Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 596/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

6.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

6.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim z dnia 20 czerwca 2022r. w sprawie
II K 32/21

6.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

6.3.  Granice zaskarżenia

6.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

6.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

6.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

7.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

6.5.  Ustalenie faktów

6.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

E. W.

wydanie przez Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. decyzji w sprawie (...) z dnia 23 września 2020r.

kopia decyzji

k. 309-319

2.1.1.2.

E. W.

skazanie D. J. za czyn z art. 107 § 1 kks

kopia wyroku wraz z uzasadnieniem

k. 320-324

2.1.1.3.

E. W.

zawarcie w dniu 05 maja 2019r. umowy najmu lokalu użytkowego położonego przy ulicy (...) w S. pomiędzy Oskarżoną jako Wynajmującym a P. Ś. jako Najemcą

kopia umowy

k. 265-266

2.1.1.4.

E. W.

zawarcie w dniu 05 maja 2019r. umowy najmu lokalu użytkowego położonego przy ulicy (...) w Kosowie L. pomiędzy Oskarżoną jako Wynajmującym a I. P. jako Najemcą

kopia umowy

k. 267

6.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

-------------------

---------------------------------------------------------

------------

--------------

6.6.  Ocena dowodów

6.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

kopia decyzji

wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości

kopia wyroku wraz z uzasadnieniem

wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości

kopia umowy

wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości

kopia umowy

wiarygodność dokumentu nie budzi wątpliwości

6.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

---------------

--------------------------------------------------------------

-----------------------------------------------

8.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut I.A apelacji:

- zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 170 § 1 i 3 w zw. z art. 167 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks na skutek nierozpoznania wniosków dowodowych obrońcy z pism z 7.12.2021r. oraz z 3.1.2022 o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z 23.09.2020 r., sygn. akt (...)wraz z wnioskiem z 18.11.2021 r. o doręczenie odpisu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. (sygn. akt (...)) z uzasadnieniem z dowodem nadania, z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. (sygn. akt (...)), z poświadczonego za zgodność z okazanym oryginałem odpisu umowy najmu lokalu użytkowego z 05.05.2019 r. i z poświadczonego za zgodność z okazanym oryginałem odpisu umowy najmu lokalu użytkowego/umowy najmu z 06.05.2019 r., co następnie skutkowało nieuwzględnieniem tych dokumentów przy wydawaniu wyroku, chociaż te dowody odnosiły się do istotnych okoliczności z perspektywy przedmiotu postępowania, a to zrealizowania przez oskarżoną znamienia czasownikowego „urządzania gier" z art. 107 § 1 kks oraz strony podmiotowej - czyli występowania po jej stronie zamiaru urządzania gier, a już samo zaniechanie rozpoznania wniosku i wydania w związku z tym stosownego orzeczenia stanowi rażące naruszenie prawa procesowego (wyr. SN z dnia 14 maja 2019 r.. Il KK 284/18, LEX), szczególnie że z dokumentów tych wynika, ze sam Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. uznał, że oskarżonej nie może być wymierzona administracyjna kara pieniężna za urządzanie gier w S. przy ul. (...), jak wskazał Naczelnik Mazowieckiego Urzędu Celno-Skarbowego w W., tylko za posiadanie tego lokalu, czego zresztą nie potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w W. - vide strony 6-7 decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z 23 września 2020 r., sygn. akt(...)

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- wprawdzie zarzut nierozpoznania wniosków dowodowych obrońcy jest zasadny, gdyż Sąd I instancji nie wydał w zakresie złożonych wniosków stosownego postanowienia (do czego był zobligowany, a który to błąd Sąd Okręgowy sanował w toku postępowania odwoławczego), to jednak - wbrew stanowisku obrońcy - błąd ten nie miał wpływu na dokonanie prawidłowych ustaleń faktycznych w sprawie, a zatem pozostawał bez wpływu na słuszność wydanego wyroku;

