Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IX U 272/22

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 15 kwietnia 2022r., znak i numer sprawy (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., na podstawie art. 18 ust. 1 i ust. 3-6 ustawy z dnia 25 czerwca 1999r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, odmówił M. M. (1) prawa do świadczenia rehabilitacyjnego, z uwagi na uznanie jej za osobę zdolną do pracy.

Od powyższej decyzji odwołała się M. M. (1), wnosząc o jej zmianę poprzez przyznanie jej prawa do świadczenia rehabilitacyjnego począwszy od dnia 1 lutego 2022r. Wskazała, że jej stan zdrowia i zdolność do pracy zostały ocenione w sposób nieprawidłowy, co wynika z niezapoznania się przez organ rentowy z całokształtem dokumentacji medycznej oraz z zaniechania przeprowadzenia bezpośredniego badania. Podkreśliła, że decyzja Zakładu pozostaje w sprzeczności z orzeczeniem lekarza medycyny pracy oraz z orzeczeniem samego organu o konieczności rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania w całości, powołując się na orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 5 kwietnia 2022r. uznające M. M. (1) za zdolną do pracy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. (1) ma wykształcenie średnie zawodowe. Ostatnie wykonywane zatrudnienie to operator produkcji.

Dowód: wywiad zawodowy k. 27 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organu.

W związku zespołem bólowym kręgosłupa i stawów na tle dyskopatii i zmian zwyrodnieniowych była niezdolna do pracy do dnia 31 stycznia 2022r. Wykorzystała pełen okres zasiłkowy.

Dowód: zaświadczenie k. 24-25, dokumentacja medyczna k. 34-38 dokumentacji lekarsko-orzeczniczej organu oraz k. 21-25 i 27 akt sprawy.

W dniu 3 marca 2022r. lekarz orzecznik wydał zaocznie opinię o braku podstaw do przyznania M. M. (1) prawa do świadczenia rehabilitacyjnego. Rozpoznając u niej zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, nadciśnienie tętnicze, zapalenie immunologiczne tarczycy i gontarozę wskazał, iż dokumentacja medyczna nie zawiera pełnych danych oraz istotnych badań diagnostycznych potwierdzających istnienie powyższych schorzeń.

Komisja lekarska w dniu 5 kwietnia 2022r. stwierdziła u M. M. (1) ogólną sprawność ruchową dobrą, brak niedowładów, brak odruchów kolanowych, ujemne objawy podrażnieniowe, niezaburzoną równowagę, rozpoznając jednocześnie zespół bólowy kręgosłupa l/s w przebiegu zmian dyskopatyczno-zwyrodnieniowych. Na tej podstawie komisja uznała M. M. (1) za osobę zdolną do pracy.

Dowód: opinia lekarska z dnia 03.03.2022r. - k. 28 dokumentacji lekarsko-orzeczniczej organu, opinia lekarska z dnia 05.04.2022r. - k. 39-39v. dokumentacji lekarsko-orzeczniczej organu.

W dniu 13 stycznia 2022r. organ wydał wobec M. M. (1) orzeczenie w sprawie potrzeby rehabilitacji leczniczej w ramach prewencji rentowej uznając, iż stopień naruszenia sprawności jej organizmu (narządu ruchu) taką rehabilitację uzasadnia.

W okresie od 13 maja 2022r. do 5 czerwca 2022r., w związku ze zmianami zwyrodnieniowymi kręgosłupa z wielopoziomową dyskopatią odcinka l-s, M. M. (1) odbyła rehabilitację leczniczą w ramach prewencji rentowej ZUS. Rehabilitacja ta przyniosła dobry efekt kliniczny.

Dowód: dokumentacja rehabilitacji leczniczej - k. 27, orzeczenie - k. 3 akt organu w zakresie prowadzenia rehabilitacji leczniczej, skierowanie - k. 5 akt organu w zakresie prowadzenia rehabilitacji leczniczej, opinia lekarska z dnia 13.01.2022r. - k. 22 dokumentacji orzeczniczo-lekarskiej organu.

W dniu 16 marca 2022r., po dokonanym badaniu kontrolnym przez lekarza medycyny pracy, M. M. (1) została uznana za niezdolną do pracy w charakterze operatora produkcji.

Dowód: orzeczenie lekarskie nr 133/03/22 k. 27.

Stan zdrowia M. M. (1) po 31 stycznia 2022r. czynił ją niezdolną do wykonywania pracy i dawał podstawę do przyznania świadczenia rehabilitacyjnego do 5 czerwca 2022r., z uwagi na utrzymujący się zespół bólowy kręgosłupa i stawów na podłożu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego.

Dowód: opinia biegłych sądowych z zakresu ortopedii A. K. i neurologii B. M. (1) k. 28-35.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1732) świadczenie rehabilitacyjne przysługuje ubezpieczonemu, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy, przy czym świadczenie rehabilitacyjne przysługuje przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. O okolicznościach, o których mowa wyżej orzeka lekarz orzecznik Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Oznacza to, że przyznanie prawa do świadczenia rehabilitacyjnego uwarunkowane jest łącznym zaistnieniem dwóch przesłanek: dalszą niezdolnością do pracy po wyczerpaniu okresu zasiłkowego oraz rokowaniem odzyskania zdolności w wyniku kontynuowania leczenia lub rehabilitacji leczniczej.

Stan faktyczny sprawy Sąd ustalił na podstawie zebranych w niniejszej sprawie dokumentów, w szczególności zebranych przez organ rentowy i dokumentacji medycznej przedłożonej przez ubezpieczoną. Prawdziwości i rzetelności sporządzenia tych dokumentów strony nie kwestionowały, również Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić im tych przymiotów. Stąd też, stały się one miarodajne dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie.

Bezspornym między stronami był fakt, iż ubezpieczona do 31 stycznia 2022r. pobierała zasiłek chorobowy z uwagi na zespół bólowy kręgosłupa na tle zmian zwyrodnieniowych. Sporną kwestią pozostawała ocena stanu zdrowia ubezpieczonej po tym okresie. W związku z rozbieżnymi stanowiskami stron co do faktu odzyskania przez ubezpieczoną zdolności do pracy, Sąd uznał za celowe dopuszczenie dowodu z opinii biegłych sądowych posiadających wiadomości specjalne z zakresu ortopedii i neurologii.

Biegły ortopeda A. K. i biegła neurolog B. M. (2) w wyniku analizy akt sprawy, w tym dokumentacji medycznej, oraz po badaniu ubezpieczonej rozpoznali u niej przebyty zespół bólowy kręgosłupa i stawów na podłożu zmian zwyrodnieniowo-dyskopatycznych kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, stwierdzając, iż ubezpieczona była po dniu 31 stycznia 2022r. niezdolna do pracy, a zdolność tą odzyskała po okresie leczenia i rehabilitacji w dniu 6 czerwca 2022r. Biegli zaznaczyli, że za taką oceną przemawia przebieg leczenia prowadzonego u lekarza rodzinnego, ocena w przedmiocie niezdolności do pracy dokonana przez lekarza medycyny pracy w dniu 16 marca 2022r. oraz przebieg rehabilitacji w ramach prewencji ZUS trwającej do 5 czerwca 2022r. z dobrym efektem klinicznym.

Opinia biegłych jest jasna, pełna i spójna, zawiera w sposób logiczny i przekonujący umotywowane wnioski, wreszcie wydana została przez wysokiej klasy fachowca o wieloletnim doświadczeniu zawodowym i specjalności odpowiedniej do schorzeń ubezpieczonego, po analizie dokumentacji medycznej. Wobec jasnego stanowiska biegłych nie było podstaw aby opinii odmówić miarodajności.

Na zmianę oceny wniosków opinii nie wpłynęły zarzuty organu kwestionujące przebieg leczenia i rehabilitacji ubezpieczonej po dniu 31 stycznia 2022r. Podkreślenia bowiem wymaga, iż zapisy zawarte w dokumentacji znajdującej się w aktach sprawy jednoznacznie wskazują, iż stan zdrowia odwołującej się po dniu 31 stycznia 2022r. czynił ją nadal niezdolną do pracy w charakterze operatora produkcji. Ubezpieczona kontynuowała leczenie u lekarza rodzinnego, w dniu 13 stycznia 2022r. otrzymała orzeczenie organu rentowego o potrzebie rehabilitacji leczniczej, wobec uznania przez sam organ, iż z uwagi na stan jej narządu ruchu takiej rehabilitacji wymaga. Została w dniu 16 marca 2022r. uznana przez lekarza medycyny pracy za niezdolną do pracy. Nadto komisja lekarska w dniu 5 kwietnia 2022r. badając ubezpieczoną stwierdziła zespół bólowy kręgosłupa l/s w przebiegu zmian dyskopatyczno- zwyrodnieniowych. Finalnie, ubezpieczona odbyła w dniach od 13 maja 2022r. do 5 czerwca 2022r. rehabilitację w ramach prewencji rentowej, podczas której stwierdzono ograniczenie w odcinku lędźwiowo-krzyżowym. Wszystko powyższe nakazywało uznać wnioski biegłych za przekonujące i znajdujące uzasadnienie w dostępnym materiale dowodowym, nie znajdując podstaw do uzupełnienia sporządzonej opinii. Stanowisko organu o braku niezdolności do pracy ubezpieczonej po dniu 31 stycznia 2022r. pozostaje w sprzeczności nie tylko z zapisami dokumentacji medycznej, ale również z orzeczeniem samego organu o potrzebie rehabilitacji w ramach prewencji rentowej, w ramach której stwierdzono u ubezpieczonej ograniczenia ruchomości narządu ruchu.

Nie sposób także podzielić argumentacji organu, jakoby brak prowadzenia leczenia szpitalnego i specjalistycznego przesądzał o braku niezdolności do pracy M. M.. Nie każde schorzenie leczenia takowego wymaga, co nie świadczy, iż dana osoba jest osobą zdolną do pracy. Niezdolność do pracy jest oceniana nie przez pryzmat sposobu leczenia, lecz poprzez stopień nasilenia danego schorzenia w danym okresie i jego wpływ na funkcjonowanie zawodowe badanej osoby. Niezasadny pozostaje również zarzut organu o braku ustalenia przez biegłych sądowych niezdolności do pracy w przeprowadzonym przez nich badaniu przedmiotowym. Biegli badali obiektywną zdolność ubezpieczonej do pracy bezpośrednio po okresie pobierania zasiłku chorobowego. Aktualny stan zdrowia ubezpieczonej, wbrew twierdzeniom organu, nie był przedmiotem badania w niniejszym postępowaniu.

W konsekwencji na podstawie przepisu art. 477 14 § 2 k.p.c. należało zmienić zaskarżoną decyzję poprzez przyznanie ubezpieczonej M. M. (1) prawa do świadczenia rehabilitacyjnego na okres od 1 lutego 2022r. do 5 czerwca 2022r. Z opinii biegłych wynika, że po tej dacie rehabilitacja przyniosła skutek w postaci odzyskania zdolności do pracy, co wskazuje pośrednio na uprzednie pozytywne rokowanie co do powrotu do tej zdolności.

ZARZĄDZENIE

1.  (...) ((...) M. Z.),

2.  (...)

3.  (...)

18.01.2023,