyniku zawarcia przez pozwaną z wierzycielem pierwotnym – (...) S.A. z siedzibą w W. – w dniu 26 lipca 2019 roku umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z jednoczesną sprzedażą urządzenia (telefonu) na raty oraz kilku umów sprzedaży urządzeń (telefonów) na raty.

Powód wskazał, że wierzyciel pierwotny w oparciu o ww. umowy wystawił następujące dokumenty księgowe:

-

nota odsetkowa numer (...) – kwota do zapłaty 3,60 zł,

-

faktura VAT numer (...) – kwota do zapłaty 158,68 zł,

-

faktura VAT numer (...) – kwota do zapłaty 154,67 zł,

-

faktura VAT numer (...) – kwota do zapłaty 149,98 zł,

-

nota obciążeniowa numer (...) – kwota do zapłaty (...) 263,85 zł,

-

faktura VAT numer (...) – aktualna kwota do zapłaty 2 694,30 zł,

-

faktura VAT numer (...) – aktualna kwota do zapłaty 2 062,50 zł,

-

faktura VAT numer (...) – aktualna kwota do zapłaty 2 886,75 zł,

-

faktura VAT numer (...) – aktualna kwota do zapłaty 532,06 zł,

-

faktura VAT numer (...) – aktualna kwota do zapłaty (...) 430,00 zł,

-

faktura VAT numer (...) – aktualna kwota do zapłaty (...) 299,00 zł,

-

faktura VAT numer (...) – aktualna kwota do zapłaty 532,06 zł.

Powód wskazał, że pismem z dnia 6 listopada 2020 roku wierzyciel pierwotny rozwiązał ww. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych wzywając jednocześnie pozwaną do zapłaty zaległości w nieprzekraczalnym terminie 10 dni, jednak wezwanie to pozostało bez odpowiedzi. Pomimo upływu terminów wskazanych w ww. dokumentach księgowych, pozwana nie uregulowała wynikających z nich należności.

Powód podniósł, że wierzyciela pierwotnego i powoda łączy Umowa Ramowa z dnia 17 stycznia 2014 roku, a na mocy porozumienia z dnia 21 kwietnia 2021 roku wierzyciel pierwotny przysługującą mu od pozwanej wierzytelność przelał na rzecz powoda. Zbycie wierzytelności nastąpiło zgodnie z art. 509 k.c. Pismem z dnia 18 maja 2021 roku, powód zawiadomił pozwaną o przelewie wierzytelności i jednocześnie wezwał ją do dobrowolnej spłaty. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

Powód wskazał, że na kwotę dochodzoną pozwem składa się:

-

13 167,45 zł – nieuregulowane należności wynikające z ww. dokumentów księgowych,

-

226,53 zł – skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone przez wierzyciela pierwotnego,

-

913,91 zł – skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone przez powoda od poszczególnych ww. dokumentów księgowych za okres od dnia następnego po cesji wierzytelności do dnia wniesienia pozwu.

Pozwana J. M. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości. Zakwestionowała roszczenie powoda tak co do zasady, jak i co do wysokości. Podniosła zarzut nieudowodnienia roszczenia. Wskazała, że w punkcie (...). pozwu powód domaga się zasądzenia należności wynikającej z dokumentów o innych numerach niż te, które wymienia następnie w uzasadnieniu i które dołącza do pozwu. Ponadto wskazała, iż powód nie przedłożył faktury VAT o numerze (...) i o numerze (...), a przedłożył notę obciążeniową o numerze (...), która nie została wymieniona w spisie załączników do pozwu. Pozwana zaprzeczyła, aby zobowiązana była do zapłaty kwoty 14 307,89 zł i aby otrzymała w jakiejkolwiek formie ww. dokumenty księgowe. Wskazała, iż brak jest powiązania między przedłożonymi przez powoda dokumentami księgowymi, a umowami o świadczenie usług telekomunikacyjnych (w ich treści nie ma odesłania do numeru i daty umowy). Pozwana zakwestionowała także ważność i skuteczność umowy przelewu wierzytelności.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 26 lipca 2019 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a J. M. została zawarta umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych numer (...), obejmująca jednocześnie sprzedaż na raty urządzenia w postaci telefonu Samsung G. (...) o wartości 2 640 zł.

Zgodnie z umową, J. M. zobowiązała się do co miesięcznego uiszczania na rzecz (...) S.A. abonamentu telefonicznego w kwocie 55 zł i raty za ww. urządzenie w kwocie 110 zł. Umowa zawarta została na okres 24 miesięcy.

J. M. nie uregulowała należności za usługi telekomunikacyjne, wynikających z następujących dokumentów księgowych:

-

faktura VAT numer (...) z dnia 06.07.2020r. – 158,68 zł,

-

faktura VAT numer (...) z dnia 06.08.2020r. – 154,67 zł,

-

faktura VAT numer (...) z dnia 06.09.2020r. – 149,98 zł.

W związku z brakiem wpłat, umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych została rozwiązana z winy abonenta.

J. M. spłaciła tylko część rat za ww. urządzenie. Do zapłaty pozostała kwota (...) 430 zł.

(dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych numer (...) z dnia 26.07.2019r. k. 16-17; wyciąg z umowy k. 18; faktura VAT nr (...) k. 53; faktury VAT wraz ze szczegółami rozliczenia k. 34-37, 38-40, 41-43; pismo z 06.11.2020r. k. 76)

W dniu 6 sierpnia 2019 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a J. M. została zawarta:

-

umowa sprzedaży urządzenia na raty o numerze (...), której przedmiotem był telefon komórkowy (...) o wartości 699 zł, którą to należność J. M. zobowiązała się spłacić w 20 miesięcznych ratach w wysokości po 34,95 zł każda;

-

umowa sprzedaży urządzenia na raty o numerze (...), której przedmiotem był telefon komórkowy „S. (...) o wartości (...) 899 zł, którą to należność J. M. zobowiązała się spłacić w 20 miesięcznych ratach w wysokości po 94,95 zł każda.

J. M. spłaciła tylko część rat za ww. urządzenia. Do zapłaty pozostała łącznie kwota (...) 299 zł.

(dowód: umowa sprzedaży urządzenia na raty nr (...) z dnia 06.08.2019r. k. 27-29; umowa sprzedaży urządzenia na raty nr (...) z dnia 06.08.2019r. k. 30-31; faktura VAT nr (...) k. 54)

W dniu 7 grudnia 2019 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a J. M. została zawarta umowa sprzedaży urządzenia na raty o numerze (...), której przedmiotem był telefon komórkowy (...) o wartości 3 849 zł, którą to należność J. M. zobowiązała się spłacić w 20 miesięcznych ratach w wysokości po 192,45 zł każda.

J. M. spłaciła tylko część rat za ww. urządzenie. Do zapłaty pozostała kwota 2 694,30 zł.

(dowód: umowa sprzedaży urządzenia na raty nr (...) z dnia 07.12.2019r. k. 24-26; faktura VAT nr (...) k. 48)

W dniu 9 stycznia 2020 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a J. M. została zawarta umowa sprzedaży urządzenia na raty o numerze (...), której przedmiotem był telefon komórkowy „H. (...) o wartości 2 750 zł, którą to należność J. M. zobowiązała się spłacić w 20 miesięcznych ratach w wysokości po 137,50 zł każda.

J. M. spłaciła tylko część rat za ww. urządzenie. Do zapłaty pozostała kwota 2 062,50 zł.

(dowód: umowa sprzedaży urządzenia na raty nr (...) z dnia 09.01.2020r. k. 21-23; faktura VAT nr (...) k. 49)

W dniu 22 stycznia 2020 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a J. M. została zawarta umowa sprzedaży urządzenia na raty o numerze (...), której przedmiotem był telefon komórkowy (...) o wartości 3 849 zł, którą to należność J. M. zobowiązała się spłacić w 20 miesięcznych ratach w wysokości po 192,45 zł każda.

J. M. spłaciła tylko część rat za ww. urządzenie. Do zapłaty pozostała kwota 2 886,75 zł.

(dowód: umowa sprzedaży urządzenia na raty nr (...) z dnia 22.01.2020r. k. 19-20; faktura VAT nr (...) k. 50)

W związku z nieregulowaniem w terminie rat za ww. urządzenia, (...) S.A. obciążyła J. M. odsetkami w kwocie 3,60 złotych wystawiając w tym celu notę odsetkową numer (...) z terminem płatności do dnia 20 lipca 2020 roku. Należność ta nie została przez J. M. uregulowana.

(dowód: nota odsetkowa nr (...) k. 32)

W dniu 21 kwietnia 2021 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a E. (...) Funduszem Inwestycyjnym Zamkniętym Niestandaryzowanym Funduszem Sekurytyzacyjnym z siedzibą w W. zostało zawarte Porozumienie nr (...) do Umowy ramowej przelewu wierzytelności zawartej 17 stycznia 2014 roku, zgodnie z którym E. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. nabył wierzytelność przysługującą względem J. M. w łącznej wysokości 13 448,50 zł, a wynikającą z:

-

noty odsetkowej numer (...) – w kwocie 3,60 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie 158,68 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie 154,67 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie 149,98 zł,

-

noty obciążeniowej nr (...) – w kwocie (...) 263,85 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie 2 694,30 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie 2 062,50 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie 2 886,75 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie 532,06 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie (...) 430,00 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie (...) 299,00 zł,

-

faktury VAT nr (...) – w kwocie 532,06 zł.

(dowód: umowa ramowa przelewu wierzytelności wraz z porozumieniem nr 116 i załącznikami k. 78-138)

Pismem z dnia 18 maja 2021 roku, nadanym do J. M. na adres zamieszkania podany przez nią przy zawieraniu ww. umów, E. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty Niestandaryzowany Fundusz Sekurytyzacyjny z siedzibą w W. zawiadomił J. M. o cesji wierzytelności i jednocześnie wezwał ją do natychmiastowego uregulowania zadłużenia w nieprzekraczalnym terminie do dnia (...) czerwca 2021 roku pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Zakreślony termin upłynął bezskutecznie.

(dowód: pismo z 18.05.2021r. k. 139-145)

Sąd zważył, co następuje:

Na wstępie odnieść się należy kwestii legitymacji czynnej strony powodowej. Zdaniem Sądu dokumenty dołączone do pozwu w postaci umowy ramowej przelewu wierzytelności z 17 stycznia 2014 roku wraz z porozumieniem nr 116 z dnia 21 kwietnia 2021 roku i - stanowiącym załącznik do tego porozumienia - załącznikiem nr 3, potwierdzają fakt skutecznego zbycia dochodzonych od pozwanej wierzytelności na rzecz powoda. Oczywiste jest przy tym, że załącznik nie został złożony w formie kompletnej, a przy zanonimizowaniu pozostałych wierzytelności, co nie umniejsza jego mocy dowodowej. Nie może budzić wątpliwości, że na potrzeby przedmiotowego procesu koniecznym było jedynie wykazanie, iż umowa cesji przenosiła konkretną wierzytelność (tu: wierzytelność przysługującą wobec pozwanej) stanowiącą źródło żądania powoda. Podkreślenia wymaga także, iż wierzytelność objęta załącznikiem została w odpowiedni sposób oznaczona, co pozwala na jej pełną identyfikację. Zgodnie z dyspozycją art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią, chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. Jest to jedynie zmiana podmiotowa stosunku zobowiązaniowego. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy przelewu, wraz ze wszystkimi związanymi z nią prawami.

Całość powyższych rozważań prowadzi do wniosku, iż strona powodowa wykazała swoją legitymację procesową. Złożone do akt dokumenty pozwalają jednoznacznie stwierdzić, iż przejście wierzytelności miało miejsce, wynika z nich bowiem kiedy i pomiędzy jakimi stronami doszło do zawarcia umowy przelewu wierzytelności, wobec kogo wierzytelność przysługiwała, jakie było źródło jej powstania oraz jaka była wysokość zadłużenia pozwanej w dacie nabycia wierzytelności przez powoda.

Mając na uwadze treść załączonych do pozwu dokumentów, nie budzi wątpliwości Sądu, iż źródło zobowiązania w przedmiotowej sprawie stanowiły wymienione wyżej umowy, to jest umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych i umowy sprzedaży na raty (nr (...), (...), (...), (...), (...)), podpisane własnoręcznie przez osobę upoważnioną przez pierwotnego wierzyciela oraz pozwaną. Fakt zawarcia tych umów nie był przez pozwaną kwestionowany. Istotne w sprawie były także wystawione faktury i nota odsetkowa, wezwanie do zapłaty skierowane na adres zamieszkania pozwanej, jak i umowa cesji wierzytelności. Wiarygodność i autentyczność ww. dokumentów nie budziła wątpliwości Sądu. Brak jest jednocześnie podstaw do zakwestionowania okoliczności z nich wynikających.

W przypadku niezapłacenia raty w całości lub w części w umówionym terminie, wierzyciel pierwotny uprawniony był do dochodzenia odsetek ustawowych za opóźnienie. Natomiast w przypadku pozostawania przez pozwaną w zwłoce z zapłatą co najmniej dwóch umówionych rat za sprzedane jej urządzenia, wierzyciel pierwotny uprawniony był do postawienia w stan natychmiastowej wymagalności i do żądania od pozwanej zapłaty wszystkich pozostałych nieuiszczonych rat. Powyższe uprawnienia wynikały z pkt. 18. i 20. Regulaminu sprzedaży urządzeń na raty, będącego integralną częścią przedmiotowych umów (k. 58-59). Z kolei zaprzestanie przez pozwaną regulowania opłaty abonamentowej, stanowiło naruszenie postanowień umownych i uprawniało wierzyciela pierwotnego do jednostronnego rozwiązania umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z winy abonenta. Oświadczenie w tym przedmiocie zostało, jak wynika z akt sprawy, wysłane do pozwanej na adres wskazany przez nią przy zawieraniu umowy. Pod ten sam adres skutecznie doręczana była pozwanej wszelka korespondencja w niniejszej sprawie.

Nie sposób uznać, że przedstawione przez powoda dowody w postaci dokumentów prywatnych nie mają waloru dowodowego. Sąd skorzystał przy ich ocenie z uprawnienia nadanego mu przez dyspozycję art. 233 § 1 k.c. Pozwana nie udowodniła, że nie pozostawała w zwłoce, a tym samym, iż brak było podstaw do rozwiązania przez wierzyciela pierwotnego umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i postawienia w stan natychmiastowej wymagalności wszystkich niespłaconych rat za urządzenia, nie przedstawiła też żadnych dowodów kwestionujących wyliczenia powoda w zakresie wysokości ciążącego na niej zobowiązania. Ograniczyła się do gołosłownych twierdzeń. Tymczasem zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Samo zanegowanie twierdzeń strony przeciwnej w procesie cywilnym, opartym o zasadę kontradyktoryjności, nie jest wystarczające, bowiem sąd ten nie działa, jak sąd karny. Ustalana jest, bowiem prawda formalna, wynikająca z przedstawionych dowodów, nie zaś prawda obiektywna, która w swej istocie zawiera możliwość wyłącznie zakwestionowania zarzutów drugiej strony.

Mając na uwadze przedstawione w sprawie i niebudzące wątpliwości co do ich treści dokumenty, należało uznać, iż pozwaną łączyły z poprzednikiem prawnym powoda - (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. - powołane wyżej umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych i umowy sprzedaży na raty, z tytułu których pozwana zobowiązana jest zwrócić powodowi łącznie 10 839,48 zł (3,60 zł + 158,68 zł + 154,67 zł + 149,98 zł + 2 694,30 zł + 2 062,50 zł + 2 886,75 zł + 1 430 zł + 1 299 zł = 10 839,48 zł).

Z uwagi na powyższe, częściowemu uwzględnieniu podlegało także roszczenie powoda o odsetki ustawowe za opóźnienie, liczone od należności głównej od dnia następnego po dniu zawarcia Porozumienia nr 116. Podstawę prawną tego roszczenia stanowi przepis art. 481 § 1 i 2 k.c. który stanowi, że, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe.

Odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od kwoty 10 839,48 zł za okres od dnia 22.04.2021r. do dnia 03.05.2022r., to jest od dnia następnego po dniu zawarcia Porozumienia Nr 116 do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu w niniejszej sprawie, wynoszą 764,41 zł. Dlatego co do kwoty 149,50 zł roszczenie o odsetki podlegało oddaleniu (913,91 zł – 764,41 zł).

Sąd nie uwzględnił ponadto roszczenia powoda w zakresie:

-

należności wynikającej z faktury o numerze (...) (k. 51-52) – z uwagi na brak dowodu zawarcia przez pozwaną z (...) S.A. umowy sprzedaży na raty urządzenia w postaci telefonu „Samsung G. (...)”,

-

należności wynikającej z faktury o numerze (...) – z uwagi na nie przedłożenie tej faktury sądowi,

-

należności wynikającej z noty obciążeniowej o numerze (...) (k. 44-45) – z uwagi na brak dowodu zawarcia przez pozwaną z (...) S.A. wskazanych w tej nocie umów,

-

kwoty 226,53 zł stanowiącej skapitalizowane odsetki ustawowe za opóźnienie naliczone przez wierzyciela pierwotnego – wobec braku dokumentów wskazujących na okres i sposób ich wyliczenia.

Z uwagi na powyższe, Sąd uwzględnił powództwo w części. Zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 11 603,89 zł (10 839,48 zł + 764,41 zł) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. O dalszych odsetkach Sąd orzekł zgodnie z przepisem art. 481 § 1 i 2 k.c. oraz art. 482 k.c.

O kosztach procesu, wobec jedynie częściowego uwzględnienia żądań pozwu, Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę wygranie sprawy przez powoda w 81,1%. Koszty poniesione przez powoda wyniosły łącznie 4 367 zł, na co składają się: kwota 750 zł tytułem opłaty sądowej od pozwu, kwota 17 zł tytułem opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa i kwota 3 600 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego. Zatem 81,1% ze wskazanej kwoty wynosi 3 541,64 zł.