- zdaniem obrońcy, dowody w postaci kopii dokumentów: decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia 23 września 2020r., skargi pełnomocnika oskarżonej na tę decyzję, a w końcu wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w W. z dnia 18 listopada 2021r., stanowią dowód tego, że oskarżona nie urządzała gier hazardowych w lokalu przy ul. (...) w S. bez zezwolenia i zgłoszenia. W ocenie Sądu Okręgowego, tok rozumowania skarżącego jest sprzeczny z treścią art. 8 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks, gdyż wyrok WSA nie jest rozstrzygnięciem sądu kształtującym prawo lub stosunek prawny. W istocie wartość dowodowa powyższych dokumentów sprowadza się do wykazania tezy o tym, iż w toku postępowania skarbowego nie doszło do ukarania oskarżonej za urządzanie gier hazardowych bez zezwolenia. Tym samym Sąd Rejonowy w przedmiotowym postępowaniu karnym zobowiązany był do samodzielnej oceny materiału dowodowego oraz poczynienia ustaleń faktycznych na podstawie zgromadzonych dowodów, któremu to obowiązkowi Sąd I instancji sprostał.

Wniosek

wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej,

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości w celu ponownego rozpoznania sprawy przez Sąd Rejonowy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do uwzględnienia obu wniosków apelacji

3.2.

zarzut I. B apelacji:

- zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 167 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks wskutek niedopuszczenia z urzędu dowodu z wyroku Sądu Rejonowego w Sokołowie Podlaskim - Wydziału II Karnego z 23.3.2021 r., sygn. akt Il K 306/20 w sprawie oskarżonego D. J., przesłuchiwanego w niniejszej w charakterze świadka, podczas gdy został on uznany za winnego zarzucanego mu czynu, stanowiącego przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks - w postaci urządzania i prowadzenia bez koncesji i poza kasynem gry, gry o wygrane rzeczowe i pieniężne przy wykorzystaniu trzech automatów do gier: B. (...), B. (...), B. (...) nr (...), działających w celach komercyjnych, na których prowadzone gry miały charakter losowy oraz zawierały element losowości, udostępnionych do publicznego korzystania, podczas gdy rzutuje to na prawdomówność świadka co do tego, iż w lokalu przy ul. (...) w S. był jedynie zatrudniony, a nie, że tam prowadził swą działalność, chociaż i obrońca, i oskarżyciel publiczny podawali Sądowi na rozprawie, że świadek ten był skazany za takie przestępstwo skarbowe

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- zdaniem skarżącego, fakt skazania D. J. za urządzanie i prowadzenie gier hazardowych w dniu 5 listopada 2018r. w lokalu położonym w S. „ rzutuje na prawdomówność świadka co do tego, iż w lokalu przy ul. (...) w S. był jedynie zatrudniony, a nie, że tam prowadził swą działalność”. Zdaniem Sądu Okręgowego, podnosząc tego rodzaju zarzut obrońca bezskutecznie próbuje przeforsować sprzeczne z logiką twierdzenie, jakoby fakt skazania za popełnienie 6 miesięcy wcześniej w innym mieście czynu z art. 107 § 1 kks stanowi dostateczną podstawę do przyjęcia ustalenia, iż to ta osoba, a nie oskarżona, urządzała gry hazardowe w lokalu w S.. Należy zaznaczyć, że skarżący w uzasadnieniu swej apelacji nie poczynił w tym zakresie żadnych szerszych rozważań, a jedynie krytycznie odniósł się do działań Sądu I instancji, który nie sprawdził okoliczności podawanych przez obronę i rzekomo ograniczył się do realizowania z góry obranej tezy. W tym miejscu warto zaznaczyć, że obrońca na rozprawie w dniu 14 czerwca 2022r. nie wnosił o bezpośrednie przesłuchanie D. J. zgadzając się na ujawnienie zeznań tego świadka w trybie art. 392 § 1 kpk, a zatem wyrażając stanowisku o braku istotnego znaczenia treści zeznań tego świadka dla dokonania pełnych ustaleń faktycznych w sprawie.

- na zakończenie należy także wskazać na niekonsekwencję w linii obrony realizowanej przez oskarżoną i jej obrońcę. Otóż z jednej strony obrońca w apelacji twierdzi, że oskarżona „nie ma wiedzy na temat tego, kto faktycznie prowadził działalność w tych lokalach, bo nie miała styczności z tymi osobami” (a przecież zawierając umowy podnajmu musiała poznać osoby, które stały się wynajmującymi i z mocy umowy miały objąć lokale użytkowe w zależne posiadanie), a z drugiej forsuje koncepcję, że w „ ten proceder” zamieszani są znajomi M. G., zaś uprzednio skazany D. J. urządzał gry hazardowe w lokalu, którego oskarżona mu nie wynajęła. Rodzi się zatem pytanie na podstawie jakich dowodów przeprowadzonych w tej sprawie obrońca prezentuje tak daleko idące wnioski w sytuacji, gdy oskarżona nie ma żadnej wiedzy w tym zakresie.

Wniosek

wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej,

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości w celu ponownego rozpoznania sprawy przez Sąd Rejonowy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do uwzględnienia obu wniosków apelacji

zarzut I. C apelacji:

- zarzut obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a to art. 7 w zw. z art. 410 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks na skutek przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów i uczynienie jej dowolną, co przejawia się w sprzeczności oceny Sądu Rejonowego z zasadami doświadczenia życiowego, prawidłami logiki oraz wnioskami wypływającymi z reszty materiału dowodowego, a także w wyniku pominięcia przy orzekaniu następujących okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, a to odnośnie do:

1) zeznań świadka D. J. w ten sposób, że wywiedziono z nich, że skoro świadka zatrudniła kobieta w wieku ok. 50 lat o ciemnych włosach, to chodzi o oskarżoną, mimo że świadek powiedział, że ta kobieta miała na imię K., ani razu nie wskazał na E. W., a ponadto oskarżona bynajmniej nie jest średniego wzrostu - jest bardzo niska, oraz z uwagi na to, że nie doszło do krytycznej oceny, czy świadek ten na pewno był jedynie pracownikiem owego punktu, podczas gdy był już skazany prawomocnie za prowadzenie i urządzanie gier hazardowych;

2) wyjaśnień oskarżonej E. W. poprzez:

- odmówienie im wiarygodności, pomimo że są spójne i konsekwentne, gdyż oskarżona wyjaśniła, że do zawarcia przez nią umów najmu przedmiotowych lokali doszło w wyniku namów jej brata, zmarłego M. G. i celem dalszego podnajmu tych lokali, ponieważ oskarżona znajdowała się w bardzo złej sytuacji finansowej oraz zdrowotnej i szukała różnych sposobów dorobienia sobie, zaś z samymi lokalami nie miała żadnego innego związku za wyjątkiem regulowania płatności oraz nie miała wiedzy na temat tego, jaka działalność ma być w nim prowadzona przez podnajemców, bowiem podpisywała ona umowy przywożone jej przez brata lub inne osoby, również po jego śmierci, i nie zajmowała się weryfikacją, jaka działalność jest tam prowadzona,

- oraz pominięcie, że wynika z nich, że oskarżona nie ma ani wykształcenia kierunkowego (np. prawniczego), ani doświadczenia życiowego, które by pozwalały jej na świadome urządzanie gier na automatach, zwłaszcza że nie dowiedziono zrealizowania przez nią żadnych znamion czasownikowych „urządzania gier”, takich jak np. układanie systemu gry, określania wysokości wygranych, zatrudnienia i przeszkolenia pracowników, czy w końcu organizowania samych gier;

3) zeznań świadków U. M., J. G., Z. S., Z. R., C. P., K. W., K. K., R. A., K. S., D. J., poprzez pominięcie, że każdy z przesłuchiwanych świadków zeznawał, że nigdy nie widział E. W. w żadnym lokalu podejmującej jakiekolwiek czynności związane z automatami do gier, co jest istotne w kontekście ustalenia, czy realizowała ona swoim zachowaniem znamiona czasownikowe czynu z art. 107 § 1 kks;

4) umowy najmu z 6 maja 2019 r. poprzez stwierdzenie, że skoro znajdowało się w niej postanowienie, iż oskarżona nie może podnajmować lokalu, to gdyby miała zamiar to zrobić, wówczas nie zawarłaby umowy o rzeczonej treści, podczas gdy oskarżona zeznawała, że nie miała wpływu na treść umów i podpisywała dokumenty przynoszone jej przez M. G. i jego znajomych, zwłaszcza że zgodność z prawem oddania lokalu w podnajem leży poza dyspozycją stosownych przepisów ustawy o grach hazardowych - a w konsekwencji i art 107 § 1 kks, skoro odnośne przepisy ustawy o grach hazardowych uzupełniają tę normę blankietową;

