Pełny tekst orzeczenia

Formularz UWO

Sygnatura akt

XII Ko 53/22

WNIOSKODAWCA

K. G. (1)

ZWIĘZŁE PRZEDSTAWIENIE ZGŁOSZONEGO ŻĄDANIA

1.

Odszkodowanie (kwota główna)

Odsetki

nie

nie

2.

Zadośćuczynienie (kwota główna)

Odsetki

70 000 złotych

tak

3.

Inne

Ustalenie faktów

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

1.

31 sierpnia 1982 r. popołudniu K. G. (1) wracał komunikacją miejską z pracy ulicami (...) (...) S., (...), Al. (...) w W.. Od Placu (...) autobusy dalej nie kursowały z powodu manifestacji zorganizowanej przez (...) pod hasłem przywrócenia działalności tego związku zawodowego, uwolnienia internowanych, aresztowanych i skazanych, zawarcia porozumienia narodowego. Wnioskodawca zmierzający w kierunku Dworca G. zmuszony był iść dalej pieszo i wmieszał się w tłum demonstrantów. O godzinie 18.20 W. S. został zatrzymany w związku z udziałem w zgromadzeniu, a 1 września 1982 r. Kolegium do spraw Wykroczeń W. Ż. w trybie przyspieszonym wymierzyło mu karę 15 000 złotych grzywny z zamianą na 50 dni aresztu. Podstawą był art. 50 kodeksu wykroczeń z 20 maja 1971 r. przewidujący karę aresztu albo grzywny za nieopuszczenie zbiegowiska publicznego pomimo wezwania właściwego organu.

dokumen-ty archiwalne

k. 38 akt XII Ko 118/21

zeznania K. G.

k. 65-66 akt XII Ko 118/21

2.

K. G. (1) nie był nigdy osadzony w żadnej jednostce penitencjarnej na terenie Polski.

informacja z AŚ B.

k. 35, 39 akt XII Ko 118/21

3.

Postanowieniem z dnia 25 maja 2022 r. tutejszy sąd stwierdził nieważność orzeczenia Kolegium do spraw Wykroczeń W. Ż. z dnia 1 września 1982 r. o sygnaturze akt (...).

postano-wienie

k. 67-69 akt XII Ko 118/21

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt

Dowód

Numer karty

Odbywanie przez wnioskodawcę zastępczej kary aresztu za nieuiszczoną grzywnę.

informacja z AŚ B.

k. 35, 39 akt XII Ko 118/21

ocena DOWODów

Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1., 2., 3.

dokumenty, które stały się ujawnione bez odczytywania

Sąd nie neguje prawdziwości dokumentów. Są to dokumenty oficjalne, urzędowe, niekwestionowane przez żadną ze stron.

1.

zeznania wnioskodawcy z obu postępowań

Sąd uznał za wiarygodne zeznania wnioskodawcy odnośnie faktu zatrzymania go 31 sierpnia 1982 r. W tym zakresie korespondują one z dokumentami archiwalnymi.

Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 3.1 albo 3.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2.

zeznania wnioskodawcy z obu postępowań

Sąd nie dał wiary zeznaniom wnioskodawcy, że odbywał zastępczą karę za niezapłaconą grzywnę. Jego zeznania w tym zakresie są nieprzekonujące. Odnośnie manifestacji i zatrzymania zeznawał spontanicznie i szczegółowo, a na okoliczność pobytu w areszcie – ogólnikowo i niespójnie. W toku obu przesłuchań w wypowiedziach przed zadawaniem pytań tylko krótko wspominał o osadzeniu w areszcie na B.. Na wezwanie przewodniczącej w niniejszym postepowaniu celę opisał jako podobną do tej w izbie zatrzymań K. Dzielnicowej Milicji Obywatelskiej W. Ż., gdyż w obu – jak stwierdził – było około 15 osadzonych. Nie pamiętał czasu osadzenia, czy odbywał spacery, ile osób razem z nim zawieziono do aresztu. Nikogo ze współosadzonych nie zapamiętał, nikomu o tym osadzeniu nie mówił poza zmarłym kolegą. W pewnym momencie wnioskodawca stwierdził nawet, że w areszcie mógł być przed zatrzymaniem 31 sierpnia 1982 r.

Ponadto twierdzenia o rzekomym odbywaniu kary stoją w sprzeczności z informacjami Służby Więziennej i samego Aresztu Śledczego W. B., gdzie kara miała być odbywana.

Wszystko to spowodowało, że okoliczność odbycia orzeczonej kary zarówno co do samego faktu, a tym bardziej co do czasu pozbawienia wolności nie została w niniejszym procesie przez wnioskodawcę udowodniona.

PODSTAWA PRAWNA

Odszkodowanie

5.1.

Kwota główna

Odsetki

5.1.1

brak żądania

brak żądania

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

Zadośćuczynienie

5.2.

Kwota główna

Odsetki

Art. 8 ust. 1 i 4 z dnia 23 lutego 1991r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (zwanej dalej ustawą lutową)

Zwięźle o powodach podstawy prawnej

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy lutowej osobie, wobec której stwierdzono nieważność orzeczenia (…), przysługuje od Skarbu Państwa odszkodowanie za poniesioną szkodę i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę wynikłe z wydania lub wykonania orzeczenia albo decyzji. W niniejszym postępowaniu wnioskodawca nie wykazał istnienia krzywdy związanej z wydaniem orzeczenia, nie udowodnił również faktu i sposobu wykonania zapadłego orzeczenia.

K. G. (1) nie wniósł o zadośćuczynienie za oczywiście niesłuszne zatrzymanie na podstawie przepisów kodeksu postępowania karnego.

Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III.

Zasądzono wynagrodzenie dla pełnomocnika zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Orzekając o kosztach postępowania sąd miał na uwadze, iż stosownie do art. 13 ustawy lutowej koszty ponosi Skarb Państwa.

PODPIS