Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I Ns 316/20

UZASADNIENIE

postanowienia Sądu Rejonowego w Łańcucie z dnia 16 listopada 2022 r.

Wnioskiem sprecyzowanym na rozprawie w dniu 22 września 2022 r. wnioskodawczyni M. K. wniosła o dokonanie podziału działki nr (...) położonej w R. na działkę nr (...) o powierzchni 0,0058 ha i działkę nr (...) o powierzchni 0,0671 ha oraz stwierdzenie, że nabyła z dniem 5 kwietnia 2019 r. przez zasiedzenie prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka (...) o powierzchni 0,0058 ha.

Wniosek został uzasadniony tym, że w dniu 5 kwietnia 1989 r. dokonano działu spadku po W. B. (1), na skutek którego spadek częściowo przydzielono żonie zmarłego J. B. i częściowo synowi W. B. (2). Córka zmarłego M. K. zrezygnowała ze spadku po ojcu, nadal mieszkała z matką J. B. i prowadziła z nią wspólne gospodarstwo. Matka stron słownie ustaliła z dziećmi granicę między działkami (...), która przebiegała wzdłuż ściany budynku garażowego znajdującego się na działce (...), prostopadle do drogi gminnej. Zgodnie z ustaloną granicą J. B. i jej córka M. K. użytkowały działkę (...), a W. B. (2) działkę (...). Kolejno na ustalonej granicy postawiono ogrodzenie. W 2002 r. wnioskodawczyni została właścicielką działki (...). Z pomiarów geodezyjnych dokonanych kilka lat temu wynikało, że część działki (...) użytkowanej przez wnioskodawczynię, w tym część budynku gospodarczego, znajduje się na działce uczestnika W. B. (2). Powierzchnia działki usytuowana pomiędzy słownie ustaloną granicą w 1989 r., a granicą wynikającą z pomiarów geodezyjnych, znajdowała się w trzydziestoletnim posiadaniu przez wnioskodawczynię M. K. i jej poprzednika prawnego w osobie matki J. B..

Uczestnik W. B. (2) wniósł o oddalenie wniosku i zasądzenie od wnioskodawczyni kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. W odpowiedzi na wniosek (k 31-32) zaprzeczył, aby strony ustaliły linię graniczną pomiędzy działkami w 1989 r. Naprowadził, iż działka (...) znajdowała się w posiadaniu matki stron do 2002 r., kiedy to wnioskodawczyni nabyła ją od matki za 42 000 zł. Granica między działkami przebiegała wówczas zgodnie ze stanem geodezyjnym i tak też obie działki były użytkowane. Dopiero w 1994 r. matka stron wspólnie z wnioskodawczynią przystąpiła do budowy budynku gospodarczego, zajmując samowolnie część działki uczestnika. Budowa była prowadzona nielegalnie, bez zezwolenia i bez zważania na protesty ze strony uczestnika, który nie skierował sprawy do sądu, chcąc zachować dobre stosunki z matką. Wobec tego wnioskodawczyni była posiadaczem spornej części działki w złej wierze i może liczyć swoje posiadanie najwcześniej od 1994 r., a najpóźniej od 2002 r. Skoro nie upłynął 30-letni okres posiadania, brak jest podstaw do stwierdzenia zasiedzenia na rzecz wnioskodawczyni.

Uczestnik J. K. poparł wniosek.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni M. K. i uczestnik W. B. (2) są rodzeństwem. Należące do nich działki (...) położone w R. bezpośrednio sąsiadują ze sobą.

Prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka (...) położonej w R., o powierzchni 0,0959 ha, objętej Księgą Wieczystą KW (...) wpisane jest na rzecz wnioskodawczyni M. K.. Nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalnym i gospodarczym. Zajmowana jest przez wnioskodawczynię M. K. i jej męża J. K., którzy pozostają w związku małżeńskim od dnia 31 sierpnia 1986 r.

dowód: - odpis zwykły księgi wieczystej k 7

- wypis z rejestru gruntów k 8

Prawo własności nieruchomości oznaczonej jako działka (...) położonej w R., o powierzchni 0,0729 ha, objętej Księgą Wieczystą KW (...) wpisane jest na rzecz uczestnika W. B. (2).

Nieruchomość (...) stanowi działkę gruntową, zabudowaną budynkiem mieszkalnym i gospodarczym, nieobciążoną, będącą użytkiem gruntowym Br-PsIV. Nieruchomość zamieszkała jest przez uczestnika W. B. (2) i jego żonę.

dowód: - mapa ewidencyjna 14

- opinia biegłego k 143

Postanowieniem Sądu Rejonowego w Łańcucie z dnia 5 kwietnia 1989 r., sygn. akt I Ns 94/89, które uprawomocniło się z dniem 27 kwietnia 1989 r. stwierdzono, że spadek po W. B. (1), synu J. i J., zmarłym 4 lipca 1988 r. w Ł. na podstawie ustawy nabyła żona J. B. oraz dzieci: W. B. (2) i M. K. – po 1/3 części łącznie z gospodarstwem rolnym, położonym w R.. Nadto w punkcie II postanowienia dokonano działu spadku po W. B. (1), ustalając że w skład spadku wchodzą nieruchomości oznaczone w ewidencji gruntów nr: (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...) o powierzchni 1,62 ha położone w R. wraz z zabudowaniami mieszkalno – gospodarczymi oraz udział w 1/2 części w nieruchomościach nr: (...), (...) i (...) o powierzchni 0,39 ha położonych w R. i w wyniku postępowania o dział spadku przydzielono:

- W. B. (2) działkę gruntową (...) z zabudowaniami

- J. B. nieruchomości stanowiące działki: (...), (...), (...) , (...), (...), (...), (...), (...) o powierzchni 1,52 ha z zabudowaniami oraz udział w połowie w działkach gruntowych (...) o powierzchni 0,39 ha

- bez spłat i dopłat.

dowód: - odpis postanowienia SR w Łańcucie z dnia 5 kwietnia 1989 r., sygn. akt I Ns 94/89 zalegający na karcie 9 akt I Ns 94/89

W dniu 9 lipca 2002 r. wnioskodawczyni M. K. nabyła od

swojej matki J. B. w drodze umowy sprzedaży do swojego majątku odrębnego nieruchomość gruntową położoną w R., składającą się z działki ewidencyjnej nr (...) wraz z budynkiem mieszkalnym jednorodzinnym murowanym, zbudowanym w 1970 r. oraz budynkami gospodarczymi murowanymi za kwotę 42 000 zł. Jednocześnie wnioskodawczyni ustanowiła nieodpłatnie służebność osobistą mieszkania na rzecz matki, polegającą na prawie korzystania z jednego pokoju od strony zachodniej na prawach wyłączności oraz wspólnego korzystania z kuchni, łazienki i ciągu komunikacyjnego.

dowód: - kopia wypisu aktu notarialnego poświadczona za zgodność z oryginałem k 64-66

Zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu geodezji i kartografii M. B. z dnia 21 lutego 2022 r. sporządzoną celem ustalenia przedmiotu zasiedzenia, biegły wykonał projekt podziału działki (...) stanowiącej własność uczestnika W. B. (2). Projekt został wykonany zgodnie ze wskazaniem wnioskodawczyni w trakcie oględzin przeprowadzonych z Sądem w dniu 13 października 2021 r. Granicę podziałową poprowadzono po wschodniej ścianie budynku gospodarczego, którego większa część znajduje się na działce (...), przedłużając ją w kierunku drogi (działka (...)). Działkę nr (...) podzielono w ten sposób, że wydzielono działki: nr (...) o powierzchni 0,0058 ha (objęta wnioskiem) oraz nr (...) o powierzchni 0,0671 ha.

dowód: - oględziny miejsca przedmiotu postępowania k 124-126

- opinia biegłego wraz z mapą z projektem podziału nieruchomości k 143-144

Działki (...) w przeszłości stanowiły własność ojca stron W. B. (1). W wyniku postępowania o dział spadku zakończonego postanowieniem Sądu Rejonowego w Łańcucie z dnia 5 kwietnia 1989 r., sygn. akt I Ns 94/89 -- działka (...) zabudowana domem mieszkalnym i stodołą została przydzielona na własność J. B., a działka (...) zabudowana domem mieszkalnym, stajnią i garażem na własność W. B. (2). Postanowienie uprawomocniło się w dniu 27 kwietnia 1989 r.

W domu znajdującym się na działce (...) wnioskodawczyni M. K. mieszka od urodzenia do chwili obecnej. W dniu 31 sierpnia 1986 r. wyszła za mąż za J. K.. Po śmierci ojca, co nastąpiło 4 lipca 1988 r., wspólnie ze swoim mężem pomagała matce w prowadzeniu gospodarstwa. Brat wnioskodawczyni W. B. (2) zajął działkę (...). Część budynków gospodarczych znajdowała się na działce (...), a część na działce (...).

W. B. (2) nie chciał zajmować się prowadzeniem gospodarstwa, zaś jego matka przy pomocy córki M. K. i jej męża pracowała w polu, zajmowała się dwoma krowami, świnią, koniem. Zwierzęta znajdowały się w stajni na działce (...), która na skutek działu spadku stała się własnością W. B. (2).

W 1989 r. między matką stron J. B., a jej dziećmi M. K. i W. B. (2) została ustalona ustnie granica pomiędzy działkami (...) i miała przebiegać wzdłuż ściany budynku garażowego, stojącego na działce W. B. (2), prostopadle do drogi gminnej. Budynek garażowy miał stać na działce uczestnika, a od ściany garażowej miała przebiegać granica między działkami. W. B. (2) zgodził się na taką granicę bo nie chciał pracować w polu i zajmować się świnią i krowami. Granicę ustalono wyłącznie ustnie, po to, by nie ponosić kosztów geodety. Dla W. B. (2) była to korzystna propozycja, gdyż z jego działki został zabrany inwentarz – kury, krowy, koń, świnie.

Po pięciu latach od ustalenia granicy, tj. w 1994 r. J. B. przy pomocy małżonków K. wybudowała nowy budynek gospodarczy, a uczestnik W. B. (2) pomagał w jego budowie. Następnie mąż wnioskodawczyni J. K. wspólnie z W. B. (2) postawili ogrodzenie oddzielające obie działki, dokładnie w takiej granicy, jaka została ustalona między matką i jej dziećmi w 1989 r. Wcześniej na miejscu nowego budynku gospodarczego stała stara stodoła, która była mniejsza niż nowy budynek, jednakże przy jego budowie nie została samowolnie zajęta część działki uczestnika. Budynek został postawiony w takim miejscu, aby nie przekroczyć granicy ustalonej w 1989 r. W. B. (2) nigdy nie protestował przy budowie tego budynku. Pomagał przy jego stawianiu, jak również przy kładzeniu ogrodzenia.

Żadna ze stron nie wiedziała gdzie faktycznie przebiega granica między działkami. Dopiero po pomiarach geodezyjnych przeprowadzonych w maju 2018 r. okazało się, że część budynku gospodarczego mieści się na działce W. B. (2).

Od 1989 r. J. B., a następnie wnioskodawczyni z mężem cały czas władali jak właściciele działką wydzieloną przez biegłego o numerze (...). Na działce tej początkowo stała stara stodoła, wóz, traktor, wyganiało się krowy, chodziły kury. Od momentu powstania nowego budynku gospodarczego, J. B. oraz wnioskodawczyni z mężem przestali korzystać ze stajni na działce W. B. (2), a inwentarz został przeniesiony do nowego budynku.

Od 1989 r. do czasu powstania nowego budynku w 1994 r. wnioskodawczyni z mężem i matką gospodarzyli na znacznej części nieruchomości W. B. (2). W jego stajni trzymali krowy, świnie. W 1994 r. po wybudowaniu nowego budynku zrezygnowali z korzystania ze stajni W. B. (2) i gospodarzyli wyłącznie do granicy oznaczonej czerwoną linią na mapie z projektem podziału nieruchomości dokonanej przez biegłego.

W 2002 r. wnioskodawczyni nabyła od swojej matki działkę (...) i nadal cały czas, nieprzerwanie władała działką (...) jak właściciel. Włada tą działką do chwili obecnej.

dowód: - zeznania świadka M. A. k 39

- zeznania świadka J. B. k 89-90 verte

- zeznania świadka K. C. k 92 verte-93 verte

- zeznania świadka R. A. k 93 verte

- zeznania świadka K. W. k 94

- dokumenty zalegające w aktach sprawy Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowalnego w Ł. numer (...)

- przesłuchanie wnioskodawczyni M. K. w charakterze strony k 36-37, 170-171

- przesłuchanie uczestnika W. B. (2) w charakterze strony k 38, 172-173

- przesłuchanie uczestnika J. K. w charakterze strony k 37-38, 171-172

Zeznania świadków wykazały nieprzerwane samoistne posiadanie spornej działki (wydzielonej przez biegłego o nr (...)) przez wnioskodawczynię M. K. i wcześniej jej poprzednika prawnego - matkę J. B. przez okres 30 lat, liczony od daty uprawomocnienia się postanowienia w przedmiocie działu spadku po W. B. (1), tj. od dnia 27 kwietnia 1989 r. do dnia 27 kwietnia 2019 r.

Z zeznań świadka M. A. (k 39), będącej sąsiadką stron, liczącą 67 lat, wynika że małżonkowie K., którzy pobrali się w 1986 r. przez cały czas, stale używali części działki, na której w latach 90-tych wybudowali budynek gospodarczy. Wcześniej w miejscu tego budynku stała stodoła, która stale była użytkowana przez małżonków, a następnie na fundamentach starej stodoły, wznieśli nowy budynek.

Z zeznań świadka – matki stron J. B. , złożonych w formie pisemnej (k 89-90 verte) wynika, iż W. B. (2) otrzymał działkę (...), której granica przebiegała równo z garażem. J. B. ustaliła z synem W. B. (2), że granica będzie przebiegać równo z jego garażem, zgodnie z postawionym później ogrodzeniem. Reszta nieruchomości była przeznaczona dla J. B.. Granica między działkami (...) została ustalona zgodnie, słownie, w związku z tym, żeby nie ponosić dużych kosztów wynajęcia geodety. W. B. (2) wyraził na to zgodę i miał pełną świadomość co do tych ustaleń. Granica została ustalona w 1989 r. W. B. (2) nigdy nie rościł sobie żadnych praw do działki użytkowanej przez matkę, bo wiedział, że matka mu jej nie dała. J. B. cały czas korzystała ze stodoły i stajni na działce syna W. aż do czasu wybudowania nowego budynku gospodarczego.

W oparciu o zeznania świadka K. C. (k 92 verte-93 verte), będącej córką M. K. i J. K. ustalono, że granicą pomiędzy działkami (...) zawsze było ogrodzenie stawiane przez W. B. (2) i J. K.. Ogrodzenie przylega do ściany garażu znajdującego się na działce W. B. (2). Świadek wskazał, że W. B. (2) nigdy nie gospodarował sporną działką. Znajdował się na niej traktor, kury, drzewo na opał, kurnik. Zawsze dla wszystkich granicą obu działek było miejsce, w którym znajduje się ogrodzenie. Świadek nigdy nie słyszała, aby W. B. (2) mówił, że sporna działka należy do niego. O tym, że granica przebiega w innym miejscu niż postawione ogrodzenie świadek dowiedziała się po pomiarach geodezyjnych. W. B. (2) był przyjacielem domu małżonków K. i nigdy nie wnosił pretensji, że zajmowana jest część jego działki. W nowym budynku gospodarczym rodzice świadka – wnioskodawczyni i jej mąż – mieli konia, krowę, potem kury.

Świadek R. A. (k 93 verte), będący sąsiadem stron zeznał, że małżonkowie M. i J. K. pomagali w gospodarstwie J. B.i W. B. (1). W starej stodole i oborze znajdował się koń i krowy. Obora była położona bliżej domu W. B. (2). Zarówno stodołą, jak i oborą gospodarzyli rodzice stron J. B. i W. B. (1) i pomagali im małżonkowie K.. Stara stodoła została rozebrana, a na jej miejscu J. B. i małżonkowie K. postawili nowy budynek gospodarczy. Budynek był stawiany rodzinnie. Przy jego budowie pomagał W. B. (2).

Z zeznań świadka K. W. (k 94), która jest sąsiadką stron, wynika iż między stronami M. K. i W. B. (2) nigdy nie było sporu, zawsze była to zgodna rodzina. Obecnie między stronami toczy się spór dotyczący budynku stanowiącego stodołę i stajnię. Budynek ten użytkowany był wyłącznie przez małżonków K., a wcześniej matkę wnioskodawczyni J. B.. Kiedyś w budynku tym znajdowały się koń i krowy, a obecnie są garaże.

Wyżej wymienieni świadkowie zostali zawnioskowani przez wnioskodawczynię M. K., zaś uczestnik W. B. (2) wniósł o przesłuchanie wyłącznie świadka R. Ś..

Z zeznań świadka R. Ś. (k 169), mieszkańca R., niespokrewnionego ze stronami wynika, że nie ma on żadnej wiedzy czy strony wspólnie ze swoją matką ustalały granicę pomiędzy działkami (...). Posesja W. B. (2) miała kończyć się na lipie, a wiedzę tę posiada stąd, że dziadek stron twierdził, iż działka uczestnika będzie przebiegać do tego miejsca. Nadto świadek wskazał, że po śmierci ojca stron, J. B. gospodarzyła wspólnie z synem W., wykorzystując do tego stajnię i stodołę znajdującą się na działce W. B. (2).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dowodów z dokumentów, których autentyczność nie budzi wątpliwości, w postaci: odpisu zwykłego księgi wieczystej, wypisu z rejestru gruntów, mapy ewidencyjnej, odpisu postanowienia wydanego w sprawie I Ns 94/89 w przedmiocie stwierdzenia nabycia spadku i działu spadku po W. B. (1), wypisu aktu notarialnego dotyczącego sprzedaży działki (...), dokumentów zalegających w aktach sprawy Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. numer (...).

W zakresie oceny przesłanek prowadzących do stwierdzenia nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie sąd oparł się na osobowym materiale dowodowym, opisanym w powyższej części uzasadnienia, w postaci zeznań świadków: M. A., J. B., K. C., R. A., K. W., a także przesłuchania wnioskodawczyni M. K. i uczestnika J. K. w charakterze strony.

Zeznania wyżej wymienionych świadków są jasne, spójne, wzajemnie się uzupełniają i korespondują z przesłuchaniem stron: M. K. i J. K..

Z kolei zeznania świadka R. Ś., zawnioskowanego przez uczestnika W. B. (2), stoją w całkowitej sprzeczności z zeznaniami świadków zawnioskowanych przez M. K., w tym sąsiadów obu stron: M. A., R. A. i K. W., którzy nie mieli żadnego interesu w tym, aby zeznawać iż sporna działka, wydzielona przez biegłego jako działka (...), znajdowała się wyłącznie w posiadaniu J. B., a następnie małżonków M. i J. K..

Nie można też odmówić waloru wiarygodności pisemnym zeznaniom świadka J. B., które według twierdzenia uczestnika W. B. (2) należy uznać za złożone pod wpływem wnioskodawczyni M. K., od której świadek jest całkowicie zależna albowiem wnioskodawczyni opiekuje się świadkiem, z uwagi na jego wiek i stan zdrowia. Twierdzenie to stoi w sprzeczności z zeznaniami samego uczestnika W. B. (2), który przesłuchany w charakterze strony jednoznacznie stwierdził, że około 10 lat temu matka stron mówiła, że granica między działkami znajduje się przy ścianie garażu na działce W. B. (2). J. B. była wówczas zdrowa i świadoma. Wobec tego skoro twierdziła tak w okresie, kiedy była osobą zdrową, to trudno uznać, że jej zeznania złożone 10 lat później są nieprawdziwe, po to, by poprzeć okoliczności podniesione przez wnioskodawczynię.

Sąd zważył, co następuje:

Wniosek M. K. należało uwzględnić albowiem zostały spełnione przesłanki niezbędne do stwierdzenia nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie. Sąd uznał, że nabycie spornej nieruchomości przez zasiedzenie nastąpiło w dniu 27 kwietnia 2019 r.

Zasiedzenie nieruchomości jest sposobem nabycia jej prawa własności przez nieuprawnionego posiadacza wskutek faktycznego wykonywania tego prawa w ciągu oznaczonego w ustawie czasu.

Przesłankami zasiedzenia, które muszą być spełnione kumulatywnie są:

- samoistne posiadanie

- upływ określonego czasu (zależny od dobrej lub złej wiary).

Posiadaczem samoistnym jest osoba, która włada rzeczą jak właściciel – art. 336 kc. O tym czy mamy do czynienia z posiadaniem charakterystycznym dla własności decydują zewnętrzne przejawy władztwa nad rzeczą, jednoznaczne manifestowanie dla otoczenia władania jak właściciel.

Samoistne posiadanie musi być nieprzerwane przez okres 20 lat przy dobrej wierze i przez okres 30 lat przy złej wierze. Dobra wiara występuje wówczas, gdy posiadacz żył w mylnym ale całkowicie uzasadnionym przekonaniu, że przysługuje mu prawo własności. Z kolei w złej wierze pozostaje ten, kto wie albo wiedzieć powinien, że prawo własności nie przysługuje jemu, lecz innej osobie.

Początek biegu terminu zasiedzenia rozpoczyna się z chwilą objęcia rzeczy w samoistne posiadanie. Terminy zasiedzenia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną. Upływ terminu zasiedzenia sąd uwzględnia z urzędu.

W przedmiotowej sprawie początek objęcia spornej działki (wydzielonej przez biegłego o numerze (...)) w samoistne posiadanie nastąpił w dniu 27 kwietnia 1989 r., tj. z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o dział spadku po W. B. (1), na mocy którego działka (...) zabudowana domem mieszalnym i stodołą została przydzielona na własność J. B., a działka (...) zabudowana domem mieszkalnym, stajnią i garażem na własność W. B. (2).

Postępowanie dowodowe w postaci przesłuchania świadków M. A., J. B., K. C., R. A., K. W. oraz stron M. K. i J. K., wykazało, że zostały spełnione przesłanki zasiedzenia polegające na nieprzerwanym samoistnym posiadaniu, czyli władaniu sporną działką jak właściciel, przez okres 30 lat – od 27 kwietnia 1989 r. do 27 kwietnia 2019 r.

Na okres 30 lat składa się posiadanie samoistne wydzielonej działki (...) przez poprzednika prawnego wnioskodawczyni – matkę J. B. w okresie od 27 kwietna 1989 r. do 8 lipca 2002 r., a następnie przez wnioskodawczynię M. K., która nabyła działkę (...) od matki w dniu 9 lipca 2002 r., co potwierdza umowa sprzedaży (wypis aktu notarialnego k 64-66).

Postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny, nie budzący wątpliwości wykazało, że nieprawdziwe są twierdzenia uczestnika W. B. (2) zawarte w odpowiedzi na wniosek, jakoby do 2002 r., kiedy działka (...) była w posiadaniu matki stron J. B. - granica między działkami (...) przebiegała zgodnie ze stanem geodezyjnym i tak obie działki były użytkowane.

O nieprawdziwości powyższego twierdzenia świadczą już chociażby same zeznania W. B. (2), który wskazał, że nikt nie wiedział gdzie faktycznie przebiega granica geodezyjna między działkami. Wiedzę taką pozyskał dopiero w 2018 r., z chwilą przeprowadzenia pomiarów geodezyjnych.

Niezgodne z prawdą są także kolejne twierdzenia uczestnika W. B. (2) zawarte w odpowiedzi na wniosek dotyczące tego, że w 1994 r. matka stron przystąpiła do budowy budynku gospodarczego, zajmując samowolnie część jego działki. Postępowanie dowodowe również jednoznacznie wykazało, iż W. B. (2) nie wiedział, że zajmowana jest część jego działki. Nie protestował, pomagał w budowie budynku, a także pomagał przy postawieniu ogrodzenia oddzielającego jego działkę od działki matki. Ogrodzenie zostało postawione dokładnie w miejscu, w którym ustnie ustalono granicę między dwiema działkami.

Granica została ustalona w 1989 r. między matką stron J. B. i dziećmi M. K. i W. B. (2). Świadkiem tych ustaleń był mąż wnioskodawczyni J. K.. Uczestnik W. B. (2) nie protestował tym ustaleniom albowiem były na dla niego korzystne, gdyż po śmierci ojca nie chciał zajmować się prowadzeniem gospodarstwa i inwentarzem – krowami, świnią, koniem, kurami. J. B. wspólnie z córką i jej mężem zajmowała się zwierzętami przebywającymi w stajni na działce W. B. (2).

Sporna część działki, która zgodnie z opinią biegłego została wydzielona z działki uczestnika i nadano jej numer (...), od samego początku, tj. od dokonania działu spadku po W. B. (1) znajdowała się w posiadaniu tylko i wyłącznie początkowo J. B., a następnie wnioskodawczyni. W. B. (2) w żaden sposób nie korzystał z działki (...). Nie miał ciągnika ani samochodu. Na działce tej od 1989 r. do chwili postawienia w 1994 r. nowego budynku gospodarczego i ogrodzenia, stała część starej stodoły, w której przechowywano zboże, siano, słomę, a także stał wóz, traktor, chodziły kury, krowy. Następnie rozebrano starą stodołę i postawiono nowy budynek gospodarczy o większych wymiarach niż stara stodoła, jednakże nie wychodzący poza granicę ustaloną w 1989 r.

Dla wszystkich członków rodziny i sąsiadów stron, granicą obu działek zawsze było miejsce, w którym znajduje się ogrodzenie. N. uczestnik W. B. (2) nie rościł sobie pretensji, że sporna część działki należy do niego. Zawsze był przyjacielem domu K., akceptował istniejący stan rzeczy i sposób użytkowania spornej działki. O przebiegu właściwej granicy dowiedział się dopiero po pomiarach geodezyjnych w 2018 r. O jego akceptacji świadczył także fakt, iż pomagał przy budowie nowego budynku gospodarczego w 1994 r., a następnie przy stawianiu ogrodzenia, które nie zmieniło położenia do dnia dzisiejszego.

Reasumując, wniosek M. K. zasługuje na uwzględnienie, mając na uwadze spełnienie przesłanek określonych w art. 172 kc w postaci nieprzerwanego samoistnego posiadania spornej działki przez okres 30 lat przez wnioskodawczynię i jej poprzednika prawnego.

W punkcie I postanowienia uwidoczniono projekt podziału działki nr (...) o powierzchni 0,0729 ha, położonej w R., na działki: nr (...) o powierzchni 0,0058 ha i nr (...) o powierzchni 0,0671 ha, sporządzony przez biegłego sądowego z zakresu geodezji i kartografii M. B., zgodnie ze wskazaniami wnioskodawczyni podanymi w czasie oględzin w dniu 13 października 2022 r.

Kierując się treścią art. 520 § 1 kpc orzeczono, że każda ze stron ponosi koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie. Zwrócono wnioskodawczyni M. K. kwotę 183 zł tytułem nadpłaconej zaliczki na wynagrodzenie biegłego albowiem zaliczka została uiszczona w całości przez wnioskodawczynię w kwocie 3000 zł.