Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 295/21

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może
ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343,
art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie
o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji
zawartych w częściach 3–8 formularza.

1. USTALENIE FAKTÓW

1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

1.

K. Z.

w okresie od 28 stycznia 2021 roku do 14 lutego 2021 roku, w O., woj. (...)- (...), przesyłał do A. M. za pośrednictwem portalu internetowego I. liczne wiadomości tekstowe oraz graficzne zawierające groźby pozbawienia życia wzbudzając u wymienionej uzasadnioną obawę ich spełnienia

tj. o przestępstwo z art. 190 § 1 kk

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  A. M. i K. Z. są znajomymi ze szkoły. K. Z. zakochał się w A. M. bez wzajemności. Nie mógł pogodzić się z tym, że A. M. nie chce z nim być. W okresie od 28 stycznia 2021 roku do 14 lutego 2021 roku, posługując się kontem o nazwie ,,(...). (...)” i ,,(...) (...)” przesyłał do A. M. posiadającej konto o nazwie ,,(...).(...)” za pośrednictwem portalu internetowego I. liczne wiadomości tekstowe, zawierające prośby utworzenia z nim związku, a przy tym groził jej pozbawieniem życia. Pisał do niej: ,,a jeżeli chcesz być z kimkolwiek i jeżeli chcesz żyć To najpierw musisz być ZE MNĄ”, ,,bo na policję zdążysz tylko pójść nic więcej bo wiesz mi, że sprawy nie doczekasz”, ,,nie mogę się doczekać aż w końcu wyjedziesz w czarnym worku”, ,,to Ty życie stracisz, ja nie”, ,,Jeżeli nie odzyskam Cię itd. To bądź na 100 % pewna, że tych 17 urodzin nie dożyjesz A o 18 to już całkowicie możesz zapomnieć”, ,,I albo wyleczysz moje rany w postaci, że wrócisz do mnie i dasz mi tą OSTATNIĄ szansę Albo ja również zadam Ci rany (..) Ty nie robisz kompletnie nic tak jakbyś uważała, że ja żartuję”, OSTATNIĄ szansę którą otrzymasz jeszcze to będzie twarzą w twarz bez żadnej przemocy itd. A jeżeli to nie pomoże To czeka Cię ART. 148”.

K. Z. przesyłał też A. M. wiadomości graficzne zawierające groźby pozbawienia życia. Pisał: ,,wybrałaś sama więc dobrze Ci radze trzymaj się tego Jeżeli nie chcesz aby to się źle skończyło”, przesyłając grafikę noża.

W dniu 29 stycznia 2021 roku K. Z. przesłał A. M. zdjęcie ostrza noża zabrudzonego substancją przypominającą krew, pisząc: ,,widzisz ten zakrwawiony nóż? (…) Mój nóż który mam kupiony na Ciebie Będzie wyglądał TAK SAMO jak Cię ZADŹGAM na śmierć Będę siedział na Tobie i wbijał CI RAZ przy raz”. Przesłał też zdjęcie zakładu pogrzebowego pisząc ,,Jeżeli skończy Ci się szansa bo ostrzeżenie już dostałaś i zostałaś o wszystkim wcześniej poinformowana”.

K. Z. swoimi wiadomościami wzbudził u A. M. uzasadnioną obawę ich spełnienia. A. M. nie odpisywała na wiadomości K. Z.. Z otrzymywanych gróźb zwierzyła się najpierw kuratorowi, a następnie swojej matce J. M.. Nie chciała od razu tego zgłaszać, stresowała się postępowaniem karnym, nie chciała też martwić swojej matki.

wyjaśnienia oskarżonego K. Z.

zeznania świadka A. M.

zeznania świadka J. M.

płyta CD zawierająca korespondencję sms

wydruki wiadomości sms

protokół oględzin rzeczy – płyty CD-R

k. 68-69, 00:07:50-00:13:34 na k. 152v-153

k. 57-58, 00:14:20-00:25:51 na k. 153-153v

k. 7, k. 9v, 00:25:51-00:29:23 na k. 154-154v

k. 10a

k. 12-31

k. 38-39

2.  K. Z. był uprzednio karany. Wyrokiem Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 13 listopada 2020 roku, w sprawie II K 124/20 został skazany na łączną karę 7 miesięcy pozbawienia wolności m.in. za przestępstwo z art. 190a § 1 kk polegające na tym, że w okresie od kwietnia 2019 roku do 21 lutego 2020 rok w O., woj. (...)- (...), poprzez wielokrotne wysyłanie wiadomości z treściami obraźliwymi uporczywie nękał nieletnią A. M., czym wzbudził u pokrzywdzonej poczucie zagrożenia i w istotny sposób naruszył jej prywatność.

K. Z. ma wykształcenie podstawowe. Nie pracuje i nie ma majątku większej wartości. Pozostaje na utrzymaniu rodziców.

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 13.11.2020 roku, sygn. akt II K 124/20 i kserokopia wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 29.07.2021 r., sygn. akt IX Ka 6/21

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

dane o podejrzanym

k. 36-37v

k. 64

k. 70

1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie
przypisano)

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

2. OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.1

wyjaśnienia oskarżonego K. Z.

Oskarżony zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak i przed Sądem przyznał się do zarzucanego mu czynu. W wyjaśnieniach złożonych w postępowaniu przygotowawczym podał, że był bardzo mocno zakochany w A. M. i nie mógł znieść myśli, że nie będą razem. Potwierdził, że to on z kont o nazwie ,,(...). (...)” i ,,(...). (...)” na I. przesyłał wiadomości do A. M.. Przed Sądem wskazał, że żałuje swojego postępowania i zadeklarował, ze już więcej tak nie będzie postępował. Wyjaśnienia oskarżonego nie budzą wątpliwości Sądu. Korespondują one z zeznaniami świadków A. M., jak i J. M.. Znajdują nadto potwierdzenie w dołączonych do akt sprawy wiadomościach przesyłanych przez oskarżonego do A. M. na I..

1.1.1

zeznania świadka A. M.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. M.. Zeznała ona, że K. Z. w przesyłanych wiadomościach groził jej śmiercią. Bała się, że te groźby mogą zostać spełnione. Miało to miejsce po wydaniu nieprawomocnego wyroku w sprawie o nękanie. Wskazała, że jest to dla niej trudna sytuacja, nie mówiła od razu o tym mamie, żeby jej nie martwić.

Sąd nie dopatrzył się w zeznaniach A. M. skłonności do konfabulacji, jej zeznania były spójne, logiczne i konsekwentne w toku całego procesu.

Zeznania świadka, w zakresie w jakim podała, że K. Z. groził, że ją zabije znajdują przede wszystkim potwierdzenie w dołączonych do sprawy wiadomościach przesyłanych przez oskarżonego na I.. Na przymiot wiarygodności zasługują też depozycje A. M. w części dotyczącej tego, że obawiała się gróźb ze strony oskarżonego. Zeznania te znajdują potwierdzenie w relacji jej matki J. M..

Na ocenę jej zeznań nie rzutuje to, że zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa zostało złożone po ok. 5 miesiącach od przesłanych wiadomości. Na uwadze należy mieć wiek A. M., fakt, że wcześniej toczyło się już postępowanie karne, w którym była pokrzywdzoną przez K. Z., co niewątpliwe wiązało się dla niej ze stresem, a dodatkowo nie chciała martwić swojej matki. Z pewnością wpływ na to miała też treść kierowanych w jej kierunku gróźb: ,,bo na policję zdążysz tylko pójść nic więcej bo wiesz mi, że sprawy nie doczekasz”.

1.1.1

zeznania świadka J. M.

J. M. jest matką A. M.. Z jej zeznań wynika, że córka pokazała jej wiadomości od K. Z., po tym gdy zwierzyła się kuratorowi. Wskazała, że A. M. bała się oskarżonego, nie chciała wychodzić z domu. Świadek ten w pełni obiektywnie i szczerze opisał w swoich zeznaniach tylko i wyłącznie to, co jest mu rzeczywiście wiadome w sprawie. Nie ujawniły się w sprawie żadne okoliczności które mogłyby podważać wiarygodność jej zeznań. Jej zeznania korelują z zeznaniami A. M..

1.1.1

płyta CD zawierająca korespondencję sms wraz wydrukami wiadomości sms

Potwierdza korespondencję K. Z. do A. M..

1.1.1

1.1.1

1.1.2

1.1.2

protokół oględzin rzeczy – płyty CD-R

odpis wyroku Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie z dnia 13.11.2020 roku, sygn. akt II K 124/20 i kserokopia wyroku Sądu Okręgowego w Toruniu z dnia 29.07.2021 r., sygn. akt IX Ka 6/21

informacja z Krajowego Rejestru Karnego

dane o podejrzanym

Jako wiarygodne Sąd ocenił wskazane dowody z dokumentów. Brak było podstaw do podważenia ich autentyczności oraz informacji w nich zawartych

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia
dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt
1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3. PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Oskarżony

3.1. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
zgodna z zarzutem

1

K. Z.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

W art. 190 § 1 kk zostało ujęte przestępstwo groźby karalnej. Od groźby karalnej należy jednak odróżnić groźbę bezprawną, która jest pojęciem szerszym, obejmującym zarówno groźbę popełnienia przestępstwa (groźba karalna), jak i groźbę spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego, lub jego osoby najbliższej.

Czynność sprawcza omawianego przestępstwa polega na grożeniu innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub osoby dla niej najbliższej. Groźba jest zatem zapowiedzią spowodowania określonej dolegliwości, tj. wykonania czegoś, co zagrożony odczuje jako przykrość (krzywdę), a co wzbudzi u osoby zagrożonej uzasadnione poczucie obawy, że może się realnie zdarzyć. Groźba jest zatem rodzajem oddziaływania na psychikę ofiary przez przedstawienie jej zła (szkody), które ją spotka ze strony sprawcy lub innej osoby, na którą sprawca ma realny wpływ, i jest zdolny ją w bliżej nieokreślonym czasie wypełnić.

Przestępstwo groźby karalnej zostaje dokonane tylko wtedy, gdy groźba wzbudza w ofierze uzasadnioną obawę jej spełnienia, jest to więc przestępstwo materialne (post. SN z 16.2.2010 r., V KK 351/09, Biul. PK 2010, Nr 3, poz. 36). Do jego znamion należy bowiem wystąpienie skutku polegającego na wzbudzeniu u adresata groźby uzasadnionej obawy, że zostanie ona spełniona. Dopiero z tą chwilą można uznać przestępstwo groźby karalnej za dokonane.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w okresie od 28 stycznia 2021 roku do 14 lutego 2021 roku K. Z. przesyłał do A. M. za pośrednictwem portalu internetowego I. liczne wiadomości tekstowe oraz graficzne zawierające groźby pozbawienia życia, wzbudzając u niej uzasadnioną obawę ich spełnienia. Fakt, że oskarżony przesyłał takie wiadomości do pokrzywdzonej jest w zasadzie bezsporny i znajduje przede wszystkim potwierdzenie w dołączonych do akt sprawy wydrukach z komunikatora z I.. Nadto sam K. Z. w swoich wyjaśnieniach przyznał, że był nieszczęśliwie zakochany, nie mógł znieść tego, że nie będzie tworzył związku z A. M. i ze swoich kont wysyłał jej wiadomości tej treści.

,,Należy zatem przypomnieć, że dla realizacji znamion przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. nie jest wymagane, aby sprawca miał rzeczywiście zamiar wykonać groźbę lub by podjął jakiekolwiek działania zmierzające do natychmiastowego spełnienia swej groźby. Wystarczy wykazać, że groźba, subiektywnie, a więc w odbiorze osoby zagrożonej, wywołała obawę jej spełnienia, a następnie fakt ten należy zweryfikować, poprzez obiektywne stwierdzenie, czy zagrożony, istotnie mógł w danych okolicznościach, w ten sposób, odebrać tę groźbę” (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2017 r. III KK 251/17, LEX nr 2408301).

W ocenie Sądu, oskarżony K. Z. wzbudził u pokrzywdzonej obawę spełnienia wypowiadanych gróźb. Obawa ta była obiektywnie uzasadniona okolicznościami, niniejszej sprawy. Przede wszystkim należy mieć na uwadze, że wówczas toczyło się przeciwko oskarżonemu postępowanie karne o nękanie A. M., i pomimo wydania w pierwszej instancji przez Sąd nieprawomocnego wyroku skazującego go m.in. za przestępstwo nękania i mimo złożenie od tego wyroku apelacji na niekorzyść oskarżonego przez oskarżyciela publicznego, oskarżony nie zaprzestał swojej przestępczej dzielności skierowanej wobec A. M.. Nadto obawę A. M. pogłębiało to, że zachowanie K. Z. stało się bardziej intensywne. Dla wzmocnienia swoich gróźb, poza słowami i licznymi wiadomościami, K. Z. przesyłał też grafiki sugerujące to, że rzeczywiście może planować realizację swoich gróźb. Wskazywał, że ,,mam już nóż kupiony na Ciebie”, jednocześnie przesyłając zdjęcie noża, zabrudzonego substancją przypominającą krew. W pokrzywdzonej dodatkowo potęgowało to obawę, że oskarżony może zrealizować swoje groźby. Niewątpliwie zatem groźby wypowiadane przez oskarżonego uzasadniały realną obawę, że będą spełnione. Wobec powyższego, należy uznać, że K. Z. dopuścił się przestępstwa z art. 190 § 1 kk. Nadmienić należy, że początkowo A. M. nie mówiła nikomu o otrzymywanych wiadomościach zawierających groźby. W końcu po ujawnieniu tego faktu kuratorowi (który skontaktował się z nią w związku z toczącym się postępowaniem apelacyjnym w sprawie II K 124/20), powiedziała o wszystkim swojej matce. Mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego, nie dziwi okoliczność, że A. M. nie wyjawiła tego od razu. Jest ona stosunkowo młodą osobą, stresowała się jeszcze niezakończonym postępowaniem karnym o nękanie i wizją kolejnego postępowania, nie chciała też martwić swojej matki, chciała „zamknąć ten rozdział”.

Oceniając zamiar oskarżonego wskazać należy, że czynu tego dopuścił się niewątpliwie w zamiarze bezpośrednim.

W czasie popełnienia przez oskarżonego przypisanego mu czyni nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca ich bezprawność. Nie zachodziły również żadne okoliczności wyłączające winę oskarżonego.

3.2. Podstawa prawna
skazania albo warunkowego
umorzenia postępowania
niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

3.3. Warunkowe umorzenie
postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4. KARY, ŚRODKI KARNE, PRZEPADEK, ŚRODKI KOMPENSACYJNE
I ŚRODKI ZWIĄZANE Z PODDANIEM SPRAWCY PRÓBIE

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

K. Z.

1

2

- wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 § 1, 2, 3 kk, a także w art. 54 § 1 kk. Oskarżony w rozumieniu art. 115 § 10 kk jest bowiem osobą młodocianą. K. Z. w chwili popełnienia czynu nie miał ukończonych 19 lat, zaś w chwili wydawania wyroku miał 20 lat. Sąd kierował się przede wszystkim tym, aby sprawcę wychować. Przy tym, Sąd miał na uwadze, że w przypadku sprawców nieletnich i młodocianych zatem ustawodawca wyraźnie daje pierwszeństwo dyrektywie prewencji indywidualnej (postanowienie SN z 30.03.2017 r., III KK 395/16, LEX nr 2259784). Nie oznacza to jednak automatycznej pobłażliwości dla sprawców nieletnich i młodocianych in genere, ponieważ kara musi być dobrana odpowiednio do „potrzeb” sprawcy w zakresie oddziaływań wychowawczych (Wróbel [w:] Wróbel, Zoll I/2, s. 87–88; Konarska-Wrzosek [w:] Stefański, Kodeks, s. 437; wyrok SN z 23.04.1981 r., I KR 51/81, OSNKW 1981/10, poz. 53). (B. M. i in., Kodeks karny. Komentarz aktualizowany, O..: LEX/el. 2020)

- art. 190 § 1 kk, który przewiduje zagrożenie grzywną, karą ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2

- Sąd uznał, że orzeczenie kary pozbawienia wolności w wymiarze 6 miesięcy jest najtrafniejszym środkiem reakcji, jaki można było zastosować. W ocenie Sądu kara ta w sposób prawidłowy spełni swoje cele - zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, oddziaływując wychowawczo i zapobiegawczo na oskarżonego, w kierunku wykształcenia w nim krytycznej postawy do własnego czynu - jak i w zakresie prewencji ogólnej, działając odstraszająco na potencjalnych sprawców tego typu przestępstw

- Sąd wymierzając karę miał na uwadze wysoki stopień winy oskarżonego. Oskarżony jest osobą dorosłą, nie zachodzą jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności, wobec czego w czasie czynu mógł w pełni rozpoznać jego znaczenie i pokierować swoim postępowaniem

- oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu Sąd miał na uwadze dyrektywy określone w art. 115 § 2 kk. Sąd uznał, że stopień społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego jest wysoki. Oskarżony z pełną premedytacją dopuścił się wobec małoletniej pokrzywdzonej gróźb karalnych, chcąc wzbudzić w niej zagrożenie. Postępowanie oskarżonego wywołało i wywołuje stres zarówno u pokrzywdzonej, jak u jej matki. A. M. z obawą o swoje życie jeździła do szkoły, obawiała się spędzać wolny czas poza domem z koleżankami. Usprawiedliwieniem dla takiego zachowania oskarżonego nie może być to, że robił to niejako z nieodwzajemnionej miłości, dążąc do stworzenia z pokrzywdzoną związku. Podkreślić należy, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu zaledwie po 3 miesiącach od skazania go nieprawomocnym wyrokiem za nękanie A. M. licznymi wiadomościami. Co więcej, jego działania przybrały na sile, ponownie zaczął wysyłać liczne wiadomości sms, tym razem jednak dodatkowo kierując w nich groźby pozbawienia życia. K. Z. nie wyciągnął żadnych wniosków z poprzedniego postępowania toczącego się przeciwko niemu, a wręcz swoje działanie zintensyfikował

- jako okoliczność łagodzącą Sąd potraktował wyrażenie skruchy przez oskarżonego

- jako okoliczność obciążającą Sąd wziął pod uwagę uprzednią karalność oskarżonego,

- na podstawie art. 41a § 1 i § 4 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego na okres 3 lat zakaz zbliżania się do A. M. na odległość mniejszą niż 300 metrów oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną A. M. w jakikolwiek sposób

- środki polegające zakazie zbliżania i kontaktowania się z pokrzywdzoną w oznaczonym czasie będą stanowiły ochronę dla A. M. oraz zapewnią jej komfort psychiczny

5. INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU

Oskarżony

Punkt
rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku
odnoszący się
do przypisanego
czynu

Przytoczyć okoliczności

6. INNE ZAGADNIENIA

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował
określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez
stronę

7. KOSZTY PROCESU

Punkt

rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

4

Sąd zasądził od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wąbrzeźnie na rzecz radcy prawnego M. Ż. kwotę 1033,20 zł, w tym podatek VAT w stawce 23% tytułem zwrotu kosztów obrony z urzędu sprawowanej na rzecz K. Z. mając na uwadze stawki przewidziane w Rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2018r. poz. 265), w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 23 kwietnia 2020 roku (sygn. SK 66/19, OTK-A 2020/13; Dz. U. z 2020 r. poz. 769) oraz kwotę 107,98 złotych tytułem zwrotu niezbędnych, udokumentowanych wydatków na podstawie Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (tekst jednolity Dz. U. z 2019 r. poz. 68).

Mając na uwadze sytuację finansową K. Z., Sąd na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił oskarżonego w całości od ponoszenia kosztów sądowych, a wydatkami poniesionymi w sprawie obciążył Skarb Państwa.

8. PODPIS