Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 171/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w P. z dnia (...)

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Prokurator podniósł następujące zarzuty:

1)  obrazę przepisów prawa materialnego, to jest art. 300 § 1 k.k. poprzez nieuprawnione przyjęcie, że samo uzasadnienie ekonomiczne dla wykonanych w imieniu spółki (...) Sp. z o.o. przelewów na prywatne rachunki bankowe oskarżonych w łącznej kwocie 1 481 599,83 zł skutkuje brakiem możliwości przyjęcia po ich stronie zamiaru bezpośredniego uszczuplenia zaspokojenia wierzytelności (...) G. Sp. j. i ich uniewinnienie, w sytuacji gdy opisany w art. 300 § 1 k.k. występek może być popełniony w obu postaciach zamiaru, zaś dysponując rzeczonymi środkami oskarżeni musieli co najmniej godzić się z tym, że wykonane na ich prywatne rachunki bankowe transfery pieniężne prowadziły do umniejszenia zaspokojenia tego wierzyciela, a przynajmniej skutkowały jego pokrzywdzeniem w drodze nieuprawnionego faworyzowania pozostałych wierzycieli, co de facto wypełniło znamiona przestępstwa z art.302 § 1 k.k.;

2)  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, który miał wpływ na jego treść, poprzez zaniechanie poczynienia jakichkolwiek ustaleń w kwestii strony podmiotowej zarzuconego obu oskarżonym występku z art. 300 § 1 k.k., w sytuacji gdy okoliczności sprawy, takie jak stwierdzony w stosunku do (...) Sp. z o.o. stan niewypłacalności, w czasie którego doszło do obciążenia rachunku (...) Sp. z o.o. przelewami na prywatne rachunki bankowe oskarżonych w łącznej kwocie 1 481 599,83 zł, pozwalają na wyciągnięcie wniosku, że oskarżeni co najmniej godzili się na to, że wykonując rzeczone przelewy uszczuplają zaspokojenie należności (...) G. Sp. j.;

3)  rażącą niewspółmierność orzeczonych wobec oskarżonych W. L. i A. S. kar jednostkowych 1 roku pozbawienia wolności, podczas gdy rozmiar wyrządzonej tym przestępstwem szkody, sposób i czasokres działania oskarżonych, dopuszczenie się przestępstwa wspólnie i w porozumieniu, a jednocześnie w zbiegu z innymi przestępstwami przeciwko obrotowi gospodarczemu, względy prewencji ogólnej i indywidualnej jednoznacznie przemawiają za orzeczeniem wobec nich surowszej kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Pierwsze dwa zarzuty podniesione w apelacji prokuratora okazały się zasadne. Nie zasługiwał zaś na uwzględnienie zarzut rażącej niewspółmierności kary.

Na wstępie należy zauważyć, że apelacje od wyroku Sądu Okręgowego zostały wniesione przez prokuratora oraz obrońcę oskarżonej A. S.. Obrońca oskarżonego W. L. nie wniósł apelacji. Nadto, tak prokurator, jak i obrońca oskarżonej A. S. nie złożyli wniosków o sporządzenie na piśmie uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego. Wniosek taki złożył wyłącznie obrońca oskarżonego W. L.. Nie ulega wątpliwości, że W. L. i jego obrońca nie są uprawnieni do domagania się sporządzenia uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego w zakresie dotyczącym oskarżonej A. S.. W tej sytuacji, Sąd Apelacyjny sporządzi uzasadnienie:

- w zakresie, w jakim uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania – do czego i tak byłby zobowiązany z urzędu, co wynika a contrario z treści art. 457 § 2 zd. pierwsze k.p.k.,

- w zakresie, w jakim nie uwzględnił zarzutu rażącej niewspółmierności kary podniesionego przez prokuratora odnośnie W. L. i w tym zakresie utrzymał w mocy zaskarżony wyrok co do tego oskarżonego.

Jak już zaznaczono wyżej, pierwsze dwa zarzuty podniesione przez prokuratora okazały się trafne. Dla oczyszczenia przedpola zauważyć trzeba, że Sąd Okręgowy uniewinnił oskarżonych od popełnienia przestępstwa kwalifikowanego z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. oraz z art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Prokurator w swojej apelacji jasno wskazał, iż nie kwestionuje tego, że brak jest podstaw do przyjęcia, iż W. L. i A. S. wyczerpali swoim zachowaniem znamiona typu czynu zabronionego określonego w art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. W tej części prokurator uznał zaskarżony wyrok za trafny. Nie zgodził się jedynie z tym, że oskarżeni nie wyczerpali swoim zachowanie znamion przestępstwa z art. 300 § 1 k.k., czy też z art. 302 § 1 k.k. Tak więc, w przekonaniu skarżącego, nie było podstaw do uniewinnienia wyżej wymienionych w tym zakresie, a wręcz przeciwnie były podstawy do ich skazania. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i wynikające z niego fakty potwierdzają słuszność stanowiska oskarżyciela publicznego. Otóż, co najmniej od dnia(...) r. W. L. i A. S. mieli pełną świadomość, że ziściły się przesłanki do ogłoszenia upadłości spółki (...) Sp. z o.o. Wynika to jednoznacznie z opinii biegłego z dziedziny księgowości. Przedmiotowa spółka generowała straty. W(...) r. strata ta sięgnęła niemal 400 000 zł. Spółka nie była w stanie realizować swoich bieżących zobowiązań finansowych m.in. wobec (...) G. Sp. j. oraz O.. Oboje oskarżeni zostali prawomocnie skazani za przestępstwo z art. 586 k.s.h. Co istotne, w okresie od (...) r. zarządzający spółką (...) oskarżeni zaciągnęli zobowiązanie u pokrzywdzonej spółki (...) w łącznej kwocie 378 400,79 zł, którego nie uregulowali. Mało tego, m.in. w tym okresie kiedy zaciągnęli wspomniane zobowiązanie w imieniu reprezentowanej spółki i nie wywiązali się z niego dokonali szeregu transferów pieniężnych z konta spółki (...) na swoje prywatne konta. Dotyczyło to łącznie kwoty 1 083 399,83 zł. O ile, jak słusznie zaznaczył prokurator, zakładając, że transfery te miały uzasadnienie ekonomiczne (co przyjęto, gdyż nie było możliwości zweryfikowania tego z uwagi na braki w dokumentacji finansowej spółki), to uzasadniało to jedynie brak możliwości przypisania W. L. i A. S. zachowania wyczerpującego znamiona czynu z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k., ale jednocześnie potwierdzało popełnienie przez nich przestępstwa z art. 300 § 1 k.k. Dla wyczerpania znamion tego typu czynu zabronionego nie ma znaczenia to, że usuwane lub obciążane składniki majątku przeznaczane są na istniejące rzeczywiście zobowiązania danego podmiotu. Wystarczające jest, że m.in. takie zachowania podejmowane są przez sprawcę w obliczu, a konkretnie „w razie”, grożącej niewypłacalności lub upadłości, a zarazem czynności te skutkują udaremnieniem lub uszczupleniem zaspokojeniem wierzyciela. Taki zaś stan rzeczy miał miejsce w niniejszej sprawie i wynika on wprost ze zgromadzonych przez Sąd Okręgowy dowodów i poczynionych ustaleń faktycznych. Okoliczność ta wydaje się wręcz oczywista. Podkreślić należy, że wymienione transfery pieniężne miały być przeznaczone nie tylko na uprzywilejowane w ramach postępowania egzekucyjnego należności pracownicze, ale też na inne zobowiązania, m.in. czynsze najmu, czy wynagrodzenie dla członków zarządu. Prokurator zasadnie też podniósł, że strona podmiotowa przestępstwa z art. 300 § 1 k.k. może przybrać zarówno postać zamiaru bezpośredniego, jak i zamiaru ewentualnego. Nie ulega wątpliwości, że oskarżeni mieli pełną świadomość grożącej spółce (...) niewypłacalności, a nawet upadłości i dokonując wymienionych transferów pieniężnych co najmniej godzili się na udaremnienie lub uszczuplenie zaspokojenia wierzytelności spółki (...). j.

Nie można także odmówić słuszności stanowiska prokuratora, który podniósł, że postępowanie dowodowe wykazało, że spółka (...). j. nie była jedynym wierzycielem spółki (...). W rezultacie, podejmując decyzję o wytransferowaniu z tej ostatniej spółki aktywów w kwocie 1 083 399,83 zł na zaspokojenie niektórych wierzycieli, co najmniej godzili się z tym, że zachowanie to doprowadzi do pokrzywdzenia pozostałych wierzycieli, w tym (...) G. Sp. j. Prokurator wskazał na tę kwalifikację prawną „jako alternatywę” dla art. 300 § 1 k.k. Gdyby bowiem przyjąć, że sprawca wyczerpał znamiona opisane w tym ostatnim przepisie, to wyłącza on stosowanie art. 302 § 1 k.k. (por. J. Majewski [w] A. Zoll red., Kodeks karny, Część szczególna, Komentarz, Tom III, Kraków 2006 r., teza 120 do art. 300, s. 783).

Niezasadny okazał się natomiast zarzut rażącej niewspółmierności kary wymierzonej oskarżonemu za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. Niewątpliwie zarzut rażącej niewspółmierności kary, jako zarzut z kategorii ocen, można zasadnie podnosić wówczas, gdy kara jakkolwiek mieści się w granicach wyznaczonych prawem, nie uwzględnia w sposób właściwy okoliczności, które winny być wzięte pod uwagę przez sąd przy kształtowaniu jej rozmiaru. Nadto ustawa traktuje jako podstawę odwoławczą tylko taką niewspółmierność kary, która ma charakter rażący. Niewspółmierność zatem musi już przy wstępnym oglądzie rzucać się w oczy i nie nadawać do zaakceptowania (por. T Grzegorczyk, [w:] Grzegorczyk, Tylman, Polskie postępowanie Karne, Warszawa 2005, s. 777 i P. Hofmański, E. Sadzik i K. Zgryzek, Kodeks postępowania karnego, Tom II, Komentarz , 3. wydanie, Warszawa 2007, teza 4 do art. 438, s. 669).

Wbrew stanowisku prokuratora, z opisaną wyżej sytuacją nie mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Sąd Okręgowy kształtując rozmiar kary za wskazany czyn miał bowiem na uwadze wszystkie istotne w tej materii okoliczności, tj. zarówno te przemawiające na korzyść oskarżonego, jak i na jego niekorzyść. Z jednej strony chodzi tu o eksponowane w apelacji okoliczności, tj. rozmiar wyrządzonej szkody, okres przestępczego zachowania, współdziałanie z inną osobą, zaplanowany charakter przestępstwa, a z drugiej strony dotychczasową niekaralność W. L., co nabiera szczególnego znaczenia dla oceny dotychczasowego sposoby życia, gdy weźmie się pod uwagę jego wiek (70 lat).

Każdej z wymienionych wyżej okoliczności Sąd Okręgowy nadał odpowiednią rangę i wagę, a ostateczna ich ocena ma charakter kompleksowy, a nie jednostronny, jak sugeruje to skarżący. W rezultacie brak było podstaw do podwyższenia orzeczonej kary. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, kara ta z pewnością nie razi łagodnością, a wręcz przeciwnie, w świetle wymienionych okoliczności, rysuje się jako sprawiedliwa, odpowiednia do stopnia jego zawinienia oraz do stopnia społecznej szkodliwości czynu, którego się dopuścił. Uwzględnia też cele zapobiegawcze oraz wychowawcze, jakie kara powinna osiągnąć, jak również potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Sąd Okręgowy należycie jednocześnie umotywował decyzję o warunkowym zawieszeniu wykonania wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności. Nie budzi też zastrzeżeń wyznaczony okres próby, wzmocniony obowiązkiem informowania kuratora, który winien zapewnić prawidłową kontrolę zachowania W. L. i skłonić go do przestrzegania porządku prawnego w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny:

1)  uchylił zaskarżony wyrok odnośnie oskarżonych W. L. i A. S. odpowiednio w punktach 2 i 7, tj. w części uniewinniającej ich od popełnienia przestępstwa z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. oraz art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i w tym zakresie sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania;

2)  utrzymał w mocy zaskarżony wyrok w pozostałym zakresie.

Wprawdzie Sąd Apelacyjny był zmuszony uchylić zaskarżony wyrok co do całości określonych wyżej czynów, ale jednocześnie zaznacza, że w części odnoszącej się do kwalifikacji z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. prokurator nie zakwestionował stanowiska Sądu Okręgowego.

Wniosek

Prokurator wniósł o:

1)  uchylenie zaskarżonego wyroku w części odnoszącej się do uniewinnienia oskarżonych od popełnia przestępstwa z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. oraz art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. (punkt 2 i 7 wyroku) i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania;

2)  zmianę punktu 1 i 6 zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonym za przypisany im występek z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności;

3)  uchylenie orzeczeń zawartych w punktach 4, 5, 9 i 10 zaskarżonego wyroku, odnoszących się do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Na uwzględnienie zasługiwał pierwszy wniosek albowiem zasadne okazały się podniesione w związku z nim zarzuty. Pozostałe wnioski okazały niezasadne, gdyż związane z nimi zarzuty były nietrafne. Stosowne argumenty w tym względzie przedstawiono wyżej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Utrzymano w mocy zaskarżony wyrok za wyjątkiem zakresu, w którym uchylono go i przekazano sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania – zakres ten zostanie wskazany w kolejnej rubryce.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Powody utrzymania zaskarżonego wyroku w mocy w powyższym zakresie zostały przedstawione przy omówieniu zarzutów podniesionych w apelacji prokuratora i zbędnym powielaniem byłoby powtarzanie tego samego w tym miejscu.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżony wyrok odnośnie oskarżonych W. L. i A. S. odpowiednio w punktach 2 i 7, tj. w części uniewinniającej ich od popełnienia przestępstwa z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. oraz art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i w tym zakresie sprawę przekazał Sądowi Okręgowemu w P. do ponownego rozpoznania.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Także powody uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy we wskazanym zakresie Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania zostały omówione przy okazji odniesienia się do apelacji prokuratora i zbędnym powielaniem byłoby powtarzanie tego samego tutaj.

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Rozpatrując sprawę ponownie Sąd Okręgowy winien mieć na uwadze poczynione przez Sąd Apelacyjny rozważania, które legły u podstaw uchylenia zaskarżonego wyroku. Z oczywistych względów Sąd I instancji winien ograniczyć postępowanie dowodowe wyłącznie do czynu, który będzie rozpatrywał - pamiętając, że wprawdzie Sąd Apelacyjny był zmuszony uchylić zaskarżony wyrok co do całości określonych wyżej czynów, ale w części odnoszącej się do kwalifikacji z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. prokurator nie zakwestionował w apelacji stanowiska Sądu Okręgowego.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 3 wyroku.

W części, w której apelacja prokuratora okazała się niezasadna - Sąd Apelacyjny kosztami sądowymi za postępowanie odwoławcze obciążył Skarb Państwa. Takie rozstrzygnięcie znajduje swoje oparcie w art. 636 § 1 k.p.k. – zaznaczyć trzeba, że odnoście W. L. apelację wniósł wyłącznie prokurator.

W części, w której doszło do uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania – Sąd Apelacyjny, z uwagi na treść art. 626 § 1 k.p.k., nie rozstrzygał o kosztach.

Rozstrzygnięcie o kosztach związanych z A. S. nie dotyczy W. L., którego obrońca złożył wniosek o sporządzenie na piśmie uzasadnienia.

7.  PODPIS

I. P. H. K. P. G.

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Uniewinnienie oskarżonych o czynu z art. 296 § 1, 2 i 3 k.k. oraz art. 300 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. oraz

wymierzenie oskarżonym rażąco łagodnych kar pozbawienia wolności za czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana