Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 września 2020 r., znak (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. przyznał ubezpieczonemu A. B. prawo do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy z dnia 16 października 2016 r. w wysokości jak za 10 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (k. 44 pliku I akt rentowych organu).

Ubezpieczony wniósł odwołanie od powyższej decyzji, wnosząc o jej zmianę i domagając się przyznania mu prawa do jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy w wysokości wyższej, aniżeli przyznana. W uzasadnieniu, powołując się na swoje stanowisko przedstawione w postępowaniu przed organem rentowym wskazał, że w wyniku wypadku przy pracy, jakiemu uległ 16 października 2016 r. doznał przepukliny pachwinowej lewostronnej. Argumentował, że warunki pracy spowodowały u niego szereg nieodwracalnych zmian, w tym na tle neurologicznym oraz związanych z uszkodzeniem kręgosłupa (k. 3).

W odpowiedzi na odwołanie organ wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w uzasadnieniu decyzji. Organ powołał się nadto na opinię Przewodniczącej Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 23 października 2020 r. oraz brak nowych dowodów i okoliczności mogących mieć wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (k. 5-5v.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

A. B., zatrudniony w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na stanowisku operatora produkcji, uległ w dniu 16 października 2016 r. wypadkowi przy pracy. Tego dnia rozpoczął pracę na II zmianie roboczej około godziny 14:00. Na tej zmianie odbywało się tzw. „płytowanie (...), które polegało na odrywaniu poklejonej gumy od przekładek, która była składowana na paletach. Pracowano w zespole kilkuosobowym. A. B. wykonywał czynności zgodnie z przyjętym u pracodawcy standardem pracy, przyjmując pozycję: zgięte kolana i wyprostowane plecy. W pewnym momencie, próbując przy użyciu dużej siły oderwać od przekładki mocno sklejoną gumę, poczuł nagły ból w okolicach podbrzusza, który przeszedł na prawą stronę w okolicę pachwiny. Ubezpieczony pomimo bólu, który mu towarzyszył, kontynuował pracę, licząc, że ustąpi. Informację o bólu pachwiny przekazał liderowi produkcji - T. N.. Pomimo nieustającego bólu pachwiny stawił się w pracy także kolejnego dnia na III zmianie (17-18.10.2016 r.). W dniu 20 października 2016 r. ubezpieczony w związku z dolegliwościami bólowymi zgłosił się do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej, który skierował go na badanie USG. Wykazało ono przepuklinę pachwinową prawostronną z pętlą jelita w worku. Ubezpieczony ponownie zgłosił się do lekarza rodzinnego 7 listopada 2016 r. z uwagi na odczuwane bóle także lewej pachwiny oraz brzucha. Kolejne badanie USB jamy brzusznej potwierdziło także po lewej stronie cechy przepukliny pachwinowej.

Niesporne , nadto dowód: protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy nr (...) – k. 12-15 wraz z kartą wyjaśnień poszkodowanego – k. 16 oraz informacjami złożonymi przez świadka wypadku – k. 17 i dokumentacją zdjęciową – k. 9 pliku I akt rentowych organu, badania USG z 23 października oraz 9 listopada 2016 r. – k. 53a (koperta), dokumentacja orzeczniczo – lekarska organu.

A. B. został zakwalifikowany do zabiegu plastyki przepukliny prawostronnej oraz lewostronnej, które przeprowadzono odpowiednio 18 stycznia i 8 marca 2017 r. Przebieg operacji oraz hospitalizacji były niepowikłane. Ubezpieczonego wypisano do domu w stanie dobrym z przeciwskazaniem do dźwigania powyżej 5 kilogramów przez okres 3 miesięcy. Po wykonanym w kwietniu 2017 r. kontrolnym badaniu USG odnotowano stan po operacji przepukliny pachwinowej obustronnej w fazie gojenia oraz przebudowy blizny, bez cech nawrotu przepukliny oraz infekcji.

Niesporne, nadto dowód: karty informacyjne leczenia szpitalnego – k. 53a (koperta) – także w dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej organu, badanie USG z 21 kwietnia 2017 r. – dokumentacja orzeczniczo – lekarska organu.

W związku z niezdolnością do pracy A. B. w okresie od 21 października 2016 r. do 20 kwietnia 2017 r. wykorzystał pełen okres zasiłkowy, a następnie pobierał świadczenie rehabilitacyjne do 15 stycznia 2018 r. warunkowane stanem zdrowia po wypadku przy pracy. Ubezpieczony rozpoczął kolejny okres zasiłkowy z dniem 20 marca 2018 r. Po jego wykorzystaniu, 18 września 2018 r. rozpoczął korzystanie ze świadczenia rehabilitacyjnego w związku z ogólnym stanem zdrowia, które pobierał do 12 września 2019 r.

Niesporne , nadto dowód: decyzje organu rentowego – k. 12, 17, 22, 37, 44, 51 oraz 54 pliku akt rentowych organu zatytułowanego „świadczenia rehabilitacyjne”.

W dniu 29 stycznia 2018 r. A. B. wystąpił do (...) Oddziału w S. o jednorazowe odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy zaistniałego w dniu 16 października 2016r. Decyzją z dnia 12 lutego 2018 r. organ odmówił ubezpieczonemu prawa do odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy, motywując to niezakończonym procesem leczenia i rehabilitacji A. B.. Ubezpieczony ponowił wniosek 9 stycznia 2020 r.

Niesporne , nadto dowód: wniosek – k. 25-26, decyzja organu rentowego z 12 lutego 2018 r., znak (...) – k. 34, wniosek – k. 35 pliku I akt rentowych organu.

Badający A. B. w dniu 19 sierpnia 2020 r. na potrzeby wniosku o jednorazowe odszkodowanie lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że doznał on 10 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu rozpoznając stan po operacji obustronnych przepuklin pachwinowych, odnotowując dyskretne blizny pooperacyjne oraz żywą bolesność palpacyjną okolic operowanych przepuklin.

Niesporne , nadto dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS – k. 37 pliku I akt rentowych organu, opinia lekarska – k. 65 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej organu.

A. B. nie zgodził się z orzeczeniem lekarza orzecznika ZUS z dnia 19 sierpnia 2020 r. W sprzeciwie od orzeczenia argumentował, iż w jego ocenie ustalony uszczerbek na zdrowiu jest znacznie zaniżony i nie uwzględnia wszystkich następstw jego stanu zdrowia, które występują u niego wskutek warunków pracy.

Niesporne , nadto dowód: sprzeciw wobec orzeczenia lekarza orzecznika ZUS – k. 69-70 dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej organu.

Rozpoznająca w dniu 21 września 2020 r. sprzeciw od tego orzeczenia komisja lekarska ZUS podzieliła stanowisko lekarza orzecznika o dziesięcioprocentowym długotrwałym uszczerbku na zdrowiu. Na podstawie bezpośredniego badania i analizy dokumentacji medycznej Komisja Lekarska ZUS stwierdziła, że skutki, przebytego w wyniku wypadku przy pracy, urazu uzasadniają przyjęcie ustalonego uszczerbku na zdrowiu. Komisja stwierdziła w badaniu przedmiotowym blizny pooperacyjne w okolicach pachwin z niewielką bolesnością tych okolic, bez przepuklin nawrotowych.

Niesporne , nadto dowód orzeczenie komisji lekarskiej ZUS – k. 43 pliku I akt organu rentowego, opinia komisji lekarskiej ZUS – k. 127-127v. dokumentacji orzeczniczo – lekarskiej organu.

A. B. w wyniku wypadku przy pracy w dniu 16 października 2016 r. doznał przepukliny pachwinowej obustronnej leczonej operacyjnie z dobrym efektem klinicznym, bez cech nawrotu. Blizny pooperacyjne są wygojone, bez odczynu zapalnego, brzuch miękki, wolny. Następstwem zdarzenia były przepukliny wysiłkowe, prawo i lewostronna. Każda z nich spowodowała 5 % długotrwałego uszczerbku (według pozycji 65 tabeli uszczerbkowej). Łącznie A. B. doznał 10 % uszczerbku na zdrowiu.

Dowód : opinia biegłej sądowej z zakresu chirurgii E. P. – k. 20-21.

Wypadek przy pracy, któremu uległ ubezpieczony nie spowodował następstw neurologicznych w jego stanie zdrowia. Przewlekły zespół bólowy korzeniowy szyjny na tle wypuklin C5/C6 oraz C6/C7 ze stenozą na tych poziomach oraz padaczka pozostają bez związku ze zdarzeniem z 16 października 2016 r. Po wypadku w badaniu neurologicznym nie stwierdzono objawów ubytkowych bądź ogniskowych, ani też uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.

Dowód : opinia biegłej sądowej z zakresu neurologii A. R. – k. 54-54v.

Wypadek z 16 października 2016 r. nie wywołał u A. B. stałego lub długotrwałego uszczerbku również na tle psychicznym. Jego stan psychiczny jest uwarunkowany środowiskowo i wiąże się przede wszystkim z podejmowanymi przez niego decyzjami życiowymi. Cechy osobowości ubezpieczonego oraz skutki decyzji życiowych mogą wpływać na dyskomfort psychiczny, jednak sam wypadek przy pracy nie wywołał uszczerbku na zdrowiu psychicznym odwołującego.

Dowód : opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii K. B. – k. 74-79.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie okazało się nieuzasadnione.

Kwestię świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu wypadków przy pracy reguluje ustawa z dnia 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych (Dz.U. z 2022 r. poz. 2189), dalej także jako ustawa wypadkowa. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, ubezpieczonemu, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, przysługuje jednorazowe odszkodowanie. Oznacza to, że aby uzyskać uprawnienie do odszkodowania pracownik musi po pierwsze, ulec wypadkowi przy pracy, po drugie, doznać stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, a po trzecie, doznany uszczerbek winien pozostawać w związku przyczynowo – skutkowym z wypadkiem. W myśl art. 3 ustawy wypadkowej, za wypadek przy pracy uważa się nagłe zdarzenie wywołane przyczyną zewnętrzną powodujące uraz lub śmierć, które nastąpiło w związku z pracą:

1.  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika zwykłych czynności lub poleceń przełożonych,

2.  podczas lub w związku z wykonywaniem przez pracownika czynności na rzecz pracodawcy, nawet bez polecenia,

3.  w czasie pozostawania pracownika w dyspozycji pracodawcy w drodze między siedzibą pracodawcy a miejscem wykonywania obowiązku wynikającego ze stosunku pracy.

Innymi słowy, aby zdarzenie mogło być uznane za wypadek przy pracy musi spełniać następujące warunki: mieć charakter nagły, być wywołane przyczyną zewnętrzną, powodować uraz lub śmierć i pozostawać w związku z pracą. Dalej, ustawa o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, definiuje pojęcie stałego i długotrwałego uszczerbku na zdrowiu. I tak, stały uszczerbek na zdrowiu stanowi takie naruszenie sprawności organizmu, które powoduje upośledzenie czynności organizmu nie rokujące poprawy, natomiast uszczerbek długotrwały to naruszenie czynności organizmu powodujące upośledzenie jego czynności na okres przekraczający sześć miesięcy, mogące jednak ulec poprawie (art. 11 ust. 2 i 3 ustawy).

Orzekanie o uszczerbku na zdrowiu następuje w oparciu o przepisy odpowiednich aktów wykonawczych wydanych na podstawie powołanej wyżej ustawy. Takim aktem wykonawczym jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 r. w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania (Dz.U. z 2020 r. poz. 233) wydane na podstawie art. 11 ust. 5 ustawy z dnia 30 października 2002 r. wypadkowej. Wspomniane rozporządzenie zawiera tabelę oceny procentowej uszczerbku na zdrowiu. Poszczególne punkty tej tabeli odpowiadają różnym rodzajom urazów i przypisują im stosowną do następstw urazów ocenę procentową uszczerbku na zdrowiu.

W rozpoznawanej sprawie poza sporem był fakt, iż zdarzenie, jakie miało miejsce w dniu 16 października 2016 r. z udziałem A. B. miało charakter wypadku przy pracy. Żadna ze stron nie kwestionowała rzetelności sporządzenia i prawdziwości treści zgromadzonych w sprawie dokumentów, stąd też Sąd uznał je za miarodajne dla przyjęcia właściwych ustaleń faktycznych w sprawie. Sporną w sprawie pozostawała wysokość uszczerbku na zdrowiu, którego ubezpieczony doznał na skutek wypadku przy pracy. Spór ten wynikał z odmiennej oceny stron w zakresie wysokości uszczerbku na zdrowiu, którego doznał A. B.. Organ rentowy, w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS, oceniał uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego na 10 %, z czym nie zgadzał się ubezpieczony uznając, iż ocena organu jest zaniżona. W celu zweryfikowania stanowisk stron Sąd zasięgnął wiadomości specjalnych, dopuszczając dowód z opinii biegłych sądowych lekarzy specjalistów z zakresu chirurgii, neurologii oraz psychiatrii – stosownie do rodzaju urazu doznanego przez odwołującego oraz dolegliwości zgłaszanych jako jego następstwa.

Z wydanej na zlecenie Sądu opinii biegłej z zakresu chirurgii E. P. wynika, iż uraz doznany wskutek wypadku przy pracy zaistniałego w dniu 16 października 2016 r. spowodował łącznie 10 % długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, kwalifikowanego wedle pozycji 65 tabeli uszczerbkowej. Biegła tym samym podzieliła stanowisko lekarzy orzeczników organu rentowego. W ocenie biegłej, następstwem wypadku był stan po leczeniu operacyjnym z powodu przepuklin pachwinowych obustronnych objawiający się w badaniu przedmiotowym bliznami pooperacyjnymi w okolicach pachwinowych bez cech nawrotu przepukliny oraz odczynu zapalnego. T. stan zdrowia oceniał organ rentowy.

Zarzuty do tak sformułowanych wniosków opinii biegłej z zakresu chirurgii złożył ubezpieczony. Podniósł, że biegła nie uwzględniła w swojej opinii wszystkich skutków zdrowotnych pozostających w związku z wypadkiem. Argumentował, że przed wypadkiem, którego doznał przy pracy w dniu 16 października 2016 r. nie uskarżał się na takie objawy jak: padaczka, napady drgawkowe, bóle i zawroty głowy, omdlenia, utraty przytomności czy zaburzenia równowagi. Nadto, przed podjęciem pracy w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. był w pełni sprawny, prowadził gospodarstwo rolne oraz uprawiał turystykę górską, zaś skutki ciężkiej pracy fizycznej pozbawiły go tych możliwości. Wskazywał również, że występujące u niego sporadycznie bóle głowy oraz bóle szyjnej części kręgosłupa, zaczęły się nasilać bezpośrednio po wskazanym zdarzeniu. W konsekwencji, pogarszający się stan zdrowia, doprowadził do rozstroju zdrowia psychicznego ubezpieczonego.

O ile w ocenie Sądu, w niniejszym postępowaniu nie podlegał ocenie ogólny stan zdrowia ubezpieczonego oraz wpływ warunków pracy na ów stan, to uznając zasadnym wyjaśnienie, czy występujące u wnoszącego odwołanie dolegliwości pozostają w związku wypadkiem przy pracy z 16 października 2016 r., Sąd dopuścił dowód z opinii biegłej sądowej z zakresu neurologii A. R. oraz dowód z opinii biegłej sądowej z zakresu psychiatrii K. B.. Biegłe sądowe we wnioskach opinii sporządzonych na potrzeby niniejszego procesu, stanowczo zaprzeczyły, aby zgłaszane przez A. B. skargi na stan zdrowia były następstwem wypadku przy pracy z 16 października 2016 r. Biegła sądowa A. R. w oparciu o badanie sądowo – lekarskie, po przeprowadzeniu gruntownej analizy dokumentacji medycznej, wskazała, że zarówno zespół bólowy kręgosłupa szyjnego, jak i padaczka nie są wynikiem wypadku. Biegła formułując wniosek o braku uszczerbku na zdrowiu z neurologicznego punktu widzenia podkreśliła, że w badaniach przeprowadzonych bezpośrednio po wypadku nie odnotowano objawów ubytkowych czy ogniskowych oraz nie stwierdzono uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego, stąd też brak jest medycznych przesłanek, aby wiązać dolegliwości neurologiczne ubezpieczonego ze zdarzeniem z 16 października 2016 r. Analogiczne stanowisko zajęła biegła z zakresu psychiatrii. Uzasadniając wnioski o braku uszczerbku na zdrowiu psychicznym A. B. biegła odniosła się zarówno do uwarunkowań środowiskowych, jak i cech osobowości ubezpieczonego, którego decyzje życiowe niosą za sobą dyskomfort psychiczny, jednak nie mają związku z wypadkiem przy pracy, któremu uległ.

Organ rentowy nie złożył zarzutów co do treści, zarówno do opinii biegłej z zakresu chirurgii, jak i pozostałych wydanych w sprawie opinii. Stąd też Sąd, zgodnie z zapowiedzianym rygorem przyjął, że zgadza się on z ich wnioskami. Ubezpieczony nie kwestionował opinii biegłych z zakresu neurologii oraz psychiatrii. Sąd uznając opinie za w pełni rzetelne i wiarygodne, przyjął, iż sąd one miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Sąd, dokonawszy analizy zgromadzonego materiału dowodowego doszedł do przekonania, że szczególny walor dowodowy dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy przedstawia opinia biegłej sądowej z zakresu chirurgii. Odnotowane, zarówno w postępowaniu powypadkowym jak i dokumentacji medycznej sporządzonej bezpośrednio po wypadku a przedstawiającej proces diagnostyczny i leczniczy ubezpieczonego, następstwa zdarzenia z dnia 16 października 2016 r. koncentrowały się wyłącznie na dolegliwościach wywołanych przepuklinami lewo i prawostronną. Biegła oceniając wywołany tymi schorzeniami długotrwały uszczerbek na zdrowiu ubezpieczonego i przyjmując go na poziomie 10 % (po 5% z uwagi na każdą z przepuklin), uwzględniła, iż leczenie przebiegło bez powikłań, z dobrym efektem klinicznym, pozostawiając dwie wygojone blizny w okolicach pachwinowych. W rezultacie, całokształt wniosków przedstawionych przez biegłą sądową E. P. odpowiadał na zadane przez Sąd pytania i zawierał logiczny wywód oparty o wszechstronną analizę zgromadzonej dokumentacji medycznej. Biegła w sposób przekonujący uzasadniła swoje stanowisko oraz wskazała przesłanki medyczne, które legły u podstaw dokonanej przez nią oceny uszczerbku na zdrowiu na poziomie 10 %. W rezultacie, Sąd przyjął wnioski opinii biegłej z zakresu chirurgii za własne. Sąd zważył, iż biegła to wysokiej klasy fachowiec o wieloletnim doświadczeniu klinicznym oraz wieloletnim doświadczeniu orzeczniczym i specjalności odpowiedniej do dolegliwości ubezpieczonego. Wszystko powyższe nakazywało uznać opinię za rzetelną i wiarygodną, a w konsekwencji podzielić jej wnioski nie znajdując podstaw do ich kwestionowania.

Kierując się przytoczonymi motywami Sąd uznał, iż decyzja Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w S. z dnia 23 września 2020 r., znak (...) jest prawidłowa. W tym stanie rzeczy, w oparciu o treść art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c., orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  (...) ((...) K. M.),

2.  (...)

3.  (...).

28.12.2022