Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 212/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1. CZĘŚĆ WSTĘPNA

0.11.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 maja 2022 roku w sprawie sygn. akt III K 51/22.

0.11.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

0.11.3. Granice zaskarżenia

0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.11.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.11.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2. Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

0.12.1. Ustalenie faktów

0.12.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

K. J.

Oskarżony nie był dotychczas karany za przestępstwa.

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

530-531

0.12.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

0.12.2. Ocena dowodów

0.12.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja z Krajowego Rejestru Karnego

Brak podstaw do uznania dowodu za niewiarygodny.

0.12.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

. STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

Zawarty w punkcie 1 apelacji obrońcy oskarżonego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę wyroku i mogący mieć wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym zabójstwa, podczas gdy nie miał on takiego zamiaru, a jedynie dokonał uszkodzenia ciała pokrzywdzonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W sytuacji, gdy oskarżony kwestionuje zamiar popełnienia zarzucanego mu czynu, o okolicznościach odnoszących się do strony podmiotowej można wnioskować jedynie poprzez analizę okoliczności stanowiących stronę przedmiotową, w tym zwłaszcza sposób działania sprawcy, rodzaj użytego narzędzia, zachowanie się sprawcy przed i po popełnieniu przestępstwa. Czasami analizy tych okoliczności dokonać należy przy uwzględnieniu osobowości sprawcy czynu, zwłaszcza stopnia jego rozwoju intelektualnego, doświadczenia życiowego, zawodowego, wykształcenia, itp. W przedmiotowej sprawie brak jest podstaw do uznania, że Sąd I instancji w sposób nieprawidłowy przeanalizował te okoliczności. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd ten wskazał, jakie fakty uznał za udowodnione, również w zakresie okoliczności dotyczący winy oskarżonego, na jakich w tej mierze oparł się dowodach i dlaczego nie uznał dowodów przeciwnych, w tym zwłaszcza wyjaśnień oskarżonego, który ten zamiar kwestionował. Rozważania Sądu I instancji są w tym względzie logiczne i wyczerpujące, brak jest zatem jakichkolwiek podstaw do uznania, że ustalenia dotyczące strony podmiotowej dotknięte są jakimkolwiek błędem. Nie zasługują zatem na uwzględnienie zawarte w apelacji argumenty na poparcie postawionego zarzutu. Argumenty te mogłyby bowiem jedynie uzasadniać niesłuszność przyjęcia za aktem oskarżenia, że oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim zabójstwa, rzecz jednak w tym, że Sąd orzekający nie podzielił tego stanowiska oskarżyciela publicznego, przyjmując działanie z zamiarem ewentualnym. Twierdzenie apelacji, że oskarżony w ogóle nie miał zamiaru zabójstwa, nie znajduje oparcia w zebranych dowodach. Oskarżony uderzał bowiem sześciokrotnie nożem w klatkę piersiową, plecy i twarz D. J., a więc w części ciała, gdzie znajdują się ważne życiowo organy. Rany nie zostały zadane wprawdzie z dużą siłą, jednak z opinii biegłego lekarza wynika, że wynikało to z reakcji obronnych pokrzywdzonego, który zasłaniał się przed cisami, osłabiając ich siłę. Biegły ten stwierdził też, że sytuacja w jakiej znajdował się pokrzywdzony narażała go na niebezpieczeństwo utraty życia, albowiem przy nieco innym przebiegu ran, nie stycznym do ściany klatki piersiowej, ale drążącym w jej głąb, mogłoby dojść do uszkodzenia narządów wewnętrznych i krwotoków wewnętrznych, co mogłoby skutkować śmiercią. Nie bez znaczenia jest również zachowanie oskarżonego po zdarzeniu, kiedy to zostawił pokrzywdzonego leżącego i obficie krwawiącego bez żadnej pomocy. Fakt, że pokrzywdzony intensywnie krwawił wynika nie tylko z zeznań pokrzywdzonego, ale też protokołu oględzin miejsca zdarzenia i dokumentacji fotograficznej oraz zeznań innych świadków, w tym funkcjonariuszy policji, którzy twierdzili, że D. J. silnie krwawił, a na miejscu zdarzenia oraz drodze do domu i w samym mieszkaniu były liczne ślady krwi.

Nie sposób zgodzić się z twierdzeniem zawartym w apelacji obrońcy oskarżonego, że o braku zamiaru zabójstwa świadczy fakt, że pokrzywdzony nie obawia się oskarżonego. Z zeznań pokrzywdzonego wynika, że uznał on fakt, że został zraniony przez oskarżonego za swoisty dyshonor, i tym należy tłumaczyć to, że pokrzywdzony okazywał w toku postępowania, że nie obawia się oskarżonego, co jednak nie może zmieniać oceny okoliczności wskazujących na działanie K. J. z zamiarem ewentualnym zabójstwa.

Nie znajduje uzasadnienia zawarte w apelacji twierdzenie, że w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy popadł w sprzeczność, twierdząc, w jednym miejscu, że oskarżony nie działał z zamiarem bezpośrednim zabójstwa, a w innym, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym. Ten wywód apelacji wskazuje na to, że apelujący nie widzi istotnej różnicy między zamiarem bezpośrednim a ewentualnym popełnienia przestępstwa. Tymczasem Sąd I instancji słusznie zauważył, że okoliczności sprawy nie dają podstaw do przyjęcia, że oskarżony chciał pozbawić życia pokrzywdzonego, a więc działał z zamiarem bezpośrednim zabójstwa, ale jasno wskazują na to, że możliwość pozbawienia życia przewidywał i godził się na ten skutek. Taka argumentacja nie zawiera żadnej sprzeczności, a wręcz przeciwnie, jest logiczna i uwzględnia całokształt okoliczności przedmiotowych czynu. Twierdzenie przez obrońcę, że oskarżony nie był wstanie zadać precyzyjnego ciosu, nie świadczy również o braku zamiaru ewentualnego, nawet bowiem uderzając nożem na oślep, a jak sam oskarżony twierdzi w jednej z wersji wyjaśnień nie mierzył w konkretne miejsca, musiał liczyć się z tym, że może trafić w ważne dla życia organy i tym samym pozbawić życia pokrzywdzonego.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że oskarżony, nawet działając w warunkach ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności, musiał przewidywać możliwość pozbawienia życia pokrzywdzonego i godzić się na to. Okoliczność ta wpływa na zmniejszenie stopnia winy oskarżonego, ale nie decyduje o tym, że oskarżony nie zdawał sobie sprawy z możliwych konsekwencji swojego postępowania.

Nie przekonuje również twierdzenie apelacji, że o braku zamiaru, chociażby ewentualnego, świadczą też konsekwentne wyjaśnienia oskarżonego. Wyjaśnienia oskarżonego nie są wiarygodne, co zostanie wykazane niżej, przy okazji omawiania kolejnych zarzutów.

Wniosek

O zmianę kwalifikacji prawnej czynu przez eliminację art.13§1 kk w zw. z art.148 §1 kk i przyjęcie, że oskarżony wypełnił znamiona przestępstwa z art.157§1 kk w zw. z art.31§2 kk i wymierzenie kary na podstawie tych przepisów z nadzwyczajnym złagodzeniem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nieuwzględnienie zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

Lp.

Zarzut

Zawarty w punkcie 2 apelacji obrońcy oskarżonego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku i mogący mieć wpływ na jego treść, poprzez nieuwzględnienie faktu, że oskarżony sam zaprzestał zadawania ciosów pokrzywdzonemu, a doznane obrażenia nie naraziły pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Niezależnie od uwag poczynionych już wyżej, zauważyć należy, że z opinii biegłego S. G. wynika, że wprawdzie doznane obrażenia nie narażały pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, jednak sytuacja w jakiej się znajdował na takie niebezpieczeństwo go narażała. Biegły podkreślał, że przy innym przebiegu ran, nie stycznym do klatki piersiowej, a penetrującym w głąb do jamy opłucnowej lub otrzewnowej, mogło dojść do uszkodzenia narządów wewnętrznych i krwotoków wewnętrznych co mogłoby doprowadzić do zgonu. Zdaniem biegłego, które przyjął również Sąd I instancji, do osłabienia siły ciosów i w konsekwencji uniknięcia przebicia ściany klatki piersiowej przyczyniły się podejmowane przez pokrzywdzonego działania obronne. Brak jest podstaw do zakwestionowania tego stanowiska.

Niewątpliwie też oskarżony sam zaprzestał zadawania ciosów pokrzywdzonemu, co jednak słusznie Sąd Okręgowy uznał za okoliczność uzasadniającą przyjęcie, że nie było jego zamiarem pozbawienie życia pokrzywdzonego. Nie oznacza to jednak, że oskarżony nie godził się na skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego. Wyżej uzasadniono już, że oskarżony z pewnością musiał przewidywać możliwość takiego skutku i godził się na to. Wyrazem stanowiska Sądu I instancji w tym względzie było przypisanie oskarżonemu zamiaru ewentualnego, a nie bezpośredniego.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nieuwzględnienie zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

Lp.

Zarzut

Zawarty w punkcie 3 i 4 apelacji obrońcy oskarżonego zarzut obrazy przepisów postępowania, majacy wpływ na treść wyroku, to jest art. 7 kpk, polegający na przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów i w konsekwencji odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego K. J. w części dotyczącej jego zamiaru i przebiegu zdarzenia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Charakter obu zarzutów wymaga ich łącznego omówienia.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku bardzo szczegółowo prezentuje sposób rozumowania Sądu I instancji i powody takiej a nie innej oceny wyjaśnień oskarżonego. Rozważania Sądu Okręgowego są w tej kwestii logiczne i nie sposób zarzucić im dowolności. Z całą pewnością znajdują one oparcie we wskazaniach określonych w art.7 kpk. W tym miejscu podkreślić jedynie należy, że wyjaśnienia oskarżonego cechuje wyjątkowy brak konsekwencji. Początkowo w ogóle kwestionował on, żeby brał udział w zdarzeniu, w wyniku którego D. J. doznał obrażeń ciała. W kolejnych wyjaśnieniach przyznał, że brał w tym udział, ale bronił się tylko przed atakującym go pokrzywdzonym, przy czym twierdził, że nie zdawał sobie sprawy, że używa noża, bowiem sięgnął do kieszeni po zapalniczkę. W tym zakresie kilkakrotnie zresztą modyfikował wyjaśnienia. Na tle logicznych zeznań D. J. jawią się one zatem jako zupełnie niewiarygodne nie tylko w zakresie jego twierdzeń co do zamiaru, ale również co do tego, że bronił się jedynie przed atakiem pokrzywdzonego. Sąd Okręgowy słusznie zauważa również, że po zdarzeniu oskarżony próbował uciekać przed policją i ukrył nóż stanowiący narzędzie przestępstwa, co świadczy o tym, że rozumiał konsekwencje swojego czynu. Na podkreślenie zasługuje również i to, że nawet z części wyjaśnień oskarżonego (k.105) wynika, że to oskarżony podszedł do pokrzywdzonego. Przeczy to twierdzeniu o obronie przed atakiem, bowiem gdyby nie ten fakt, skończyłoby się na wymianie zdań między oskarżonym a pokrzywdzonym, która miała miejsce między nimi z odległości kilkunastu metrów. Zatem to oskarżony dążył do bezpośredniej konfrontacji, a nie pokrzywdzony, który stał przy granicy swojej posesji. Podnoszony w apelacji fakt, że zwykle to pokrzywdzony był stroną agresywną, został dostrzeżony i uwzględniony przez Sąd Okręgowy przy ocenie wiarygodności wyjaśnień oskarżonego i zeznań pokrzywdzonego, jednak nie mógł być decydujący w świetle innych okoliczności.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nieuwzględnienie zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

Lp.

Zarzut

Zawarty w punkcie 5 apelacji obrońcy oskarżonego zarzut obrazy przepisów postępowania, mający wpływ na treść wyroku, to jest art. 410 kpk, polegający na pominięciu faktu, że pokrzywdzony o własnych siłach dotarł do domu, gdyż K. J. zaprzestał zadawania ciosów, podczas gdy oskarżony mógłby łatwo kontynuować atak, gdyby dążył do przyjętego przez sąd zabójstwa.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew twierdzeniu obrońcy, Sąd orzekający uwzględnił opisywany fakt, analizując okoliczności podmiotowe czynu. Między innymi ta okoliczność stanowiła podstawę ustalenia, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia pokrzywdzonego, a nie z zamiarem bezpośrednim. Nie jest prawdą, jak twierdzi obrońca w złożonym środku odwoławczym, że Sąd ustalił, że oskarżony dążył do zabójstwa. Sąd I instancji ustalił, że oskarżony godził się na skutek w postaci śmierci pokrzywdzonego. Ustalił zatem, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym, a nie bezpośrednim. Sam fakt, że oskarżony nie kontynuował ataku, chociaż mógł, nie świadczy natomiast o braku zamiaru ewentualnego, co wykazano już wyżej.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nieuwzględnienie zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

Lp.

Zarzut

Zawarty w punkcie 6 apelacji obrońcy oskarżonego zarzut obrazy przepisów postępowania, mający wpływ na treść wyroku, to jest art. 410 kpk, polegający na pominięciu faktu, że to pokrzywdzony zainicjował kontakt fizyczny, uderzając K. J. pięścią w głowę, przy jednoczesnym przyjęciu, że to pokrzywdzony jest osobą konfliktową, a oskarżony stroniącą od ludzi i pominięciu zachowania pokrzywdzonego na rozprawie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji nie pominął okoliczności, że to pokrzywdzony zainicjował kontakt fizyczny, gdyż nic takiego nie ustalił. Okoliczność ta wynikała tylko z wyjaśnień oskarżonego, które w tej części były niewiarygodne. Wręcz przeciwnie, Sąd Okręgowy ustalił, że to oskarżony zawrócił z drogi podszedł do pokrzywdzonego, a następnie zaczął uderzać go nożem. Wyżej wykazano już, że ocena wyjaśnień oskarżonego została dokonana przez Sąd I instancji prawidłowo, z uwzględnieniem również okoliczności odnoszących się do pokrzywdzonego i jego zeznań.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nieuwzględnienie zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

Lp.

Zarzut

Zawarty w punkcie 7 apelacji obrońcy oskarżonego zarzut rażącej niewspółmierności (surowości) kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Brak jest podstaw do uznania, że orzeczona wobec oskarżonego kara nosi cechy rażącej surowości. Sąd Okręgowy w sposób prawidłowy uwzględnił okoliczności wpływające na wymiar kary, czemu dał wyraz w przekonywającym uzasadnieniu tego rozstrzygnięcia. Zauważyć należy, że wobec oskarżonego nadzwyczajnie złagodzono karę wymierzając ją znacznie poniżej ustawowego zagrożenia. Sąd zatem w stopniu wystarczającym uwzględnił fakt działania oskarżonego w warunkach art.31§2 kk, fakt, że przestępstwo pozostało w fazie usiłowania i w jego wyniku pokrzywdzony nie doznał trwałego uszczerbku na zdrowiu, przyjęcie łagodniejszej formy winy umyślnej w postaci zamiaru ewentualnego, czy wreszcie dotychczasowej niekaralności oskarżonego i pozytywną opinię w miejscu zamieszkania. W tej sytuacji nie może być mowy o uznaniu, że kara ta jest surowa, a tym bardziej, że jest ona surowa w stopniu rażącym, co stanowiłoby podstawę odwoławczą z art.438 pkt 4 kpk.

Wniosek

O wymierzenie łagodniejszej kary z nadzwyczajnym jej złagodzeniem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nieuwzględnienie zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

Lp.

Zarzut

Zawarty w punkcie 1 apelacji prokuratora zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, i mający wpływ na jego treść, polegający na przyjęciu, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym zabójstwa, podczas gdy okoliczności zdarzenia wskazują na to, że strona podmiotowa jego czynu charakteryzowała się zamiarem bezpośrednim.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelujący nie zdołał wykazać, że ustalenia Sądu I instancji dotyczące strony podmiotowej czynu dotknięte są błędem. Wskazywane w apelacji przez prokuratora okoliczności były przedmiotem analizy przez Sąd Okręgowy i Sąd ten słusznie uznał, że świadczą one o tym, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym, a nie bezpośrednim zabójstwa. Nie ma ani jednej okoliczności, która wskazywałaby na to, ze oskarżony chciał zabić pokrzywdzonego. Gdyby oskarżony chciał pozbawić życia D. J., mógłby kontynuować atak, po tym jak pokrzywdzony był już kilkukrotnie ugodzony nożem i tracił siły na skutek upływu krwi. Przerwał jednak atak, a fakt, że pozostawił leżącego i krwawiącego, ale przecież żywego pokrzywdzonego, świadczy o tym, że godził się na jego śmierć, ale do niej nie dążył, pozbawienie go życia nie stanowiło celu jego działania. Ma rację prokurator, że uderzeń nożem nie można uznać za przypadkowe, rzecz jednak w tym, że gdyby za takie je uznać, to w ogóle nie można byłoby mówić o usiłowaniu zabójstwa. Podobnie rację ma prokurator, gdy twierdzi, że zamiar nagły nie wyklucza zamiaru bezpośredniego, ale przecież nie twierdził tak Sąd I instancji. O zamiarze bezpośrednim nie mogą też świadczyć dotychczasowe relacje oskarżonego z pokrzywdzonym, w tym to, że dochodziło w przeszłości do wyzwisk i kłótni między nimi. Zadawanie ciosów w okolice ciała, w których znajdują się ważne życiowo organy mogłoby świadczyć o zamiarze bezpośrednim, gdyby nie to, że nie były zadawane ze znaczną siłą, a nawet jeśli przyjąć, że było to spowodowane reakcjami obronnymi pokrzywdzonego, to i tak późniejsze zaprzestanie ataku i pozostawienie rannego, ale żywego pokrzywdzonego, przeczy tezie o zamiarze bezpośrednim.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wyeliminowanie z punktu I ustalenia, że oskarżony działał z zamiarem ewentualnym pozbawienia życia pokrzywdzonego, z podstawy wymiaru kary przepisu art.60§1 w zw. z art.60§6 pkt 2 kk i podwyższenie wymierzonej kary do 10 lat pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nieuwzględnienie zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

Lp.

Zarzut

Zawarty w apelacji prokuratora zarzut rażącej niewspółmierności (łagodności) kary wymierzonej oskarżonemu, przy zastosowaniu instytucji nadzwyczajnego złagodzenia kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Nie można zgodzić się z twierdzeniem zawartym w apelacji prokuratora, że stopień winy oskarżonego jest wysoki. Sam fakt, że oskarżony działał w warunkach art.31§2 kk (przy czym ograniczone w stopniu znacznym były obie funkcje poczytalności), znacznie obniża stopień winy. Mniejszy stopień winy cechuje również zamiar ewentualny, słusznie przyjęty przez Sąd I instancji. Z kolei na stopień społecznej szkodliwości czynu wpływa również fakt, że przestępstwo pozostało w fazie usiłowania, a pokrzywdzony nie poniósł trwałego uszczerbku na zdrowiu. Nie bez znaczenia jest również to, że w przeszłości to pokrzywdzony był osobą, która wielokrotnie zaczepiała oskarżonego, prowokując sprzeczki i bijatyki. W wieloletnim konflikcie między nimi, to pokrzywdzony był wcześniej stroną bardziej agresywną. Za okoliczności łagodzące uznać należy również te, które nie wpływają wprawdzie na stopień społecznej szkodliwości czynu, ale charakteryzują osobę sprawcy, a więc dotychczasowa niekaralność i dobra opinia w miejscu zamieszkania. Nagromadzenie wymienionych wyżej okoliczności łagodzących, niewątpliwie uzasadniało zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary, zwłaszcza że już tylko działanie w warunkach ograniczonej w stopniu znacznym poczytalności stanowi samodzielną, chociaż fakultatywną podstawę do zastosowania tej instytucji.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nieuwzględnienie zarzutu, brak było podstaw do uwzględnienia wniosku apelacji.

4. OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5. ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

0.15.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

0.11.

Przedmiot utrzymania w mocy

0.1Wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 30 maja 2022 roku w sprawie sygn. akt III K 51/22.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Nieuwzględnienie zarzutów obu apelacji i brak okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

0.15.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

0.0.11.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

0.15.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

0.15.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

0.15.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

0.15.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6. Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

O kosztach sądowych orzeczono na podstawie art.636§1 i §2 kpk oraz art.624§1 kpk w zw. z art. 634 kpk. Oskarżonego zwolniono od kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, bowiem z uwagi na trudną sytuację materialną (brak jakichkolwiek dochodów i majątku), nie byłby on w stanie tych kosztów zapłacić.

7. PODPIS

/SSA Andrzej Wiśniewski/ /SSA Maciej Żelazowski/ / SO del. do SA Grzegorz Polewiak/

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						1
Podmiot wnoszący apelację						Obrońca oskarżonego
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☒ na korzyść ☐ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☒		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☒	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☒	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒		zmiana

0.11.3. Granice zaskarżenia
Kolejny numer załącznika						2
Podmiot wnoszący apelację						Prokurator Rejonowy w Stargardzie
Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja
0.11.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia
☐ na korzyść ☒ na niekorzyść		☒ w całości
		☐ w części	☒		co do winy
			☒		co do kary
			☐		co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia
0.11.3.2. Podniesione zarzuty
Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji
☐	art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu
☐	art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu
☐	art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia
☒	art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia
☒	art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka
☐	art. 439 k.p.k.
☐	brak zarzutów
0.11.4. Wnioski
☐	uchylenie			☒		zmiana

II AKa 212/22

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE