Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 108/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Sąd Okręgowy w P., wyrok z dnia (...)

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

I. APELACJA OSKARŻYCIELA PUBLICZNEGO – PROKURATORA

1. rażąca niewspółmierność wymierzonej oskarżonemu M. W. kary pozbawienia wolności poprzez niedostateczne uwzględnienie znacznego stopnia jego winy oraz społecznej szkodliwości jego czynów, wynikających ze sposobu działania oskarżonego oraz celów wychowawczych i zapobiegawczych, jakie kara powinna względem niego osiągnąć, a także potrzeby kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, które to okoliczności we wzajemnym ze sobą powiązaniu uzasadniają wymierzenie oskarżonemu kary surowszej, aniżeli orzeczona przez Sąd I instancji.

II. APELACJA OBROŃCY

1. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia a mianowicie art. 7 k.p.k., art. 201 k.p.k. i art. 366 § 1 k.p.k. poprzez przekroczenie swobodnej oceny dowodu z opinii sądowo-psychiatrycznej oraz ustnej opinii uzupełniającej wydanych przez biegłych psychiatrów M. Z. i E. P. oraz biegłą psycholog H. N. i niezasadne oddalenie wniosku obrony o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa w celu dokonania prawidłowych ustaleń odnośnie stanu poczytalności oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanych czynów.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Na wstępie należy wskazać, iż Sąd Okręgowy w P. wyrokiem z dnia (...) r. w sprawie o sygn. akt (...) uznał oskarżonego M. W. za winnego tego, że:

I. w dniu (...) roku w P., kopiąc obutą nogą oraz uderzając bliżej nieustalonym przedmiotem w dolną szybę drzwi wewnętrznych w aptece (...) na Os. (...), powodując szkody w wysokości 340 zł, dokonał jej wybicia i włamania do wnętrza apteki, gdzie posługując się niebezpiecznym przedmiotem w postaci rozbitej butelki - tzw. „tulipanem” i grożąc A. H. natychmiastowym jego użyciem, dokonał kradzieży dwóch opakowań leku A. o łącznej wartości 42,00 złotych oraz pieniędzy w kwocie 440,53 złotych, tj. mienia o łącznej wartości 482,53 złotych, działając na szkodę A. H. oraz (...) Spółka z o.o. Spółka Komandytowa z siedzibą w P., tj. popełnienia zbrodni z art. 280 § 2 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 280 § 2 k.k. (w zw. z art. 11 § 3 k.k.) wymierzył mu karę 3 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności;

II. w dniu (...) roku, w P., w aptece Centrum (...) przy ul. (...), posługując się nożem i grożąc D. S. natychmiastowym jego użyciem, dokonał kradzieży trzech opakowań leku A. o łącznej wartości 59,97 złotych działając w ten sposób na szkodę D. S. oraz (...) Spółka z o.o. z siedzibą w N., tj. popełnienia przestępstwa z art. 280 § 2 k.k.

oraz w dniu (...) roku w P., w aptece (...) przy ul. (...), posługując się nożem i grożąc A. K. (1) oraz I. L. natychmiastowym jego użyciem, dokonał kradzieży sześciu opakowań leku A. o łącznej wartości 108,00 złotych, działając w ten sposób na szkodę A. K. (1), I. L. oraz (...) Grupa (...) i wspólnicy Spółka Jawna z (...) w P., tj. popełnienia przestępstwa z art. 280 § 2 k.k.

i przy przyjęciu, że oba w/w czyny stanowią ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. na podstawie art. 280 § 2 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę 4 lat pozbawienia wolności;

III. w okresie od co najmniej początku (...) roku, w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru uzyskiwania lekarstw niezbędnych do wytwarzania środków odurzających dokonywał kradzieży szczególnie zuchwałej, na szkodę różnych podmiotów, i tak:

1) w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy ulicy (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku A., o wartości 18,99 złotych, poprzez jego zabór w obecności farmaceuty H. W. po odwróceniu jego uwagi i pozostawienie pustego opakowania, wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Company S.A. z siedzibą w K.;

2) w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy ul. (...) dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku A. A.-T. o wartości 18,99 złotych i igły do iniekcji o wartości 0,78 złotych, poprzez ich wyrwanie z rąk farmaceuty A. M., wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Company S.A. z siedzibą w K.;

3) w bliżej nieustalonym czasie w okresie od (...) roku, w P., w aptece (...) przy ul. (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku A. o wartości 18,49 złotych, poprzez jego zabór w obecności farmaceuty P. M., wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Apteka Spółka z o.o. Spółka Jawna;

4) w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy ul. (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku S., o wartości 25 złotych, poprzez jego zabór w obecności właściciela apteki, po odwróceniu jego uwagi wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę apteki (...) Spółka Jawna z siedzibą w P.M. K. i H. K. oraz (...) P.;

5) w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy Placu (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku S. wartości 18,95 złotych oraz 5 sztuk igieł do iniekcji o wartości 0,50 złotych, poprzez ich zabór po odwróceniu uwagi farmaceuty M. M., wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę „O.K. Apteka” (...) Spółka z o. o. z siedzibą w P.;

6) w bliżej nieustalonym dniu (...) roku, w P., w aptece (...) na Osiedlu (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leków: A. o wartości 24,83 złote, Polopiryna C o wartości 25,81 złotych, K. A. wartości 21,59 złotych oraz nadmanganian potasu o wartości 7,67 złotych, tj. leków o łącznej wartości 79,90 złotych, poprzez wyrwanie siatki z lekami z ręki farmaceuty A. H., wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Spółka z o.o. Spółka Komandytowa z siedzibą w P.;

7) w bliżej nieustalonym dniu na początku (...) roku, w P., w aptece (...), przy ul. (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku A. A.-T., o wartości 19,98 złotych po jego zamianie, po odwróceniu uwagi farmaceuty Ł. B. na puste opakowanie po takim samym leku, wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę G. K. i K. K. (1);

8) w dniu 31 października 2020 roku, w P., w aptece (...) przy Placu (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku S., wartości 18,95 złotych poprzez jego zabór po odwróceniu uwagi farmaceuty K. B., wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę „O.K. Apteka” (...) Spółka z o.o. z siedzibą w P.;

9) w dniu (...)roku, w P., w aptece (...) przy ul. (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku S. o wartości 18,98 złotych, poprzez jego zabór w obecności farmaceuty A. Ł., wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę G. K. i K. K. (1);

10) w dniu (...)roku, w P., w aptece Centrum leków” przy ul. (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku A., o wartości 25,03 złotych poprzez jego zabór w obecności farmaceuty E. Z., po odwróceniu jej uwagi, wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Spółka z o.o. z siedzibą w N.;

11) w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy ulicy (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leków: (...), N. (...), A. A.-T., A. spray, R. krople do oczu, łącznej wartości 105,87 złotych, poprzez ich zabór po odwróceniu uwagi farmaceuty A. K. (1), oraz w obecności innych klientów, wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Grupa (...) i wspólnicy Spółka Jawna z (...) w P.;

12) w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy ul. (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku A., wartości 18,99 złotych, poprzez jego zabór w obecności farmaceuty J. W., po odwróceniu jej uwagi, wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Company S.A. z siedzibą w K.;

13) w dniu (...) roku w P., w aptece Centrum (...) przy ulicy (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leków A. A.-T., wartości 19,99 złotych oraz kropli do oczu D., o wartości 78,82 złote, tj. leków o łącznej wartości 98,81 złotych, poprzez ich zabór w obecności farmaceuty A. G., po odwróceniu jej uwagi, wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Spółka z o.o. z siedzibą w N.;

14) w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy ul. (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leku A., o wartości 18,49 złotych, poprzez jego zabór w obecności farmaceuty A. K. (2), po odwróceniu jej uwagi wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Apteka Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Jawna;

15) w dniu (...) roku w P., w aptece (...) przy ul. (...), dokonał zaboru w celu przywłaszczenia w sposób szczególnie zuchwały, poprzez wyszarpnięcie z ręki K. S. jednego opakowania leku o nazwie S. oraz preparatu witaminowego - o łącznej wartości 30 złotych, a także pieniędzy w kwocie 20,00 złotych, tj. mienia o łącznej wartości 50 złotych, wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając w ten sposób na szkodę (...) Company S.A. z siedzibą w K.;

16) w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy ul. (...), dokonał kradzieży szczególnie zuchwałej leków: A. A.-T. wartości 19,99 złotych i S. o wartości 19,99 złotych, poprzez ich zabór w obecności farmaceuty J. S., po odwróceniu jego uwagi wykazując w ten sposób postawę lekceważącą wobec posiadacza rzeczy, działając na szkodę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G.,

17. dokonał kradzieży z włamaniem w ten sposób, że w dniu (...) roku w P., poprzez kopanie obutą nogą, uderzanie metalowym śmietnikiem oraz kostkami brukowymi w szybę w drzwiach apteki (...) przy ul. (...), czym spowodował jej wybicie, w wyniku czego powstały straty w kwocie 1 414,50 złotych, włamał się do tej apteki i dokonał zaboru w celu przywłaszczenia mienia w postaci: jednego opakowania leku T. o wartości 14,95 złotych, dwóch opakowań leku Cirrus o łącznej wartości 31,90 złotych, jednego opakowania leku I. Z. o wartości 11,95 złotych, trzech opakowań leku I. Z. łącznej wartości 32,97 złote, dwóch opakowań leku S. o łącznej wartości 35,98 złote, jednego opakowania leku T. Trend o wartości 22,85 złotych, tj. mienia o łącznej wartości 150,60 złotych i wyrządzając łącznie szkodę na kwotę 3 813 zł, działając na szkodę (...) sp. z o.o. z siedzibą w G.,

18. usiłował dokonać kradzieży z włamaniem w ten sposób, że w dniu (...) roku w P., poprzez rzucanie kostkami brukowymi w szybę w drzwiach apteki (...) przy ul. (...), czym spowodował jej uszkodzenia w postaci wgnieceń, ubytków oraz pęknięć na całej jej powierzchni, w wyniku czego powstały straty w kwocie 6 215,89 złotych, usiłował włamać się do tej apteki i dokonać zaboru w celu przywłaszczenia bliżej nieokreślonych leków z zawartością pseudoefedryny, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na niemożność wybicia szyby w drzwiach wejściowych, działając na szkodę apteki (...) Spółka Jawna z siedzibą w P.M. K. i H. K. oraz (...) Polska,

tj. popełnienia przestępstwa z art. 278a § 1 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. w zb. z art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności;

IV. w dniu (...) roku, w P., w aptece (...) przy ul. (...), działając z zamiarem ewentualnym dokonał uszkodzenia mienia w postaci pleksi, poprzez włożenie ręki do okienka z pleksi i jego zrzucenie na podłogę, w wyniku czego uległa ona uszkodzeniu, na skutek czego powstały straty w kwocie 348,77 złotych na szkodę apteki (...) Spółka Jawna z siedzibą w P.M. K. i H. K. oraz (...) Polska, tj. popełnienia wykroczenia z art. 124 § 1 k.w. i za wykroczenie to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 10 dni aresztu, stwierdzając na podstawie art. 10 § 1 k.w. ( pkt V), iż ta kara za wykroczenie nie podlega wykonaniu;

VI. w dniu (...) roku w P., posługując się dwoma nożami, które kierował w stronę D. D., groził mu ich natychmiastowym użyciem i pozbawieniem życia i zdrowia, przy czym groźba ta wzbudziła w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona, tj. popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie tego przepisu wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności;

VII. w okresie od co najmniej początku (...) roku do (...) roku, w P., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, około 250 razy, wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii przetwarzał substancje psychotropowe, w ten sposób, że kruszył tabletki A., S., A. zawierające w swoim składzie chlorowodorek pseudoefedryny stanowiący prekursor narkotykowy kategorii 1 załącznika 1 ustawy, w ilości co najmniej 264 sztuk, mieszał je z nadmanganianem potasu i octem, doprowadzając do reakcji chemicznej, następnie mieszał z gorącą wodą, otrzymując z pseudoefedryny metkatynon zaliczany do substancji psychotropowych grupy I- P, tj. popełnienia przestępstwa z art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k. i za przestępstwo to na podstawie art. 53 ust. 1 cyt. wyżej ustawy wymierzył mu karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;

przy czym na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył orzeczone wobec oskarżonego kary jednostkowe pozbawienia wolności i wymierzył mu karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności ( pkt VIII ), na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczył okres tymczasowego aresztowania oskarżonego od dnia 16.11.2020 r., godz. 21.00 ( pkt IX ), na podstawie art. 93b § 1 k.k. i art. 93c pkt 5 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek zabezpieczający w postaci terapii uzależnień od substancji psychoaktywnych i alkoholu ( pkt X ), na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego przepadek noża kuchennego z czarną rękojeścią oraz scyzoryka koloru srebrno-brązowego ( pkt XI ), na podstawie art. 44 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego przepadek zabezpieczonych o uskarżonego leków wraz z opakowaniami ( pkt XII ), na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego na rzecz wymienionych podmiotów obowiązki naprawienia szkody poprzez zapłatę stosownych kwot pieniężnych ( pkt XIII ), na podstawie art. 124 § 4 k.w. orzekł wobec oskarżonego obowiązek zapłaty równowartości wyrządzonej szkody poprzez zapłatę na rzecz Apteka (...) Spółka Jawna kwoty 348,77 zł ( pkt XIV ), na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł na rzecz pokrzywdzonych A. H., D. S., A. K. (1), I. L. i D. D. zadośćuczynienia w kwotach po 250 zł ( pkt XV) oraz orzekł o kosztach procesu ( pkt XVI i XVII).

Podkreślić należy, iż powyższe ustalenia faktyczne, wynikające z treści zaskarżonego wyroku, które zostały szczegółowo przytoczone w treści uzasadnienia tego wyroku nie budzą w tej sprawie żadnych wątpliwości. Sąd I instancji wskazał na konkretne dowody, w tym zwłaszcza na szczegółowe wyjaśnienia oskarżonego, z których ustalenia faktyczne odnośnie poszczególnych czynów wynikają. Poza tym Sąd I instancji bardzo dokładnie uzasadnił przyjęte kwalifikacje prawne, przypisanych oskarżonemu poszczególnych przestępstw, wyjaśniając przy tym, dlaczego przyjął do czynów przypisanych w pkt II konstrukcję tzw. ciągu przestępstw, dlaczego już do tego ciągu nie zaliczył przestępstwa przypisanego oskarżonemu w pkt I oraz dlaczego do przestępstwa przypisanego w pkt III przyjął konstrukcję przestępstwa ciągłego z art. 12 § 1 k.k.

W powyższym zakresie ustalenia Sądu I instancji nie są przez strony kwestionowane, więc Sąd odwoławczy, by się nie powtarzać, zgadzając się w pełni z tymi ustaleniami, jak i przyjętą oceną prawną, zawartymi w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku, odwołuje się do nich, czyniąc z nich integralną część niniejszego uzasadnienia.

Również żadnych zastrzeżeń nie budzi wymiar orzeczonych kar jednostkowych, jak i pozostałych rozstrzygnięć, zawartych w punktach od IX do XV, więc również w tym zakresie rozstrzygnięcia te należy w pełni zaakceptować. Na marginesie tylko należy zauważyć, iż Sąd I instancji w podstawie prawnej wymiaru kar za przestępstwa ciągłe w punktach III i VII nie przywołał przepisu art. 57b k.k., jednak Sąd Apelacyjny nie mógł tej podstawy wymiaru kar zmodyfikować, gdyż byłoby to działanie na niekorzyść oskarżonego a w tym zakresie prokurator nie postawił zarzutu na niekorzyść oskarżonego. Poza tym to uchybienie nie wpływało na treść wyroku, bowiem orzeczone kary mieściły się w granicach, zakreślonych przepisem art. 57b k.k.

II. APELACJA OBROŃCY

Ad. 1

Apelujący obrońca jedynie kwestionuje dokonaną przez Sąd I instancji ocenę opinii sądowo-psychiatrycznej , podnosząc, iż opinia ta w sposób nieprawidłowy przyjmuje, iż oskarżony działał w pełnej poczytalności, mimo iż w jego ocenie istnieją wątpliwości, co do możliwości przypisania oskarżonemu, iż miał on pełną zdolność rozpoznania znaczenia czynów a zwłaszcza pokierowania swoim postępowaniem w rozumieniu art. 31 § 1 k.k. Z zarzutem tym skarżący wiąże błędne oddalenie wniosku dowodowego o dopuszczenie dowodu z opinii innego zespołu biegłych lekarzy psychiatrów i psychologa.

Powyższe zarzuty nie zasługiwały na uwzględnienie, bowiem miały one charakter polemiczny z prawidłowymi ustaleniami Sądu I instancji w zakresie możliwości oparcia rozstrzygnięcia na podstawie opinii przeprowadzonej w toku niniejszego postępowania.

Należy zauważyć, iż biegłe psychiatrzy: E. P. i M. Z. a także biegła psycholog H. N. w swojej pisemnej, jak i ustnej, uzupełniającej opinii nie miały żadnych wątpliwości co do przyjętej pełnej poczytalności oskarżonego i to zarówno w zakresie zdolności do rozumienia znaczenia czynu, jak i pokierowania swoim postępowaniem (k. 425-430 i 1251v-1252). Należy podkreślić, iż biegłe w toku wywiadu z oskarżonym powzięły wiadomość, iż w przeszłości oskarżony był karany za groźby karalne (k. 425, 427). Dodać należy, iż oskarżony w toku niniejszego postępowania nie krył się z tą informacją, mimo iż jego dane o karalności nie zawierają tego skazania (k. 1421), bowiem to samo oświadczył w toku przesłuchania przed prokuratorem (k. 169v), jak i podczas zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień (k. 954). Ta okoliczność mogła być więc w pełni wykorzystana przez biegłych w trakcie opiniowania, gdyż nie dotyczyła ona samego skazania, które już uważane jest za niebyłe, ale dotyczyła doświadczeń oskarżonego z popełnianiem czynu zabronionego i grożącą mu za to odpowiedzialnością.

Biegłe również, po wywiadzie z oskarżonym, jak i po zapoznaniu się z aktami sprawy, jak i po przeprowadzonych badaniach doszły do jednoznacznego wniosku, iż oskarżony jest osobą z zaburzeniami osobowości w przebiegu uzależnienia mieszanego. Biegłe bowiem ustaliły, iż oskarżony jest osobą uzależnioną od alkoholu i amfetaminy, że przeszedł dwukrotnie terapię stacjonarną i po jej zakończeniu przez dłuższy czas utrzymywał abstynencję, lecz teraz od dwóch lat powrócił do nałogu, że przedmiotowe czyny motywowane były chęcią uzyskania leków, z których domowym sposobem wytwarzał substancje psychotropowe, którymi się narkotyzował i w tym czasie, gdy popełniał przestępstwa, znajdował się pod wpływem substancji psychotropowych i czynów tych dopuścił się w celu zaspokojenia potrzeby nałogowej. Biegłe nie miały wątpliwości, iż tempore criminis poczytalność oskarżonego nie była ani zniesiona, ani ograniczona, znajdował się w stanie upojenia alkoholowego prostego i w stanie odurzenia analogicznego do upojenia prostego, co istotne, w sferze psychicznej oskarżonego nie pojawiły się żadne dysfunkcje, które mogłyby wpływać na ograniczenie jego poczytalności i co najważniejsze, cyt.: „ predyspozycje intelektualne i osobowościowe pozwalały podejrzanemu (oskarżonemu – przyp. SA) na racjonalną ocenę sytuacji społecznych oraz na racjonalną kontrolę nad swoim zachowaniem”. Biegłe nie miały wątpliwości, iż tylko utrzymanie przez niego abstynencji pozwoli na jego funkcjonowanie zgodne ze społecznymi oczekiwaniami i niezbędne jest w związku z tym skierowanie jego na leczenie odwykowe. Biegłe na rozprawie potwierdziły swoje wywody i wnioski zawarte w pisemnej opinii, w tym także w dodatkowej opinii z k. 1219-1221, jak również wyjaśniły, iż łączenie alkoholu i narkotyków nie wpływa na wyłączenie poczytalności oskarżonego, tym bardziej, iż oskarżony od lat uzależniony jest od obu rodzajów substancji, ma wystarczający poziom intelektualny, aby przewidzieć wpływ zażywania tych środków na swoje postępowanie i skutki z tego wynikające. Przy czym, jak to podkreśliła biegła psycholog, podwyższony u oskarżonego poziom neurotyzmu nie ma wpływu na zdolność kierowania swoim postępowaniem. Biegłe przekonywująco przy tym w uzupełniającej opinii pisemnej podkreśliły, iż ich wnioski są w pełni zgodne z wnioskami zawartymi w kwestionariuszu zebrania informacji przez specjalistę terapii uzależnień (k. 1219-1221). I choć Sąd I instancji pominął tę opinię podczas oceniania całościowej opinii psychiatrycznej, to ta konstatacja biegłych jest oczywista w świetle zarówno pierwszej opinii pisemnej (k. 425-430), jak i treści wspomnianego kwestionariusza (k. 953-959). Skoro zaś opinia biegłych jest jasna, pełna i nie zawiera żadnych sprzeczności a tym samym uznać należy ją za wiarygodną, to w świetle art. 201 k.p.k. brak było podstaw do zasięgania nowej opinii innych biegłych psychiatrów i psychologa. Tym samym Sąd I instancji zasadnie, kierując się tymi przesłankami na rozprawie oddalił wniosek obrońcy, znajdujący się na k. 1169-1170 i ponowiony na rozprawie (k. 1252), trafnie też zauważając, iż obrońca w czasie przesłuchania biegłych nie wskazał na okoliczności wymagające uzupełnienia lub dodatkowego wyjaśnienia (k. 1252). To zaś znów świadczy o bezzasadności postawionego w apelacji ponownego wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii dwóch innych biegłych psychiatrów i psychologa.

Obrońca oskarżonego, podważając w treści apelacji w/w opinię biegłych jedynie wdaje się w polemikę ze stwierdzeniami biegłych. Trzeba bowiem podkreślić, iż biegłe zwróciły uwagę na te wszystkie aspekty, do których odwołuje się skarżący, tj. wpływ uzależnienia od substancji psychotropowej połączony z nałogiem alkoholowym, jak i na stan oskarżonego, tj. głód narkotykowy, w jakim popełniał poszczególne przestępstwa. Nie jest przy tym prawdą, iż biegłe potraktowały te okoliczności pobieżnie, gdyż wyraźnie zwróciły na to uwagę w trakcie opiniowania pisemnego, jak i ustnego i wskazując także na inne okoliczności związane z funkcjonowaniem oskarżonego wykazały, iż oskarżony, mimo tego stanu, był w stanie pokierować swoim postępowaniem. Trzeba przy tym podkreślić, iż ta pełnia świadomości poczynań oskarżonego i możliwość kontrolowania swojego zachowania łącznie z racjonalnością myślenia wynika wprost z wyjaśnień oskarżonego (k. 170, 386-387, 743-745, 828-850, 853-854, 1176v-1177). Oskarżony na temat poszczególnych zdarzeń, jak i swojej motywacji wypowiada się bardzo składnie, logicznie, wyjaśniając przy tym nie tylko przyczyny swojego postępowania, ale i zmiany taktyki postępowania, gdy zorientował się, iż pracownicy aptek już go rozpoznawali i proste zachowania nie mogły przynieść szans powodzenia w jego procederze kradzieży leków. Właśnie te wyjaśnienia wskazują jasno, iż oskarżony, kierując się chęcią zdobycia leków, w całości kontrolował swoje zachowanie, łącznie z etapem końcowym, gdy groził pokrzywdzonemu D. D. pozbawieniem życia w trakcie ucieczki z apteki i gdy już, nie mając gdzie uciec, oddał się w ręce policji. Apelujący niezasadnie przy tym odwołuje się do innych opinii psychiatrycznych, wydanych w innych sprawach, jak i obecnego stanu wiedzy. Podkreślić bowiem trzeba, iż ten stan wiedzy był znany biegłym, czego przecież obrońca nie kwestionuje, natomiast odwoływanie się do innych opinii nie może przynieść stawianemu zarzutowi szans powodzenia, gdyż opinie te nie dotyczyły oskarżonego, ale innych przypadków. Poza tym, co wynika z opinii biegłych, jak i z samych wyjaśnień oskarżonego, oskarżony w trakcie inkryminowanych zdarzeń był wyjątkowo świadomy, mimo znajdowania się pod wpływem substancji psychotropowych. Poza tym, jak sam oskarżony przyznał, eskalując swoje zachowanie, nie chciał nikomu zrobić krzywdy a jedynie chciał wejść w ten sposób w posiadanie leków, gdyż wcześniejsze metody ich kradzieży już nie były skuteczne. Nie można więc na tej podstawie zasadnie podważać przyjętego przez Sąd I instancji działania oskarżonego w warunkach pełnej poczytalności a tym samym skutecznie podważać wiarygodność opinii biegłych. Sąd odwoławczy przy tym nie dopatruje się sprzeczności w zacytowanych w apelacji sformułowaniach biegłych (str. 5 apelacji). Biegłe bowiem wskazały na predyspozycje intelektualne i osobowościowe oskarżonego, pozwalające na kontrolę racjonalną nad swoim zachowaniem, mimo że oskarżony był „nałogowcem” ze wszelkimi negatywnymi skutkami wieloletniego systematycznego przyjmowania narkotyków i alkoholu. Biegłe również jasno stwierdziły, mając przecież na uwadze okoliczności inkryminowanych zdarzeń i mając na uwadze działanie oskarżonego zarówno pod wpływem alkoholu, jak i narkotyków, iż oskarżony w tym czasie znajdował się w stanie upojenia prostego i w stanie odurzenia analogicznego do upojenia prostego, wykluczając jednocześnie zniesienie lub ograniczenie poczytalności. Nie jest więc trafne stwierdzenie apelującego, iż biegłe na ten temat nie wypowiedziały się jednoznacznie. Trzeba także, wbrew sugestiom skarżącego, podkreślić, iż biegłe odniosły się do treści wywiadu specjalisty terapii uzależnień, o czym już wyżej wspomniano. Nadmienić przy tym należy, iż biegłe także stwierdziły u oskarżonego zaburzenia zachowania spowodowane używaniem substancji psychoaktywnych, co znów związane jest z zaburzeniami osobowości w przebiegu uzależnienia mieszanego, o czym biegłe dokładnie wspominają w swojej opinii na k. 429. Trzeba przy tym podkreślić, iż biegłe także, jak terapeuta, przeprowadziły stosowne badania oskarżonego, tyle że przedmiot badania biegłych był szerszy, niż terapeuty, bowiem biegłe w istocie, poza kwestiami związanymi z uzależnieniem od alkoholu i środków psychoaktywnych musiały wypowiedzieć się na temat poczytalności oskarżonego, co już przecież nie było przedmiotem badania terapeuty.

Również odwoływanie się przez apelującego do omyłki, jaka znalazła się w opinii na temat wcześniejszej karalności oskarżonego jest nietrafione. Biegłe na rozprawie przyznały, iż do opinii wkradł się błąd w stwierdzeniu o wielokrotnej karalności oskarżonego, choć przyznały, iż w trakcie wywiadu oskarżony potwierdził jedno ukaranie za groźby karalne, co przecież jest prawdą, jak i przekonywująco wyjaśniły, iż ten błąd nie wpływa na końcowe wnioski opinii. Oczywistym przy tym jest, iż oskarżony doskonale zna konsekwencje łamania prawa, co wynika nie tylko z faktu, iż już miał do czynienia w przeszłości z organami ścigania i wymiarem sprawiedliwości w związku z łamaniem norm porządku prawnego, ale również doskonale wiedział o konsekwencjach swojego aktualnego zachowania, o czym świadczy choćby fakt podjęcia próby ucieczki przed policją po ostatnim zdarzeniu.

W rzeczywistości więc apelacja, niezasadnie kwestionująca opinię biegłych dąży do przeprowadzenia, niejako na wszelki wypadek innej opinii przez inny zespół biegłych w nadziei, że jej wynik może być odmienny, tj. pożądany z punktu widzenia obranej linii obrony.

Powyższe więc przekonuje o niezasadności tej apelacji a tym samym o niemożności jej uwzględnienia.

I. APELACJA OSKARŻYCIELA PUBLICZNEGO – PROKURATORA

Ad. 1

Apelacja ta okazała się uzasadniona, choć w zakresie postawionego wniosku już tylko częściowo.

Prokurator skarży wymiar orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności, trafnie wywodząc, iż poprzez zastosowanie, przy ustalaniu wymiaru kary, zasady zbliżonej do pełnej absorpcji karę tę należy uznać na rażąco niewspółmiernie łagodną. Należy zauważyć, iż M. W. został skazany łącznie za jedną zbrodnię kwalifikowaną z art. 280 § 2 k.k. w zb. z art. 279 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., za dwie zbrodnie kwalifikowane (w ramach ciągu przestępstw) z art. 280 § 2 k.k., za jedno przestępstwo ciągłe, na które składa się, gdyby rozpatrywać oddzielnie, aż 16 czynów kradzieży szczególnie zuchwałych z art. 278a § 1 k.k. a także jeden występek kradzieży z włamaniem i jeden usiłowania takiej kradzieży oraz za jeden występek z art. 190 § 1 k.k. i jeden występek z art. 53 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 § 1 k.k.

Połączeniu w karę łączną podlegały kary pozbawienia wolności w wymiarach 3 lat i 8 miesięcy, 4 lat, 2 lat, 3 miesięcy i 4 miesięcy. Tym samym, zgodnie z art. 86 § 1 k.k. można było wymierzyć oskarżonemu karę łączną pozbawienia wolności w granicach od 4 lat i 1 miesiąca do 10 lat i 3 miesięcy. Tymczasem Sąd Okręgowy wymierzył „tylko” karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 4 lat i 6 miesięcy, co, mając na uwadze bardzo rozległą działalność przestępczą od września do (...) r., jak i pokrzywdzenie tymi działaniami tak wielu podmiotów, kara ta jawi się jako wyjątkowo rażąco łagodna, przez co ze społecznego punktu widzenia jest karą niezrozumiałą i niemożliwą do zaakceptowania, mimo, iż większość tych przestępstw jest do siebie podobnych, zostały one popełnione w bardzo bliskiej odległości czasowej a do tego były związane z uzależnieniem oskarżonego. Sąd I instancji jednak, wymierzając tę karę, nie docenił wskazanych wyżej niekorzystnych dla oskarżonego okoliczności, na które wskazuje skarżący prokurator. Skarżący prokurator trafnie wskazał na szereg okoliczności obciążających, przemawiających za dużym ujemnym ładunkiem społecznej szkodliwości całościowej działalności przestępczej oskarżonego. I choć nie ma podstaw, by w jakimkolwiek stopniu podwyższać wymiary kar jednostkowych, gdyż zostały one ukształtowane przez Sąd Okręgowy na prawidłowym poziomie, przy uwzględnieniu okoliczności obciążających i łagodzących, do których Sąd I instancji się odwołuje, to jednak rację ma oskarżyciel publiczny, iż wymierzenie kary łącznej, przy skazaniu oskarżonego za tak liczne przestępstwa, w tak niskim wymiarze nie może zostać w niniejszej sprawie zaakceptowane.

Sąd odwoławczy uznał, iż w tym przypadku, odwołując się do powyższych okoliczności, w pełni wystarczającą będzie kara łączna pozbawienia wolności w wymiarze 6 lat a więc kara orzeczona z zastosowaniem zasady asperacji. Dopiero bowiem ta kara w pełni oddaje zawartość kryminalną całościowego zachowania się oskarżonego osądzanego w niniejszym postępowaniu i czyni ona zadość wszelkim wymogom wskazanym w przepisach art. 85a k.k., jak i art. 53 k.k., uwzględniając także postawę procesową oskarżonego, który co do zasady posiada pozytywną opinię środowiskową (k. 410-411). Natomiast, mając właśnie na uwadze te korzystne okoliczności, w tym postawę procesową oskarżonego, który w pełni przyznał się do winy i wyraził skruchę, jak również co do zasady, w zdecydowanej większości jednorodzajowość popełnionych czynów nie można uwzględnić propozycji prokuratora wymierzenia oskarżonemu kary łącznej pozbawienia wolności w wymiarze 9 lat i 6 miesięcy, gdyż wówczas już kara ta w takiej wysokości byłaby postrzegana jako drakońska, niezrozumiała i niemożliwa do zaakceptowania.

Wniosek

I. APELACJA OSKARŻYCIELA PUBLICZNEGO – PROKURATORA

1. zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu M. W. za przypisane mu przestępstwa kary łącznej 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności a w pozostałej części o utrzymanie w mocy tego wyroku.

II. APELACJA OBROŃCY

1. uchylenie – po uzupełnieniu przewodu sądowego w sposób wskazany we wniosku dowodowym – zaskarżonego wyroku w zakresie punktów I-XVI i umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności oskarżonego w chwili popełnienia zarzucanych mu czynów oraz orzeczenie środka zabezpieczającego w postaci terapii uzależnień od substancji psychoaktywnych i alkoholu.

2. („ewentualnie”) uchylenie zaskarżonego wyroku w punktach I-XVI i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu w P. w tym zakresie do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

I. APELACJA OSKARŻYCIELA PUBLICZNEGO – PROKURATORA

Ad. 1

Co do tego wniosku odniesiono się wyczerpująco wyżej, przy omówieniu zarzutu postawionego w tej apelacji, uznając, iż wiosek ten jest uzasadniony co do wymiaru 6 lat kary łacznej pozbawienia wolności.

II. APELACJA OBROŃCY

Ad. 1

Uwzględnienie tego wniosku nie jest możliwe, gdyż w realiach tej sprawy, mając na uwadze prawidłowo poczynione ustalenia faktyczne, umorzenie postępowania z przyczyn, jakie wynikają z zarzutu apelacyjnego nie znajduje żadnego uzasadnienia.

Ad. 2

Uwzględnienie tego wniosku nie znajduje uzasadnienia w treści art. 437 § 2 zd. 2 k.p.k.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Sąd Apelacyjny z urzędu, na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 45 § 1 k.w. uchylił zaskarżony wyrok w punktach IV, V i XIV i umorzył postępowanie wobec oskarżonego o zarzucane mu (a przypisane w pkt IV) wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Wydanie takiego rozstrzygnięcia w postępowaniu odwoławczym było niezbędne, bowiem wykroczenie to zostało popełnione w dniu (...) r., przed upływem roku wszczęto postępowanie wobec oskarżonego a tym samym, zgodnie z art. 45 § 1 k.k. karalność tego wykroczenia upłynęła po 2 latach a więc po upływie 26.10.2022 r. Tym samym nastąpiło już przedawnienie orzekania co do tego wykroczenia i tym samym, zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami (i art. 437 § 2 zd. 1 k.p.k.) należało uchylić zawarte w wyroku orzeczenia dotyczące tego wykroczenia i umorzyć w tym zakresie postępowanie.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Utrzymano w mocy rozstrzygnięcia w zakresie winy oskarżonego, przyjętych kwalifikacji prawnych przestępstw i orzeczonych kar jednostkowych (punkty I, II, III, VII), w zakresie zaliczenia na poczet kary łącznej okresu tymczasowego aresztowania (pkt IX), w zakresie orzeczonego środka zabezpieczającego (pkt X), w zakresie orzeczonych przepadków (punkty XI i XII), w zakresie orzeczonych obowiązków naprawienia szkody (pkt XIII) i zasądzonych zadośćuczynień (pkt XV) oraz w zakresie kosztów procesu (punkty XVI i XVII).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Na temat prawidłowości wydanych orzeczeń z w/w punktów wypowiedziano się już wyżej w pkt 3 przed ustosunkowaniem się do zarzutów apelacyjnych. Dodać tylko należy, iż zaliczenie tymczasowego aresztowania na poczet orzeczonej kary łącznej znajduje uzasadnienie w treści art. 63 § 1 k.k. oraz w protokole zatrzymania oskarżonego na k. 21.

Orzeczenie środka zabezpieczającego w postaci terapii uzależnień od substancji psychoaktywnych i alkoholu jest wynikiem ustaleń Sądu I instancji odnośnie stwierdzonego u oskarżonego uzależnienia od tych substancji i alkoholu, jak i wynikającej z opinii biegłych psychiatrów i psychologa konieczności poddania oskarżonego takiej terapii, bowiem bez jej przeprowadzenia a co się z tym wiąże bez utrzymania przez oskarżonego abstynencji zachodzić będzie duże prawdopodobieństwo popełnienia przez oskarżonego ponownego czynu zabronionego związanego z tym uzależnieniem. Trzeba zauważyć, iż to uzależnienie u oskarżonego jest głębokie i z opinii tej jasno wynika, iż poddanie oskarżonego takiej terapii w ramach środka zabezpieczającego jest konieczne, by zapobiec popełnieniu przez sprawcę czynu zabronionego, jeżeli przy tym uwzględni się fakt, iż dotychczasowe podejmowanie przez oskarżonego leczenia odwykowego nie dało trwałych efektów. Na konieczność takiego leczenia zwraca też uwagę specjalista terapii uzależnień, mając na uwadze dotychczasową nieskuteczność leczenia oskarżonego w różnych ośrodkach (k. 953-959). Tym samym za w pełni zasadne należy uznać motywy wydania takiego rozstrzygnięcia zaprezentowane przez Sąd I instancji w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku (sekcja 4, pkt X na str. 36-37).

Również żadnych zastrzeżeń nie budzi zastosowanie przez Sąd I instancji przepisu art. 46 § 1 k.k. Sąd I instancji uznał za konieczne orzeczenie takich środków kompensacyjnych, gdyż szkody majątkowe nie zostały przez oskarżonego naprawione, jak i za sprawiedliwe należało uznać zrekompensowanie pokrzywdzonym szkód niemajątkowych w postaci zadośćuczynienia. W tym zakresie Sąd I instancji wystarczająco i przekonywująco uzasadnił swoje stanowisko w uzasadnieniu wyroku w sekcji 4 pod punktami XIII i XV na str. 37-38 i 39.

Zastrzeżeń stron, jak i Sądu odwoławczego nie budzą orzeczenia dotyczące przepadku przedmiotów, wydane na podstawie art. 44 § 1 k.k. (pkt XII) i na podstawie art. 44 § 2 k.k. (pkt XI), gdyż dotyczą one przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa bądź pochodzących z przestępstwa.

Orzeczenia o kosztach procesu zwarte w punktach XVI i XVII zaskarżonego wyroku znajdują swoje oparcie we wskazanych przez Sąd I instancji przepisach. Nie były one w niniejszej sprawie kwestionowane ani przez występującego w toku postępowania przed Sądem I instancji obrońcę z urzędu co do wysokości przyznanego mu „wynagrodzenia”, ani też nie były kwestionowane przez strony co do zwolnienia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych, zaś Sąd odwoławczy nie znalazł powodów, by w orzeczenia te zaingerować z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

0.0.1Zmiana dotyczy wymiaru orzeczonej w pkt VIII kary łącznej pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

O powodach tej zmiany wypowiedziano się wyżej w pkt 3 wyczerpująco przy ustosunkowaniu się do zarzutu postawionego w apelacji oskarżyciela publicznego.

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Sąd Apelacyjny z urzędu, na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 45 § 1 k.w. uchylił zaskarżony wyrok w punktach IV, V i XIV i umorzył postępowanie wobec oskarżonego o zarzucane mu (a przypisane w pkt IV) wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

O powodach wydania orzeczenia na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. wypowiedziano się wyżej w pkt 4.

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

Nie dotyczy

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

Sąd Apelacyjny z urzędu, na podstawie art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 6 k.p.k. w zw. z art. 45 § 1 k.w. uchylił zaskarżony wyrok w punktach IV, V i XIV i umorzył postępowanie wobec oskarżonego o zarzucane mu (a przypisane w pkt IV) wykroczenie z art. 124 § 1 k.w.

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

O powodach wydania orzeczenia o uchyleniu zaskarżonego wyroku i umorzeniu postępowania w tej części wypowiedziano się wyżej w pkt 4.

4.1.

Nie dotyczy

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Nie dotyczy

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV i V

Z uwagi na występowanie przed Sądem Apelacyjnym obrońcy oskarżonego, działającego z urzędu i złożenie przez niego wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej w żadnej części pomocy prawnej świadczonej oskarżonemu w postępowaniu apelacyjnym, o kosztach tych orzeczono na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tj. Dz.U. z 2022 r., poz. 1184) w zw. z § 2 pkt 1 i 2, § 4 ust. 1 i 3 i § 17 ust. 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (t.j. Dz.U. z 2019 roku, poz. 18) w wysokości opłaty określonej w § 17 ust. 2 pkt 5, powiększonej o stawkę 23% VAT a więc łącznie kwoty 738,00 zł brutto.

Mając na uwadze konieczność odbycia przez oskarżonego długoterminowej kary pozbawienia wolności, a także fakt, iż oskarżony nie posiada żadnego majątku ani źródeł dochodów, zwolniono oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze oraz od opłaty za obie instancje na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach karnych (tekst jednolity z 1983 r., Dz.U. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.).

7.  PODPIS

G. N. K. L. M. K.