Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

28 listopada 2022 r.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VII Wydział Pracy
i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Małgorzata Kosicka

Protokolant: st. sekr. sądowy Maria Nalewczyńska

po rozpoznaniu na rozprawie 28 listopada 2022 r. w Warszawie

odwołania I. F. (poprzednio: M.-K.)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W.

o ustalenie podlegania ubezpieczeniom społecznym

z 26 kwietnia 2021 r., nr (...) (...)

z udziałem ubezpieczonej A. M. (1)

I.  zmienia zaskarżoną decyzję w części, w ten sposób, że stwierdza, że A. M. (1) jako zleceniobiorca płatnika składek I. F. (poprzednio: M.-K.) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu i wypadkowemu od 30 grudnia 2019 r. do 14 sierpnia 2020 r.;

II. oddala odwołanie w pozostałym zakresie;

III. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddziału w W. na rzecz I. F. 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt VII U 781/21

UZASADNIENIE

I. F. (poprzednio M. – K.) złożyła odwołanie od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. z 26 kwietnia 2021 r., nr: (...) (...), której zarzuciła naruszenie przepisów:

- art. 83 ust. 1 pkt 1 i art. 68 ust. 1 pkt 1a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 58 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. poprzez uznanie, że A. M. (1) nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 30 grudnia 2019 r., jako zleceniobiorca, u płatnika składek;

- art. 45 § 1 w związku z art. 44 § 1-4 w związku z art. 10 § 1 k.p.a. poprzez niedoręczenie jej pism na adres miejsca zamieszkania, tylko prowadzonej przez nią działalności gospodarczej,
a nadto przyjęcie, że niepodjęte pod tym adresem pismo zostało skutecznie jej doręczone
w trybie zastępczym, a tym samym brak zapewnienia jej udziału w postępowaniu na każdym etapie;

- art. 44 § 1 1-4 w związku z art. 10 § 1 k.p.a. poprzez przyjęcie, że doszło do doręczenia zastępczego, pomimo możliwości doręczenia przesyłki w sposób bezpośredni do rąk pracownika biura, na adres którego przesyłkę zaadresowano i pomimo braku pozostawienia zawiadomienia o przesyłce wraz z możliwością jej odbioru w placówce pocztowej;

- art. 80 k.p.a. poprzez dokonanie dowolnej a nie swobodnej oceny materiału dowodowego zgromadzonego przez organ rentowy, tj. wywiedzenie, że zgłoszenie zleceniobiorcy do ubezpieczeń i wpływ dokumentów rozliczeniowych z opóźnieniem oraz brak odbioru korespondencji mają świadczyć o rzekomo fikcyjnym zatrudnieniu A. M. (1) w celu uzyskania przez płatnika składek dotacji z (...), co stanowi wnioskowanie całkowicie oderwane od faktów, doświadczenia życiowego i logiki, szczególnie w kontekście wadliwego doręczenia.

Mając na uwadze powyższe odwołująca wniosła o zmianę zaskarżonej decyzji w całości poprzez uznanie, że A. M. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu od 30 grudnia 2019 r. I. F. wskazała, że do zakresu obowiązków ubezpieczonej zatrudnionej na stanowisku prawnika należało wsparcie płatnika składek w kwestiach prawnych z uwagi na toczące się postępowania sądowe, liczne umowy leasingu, negocjacje z kontrahentami oraz pojawiające się reklamacje dotyczące usług ( odwołanie z 2 czerwca 2021 r., k. 3-7 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. w odpowiedzi na odwołanie wniósł o oddalenie odwołania oraz o zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając stanowisko organ rentowy zaznaczył, że płatnik składek zwrócił się o pomoc w ramach programu wsparcia dla mikrofirm oraz małych, średnich i dużych przedsiębiorców z (...), zwanym dalej (...).
W tym zakresie wskazał, że na potrzeby wyliczania kwoty subwencji finansowej przez pracownika rozumie się osobę fizyczną, która zgodnie z przepisami polskiego prawa pozostaje z przedsiębiorcą w stosunku pracy, a także osobę współpracującą z przedsiębiorcą, niezależnie od formy prawnej tej współpracy oraz za którą przedsiębiorca odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne na dzień ustalania stanu zatrudnienia przedsiębiorcy dla potrzeb określenia maksymalnej wysokości subwencji finansowej. Ponadto ZUS stanął na stanowisku, że dokument zgłoszeniowy za A. M. (1), jako zleceniobiorcę do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych oraz do obowiązkowego ubezpieczonego zdrowotnego od 30 grudnia 2019 r. wpłynął 28 lipca 2020 r. znacznie po ustawowym terminie. Organ rentowy uznał również, że zostały złożone imienne raporty rozliczeniowe za grudzień 2019 r., styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, wrzesień, listopad i grudzień 2020 r. po terminie
z opóźnieniem. ZUS wskazując, że strony nie przedłożyły żadnej dokumentacji potwierdzającej wykonywanie umowy, doszedł do wniosku, że zawarcie zlecenia miało zapewnić płatnikowi składek jedynie prawo do uzyskania pomocy w ramach programu wsparcia z (...) ( odpowiedź na odwołanie z 16 sierpnia 2021 r., k. 30-31 a. s.).

Sąd ustalił, co następuje:

I. F. w ramach działalności gospodarczej prowadzi m.in. salon kosmetyczny (...) przy ul. (...) w W. ( zeznania odwołującej
i ubezpieczonej, k. 134-135 i 153-154 a. s.).

I. F. zawarła z A. M. (1) ustną umowę zlecenia w połowie 2019 r. na stanowisku prawnika. Do realizowania umowy pomiędzy stronami doszło pod koniec października 2019 r. Powodem zatrudnienia ubezpieczonej przez I. F. był pogarszający się jej stan zdrowia i brak możliwości świadczenia profesjonalnej obsługi prawnej. Płatnik składek poznała ubezpieczoną na (...) roku aplikacji adwokackiej ( zeznania świadka B. R., odwołującej i ubezpieczonej, k. 53-54, 134-135 i 153-154 a. s.).

Strony rozliczały się pomiędzy sobą barterowo, ponieważ zdarzało się, że ubezpieczona korzystała bezpłatnie z usług kosmetycznych oferowanych przez płatnika składek takich jak manicure, pedicure czy zabiegów na twarz i ciało, które wykonywała jej B. R. oraz inne zatrudnione osoby w firmie. Ubezpieczona korzystała również z zabiegów depilacji nóg
i bikini, black doll, mikrodermabrazji oraz hifu. Łączny koszt usług u samej B. R. przekroczył kwotę 5000 zł, której ubezpieczona nie uiściła ( zeznania świadków P. K., B. R., odwołującej i ubezpieczonej, k. 133-135 i 153-154 a. s.).

Odwołująca zgłosiła A. M. (1) do ubezpieczeń społecznych 28 lipca 2020 r. wskazując datę objęcia ubezpieczeniem na 30 grudnia 2019 r. ( fakt bezsporny).

Do opóźnienia w zgłoszeniu A. M. (1) do ubezpieczenia doszło z przyczyn wynikających ze stanu zdrowia odwołującej się, która w 2020 r. była na zwolnieniu przez 9 miesięcy. Przebywała też w szpitalu. Odwołująca ma umiarkowany stopień niepełnosprawności ( zaświadczenie lekarskie z dnia 3 września 2021 r., k. 40 a. s. i zeznania odwołującej, k. 53-54 a. s.).

A. M. (1) wykonywała czynności związane z obsługą prawną firmy płatnika składek. Do jej obowiązków należało udzielanie odpowiedzi na reklamacje i sporządzanie pism, kontakt z organem rentowym, obsługa umów z kontrahentami oraz doradztwo w zakresie zawierania umów z pracownikami ( zeznania świadków P. K. i B. R., odwołującej i ubezpieczonej, k. 53-54, 133-135 i 153-154 a. s.).

P. K. widywał ubezpieczoną podczas świadczenia czynności w biurze płatnika składek ( zeznania świadka P. K., k. 133 a. s.).

Umowa zawarta pomiędzy płatnikiem składek a ubezpieczoną trwała do połowy sierpnia 2020 r. ( zeznania ubezpieczonej, k. 153-154 a. s.).

Odwołująca występowała o dotacje z (...) i do wysokości subwencji brała pod uwagę ubezpieczoną. Ostatecznie płatnik nie otrzymał tej subwencji ( zeznania odwołującej, k. 53-54 a. s.).

Ubezpieczona uzyskała należności z tytułu umowy zlecenia za 2020 r. w postaci przychodu w wysokości 17 700 zł, co dało dochód w wysokości 14 558,58 zł ( informacja o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT – 11, k. 37 a. s.).

Zakład Ubezpieczeń Społecznych (...) Oddział w W. na podstawie art. 61 § 1 i 4 k.p.a. w związku z art. 123 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych 26 lutego 2021 r. zawiadomił I. F. oraz A. M. (1) o wszczęciu z urzędu postępowania wyjaśniającego na okoliczność zgłoszenia zainteresowanej do ubezpieczeń społecznych na podstawie umowy zlecenia zawartej z płatnikiem składek ( zawiadomienia o wszczęciu postępowania z 26 lutego 2021 r., akta ZUS).

Po zakończeniu postępowania organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję 26 kwietnia 2021 r., nr: (...) (...) zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 2a ust. 1 i 2 pkt 1-4 i art. 68 ust. 1 pkt 1a ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 83 § 1 k.c. ZUS stwierdził, że A. M. (1), jako osoba wykonująca pracę na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek I. F., nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu, rentowym i wypadkowemu od 30 grudnia 2019 r. ( decyzja z 26 kwietnia 2021 r., akta ZUS).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny w oparciu o wymienione dokumenty zgromadzone w aktach rentowych i w aktach sprawy oraz na podstawie zeznań świadków P. K., B. R., odwołującej i ubezpieczonej.

Dokumenty przedłożone do akt postępowania zostały ocenione jako wiarygodne, tym bardziej że ich treść koresponduje z tym na co wskazują osobowe środki dowodowe. Wobec tego sąd nie znalazł z urzędu podstaw do zakwestionowania wiarygodności tych dokumentów.

Sąd również dał wiarę zeznaniom stron i świadków, ponieważ w sposób przekonujący
i spójny przedstawili oni okoliczności dotyczące wykonywania przez ubezpieczoną obowiązków wynikających ze zlecenia, a w szczególności zbieżnie opisali sposób rozliczania się stron umowy cywilno-prawnej.

Sąd pominął jedynie treść zeznań M. W., ponieważ świadek nie wiedział czy płatnik składek zatrudniał jakichkolwiek pracowników albo zleceniobiorców.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie I. F. było uzasadnione w części, zaś w zakresie dotyczącym podlegania przez A. M. ubezpieczeniom społecznym po 14 sierpnia 2020 r. podlegało oddaleniu.

Sporne w rozpatrywanej sprawie było to czy A. M. (1) podlega obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym od 30 grudnia 2019 r. w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy zlecenia u płatnika składek I. F..

Czynności realizowane na podstawie umowy zlecenia stanowią jeden z tytułów do objęcia obowiązkowo ubezpieczeniem emerytalnym, rentowymi i wypadkowym – zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt 4 oraz art. 12 ust. 1 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2021r., poz. 423 ze zm. – dalej jako ustawa systemowa lub u.s.u.s.) ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym obowiązkowo podlegają osoby fizyczne wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. Osoby wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia, jako podlegające obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym, podlegają ubezpieczeniu chorobowemu dobrowolnie. Z przepisu art. 11 ust. 2 powołanej ustawy wynika, że przystąpienie do ubezpieczenia chorobowego jest zależne od złożenia przez te osoby stosownego wniosku.

Wniosek o objęcie ubezpieczonej został złożony z opóźnieniem, a uchybienie to wynikało ze stanu zdrowia płatnika składek I. F.. W konsekwencji zgłoszenie zleceniobiorcy do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych: emerytalnego, rentowych
i wypadkowego od 30 grudnia 2019 r. wpłynęło do ZUS dopiero 28 lipca 2020 r., a więc z przekroczeniem ustawowego terminu. Zgodnie z art. 36 ust. 1 i 4 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych zgłoszenia dokonuje się w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia. Organ rentowy wskazywał przy tym na znaczne przekroczenie terminu. Zdaniem sądu, o ile fakt przekroczenia ustawowego terminu jest bezsporny, o tyle dyskusyjne jest, czy przekroczenie to należy kwalifikować jako nadmierne i kluczowe, biorąc pod uwagę fakt, że - jak wynika z materiału dowodowego - umowa była faktycznie realizowana. Składki za ubezpieczoną również nie były opłacane terminowo. I. F. wskazała, że powód tych opóźnień był związany ze stanem jej zdrowia - jej niedyspozycją związaną
z nieobecnościami w pracy. W rozpatrywanej sprawie - bez względu na wskazane naruszenia przepisów ze strony płatnika składek - najistotniejsze jest to, że strony przystąpiły do realizacji umowy zlecenia, a więc spóźnione zgłoszenie do ubezpieczeń, nie miało decydującego znaczenia. W stosunkach cywilnoprawnych może to być oceniane w aspekcie przestrzegania przez zleceniodawcę przepisów, ale jeśli umowa faktycznie była realizowana, nie skutkuje to uznaniem, że doszło do jej nieważności. Sam fakt wykonywania uzgodnionych czynności przez zleceniodawcę, w przypadku którego nie dopełniono opisywanych formalności, nie może prowadzić do tak daleko idącego skutku, chyba że umowa nie była realizowana. Tylko wówczas takie okoliczności, mogłyby potwierdzać pozorność umowy, a tym samym jej nieważność.

Sąd badał zatem jaki stosunek prawny łączył odwołującą się i A. M. (1) od 30 grudnia 2019 r. i wziął w tym zakresie pod uwagę, że z ustalonego w sprawie stanu faktycznego wynika, że ubezpieczona na zlecenie odwołującej się wykonywała czynności związane z obsługą prawną firmy płatnika składek. Do nich zaliczało się w szczególności udzielanie odpowiedzi na reklamacje i sporządzanie pism, kontakt z organem rentowym, obsługa umów z kontrahentami oraz doradztwo w zakresie zawierania umów z pracownikami

Sąd zważył, że zgodnie z treścią art. 734 § 1 k.c. poprzez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Jakkolwiek treść przepisu wyraźnie wskazuje czynności prawne, to doktryna i orzecznictwo zgodnie wskazują, że umowa zlecenia może obejmować również zlecenie na wykonywanie czynności faktycznych. Zlecenie jest umową konsensualną, a jej essentialia negotii obejmują jedynie określenie czynności, którą przyjmujący zlecenie ma wykonać. Umowa zlecenia należy do kategorii umów o świadczenie usług, a więc do wykonywania czynności mieszczących się w zakresie określonym wolą stron. Strony zawierające umowę zlecenia, stosownie do treści art. 353 ¹ k.c., mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Wedle woli stron umowy zlecenie może dotyczyć tak pojedynczego wykonania konkretnej czynności, jak i wykonywania wielokrotnego, powtarzalnego, rozciągniętego w czasie. Odpowiedzialność osoby przyjmującego zlecenie jest rozpatrywana w zakresie jej starannego działania przy wykonywaniu przedmiotu zlecenia, co oznacza, że czynnikiem decydującym przy ocenie pracy tej osoby jest kryterium wykonywania przez nią czynności na określonym, ustalonym przez strony stosunku prawnego, poziomie. Oświadczenia woli zawarte w umowie zlecenia należy, zgodnie z treścią art. 65 § 1 k.c., tłumaczyć tak, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których zostały złożone, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Należy mieć również na uwadze przepis art. 65 § 2 k.c., z którego wynika, że przy umowach, a więc i w przypadku zlecenia, należy raczej badać jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu. Istotne jest wreszcie i to, że dla umowy zlecenia nie została przewidziana forma szczególna. Zlecenie może zostać udzielone w dowolnej formie (art. 60 k.c.), w tym także w sposób dorozumiany.

Zgodnie z art. 83 § 1 k.c., na który powołał się organ rentowy, nieważne jest oświadczenie woli złożone drugiej stronie za jej zgodą dla pozoru. Pozorność umowy wyraża się w braku zamiaru wywołania skutków prawnych przy jednoczesnym zamiarze stworzenia okoliczności mających na celu zmylenie osób trzecich. Nieważność spowodowaną pozornością czynności prawnej należy odróżnić od nieważności czynności prawnej mającej na celu obejście ustawy czy sprzecznej z zasadami współżycia społecznego (art. 58 § 1 i 2 k.c.). Czynność prawna mająca na celu obejście ustawy polega na takim ukształtowaniu jej treści, które z formalnego punktu widzenia nie sprzeciwia się ustawie, ale w rzeczywistości zmierza do zrealizowania celu, którego osiągnięcie jest przez ustawę zakazane. Pojęcia obejścia prawa i pozorności są sobie znaczeniowo bliskie i niejednokrotnie pokrywają się. Czynność prawna może być sprzeczna z zasadami współżycia społecznego, przez które rozumie się na ogół obowiązujące w stosunkach między ludźmi reguły postępowania, które za podstawę mają uzasadnienie ocenne, a nie prawne. Odwołują się one do powszechnie uznawanych w całym społeczeństwie lub w danej grupie społecznej wartości i ocen właściwego, przyzwoitego, rzetelnego, lojalnego czy uczciwego zachowania. Zasady te obejmują nie tylko reguły moralne, lecz także obyczajowe (por. np. Z. Radwański (w:) System prawa prywatnego, t. 2, 2002, s. 240 i n.; M. Safjan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz, t. I, 2008, s. 327).

W orzecznictwie Sądu Najwyższego podkreśla się, że przy ocenie istnienia tytułu do ubezpieczenia społecznego nacisk kładzie się na ustalenie faktycznego wykonywania umowy czy działalności (zob. wyroki Sądu Najwyższego: z 26.02.2013 r., I UK 472/12, z 24.08.2010 r. I UK 74/10, z 13.11.2008 r., II UK 94/08, postanowienie Sądu Najwyższego z 18.10.2011 r., III UK 43/11). Nie wystarczy zatem zawarcie samej umowy, lecz konieczne jest rozpoczęcie jej wykonywania. Umowa taka powinna mieć, przynajmniej w zamiarze, realne znaczenie gospodarcze, w innym bowiem przypadku można by mówić jedynie o relacji grzecznościowej, a nie stosunku prawnym. Sąd podziela stanowisko Sądu Apelacyjnego w Białymstoku, który w uzasadnieniu wyroku z 30 kwietnia 2015 r. podkreślił, że „jakkolwiek orzecznictwo Sądu Najwyższego z reguły dotyczy umowy o pracę lub działalności gospodarczej, to powyższe stwierdzenie ma walor ogólniejszy, gdyż obowiązek ubezpieczenia jest co do zasady powiązany z działalnością zapewniającą środki utrzymania. Celem ubezpieczenia jest ochrona przed skutkami zdarzeń losowych powodujących z reguły niezdolność do pracy, czyli ochrona dochodu uzyskiwanego z danego rodzaju działalności” (wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 30.04.2014 r., III AUa 1630/14).

W związku z powyższym przedmiotem rozważań sądu w rozpatrywanej sprawie było ustalenie, czy w związku z zawarciem umowy zlecenia z płatnikiem składek, A. M. (1) faktycznie wykonywała czynności na jego rzecz, jak również jaki był realny cel przyświecający stronom przy zawiązywaniu tego stosunku cywilnoprawnego. Postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie dało podstawy do stwierdzenia, że pozorność stosunku prawnego łączącego ubezpieczoną i odwołującą, na którą organ rentowy powoływał się w treści uzasadnienia zaskarżonej decyzji i w odpowiedzi na odwołanie, nie została dowiedziona. Zdaniem sądu, materiał dowodowy zgromadzony przez organ rentowy w toku postępowania wyjaśniającego, uzupełniony w postępowaniu prowadzonym przez sąd, dowodzi, że odwołująca się wykazała, iż przy zawieraniu umowy zlecenia towarzyszył cel jej rzeczywistego realizowania. Jak wynika z dokonanych w sprawie ustaleń wiązało się to z rzeczywistymi potrzebami zleceniodawcy, bowiem I. F. prowadziła działalność w postaci salonu kosmetycznego i niewątpliwie miała w związku tym zapotrzebowanie na usługi prawne świadczone przez ubezpieczoną.

Zebrany w sprawie materiał dowodowy - poza tym, że wskazuje na okoliczności zatrudnienia ubezpieczonej oraz na faktyczne zapotrzebowanie na jego usługi - potwierdza również fakt rzeczywistego wykonywania umowy. Świadczą o tym w szczególności zeznania świadków, którzy widywali ubezpieczoną w firmie płatnika składek. Ponadto dowiedziono, że strony rozliczały się z umowy w sposób barterowy. W tej sytuacji nie sposób uznać, że I. F. zgłosiła A. M. (1) do ubezpieczeń w celu otrzymania pomocy w ramach programu wsparcia z (...). Ponadto organ rentowy nie wykazał, aby płatnik składek takie fundusze otrzymał. W tych okolicznościach sąd zważył, że spornej umowie zlecenia nie sposób przypisać cech pozorności. Materiał dowodowy potwierdza faktyczne wykonywanie prac przez ubezpieczoną zleconych przez płatnika składek, który rozliczał się z nią w formie oferowanych bezpłatnych zabiegów kosmetycznych. Skoro zatem umowa zlecenia była przez strony rzeczywiście wykonywana, to nie zachodzą przesłanki do uznania jej za pozorną, a przez to nieważną na podstawie art. 83 § 1 k.c. i w konsekwencji - do wyłączenia A. M. (1) z ubezpieczeń: emerytalnego, rentowych i wypadkowego związanych z umową zlecenia od 30 grudnia 2019 r.

Z opisanych przyczyn sąd na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i stwierdził, że A. M. (1) podlega w/w ubezpieczeniom w okresie od 30 grudnia
2019 r. do 14 sierpnia 2020 r. Datę graniczną objęcia ubezpieczeniami społecznymi sąd ustalił na podstawie zeznań samej A. M. (1), która wskazała, że świadczyła czynności na rzecz płatnika składek do połowy sierpnia 2020 r. Wobec powyższego odwołanie I. F. w pozostałym zakresie dotyczącym podlegania ubezpieczeniom społecznym przez A. M. (1) z tytułu realizowania umowy zlecenia po tej dacie podlegało oddaleniu, o czym orzeczono w pkt II na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c..

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 9 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( Dz. U. z 2018 r., poz. 265).