Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 1

Sygnatura akt

IV K 71/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

7.USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

B. W. (1)

Oskarżonemu przypisano popełnienie czynu polegającego na tym, że w okresie od dnia 31 marca 2017 roku do dnia 6 marca 2018 roku w S. w województwie (...), działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzenie mieniem, które z mocy ustawy przysługiwało spadkobiercom po A. U. (1) tj: J. U. (1), W. U. (1), M. U. (1), D. U. (1), M. U. (2), J. W. (1), J. B., D. Z., M. Z. i R. Z., poprzez wprowadzenie w błąd - w ten sposób, że we wniosku o stwierdzenie nabycia własności przez zasiedzenie oraz w trakcie rozprawy podawał, że nie są mu znani ustawowi spadkobiercy, w wyniku czego na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w Skierniewicach z dnia 6 marca 2018 roku, wydanego w sprawie sygn. akt I Ns 95/18, uzyskał prawa do własności przez zasiedzenie do nieruchomości w postaci trzech działek o numerze ewidencyjnym (...) położonych w B. o wartości 156 485 złotych, czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 kk zw. z art. 12 kk w brzmieniu obowiązującym do 14 listopada 2018 roku w zw. z art. 4 §1 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.A. U. (1) zmarł w 1985 roku. Był on właścicielem działek o numerach ewidencyjnych (...) (grunty orne, lasy), 334 (grunty orne) i 356 (lasy), położonych w B.. A. U. (1) zawarł ustną umowę dzierżawy tych gruntów w 1980 roku z Z. W.- ojcem oskarżonego. Na tej podstawie tenże miał prawo je uprawiać, ale nie mógł dokonywać nasadzeń ani budować. Następnie grunty te uprawiał B. W. (1), syn Z., który opłacał również podatki z nimi związane co najmniej od 2004 roku.

zeznania J. U. (1);

zeznania W. U. (1);

akt notarialny;

zeznania J. W. (1);

zeznania M. U. (1);

zeznania J. B.;

kopie zapłaty podatku;

zeznania K. U. (1);

zeznania S. W. (1);

zeznania A. W. (1)

wydruk ksiąg wieczystych i wypisy z rejestru gruntów

k. 4-5, k. 272-273;k. 518v-519

k. 40-41, k. 274; k. 519-519v

k. 75-77;

k. 101-102, k. 274; k. 517-518,

k. 107, k. 273;k. 518-518v

k. 114, k. 274-275;

k. 184-195;

k. 299-300;

k. 331; k. 520-520v

k. 322-323, k. 520v-521

k. 546,45-46, 48-71

załączniki do operatu szacunkowego k.284

2.B. W. (1) otrzymał od swojego ojca Z. W. grunty rolne w drodze darowizny w dniu 11 października 1998 roku (darowizna nie obejmowała przedmiotowych działek (...)).

akt notarialny;

wyjaśnienia B. W.

k. 75-77;

k. 271, 516v

3.W latach 1973-1974 dziadkowi A. U. (1), jego wnuk J. pomagał jeszcze obrabiać przedmiotowe działki.

zeznania J. U. (1)

k.272-273, 518v-519

4.A. U. (1) zmarł w 1985 roku. Jeszcze przez osiem lat żyła jego żona W.. Wtedy nikt z rodziny W. nie zgłaszał roszczeń, że przedmiotowa ziemia została wcześniej sprzedana Z. W..

Postanowieniem z dnia 22 czerwca 1985 roku w sprawie I Ns 119/85 Sąd Rejonowy w Skierniewicach stwierdził nabycie spadku po A. U.. Orzeczenie to dotyczyło jedynie części majątku wspólnego małżonków U., a nie majątku odrębnego A. U., do którego należały działki (...).

zeznania W. U. (1);

postanowienie i kopia z akt cywilnych

zeznania J. U. (1)

k. 40-41, k. 274; k. 519-519v

k. 290-291, k.286-289

k.5, k. 518v-519

5.Spadkobiercy A. U. postanowili uregulować kwestie spadkowe związane z działkami. Kiedy jednak J. U. (1), wnuk A. U., chciał uzyskać wypis z rejestru gruntów okazało się, że właścicielem działek jest B. W. (oraz C. W. (1)).

zeznania J. U. (1) ,

zawiadomienie

k. 4-5, k. 272-273, k. 518v-519

k.1-3

6. A. U. (1) miał dwoje dzieci: A. i H., którzy nie żyją.

A. miał czworo dzieci to jest J., W. ( nie żyje), M. i W..

Z kolei W. miał dwoje dzieci to jest D. i M..

H. miała czworo dzieci to jest J., W. (nie żyje), J. i Z. (nie żyje).

W. miał syna D..

Z. miał dwóch synów to jest M. i R..

Spadkobiercami A. U. są więc: po synu A. -W. U. (1) (wnuk), J. U. (1) (wnuk), M. U. (1) (wnuk), synowie W. U. (2) (wnuka) – D. U. (1) i M. U. (2), po córce H. J. W. (wnuczka), J. B. (wnuczka) , a także dziecko W. Z. (wnuka) D. Z. i dzieci Z. Z. (3) (wnuka): M. Z. i R. Z..

zeznania W. U. (1);

zeznania D. Z.;

zeznania M. Z.;

zeznania R. Z.;

zeznania M. U. (2);

zeznania J. W. (1);

zeznania M. U. (1) ;

zeznania J. Z.-B.;

zeznania D. U. (1)

k. 40-41; k. 519-519v

k. 81v, k. 298;

k. 85v, k. 272;

k. 93, k. 275;

k. 97, k. 292;

k. 101-102, k. 274;517-518,

k. 107, k. 273;k. 518-518v

k. 114, k. 274-275;

k. 118v, k. 272

7.Przed Sądem Rejonowym w Skierniewicach toczyła się sprawa o sygn. akt I Ns 95/18 o zasiedzenie, w wyniku której B. W. uzyskał prawo własności tychże działek. W pisemnym wniosku o zasiedzenie i podczas tego postępowania B. W. podał, że nie są mu znani spadkobiercy po A. U.. Podał wówczas, że jego ojciec zapłacił A. U. za własność tych działek.

zeznania J. U. (1);

kopia akt

k. 4-5, k. 272-273;k. 518v-519

k. 10-34

8.Wniosek o zasiedzenie złożył pełnomocnik B. W. w marcu 2017 roku- data wpływu do Sądu 31 marca 2017 rok. Wniósł o stwierdzenie zasiedzenia z dniem 1 stycznia 2004 roku i zawnioskował o przesłuchanie świadków na okoliczność samoistnego posiadania działek. Podczas postępowania B. W. podał przed Sądem, że nie znał spadkobierców A. U., zaś od ojca wiedział, że ten zawarł umowę sprzedaży nieruchomości, której egzemplarzem nie dysponował. W toku postępowania cywilnego dokonano ogłoszenia, którym wezwano spadkobierców A. U. celem zgłoszenia się i udowodnienia własności pod rygorem stwierdzenia zasiedzenia. B. W. opłacał podatek rolny od tych nieruchomości. Na ogłoszenie to nie odpowiedzieli spadkobiercy A. U..

kopia akt (protokół rozprawy, ogłoszenie)

k. 10-34

9.Postanowieniem z dnia 6 marca 2018 roku w sprawie o sygn. akt I Ns 95/2018 Sąd Rejonowy w Skierniewicach stwierdził nabycie na rzecz B. W. (1) przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 2004 roku prawa własności nieruchomości stanowiącej działki o nr (...) o łącznej powierzchni 2,3091 ha w B..

k. 73 oraz w załączonych aktach I Ns 95/18 k 86

10.Po uzyskaniu własności w/w działek B. W. w czasie do dwóch miesięcy przekazał w formie darowizny swojemu bratu C. W. (1) działki numer (...). Następnie obaj wystawili działki na sprzedaż.

zeznania J. W. (1)

zeznania M. U. (1)

wydruk z ksiąg wieczystych

k. 101-102, k. 274, k. 517-518,

k. 107v, 518-518v

k. 546

załączniki do operatu szacunkowego k.284

11.B. W. znał A. U., wiedział, że pokrzywdzeni J. U. (1) i M. U. (1) byli jego wnukami.

J. i M. U. (1) mieszkają na tej samej wsi, co oskarżony, w bardzo bliskiej od niego odległości. Są w zbliżonym wieku. Znali się od małego. Oskarżony wiedział, że J. i M. są wnukami A.. Z M. oskarżony chodził do jednej szkoły, ale różnych klas. Natomiast M. chodził do jednej klasy z bratem oskarżonego- C.. W tej samej wsi mieszka też W. U. (1). Z kolei wnuczka A. – J. W. (1) razem z oskarżonym pracowała przez kilkanaście lat w tej samej mleczarni. Mieszkali kilkanaście metrów od siebie. Oskarżony wiedział także, że J. B. jest wnuczką A. U. (1).

zeznania A. W. (1)

zeznania J. U. (1)

zeznania M. U. (1)

zeznania W. U. (1)

zeznania J. W. (1)

zeznania J. B.

zeznania G. W. (1)

zeznania S. W. (1)

k. 322-323, k. 520v-521

k.272, k. 5, 518v-519

k. 273, k. 107v, k. 518-518v

k.40v-41, k.519-519v

k. 274, k.101v-102, 517-518,

k.274-275, k. 114v

k.301

k.331, k. 520-520v

12.B. W. znał przynajmniej niektórych spadkobierców A. U.. Spadkobierców A. U. znało także rodzeństwo B. W., które brało udział w postępowaniu o zasiedzenie.

zeznania J. U. (1);

zeznania W. U. (1);

zeznania J. W. (1);

zeznania M. U. (1);

zeznania J. Z.-B.;

zeznania Z. S. (1);

zeznania K. U. (1);

zeznania E. K. (1);

zeznania A. W. (1);

zeznania Z. S. (1);

zeznania G. W. (1)

k. 4-5, k. 272-273; k. 518v-519

k. 40-41, k. 274; k. 519-519v

k. 101-102, k. 274, k. 517-518

k. 107, k. 273;k. 518-518v

k. 114, k. 274-275;

k. 298-299;

k. 299-300;

k. 300;

k. 322-323; k. 520v-521,

k. 292-293;

k. 300-301

13.Spadkobiercy A U. nie wiedzieli, że toczyło się postępowanie o zasiedzenie.

zeznania J. U. (1);

zeznania

W. U. (1);

zeznania D. Z.;

zeznania M. Z.;

zeznania R. Z.;

zeznania M. U. (2);

zeznania J. W. (1);

zeznania M. U. (1);

zeznania D. U.

k. 4-5, k. 272-273; k. 518v-519

k. 40-41, k. 274; k. 519-519v

k. 81, k. 292;

k. 85, k. 272;

k. 93, k. 275;

k. 97, k. 292;

k. 101-102, k. 274; k. 517-518

k. 107, k. 273;k. 518-518v

k. 272

14.W dniu 6 marca 2020 roku Sąd Rejonowy w sprawie I Ns 458/19 wydał postanowienie, w którym odrzucił wniosek o stwierdzenie nabycia spadku po A. U. (1) i W. U. (3) oraz uzupełnił postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku po A. U. (1) wydane przez Sąd Rejonowy w Skierniewicach w dniu 22 czerwca 1985 roku w sprawie I Ns 119/85 w ten sposób, że dodał w jego sentencji pkt. 2, w którym stwierdził, że w skład spadku po A. U. (1) wchodziło udział w gospodarstwie rolnym, który nabyli żona W. U. (3), syn A. U. (3) oraz córka H. Z. po 1/3 każde z ich.

zeznania W. U. (1);

k. 40-41, k. 274; k. 519-519v

k. 123, 306

15.Przedmiotowe działki według stanu na marzec 2017 roku miały wartość 156 485 złotych.

W chwili obecnej działka numer (...) jest podzielona, ale w wypisie z rejestru gruntów nadal figuruje jako grunty orne, właścicielem B. W. (1), działka numer (...) w tym wypisie figuruje jako gruntu orne i lasy, działka numer (...) też figuruje jako las (własność C. W. (1)).

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego na chwilę obecną i według stanu marzec 2017 roku działka numer (...) figuruje z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową, działka numer (...) podobnie, zaś numer 356 przeznaczenie komunikacja kołowa, droga gminna.

opinia biegłego

wypis z rejestru gruntów

wypis i wyrys z planu

k. 527-548, k. 553-556

k.569-570

k.571-583

16.B. W. (1) ma 67 lat, wykształcenie podstawowe, z zawodu jest rolnikiem i utrzymuje się z prowadzenia gospodarstwa rolnego. Oskarżony jest bezdzietnym kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. B. W. jest właścicielem gruntów rolnych o powierzchni 2 ha i 30 a , budynku mieszkalnego o powierzchni ok 100 m ².

dane osobopoznawcze

k. 270, 516v

17.Oskarżony nie przejawia objawów choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego, rozpoznano u niego organiczne zaburzenia osobowości. Stan psychiczny badanego nie znosił ani nie ograniczał jego zdolności rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem, a jego poczytalność w okresie objętym zarzutem nie budzi wątpliwości. B. W. mógł brać udział w postępowaniu i prowadzić obronę w sposób samodzielny i rozsądny.

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

k. 150-154

18. B. W. (1) nie był karany.

dane o karalności

k. 130, 523

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

B. W. (1)

Jw.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

1. Ojciec oskarżonego nabył w 1972-1973 roku na podstawie umowy nieformalnej własność trzech działek od A. U..

wyjaśnienia B. W.

zeznania C. W. (1)

k. 271

301-302, 521-521v

2.Oskarżony nie znał żadnego członka rodziny A. U., a pokrzywdzonych znał tylko z widzenia.

3.Przedmiotowe działki miały wartość 450 000 złotych.

wyjaśnienia B. W.

operat szacunkowy, zeznania E. R. (1)

k. 271

k.284, k.484v-485

7.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1. , 3

zeznania J. U.;

zeznania W. U.;

akt notarialny;

zeznania J. W.;

zeznania M. U. (1);

zeznania J. Z.-B.;

kopie zapłaty podatku;

zeznania K. U.;

zeznania S. W.;

zeznania A. W.

wydruk ksiąg wieczystych, wypisy z rejestru gruntów

Ustalenia w tym zakresie Sąd oparł na zeznaniach spadkobierców A. U. oraz K. U. (1), żony jednego z nich, którzy mieli wiedzę, jaki był status przedmiotowych działek, co do których oskarżony uzyskał orzeczenie o nabyciu własności przez zasiedzenie. Ich relacje były rzeczowe i logiczne. Zgodnie przyznawali, że działki te znajdowały się wyłącznie w posiadaniu zależnym rodziny W.. Wiązało się to z zawartą umową dzierżawy pomiędzy Z. W. a A. U. (1). Nadto J. U. (k. 273) podawał, że jeszcze w latach siedemdziesiątych pomagał dziadkowi w pracach na tych działkach. Tak więc nie mogło wówczas dojść do sprzedaży tych nieruchomości. Z ich zgodnej relacji wynika, że oskarżony zajmował się ich uprawą jako następca swojego ojca Z., wiedzieli również, że opłacał podatki od ziemi, co zresztą jest potwierdzone w dowodach zapłaty. Fakty przez nich podawane potwierdzili też dwaj bracia oskarżonego – S. i A. W. (3). Wprawdzie pomiędzy oskarżonym, a tymi jego braćmi jest konflikt, ale zdaniem Sądu logika, rzeczowość zeznań S i A W. wskazuje, że nie miał on wpływu na wiarygodność ich relacji co do stanu przedmiotowych działek.

Wypisy i wydruki nie były kwestionowane.

2.

akt notarialny;

wyjaśnienia B. W.

Wiarygodne są wyjaśnienia oskarżonego w części, w jakiej wskazywał, że uzyskał w drodze darowizny gospodarstwo rolne od swojego ojca, które prowadzi do dziś. Jest to potwierdzone aktem notarialnym. Akt ten nie obejmował działek (...). Fakty te współgrają z zeznaniami pokrzywdzonych.

4. , 6., 14

zeznania W. U.;

postanowienie;

zeznania D. Z.;

zeznania M. Z.;

zeznania R. Z.;

zeznania M. U. (2);

zeznania J. W.;

zeznania M. U. (1);

zeznania J. Z.-B.;

zeznania D. U.;

zeznania J. U.; postanowienie

Zeznania tychże świadków w części, w jakiej wskazywali, kto jest spadkobiercą po A. U. (1), nie były kwestionowane. Porządek dziedziczenia ustawowego wynika z treści postanowień Sądu o stwierdzeniu nabycia spadku i uzupełniającym je, ze spraw o sygnaturach I Ns 458/19 i I Ns 119/85.

5., 13.

zeznania J. U.; zeznania W. U.;

zeznania D. Z.;

zeznania M. Z.;

zeznania R. Z.;

zeznania M. U. (2);

zeznania J. W.;

zeznania M. U. (1);

zeznania D. U.

zawiadomienie

Sąd uznał za wiarygodne wskazane dowody albowiem były zgodne i logiczne.

7., 8., 9., 10.

zeznania J. U.;

kopia akt (protokół rozprawy, ogłoszenie);

postanowienie;

zeznania J. W.

wydruk z ksiąg wieczystych

Z powołanych dokumentów wynika, jakie fakty ujawnił oskarżony celem uzyskania własności działek. Bezspornym jest, że nie wskazał spadkobierców A. U., bo miał w tym ewidentny interes. Powoływał się na rzekomą umowę nieformalną nabycia przez jego ojca własności działek (...), co też było nieprawdą, ale miał w tym interes. Za wiarygodne Sąd uznał także zeznania J. U., albowiem znalazły potwierdzenie w relacjach jego bliskich.

Za wiarygodne Sąd uznał również zeznania J. W., iż oskarżony oraz jego brat, podjęli się sprzedaży działek, ponieważ widziała ogłoszenia w tym przedmiocie. Ponadto współgra to z tym, że jedna z przedmiotowych działek została podzielona na mniejsze, co wynika z 569. Oskarżony nie przeczył tej okoliczności. Dokumenty nie były kwestionowane.

11., 12.

zeznania A. i S. W.;

zeznania J. U.;

zeznania W. U.;

zeznania J. W.;

zeznania M. U. (1);

zeznania J. Z.-B.;

zeznania Z. S.;

zeznania K. U.;

zeznania E. K.;

zeznania G. W.

Oskarżony nie przeczył, że znał M. U., W. U., J. U., J. W.. Twierdził jednak, że nie wiedział, że byli oni spadkobiercami A. U.. Zaprzeczyli temu nie tylko sami pokrzywdzeni, ale też bracia oskarżonego A. i S. W.. Spadkobiercy A. U. wskazali na fakt zamieszkiwania w jednej, niedużej miejscowości, jaką jest B., wspólnie się wychowywali, chodzili do tej samej szkoły, mieszkali bardzo blisko siebie. Mało tego, J. W. przez długi czas pracowała z oskarżonym w jednej firmie. Zeznania Z. S., E. K., G. W. pozostają w zgodzie z pozostałym materiałem dowodowym.

15.

Opinia W. W. (4)

Wypis z rejestru, wypis i wyrys z planu

Uznana za wiarygodną w całości albowiem była pełna, jasna, logiczna i niesprzeczna. Na zlecenie Sądu biegły ten dokonał wyceny przedmiotowych działek według stanu i cen na datę czynu. Określił przyjętą metodologię wyliczeń i Sąd się z nią zgadza. Nie jest uprawniona wycena przy założeniu, że działki numer (...) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego mają określone przeznaczenie- funkcję pod zabudowę, bo nie zostały przekształcone do chwili obecnej. Ważne jest jaki charakter mają w ewidencji gruntów i księgach wieczystych. Biegły sądowy odniósł się do różnicy w wycenie z operatu szacunkowego E. R.- k 553. Taką metodologię Sąd odrzucił na potrzeby określenia wartości tych działek według stanu na marzec 2017 roku bowiem przyjęto błędne założenie, iż działki te mają funkcję taką jak w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, zresztą takie było zlecenie jednego z pokrzywdzonych. Należy mieć na uwadze to, że początkowo pokrzywdzeni podawali wartość tych działek jako 150 000 złotych, czyli oscylującej w granicach tej określonej przez biegłego sądowego.

Załączone dokumenty nie były kwestionowane.

16.

dane osobopoznawcze

Uznane za wiarygodne nie był kwestionowane.

17.

opinia sądowo-psychiatryczno-psychologiczna

Uznana za wiarygodną- nie była kwestionowana. Była pełna, jasna, sprzeczna, logiczna. Sąd podzielił w całości wnioski biegłych.

18.

dane o karalności

Uznane za wiarygodne- nie były kwestionowane.

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

1.

wyjaśnienia oskarżonego

Sąd odmówił wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego, że jego ojciec nabył własność działek na podstawie nieformalnej umowy sprzedaży. B. W. (1) nie dysponował takim dokumentem. Dokument taki mógł zaginąć, jednakże logiczna analiza zachowania oskarżonego podczas postępowania o zasiedzenie przeczy temu, aby taki dokument istniał kiedykolwiek. J. U. (1) podał, że jeszcze w latach 1973-1974 pracował na tych działkach u dziadka, co przeczy temu, aby wcześniej A. U. (1) pozbył się ich, nie informując o tym swoich dzieci ani żony. Jest to nielogiczne. Byli zgodną rodziną. Za życia babki W. ( żyła jeszcze osiem lat po śmierci męża) nikt nie zgłaszał się z żadnymi żądaniami. Z kolei gdyby taka umowa faktycznie była zawarta, to dawałaby podstawy do nabycia własności ziemi w drodze zasiedzenia w złej wierze po upływie 30 lat od rozpoczęcia stanu posiadania. To zaś oznaczałoby, że zasiedzenie nastąpiło w 2004 roku, jak uznał Sąd. To zaś logicznie oznacza, że oskarżony nie miałby powodów ukrywania przed Sądem, iż znani są mu spadkobiercy A. U. (1). Skoro zaś to ukrywał, to właśnie z uwagi na obawy, iż zgłoszą oni zastrzeżenia co do istnienia podstaw zasiedzenia. B. W. miał pełną świadomość, iż działki znalazły się w jego posiadaniu wskutek zawartej w przeszłości umowy dzierżawy i świadomie podawał nieprawdę.

Dwaj bracia oskarżonego – A. i S. W. (3) potwierdzali, że ich ojca łączyła ze zmarłym umowa dzierżawy.

B. W. w pełni świadomie ukrył przed pokrzywdzonymi fakt złożenia w Sądzie wniosku o zasiedzenie. W pełni świadomie podał nieprawdę o tym, że jego ojciec nabył grunty na podstawie umowy zawartej bez wymaganej formy prawnej. Nieprawdziwie podał, że nie zna spadkobierców A. U., aby nie doszło do oddalenia wniosku o zasiedzenie.

2.

wyjaśnienia oskarżonego

Oskarżony twierdził, że nie znał żadnego członka rodziny A. U. (1), a jest to sprzeczne z rzeczywistością. J. U. (1), M. U. (1) oraz W. U. (1), a także J. W. (1) opisali okoliczności świadczące o tym, że B. W. doskonale zdawał sobie sprawę z tego, kim byli następcy prawni A. U.. Trudno logicznie przyjąć, aby oskarżony, mieszkający w tej samej, niewielkiej wsi od urodzenia, kiedy zmarł A. U., był dorosłym człowiekiem, mieszkał w bardzo bliskiej odległości od części pokrzywdzonych, nie wiedział, kim były jego dzieci, czy wnuki mieszkający w tym samym B., w niedużej od niego odległości. Zresztą dwaj bracia oskarżonego – A. i S. W. (3), którzy nie mieszkali od dawna w B., doskonale wiedzieli, kto był następcą zmarłego. B. W. nie musiał znać wszystkich następców zmarłego, zwłaszcza tych nie mieszkających w B., czy tych z młodszego pokolenia, ale znał z pewnością część z nich i powinien przed Sądem podać ich tożsamość.

Fakt znajomości pomiędzy stronami potwierdzili również Z. S., G. W., E. K., K. U.

1.

zeznania C. W. (1)

Zeznania C. W. Sąd uznał za niewiarygodne z tych samych powodów, co wyjaśnienia oskarżonego. C. W., jak wynika z wypisu z rejestru gruntów, jest właścicielem dwóch z trzech działek, o których mowa w zarzucie. Oskarżony bardzo szybko przekazał mu w formie darowizny dwie z przedmiotowych działek Oczywistym jest, że w jego interesie leży pozostawienie status quo. Stąd też taka treść jego wypowiedzi. Sąd odmówił wiary zeznaniom tego świadka w części dotyczącej wypowiedzi o rzekomej umowie sprzedaży działek oraz nieznajomości spadkobierców A. U.. C. W. wychowywał się w B., nadal tu mieszka. Trudno przyjąć za wiarygodne jego oświadczenia o nieznajomości tych faktów, także w kontekście relacji A. i S. W.. Dodatkowo jego relacji w tym zakresie przeczy jego stwierdzenie, iż wiedział, że ktoś z rodziny U. mieszka w domu, w którym mieszkał kiedyś A. U.-k.302.

4.

3.

zeznania A. T., K. P., T. W.

Operat szacunkowy i zeznania E. R. (1)

Zeznania te nie miały znaczenia dla ustalenia faktów i nie zostały uwzględnione przez Sąd.

Pełnomocnik oskarżycieli posiłkowych w toku postępowania sądowego złożyła operat szacunkowy, który na etapie postępowania odwoławczego został uzupełniony zeznaniami autorki tegoż E. R. (1). Dokument ten został sporządzony na zlecenie J. U.. Miał na celu oszacowanie wartości nieruchomości objętych czynem oskarżonego. Dowód ów został przeprowadzony na zlecenie oskarżyciela posiłkowego, bez udziału innych zainteresowanych, w tym oskarżonego, bez udziału Sądu. Operat powstał z inicjatywy osoby zainteresowanej w ustaleniu korzystnej dla niej wartości. Oczywiście rzeczoznawca nie miała interesu, by określać taką wartość, jednak nie uwzględniała wszystkich tych aspektów, które miał na uwadze Sąd zlecając wydanie opinii biegłemu sądowemu W. W. (4). W szczególności rzeczoznawca E. R. (1) określiła wartość przedmiotu wyceny na 16 października 2020 roku, zaś stan przedmiotu wyceny określono i uwzględniono na 24 marca 2017 roku. Ponadto wycena ta obejmowała charakter działek według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, gdzie działki numer (...) mają charakter terenu zabudowy mieszkaniowej. Taki charakter mają do chwili obecnej, lecz faktycznie w ewidencji gruntów i w księgach wieczystych dalej są to działka numer (...)- jako grunty orne, a(...) tereny leśne. Do chwili obecnej nie przekształcono tych działek zgodnie z miejscowym planem jak wyżej. Gdyby to było takie proste i łatwe, to nowi właściciele dokonaliby takich przekształceń. Inną metodologią wyceny posłużył się biegły W. W.. Z tych przyczyn ten dowód-operat E. R., jej zeznania, nie były uwzględnione przy ustalania faktów albowiem rzeczoznawca na zlecenie strony zainteresowanej uzyskaniem jak najwyższej wartości działek, w sposób przedwczesny przyjęła wartość wygórowaną.

7.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

1.

B. W. (1)

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżony jest człowiekiem dorosłym i w chwili czynu miał możliwość prawidłowej oceny sytuacji zarówno pod względem prawnym, jak i faktycznym. Oskarżony był w pełni poczytalny. W świetle zebranego materiału dowodowego uznać więc należy, że w chwili popełnienia czynu miał on nie skrępowaną wolę i możliwość zachowania się w sposób zgodny z porządkiem prawnym, a mimo tego oskarżony swoim czynem naruszył normę sankcjonowaną i to naruszenie jest zagrożone przez ustawę sankcją karną. Nie wystąpiły w niniejszej sprawie żadne okoliczności mogące usprawiedliwić zachowanie sprzeczne z prawem. Nie zaistniały okoliczności wyłączające bezprawność czynu, winę oskarżonego.

Stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego jest wysoki, a więc jest to czyn wysoce karygodny. Do takiej oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu uprawnia analiza okoliczności wynikających z art. 115 §2 k.k. tj- rodzaj i charakter naruszonego dobra – cudze mienie, wielość pokrzywdzonych, wysokość szkody.

Oskarżony w czasie swego bezprawnego, karalnego i karygodnego czynu nie dał posłuchu normie prawnej, chociaż można było podporządkowania się normie prawnej od oskarżonego wymagać, a więc jego czyn jest zawiniony (brak przesłanek z art. 31 §1 lub §2 kk.). Tym samym oskarżonego należy uznać za winnego popełnienia czynu bezprawnego, karalnego i karygodnego.

Popełnia przestępstwo oszustwa ten, kto działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia jej mieniem za pomocą wprowadzenia w błąd lub wyzyskania błędu, w jakim pozostawała. B. W. nie poinformował następców prawnych A. U., w tym jego spadkobierców, że złożył wniosek o zasiedzenie działek, które jego ojciec dzierżawił, a nie nabył ich w drodze umowy zawartej bez zachowania formy aktu notarialnego, od A. U.. Następnie we wniosku o stwierdzenie nabycia własności przez zasiedzenie przedmiotowych działek, w czasie toczącego się w tym przedmiocie postępowania cywilnego w trakcie rozprawy podał nieprawdę, że nie są mu znani ustawowi spadkobiercy, a co za tym idzie uniemożliwił im wstąpienie do postępowania i zajęcie stanowiska w sprawie. Wprowadził w ten sposób w błąd Sąd procedujący w przedmiocie wniosku i w następstwie jego zachowania uzyskał postanowienie przyznające mu prawo własności. Doprowadziło to do niekorzystnego dla pokrzywdzonych rozporządzenia ich mieniem poprzez pozbawienie ich udziałów we własności nieruchomości przysługującej im po zmarłym.

Oskarżony działał z zamiarem bezpośrednim i w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, a świadczy o tym sposób jego działania. Sąd dokonał zmiany w opisie czynu przypisanego w zakresie ustalonej wartości działek zgodnie z opinią biegłego W. W..

Wartość łączną działek Sąd określił na kwotę 156 485 zł albowiem istotna jest ich wartość i stan na datę czynu. To, że w planie zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe działki figurują jako pod zabudowę mieszkaniową ( k 571v) nie oznacza, że na tej podstawie należy dokonać określenia wartości tych działek. Ważny jest ich stan według czasu popełnienia czynu. Sąd podzielił argumentację biegłego zawartą na karcie 553-555.

Oskarżony nadto działał w warunkach czynu ciągłego w okresie od 31 marca 2017 roku do 6 marca 2018 roku, ponieważ ze z góry powziętym zamiarem dążył do uzyskania w drodze oszustwa własności działek, w krótkich odstępach czasu prezentował przed Sądem swoje stanowisko. Złożył wniosek o zasiedzenie, a następnie brał udział w postępowaniu, na rozprawach utrzymując, że był posiadaczem samoistnym i nie znał następców prawnych A. U., czym doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia ich mieniem.

Sąd zgodnie z art. 4 §1 k.k. uznał za względniejszy (korzystniejszy) dla oskarżonego stan prawny obowiązujący w czasie popełnienia czynu albowiem w czasie orzekania przy skazaniu za czyn ciągły obowiązuje art. 57 b k.k., który wprowadza obligatoryjne podwyższenie dolnej granicy kary i fakultatywnie zaostrza górny próg. W czasie popełnienia czynu systematyka art. 12 k.k. była taka jak przyjęta w wyroku. Stąd przyjęta kwalifikacja.

☐

1.4.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☐

1.5.  Warunkowe umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

☐

1.6.  Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

1.7.  Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

7.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

B. W. (1)

1., 2., 3.

1., 2., 3.

Orzekając o karze Sąd miał na uwadze na korzyść oskarżonego uprzednią niekaralność oskarżonego, który ukończył 67 lat, co świadczy, że przez całe życie przestrzegał porządku prawnego. Z kolei na niekorzyść Sąd wziął pod uwagę pokrzywdzenie kilku osób, działanie w warunkach art. 12 kk, wysokość szkody.

Kara w wymiarze 1 roku pozbawienia wolności jest adekwatna do karygodności czynu i zawinienia. Kara w tej postaci spełni cele wychowawcze i zapobiegawcze.

Z uwagi na to, że oskarżony nie był karany, jak wskazano wyżej – ma 67 lat, co pozwala uznać czyn, jakiego się dopuścił za incydentalny, wynikający z chęci wzbogacenia się, Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 3 lat próby. B. W. zobowiązano do informowania kuratora o przebiegu okresu próby na piśmie raz na 6 miesięcy.

Na podstawie art. 46 § 1 kk zobowiązano oskarżonego (na wniosek- k 255 i z urzędu) do naprawienia wyrządzonej przestępstwem szkody w całości poprzez wpłacenie solidarnie na rzecz wyszczególnionych pokrzywdzonych kwoty 156 485 zł. Sąd określając sposób naprawienia szkody solidarnie, a nie pro rata parte, miał na uwadze, że w kręgu pokrzywdzonych po zmarłym A. U. nie były jego dzieci (zmarły), a dalsi zstępni. Wtedy zgodnie z zasadami dziedziczenia określonymi w Kodeksie cywilnym dziedziczenie ustawowe przewiduje dziedziczenie określonych udziałów. Z drugiej strony jako oskarżyciele posiłkowi nie zgłosili się wszyscy pokrzywdzeni. Sąd w tej mierze pozostawił kwestię wzajemnych rozliczeń wewnętrznych do decyzji pokrzywdzonych.

7.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

7.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Sąd nie orzekł grzywny, mimo wniosku prokuratora, z uwagi na zakaz reformationis in peius- art. 443k.p.k.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

4., 5.

Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z §11 ust 2 pkt 4) i 5), § 15 ust 1, §16,§ 17 rozporządzenia z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych ( tekst jedn. Dz.U. z 2018 r. poz. 265) Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych J. W. (1), M. U. (1), D. Z. i J. U. (1) kwoty po 4032 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Na kwotę tą składają 1512 zł –kwota przyznana w poprzednim wyroku za poprzedni etap postępowania sądowego plus za II instancję 840 zł (wniosek k 397) plus stawka minimalna w związku z ponownym rozpoznaniem sprawy 1200 zł plus 2 x 240 zł za dodatkowe terminy w których brał udział pełnomocnik.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 618§1 k.p.k. w zw. z art. 619§1 k.p.k. i obciążył oskarżonego kwotą 3 660,58 zł na którą złożyły się koszty poprzedniego postępowania 1241,30 złotych, a nadto ryczałt za doręczenia wezwań w związku postępowaniem odwoławczym i ponownie przed Sądem I instancji (§1 rozporządzenia z dnia 18 czerwca 2003 roku w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym (tekst jednolity Dz.U. z 2013 r. poz. 663) 2 x 20 zł oraz poniesione wydatki na opinię biegłego 2007,72 zł, 189,04 zł, 182,52 zł. Kwota ta jest na tyle niska, że oskarżony zdecydowanie jest w stanie ją ponieść bez uszczerbku dla własnego utrzymania, zwłaszcza, że nie ma nikogo na utrzymaniu.

7.Podpis

Sędzia Sądu Okręgowego w Łodzi Wioletta Kubasiewicz