Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 67/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 XI 2020 r. sygn. akt XVIII K 87/20 .

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy – Sąd II instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

Zarzuty:

1. błędu w ustaleniach faktycznych;

2. przyjęcia przez Sąd I instancji błędnej kwalifikacji czynu.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesione przez obrońcę zarzuty nie były zasadne.

Obrońca zakwestionował ustalenia Sądu I instancji w zakresie przypisania oskarżonemu czynu z art. 55ust.3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zdaniem skarżącego, brak było podstaw do przypisania oskarżonemu sprawstwa ze wskazanego powyżej przepisu, gdyż w tym zakresie Sąd I instancji nie dysponował wiarygodnymi dowodami. Obrońca podnosił, iż rola oskarżonego w całym zdarzeniu ograniczyła się jedynie do odbioru przesyłki. Co więcej skarżący podnosił, iż oskarżony nie znał zawartości odbieranej przesyłki.

Przede wszystkim wskazać należy, iż co do zasady nie może dziwić stanowisko skarżącego, które jest konsekwencją roli procesowej, w jakiej występuje w przedmiotowej sprawie. Nadto przyznać należy, iż w sprawie zgromadzony został dość skąpy materiał dowodowy świadczący o sprawstwie oskarżonego. Nie oznacza to jednak, że mógł on stanowić wystarczającej podstawy do przypisania oskarżonemu zarzuconego mu czynu. Specyfika całego zdarzenia wymagała poddania ocenie poszczególnych ustalonych faktów przez pryzmat zasad logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego. Zauważyć należy, iż oskarżony w momencie, kiedy zgłosił się po przesyłkę dysponował telefonem, którego numer był tożsamy z tym, który widniał na kartce, którą kierowca otrzymał od osoby nadającej przesyłkę. Był to numer telefonu osoby, która miała się zgłosić po tę przesyłkę. Sam oskarżony w tym zakresie zmieniał wcześniej złożone wyjaśnienia. Jednym razem twierdził, iż wiedział, bądź miał się domyślać jaka jest zawartość przesyłki, a innym razem twierdził, że nie wiedział co jest w środku w paczce. Podobnie sytuacja wyglądała z kartą SIM. Także w tym zakresie oskarżony składał sprzeczne wyjaśnienia. Raz twierdził, że kartę tę sam zakupił, a drugim razem podawał, że dostał wraz z telefonem od mężczyzny, dla którego tę przesyłkę odbierał. Warto dodać, że według twierdzeń oskarżonego miał to być zupełnie obcy dla niego mężczyzna.

Analiza wyjaśnień oskarżonego nie pozostawia żadnych wątpliwości, że zasadnie Sąd meriti tylko częściowo uznał je za wiarygodne. Treść depozycji oskarżonego wyraźnie wskazuje, iż w momencie, kiedy został on zatrzymany na tzw. „gorącym uczynku”, tj. jak odebrał przesyłkę, w której była marihuana przyjął określoną linię obrony, która miała doprowadzić do jego bezkarności. Postawa taka nie może oczywiście rodzić negatywnych konsekwencji procesowych dla oskarżonego, gdyż jest to realizacja elementarnego uprawnienia, jakim jest prawo do obrony. Z drugiej zaś strony obowiązkiem sądu jest dokonanie obiektywnej oceny treści podawanych przez oskarżonego i zestawienie ich z pozostałymi dowodami, które zgromadzone zostały w sprawie. Skoro osoba nadająca przesyłkę wskazała numer telefonu komórkowego odbiorcy przesyłki i to właśnie oskarżony te przesyłkę odbierając posiadał telefon o tym numerze, to kierując się zasadami logicznego rozumowania stwierdzić należy, iż nie był on przypadkową osobą poproszona o przysługę w odbiorze przesyłki. Za takim ustaleniem przemawia także kolejna okoliczność, tj. zawartość samej przesyłki. Ponownie kierując się zasadami logicznego rozumowania nie sposób uznać za wiarygodnego twierdzenia oskarżonego, że obcy nieznany mu mężczyzna poprosił go o odebranie przesyłki /z zawartością marihuany/. Trudno uznać za wiarygodne, aby „ten obcy” mężczyzna ryzykował utratę dość wartościowej przesyłki polecając jej odbiór nieznajomemu, tj. oskarżonemu. W tych okolicznościach, słusznie ustalił Sąd I instancji, że oskarżony doskonale wiedział skąd i jaką przesyłkę odbiera. Zachowanie oskarżonego wynikało wprost z podziału ról, jaka jemu przypadła w realizacji znamion przestępstwa z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Dla przypomnienia wskazać należy, iż współsprawstwo, tj. działanie co najmniej dwóch osób przy popełnieniu konkretnego przestępstwa bardzo często sprowadza się do podziału ról i każdy ze współsprawców zachowaniem swoim realizuje w pewnej /ustalonej/ części całość przestępstwa. Istotnym jest, aby świadomością obejmował zachowania poszczególnych współsprawców. W przedmiotowej sprawie nie może być wątpliwości, że oskarżony odbierając przesyłkę z zawartością marihuany obejmował swoją świadomością zachowanie osoby, która tę przesyłkę nadała.

Zasadnie także ustalił Sąd I instancji, iż oskarżony posiadał pełną wiedzę co do tego, że odbiera przesyłkę z zawartością marihuany. Okoliczność tę częściowo wywieźć można z wyjaśnień oskarżonego, z pewnością kierując się zasadami logicznego rozumowania przy ocenie roli oskarżonego w całym zdarzeniu, ale także z treści wniosku apelacyjnego. Co prawda obrońca kwestionował ustalenie, z którego wynika, że oskarżony znał zawartość odbieranej przez niego przesyłki, to jednak złożył wniosek o zmianę orzeczenia i skazanie oskarżonego za czyn z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Innymi słowy obrońca z jednej strony kwestionował fakt, że oskarżony wiedział o zawartości odebranej przesyłki, a z drugiej strony zaproponował rozstrzygnięcie, dla wydania którego elementem koniecznym byłoby ustalenie, że oskarżony w sposób świadomy był w posiadaniu marihuany.

Reasumując, stwierdzić należy, iż zarzuty apelacyjne nie były zasadne, a zgromadzony w sprawie materiał dowodowy i oceniony przez pryzmat zasad logicznego rozumowania w pełni dał podstawy do przypisania oskarżonemu czynu z art. 55 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wnioski

o uchylenie sprawy do ponownego rozpoznania, bądź o zmianę

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania w całości zarzutów apelacyjnych za niezasadne- także wnioski uznać należało w całości za niezasadne .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie uwzględnienia apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  2.

zasądzono od Skarbu Państwa na rzecz r. pr. K. K. kwotę 738,00 (siedemset trzydzieści osiem ⁰⁰/100) zł w tym VAT z tytułu zwrotu kosztów obrony z urzędu w postępowaniu przed Sądem Apelacyjnym w Warszawie;

zwolniono oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa

7.  PODPIS

Dorota Radlińska

Katarzyna Wróblewska Anna Zdziarska

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 26 XI 2020 r., sygn. akt XVIII K 87/20

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒w całości

☐w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana