Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 października 2022 roku

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie III Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 września 2022 roku w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa B. B.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda B. B. kwotę 10.200 zł (dziesięć tysięcy dwieście złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 29 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda B. B. kwotę 4.627 zł (cztery tysiące sześćset dwadzieścia siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.617 zł ( trzy tysiące sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 126 zł (sto dwadzieścia sześć złotych) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

Sygn. akt III C 236/22

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 lipca 2019 roku powód B. B. reprezentowany przez zawodowego pełnomocnika wystąpił przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w Ł. z pozwem o zapłatę kwoty 10.200 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 29 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty. Ponadto powód wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 16 lutego 2018 roku doszło do uszkodzenia należącego do niego pojazdu marki M. (...) o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w Ł.. Zakład ubezpieczeń przeprowadził postępowanie likwidacyjne, w toku którego uznał swoją odpowiedzialność za szkodę i przyznał odszkodowanie za częściową naprawę pojazdu w wysokości 19.045,89 złotych brutto. Wg kosztorysu sporządzonego na zlecenie powoda, koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia szkodowego wynosi 45.746,73 złotych. Koszty sporządzonej prywatnej kalkulacji to kwota 500 złotych brutto. Nadto, uszkodzony pojazd wymagał holowania, a wydatek z tego tytułu opiewał na kwotę 369 złotych brutto. Powód wskazał, że w niniejszym postępowaniu dochodzi zapłaty części należnego odszkodowania (9.331 złotych tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu, 369 złotych tytułem zwrotu kosztów holowania i 500 złotych tytułem zwrotu kosztów kosztorysu naprawy).

W odpowiedzi na pozew pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwany wskazał, że w chwili zdarzenia uszkodzony w zdarzeniu pojazd był 9-letni, o średnim stanie utrzymania i zaawansowanym przebiegu, wobec czego nie można przyjąć, że właściwą naprawę pojazdu zapewniło tylko i wyłącznie użycie nowych i oryginalnych części zamiennych. Zdaniem pozwanego, przyznana kwota odszkodowania uwzględnia zarówno stan techniczny i utrzymania pojazdu oraz jego zaawansowany wiek i przebieg. Pozwany zakwestionował również stawkę za holowanie uszkodzonego pojazdu, wskazując, że jest rażąco wygórowana. Zdaniem pozwanego, roszczenie dotyczące kosztów sporządzenia prywatnej ekspertyzy również nie jest zasadne.

W toku procesu stanowiska stron nie uległy zmianie.

Postanowieniem z dnia 13 kwietnia 2022 r. Sąd Rejonowy Szczecin- Centrum w Szczecinie stwierdził, że na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. doszło do połączenia spółki (...) S.A. jako spółki przejmującej ze spółką (...) S.A. z siedzibą w Ł. jako spółką przejmowaną, przez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą, w wyniku połączenia doszło do zmiany nazwy spółki przejmującej na (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W.; na podstawie art. 174 § 1 pkt 1 k.p.c. zawiesił postępowanie w sprawie i na podstawie art. 180 § 1 pkt 2 k.p.c. i podjął postępowanie z udziałem następcy prawnego – (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W..

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 16 lutego 2018 roku doszło do kolizji drogowej, w wyniku której uszkodzenia doznał należący do powoda B. B. pojazd marki M. (...) o nr rej. (...). Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u pozwanego (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W..

Uszkodzony pojazd został wyprodukowany w 2008 roku, a zarejestrowany w dniu 14 stycznia 2009 roku. W dniu zdarzenia szkodowego pojazd posiadał przebieg 183625 km.

Niesporne, a nadto:

-protokół szkody w pojeździe, k. 55.

Po kolizji, uszkodzony pojazd został odholowany. Z tego tytułu została wystawiona faktura VAT nr (...) za usługę holowania na kwotę 369 złotych brutto.

Dowód:

-faktura VAT nr (...), k. 32.

W dniu 23 lutego 2018 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. sporządziła wycenę nr (...), zgodnie z którą wartość rynkowa pojazdu opiewała na kwotę 40.500 złotych brutto, a wartość rynkowa pojazdu po przeprowadzaniu naprawy kwotę 40.600 złotych brutto.

W dniu 1 marca 2018 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. sporządziła kalkulację naprawy nr (...), zgodnie z którą koszt naprawy uszkodzonego pojazdu winien wynieść kwotę 19.045,89 złotych.

Decyzją z dnia 12 marca 2018 roku (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przyznała powodowi B. B. odszkodowanie w kwocie 19.045,89 złotych.

Dowód:

- decyzja (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł. z dnia 12 marca 2018 roku, k. 9;

-kalkulacja naprawy nr (...), k. 10-15;

-wycena nr (...) z dnia 23 lutego 2018 roku, k. 53-54.

W dniu 21 lutego 2018 roku na zlecenie (...) Spółka Jawna z siedzibą w S. sporządziła kalkulację naprawy nr (...), zgodnie z którą koszt naprawy uszkodzonego pojazdu winien wynieść kwotę 45.746,73 złotych brutto.

Tytułem sporządzenia kalkulacji (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa wystawiła B. B. fakturę VAT nr (...) na kwotę 500 złotych brutto. Kwota ta została przez powoda za sporządzenie opinii zapłacona.

Dowód:

- kalkulacja naprawy nr (...) z dnia 21 lutego 2018 roku, k. 16-23;

- faktura VAT nr (...) z dnia 21 lutego 2018 roku, k. 31.

Pismem z dnia 29 marca 2018 roku powód B. B. zwrócił się do (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. o ponowne rozpatrzenie jego sprawy dotyczącej wypłaty odszkodowania za uszkodzenie pojazdu.

W odpowiedzi z dnia 5 kwietnia 2018 roku, pozwany (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w Ł. poinformowała B. B., że stosowane maksymalnych cen części zamiennych jest uzasadnione jedynie w przypadku przedstawienia faktur za naprawę oraz oryginalnych faktur od importerów części danej marki.

Dowód:

- odwołanie od decyzji z dnia 29 marca 2018 roku, k. 25-27;

- decyzja (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł. z dnia 5 kwietnia 2018 roku, k. 56.

Powód B. B. nie naprawiał uszkodzonego pojazdu, który sprzedał I. K. za kwotę 35.300,00 złotych.

Dowód:

-umowa kupna - sprzedaży samochodu, k. 95.

-przesłuchanie pozwanego B. B., k. 65-67;

Szkoda zaistniała pojeździe marki M. (...) o nr rej. (...). miała charakter częściowy.

Koszt naprawy uszkodzeń pojazdu marki M. (...) o nr. rej. (...) powstałych w związku ze zdarzeniem z dnia 16 lutego 2018 roku winna opiewać:

-przy użyciu oryginalnych części zamiennych sygnowanych znakiem producenta pojazdu wg technologii producenta pojazdu- na kwotę 30.253,85 złotych;

-przy użyciu części zamiennych o porównywalnej jakości do oryginalnych oraz części zamiennych niesygnowanych znakiem producenta pojazdu (części jakości P i (...))- na kwotę 21.607,63 złotych brutto;

-przy użyciu używanych części zamiennych – na kwotę 25.025,31 złotych brutto.

Do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia drogowego uzasadnione jest użycie oryginalnych części zamiennych sygnowanych znakiem producenta pojazdu. W przypadku wcześniejszych szkód zastosowano potrącenie amortyzacyjne.

Naprawa pojazdu przy użyciu oryginalnych części zamiennych nie spowodowuje wzrostu wartości pojazdu, a pozwoli przywrócić pojazd do stanu sprzed zdarzenia szkodowego.

Zastosowanie części zamiennych o porównywalnej jakości do oryginalnych niepochodzących od producenta pojazdu (jakości P i (...)) oraz używanych części zamiennych nie doprowadzi do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed powstania szkody.

Dowód:

- opinia biegłego sadowego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych mgra inż. L. C. wraz z kalkulacjami napraw, k. 132-164;

- uzupełniająca opinia biegłego sadowego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych mgra inż. L. C. wraz z kalkulacjami napraw, k. 217-219.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

W przedmiotowej sprawie powód B. B. domagał się od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w Ł. ( obecnie z siedzibą w W.) zapłaty kwoty 10.200 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 29 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty.

Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń w stosunku do poszkodowanego wynika z wiążącej go umowy z ubezpieczającym. Jeżeli ubezpieczający ponosi odpowiedzialność cywilną za szkodę wyrządzoną osobie trzeciej, to jest to przesłanką powstania obowiązku świadczenia przez ubezpieczyciela z tytułu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia.

Jakkolwiek obowiązek ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej polega na zapłacie odszkodowania , a więc na spełnieniu świadczenia pieniężnego (art. 822 § 1 k.c.), to jednak judykatura (m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 roku, sygn. akt V CKN 903/00, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2006 roku, sygn. akt III CZP 76/05, uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2007 r., sygn. akt III CZP 150/6) przyjmuje, że poszkodowany może, według swojego wyboru, żądać od ubezpieczyciela zapłaty kosztów hipotetycznej restytucji albo zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej ustalonej zgodnie z metodą różnicy.

Przepis art. 822 § 1 k.c. modyfikuje normę wynikającą z art. 363 § 1 k.c. bowiem jedynie w ten sposób, że roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego przekształca w roszczenie o zapłatę kosztów restytucji. Orzecznictwo zgodnie przy tym przyjmuje, że powstanie tego roszczenia , a tym samym zakres odszkodowania nie zależą od tego, czy poszkodowany dokonał restytucji i czy w ogóle ma taki zamiar (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 maja 2002 roku, sygn. akt V CKN 1273/00, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2006 roku, sygn. akt III CZP 76/05). Bez znaczenia więc była okoliczność, że powód B. B. nie dokonał naprawy uszkodzonego pojazdu, zaś stanowisko pozwanego towarzystwa ubezpieczeń, że stosowane maksymalnych cen części zamiennych jest uzasadnione jedynie w przypadku przedstawienia faktur za naprawę oraz oryginalnych faktur od importerów części danej marki nie zasługuje na aprobatę.

Stosowanie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 363 § 1 k.c. oznacza, że poszkodowany nie może jednak żądać zapłaty kosztów (hipotetycznej) restytucji w sytuacji, w której przywrócenie stanu poprzedniego byłoby niemożliwe albo też pociągało za sobą nadmierne trudności lub koszty (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 roku, sygn. akt V CKN 903/00, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2006 roku, sygn. akt III CZP 76/05). Ocena, czy koszty restytucji są nadmierne, zależy od okoliczności sprawy. Na gruncie sprawy dotyczących naprawy pojazdów mechanicznych ugruntowała się praktyka zakładająca, że koszt naprawy nie jest nadmierny dopóty , dopóki nie przewyższa wartości pojazdu sprzed wypadku (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 20 lutego 2002 roku, sygn. akt V CKN 903/00 ,postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 stycznia 2006 roku, sygn. akt III CZP 76/05). W niniejszej sprawie niesporne było, że naprawa uszkodzonego pojazdu była opłacalna z ekonomicznego punktu widzenia.

Postanowieniem z dnia 23 października 2020 roku Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i rekonstrukcji wypadków drogowych mgra inż. L. C. celem ustalenia charakteru i rozmiaru uszkodzeń pojazdu marki M. (...) o nr. rej. (...) w związku ze zdarzeniem z dnia 16 lutego 2018 roku oraz kosztów przywrócenia pojazdu do stanu sprzed dnia wystąpienia szkody.

Stosownie do treści przepisu art. 278 § 1 k.p.c. w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu wniosków stron, co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii.

Opinia biegłego z dnia 31 maja 2022 r. jest w ocenie Sądu opinią spójną, jasną i kompletną. Wnioski płynące z opinii w pełni korespondowały z tezą dowodową zakreśloną przez Sąd. Biegły w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości wskazał, jaki był koszt przywrócenia pojazdu do stanu sprzed kolizji z dnia 16 lutego 2018 roku. Należy wskazać, że biegły wskazał na jakiej podstawie ustalił koszt naprawy pojazdu i z jakiego sytemu kalkulacji szkody korzystał. Nadto biegły w sposób wyczerpujący odniósł się do zarzutów do opinii formułowanych przez stronę powodową. Jak wskazał biegły, uszkodzenia na które powołała się strona powodowa w pismach procesowych z dnia 19 lipca 2021 roku i 28 lutego 2022 roku nie zostały potwierdzone dokumentacją fotograficzną szkody. Strona powodowa nie złożyła zastrzeżeń do uzupełniającej opinii biegłego.

Biegły sądowy ustalił, że do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia drogowego uzasadnione jest użycie oryginalnych części zamiennych sygnowanych znakiem producenta pojazdu. W przypadku wcześniejszych szkód zastosowano potrącenie amortyzacyjne. Naprawa pojazdu przy użyciu oryginalnych części zamiennych nie spowodowuje wzrostu wartości pojazdu, a pozwoli przywrócić pojazd do stanu sprzed zdarzenia szkodowego. Wiek oraz przebieg pojazdu nie wpływają na możliwość zastosowanie w naprawie części oryginalnych. W przypadku wcześniejszych szkód zastosowano potrącenie amortyzacyjne. Jak ustalił biegły, naprawa pojazdu przy użyciu oryginalnych części zamiennych sygnowanych znakiem producenta i wg jego technologii wynosi kwotę 30.253,85 złotych.

Zastosowanie wykładni art. 363 § 1 i art. 822 § 1 k.c. przyjętej w judykaturze w okolicznościach sprawy prowadzi do oczywistego wniosku, że powodowi należało się odszkodowanie w wysokości odpowiadającej kosztom naprawy pojazdu, chociaż takiej naprawy nie dokonano i sprzedano pojazd w stanie uszkodzonym (vide wyrok Sądu Najwyższego z 12 kwietnia 2018 roku, sygn. akt II CNP 41/17).

Poszkodowany był uprawniony do skorzystania z usługi holowania pojazdu, ponieważ ten koszt co do zasady związany jest z normalnym następstwem poważniejszego zdarzenia komunikacyjnego. Koszt holowania w wysokości 369 zł brutto, w ocenie Sądu, nie był zawyżony, skoro w innych podobnych sprawach wynosi zbliżoną kwotę.

Oprócz kosztów naprawy, powód dochodził zapłaty kwoty 500 zł brutto, tj. kosztu wykonania prywatnej ekspertyzy. Poszkodowanemu z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zwrot kosztów tzw. prywatnej opinii (ekspertyzy) rzeczoznawcy, jeżeli jej sporządzenie było niezbędne do efektywnego dochodzenia odszkodowania (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 2 września 2019 roku, sygn. akt III CZP 99/18). W niniejszej sprawie strona pozwana zaniżyła kwotę należnego odszkodowania, zaś powód będący poszkodowanym nie posiada specjalistycznej wiedzy pozwalającej na weryfikację kalkulacji naprawy przedstawionej przez zakład ubezpieczeń, dlatego Sąd uznał, że sporządzenie prywatnej kalkulacji w realiach niniejszej sprawy było konieczne i uzasadnione. Koszt sporządzenia prywatnej opinii nie odbiega od kosztów tego typu ekspertyz w innych podobnych sprawach.

Skoro zatem niezbędny koszt naprawy samochodu M. (...) o nr. rej. (...) uszkodzonego w wyniku zdarzenia komunikacyjnego z dnia 16 lutego 2018 roku wynosi kwotę 30.253,85 zł brutto, wysokość należnego powodowi roszczenia kształtuje się na tym samym poziomie, uwzględniając dodatkowo kwotę 369 zł brutto tytułem holowania pojazdu oraz kwotę 500 zł brutto tytułem sporządzenia prywatnej kalkulacji naprawy. Do dnia wyrokowania, w toku postępowania likwidacyjnego, strona pozwana wypłaciła z tytułu przedmiotowej szkody kwotę 19.045,89 zł brutto, a zatem dochodzoną pozwem kwotę 10.200 zł uznać należy za zasadną w całości. Powód, po wyliczeniu wysokości szkody powództwa nie rozszerzył.

W związku z powyższym, Sąd orzekł w punkcie 1 wyroku zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda B. B. kwotę 10.200 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 29 kwietnia 2018 roku do dnia zapłaty.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie zasadniczo był między stronami niesporny. Został ustalony na podstawie dowodów z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy oraz przesłuchania powoda B. B., które to dowody Sąd uznał za w całości wiarygodne. Podstawę ustaleń stanu faktycznego była także opinia biegłego sądowego L. C.. Oceniając opinię biegłego Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania zawartych w jej treści wniosków, opinia ta była bowiem rzetelna, jasna, logiczna oraz w sposób wyczerpujący objaśniająca budzące wątpliwości kwestie. Opinia ta w pełni odnosiła się do zagadnień będących jej przedmiotem, wnioski biegłego nie budzą przy tym wątpliwości w świetle zasad wiedzy oraz doświadczenia życiowego, a jednocześnie opinia została sporządzona w sposób umożliwiający prześledzenie - z punktu widzenia zasad wiedzy, doświadczenia życiowego i logicznego rozumowania - analizy przez biegłego zagadnień będących jej przedmiotem. Wydając opinię biegły oparł się na zgromadzonym w aktach sprawy materiale dowodowym, w tym na dokumentacji sporządzonej w toku procesu likwidacji szkody. Biegły w sposób wyczerpujący odniósł się do zarzutów do opinii.

Termin wymagalności świadczeń przysługujących poszkodowanemu od zakładu ubezpieczeń z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów określa art. 14 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie w terminie 30 dni licząc od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie. W przypadku gdyby wyjaśnienie w terminie, o którym mowa w ust. 1, okoliczności niezbędnych do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego (art. 14 ust. 2 ustawy). Niespełnienie świadczenia w terminie powoduje po stronie dłużnika konsekwencje przewidziane w art. 481 § 1 k.c., zgodnie z którym, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była z góry oznaczona, należą się odsetki ustawowe za opóźnienie (§ 2 art. 481 k.c.). Zobowiązanie z tytułu odszkodowania ma charakter bezterminowy, przekształcenie go w zobowiązanie terminowe następuje zaś w drodze wezwania wierzyciela skierowanego do dłużnika do spełnienia świadczenia. W niniejszej sprawie decyzja o wypłacie odszkodowania została wydana w dniu 12 marca 2018 roku. Powód złożył od niej odwołanie w dniu 29 marca 2018 r. Postępowanie likwidacyjne zakończyć się zatem powinno 29 kwietnia 2018 r. Stąd też, Sąd zasądził odsetki ustawowe za opóźnienie od dochodzonej pozwem kwoty od dnia 29 kwietnia 2018 roku, zgodnie z żądaniem pozwu.

O obowiązku zwrotu kosztów procesu Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności stron za wynik sprawy na podstawie art. 98 k.p.c. Na koszty procesu poniesione przez powoda złożyły się: opłata od pozwu w kwocie 510 zł, koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3.600 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz zaliczka na poczet wynagrodzenia biegłego w wysokości 500 zł, co łącznie dało kwotę 4.627 zł.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda B. B. kwotę 4.627 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.617 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w związku z art. 98 k.p.c., Sąd- stosownie do wyniku procesu, nakazał w punkcie III wyroku pobrać od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 126 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych. Na koszty te złożyły się koszty sporządzenia przez biegłego opinii w łącznej kwocie 1.126 zł, z czego kwota 1.000 zł została już pokryta z zaliczek uiszczonych przez strony. Do uiszczenia pozostała zatem kwota 126 zł, którą nakazano pobrać od pozwanego.