Pełny tekst orzeczenia

Sygnatura akt II AKa 232/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 września 2022 r.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący sędzia Wiesław Pędziwiatr

Sędziowie: Jerzy Skorupka (spr.)

Artur Tomaszewski

Protokolant: Wiktoria Dąbrowicz

przy udziale prokuratora Prokuratury (...) Waldemara Kawalca

po rozpoznaniu 14 września 2022 r.

sprawy wnioskodawcy R. G. (G.)

o zadośćuczynienie

na skutek apelacji wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Opolu

z 26 kwietnia 2022 r. sygn. akt III Ko 67/22

I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II. stwierdza, że wydatki związane z postępowaniem odwoławczym ponosi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Opolu wyrokiem z 26 kwietnia 2022 r., III Ko 67/22 nie uwzględnił wniosku R. G. o zadośćuczynienie.

Wyrok zaskarżył w całości pełnomocnik wnioskodawcy r. pr. M. B. zarzucając naruszenie art. 5 KC w zw. z art. 555 KPK przez uznanie za skuteczny zarzut przedawnienia, gdy był on sprzeczny z zasadami współżycia społecznego jak zasada sprawiedliwej rekompensaty za doznaną krzywdę.

We wniosku odwoławczym skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie wniosku w całości.

Sąd Apelacyjny we Wrocławiu zważył, co następuje. Apelacja jest niezasadna. Przypomnieć należy, że powodem nieuwzględnienia wniosku o zadośćuczynienie było jego złożenie po terminie. Stąd, na rozprawie przed sądem a quo prokurator podniósł zarzut przedawnienia. Sąd pierwszej instancji oddalił rzeczony wniosek, mając na względzie, że: 1) wniosek został złożony przez pełnomocnika będącego radcą prawnym, który reprezentował wnioskodawcę także w postępowaniu karnym; 2) po zatrzymaniu wnioskodawca nie chorował obłożnie, nie przybywał przez długi czas za granicą; 3) nie wystąpiły inne okoliczności utrudniające kontakt z pełnomocnikiem; 4) przekroczenie terminu wyniosło 60 dni.

W środku odwoławczym nie podano zaś żadnych argumentów wskazujących, że uwzględnienie zarzutu przedawniania było niezasadne i uchybiało zasadzie wyrażonej w art. 5 KC. Z uzasadnienia skargi nie wynika, dlaczego zarzut przedawnienia był niezasadny, dlaczego prokurator nadużył przysługującego mu prawa.

Zamiast wytknięcia nadużycia prawa przez prokuratora podnoszącego zarzut przedawnienia, w uzasadnieniu podniesionego zarzutu podano okoliczności przemawiające za przyznaniem zadośćuczynienia wnioskodawcy. Innymi słowy, skarżący przekonuje, że wnioskodawcy przysługuje zadośćuczynienie, gdyż został bezprawnie zatrzymany przez policję, co wydaje się oczywiste i zostało już przesądzone przez sad, który uznał za zasadne zażalenie R. G. na zatrzymanie. Zamiast tego, skarżący powinien wykazać, że zarzut przedawnienia był niezasadny, gdyż, np. zwłoka była nieznaczna, że powodem przekroczenia terminu była poważna choroba wnioskodawcy bądź długotrwałe przebywanie za granicą, itp. To wszystko sprawia, że podniesiony zarzut jest niezasadny.

Z tych względów, orzeczono, jak na wstępie.

SSA Jerzy Skorupka

SSA Wiesław Pędziwiatr

SSA Artur Tomaszewski

II AKa 232/22

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE