Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 300/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Kole z dnia 21 czerwca 2022r., sygn. akt II K 487/20.

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

M. R.

Czyn przypisany w pkt III zaskarżonego wyroku – rzekomy fakt pobytu oskarżonego w okresie od końca sierpnia do początku grudnia 2019 r. we Francji.

Zeznania świadka P. A.

k. 581 akt.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

Zeznania świadka P. A..

Sąd nie dał wiary tym zeznaniom jakoby w ww. okresie oskarżony przebywał we Francji i nie przyjeżdżał na Polski. Sąd odwoławczy w pełni podziela stanowisko Sądu pierwszej instancji, iż postanowienia umowy o zatrudnieniu oskarżonego i świadka we Francji nie wykluczały tego, iż M. R. mógł przyjeżdżać na dwa weekendy w miesiącu do Polski i wówczas zajmować się sprzedażą narkotyków. Zeznania świadka K. W. (2) złożone w toku postępowania przygotowawczego są w tym zakresie jednoznaczne. Ponadto oskarżony został przecież zatrzymany na gorącym uczynku przekazania świadkowi 10 gramów substancji psychotropowej. Natomiast sam świadek P. A. jest kolegą oskarżonego i został zawnioskowany przez obrońcę dopiero na etapie postępowania odwoławczego.

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

- błąd w ustaleniach faktycznych mających wpływ na treść wyroku polegający na bezzasadnym uznaniu, że oskarżony w grudniu 2019 roku przy ul. (...) w D. posiadał środek psychotropowy zaliczany do grupy I-P w postaci 77,67 grama substancji krystalicznej koloru białego oraz jasnobrązowego zawierający w swoim składzie chlorowodorek 4-C. (4-chlorometkatynon), stanowiący znaczną ilość substancji psychotropowej dopuszczając się tym samym czynu z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii podczas gdy prawidłowa ocena zebranego materiału dowodowego prawidłowo ocenionego nie daje do tego podstaw,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na treść wyroku polegający na bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się przestępstwa opisanego w pkt. 3 wyroku podczas gdy w świetle prawidłowej oceny materiału dowodowego można co najwyżej przyjąć, że oskarżony M. R. dopuścił się usiłowania udzielenia w dniu 14.06.2020r. w D. K. W. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 10 gr substancji psychotropowej grupy I-P w postaci 4-C. tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na bezzasadnym przyjęciu, że oskarżony dopuścił się przestępstwa opisanego w pkt. 4 wyroku podczas gdy prawidłowa ocena materiału dowodowego nie daje podstaw do takiego stwierdzenia,

- obrazę przepisu art. 10 § 1 kk polegającą na uznaniu oskarżonego M. R. winnym czynu opisanego w pkt. 4 wyroku popełnionego nie wcześniej niż w 2016r., w sytuacji gdy w 2016r. oskarżony był nieletnim bowiem 26.02.2016r. ukończył dopiero 16 lat co sprawia , że przy założeniu, że oskarżony dokonał takiego czynu nie może on odpowiadać na zasadach określonych w kodeksie karnym,

- obrazę przepisów postępowania w szczególności art. 2§2, 4, 5§ 1 i 2, 7, 9, 366 § 1 kk mającą wpływ na treść wyroku polegającą między innymi na prowadzeniu postępowania z naruszeniem zasad określnych w tych przepisach w szczególności przez zupełnie dowolną i jednostronną wręcz ocenę zeznań świadków i wyjaśnień oskarżonego i innych dowodów na niekorzyść oskarżonego z pominięciem zasad prawidłowego rozumowania i wskazań wiedzy bez prawidłowej wnikliwości i rzetelności co doprowadziło do wydania błędnego wyroku,

- błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, że zachowanie się oskarżonego opisane w pkt. 2 wyroku wyczerpuje znamiona występku z art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii podczas gdy z uwagi na znikomą ilość środka odurzającego brak jest znamienia szkodliwości społecznej czynu a co najmniej szkodliwość ta jest w stopniu znikomym

☒ niezasadny

Niezasadny

Niezasadny

Zasadny

Niezasadny

Zasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy w toku kontroli apelacyjnej nie dopatrzył się, co do zasady - uchybień w ocenie dowodów, w zakresie przebiegu zdarzeń opisanych zaskarżonym wyrokiem, którą przeprowadził Sąd I instancji.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż nie można zgodzić się ze skarżącym obrońcom, że zebrany w sprawie materiał dowodowy, w szczególności zeznania świadków R. S. oraz K. W. (1), a także przeprowadzających czynności funkcjonariuszy policji nie pozwalają na przypisanie oskarżonemu M. R. sprawstwa w zakresie zarzucanych mu czynów – chodzi tu przede wszystkim o czyny zarzucane w punktach 1 i 3 aktu oskarżenia.

Przy czym wbrew twierdzeniom skarżącego obrońcy, słusznie Sąd I instancji uznał za wiarygodne zeznania świadków R. S. i K. W. (1) tylko te złożone w toku postępowania przygotowawczego. Były to pierwsze zeznania, składane w krótkim czasie po przedmiotowych zdarzeniach, spontanicznie i w sposób najbardziej obiektywny i szczegółowy przedstawiały przebieg zdarzeń. Natomiast te złożone przed Sądem były ewidentną próba oczyszczenia oskarżonego M. R. ze stawianych mu zarzutów. Przy czym świadkowie nie potrafili w sposób racjonalny wyjaśnić takiej zmiany treści swoich relacji, a w ocenie sądu, również odwoławczego, wynikało to z obawy przed osobą oskarżonego.

Nie ma racji również skarżący obrońca wskazując, iż fakt wyjazdów oskarżonego do Francji wyklucza możliwość przypisania mu sprawstwa w zakresie zarzucanych mu czynów. Okoliczności te zostały już wyżej omówione w części dotyczącej przesłuchanego podczas rozprawy odwoławczej świadka P. A.. W tym zakresie sąd okręgowy w całości podziela też wywody zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. W szczególności byłoby przecież nieracjonalne, gdyby oskarżony 14 czerwca 2020 r. usiłował zbyć świadkowi K. W. stosunkowo dużą ilość narkotyków w sytuacji, gdy miałaby to być pomiędzy nimi pierwsza transakcja Jest bowiem oczywiste (w świetle zasad wiedzy i doświadczenia życiowego), że osoby uczestniczące w handlu narkotykami kierują się nieufnością wobec nieznanych „klientów”, najpierw próbują ich „sprawdzić” oferując małe ilości substancji psychotropowych, a gdy nabiorą zaufania dochodzi do transakcji, których przedmiotem są większe ilości.

Reasumując: w ww. zakresie sąd uznał apelację obrońcy za polemikę z prawidłowymi ustaleniami poczynionymi przez sąd meriti, w tym zakresie apelacja okazała się niezasadna.

Zasadny natomiast okazał się zarzut błędu w ustaleniach faktycznych w zakresie oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu zarzucanego w punkcie 2.

Nie ulega wątpliwości, iż oskarżony M. R. w dniu 14 czerwca 2020r. w D. posiadał środek odurzający w postaci 0,04 grama suszu ziela konopi innych niż włókniste. Z uwagi na ilość suszu uznać należy niewątpliwie, iż stopień społecznej szkodliwości tego czynu jest znikomy.

W realiach niniejszej sprawy, patrząc przez pryzmat wyżej zarysowanych kryteriów, które zgodnie z art. 115 § 2 kk decydują o stopniu społecznej szkodliwości czynu, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej szkody – jej brak, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru i motywację sprawcy stwierdzić należy, iż niewątpliwie cechuje go znikoma społeczna szkodliwość.

Powyższe okoliczności skutkować musiały uchyleniem punktu II wyroku i umorzeniem postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt. 3 k.p.k. w tym zakresie.

Powyższe implikowało także uchylenie orzeczenia o karze łącznej orzeczonej w punkcie V zaskarżonego wyroku.

Zasadny także okazał się zarzut naruszenia przez Sąd I instancji art. 10§ 1 k.k. polegającego na uznaniu oskarżonego M. R. winnym czynu opisanego w punkcie 4 wyroku. Jak słusznie wskazuje skarżący obrońca – z opisu czynu wnika, iż oskarżony miał dopuścić się zarzucanego mu czynu nie wcześniej niż w 2016 roku. Mając na uwadze fakt, iż dopiero 26.02.2016r. oskarżony ukończył 16 lat to w dacie popełnienia czynu był on nieletni i nie może odpowiadać za czyn z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii na zasadach określonych w kodeksie karnym. Zgodnie, bowiem z treścią art. 10 § 1 k.k. na zasadach określonych w tym kodeksie odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu 17 lat.

Z uwagi na powyższe okoliczności należało uchylić punkt IV wyroku i na podstawie art. 17 § 1 pkt 2 k.p.k. umorzyć postępowanie karne o czyn z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii opisany w punkcie 4 zaskarżonego wyroku. Brak było bowiem również z uwagi na ukończenie przez oskarżonego w dacie orzekania 21 lat, możliwości stosowania wobec niego środków przewidzianych w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich, obecnie ustawa o wspieraniu i resocjalizacji nieletnich z 9 czerwca 2022 r. (Dz. U. poz. 1700) zob. wyrok SN z 15 grudnia 2021 r., V KK 588/21.

Dalej zmianie podlegać musiał zaskarżony wyrok w zakresie czynu zarzucanego oskarżonemu w punkcie 3, bowiem zarzucono oskarżonemu popełnienie czynu w okresie od lutego 2018r. do 23 maja 2020r., zatem wyeliminowaniu musiały podlegać te ilości substancji psychotropowej, które miał oskarżony przekazać w styczniu 2018 r. Świadek K. W. (1) podał bowiem, że w styczniu 2018 r. kupił od oskarżonego 4 razy po 1 grami kryształów za kwotę 50 zł za 1 gram (k. 16-17). Zarzut aktu oskarżenia, powtórzony w wyroku obejmuje okres od lutego 2018 r., przy czym uwzględnia również ww. ilości ze stycznia 2018 r., ponieważ nie wywiedziono apelacji na niekorzyść oskarżonego należało więc dostosować okres popełnienia czynu do ilości narkotyków objętych zarzutem i wyeliminować ilości ze stycznia 2018 r., skoro sąd nie uwzględnił w zaskarżonym wyroku tego okresu. Były więc 54 przypadki a nie 58 i 62 gramy narkotyków za 3.000 zł a nie 66 gramów za 3.200 zł.

Z uwagi na powyższe oraz z uwagi a fakt, iż ilości substancji psychotropowych ujawnionych u oskarżonego w dniu zatrzymania – oskarżony już nie sprzedał nie uzyskując tym samym korzyści majątkowej - należało także zmniejszyć kwotę przyjętej z tego tytułu korzyści majątkowej do 3000 zł. Powyższe okoliczności spowodowały zmianę opisu ww. czynu w ten sposób, że Sąd ustalił, iż oskarżony w okresie od lutego 2018r. do 23 maja 2020r. w D. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił K. W. (1) 54-krotie łącznie 62 gramów za łączną kwotę 3000 złotych substancji psychotropowej grupy I-P w postaci 4-C. (4-chlorometkatynon), a w dniu 14 czerwca 2020r. w D. gmina D. zamierzając udzielić K. W. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 10 gramów za kwotę 400 zł substancji psychotropowej grupy I-P w postaci 4-C. (4-chlorometkatynon), doprowadził do spotkania z nim, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ujęcie go przez funkcjonariuszy.

Również z uwagi na dokonane zmiany w zaskarżonym wyroku w powyższym zakresie na nowo należało wymierzyć oskarżonemu karę łączną. I tak Sąd Okręgowy uznał, iż kara łączna 1 roku i 1 miesiąca będzie karą adekwatną do popełnionych czynów, spełni ponadto cele prewencji ogólnej i szczególnej.

Mając powyższe na uwadze – apelację skarżącego uznać należało za częściowo zasadną.

Wniosek

- uniewinnienie oskarżonego od czynów opisanych w pkt 1 i 2 wyroku,

- o uznanie oskarżonego M. R. winnym czynu polegającego na usiłowaniu w dniu 14.06.2020r. w D. udzielenia K. W. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 10 g substancji psychotropowej grupy I-P w postaci 4 - (...) tj. występku z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 59 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, zamiast czynu opisanego w pkt. 3 wyroku i wymierzenie oskarżonemu za to kary grzywny w dolnej granicy ustawowego zagrożenia,

- umorzenie w stosunku do oskarżonego M. R. postępowania o czyn opisany w pkt. 4 wyroku,

- uniewinnienie oskarżonego , ewentualnie umorzenie w stosunku do oskarżonego M. R. postępowania opisanego w pkt 2 wyroku na podstawie art. 1 § 1 k.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. z powodu znikomej szkodliwości czynu.

Niezasadny

Niezasadny

Zasadny

Częściowo zasadny

Zwięźle o powodach uznania za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

O ile sprawstwo i wina oskarżonego nie budziły wątpliwości o tyle okoliczności wskazane i szczegółowo opisane w części 3 niniejszego uzasadnienia doprowadziły do zmian w zaskarżonym wyroku

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

xxxxx

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

xxxxx

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot utrzymania w mocy

Wina i sprawstwo oskarżonego w zakresie czynów przypisanych w pkt I i III.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wina i sprawstwo odnośnie ww. czynów nie budziły wątpliwości

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

Przedmiot i zakres zmiany

- uchylono orzeczenie o karze łącznej zawarte w pkt. V,

- uchylono punkt II i na podstawie art. 17 § 1 pkt 3 k.p.k. umorzono postępowanie karne o czyn z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2015r. o przeciwdziałaniu narkomanii opisany w pkt 2 zaskarżonego wyroku,

- uchylono punkt IV i na podstawie art. 17 §1 pkt 2 k.p.k. umorzono postępowanie karne o czyn z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii opisany w punkcie 4 zaskarżonego wyroku,

-w zakresie czynu zarzucanego w punkcie 3 zaskarżonego wyroku zmieniono jego opis w ten sposób, że ustalono, iż oskarżony w okresie od lutego 2018r. do 23 maja 2020r. w D. działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej udzielił K. W. (1) 54-krotie łącznie 62 gramów za łączną kwotę 3000 złotych substancji psychotropowej grupy I-P w postaci 4-C. (4-chlorometkatynon), a w dniu 14 czerwca 2020r. w D. gmina D. zamierzając udzielić K. W. (1) w celu osiągnięcia korzyści majątkowej 10 gramów za kwotę 400 zł substancji psychotropowej grupy I-P w postaci 4-C. (4-chlorometkatynon), doprowadził do spotkania z nim, jednakże zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ujęcie go przez funkcjonariuszy i kwotę przepadku wskazaną w punkcie VII obniżono do 3000 zł,

- na podstawie art. 85 § 1 k.k. w zw. z art. 86 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. połączono orzeczone wobec oskarżonego w punktach I i III zaskarżonego wyroku kary pozbawienia wolności i wymierzono karę łączną 1 roku i 1 miesiąca pozbawienia wolności.

Zwięźle o powodach zmiany

Powody uchylenia wyroku odnośnie dwóch czynów i umorzenia postępowania w tym zakresie zostały wyżej już opisane, w tym zakresie trafna była apelacja obrońcy.

Odnośnie zmiany wyroku co do punktu III zmiana musiała nastąpić z przyczyn również wyżej już wskazanych podczas omawiania zarzutów apelacyjnych.

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

xxxxx

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

xxxxx

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☒ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

xxxxx

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

- umorzenie na podstawie art. 17§1 pkt 3 k.p.k. odnośnie czynu przypisanego w pkt II zaskarżonego wyroku,

- umorzenie na podstawie art. 17§1 pkt 2 k.p.k. odnośnie czynu przypisanego w pkt IV zaskarżonego wyroku,

- powody wskazane wyżej.

xxxxx

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

Karol Skocki Robert Rafał Kwieciński Agata Wilczewska