Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2023 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący – Sędzia Sądu Okręgowego Magdalena Balion – Hajduk

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 stycznia 2023 r. w Gliwicach

sprawy z powództwa B. K.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w C.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda B. K.

od wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowskich Górach

z dnia 7 kwietnia 2022 r., sygn. akt I C 1176/20

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

a)  zasądza od pozwanej na rzecz powódki 2 669,77zł (dwa tysiące sześćset sześćdziesiąt dziewięć złotych i siedemdziesiąt siedem groszy) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od 23 listopada 2019r.,

b)  oddala powództwo w pozostałej części,

c)  zasądza od powódki na rzecz pozwanej 204 (dwieście cztery) złote tytułem zwrotu kosztów procesu;

2.  oddala apelację w pozostałej części;

3.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej 20 (dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

SSO Magdalena Balion - Hajduk

Sygn. akt: III Ca 829/22

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Tarnowskich Górach wyrokiem z 7 kwietnia 2022 roku oddalił powództwo B. K. o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w C. 6 701,50 złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 22 listopada 2019 roku. Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej 1817zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

W uzasadnieniu pozwu powódka reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wskazała, że w dniu 17 lipca 2019 roku nabyła jako konsument od pozwanej materiały służące

Sąd Rejonowy ustalił, że 17 lipca 2019 roku powódka B. K. zawarła umowę z pozwaną (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością w C. zakupu materiałów służących do wykończenia wnętrza w postaci płytek (lico klasyczne), narożników wraz z niezbędnymi dodatkami w postaci fugi, kleju oraz impregnatu. Jednocześnie powódka zdecydowała się na usługę montażu. Powódka zdecydowała się na zawarcie umowy z pozwaną spółką albowiem kilka lat wcześniej była już klientką pozwanej. Przed zawarciem umowy powódka z mężem oglądała ekspozycje z siedzibie pozwanego. Powódce okazano wzory płytek poinformowano, iż specyfika zamawianego produktu polega na tym, iż partie płytek lica klasycznego mogą się między sobą różnić pod względem koloru. Powódka została w szczególności podczas zakupu poinformowana, że rozmiary płytek lub narożników mogą się między sobą istotnie różnić albowiem produkt jest naturalny i niepowtarzalny, historyczny (pochodzący z XIX lub XX wieku), istnieje możliwość przebarwień, pozostałości zapraw, różnic kolorystycznych, odprysków, uszczerbień, wyszczerbień, pęknięć, nierównej powierzchni oraz krawędzi i różnic w wymiarach. Powódka została poinformowana, że powyższe stanowi cechy produktu niepodlegające reklamacji.

Zamówione płytki miały być dostarczone bezpośrednio do miejsca zamieszkania powódki będącego jednocześnie miejscem montażu.

Pozwana wystawiła fakturę - paragon z dnia 17 lipca 2019 roku nr (...) na kwotę 9 493,94 złotych. Na dokumencie paragonu, który jest jednocześnie jedynym pisemnym potwierdzeniem zawartej między stronami umowy zawierającym jej szczegóły, zostało wyodrębnione, iż ujęta w umowie pozycja „usługa montaż” zawiera: lico klasyczne – 30m ^{( 2)}, narożnik klasyczny – 143 szt., retro klej 10 kg– 8 szt., retro fuga szara - 13 szt., retro impregnat 1l – 8szt., retro grunt 5l – 1 szt. Nadto w koszcie usługi montażu zaliczono dojazd montażysty, który wyceniono na kwotę 80,00 złotych. Wyraźnie nadto wskazano, że usługa montażu nie zawiera impregnacji/malowania. Powódka uregulowała płatność zgodnie z fakturą. Na wystawionym dokumencie paragonu brak jest jakiejkolwiek adnotacji o zgłaszanych rzekomo przez powódkę preferencjach, obiekcjach co do odcienia cegły objętej zamówieniem. Jednocześnie został ustalony termin montażu na dzień 3 sierpnia 2019 roku.

Dnia 10 sierpnia 2019 roku pozwana wystawiła fakturę nr (...) na kwotę 1669,77 złotych za zakup 10 m ² płytek lica klasycznego, 10 szt. narożnika klasycznego, kleju oraz ceny wysyłki. Powódka dokonała zapłaty zgodnie z wystawioną fakturą.

Dnia 16 sierpnia 2019 roku pozwana wystawiła fakturę o nr (...) na kwotę 1207,40 złotych za usługę montażu.

Dnia 16 sierpnia 2019 roku pozwana wystawiła fakturę o nr (...) na kwotę 999,90 złotych tytułem usługi montażu.

W odpowiedzi na pismo pełnomocnika powódki z dnia 13 listopada 2019 roku pozwana skierowała do powódki pisemne oświadczenie o odrzuceniu jej wezwania do obniżenia ceny towaru wskazując, że zakupiony przez powódkę towar (płytki wycięte ze starej cegły rozbiórkowej; model: lico klasyczne) był towarem pełnowartościowym, wolnym od wad i zgodnym z opisem danego modelu.

Dnia 17 sierpnia 2019 roku pozwana wystawiła fakturę nr (...) na kwotę 49,00 złotych za zakup fugi. Powódka dokonała zapłaty zgodnie z wystawioną fakturą.

W dniu 3 sierpnia 2019 roku, zgodnie z uprzednimi ustaleniami montażysta M. P. przybył na miejsce montażu. Powódka była poinformowana o terminie montażu, była obecna podczas przyjazdu montażysty i przy rozpoczęciu przez niego prac, przy wyładunku przez montażystę płytek. Przed rozpoczęciem montażu powódka miała swobodną możliwość zapoznania się z dostarczoną jej partią płytek. Powódka nie zgłaszała żadnych uwag co stanu czy koloru płytek. Montażysta przystąpił do montażu. Po całym dniu pracy montażysty powódka zaakceptowała jego rezultat, nie zgłaszała żadnych uwag, reklamacji. Dopiero na drugi dzień po montażu powódka zgłosiła swoje zastrzeżenia, twierdząc, iż kolor zamontowanych płytek nie odpowiada jej preferencjom, a w szczególności nie jest zgodny z dokonanym przez nią zamówieniem. Zastrzeżenia telefonicznie do siedziby pozwanej zgłaszał mąż powódki.

Pozwana zaproponowała wymianę pojedynczych sztuk płytek, na co powódka i jej maż nie wyrazili zgody, żądając zerwania całości dotychczas położonych płytek i ponownego ich montażu po dostarczeniu płytek w innym odcieniu. Powodowie dokupili kolejne metry płytek - lica klasycznego, które zostały zamontowane przez montażystę w kolejnych dniach po dokonywanych początkowo telefonicznie a następnie w drodze korespondencji e-mail ustaleniach. W dniu 16 sierpnia 2019 roku montażysta M. P. pokwitował odbiór kwoty 1 000 złotych jako zapłaty za ponowną usługę montażu 10 metrów kwadratowych lica klasycznego zgodnie z fakturą proforma nr 19- (...).

Sąd Rejonowy uznał, że powódka nie sprostała obowiązkowi wykazania podnoszonych okoliczności wynikającemu z art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c. Pozwana zakwestionowała okoliczności faktyczne oraz twierdzenia przytoczone przez powoda, wskazując, iż roszczenie nie jest zasadne. Powódka w toku postępowania była reprezentowana przez pełnomocnika. Powódka przedłożyła dokumenty, które w jej ocenie miały uzasadniać żądane roszczenie i je wykazywać, w ocenie Sądu pierwszej instancji przedstawione dokumenty nie potwierdzają tezy pozwu, gdyż nie są kompletne i wyczerpujące i co najważniejsze nie potwierdzają tezy powódki, o dokonaniu przez nią przy składaniu u pozwanej zamówienia na dostarczenie płytek – lica klasycznego jakikolwiek szczególnych zastrzeżeń, wymagań co do cech zamawianego produktu. W szczególności z przedstawionych przez powódkę dokumentów w postaci faktur nie wynika, aby powódka wskazywała, że zależy jej na jakimś konkretnym odcieniu zamawianych płytek. Brak na fakturze jakiejkolwiek o tym wzmianki. Jednocześnie przedłożona faktura jest jedynym pisemnym potwierdzeniem dokonywanych między stronami ustaleń co szczegółów zawartej umowy. Powódka przedstawiła na poparcie swojego twierdzenia również dowód z przesłuchania w charakterze świadka swojego męża A. K.. Jednakże treści złożonych przez świadka zeznań przeczą zeznania pozostałych przesłuchanych w sprawie świadków - pracowników strony pozwanej.

Podnoszone przez stronę powodową okoliczności, iż wykonanie przez pozwaną umowy nie jest prawidłowe, w tym dostarczony materiał – płytki nie odpowiada treści umowy nie został wykazany przez powódkę. Zasadniczo bowiem nie było sporne, że dostarczone w dniu 3 sierpnia 2019 roku na miejsce montażu płytki były płytkami lica klasycznego (wedle definicji tych płytek) ale że kolorystyka dostarczonych płytek nie odpowiadała złożonemu zamówieniu. Powódka nie wykazała w toku postępowania, aby zawierając umowę zastrzegła, iż zamawia płytki - lico klasyczne o konkretnym odcieniu. Sąd podkreślił, że powódka była obecna przy rozładunku płytek przez montażystę i przy przystąpieniu przez niego do montażu i nie kwestionowała prawidłowości zamówienia, wykonania umowy. Powódka, która miała pełną swobodę, możliwość zapoznania się, sprawdzenia dostarczonego jej towaru nie robi tego i dobrowolnie opuszcza miejsce montażu. Co więcej po pierwszym dniu montażu okazuje zadowolenie z jego efektów i rezultatów, nadal nie zgłaszając żadnych do niego uwag. W ocenie Sądu Rejonowego roszczenie nie zostało wykazane zarówno co do zasady jak i wysokości.

Powódka w apelacji zarzuciła:

- naruszenie art. 546 § 1 ¹ k.c. przez pominięcie przy ustaleniu stanu faktycznego okoliczności, że powódka winna być poinformowana w sposób jasny, zrozumiały i niewprowadzający w błąd co do możliwości otrzymania towaru innego aniżeli zamówiony, podczas gdy w toku procesu pozwana wskazała, że lico klasyczne składa się z cegieł o różnej kolorystyce, a brak jest dowodów na fakt, że powódka w tym o tym fakcie została poinformowana,

- naruszenie art. 546 § 3 ¹k.c. przez pominięcie przy ustalaniu stanu faktycznego okoliczności, że powódce powinno być umożliwione sprawdzenia dostarczonego towaru, podczas gdy w toku procesu wskazano, że powódka nie miała możliwości sprawdzenia zamówionego towaru, gdyż został dostarczony zapakowany, a świadek M. P. nie poinformował powódki o obowiązku sprawdzenia towaru pod kątem zgodności ze złożonym zamówieniem,

- naruszenie art. 22 ¹ k.c. przez pominięcie statusu powódki jako konsumenta, co skutkowało błędem w ustalonym stanie faktycznym i nieuzasadnionym nałożeniem na stronę powodową obowiązku sprawdzenia zamówionego towaru, podczas gdy obowiązki dostarczenia towaru zgodnego z zamówieniem spoczywają na stronie pozwanej jako profesjonalnym podmiocie gospodarczym.

Powódka zarzuciła także naruszenie w art. 233 § 1 k.p.c. przez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego polegający na pominięciu oceny dowodów zeznań wszystkich świadków, czego skutkiem był błąd w ustaleniach faktycznych co do faktu, że powódka nie sprecyzowała w jakiej kolorystyce zamówiono płytki oraz co do posiadania możliwości zapoznania się z dostarczoną partią płytek przed ich montażem, że powódka nie wskazała, jakiego koloru domaga się w złożonym zamówieniu, pominięciu, że powódka wskazała, że podoba jej się ściana w gabinecie prezesa, na której to ścianie zostały położone płytki lica klasycznego o dominującej kolorystyce ciemnej, tym samym sprecyzowała w jakiej kolorystyce maja być zamówione płytki. Zarzuciła pominiecie w ocenie dowodów zeznania M. P., że powódka otrzymała płytki w kolorystyce pomarańczowej, że pracownica pozwanej przedstawiła powódce lico klasyczne w gabinecie prezesa i i poinformowała powódkę, że tak będzie wyglądało lico klasyczne oraz pominięciu faktu, że powódka wskazała konkretnie jakiej kolorystyki lica klasycznego żądała.

Powódka wniosła o zmianę w wyroku przez uwzględnienie powództwa w całości i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

Pozwana wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja częściowo zasługiwała na uwzględnienie.

Stan faktyczny w zakresie zawartej przez strony umowy i jej wykonania, z wyjątkiem okoliczności czy składając zamówienie powódka określiła kolorystykę płytek, był bezsporny.

Powódka domagała się ostatecznie obniżenia ceny z uwagi na to, iż otrzymała płytki lica klasycznego w kolorze pomarańczowym a nie w takim jaki zamówiła czyli w kolorze ciemnym. W związku z tym, iż pozwana nie uwzględniła jej reklamacji, powódka była zmuszona dokupić dodatkowe 10 m ² płytek i zapłacić za ich montaż.

Sąd Okręgowy, oceniając zarzuty apelacji, w szczególności zarzut naruszenia art. 233 § 1 k.p.c. nie zgadza się z oceną zebranego w sprawie materiału dowodowego dokonana przez Sąd Rejonowy. Z zeznań świadka pracownika pozwanej A. W. wynika, iż powódka i jej mąż zamówili płytki z montażem. Montażysta częściowo zamontował płytki przy czym była obecna powódka, a za 2 dni zadzwonili, twierdząc że kolor płytek nie pasuje. Pozwana zaproponowała, że firma wymieni płytki na inne o zbliżonych odcieniach i dołożą jeszcze gratis 2,5 m ² płytek. Powódka nie zgodziła się na tą propozycję się i zażądała, by zerwać płytki w całości i wymienić na płytki zgodnie z zamówieniem. Świadek A. K. mąż powódki zeznał, że zamówił lico klastyczne z montażem, a A. W. pokazała im wyłożone płytki w gabinecie prezesa firmy. Z kolei świadek M. P., który kładł płytki w domu powódki i dostarczył je do domu powódki zeznał że powódka jeszcze przed montażem wyjechała z domu i przyjechała już po położeniu pierwszej ściany. Zeznał, że płytki były w większości pomarańczowe, zaś powódka twierdziła, że zamówiła ciemniejsze i że trzeba to skuć. W rezultacie, jak wynika z zeznań tego świadka, po zakupie przez pozwaną dodatkowych płytek, skuł pomarańczową cegłę położoną pierwszego dnia i wymienił na ciemniejszą. Powódka zeznała, iż w dniu kiedy montażysta przywiózł płytki nie oglądała ich, spieszyła się i pojechała do dentysty. Kiedy przyjechała część płytek była już położona. Na drugi dzień zwróciła uwagę telefonicznie, iż to nie jest ten kolor, który zamówiła. Po rozmowie z firmą zażądała zdjęcia tych płytek, zaś firma chciała wymienić tylko pojedyncze na co ona i jej mąż się nie zgodzili. Strony nie zawarły umowy w formie pisemnej, zatem jej treść należało ustalić zarówno w oparciu faktury wystawione po wykonaniu umowy jak i zeznania świadków i strony. Sąd Okręgowy uznał, iż ocena zeznań świadków oraz zeznań powódki prowadzi do wniosku, że powódka zamówiła płytki określonej kolorystyce ciemnej, wskazując przy zamówieniu na płytki ciemne znajdujące się w gabinecie prezesa firmy. Podczas składania zamówienia świadek A. W. pokazała powódce te płytki i powódka potwierdziła że takie chce. Także zachowanie przedstawicieli pozwanej po zgłoszeniu przez powódka i jej męża reklamacji również wskazuje na to, iż powódka zamówiła płytki o konkretnej kolorystyce i pozwana miała tego świadomość. Pozwana bowiem pierwotnie zaproponowała, że wymieni płytki o na inne o zbliżonych odcieniach i dołoży jeszcze gratis w 2,5 m ² płytek. W związku z zaostrzeniem się konfliktu pomiędzy pozwaną, a powódką i jej mężem pozwana wycofała się z tej propozycji i w ostateczności powódka dokupiła dodatkowe 10 m ² płytek ciemniejszych wraz z montażem. Montażysta skuł płytki położone pierwszego dnia i położył nowe w ciemniejszych odcieniach, tym samym zamówienie zostało zrealizowane zgodnie z życzeniem klienta.

Zgodnie z art. 560 § 1 k.c. jeżeli rzecz sprzedana ma wadę, kupujący może złożyć oświadczenie o obniżeniu ceny albo odstąpieniu od umowy, chyba że sprzedawca niezwłocznie i bez nadmiernych niedogodności dla kupującego wymieni rzecz wadliwą na wolną od wad albo wadę usunie. Ograniczenie to nie ma zastosowania, jeżeli rzecz była już wymieniona lub naprawiana przez sprzedawcę albo sprzedawca nie uczynił zadość obowiązkowi wymiany rzeczy na wolną od wad lub usunięcia wady. § 3 stanowi, że obniżona cena powinna pozostawać w takiej proporcji do ceny wynikającej z umowy, w jakiej wartość rzeczy z wadą pozostaje do wartości rzeczy bez wady.

Sąd Okręgowy uznał, iż żądanie obniżenia ceny o połowę nie jest uzasadnione, ale w świetle powyższych okoliczności żądanie należało uwzględnić w zakresie obniżenia ceny o wartość zakupu dodatkowych 10 m ² płytek wraz z montażem, albowiem to zachowanie pozwanej doprowadziło do konieczności zakupu przez powódkę dodatkowych płytek. Koszt ten wyniósł 1669,77 zł, zaś z pokwitowania za ponowną usługę montażu płytek z 16 sierpnia 2019 roku wynika, iż powódka zapłaciła pozwanej 1000 zł. Powództwo należało zatem uwzględnić do kwoty 2669 77 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 23 listopada 2019 r. z upływem terminu wyznaczonego przez powódkę w wezwaniu do zapłaty na skutek żądania obniżenia ceny.

Sąd Okręgowy z tej przyczyny na mocy art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok i orzekł jak w sentencji, zmieniając również rozstrzygniecie dotyczące kosztów procesu.

Sąd Okręgowy o kosztach procesu orzekł stosownie do wyników postępowania, zasądzając je stosunkowo w myśl zasady określonej w art. 100 k.p.c. Strona pozwana przegrała proces w pierwszej instancji w 40 %, łącznie koszty wyniosły 4034 zł. Na koszty te w niniejszej sprawie składają się uiszczona opłata od pozwu w kwocie 400 zł, koszty zastępstwa procesowego wraz z opłatami skarbowymi od pełnomocnictw 2 x 1817zł. 40 % wynosi 1613 zł, które powinna ponieść pozwana. Pozwana poniosła kwotę 1817 zł, zatem powinna zwrócić stronie powodowej 204 zł.

Sąd Okręgowy na mocy art. 385 k.p.c. oddalił apelację w pozostałej części jako nieuzasadnioną. Apelacja powódki została uwzględniona w 40 %, w takim zakresie pozwana ponosi koszty postępowania odwoławczego. Łącznie koszty wyniosły 2200 zł (400 zł opłata od pozwu i 2 x 900 zł wynagrodzenia pełnomocników), z tego 40 % wynosi 880 zł, które powinna ponieść pozwana, poniosła 900 zł, różnica wynosi 20 zł, którą w powódka winna zwrócić pozwanej.

SSO Magdalena Balion – Hajduk

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej,

3.  kal. 7 dni lub z wpływem.

Gliwice, 25 stycznia 2023r.