5) dowodów opisanych w rubryce „Fakty uznane za udowodnione” w pkt. 1-2, a to wskazanych tam dokumentów i depozycji świadków, poprzez uznanie, że dowodzą one urządzania gier hazardowych przez Oskarżoną w miejscach ujętych w akcie oskarżenia, chociaż jest to ocena dowolna, gdyż bynajmniej nie wskazują one na zrealizowanie przez oskarżoną znamion czasownikowych czynu z art 107 § 1 KKS;

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- obrońca w zakresie tego zarzutu kwestionuje ocenę dowodów z zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonej twierdząc, że ocena dokonana przez Sąd Rejonowy jest sprzeczna z zasadami doświadczenia życiowego, prawidłami logiki oraz wnioskami wypływającymi z reszty materiału dowodowego. Zdaniem Sądu Okręgowego, lektura treści apelacji wskazuje na to, iż to właśnie ocena dowodów zaprezentowana przez obrońcę cechuje się powyższymi mankamentami.

- obrońca zakwestionował ocenę zeznań D. J. twierdząc, że błędny jest wniosek o tym, iż świadek zeznając o kobiecie, która zatrudniła go w lokalu, miał na myśli oskarżoną. Obrońca uzasadniając swe stanowisko wskazał, że oskarżona nie jest średniego wzrostu i nie ma na imię K., pomijając milczeniem pozostałe cechy osoby, o której zeznawał świadek (a zatem cechy zgodne z wyglądem i właściwościami oskarżonej). Warto podkreślić, że argument obrońcy dotyczący wzrostu oskarżonej opiera się jedynie na subiektywnej ocenie obrońcy, według którego oskarżona jest „ bardzo niska”, bez odwołania się do miarodajnego miernika jakim byłoby wskazanie wzrostu oskarżonej w centymetrach. Tymczasem w aktach sprawy nie znajduje się żadna informacja na temat wzrostu oskarżonej, zaś D. J. nie okazano oskarżonej ani jej wizerunku, także osoby te nie zetknęły się ze sobą na sali sądowej. Oceniając zatem argumenty obrońcy należy uznać, że Sąd Rejonowy miał podstawy do przyjęcia, iż świadek zeznając o zatrudniającej go kobiecie miał na myśli oskarżoną, zaś zarzut obrońcy jest bezzasadny. Na poparcie kwestionowanej przez obrońcę tezy leży wskazać, że w sprawie nie pojawia się inna kobieta w wieku ok. 50 lat, która miałaby jakikolwiek związek z działalnością prowadzoną w lokalu w S..

- zdaniem obrońcy, ze spójnych i konsekwentnych wyjaśnień oskarżonej wynika, że „ do zawarcia przez nią umów najmu przedmiotowych lokali doszło w wyniku namów jej brata”, umowy najmu zawierane były wyłącznie celem ich dalszego podnajmu, zaś ”oskarżona nie miała wiedzy na temat tego, jaka działalność ma być prowadzona przez podnajemców, bowiem podpisywała ona umowy przywożone jej przez brata lub inne osoby”. Zdaniem Sądu Okręgowego, przytoczone przez obrońcę okoliczności wynikające z wyjaśnień oskarżonej, wbrew intencji skarżącego, nie świadczą o wiarygodności wyjaśnień, a wręcz przeciwnie, wyjaśnienia takiej treści są sprzeczne z logiką, doświadczeniem życiowym i zebranym w sprawie wiarygodnym materiałem dowodowym. Jak słusznie wskazał Sąd Rejonowy, brat oskarżonej zmarł 6 miesięcy przed zawarciem przez oskarżoną umów najmu obu lokali objętych aktem oskarżenia, zatem zupełnie absurdalne są twierdzenia obrońcy o tym, że do ich zawarcia oskarżoną namówił jej brat. Z zeznań U. M. i T. C. nie wynika, aby przez okres pół roku bezskutecznie poszukiwali najemcy swych lokali użytkowych, zatem irracjonalne jest zakładanie, że brat oskarżonej wiedział o zamiarze wynajęcia tych lokali przez właścicieli, a następnie przed śmiercią nakłonił siostrę do zawarcia umów najmu tych lokali dopiero po upływie kolejnych 6 miesięcy od jego śmierci. Sprzeczne z materiałem dowodowym o obiektywnym charakterze jest twierdzenie obrońcy, że oskarżona zawarła przedmiotowe umowy jedynie w celu podnajęcia tych lokali, gdyż Sąd Rejonowy słusznie zauważył, że oskarżona 06 maja 2019 r. zawarła aneks do umowy najmu lokalu w S., zgodnie z którym miała wykonać w tym lokalu prace remontowe, gdyż podejmowanie takiego remontu w sytuacji zamiaru podnajmu tego lokalu wydaje się nieracjonalne. Nadto Sąd Rejonowy zasadnie wskazuje, iż umowa najmu lokalu położonego w S. zawierała zapis zakazujący oskarżonej podnajęcie tego lokalu, zaś oskarżona, bez względu na wykształcenie, miała pełną świadomość obowiązywania tego zakazu. Gdyby istotnie działalność oskarżonej miała zmierzać wyłącznie do zawierania umów podnajmu, wówczas taka treść umowy skutkowałaby bezcelowością zawierania takiej umowy najmu. Natomiast oderwane od treści wyjaśnień oskarżonej jest stwierdzenie obrońcy, że umowy podnajmu lokali zostały przywiezione oskarżonej przez inne osoby, jak sugeruje obrońca, przez owych znajomych brata oskarżonej. Otóż z wyjaśnień oskarżonej nie wynika w jakich okolicznościach oskarżona zawarła umowy podnajmu lokali.

- bezzasadny jest także argument obrońcy, że o braku winy oskarżonej świadczy jej brak wykształcenia kierunkowego i doświadczenia życiowego niezbędnego do urządzania gier hazardowych, a zwłaszcza do układania systemu gier, określania wysokości wygranych czy zatrudnienia i przeszkolenia pracowników. Zdaniem Sądu, znamię „urządzania gier” jest spełnione także wówczas, gdy sprawca proceder urządzania gier prowadzi z wykorzystaniem pomocy innych osób, którym zleca przeprowadzenie określonych czynności, czy z wykorzystaniem pomocy osób oferujących zaopatrzenie tego rodzaju lokali w niezbędny sprzęt i wiedzę co do prowadzenia gier.

- okoliczność, że z zeznań świadków wskazanych przez obrońcę w pkt I.C.3) zarzutu apelacji nie wynika, aby świadkowie widzieli oskarżoną „ podejmującą jakiekolwiek czynności związane z automatami do gier”, nie wyklucza tego, że oskarżona urządzała gry w tych lokalach, gdyż świadkowie ci nie przebywali w tych lokalach przed przeprowadzeniem tam kontroli (świadkowie będący funkcjonariuszami służby celno-skarbowej oraz U. M.) lub w swych zeznaniach unikali odpowiedzi na jakiekolwiek pytania zmierzające do ujawnienia osoby odpowiedzialnej za urządzanie gier w lokalach.

- Sąd Okręgowy w całości podziela stwierdzenie Sądu Rejonowego, że „ podnoszony przez oskarżoną argument podnajmu w/w lokali nie zasługuje na wiarę”. Sąd Rejonowy słusznie wskazuje, że oskarżona dopiero w toku postępowania sądowego przedstawiła kopie umów podnajmu, chociaż – jak wynika z jej wyjaśnień – czuła się ofiarą działań innych nieustalonych osób, a zatem należało oczekiwać, że o okoliczności zawarcia tych umów podnajmu winna powiedzieć w pierwszych wyjaśnieniach. Zdaniem Sądu Okręgowego, przedstawione przez obrońcę kopie umów podnajmu są jedynie dowodem tego, że takie dokumenty zostały sporządzone, lecz nie są dowodem rzeczywistego zawarcia tych umów i wydania lokali w posiadanie podnajemcom. Pomijając to, że zarówno oskarżona jak i obrońca, realizując linię obrony, ograniczyli się wyłącznie do złożenia kopii umów, lecz nie żądali przesłuchania podnajemców na rozprawie w charakterze świadków, należy zauważyć, że umowa podnajmu lokalu położonego w S. została zawarta 05 maja 2019r. (k. 265-266), zaś umowa najmu pomiędzy H. i T. C. a oskarżoną dzień później, tj. 06 maja 2019r. Zdaniem Sądu Okręgowego, zestawienie tych dat wskazuje, że ta umowa najmu została zawarta fikcyjnie, jedynie na potrzeby realizowanej przez oskarżoną linii obrony. Odnośnie zaś drugiej z umów podnajmu należy wskazać, że z zeznań U. M. ani K. S. nie wynika, aby jakikolwiek obcokrajowiec miał związek z działalnością prowadzoną w wynajętym lokalu, zaś oskarżona nie uprawdopodobniła w żaden sposób jakichkolwiek kontaktów z osobą posługująca się danych zawartymi w umowie podnajmu.

- odnosząc się do ostatniego z zarzutów, tj. do zarzutu opisanego w pkt I.C.5), należy stwierdzić, że wprawdzie żaden z dowodów wskazanych jako podstawa do przyjęcia stanu faktycznego w sprawie nie stanowi samodzielnie dowodu na sprawstwo oskarżonej, to niemniej zgromadzone dowody pozwalały na przyjęcie ciągu poszlak prowadzących wyłącznie do jednego wniosku, tj. do przyjęcia ustalenia o sprawstwie oskarżonej w zakresie obu zarzuconych jej czynów.

Wniosek

wniosek o zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej,

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości w celu ponownego rozpoznania sprawy przez Sąd Rejonowy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do uwzględnienia obu wniosków apelacji

3.4.

zarzut z pkt II apelacji:

- zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść, polegający na nieprawidłowym ustaleniu, że E. W. urządzała bez koncesji, poza kasynem gry, gry na automatach, mimo że żaden dowód nie wskazuje na realizację przez nią znamion czasownikowych czynu z art. 107 § 1 KKS, takich jak układanie systemu gry, określanie wysokości wygranych, zatrudnienie i przeszkolenie pracowników, czy w końcu organizowanie samych gier

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- w przedmiotowej sprawie zarzut błędu w ustaleniach faktycznych został podniesiony jako skutek opisanych powyżej nieprawidłowości w sferze oceny zgromadzonego materiału dowodowego, zatem bezzasadność zarzutów opisanych w pkt I apelacji skutkuje brakiem zasadności podniesionego zarzutu.

Wniosek

zmianę wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonej,

ewentualnie

uchylenie zaskarżonego wyroku w całości w celu ponownego rozpoznania sprawy przez Sąd Rejonowy

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

bezzasadność zarzutu warunkowała brak podstaw do uwzględnienia obu wniosków apelacji

9.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

10.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

6.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1

Przedmiot utrzymania w mocy

cały wyrok

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

bezzasadność podnoszonych zarzutów oraz brak zaistnienia okoliczności branych przez sąd odwoławczy z urzędu skutkujących potrzebą zmiany lub uchylenia wyroku

6.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1

Przedmiot i zakres zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

6.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

----------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.1.4.1.

-----------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------

------------------------------------------------------------------------------------------------------------

11.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II

- apelacja obrońcy oskarżonej okazała się całkowicie bezzasadna, zatem zgodnie z art. 636 § 1 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks oskarżona ponosi koszty sądowe postępowania odwoławczego w całości. Warto podkreślić, że z przepisu art. 636 kpk wynika zasada obciążenia osób skazanych kosztami sądowymi, zaś odstępstwo od niej winno mieć wyjątkowy charakter, uwarunkowany istnieniem przesłanek z art. 624 § 1 kpk (wyrok SA we Wrocławiu z 18.06.2019 r., II AKa 92/19, LEX nr 2718331). W stosunku do osoby oskarżonej takich przesłanek Sąd Okręgowy nie dostrzegł.

- z tych względów na podstawie art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) i § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 663) zasądzono od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 790 zł (opłata w kwocie 770 zł i kwota 20 zł za ryczałt za doręczenie wezwań i innych pism w postępowaniu odwoławczym).

12.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana