Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt XII Ga 361/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 października 2021 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie XII Wydział Gospodarczy – Odwoławczy w następującym składzie:

Przewodniczący - SO Bożena Cincio-Podbiera

Protokolant: osobiście

po rozpoznaniu w dniu 11 października 2021 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

przeciwko (...)spółce akcyjnej (...) w W.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa - Śródmieścia w Krakowie

z dnia 21 grudnia 2020 roku, sygn. akt V GC 1738/19/S

I.  oddala apelację;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz strony pozwanej kwotę 1 800 zł ( tysiąc osiemset złotych) tytułem kosztów postępowania apelacyjnego.

SSO Bożena Cincio- Podbiera

XII Ga 361/ 21

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2020 roku Sąd Rejonowy dla Krakowa-Śródmieścia w Krakowie uwzględnił częściowo powództwo (...) spółki z o.o. w Z., zasądzając od ubezpieczyciela (...) tytułem dalszych kosztów naprawy powypadkowej pojazdu kwotę 4 799,49 zł.

W oparciu o opinię biegłego Sąd ustalił, iż koszt naprawy przy użyciu części oryginalnych i zamiennych alternatywnych wynosi 20 777,39 zł netto stąd też zasadne jest zasądzenie różnicy pomiędzy tak ustaloną należnością, a kwotą już wypłaconą. W ocenie Sądu Rejonowego użycie do naprawy wyłącznie części oryginalnych musi być wsparte wykazaniem przez poszkodowanego uzasadnionego w tym interesu, co nie miało miejsca. Pojazd był bowiem pojazdem (...), o nieznanej historii i w znacznym stopniu wyeksploatowanym. Koszt prywatnej ekspertyzy uznał zaś Sąd I instancji za nie pozostający w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą albowiem poniesiono go w celu ustalenia opłacalności przelewu wierzytelności, do którego doszło pomiędzy poszkodowanym, a stroną powodową.

Apelacja strony powodowej zarzuca Sądowi Rejonowemu naruszenie art.233 k.p.c. na skutek nieustalenia, iż w pojeździe znajdowały się części oryginalne oraz przyjęcie za prawidłowe rozliczenia szkody w tym wariancie, choć biegły częściowo uwzględnił części oryginalne, a także wobec uznania przez biegłego, że naprawa winna mieć miejsce przy użyciu wyłącznie części oryginalnych.

Podnosząc zarzut naruszenia art. 363 par. 1 w zw. z art. 361 par. 1 k.c. apelantka wskazywała, że doszło do błędnej wykładni tych norm na skutek uznania, iż ten wariant pokrycia szkody pozostaje poprawny, mimo iż prowadzi on do ograniczenia uprawnień poszkodowanego. Odnośnie kosztów opinii prywatnej podniesiono zarzut uchybienia normie art. 361 par. 1 i 2 k.c. wobec wadliwego uznania, że nie pozostaje on w bezpośrednim związku ze szkodą w sytuacji, gdy ekspertyza pozostawała niezbędna dla weryfikacji wyliczenia szkody dokonanego przez stronę pozwaną i oceny zasadności skierowania sprawy na drogę sądową.

W motywach apelacji wskazywano, że biegły nie stwierdził aby w pojeździe nie występowały części oryginalne, a równocześnie potwierdził, iż naprawa przy użyciu części oryginalnych nie doprowadzi do wzrostu wartości pojazdu.

Zdaniem strony apelującej odszkodowanie przyjęte przez Sąd nie doprowadzi do kompensaty szkody.

Sąd Okręgowy zważył co następuje.

Apelacja jest nieusprawiedliwiona.

Istotą restytucji pozostaje usunięcie skutków zdarzenia szkodzącego / art. 361 k.c., art. 363 k.c./. Odnośnie szkód komunikacyjnych co do zasady przyjęto, iż naprawa winna być dokonana z użyciem części nowych. Natomiast użycie części oryginalnych z logo producenta uzasadnia wyłącznie szczególny interes poszkodowanego. Zdarza się to wówczas, gdy pojazd był serwisowany i naprawiany tylko przy użyciu części oryginalnych, a kontynuacja takiej historii samochodu wpłynie na jego wartość handlową, lub dokonana zostanie naprawa przy użyciu tylko takich części/ uchwała Sądu Najwyższego z dnia 2 kwietnia 2012 roku, sygn.. III CZP 80/11/.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. okoliczności takie obowiązana jest wykazać strona powodowa.

Wbrew twierdzeniom apelantki nie zostało wykazane aby w pojeździe zamontowane były wyłącznie części oryginalne. Poszkodowany nie miał co do tego wiedzy, szczególnie, iż nie był pierwszym właścicielem samochodu. Analogiczne stanowisko zajął biegły podając, że nie jest wiadome czy na datę szkody wszystkie części pozostawały oryginalnymi częściami producenta.

Słusznie zatem Sąd I instancji uznał przesłanki wyliczenia szkody z zastosowaniem w całości części oryginalnych za niedowiedzione. Dodatkowo, z doświadczenia życiowego wynika, iż prawdopodobieństwo zachowania w pojeździe 12-letnim o przebiegu 600 tys. km części oryginalnych nie jest znaczne, szczególnie, gdy nieznana pozostaje historia pojazdu. Zauważyć też trzeba, że biegły w wariancie tym częściowo wyliczył wartości wg, cen oryginalnych to jest tam, gdzie takich części wśród wymagających wymiany się dopatrzył. Niewykazanie zaś konieczności użycia części z logo producenta powoduje zasadność użycia wariantu „mieszanego”, co czyni niezasadnymi zarzuty strony powodowej. Okoliczność, że naprawa w wariancie I nie musiała prowadzić do wzrostu wartości auta nie oznacza automatycznie konieczności pokrycia szkody według wskazanej tam wartości skoro szczególna potrzeba takiej naprawy pozostaje bez uzasadnienia, a naprawa wariancie II doprowadza pojazd do stanu sprzed zdarzenia.

W kwestii kosztów ekspertyzy prywatnej podkreślić należy, że powodowa spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie skupu wierzytelności od poszkodowanych w zdarzeniach drogowych. Koszty opinii są więc kosztami tej działalności i jako takie nie pozostają w adekwatnym związku przyczynowym ze szkodą. Zresztą, sama apelantka w apelacji przyznaje, że opinia była jej niezbędna do oceny opłacalności cesji czyli de facto zdarzenia zawierającego konkretny cel gospodarczy. Brak więc związku przyczynowego pomiędzy zdarzeniem szkodzącym, a wydatkiem mającym na celu osiągnięcie zysku przez firmę.

Z tych względów apelację oddalono na podstawie art. 385 k.p.c. O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono po myśli art. 98 k.p.c. w zw. z art. 108 par. 1 k.p.c. oraz w oparciu o treść Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO Bożena Cincio-Podbiera

(...)

ZARZĄDZENIE

(...)

1)  (...)

2)  (...)

(...)

(...)