Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 127/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 sierpnia 2022 roku

Sąd Apelacyjny w Warszawie - II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Izabela Szumniak

Sędziowie: SA – Katarzyna Capałowska

SO (del.) – Anna Nowakowska (spr.)

Protokolant: – praktykant Oliwia Salwin

przy udziale Prokuratora - Jacka Pergałowskiego

po rozpoznaniu w dniu 30 sierpnia 2022 roku

sprawy K. A. a, urodzonego (...) w C., T. N., Indie, syna A. V. i K. A. z domu N.

oskarżonego o czyn z art. 299 § 5 k.k. w zw. z art. 299 § 1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 12 października 2021r. sygn. akt VIII K 128/21

1. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

2. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. E. Z. – Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738,00 (siedemset trzydzieści osiem) złotych w tym 23 % podatku VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego K. A. a w postępowaniu odwoławczym;

3.  zwalnia oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze wydatkami obciążając Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 127/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w Warszawie, wyrok z dnia 12 października 2021r., sygn. akt VIII K 128/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.Mającą wpływ na treść orzeczenia obrazę przepisów k.p.k.

a) art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, poprzez bezpodstawne uznanie wyjaśnień oskarżonego K. A. w dużej mierze za niewiarygodne, m.in. co do faktu, że

transakcja będzie legalna i oskarżony świadomie nie uczestniczył w żadnym przestępstwie, podczas gdy oskarżony składa wyjaśnienia zgodne z tym, co zapamiętał ze zdarzenia i niczego w tym zakresie nie ukrywa

b) art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, bez uwzględnienia zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego poprzez uznanie zeznań świadka O.’a B. w zakresie, w jakim zeznaje o przekazaniu oskarżonemu informacji, że transferowane pieniądze mają pochodzić z wymiany bitcoinów za niewiarygodne i sprzeczne z zasadami logiki w sytuacji, kiedy brak jest okoliczności wskazujących na to, by zeznania w tym zakresie były nieprawdziwe, zaś twierdzenie o sprzeczności z zasadami logiki jest niczym nieuzasadnione, zwłaszcza zaś trudno jest doszukiwać się braku logiki w okoliczności przekazania oskarżonemu takiej informacji przez świadka, a tym samym braku wiedzy oskarżonego o rzeczywistym pochodzeniu transferowanych środków;

co następnie doprowadziło do:

2. mającego wpływ na treść zaskarżonego wyroku błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego wyroku, a polegający na bezpodstawnym przyjęciu, że oskarżony dokonał zarzucanego mu czynu, podczas gdy zebrany materiał dowodowy przeczy temu wnioskowi, albowiem brak jest wiarygodnych i jasnych dowodów wskazujących na to, że oskarżony miał świadomość o pochodzeniu środków, które były przetransferowane na rachunek R. K. I., tzn. że środki te pochodziły z przestępstwa na szkodę R. G..

☐ zasadne

☐ częściowo zasadne

☒ niezasadne

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzuty niezasadne

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego czynu

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok został utrzymany w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Apelacja obrońcy oskarżonego okazała się niezasadna. Wbrew stawianym zarzutom Sąd I instancji zgromadzony w sprawie materiał dowodowy ocenił zgodnie z nakazami wynikającymi z art. 7 k.p.k. Wielokrotnie w ugruntowanym orzecznictwie podkreślano, że właściwe stosowanie tej reguły polega na dokonaniu ustaleń na podstawie wszystkich zgromadzonych dowodów, niepomijaniu żadnego z nich, prawidłowej ocenie ich wiarygodności także we wzajemnej między nimi korelacji oraz nadawaniu im takiego znaczenia, które zgodne jest z doświadczeniem życiowym, wiedzą oraz regułami logiki. Wskazywano przy tym, że przekonanie Sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. m.in. wtedy, gdy: 1. jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.); 2. stanowi wynik rozważenia wszystkich okoliczności sprawy przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.); jest wyczerpująco i logicznie - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku . Zarzut naruszenia art. 7 k.p.k. nie może ograniczać się do wskazania wadliwości sędziowskiego przekonania o wiarygodności jednych, a niewiarygodności innych źródeł czy środków dowodowych, lecz powinien wykazać konkretne błędy w samym sposobie dochodzenia do określonych ocen, przemawiające w zasadniczy sposób przeciwko dokonanemu rozstrzygnięciu. W grę może wchodzić np. pominięcie istotnych środków dowodowych, niedostrzeżenie ważnych rozbieżności, uchylenie się od oceny wewnętrznych czy wzajemnych sprzeczności (zob. post. SN z 26 lipca 2007 r., IV KK 175/05, KZS 2008,

Jak wynika z treści wniesionej apelacji skarżący w stawianych zarzutach ograniczył się do wyrażenia odmiennej oceny dowodów z wyjaśnień K. A. oraz zeznań świadka O.’a B., nie wykazując bynajmniej istnienia realnych powodów, dla których ocena tych dowodów - dokonana przez Sąd Okręgowy w Warszawie - miałaby być dowolna, sprzeczna z doświadczeniem życiowym i zebranym materiałem dowodowym. Skarżący podniósł w apelacji, że część z wyjaśnień oskarżonego i zeznań świadka uznanych przez Sąd I instancji za niewiarygodne nie zasługuje na taką ocenę. Jednocześnie jednak nie wskazał wprost na jakich bezpośrednio i konkretnie przesłankach oraz powodach oparte jest to twierdzenie, ograniczając się do polemicznego zaprezentowania w uzasadnieniu apelacji własnej oceny stanu faktycznego w tym zakresie. Innymi słowy, Autor apelacji wskazując na wadliwość części ustaleń Sądu I instancji zaprezentował alternatywną ich wersję, jako wersję prawidłową, co nie mogło zostać uznane za zabieg skuteczny. Pozostając bowiem w granicach wyznaczonych nakazami związanymi z dokonywaniem ustaleń faktycznych w sprawie, w zgodzie z ich swobodną oceną w myśl art. 7 k.p.k., Sąd meriti dokonał prawidłowego ustalenia stanu faktycznego, co do świadomości oskarżonego, dotyczącej faktycznego, czyli nielegalnego źródła pochodzenia pieniędzy będących następnie przedmiotem transakcji na rachunku bankowym należącym do R. K. I.. Sąd rzeczowo wskazał przy tym na rolę oskarżonego w przestępczym działaniu a także elementy, które zadecydowały o przyjęciu oceny, o której mowa powyżej, tj. w szczególności na: brak logiki w twierdzeniu, że O. B. potrzebował cudzego rachunku po to, by przesłać tam własne, legalnie uzyskane środki a następnie je wypłacić; odmowę użyczenia własnego rachunku przez oskarżonego do realizacji tego celu, logowanie się przez niego na rachunek R. K. I., czy też wykonywanie w nocnych godzinach transferów tych środków. W związku z powyższym twierdzenia apelującego, iż oskarżony nie miał wiedzy i świadomości co do nielegalnego źródła pochodzenia tych środków jawią się jako nielogiczne. Wskazywanie przez skarżącego na okoliczność, iż 10 września 2021r. oskarżony nie odbierał telefonu, co – zdaniem apelującego – ma świadczyć, iż nie brał on udziału w przestępczym procederze, graniczy z absurdem chociażby już tylko z tego powodu, że przecież przestępstwo przypisane oskarżonemu, zwane potocznie „praniem brudnych pieniędzy” polegało m.in. na tym, że działał on wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w ramach ustalonego podziału ról. Mechanizm działania poszczególnych osób i samego oskarżonego został szczegółowo opisany w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Należy mieć na uwadze, że znamieniem kwalifikującym przestępstwo określone w art. 299 § 5 k.k. a przypisane oskarżonemu, jest popełnienie czynu (opisanego w §1 ww. przepisu) w porozumieniu z innymi osobami. Sprawca winien pozostawać w porozumieniu z co najmniej dwiema osobami, a także, że osoby te niekoniecznie muszą występować jako sprawcy lub współsprawcy. Wystarczy, jeżeli są pomocnikami lub podżegaczami (Zawłocki [w:] Wąsek, Zawłocki II, s. 1424; Górniok [w:] Górniok i in., t. 2, s. 458). Strona podmiotowa tego przestępstwa obejmuje umyślność w postaci zamiaru bezpośredniego lub ewentualnego. Te wszystkie elementy Sąd meriti w wystarczający sposób wykazał, opierając się przy tym na swobodnej ocenie zebranych w sprawie dowodów. Sąd Apelacyjny w pełni podziela ustalenia faktyczne przyjęte za podstawę tego wyroku i prawidłowo zaprezentowane w jego pisemnym uzasadnieniu.

W podobnych kategoriach należało ocenić zarzut dotyczący dowolnej oceny zeznań świadka O.’a B., co do powodów zwrócenia się do oskarżonego w sprawie użyczenia rachunku bankowego. Sąd meriti zasadnie uznał, że twierdzenia tego świadka, iż potrzebował cudzego rachunku tylko po to, aby I. B. przelał tam legalnie uzyskane środki z wymiany BitCoinów na złotówki są nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego. Słusznie bowiem Sąd I instancji wskazał na brak ograniczeń na terenie Polski, co do założenia własnego rachunku, w dowolnym banku, w celu dokonywania legalnych transakcji płatniczych. Trudno przyjąć, że oskarżony takiej wiedzy nie posiadał i dając wiarę w zapewnienia świadka nie miał świadomości, co do rzeczywistego charakteru zdarzenia, w którym sam uczestniczył. Ponadto nie sposób nie odnotować, że zeznania tego świadka (zmieniane częściowo w toku postępowania) nie stanowią bynajmniej jedynego dowodu obciążającego oskarżonego w tej sprawie, co wykazał Sąd I instancji w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Sąd ten prawidłowo wykazał także realizację wszystkich znamion przestępstwa przypisanego oskarżonemu, stypizowanego w art.299 § 1 i 5 k.k.(k- 14-15 uzasadnienia). Podzielając w pełni zaprezentowane tam wywody nie ma potrzeby ich powielania. Wystarczającym zatem będzie odesłanie skarżącego do ponownej ich lektury.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.

3.

O kosztach obrony z urzędu orzeczono na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. oraz §4 pkt4 ust.3 i §17 ust. 2 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

Zwolniono oskarżonego od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze wydatkami obciążając Skarb Państwa, uznając, ze z uwagi na orzeczenie kary izolacyjnej możliwości zarobkowe oskarżonego są ograniczone i ich uiszczenie byłoby zbyt uciążliwe.

7.  PODPIS

Katarzyna Capałowska Izabela Szumniak Anna Nowakowska

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 12 października 2021r. sygn. akt VIII K 128/21

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana