Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 352/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

3

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 9 lutego 2021 roku w sprawie o sygn. akt II K 412/19.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

B. C. (1), J. C.

Ustalone wartości skradzionych samochodów w zarzuconych czynach oskarżonym w punktach I-III aktu oskarżenia i przypisanych w punktach 1a-1c oraz 3a do 3c zaskarżonego wyroku nie były zawyżone.

opinia pisemna wydana przez biegłego sądowego mgr inż. A. F.

k-1400-1559

2.1.1.2.

B. C. (1), J. C.

Samochody opisane zarzuconych oskarżonym w czynach w punktach I-III aktu oskarżenia były rozbierane na posesji znajdującej się w miejscowości P., woj. (...).

pismo ze Starostwa (...),

pismo z Urzędu Gminy w R.,

pismo Wójta Gminy M.,

pismo z Komisariatu Policji w P. ,

pismo Wójta Gminy M.

k-1381

k-1388

k-1391

k-1397

k-1565

2.1.1.3.

J. C.

Skazanie dotyczące J. C. znajdujące się w aktualnych danych z K. uległo zatarciu z mocy prawa.

kserokopie dowodów wpłat dokonanych przez J. C..

k- 1348

2.1.1.4.

J. C.

J. C. podczas rozpytania przez funkcjonariusza Policji K. S. w dniu 24 marca 2018 roku przyznał, że około trzech tygodni wcześniej poznał obywatela (...) o imieniu T., którego zatrudnił do pomocy na terenie gospodarstwa w miejscowości W. (...). Przyjeżdżali do niego koledzy o imionach A. i I.. Oskarżony przyznał, że wiedział, iż T. wraz z dwoma pozostałymi (...) miał przyprowadzać na miejsce busa, na którego przeładują towar z dwóch innych samochodów T. obiecał J. C. 1000 złotych za to, że będą to robić na jego placu, a on się zgodził.

zeznania świadka K. S.

k-1343v-1344

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

opinia pisemna wydana przez biegłego sądowego mgr inż. A. F.

Z treści opinii pisemnej wydanej przez biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej, wyceny wartości pojazdów, kalkulacji kosztów, jakości napraw, likwidacji szkód komunikacyjnych OC i AC A. F. wynika, że wartość skradzionych pojazdów opisanych w zarzuconych oskarżonym czynach wynosiła :

- samochodu marki M. (...) nr rej (...) nie mniej niż 156 100 złotych brutto,

- samochodu marki M. (...) nr rej (...) nie mniej niż 192 900 złotych brutto,

- samochodu marki M. (...) nr rej (...) nie mniej niż 141 100 złotych brutto.

Opinia pisemna wydana przez biegłego sądowego A. F. jest rzetelna, wyczerpująca i w ocenie sądu okręgowego nie budzi wątpliwości. Podnieść należy, że nie została zakwestionowana przez żadną ze stron procesu i stanowi dowód w sprawie wskazujący, że wartości ww. pojazdów przyjęte w przypisanych czynach oskarżonym ( podobnie jak w akcie oskarżenia) nie były zawyżone.

2.1.1.2

pismo ze Starostwa (...), pismo z Urzędu Gminy w R., pismo Wójta Gminy M., pismo z Komisariatu Policji w P., pismo Wójta Gminy M.

Z treści wymienionych pism wynika, że opisana posesja w czynach zarzuconych oskarżonym w akcie oskarżenia i ustalona przez sąd II instancji w czynach przypisanych oskarżonemu J. C. znajdowała się w miejscowości P. a nie W..

2.1.1.3

kserokopie dowodów wpłat dokonanych przez J. C..

Z kserokopii dowodów wpłat dokonanych przez J. C. wynika, że wykonał środki kompensacyjne w związku ze skazaniem prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Radomsku wydanego w dniu 13 marca 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K 400/17. Jednocześnie z pisma Sądu Rejonowego w Radomsku dołączonego do akt sprawy ( k-1357) wynika, że także wykonano orzeczony w sprawie przepadek dowodów rzeczowych. Nastąpiło zatem zatarcie skazania z mocy prawa w przedmiotowej sprawie.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut pierwszy (I) apelacji obrońcy oskarżonego B. C. (1) dotyczył: obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, a mianowicie:

1. art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 279 k.k., polegającej na uznaniu przez Sąd Rejonowy, że zachowanie oskarżonego przypisane mu w uzasadnieniu ww. wyroku wypełnia znamiona pomocnictwa do kradzieży samochodów, w sytuacji gdy z ustalonego przez sąd stanu faktycznego wynika jedynie, że oskarżony miał być świadomy, że na nieruchomości stanowiącej własność jego ojca obywatele (...) dokonują demontażu samochodów, co w istocie nie wyczerpuje znamion pomocnictwa do kradzieży, bowiem sam fakt wiedzy o przestępstwie wykonywanym przez osoby trzecie nie stanowi pomocnictwa do dokonania czynu zabronionego;

2. art. 18 § 1 k.k. w zw. z art. 279 k.k., polegającą na uznaniu, że pomocnictwa do kradzieży samochodu można dokonać po dokonaniu kradzieży tego samochodu poprzez użyczenie po jego kradzieży nieruchomości osobom trzecim w celu jego demontażu, w sytuacji gdy zgodnie z art. 6 §1 k.k. czyn zabroniony uważa się za popełniony w czasie, gdy sprawca działał lub zaniechał działania, a zatem działalność sprawcza kradzieży dokonuje się z chwilą jej zakończenia i nie jest możliwe dokonanie pomocnictwa do kradzieży działając w czasie, gdy czynność sprawcza kradzieży została już zakończona.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pierwszy zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego B. C. (1) jest zasadny. Bezsporne jest w sprawie, iż na posesji w miejscowości (...), woj. (...) oskarżony wraz z matką prowadził hodowlę trzody chlewnej. Właścicielem tej posesji był J. C. (ojciec B. C. (1)) i to on udostępnił część z tej posesji obywatelowi (...) T. Y. jako ,, dziuplę", w której miały być rozbierane kradzione samochody. Prawidłowe są ustalenia sądu I instancji, że oskarżony B. C. (1) przebywając praktycznie codziennie na tej posesji musiał widzieć przynajmniej części z rozbieranych samochodów w jednym z pomieszczeń znajdujących się w budynku, którym była także jego trzoda chlewna. Zasady logiki wskazują, że oskarżony B. C. (1) po przyjęciu przez jego ojca T. Y. (osoby obcej, bez żadnych referencji, czy polecenia przez znajomych jako solidnego pracownika) między innymi do pomocy jemu i B. C. (2) w prowadzeniu gospodarstwa związanego z hodowlą świń musiał sprawdzić, czy w pomieszczeniu magazynu gospodarczego zatrudniony pracownik ,, nie rozbiera" mu nielegalnie jakiejś sztuki trzody chlewnej na handel. Podobnie B. C. (2) (co podnosi w apelacji obrońca oskarżonych ) musiała również taką wiedzę posiadać, że na posesji jest dużo części z rozbieranych samochodów, skoro tam praktycznie prawie codziennie przebywała zajmując się hodowlą trzody chlewnej i również musiała być zainteresowana, co robi tam nowy pracownik. Nie da się natomiast ustalić w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy, w którym momencie B. C. (1) zorientował się, że T. Y. rozbiera samochody na posesji, której prowadził z matką hodowlę świń. J. C. rozmawiał z synem i poinformował go, że wyraził zgodę, aby T. Y. i jego koledzy z (...) przeładowywali sobie na tej posesji towar z busów. Niezależnie od oceny przekazanej informacji dotyczącej czynności ,, przeładowania towaru" bezsporne jest, że rozmowa ta miała miejsce na początku marca 2018 roku i celem jej było przekazanie synowi B. przez J. C. informacji ,, aby się nie interesował" tym co obywatele (...) robią na tej posesji. Dla B. C. (1) oznaczało to, iż ojciec wie o wszystkim co robi T. Y. ze swoimi rodakami na tej posesji i wyraził im na to zgodę. Trafnie podnosi obrońca oskarżonego B. C. (1), że jeżeli nawet oskarżony zorientował się, że na posesji ojca są rozbierane samochody i powziął wiedzę, że jest tam tzw. ,, dziupla" , to nie oznacza to automatycznie, że także on popełnił przestępstwo posiadając taką wiedzę. Nie ma żadnego dowodu w tej sprawie, że B. C. (1) przed dokonaniem kradzieży samochodów opisanych w zarzuconych mu w akcie oskarżenia czynach miał wiedzę, że ojciec udostępni pomieszczenie w swojej posesji w miejscowości (...) obywatelowi (...) w celu rozbierania tam kradzionych samochodów i że wyraził na to zgodę. Brak jest także w aktach sprawy jakiegokolwiek dowodu na to, że oskarżony B. C. (1) rozmawiał z T. Y. na temat części z porozbieranych samochodów, które znajdowały się w pomieszczeniu magazynowym budynku, w którym także w innym pomieszczeniu była trzoda chlewna lub w jakikolwiek sposób pomagał T. Y. w rozbieraniu, zbywaniu, czy przyjmowaniu samochodów dostarczanych na tę posesję. Także trudno przyjąć, że pomógł ukryć skradzione samochody, gdyż taki fakt nie wynika z ujawnionego w toku przewodu sądowego materiału dowodowego. Oskarżony nie widział nigdy przyjęcia samochodu do rozbiórki przez T. Y.. Z doświadczenia wiadomo, że tego rodzaju transporty odbywały się w nocy, a B. C. (1) na posesji w miejscowości (...) przebywał do godziny 13-14. Nie był on ponadto właścicielem tej posesji. B. C. (1) zastał pewien stan faktyczny i nie złożył zawiadomienia o możliwości popełnienia przestępstwa przede wszystkim na własnego ojca, a w drugiej kolejności na T. Y. i jego kolegów. Tego rodzaju zachowanie nie wyczerpuje znamion pomocnictwa do przestępstw wypełniających dyspozycję art. 279§1 kk, art. 278§1 kk lub art. 291§1 kk oraz 292§1 kk.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego B. C. (1) od dokonania przypisanych mu czynów.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut pierwszy zawarty w apelacji obrońcy oskarżonego B. C. (1) okazał się zasadny, to sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił oskarżonego od dokonania przypisanych mu czynów w punkcie 1.

3.2.

Zarzut drugi (II) apelacji obrońcy oskarżonego B. C. (1) dotyczył obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

- art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygniecie wszystkich powstałych w niniejszej sprawie wątpliwości, które dostrzega również sam Sąd I Instancji, na niekorzyść oskarżonego, a w konsekwencji uznanie, że oskarżony B. C. (1) miał świadomość, że na posesji należącej do jego ojca J. C. obywatele (...) dokonują demontażu kradzionych samochodów, w sytuacji gdy w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy możliwe jest wywnioskowanie zupełnie innej wersji, a mianowicie, że oskarżony B. C. (1) takiej świadomości nie miał, przy czym Sąd Rejonowy nie wyeliminował tej wersji w oparciu o zgromadzone dowody, a następnie istniejące wątpliwości rozstrzygnął wbrew zasadzie określonej w art. 5 §2 k.p.k. na niekorzyść oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na przyjęciu, że B. C. (1) dopuścił się popełnienia czynów zabronionych;

art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie oceny materiału dowodowego z przekroczeniem zasady swobodnej oceny dowodów, wbrew zasadzie obiektywizmu, przy nieuwzględnieniu zasad logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego i w konsekwencji dokonanie przez sąd dowolnej oceny dowodów polegającej na uznaniu, że oskarżony B. C. (1) w rozmowie ze swoim ojcem J. C. miał się dowiedzieć od niego, że wyraził on zgodę obywatelom (...) na dokonywanie na nieruchomości należącej do J. C. demontażu skradzionych aut, w sytuacji gdy' powyższa okoliczność nie wynika z żadnego dowodu znajdującego się w aktach sprawy oraz z żadnego dowodu - przy użyciu zasad logiki - nie może zostać wywiedziona, a ponadto na uznaniu, że oskarżony B. C. (1), bywając na posesji swojego ojca, musiał wiedzieć, że następuje tam demontaż kradzionych aut, w sytuacji gdy z powodu usytuowania i przeznaczenia poszczególnych pomieszczeń nie bywał on w pomieszczeniu, gdzie były demontowane samochody, jak również z uwagi na to, że B. C. (1) bywał na powyższej posesji tylko przedpołudniami, zaś Sąd nie ustalił, kiedy miał się odbywać demontaż kradzionych aut, czyli mógł by się odbywać popołudniami i wieczorami, kiedy działania takie były by niemożliwe do zaobserwowania dla oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na przyjęciu, że B. C. (1) dopuścił się popełnienia czynów zabronionych;

- art. 410 k.p.k. poprzez nieprzyjęcie za podstawę wyroku całokształtu okoliczności ujawnionych w trakcie rozprawy i dokonanie ustaleń, zgodnie z którymi B. C. (1) w rozmowie ze swoim ojcem J. C. miał się dowiedzieć, że ojciec wyraził zgodę by na jego posesji obywatele (...) dokonywali demontażu aut pochodzących z kradzieży, w sytuacji gdy okoliczność taka nie wynika z żadnego dowodu zgromadzonego w sprawie, a zatem musiała zostać ustalona nie w oparciu o dowody zgromadzone w sprawie, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na przyjęciu, że B. C. (1) dopuścił się popełnienia czynów zabronionych;

- art. 174 k.p.k., poprzez oparcie wyroku na dowodzie w postaci notatki urzędowej z karty 51 akt sprawy, w sytuacji gdy dowód taki jest objęty zakazem dowodowym, zabraniającym zastępowania dowodu z wyjaśnień oskarżonego treścią notatek urzędowych, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegującego na przyjęciu, że B. C. (1) dopuścił się popełnienia czynów zabronionych.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut drugi apelacji obrońcy oskarżonego B. C. (1) w zasadniczej części jest zasadny. Zdaniem sądu okręgowego oskarżony musiał widzieć przebywając na posesji w miejscowości (...) , woj. (...), że znajduje się tam dużo części z porozbieranych samochodów, a zatem jako osoba dorosła, w pełni poczytalna powinien przynajmniej przypuszczać, że zatrudniony przez J. C. obywatel (...) rozbiera samochody, które mogą pochodzić z przestępstwa. Sąd okręgowy dopuścił dowód z zeznań świadka K. S. na okoliczność informacji zawartych w sporządzonej przez niego notatce urzędowej ( k-51) , która jako dowód w sprawie będący podstawą ustaleń faktycznych słusznie zakwestionowali obrońcy oskarżonych. K. S. sporządził także notatkę urzędową z rozpytania B. C. (1) w dniu 24 marca 2018 roku ( k-52) . Z zeznań K. S. wynika, że treści zawarte w sporządzonych notatkach urzędowych odzwierciedlają to co ustnie przekazali mu oskarżeni. B. C. (1) w żadnym momencie nie przyznał się do tego, żeby wiedział, że na posesji, której prowadził z matką hodowlę trzody chlewnej jest ,, dziupla" w której obywatele (...) rozbierają samochody i że wyraził zgodę na taką działalność tym osobom lub ojcu. Nie ma żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że B. C. (1) na temat rozbierania samochodów na posesji, gdzie prowadził hodowlę trzody chlewnej z matką rozmawiał z J. C. lub T. Y. lub jego rodakami, którzy go odwiedzali. Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w części 3.1 uzasadnienia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego B. C. (1) od dokonania przypisanego mu czynu.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Zarzut zawarty w punkcie drugim apelacji obrońcy oskarżonego B. C. (1) okazał się w takim stopniu zasadny, że sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił oskarżonego B. C. (1) od dokonania przypisanych mu czynów.

3.3.

Zarzut trzeci (III) apelacji obrońcy oskarżonego B. C. (1) dotyczył rażącej niewspółmierności kary wymierzonej oskarżonemu w postaci 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, w sytuacji gdy kara ta nie uwzględnia występujących w sprawie okoliczności łagodzących, a których uwzględnienie przez Sąd powinno skutkować orzeczeniem oskarżonemu kary znacznie łagodniejszej w dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za zarzucane mu czyny zabronione.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zgodnie z art. 436 kpk bezprzedmiotowe jest ustosunkowywanie się do zarzutu z punktu trzeciego apelacji obrońcy oskarżonego, skoro sąd okręgowy uniewinnił B. C. (1) od dokonania przypisanych mu czynów.

Wniosek

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

3.4.

Zarzut pierwszy (I) apelacji obrońcy oskarżonego J. C. dotyczył

I. obrazy przepisów postępowania, która miała wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie:

- art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, przy nieuwzględnieniu zasad logicznego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, czego wyrazem było m.in. bezpodstawne odmówienie nadania waloru wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego J. C. w zakresie, w jakim wskazywał on, iż nie udostępniał on pomieszczeń do ukrycia skradzionych aut, nie miał on wiedzy o procederze dokonywanym na jego posesji, jak również nie wyrażał zgody na ukrycie oraz rozmontowanie przedmiotowych aut, a ponadto wyjaśnił, że nie przyjmował żadnych pieniędzy za rozbieranie auta, podczas gdy wyjaśnienia oskarżonego znajdują potwierdzenie w treści wyjaśnień B. C. (1) oraz zeznaniach świadków, a w pozostałym zgromadzonym materiale dowodowym brak jest dowodów przeciwnych, które podważałyby wersję prezentowaną przez oskarżonego, a zatem ocena wyjaśnień J. C. dokonana przez Sąd meriti nie uwzględnia całokształtu okoliczności niniejszej sprawy i zgromadzonego materiału dowodowego, a jest jedynie wyrazem przyjętego przez Sąd niedopuszczalnego domniemania nieprawdziwości twierdzeń oskarżonego;.

- art. 174 k.p.k., poprzez oparcie się przy ustalaniu przez Sąd I instancji stanu faktycznego w sprawie na notatkach urzędowych znajdujących się na k. 1-3, 4, 871, 873 i 949 oraz w szczególności na notatce urzędowej z czynności rozpytania J. C. (k. 51), zgodnie z którą J. C. miał wskazać „T. obiecał mi zł za to, że będą to robić na moim placu”, zaś na rozprawie w dniu 07 stycznia 2020 r. oskarżony kategorycznie zaprzeczył jakoby miał przyjąć 1000 zł od T. Y. za rozbieranie auta, mimo że dowód z notatki nie może zastąpić dowodu z wyjaśnień oskarżonego i na podstawie tego dowodu nie wolno też czynić ustaleń faktycznych sprzecznych z wyjaśnieniami oskarżonego, wobec którego dokonano rozpytania, gdyż byłoby to usankcjonowaniem nieformalnie przeprowadzonego dowodu z wyjaśnień, w sytuacji gdy jego przeprowadzenie w formie określonej przez prawo dowodowe jest bezwzględnie wymagane jako podstawa odpowiedzialności karnej, co doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na przyjęciu na podstawie notatki urzędowej z czynności rozpytania J. C., znajdującej się na k. 51, że J. C. zezwolił T. Y. na „przekładanie” samochodów na terenie nieruchomości należącej do oskarżonego, a zatem zgodził się na udostępnienie swojej posesji do celów przestępczych oraz, że nie uczynił tego za darmo, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na przyjęciu, że J. C. dopuścił się popełnienia czynów zabronionych;

- art. 5 § 2 k.p.k. poprzez rozstrzygnięcie wszystkich powstałych w niniejszej sprawie wątpliwości na niekorzyść oskarżonego J. C., w sytuacji gdy postępowanie dowodowe przeprowadzone w niniejszej sprawie nie przyniosło takich wyników, które w sposób nie budzący wątpliwości pozwoliłoby wykluczyć wersję oskarżonego oraz z niebudzącą wątpliwości pewnością stwierdzić, że oskarżony udzielił pomocy sprawcom kradzieży pojazdu m-ki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...), pojazdu m-ki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) oraz pojazdu m-ki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...), poprzez udostępnienie pomieszczeń służących do ukrycia skradzionego mienia, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych, polegającego na przyjęciu, że J. C. dopuścił się popełnienia czynów zabronionych, choć zgodnie z zasadą in dubio pro reo, niedające się usunąć wątpliwości rozstrzyga się na korzyść oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należałoby wykazać, czego obrońca oskarżonego nie zdołał uczynić, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy ( art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424§1pkt1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991 r., nr 7-9, poz. 41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999 r., nr 2 poz.6). Wbrew zarzutom zawartym w punkcie pierwszym apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego J. C., w ocenie sądu okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd I instancji z dowodów ujawnionych w toku przewodu sądowego, odpowiada zasadom logicznego rozumowania i wskazaniom wiedzy oraz doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala na przyjęcie, iż w niniejszej sprawie sąd rejonowy przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mogącego mieć wpływ na treść wydanego orzeczenia. Rację ma obrońca oskarżonego, że sąd I instancji nie powinien ustalać stanu faktycznego w oparciu o treść notatki urzędowej z rozpytania w dniu 24 marca 2018 roku J. C. przez funkcjonariusza Policji K. S. ( k-51). Sąd okręgowy dopuścił dowód z zeznań świadka K. S. na okoliczność przeprowadzonych czynności podczas przeszukania w dniu 24 marca 2018 roku w posesji J. C., gdzie ujawniono części z porozbieranych samochodów. Świadek potwierdził, że sporządził notatkę z rozpytania J. C. ( k-51) i po odczytaniu przez sąd II instancji zeznał, że zgadza się z jej treścią. Podobnie sporządził notatkę z rozpytania B. C. (1) w tym samym dniu ( k-52). Niezależnie od treści sporządzonych notatek urzędowych podnieść należy, że z przeprowadzonego przez sąd II instancji postępowania dowodowego wynika, iż posesja, w której ujawniono ,,dziuplę", gdzie były rozbierane przez obywateli (...) kradzione samochody znajdowała się w miejscowości (...) i jej właścicielem był J. C., który tego faktu nie kwestionował. Z wyjaśnień oskarżonego B. C. (1) złożonych w postępowaniu przygotowawczym wynika ( k-82), że ojciec mówił mu ,, że T. u nas zostanie, a jego koledzy będą sobie przeładowywali jakieś busy." Była zatem rozmowa J. C. z T. Y. lub jego rodakami, ponieważ jemu pozwolił zostać na swojej posesji, udostępnił praktycznie wszystkie pomieszczenia na niej dając dostęp do kluczy i nie obawiał się, że zupełnie obcy człowiek ( obywatel (...)) może w nocy dokonać kradzieży i szybkiej sprzedaży np. trzody chlewnej znajdującej się na tej posesji . Tego rodzaju postępowanie J. C. świadczy o tym, że porozumiał się z T. Y. co do faktycznej jego działalności - to jest rozbierania samochodów przywożonych na tą posesję w jednym z pomieszczeń budynku tam znajdującego się. Logiczne było zachowanie J. C. , że przekazał informację synowi o wyrażeniu zgody na przeładowywanie samochodów T. Y. na tej posesji. Informacja ta praktycznie oznaczała jedno ,,syn miał się nie interesować tym co robi T. Y. ze swoimi rodakami na jego posesji". Podobnie J. C. w złożonych wyjaśnieniach w postępowaniu przygotowawczym ( k-86) przyznał , że wyraził zgodę kolegom T. Y. o imieniu A. i I. na przeładowywanie auta na jego posesji. Samochody, które zostały opisane w zarzutach postawionych oskarżonym, były skradzione na terenie (...) w okresie od 13 marca 2018 roku do 19/20 marca 2018 roku, co wynika z ustaleń sądu I instancji. Samo dokonanie kradzieży przy sprzęcie elektronicznym jakim posługują się złodzieje nie jest skomplikowane. Problem zaczyna się z szybkim ukryciem takiego samochodu. Pojazdy kradzione na terenie (...) były przewiezione na posesję w miejscowości (...), gdzie T. Y. ze swoimi rodakami dokonywał ich natychmiastowej rozbiórki. Na posesji tej zabezpieczono także dużo części z innych samochodów, a więc była to działalność rozwinięta na szeroką skalę i bardzo dochodowa, co wiadomo z urzędu. Części z luksusowych samochodów cieszą się bardzo dużym popytem. Aby tego rodzaju działalność bezpiecznie prowadzić muszą być odpowiednie warunki. Posesja J. C. była ,, idealna" na ,,dziuplę samochodową" (znajdowała się na uboczu- blisko lasu, ogrodzona była wysokim murem, nie było bezpośrednich sąsiadów, był na tej posesji odpowiedni budynek, w którym można było rozbierać samochody o większych gabarytach). Aby zapewnić bezpieczeństwo T. Y. ( i sobie) oskarżony J. C. musiał ostrzec syna, żeby nie interesował się tym co robi T. Y. na jego posesji i stąd przekazał informację o przeładowywaniu samochodów lub towaru. W sposób naturalny tym co robi T. Y. nie interesowała się też B. C. (2), bo wiedziała że jej były mąż go sprowadził na tą posesję i to on z nim wszystko uzgodnił. Jest także rzeczą oczywistą, że J. C. udzielił zgody na rozbieranie samochodów przez T. Y. na swojej posesji zanim dokonano ich kradzieży, gdyż w przeciwnym razie przy codziennych wizytach B. C. (1) i B. C. (2) w tej posesji w związku z prowadzoną hodowlą świń niewątpliwie szybko doszłoby do ujawnienia tego procederu i mogła być zawiadomiona Policja i to bez konsultacji z J. C.. J. C. nie musiał precyzyjnie wiedzieć o pochodzeniu samochodów rozbieranych na jego posesji, ale jako osoba dorosła, w pełni poczytalna i wcześniej trudniąca się sprowadzaniem samochodów z zagranicy wiedział, że są to samochody pochodzące z kradzieży, gdyż nikt nie rozbiera luksusowych samochodów zakupionych z legalnego źródła. Udzielając zgody T. Y. lub jego rodakom go odwiedzającym na rozbieranie sprowadzanych samochodów na jego posesję, udzielił pomocnictwa do dokonania kradzieży tych samochodów. Ponadto nielogiczne jest, aby były kradzione samochody na terenie (...) i dostarczane na posesję J. C. bez jego zgody, a dopiero po ich kradzieży T. Y. próbowałby rozmawiać na ten temat z J. C., który mógłby wówczas osobiście powiadomić Policję o takiej propozycji i natychmiast ,,pozbyć" się T. Y.. W realiach przedmiotowej sprawy nie doszło do obrazy przepisów postępowania , która miała wpływ na treść wydanego orzeczenia - tj. art. 5 § 2 kpk, gdyż ustalenia dokonane przez sąd I instancji, z których wynika, że J. C. wyraził zgodę T. Y. na rozbieranie kradzionych samochodów na swojej posesji pozostają pod ochroną art, 7 kpk.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego J. C. od dokonania przypisanych mu czynów lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sadowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut zawarty w punkcie pierwszym apelacji obrońcy oskarżonego J. C., to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego J. C. od dokonania przypisanych mu czynów w zaskarżonym wyroku. Sąd okręgowy nie znalazł także podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku w stosunku do oskarżonego J. C. i przekazania sprawy w tej części do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.5.

Zarzut drugi (II) apelacji obrońcy oskarżonego J. C. dotyczył obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu, a mianowicie art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 279 k.k., polegającą na uznaniu przez Sąd Rejonowy, że pomocnictwa do kradzieży samochodu można dokonać po dokonaniu kradzieży tego samochodu poprzez użyczenie po jego kradzieży nieruchomości osobom trzecim w celu jego demontażu w sytuacji gdy nie jest możliwe dokonanie pomocnictwa do kradzieży działając w czasie, gdy czynność sprawcza kradzieży została już zakończona.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zawarty w punkcie drugim apelacji obrońcy oskarżonego J. C. okazał się w takim stopniu zasadny, że sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i przyjął, iż J. C. popełnił trzy przestępstwa wypełniające dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 278 § 1 kk i art. 4 § 1 kk. Z wyjaśnień oskarżonego J. C. wynika, że na początku marca 2018 roku zatrudnił T. Y. do pomocy przy hodowli świń i taką informację przekazał synowi i żonie. Wówczas musiała być rozmowa oskarżonego z T. Y. na temat wyrażenia zgody na rozbieranie sprowadzanych samochodów na jego posesję, gdzie na stałe przebywał T. Y.. Jest rzeczą oczywistą , że T. Y. nie szukał pracy jako pomocnik przy hodowli trzody chlewnej (za którą to pracę nie otrzymywał żadnego wynagrodzenia) tylko był w kontakcie z innymi obywatelami (...) którzy pomagali mu rozbierać skradzione samochody. Podnieść należy, że gdyby T. Y. wynajął od J. C. posesję (na uboczu), w której nikt nie przebywał, to wówczas oskarżony J. C. mógłby faktycznie nie posiadać wiedzy o rozbieraniu kradzionych samochodów na tej posesji. Tymczasem w realiach przedmiotowej sprawy jest zupełnie inaczej. T. Y. rozbierał z kolegami z (...) kradzione samochody na posesji, w której codziennie przebywali B. C. (1) i B. C. (2), a także co dwa - trzy dni przyjeżdżał tam J. C.. Naiwnością byłoby ustalenie, że oskarżony J. C. (właściciel posesji) nie wiedział, iż w jednym z pomieszczeń budynku gospodarczego są rozbierane samochody. Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w części 3.4 uzasadnienia. Zasadny jest natomiast zarzut obrońcy oskarżonego J. C. dotyczący obrazy prawa materialnego poprzez przyjęcie, że oskarżony działaniem swoim dopuścił się przestępstw wypełniających dyspozycję art 18 § 3 kk w zw. z art. 279 § 1 kk. Z opisu czynów zarzuconych w akcie oskarżenia i przypisanych oskarżonemu J. C. przez sąd I instancji w zaskarżonym wyroku wynika, że ,,udzielił pomocy do kradzieży" poszczególnych samochodów opisanych w zarzutach. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego nie wynika, że oskarżony wiedział, iż rozbierane samochody będą sprowadzane na jego posesję po dokonaniu ich kradzieży z włamaniem. Sąd okręgowy zmienił kwalifikację prawną czynów przypisanych oskarżonemu J. C. na art. 18 § 3 kk w zw. z art. 278 § 1 kk i art. 4 § 1 kk.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie J. C. od przypisanych mu czynów lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sadowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zasadniczo niezasadny okazał się zarzut zawarty w punkcie drugim apelacji obrońcy oskarżonego J. C., to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego J. C. od dokonania przypisanych mu czynów. Sąd okręgowy nie znalazł także podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku w stosunku do oskarżonego J. C. i przekazania sprawy w tej części do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.6.

Zarzut trzeci (III) apelacji obrońcy oskarżonego dotyczył rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec J. C. kary 2 lat i 10 miesięcy pozbawienia wolności, przy wymierzeniu której Sąd Rejonowy nie nadał właściwego znaczenia występującym w sprawie okolicznościom, takim jak: postawa oskarżonego w toku postępowania oraz jego właściwości i warunki osobiste, a których należyte uwzględnienie winno skutkować uznaniem, iż w przypadku J. C. zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek przemawiający za zastosowaniem wobec niego instytucji z art. 60 § 2 k.k. i w konsekwencji orzeczenie wobec oskarżonego kary nadzwyczajnie złagodzonej.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w części dotyczącej zmiany kwalifikacji prawnej przypisanych czynów oskarżonemu J. C. oraz wymierzonych kar jednostkowych i kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny w ten sposób, że przyjął , iż oskarżony J. C. dopuścił się czynów polegających na tym, że :

a) w okresie bliżej nieustalonym do dnia 24 marca 2018 roku działając w zamiarze , aby inne osoby dokonały czynu zabronionego swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie udzielając pomocy do kradzieży samochodu marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) o wartości 106000 złotych dokonanej na terenie (...) na szkodę firmy (...), D. D. 75, (...) D., poprzez udostępnienie pomieszczeń służących do ukrycia skradzionego mienia, a mieszczących się na terenie posesji w miejscowości P., woj. (...), gdzie pojazd ten był następnie rozmontowywany na części,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 18§ 3 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 4 §1kk i na podstawie art. 19 §1kk w zw. z art. 278 §1kk i art. 33 § 2 i 3 kk i wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej kary grzywny na kwotę 10 złotych,

b) w okresie bliżej nieustalonym do dnia 24 marca 2018 roku działając w zamiarze, aby inne osoby dokonały czynu zabronionego swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie udzielając pomocy do kradzieży samochodu marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) o wartości 90000 złotych dokonanej na terenie (...) na szkodę firmy (...).V., (...) EG (...) poprzez udostępnienie pomieszczeń służących do ukrycia skradzionego mienia, a mieszczących się na terenie posesji w miejscowości P., woj. (...), gdzie pojazd ten był następnie rozmontowywany na części,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 18§ 3 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i na podstawie art. 19 §1kk w zw. z art. 278 §1kk i art. 33 § 2 i 3 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej kary grzywny na kwotę 10 złotych,

c) w okresie bliżej nieustalonym do dnia 24 marca 2018 roku działając w zamiarze, aby inne osoby dokonały czynu zabronionego swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie udzielając pomocy do kradzieży samochodu marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) o wartości 77000 złotych dokonanej na terenie (...) na szkodę firmy (...).W. M., poprzez udostępnienie pomieszczeń służących do ukrycia skradzionego mienia, a mieszczących się na terenie posesji w miejscowości P., woj. (...), gdzie pojazd ten był następnie rozmontowywany na części,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 18§ 3 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i na podstawie art. 19 §1kk w zw. z art. 278 § 1 kk i art. 33 § 2 i 3 kk i wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej kary grzywny na kwotę 10 złotych;

Na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk w zw. z art. 86 § 1 kk połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny orzeczone w punktach od 2a do 2c wyroku sądu okręgowego i wymierzył oskarżonemu J. C. karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 250 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennych grzywny na kwotę 10 złotych.

W realiach przedmiotowej sprawy oskarżonemu zostały przypisane czyny o bardziej korzystnej kwalifikacji prawnej, co ma wpływ na wymiar kary. Ponadto sąd okręgowy ustalił, iż nastąpiło zatarcie skazania w związku z wydaniem wobec J. C. prawomocnego wyroku skazującego przez Sąd Rejonowy w Radomsku w dniu 13 marca 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K 400/17. Mając powyższe okoliczności na uwadze sąd okręgowy uznał zarzut apelacyjny obrońcy oskarżonego za częściowo zasadny i obniżył wymierzoną w stosunku do oskarżonego J. C. karę łączną pozbawienia wolności i grzywny za przypisane mu czyny. Nie zachodzi natomiast w przedmiotowej sprawie szczególnie uzasadniony wypadek do zastosowania wobec J. C. instytucji z art. 60 § 2 kk i w tej części zarzut apelacyjny obrońcy oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu kary w dolnej granicy ustawowego zagrożenia przewidzianego za przypisane wyrokiem sądu a quo czyny lub kary nadzwyczajnie złagodzonej.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro częściowo zasadny okazał się zarzut zawarty w punkcie trzecim apelacji obrońcy oskarżonego J. C., to sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i wymierzył oskarżonemu za przypisane mu czyny karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 250 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennych grzywny na kwotę 10 złotych. Podnieść należy, że oskarżony mimo zmiany kwalifikacji prawnej ( na korzystniejszą) przypisanych mu czynów nie może mieć wymierzonych niższych kar jednostkowych pozbawienia wolności i grzywny oraz niższej kary łącznej, gdyż przypisane mu czyny charakteryzują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości i są nagminne na terenie nie tylko Polski , ale i innych krajów. Tylko właściwa represja karna może spowodować , że proceder kradzieży samochodów w celu ich rozbierania na części zostanie zmniejszony. Dostrzec należy, że gdyby nie osoby udostępniające swoje posesje złodziejom na tzw. ,,dziuple samochodowe", to kradzieży byłoby niewątpliwie mniej. Orzeczona wobec oskarżonego J. C. kara łączna pozbawienia wolności i grzywny spełnia swe cele w zakresie obu prewencji, a także spełnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

3.7.

Zarzut pierwszy (I) apelacji obrońcy oskarżonych J. C. i B. C. (1) dotyczył rażącej obrazy przepisów postępowania karnego - art. 5 § 2 kpk, mającej wpływ na treść orzeczenia, polegającej na rozstrzygnięciu nie dających się usunąć wątpliwości na niekorzyść oskarżonych i oparcie orzeczenia Jedynie na podstawie dowodów ich obciążających, z pominięciem dowodów odciążających bez należytego uzasadnienia takiego stanowiska,

- rażącą obrazę przepisów postępowania karnego procesowego- art. 7 i art. 410 kpk, która miała istotny wpływ na treść wyroku, polegającą na dokonaniu dowolnej, a nie swobodnej ocenie materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania, z naruszeniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut pierwszy zawarty w apelacji obrońcy oskarżonych odnośnie B. C. (1) jest zasadny i aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia. Zarzut ten nie jest zasadny w stosunku do oskarżonego J. C. i aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.4 uzasadnienia sądu okręgowego.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonych od dokonania przypisanych im czynów lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zasadny okazał się zarzut pierwszy zawarty w apelacji obrońcy oskarżonych w stosunku do B. C. (1), to sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił tego oskarżonego od dokonania przypisanych mu czynów. W stosunku do oskarżonego J. C. zarzut pierwszy zawarty w apelacji obrońcy oskarżonych nie zasługiwał na uwzględnienie , stąd brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego J. C. od dokonania przypisanych mu czynów. Sąd okręgowy nie znalazł także podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku w stosunku do oskarżonego J. C. i przekazania sprawy w tej części do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.8.

Zarzut drugi (II) apelacji obrońcy oskarżonych dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na treść wyroku, poprzez wyrażenie błędnego poglądu, iż dowody ujawnione na rozprawie i ustalone na ich podstawie okoliczności są wystarczające do uznania za udowodniony fakt popełnienia przez oskarżonego B. C. (1) przestępstw z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 279 § 1 kk, opisanych w pkt I ppkt a, b, c wyroku oraz oskarżonego J. C. przestępstw z art. 18 § 3 kk w zw. z art. 279 § I kk, opisanych w pkt 3 ppkt a, b, c wyroku, co w konsekwencji spowodowało ich skazanie, podczas gdy te dowody i okoliczności, a zwłaszcza błędnie ocenione przez Sąd wyjaśnienia oskarżonych, zeznania świadków oraz dowody rzeczowe, prowadzą do jednoznacznego wniosku, że oskarżeni nie popełnili zarzucanych im przestępstw, ewentualnie mogli popełnić przestępstwo z art. 292 § 1 kk.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W stosunku do oskarżonego B. C. (1) ustosunkowanie się do tego zarzutu jest bezprzedmiotowe , gdyż sąd okręgowy uniewinnił go od dokonania przypisanych mu czynów (art. 436 kpk). Zarzut zawarty w punkcie II apelacji obrońcy oskarżonych okazał się w takim stopniu zasadny, że sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i przyjął, iż J. C. popełnił trzy przestępstwa wypełniające dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 278 §1 kk i art. 4 § 1 kk. Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.5 uzasadnienia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie J. C. od przypisanych mu czynów lub uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sadowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro niezasadny okazał się zarzut zawarty w punkcie drugim apelacji obrońcy oskarżonych w stosunku do J. C., to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i uniewinnienia oskarżonego J. C. od dokonania przypisanych mu czynów. Sąd okręgowy nie znalazł także podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku w stosunku do oskarżonego J. C. i przekazania sprawy w tej części do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.9.

Zarzut trzeci (III) apelacji dotyczył naruszenie prawa materialnego, tj. art. 46 kk, poprzez jego zastosowanie i orzeczenie w stosunku do oskarżonych B. C. (1) i J. C. obowiązku naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości, podczas gdy z uwagi na podrzędną rolę oskarżonych w przestępstwie oraz nieuzyskanie przez nich żadnych korzyści majątkowych, nie było konieczne orzeczenie wobec nich obowiązku naprawienia szkody w całości i zasadne było w ogóle nieorzekanie tego obowiązku, który powinien być orzeczony wobec sprawców kradzieży.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W stosunku do oskarżonego B. C. (1) ustosunkowanie się do tego zarzutu jest bezprzedmiotowe , gdyż sąd okręgowy uniewinnił go od dokonania przypisanych mu czynów ( art. 436 kpk). Zarzut zawarty w punkcie trzecim apelacji obrońcy oskarżonych w stosunku do J. C. nie jest zasadny. Oskarżony J. C. działając umyślnie pomógł sprawcom kradzieży samochodów, które były na jego posesji rozbierane na części. Zasadne zatem było nałożenie na niego obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem w całości (zobacz wyrok z dnia 24.02.2022 SO w Olsztynie wydany w sprawie II K 100/21). Samochody, które zostały skradzione opisane w czynach przypisanych oskarżonemu w wyroku sądu okręgowego nie były ubezpieczone i ich właściciele nie uzyskali odszkodowania z firm ubezpieczeniowych , ani szkoda nie została im naprawiona. Sąd okręgowy z uwagi na kierunek apelacji (tylko na korzyść oskarżonego) nie wyeliminował obowiązku solidarnego naprawienia szkody przez J. C. doprecyzowując, że ma to uczynić z innymi osobami , w stosunku do których materiały o dokonanie kradzieży z włamaniem przedmiotowych samochodów zostały wyłączone do odrębnego rozpoznania. Są to obywatele (...) A. K. i T. Y., którzy mają postawione zarzuty z art. 279 §1 kk w sprawie PR. Ds.2454.2019 prowadzonej przez Prokuraturę Rejonową w Radomsku.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i nieorzekanie wobec oskarżonych obowiązku naprawienia szkody lub orzeczenie jej w części.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W stosunku do oskarżonego B. C. (1) ustosunkowanie się do tego zarzutu jest bezprzedmiotowe , gdyż sąd okręgowy uniewinnił go od dokonania przypisanych mu czynów ( art. 436 kpk).Skoro niezasadny okazał się zarzut zawarty w punkcie trzecim apelacji obrońcy oskarżonych w stosunku do J. C., to brak było podstaw prawnych do zmiany zaskarżonego wyroku i zasądzenia obowiązku naprawienia wyrządzonej szkody przestępstwem w części.

3.10.

Zarzut czwarty (IV) zawarty w apelacji obrońcy oskarżonych B. C. i J. C. dotyczył błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mającego wpływ na jego treść, polegający na niewłaściwym ustaleniu wartości skradzionego mienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd okręgowy dopuścił dowód z opinii pisemnej wydanej przez biegłego sądowego w zakresie techniki samochodowej, wyceny wartości pojazdów, kalkulacji kosztów , jakości napraw, likwidacji szkód komunikacyjnych OC i AC A. F. na okoliczność ustalenia wartości skradzionych samochodów opisanych w czynach przypisanych oskarżonemu J. C.. Z treści wydanej opinii wynika, że wartość skradzionych pojazdów opisanych w zarzuconych oskarżonym czynach wynosiła :

- samochodu marki M. (...) nr rej (...) nie mniej niż 156 100 złotych brutto,

-samochodu marki M. (...) nr rej (...) nie mniej niż 192 900 złotych brutto,

-samochodu marki M. (...) nr rej (...) nie mniej niż 141 100 złotych brutto.

Przyjęta wartość skradzionych samochodów w czynach przypisanych oskarżonemu J. C. jest znacznie mniejsza i korzystniejsza dla oskarżonego ( taka jak w akcie oskarżenia). Biorąc pod uwagę kierunek apelacji (tylko na korzyść oskarżonego), sąd okręgowy nie weryfikował wartości skradzionych samochodów w czynach przypisanych oskarżonemu J. C..

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w zakresie ustalenia mniejszej wartości skradzionych samochodów.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut zawarty w zarzucie czwartym apelacji obrońcy oskarżonych nie zasługiwał na uwzględnienie, to sąd okręgowy nie zmienił wartości ( na mniejsze) skradzionych samochodów w czynach przypisanych oskarżonemu J. C..

3.11.

Zarzut piąty (V) apelacji obrońcy oskarżonych J. C. i B. C. (1) dotyczył rażącej niewspółmierności wymierzonych oskarżonym kar jednostkowych i kar łącznych pozbawienia wolności, wskutek nadmiernej ich wysokości, wynikającej z niedostatecznego uwzględnienia przy wymiarze kar okoliczności łagodzących, w szczególności sposobu zachowania się oskarżonych, rodzaju i stopnia naruszenia ciążących na nich obowiązków, ich właściwości i warunków osobistych oraz sposobu życia przed popełnieniem przestępstw, powodujących, że czyny oskarżonych nie cechują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości, dlatego też wymierzone kary jednostkowe oraz kary łączne Są nadmiernie dolegliwe i nie spełniają swoich ustawowych wymogów zapobiegawczych i wychowawczych w stosunku do oskarżonych, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, Jednocześnie obrońca oskarżonych wniósł o zmianę kwalifikacji prawnej czynów przypisanych J. C. na czyny wypełniające dyspozycję art. 292 §1 kk.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W stosunku do oskarżonego B. C. (1) ustosunkowanie się do tego zarzutu jest bezprzedmiotowe , gdyż sąd okręgowy uniewinnił go od dokonania przypisanych mu czynów ( art. 436 kpk). Częściowo zasadny jest zarzut zawarty w punkcie piątym apelacji obrońcy oskarżonych w stosunku do J. C.. Aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.6 uzasadnienia. Odnośnie kwalifikacji prawnej czynów przypisanych J. C. aktualne są rozważania sądu okręgowego zawarte w punkcie 3.4 uzasadnienia.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i przyjęcie, że oskarżony J. C. dopuścił się czynów wypełniających dyspozycję art .292 §1 kk i wymierzenie mu za każdy z czynów kary 6 miesięcy oraz kary łącznej 1 roku pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro częściowo zasadny okazał się zarzut zawarty w punkcie piątym apelacji obrońców oskarżonych w stosunku do J. C., to sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i wymierzył oskarżonemu za przypisane mu czyny karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 250 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennych grzywny na kwotę 10 złotych. Podnieść należy, że oskarżony mimo zmiany kwalifikacji prawnej (na korzystniejszą) przypisanych mu czynów nie może mieć wymierzonych niższych kar jednostkowych pozbawienia wolności i grzywny za przypisane czyny oraz niższej kary łącznej, gdyż przypisane mu czyny charakteryzują się znacznym stopniem społecznej szkodliwości i są nagminne na terenie nie tylko Polski, ale i innych krajów. Tylko właściwa represja karna może spowodować, że proceder kradzieży samochodów w celu ich rozbierania na części zostanie zmniejszony. Dostrzec należy, że gdyby nie osoby udostępniające swoje posesje złodziejom na tzw. ,,dziuple samochodowe" , to kradzieży byłoby niewątpliwie mniej. Orzeczona wobec oskarżonego J. C. kara łączna pozbawienia wolności i grzywny spełnia swe cele w zakresie obu prewencji, a także spełnia potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1. uniewinnił oskarżonego B. C. (1) od dokonania przypisanych mu czynów w punkcie 1 i uchylił rozstrzygnięcia zawarte w punktach 2, 5,7 i 9;

2. oskarżonego J. C. w miejsce przypisanych mu czynów w punkcie 3 w podpunktach od 3a) do 3c) uznał za winnego tego, że:

a) w okresie bliżej nieustalonym do dnia 24 marca 2018 roku działając w zamiarze,aby inne osoby dokonały czynu zabronionego swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie udzielając pomocy do kradzieży samochodu marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) o wartości 106000 złotych dokonanej na terenie (...) na szkodę firmy (...), D. D. 75, (...) D., poprzez udostępnienie pomieszczeń służących do ukrycia skradzionego mienia, a mieszczących się na terenie posesji w miejscowości P., woj. (...), gdzie pojazd ten był następnie rozmontowywany na części,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1kk i na podstawie art. 19 §1kk w zw. z art. 278 § 1kk i art. 33 §2 i 3 kk i wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej kary grzywny na kwotę 10 złotych,

b) w okresie bliżej nieustalonym do dnia 24 marca 2018 roku działając w zamiarze, aby inne osoby dokonały czynu zabronionego swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie udzielając pomocy do kradzieży samochodu marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) o wartości 90000 złotych dokonanej na terenie (...) na szkodę firmy (...).V., (...) EG (...) poprzez udostępnienie pomieszczeń służących do ukrycia skradzionego mienia, a mieszczących się na terenie posesji w miejscowości P., woj. (...), gdzie pojazd ten był następnie rozmontowywany na części,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 4 § 1 kk i na podstawie art. 19 § 1kk w zw. z art. 278 § 1kk i art. 33 § 2 i 3 kk wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej kary grzywny na kwotę 10 złotych,

c) w okresie bliżej nieustalonym do dnia 24 marca 2018 roku działając w zamiarze, aby inne osoby dokonały czynu zabronionego swoim zachowaniem ułatwił jego popełnienie udzielając pomocy do kradzieży samochodu marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) o wartości 77000 złotych dokonanej na terenie (...) na szkodę firmy (...).W. M., poprzez udostępnienie pomieszczeń służących do ukrycia skradzionego mienia, a mieszczących się na terenie posesji w miejscowości P., woj. (...), gdzie pojazd ten był następnie rozmontowywany na części,

to jest przestępstwa wypełniającego dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 278 § 1 kk w zw. z art. 4 §1kk i na podstawie art. 19 §1kk w zw. z art. 278 § 1 kk i art. 33 §2 i 3 kk i wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności i 100 stawek dziennych grzywny, przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej kary grzywny na kwotę 10 złotych;

3. w punkcie 4 w miejsce orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności i grzywny, na podstawie art. 85§1 i 2 kk w zw. z art. 86 § 1kk połączył jednostkowe kary pozbawienia wolności i grzywny orzeczone w punktach od 2a do 2c wyroku sądu okręgowego i wymierzył oskarżonemu J. C. karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 250 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennych grzywny na kwotę 10 złotych;

4. w punkcie 6 :

a) w podpunkcie d) w miejsce sformułowania ,, pozostałymi osobami" przyjął sformułowanie ,, innymi osobami, w stosunku do których materiały zostały wyłączone do odrębnego postępowania” oraz w miejsce sformułowania ,,w punkcie 3a wyroku” przyjął sformułowanie ,, w punkcie 2a wyroku sądu okręgowego,”

b ) w podpunkcie e) w miejsce sformułowania ,, pozostałymi osobami" przyjął sformułowanie ,, innymi osobami, w stosunku do których materiały zostały wyłączone do odrębnego postępowania” oraz w miejsce sformułowania ,,w punkcie 3b wyroku” przyjął sformułowanie ,, w punkcie 2b wyroku sądu okręgowego,”

c) w podpunkcie f) w miejsce sformułowania ,, pozostałymi osobami" przyjął sformułowanie ,, innymi osobami, w stosunku do których materiały zostały wyłączone do odrębnego postępowania” oraz w miejsce sformułowania ,,w punkcie 3c wyroku” przyjął sformułowanie ,, w punkcie 2c wyroku sądu okręgowego.”

W pozostałej części sąd okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok i uniewinnił oskarżonego B. C. (1) od dokonania przypisanych mu czynów w zaskarżonym wyroku z uwagi na okoliczności opisane w punkcie 3.1 uzasadnienia.

W stosunku do oskarżonego J. C. sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok z uwagi na okoliczności opisane w punkcie 3.5 uzasadnienia.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt III wyroku sądu okręgowego.

O kosztach sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 634 kpk. Sąd okręgowy zasądził od oskarżonego J. C. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 800 złotych opłaty za obie instancje, zgodnie z art. 2 ust 1 pkt 4 w zw. z art. 3 ust 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych ( tj. Dz. U nr 49 poz.223 z późn. zm.) oraz kwotę 1267,56 złotych z tytułu zwrotu wydatków poniesionych w postępowaniu odwoławczym. Kwota ta stanowi połowę wydatków jakie tymczasowo wyłożył Skarb Państwa w postępowaniu odwoławczym na koszty związane z opinią biegłego sądowego, ryczałtem za doręczenia powiadomień o rozprawie i uzyskaniem danych o karalności, gdyż w związku z uniewinnieniem oskarżonego B. C. (1) drugą połowę wydatków ponosi Skarb Państwa.

Punkt IV wyroku sądu okręgowego.

Sąd Okręgowy kosztami procesu w części dotyczącej oskarżonego B. C. (1) obciążył Skarb Państwa, zgodnie z treścią art. 632 pkt 2 kpk.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonych B. C. (1) i J. C.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące uznania oskarżonych J. C. i B. C. (1) za winnych dokonania przypisanych im czynów. Z ostrożności procesowej skarżone jest rozstrzygniecie dotyczące kwalifikacji prawnej czynów przypisanych oskarżonym oraz wymiaru kary.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego B. C. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie sądu I instancji uznające, że oskarżony B. C. (1) popełnił przypisany mu czyn

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego J. C..

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygniecie uznające, ze J. C. popełnił przypisany mu czyn, a z ostrożności procesowej skarżone jest rozstrzygniecie dotyczące wymierzonej mu kary.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana