Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2022r.

Sąd Okręgowy w Poznaniu w III Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Tomasz Borowczak

Protokolant: protokolant sądowy Magdalena Górecka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Poznaniu M. M.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 grudnia 2022r.,

sprawy J. K. (1), syna S. i Z. z domu C., urodzonego w dniu (...) w K.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

I.  Sądu Rejonowego w Ostrowie W.. z dnia 22 kwietnia 2003 r., sygn. akt II K 624/02 za przestępstwo z art.218§1 k.k. w zw. z art.219 k.k. i art.11§2 k.k. popełnione w okresie od czerwca 1999 roku do 15 kwietnia 2002r. na karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30 zł; karę grzywny wykonano w całości w dniu 10 czerwca 2003r.;

II.  Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 5 lipca 2004r., sygn. akt III K 92/01 za przestępstwo z art.270§1 k.k. w zw. z art.270§2 k.k. w zw. z art.13§1 k.k. w zw. z art.286§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. popełnione w czerwcu 2000 roku na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 100 zł; karę grzywny wykonano w całości w dniu 12 stycznia 2010r.; postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 3 czerwca 2009r. warunkowo przedterminowo zwolniono skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności z okresem próby do 3 czerwca 2012r. sygn. akt V Kow 2022/09, następnie postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 14 listopada 2011r. sygn.. akt V Kow 5519/11 skrócono okres próby do 2 lat i nie odwołano warunkowego przedterminowego zwolnienia;

III.  Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 18 lipca 2005r., sygn. akt IV Ks 66/02 za przestępstwo z art.91§1 uks popełnione w dniu 13 stycznia 1999r. na karę grzywny w wymiarze 400 stawek dziennych po 300 zł; postanowieniem Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 11 września 2007r. zamieniono karę grzywny na zastępczą 180 dni karę pozbawienia wolności, a postanowieniem Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 15 marca 2016r., sygn. VI Ko 834/16 umorzono wobec skazanego postępowanie wykonawcze dotyczące wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności;

IV.  Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 października 2013r., sygn. akt III K 118/12, za przestępstwo z art.54§1 k.k.s. w zw. z art.62§2 k.k.s. i art. 7 §1 k.k.s. w zw. z art.37§1 pkt 2 k.k.s i art.38§2 pkt 1 k.k.s. oraz art.6§2 k.k.s. popełnione w okresie od października 2004r. do lipca 2005r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł oraz za przestępstwo z art.299§1 i §5 k.k. w zw. z art.12 k.k. popełnione w okresie od października 2004r. do lipca 2005r. na karę 1 roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 100 zł, przy czym kary jednostkowe pozbawienia wolności i kary grzywny połączono wymierzając karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz łączną karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych po 100 zł; postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 lutego 2016r., sygn. akt III Ko 15/16 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności; kara grzywny została wykonana częściowo tj. w kwocie 1.800 zł, pozostała do zapłaty kwota 28.200 zł (282 stawki dzienne);

V.  Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. z dnia 1 października 2012r., sygn. akt III K 2033/08 za przestępstwo z art.286§1 k.k. w zw. z art.294§1 k.k. popełnione w dniach 30 i 31 sierpnia 1999r. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 30 zł;

VI.  Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 16 kwietnia 2009r., sygn. akt II K 705/07, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 15 lutego 2010r. sygn. akt IV Ka 428/09, a następnie wyrokiem Sądu Najwyższego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2011r., sygn.. II KK 214/10 za przestępstwo z art.56§1 k.k.s. w zw. z art.6§2 k.k.s. popełnione w okresie od lipca 1997r. do końca 1999r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych po 200 zł;

VII.  wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 20 września 2016r., sygn. akt III K 150/16 połączono:

-

kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami w sprawach o sygn. akt III K 92/01 Sądu Okręgowego w Kaliszu, III K 2033/08 Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. oraz II K 705/07 Sądu Rejonowego w Kaliszu wymierzając skazanemu karę łączną w wymiarze 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres 3 lat kary pozbawienia wolności odbytej w całości w sprawie sygn. akt II K 92/01 (w tym w wyniku pozytywnego upływu okresu próby i nie odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia w sprawie V K. (...) Sądu Okręgowego w Poznaniu) oraz okres zatrzymania w sprawie sygn. akt II K 705/07 w dniu 4 lipca 2001r. (jeden dzień); pozostała do odbycia kara nie została dotychczas wykonana;

-

kary grzywny orzeczone wyrokami w sprawach o sygn. akt II K 624/02 Sądu Rejonowego w Ostrowie W.., sygn. akt III K 92/01 Sądu Okręgowego w Kaliszu, sygn. akt IV Ks 66/02 Sądu Rejonowego w Poznaniu, sygn. akt III K 2033/08 Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. oraz sygn. akt II K 705/07 Sądu Rejonowego w Kaliszu wymierzając skazanemu karę łączną grzywny w wymiarze 600 stawek dziennych po 200 złotych; na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zaliczono wykonaną w całości karę grzywny w sprawie sygn. akt II K 624/02 i w sprawie sygn. akt III K 92/01 oraz częściowo wykonaną karę grzywny w sprawie sygn. akt II K 705/07, uznając tym samym za wykonaną karę łączną grzywny w zakresie 115 stawek dziennych;

VIII.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 14 lipca 2017r., sygn. akt II K 275/17 za:

-

przestępstwo z art.77 pkt.1 ustawy o rachunkowości popełnione w okresie od 1 stycznia 2012r. do 8 listopada 2013r. na karę 80 stawek dziennych po 30 złotych

-

przestępstwo z art.77 pkt.2 ustawy o rachunkowości popełnione w dniu 1 kwietnia 2013r. na karę 50 stawek dziennych po 30 złotych

-

przestępstwo z art.79 pkt.4 ustawy o rachunkowości popełnione w dniu 16 lipca 2012r. na karę 50 stawek dziennych po 30 złotych

-

przestępstwo z art.79 pkt.4 ustawy o rachunkowości popełnione w dniu 16 lipca 2013r. na karę 50 stawek dziennych po 30 złotych

przy czym kary grzywny połączono wymierzając karę łączną grzywny 150 stawek dziennych po 30 zł;

IX.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 24 sierpnia 2016r., sygn. akt II K 393/07, prawomocnym w dniu 14 października 2020r., za:

-

przestępstwo z art.258§3 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. popełnione w okresie od co najmniej 2002r. do końca 2004r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

przestępstwo z art.271§1 i 3 k.k., art.273 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. w zw. z art.12 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. popełnione w okresie od co najmniej 2002r. do końca 2004r. na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę 240 stawek dziennych po 500 złotych;

-

przestępstwo z art.299§1, 5 i 6 k.k. w zw. z art.12 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. popełnione w okresie od czerwca 2002r. do stycznia 2005r. na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę 120 stawek dziennych po 500 złotych;

przy czym kary te połączono wymierzając karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny 300 stawek dziennych po 500 złotych; kara pozbawienia wolności została wprowadzona do wykonania – na jej poczet zaliczono okres od 8 sierpnia 2006r. do 15 grudnia 2006r., skazany odbywa karę od godz.12.50 dnia 7 czerwca 2022r., przewidywany termin zakończenia odbywania kary przypada na godz. 15.50 dnia 27 lipca 2025r.,

X.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 15 stycznia 2021r., sygn. akt II K 1193/20 za przestępstwo z art.18§3 k.k. w zw. z art.229§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. popełnione w okresie między czerwcem a lipcem 2002r. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny 100 stawek dziennych po 20 złotych; planowany termin odbywania kary od godz. 15.50 dnia 23 listopada 2026r. do godz. 12.50 dnia 23 listopada 2027r.

1)  Na podstawie art.85§1 i §2 k.k., art.86§1 i §2 k.k. – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 23 czerwca 2020r. w zw. z art.4§1 k.k. w zw. z art.19 ust.1 in fine ustawy z dnia 20 lutego 2015r. o zmianie ustawy – Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2015r., poz. 396) w zw. z art.81 ust.1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 i art.20§2 k.k.s. w zw. z art.2§2 k.k.s. i art.39§1 i 2 k.k.s. w zw. z art.23§3 k.k.s. łączy:

a)

• a)  kary łączne grzywny i kary grzywny wymierzone skazanemu wyrokami Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawach o sygn. akt III K 118/12 i III K 150/16 oraz wyrokami Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 275/17, II K 393/07 oraz II K 1193/20 wymierzając skazanemu karę łączną grzywny w wymiarze 800 (osiemset) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 200 (dwieście) złotych,

  b)  kary łączne pozbawienia wolności oraz kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu wyrokami Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawach o sygn. akt III K 118/12 i III K 150/16 oraz Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawach o sygn. akt II K 393/07 i II K 1193/20 wymierzając skazanemu karę łączną 6 (sześciu) lat pozbawienia wolności.

2)  Na podstawie art.63§1 k.k. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności zalicza skazanemu:

a)  okres 3 (trzech) lat kary pozbawienia wolności odbytej w całości w sprawie sygn. akt II K 92/01 (w tym w wyniku pozytywnego upływu okresu próby i nie odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia w sprawie V K. (...) Sądu Okręgowego w Poznaniu),

b)  okres zatrzymania w sprawie sygn. akt II K 705/07 w dniu 4 lipca 2001r. (jeden dzień),

c)  okres odbywanej obecnie kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie Sądu Rejonowego w Kaliszu II K 393/07 tj. od 8 sierpnia 2006r. do 15 grudnia 2006r. oraz od godz.12.50 dnia 7 czerwca 2022r. i nadal.

3)  Na podstawie art.63§1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zalicza skazanemu wykonaną w zakresie kwoty 1.800 zł grzywnę wymierzoną w sprawie III K 118/12 Sądu Okręgowego w Poznaniu oraz wykonaną w zakresie kwoty 23.000 zł grzywnę wymierzoną w sprawie III 150/16 Sądu Okręgowego w Poznaniu.

4)  Na podstawie art.572 k.p.k. umarza postępowanie w pozostałym zakresie.

5)  Na podstawie art.624§1 k.p.k. zwalnia skazanego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa wydatków, a na podstawie art.6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych nie pobiera opłaty od orzeczonych kar łącznych.

Sędzia Tomasz Borowczak

UZASADNIENIE WYROKU ŁĄCZNEGO

Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 30 grudnia 2022r.

Na wstępie Sąd Okręgowy w Poznaniu pragnie zaznaczyć, że odstąpił w niniejszej sprawie od sporządzenia niniejszego uzasadnienia na formularzu (mimo treści art. 99a § 1 k.p.k.), albowiem zastosowanie tego formularza, którego treść została ustalona w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 listopada 2019r. w sprawie wzorów formularzy uzasadnień wyroków oraz sposobu ich wypełniania (Dz.U. z 2019r. poz. 2349), jako dokumentu, w którym miałoby się wykazać zrealizowanie obowiązku wynikającego z art.424 k.p.k., w ocenie Sądu w niniejszej sprawie naruszałoby prawo stron do rzetelnego procesu w kontekście art.6 ust.1 Europejskiej Konwencji o Ochronie Praw i Podstawowych Wolności (art.91 ust.2 Konstytucji RP). Decyzję taką podjęto mając na uwadze prawo stron oraz sądu II instancji do dogłębnego poznania toku rozumowania sądu I instancji. Mając na uwadze bardzo znaczną ilość wyroków skazujących J. K. (1), które musiały być przedmiotem rozważań Sądu, rzetelne wykonanie ustawowego obowiązku sporządzenia uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie przy wykorzystaniu ww. formularza byłoby nie tylko bardzo utrudnione, ale przede wszystkim rodziłoby obawę o „nieczytelność” tak sporządzonego uzasadnienia dla stron oraz Sądu II instancji. Kierując się zatem wytycznymi zawartymi w uzasadnieniu wyroku Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2020r. (sygn. akt I KA 1/20), a także w sprawie Sądu Apelacyjnego w Poznaniu (uzasadnienie wyroku z dnia 9 maja 2022r., sygn. akt II AKa 141/20) Sąd Okręgowy stwierdził, że w niniejszej sprawie III K 450/22 sporządzenie uzasadnienia na formularzu nie jest celowe.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Niniejsze postępowanie zostało wszczęte z urzędu na skutek zawiadomienia jednostki penitencjarnej, w której został osadzony skazany J. K. (1), iż mogą zachodzić warunki do wydania wyroku łącznego.

Sąd Okręgowy w P. działając z urzędu - w myśl przepisów art.569§1 i 2 k.p.k. oraz art.570 k.p.k. - ustalił, że J. K. (1) skazany został następującymi wyrokami:

XI.  Sądu Rejonowego w Ostrowie W.. z dnia 22 kwietnia 2003 r., sygn. akt II K 624/02 za przestępstwo z art.218§1 k.k. w zw. z art.219 k.k. i art.11§2 k.k. popełnione w okresie od czerwca 1999 roku do 15 kwietnia 2002r. na karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki dziennej na kwotę 30 zł; karę grzywny wykonano w całości w dniu 10 czerwca 2003r.;

XII.  Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 5 lipca 2004r., sygn. akt III K 92/01 za przestępstwo z art.270§1 k.k. w zw. z art.270§2 k.k. w zw. z art.13§1 k.k. w zw. z art.286§1 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. popełnione w czerwcu 2000 roku na karę 3 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 100 zł; karę grzywny wykonano w całości w dniu 12 stycznia 2010r.; postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 3 czerwca 2009r. warunkowo przedterminowo zwolniono skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności z okresem próby do 3 czerwca 2012r. sygn. akt V Kow 2022/09, następnie postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 14 listopada 2011r. sygn.. akt V Kow 5519/11 skrócono okres próby do 2 lat i nie odwołano warunkowego przedterminowego zwolnienia;

XIII.  Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 18 lipca 2005r., sygn. akt IV Ks 66/02 za przestępstwo z art.91§1 uks popełnione w dniu 13 stycznia 1999r. na karę grzywny w wymiarze 400 stawek dziennych po 300 zł; postanowieniem Sądu Rejonowego w Poznaniu z dnia 11 września 2007r. zamieniono karę grzywny na zastępczą 180 dni karę pozbawienia wolności, a postanowieniem Sądu Rejonowego Poznań - Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu z dnia 15 marca 2016r., sygn. VI Ko 834/16 umorzono wobec skazanego postępowanie wykonawcze dotyczące wykonania zastępczej kary pozbawienia wolności;

XIV.  Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 października 2013r., sygn. akt III K 118/12, za przestępstwo z art.54§1 k.k.s. w zw. z art.62§2 k.k.s. i art. 7 §1 k.k.s. w zw. z art.37§1 pkt 2 k.k.s i art.38§2 pkt 1 k.k.s. oraz art.6§2 k.k.s. popełnione w okresie od października 2004r. do lipca 2005r. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 100 zł oraz za przestępstwo z art.299§1 i §5 k.k. w zw. z art.12 k.k. popełnione w okresie od października 2004r. do lipca 2005r. na karę 1 roku pozbawienia wolności i karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 100 zł, przy czym kary jednostkowe pozbawienia wolności i kary grzywny połączono wymierzając karę łączną 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat oraz łączną karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych po 100 zł; postanowieniem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 29 lutego 2016r., sygn. akt III Ko 15/16 zarządzono wykonanie warunkowo zawieszonej kary pozbawienia wolności; kara grzywny została wykonana częściowo tj. w kwocie 1.800 zł, pozostała do zapłaty kwota 28.200 zł (282 stawki dzienne);

XV.  Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. z dnia 1 października 2012r., sygn. akt III K 2033/08 za przestępstwo z art.286§1 k.k. w zw. z art.294§1 k.k. popełnione w dniach 30 i 31 sierpnia 1999r. na karę 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych po 30 zł;

XVI.  Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 16 kwietnia 2009r., sygn. akt II K 705/07, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 15 lutego 2010r. sygn. akt IV Ka 428/09, a następnie wyrokiem Sądu Najwyższego w Warszawie z dnia 26 stycznia 2011r., sygn.. II KK 214/10 za przestępstwo z art.56§1 k.k.s. w zw. z art.6§2 k.k.s. popełnione w okresie od lipca 1997r. do końca 1999r. na karę 1 roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 300 stawek dziennych po 200 zł;

XVII.  wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 20 września 2016r., sygn. akt III K 150/16 połączono:

-

kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokami w sprawach o sygn. akt III K 92/01 Sądu Okręgowego w Kaliszu, III K 2033/08 Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. oraz II K 705/07 Sądu Rejonowego w Kaliszu wymierzając skazanemu karę łączną w wymiarze 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono okres 3 lat kary pozbawienia wolności odbytej w całości w sprawie sygn. akt II K 92/01 (w tym w wyniku pozytywnego upływu okresu próby i nie odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia w sprawie V K. (...) Sądu Okręgowego w Poznaniu) oraz okres zatrzymania w sprawie sygn. akt II K 705/07 w dniu 4 lipca 2001r. (jeden dzień); pozostała do odbycia kara nie została dotychczas wykonana;

-

kary grzywny orzeczone wyrokami w sprawach o sygn. akt II K 624/02 Sądu Rejonowego w Ostrowie W.., sygn. akt III K 92/01 Sądu Okręgowego w Kaliszu, sygn. akt IV Ks 66/02 Sądu Rejonowego w Poznaniu, sygn. akt III K 2033/08 Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. oraz sygn. akt II K 705/07 Sądu Rejonowego w Kaliszu wymierzając skazanemu karę łączną grzywny w wymiarze 600 stawek dziennych po 200 złotych; na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny zaliczono wykonaną w całości karę grzywny w sprawie sygn. akt II K 624/02 i w sprawie sygn. akt III K 92/01 oraz częściowo wykonaną karę grzywny w sprawie sygn. akt II K 705/07, uznając tym samym za wykonaną karę łączną grzywny w zakresie 115 stawek dziennych;

XVIII.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 14 lipca 2017r., sygn. akt II K 275/17 za:

-

przestępstwo z art.77 pkt.1 ustawy o rachunkowości popełnione w okresie od 1 stycznia 2012r. do 8 listopada 2013r. na karę 80 stawek dziennych po 30 złotych

-

przestępstwo z art.77 pkt.2 ustawy o rachunkowości popełnione w dniu 1 kwietnia 2013r. na karę 50 stawek dziennych po 30 złotych

-

przestępstwo z art.79 pkt.4 ustawy o rachunkowości popełnione w dniu 16 lipca 2012r. na karę 50 stawek dziennych po 30 złotych

-

przestępstwo z art.79 pkt.4 ustawy o rachunkowości popełnione w dniu 16 lipca 2013r. na karę 50 stawek dziennych po 30 złotych

przy czym kary grzywny połączono wymierzając karę łączną grzywny 150 stawek dziennych po 30 zł;

XIX.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 24 sierpnia 2016r., sygn. akt II K 393/07, prawomocnym w dniu 14 października 2020r., za:

-

przestępstwo z art.258§3 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. popełnione w okresie od co najmniej 2002r. do końca 2004r. na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności,

-

przestępstwo z art.271§1 i 3 k.k., art.273 k.k. w zw. z art.11§2 k.k. w zw. z art.12 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. popełnione w okresie od co najmniej 2002r. do końca 2004r. na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę 240 stawek dziennych po 500 złotych;

-

przestępstwo z art.299§1, 5 i 6 k.k. w zw. z art.12 k.k. w zw. z art.65§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. popełnione w okresie od czerwca 2002r. do stycznia 2005r. na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz grzywnę 120 stawek dziennych po 500 złotych;

przy czym kary te połączono wymierzając karę łączną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz grzywny 300 stawek dziennych po 500 złotych; kara pozbawienia wolności została wprowadzona do wykonania – na jej poczet zaliczono okres od 8 sierpnia 2006r. do 15 grudnia 2006r., skazany odbywa karę od godz.12.50 dnia 7 czerwca 2022r., przewidywany termin zakończenia odbywania kary przypada na godz. 15.50 dnia 27 lipca 2025r.,

XX.  wyrokiem Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 15 stycznia 2021r., sygn. akt II K 1193/20 za przestępstwo z art.18§3 k.k. w zw. z art.229§1 k.k. w zw. z art.4§1 k.k. popełnione w okresie między czerwcem a lipcem 2002r. na karę 1 roku pozbawienia wolności oraz karę grzywny 100 stawek dziennych po 20 złotych; planowany termin odbywania kary od godz. 15.50 dnia 23 listopada 2026r. do godz. 12.50 dnia 23 listopada 2027r..

Skazany J. K. (1) jest synem S. i Z. z domu C., urodził się w dniu (...) w K.. Skazany jest stanu wolnego (rozwiedziony), ma czworo dzieci, w tym troje dorosłych i usamodzielnionych, a jedno małoletnie, wobec którego jest zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych. Skazany posiada wykształcenie średnie techniczne, przebywa na rencie inwalidzkiej z uwagi na chorobę nerek (choruje na schyłkową niewydolność nerek). Od dnia 8 czerwca 2022r. skazany przebywa w warunkach izolacji penitencjarnej. Jego zachowanie w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności należy ocenić jako zaledwie przeciętne – skazany nie był dotychczas karany dyscyplinarnie, ale też swoim zachowaniem nie zasłużył na przyznanie nagrody, nie uczestniczył w żadnym programie resocjalizacyjnym, jedynie w stopniu przeciętnym przestrzega ustaleń porządku wewnętrznego oraz regulaminu organizacyjno – porządkowego wykonywania kary pozbawienia wolności. J. K. (1) nie wyraża zgody na wykonywanie odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie programowanego oddziaływania, a na temat popełnionych przez siebie przestępstw wypowiada się bezkrytycznie.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów w postaci akt Sądu Okręgowego w Poznaniu III K 150/16 wraz z aktami wykonawczymi oraz akt III 1 Wp 41/19, dołączonych akt Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawach o sygn. II K 275/17, II K 393/07, II K 1193/20, II K 705/07 wraz z aktami wykonawczymi, akt Sądu Okręgowego w Kaliszu o sygn. II K 92/01, akt Sądu Rejonowego w Poznaniu o sygn. IV Ks 66/02, a nadto z dokumentów zgromadzonych w aktach głównych w postaci odpisów wyroków skazujących J. K. (1) (k.19-22, 37, 38, 39-40, 42-56), opinii z Zakładu Karnego wraz z informacją o okresach osadzenia J. K. (1) (k.65-71), karty karnej (k.8-10, 25-33) oraz informacji o stanie wykonani grzywien (k.84-86).

Dowody z wyżej wymienionych dokumentów Sąd uznał za w pełni przydatne dla celów postępowania, albowiem zostały sporządzone przez osoby do tego uprawnione, w ramach swych kompetencji. Ich autentyczność nie była kwestionowana przez strony postępowania, Sąd nie znalazł także podstaw, by czynić to z urzędu. Wyżej wymienione dowody stały się podstawą ustaleń faktycznych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Na wstępie należy zaznaczyć, iż Sąd podzielił pogląd wyrażony przez obrońcę skazanego na rozprawie 28 grudnia 2022r., iż w niniejszej sprawie winny znaleźć zastosowanie przepisy regulujące zasady wymiaru kary łącznej obowiązujące w okresie od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 23 czerwca 2020r., a do wniosku takiego Sąd doszedł na skutek następujących rozważań.

Zmiany w zasadach orzekania kary łącznej wynikające z ustawy z dnia 19 czerwca 2020r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem (...)19 (Dz. U. z 2020 r. poz. 1086; tzw. „Tarcza 4.0”) w ocenie Sądu nie mają zastosowania w niniejszej sprawie. Treść regulacji art.81 tej ustawy nie pozostawia wątpliwości, że odnoszą się one do dwóch stanów faktycznych. Przepis art.81 ust.1 ustawy ma zastosowanie w przypadku, gdy wszystkie kary zostały prawomocnie orzeczone przed dniem wejścia w życie ustawy, a więc przed 24 czerwca 2020r.. Regulacja zawarta w ustępie drugim tego artykułu dotyczy natomiast sytuacji, w której wszystkie kary prawomocnie orzeczono od tego dnia. Przepisy te nie regulują natomiast sytuacji, w której wobec sprawcy zapadły prawomocne wyroki skazujące zarówno przed wejściem „Tarczy 4.0”, jak i po dniu jej wejścia w życie - nie wskazują, według jakich reguł łączyć kary, które stały się prawomocne do dnia 23 czerwca 2020r. z karami, które stały się prawomocnie po tej dacie. Brak regulacji odnoszącej się do tego rodzaju przypadków, nie oznacza jednak wyłączenia dopuszczalności łączenia kar prawomocnie orzeczonych do dnia 23 czerwca 2020r. z karami prawomocnie orzeczonymi po tej dacie. Podstawową zasadą intertemporalną prawa karnego, poza zakazem retroaktywnego działania prawa surowszego, obejmującego tak zakaz wstecznie działającej penalizacji, jak i zakaz retroaktywnego zaostrzenia penalizacji (lex severior retro non agit), jest nakaz stosowania wstecz korzystniejszej dla sprawcy ustawy nowej (zasada lex mitior poenali retro agit). Zakaz retroaktywnego zaostrzenia penalizacji i nakaz stosowania wstecz korzystniejszej dla sprawcy ustawy nowej, pozostają ze sobą w ścisłym związku i znalazły swój ustawowy wyraz w treści art.4 k.k. (vide: W. Wróbel, Ustawowy wyraz zakazu retroaktywnej penalizacji w prawie karnym (w:) Zmiana normatywna i zasady intertemporalne w prawie karnym, Kraków 2003, rozdział V, punkt 6). Art.4§1 k.k. stanowi, że jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, jednakże należy stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeżeli jest względniejsza dla sprawcy. Zarówno w doktrynie, jak i orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że wspomniana regulacja odnosi się również do przepisów określających warunki i zasady orzekania kary łącznej, która stanowi przecież instytucję prawa karnego materialnego. W konsekwencji prawidłowe stosowanie art.4§ k.k. w postępowaniu o wydanie wyroku łącznego polega na rozważeniu „względności ustaw” przy porównaniu stanu normatywnego z daty orzekania w przedmiocie wydania wyroku łącznego oraz stanu normatywnego z czasu popełnienia każdego z przestępstw wchodzących w skład zbiegu. W konsekwencji w orzecznictwie ugruntowany już obecnie jest pogląd, który Sąd Okręgowy podziela, iż przepisy art.81 ust.1 i 2 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami (...)19 (Tarcza 4.0) mają w stosunku do art.4§1 k.k. charakter przepisów wyjątkowych - modyfikując ostatnio wymienioną regulację razem z nią współwyznaczają treść normy prawnej, nadto zawierają zwroty jednoznaczne, które nie odnoszą się do kwestii łączenia kar prawomocnie orzeczonych do dnia 23 czerwca 2020 r. z karami prawomocnie orzeczonymi po tej dacie oraz nie wyłączają stosowania art.4§1 k.k. w sytuacji, gdy tylko jedna z kar, których połączenie sąd rozważa w postępowaniu w przedmiocie wydania wyroku łącznego, została prawomocnie orzeczona do dnia 23 czerwca 2020r. albo po tej dacie (vide: przykładowo postanowienie SN z dnia 13 października 2021r., I KZP 2/21, OSNK 2021/11-12/44; postanowienie SN z dnia 10 marca 2022r., V KK 46/22).

Poszukując ustawy względniejszej da skazanego J. K. (1) w rozumieniu art.4§1 k.k. Sąd Okręgowy dokonał „symulacji” wymiaru kary łącznej przy zastosowaniu przepisów normujących orzekanie kary łącznej do dnia 23 czerwca 2020r. oraz od dnia 24 czerwca 2020r. i doszedł do kategorycznego przekonania, iż przepisy obowiązujące do dnia 23 czerwca 2020r. (a od 1 lipca 2015r.) są dla skazanego J. K. (1) względniejsze, pozwalają one bowiem na połączenie jednym węzłem kary łącznej wszystkie kary podlegające obecnie wykonaniu, a więc:

⚫

w przypadku kar pozbawienia wolności możliwe było połączenie kar łącznych pozbawienia wolności oraz kar pozbawienia wolności wymierzonych skazanemu wyrokami Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawach o sygn. akt III K 118/12 (kara łączna 1 roku pozbawienia wolności) i III K 150/16 (kara łączna 4 lat i 4 miesięcy pozbawienia wolności) oraz Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawach o sygn. akt II K 393/07 (kara łączna 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności) i II K 1193/20 (kara 1 roku pozbawienia wolności);

⚫

w przypadku kar grzywien możliwe było połącznie kar łącznych grzywny i kar grzywny wymierzonych skazanemu wyrokami Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawach o sygn. akt III K 118/12 (kara łączna grzywny 300 stawek dziennych po 100 złotych stawka) i III K 150/16 (kara łączna grzywny 600 stawek dziennych po 200 złotych stawka) oraz wyrokami Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 275/17 (kara łączna grzywny 150 stawek dziennych po 30 złotych stawka), II K 393/07 (kara łączna grzywny 300 stawek dziennych po 500 złotych stawka) oraz II K 1193/20 (kara grzywny 100 stawek dziennych po 20 złotych stawka).

Decydujące znaczenie dla ustalenia, że zastosowanie tych właśnie regulacji w niniejszej sprawie będzie względniejsze (korzystniejsze) dla skazanego J. K. (2) niewątpliwie miało to, że kary pozbawienia wolności oraz kary grzywny wymierzone skazanemu wyrokiem Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 11 października 2013r., sygn. akt III K 118/12 oraz wyrokiem łącznym Sądu Okręgowego w Poznaniu z dnia 20 września 2016r., sygn. akt III K 150/16, mimo upływu wielu już lat od ich orzeczenia, nie zostały do chwili obecnej jeszcze wykonane, a w konsekwencji możliwe było ich połączenie (zgodnie z przepisami obowiązującymi do dnia 23 czerwca 2020r.) zarówno ze sobą, jak i z karami wymierzonymi J. K. (1) wyrokami Sądu Rejonowego w Kaliszu z dnia 14 lipca 2017r. w sprawie o sygn. akt II K 275/17, z dnia 24 sierpnia 2016r. (prawomocnym dopiero w dniu 14 października 2020r.) w sprawie o sygn. akt II K 393/07 oraz z dnia 15 stycznia 2021r. w sprawie o sygn. akt II K 1193/20.

Zdecydowanie mniej korzystniejszy dla skazanego obraz rysował się w sytuacji zastosowania przepisów obowiązujących od dnia 24 czerwca 2020r., albowiem zgodnie z tymi przepisami możliwe byłoby łączenie wyłącznie kar jednostkowych ( a nie kar łącznych wcześniej orzeczonych) oraz istotne znaczenie miałyby daty poszczególnych przestępstw przypisanych J. K. (1) i daty wydania poszczególnych wyroków skazujących, a w konsekwencji tegoż niemożliwym byłoby orzeczenie jednego tylko węzła kary łącznej, ale aż kilka, a mianowicie:

⚫

pierwszy węzeł kary łącznej grzywny łączący kary jednostkowe grzywny wymierzone J. K. (1) wyrokami w sprawach Sądu Rejonowego w Ostrowie W.. II K 624/02 (pierwszy chronologicznie wyrok skazujący z dnia 22 kwietnia 2004r.), Sądu Okręgowego w Kaliszu w sprawie III K 92/01, Sądu Rejonowego w Poznaniu w sprawie IV Ks 66/02, Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. w sprawie III K 2033/08, Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 705/07 oraz Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie akt II K 1193/20 (a wiec wyrokami skazującymi na kary grzywny za przestępstwa popełnione przed dniem wydania pierwszego wyroku skazującego tj. przed dniem 22 kwietnia 2004r.),

⚫

pierwszy węzeł kary łącznej pozbawienia wolności łączący kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone J. K. (1) wyrokami w sprawach Sądu Okręgowego w Kaliszu w sprawie III K 92/01 (pierwszy chronologicznie wyrok skazujący z dnia 5 lipca 2004r.), Sądu Rejonowego Poznań - Stare Miasto w P. w sprawie III K 2033/08, Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 705/07 oraz Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie akt II K 1193/20 (a więc wyrokami skazującymi na kary pozbawienia wolności za przestępstwa popełnione przed dniem wydania pierwszego wyroku skazującego tj. przed dniem 5 lipca 2004r.),

⚫

drugi węzeł kary łącznej pozbawienia wolności łączący kary jednostkowe pozbawienia wolności wymierzone J. K. (1) wyrokami w sprawach Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie III K 118/12 (pierwszy chronologicznie wyrok skazujący z dnia 11 października 2013r.) oraz Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 393/07 (a więc wyrokami skazującymi na kary pozbawienia wolności za przestępstwa popełnione przed dniem wydania pierwszego wyroku skazującego tj. przed dniem 11 października 2013r.),

⚫

drugi węzeł kary łącznej grzywny łączący kary jednostkowe grzywny wymierzone J. K. (1) wyrokami Sądu Okręgowego w Poznaniu w sprawie III K 118/12 (pierwszy chronologicznie wyrok skazujący z dnia 11 października 2013r.), Sądu Rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 393/07 oraz za trzy kary jednostkowe grzywny wymierzone wyrokiem Sadu Rejonowego w Kaliszu w sprawie II K 275/17 za przestępstwa popełnione w dniach 1 kwietnia 2013r., 16 lipca 2012r. oraz 16 lipca 2013r. (a więc wyrokami skazującymi na kary grzywny za przestępstwa popełnione przed dniem wydania pierwszego wyroku skazującego tj. przed dniem 11 października 2013r.).

W tym układzie procesowym kary objęte „drugimi” węzłami kar grzywny oraz pozbawienia wolności nie mogłyby zostać objęte „pierwszymi” węzłami kar, albowiem przestępstwa przypisane skazanemu wyrokami Sądu Okręgowego w Poznaniu III K 118/12, Sądu Rejonowego w Kaliszu II K 393/07oraz Sądu Rejonowego w Kaliszu II K 275/17 nie pozostawały w zbiegu realnym z przestępstwami tworzącymi „pierwsze” zbiegi realne, gdyż zostały one popełnione już po dacie pierwszego chronologicznie wyroku skazującego.

Powyższe rozważania doprowadziły Sąd Okręgowy do wniosku o konieczności zastosowania przepisów regulujących zasady wymiaru kary łącznej obowiązujące w okresie od dnia 1 lipca 2015r. do dnia 23 czerwca 2020r. jako względniejszych dla J. K. (1).

Zgodnie z treścią art.85 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2015r. do 23 czerwca 2020r. warunkiem sine qua non orzeczenia kary łącznej jest taka sytuacja, aby sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, przy czym podstawą orzeczenia kary łącznej są kary wymierzone i podlegające wykonaniu, z zastrzeżeniem art.89 k.k. (czyli również kary pozbawienia wolności, których wykonanie warunkowo zawieszono), w całości lub w części kary lub kary łączne za przestępstwa, o których mowa w art.85§1 k.k..

Przechodząc do uzasadnienia wysokości wymierzonej J. K. (1) kary łącznej pozbawienia wolności oraz grzywny (pkt.1a oraz 1b. części rozstrzygającej wyroku) zauważyć należy na wstępie, iż przy orzekaniu kary łącznej mogą mieć zastosowanie różne systemy:

⚫

system kumulacji - polegający na zsumowaniu (skumulowaniu) kar wymierzonych za zbiegające się przestępstwa

⚫

system absorpcji (pochłaniania) - według którego najsurowsza z kar wymierzonych staje się karą łączną pochłaniając pozostałe kary,

⚫

system asperacji (podwyższenia) - polegający na obostrzeniu najsurowszej z kar orzeczonych poprzednio.

O tym, któremu z systemów należy dać prymat, a zatem jak należy ukształtować karę łączną, każdorazowo rozstrzygają okoliczności rozpoznawanej sprawy. Sąd orzekający karę łączną na podstawie kar wymierzonych prawomocnymi wyrokami, powinien rozważyć przede wszystkim zagadnienie związku przedmiotowego i podmiotowego zachodzącego pomiędzy zbiegającym się przestępstwami, co w dużej mierze decyduje o zastosowaniu w mniejszym lub większym stopniu zasady absorpcji lub kumulacji przy wymiarze kary łącznej. Obowiązkiem sądu orzekającego w sprawie jest ponadto rozważenie tych okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków i przemawiają za korzystnym bądź niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej (vide: m.in. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lutego 1976r., sygn. akt I KR 292/75, OSNKW 1976/10-11, poz. 128 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 1985r., sygn. akt II KR 245/85, OSNKW 1986/5-6, poz.39). Silniejsze związki czasowe i rodzajowe pomiędzy dokonanymi przestępstwami wskazują na potrzebę przyznania decydującego znaczenia zasadzie absorpcji łączonych kar. W przypadku zaistnienia luźniejszych relacji pomiędzy tymi czynnikami powinna z kolei przeważać zasada kumulacji. Natomiast trzecia z zasad wymiaru kary łącznej, a mianowicie zasada asperacji, z jednej strony pozwala uniknąć premiowania sprawcy popełniającego kilka przestępstw, z drugiej zaś strony – umożliwia uniknięcie dolegliwości wynikającej z kumulacji orzeczonych kar jednostkowych, a tym samym naruszenia zasad racjonalności wymiaru kary i zasad humanitaryzmu w stosowaniu kar. W myśl obowiązującego od dnia 1 lipca 2015r. art.85a k.k. sąd, orzekając karę łączną, ma brać pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego (dyrektywa prewencji indywidualnej) a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (dyrektywa prewencji generalnej). Dodatkowo wskazać należy, iż bynajmniej celem postępowania w sprawie o wydanie wyroku łącznego jest nie tyle polepszenie sytuacji skazanego, ale jej uporządkowanie. Kary łącznej nie należy traktować jako instytucji mającej na celu łagodzenie prawno-karnych konsekwencji dla sprawcy kilku przestępstw, czy też instytucji traktowanej jako „swego rodzaju ustawowe złagodzenie kary (zob. P. Kardas, w: Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz. Tom I. Wydanie II, pod red. A. Zolla, Kraków 2004 roku, s. 1115). Instytucja kary łącznej nie jest instrumentem łagodzenia orzeczonych za pozostające w zbiegu przestępstwa kar, zaś sam fakt pozostawania dwóch lub więcej przestępstw w zbiegu nie stanowi przecież okoliczności łagodzącej. Kara łączna jest orzekana wobec sprawcy, który popełnił dwa lub więcej przestępstw, a to z kolei jest istotnym czynnikiem prognostycznym przemawiającym za orzeczeniem kary łącznej surowszej od wynikającej z dyrektywy absorpcji (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 20 października 2001 roku, II AKa 154/01, Prok. i Pr. 2002r., z. 4, poz. 26). Oczywistym jest, że wymierzając karę łączną nie można poddawać ponownej analizie i uwzględniać okoliczności, które legły u podstaw wymiaru poszczególnych kar jednostkowych. Sąd powinien natomiast przede wszystkim rozważyć, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono kary podlegające łączeniu, zachodzi ścisły związek przedmiotowo – podmiotowy (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z 7 października 2002 roku, II KK 270/02, Legalis nr 310876) oraz bliskość czasowa. Winno się nadto uwzględnić okoliczności, jakie zaszły już po wydaniu poprzednich wyroków, przede wszystkim mieć na uwadze proces resocjalizacji skazanego, a także względy indywidualno - i generalno - prewencyjne. Analizując związki łączące realnie zbiegające się przestępstwa trzeba pamiętać, iż kara łączna winna być wymierzona przy zastosowaniu zasady absorpcji im większa zachodzi łączność przedmiotowa i bliskość czasowa pomiędzy poszczególnymi przestępstwami lub wtedy, gdy jedno z pozostających w zbiegu przestępstw zdecydowanie dominuje nad pozostałymi. Ponadto, niezależnie od możliwości zastosowania przy wymiarze kary łącznej zasady pełnej absorpcji, asperacji, jak i zasady pełnej kumulacji, oparcie wymiaru kary na zasadzie absorpcji lub kumulacji traktować należy jako rozwiązanie skrajne, stosowane wyjątkowo i wymagające szczególnego uzasadnienia, stąd priorytetową zasadą wymiaru kary łącznej powinna być zasada asperacji (por. P. Kardas, w: Kodeks karny..., s.1137 op. cit.). Wyrok łączny jest wszak instytucją mającą racjonalizować wymiar kary, dlatego też stosowanie absorpcji przy wymiarze kary łącznej nie może być sprzeczne z zapobiegawczymi i wychowawczymi celami kary i działać demoralizująco na sprawców przestępstw, służąc odbieraniu kary łącznej jako instytucji będącej swoistym premiowaniem popełniania przestępstw (vide: postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 września 2016 roku, sygn. III KK 140/16, LEX nr 2142559).

W odniesieniu do kary łącznej pozbawienia wolności oraz grzywny wymierzonych w pkt.1a oraz 1b. części rozstrzygającej uzasadnianego wyroku tj. kary łącznej grzywny 800 stawek po 200 złotych oraz kary łącznej 6 lat pozbawienia wolności Sąd uznał, iż zastosowanie zasady asperacji przy wymiarze kary łącznej będzie w pełni adekwatne w rozumieniu art.85a k.k., mając na uwadze różnorodzajowość przestępstw, za które orzeczono poszczególne kary, bardzo dużą ilość tych przestępstw, jak również czas popełnienia tych czynów (na przestrzeni wielu lat).

Należy wskazać, iż J. K. (1) w ramach wyroków podlegających w niniejszej sprawie łączeniu został skazany za popełnienie wielu odmiennych rodzajowo czynów zabronionych, naruszających często odmienne dobra prawne chronione, tj.

a)  w przypadku węzła kary łącznej grzywny J. K. (1) był skazywany za:

⚫

przestępstwo przeciwko prawom osób wykonujących pracę zarobkową,

⚫

przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów,

⚫

przestępstwa przeciwko mieniu,

⚫

przestępstwa karno – skarbowe,

⚫

przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu i interesom majątkowym w obrocie cywilnoprawnym,

⚫

przestępstwa z ustawy o rachunkowości,

⚫

przestępstwo przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego;

b)  w przypadku węzła kary łącznej pozbawienia wolności J. K. (1) był skazywany za:

⚫

przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów,

⚫

przestępstwa przeciwko mieniu,

⚫

przestępstwa karno – skarbowe,

⚫

przestępstwa przeciwko obrotowi gospodarczemu i interesom majątkowym w obrocie cywilnoprawnym,

⚫

przestępstwo przeciwko porządkowi publicznemu,

⚫

przestępstwo przeciwko działalności instytucji państwowych oraz samorządu terytorialnego.

Analizując kwestię zbieżności czasowej przestępstw pozostających w zbiegach realnych odnotować należy, iż działalność przestępcza J. K. (1) trwała łącznie około 15 lat tj. od lipca 1997r. do 16 lipca 2013r., z mocnym jej nasileniem zwłaszcza w latach 1999-2005, wobec czego nie sposób mówić jest o bardzo znacznej zbieżności czasowej dokonanych przestępstw, skoro nawet ów „szczyt” działalności przestępczej trwał aż około pięciu lat.

Należy też mieć na uwadze, iż wbrew opinii obrońcy wyrażonej na rozprawie, obecny proces resocjalizacji J. K. (1) bynajmniej nie napawa optymizmem. Przypomnieć należy, iż zachowanie skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności jest zaledwie przeciętne – skazany nie był dotychczas karany dyscyplinarnie, ale też swoim zachowaniem nie zasłużył na przyznanie nagrody, nie uczestniczył w żadnym programie resocjalizacyjnym, tylko w stopniu przeciętnym przestrzega ustaleń porządku wewnętrznego oraz regulaminu organizacyjno – porządkowego wykonywania kary pozbawienia wolności. J. K. (1) nie wyraża zgody na wykonywanie odbywania kary pozbawienia wolności w systemie programowanego oddziaływania, a na temat popełnionych przez siebie przestępstw wypowiada się bezkrytycznie.

Wszystkie te okoliczności, a także wielorodzajowa działalność przestępcz a skazanego na przestrzeni wielu lat świadczą w ocenie Sądu o niezwykle wysokim stopniu zdemoralizowania J. K. (1). Biorąc pod uwagę wszystkie te okoliczności Sąd uznał, iż wniosek obrońcy o zastosowanie zasady absorpcji (czy też choćby „zbliżenie się” do takiego wymiaru kary łącznej) całkowicie abstrahuje od okoliczności niniejszej sprawy, w sposób niezrozumiały bagatelizuje rozbieżność czasową i rodzajową przestępstw przypisanych skazanemu oraz wysoce przeciętną opinię o zachowaniu skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej. W odniesieniu do problemów zdrowotnych skazanego podkreślić należy, iż mogą być one ewentualnie podstawą do ubiegania się o przerwę w karze, zaś rozłąka z rodziną jest naturalną konsekwencją izolacji penitencjarnej, o czym skazany winien jednak myśleć w czasie, gdy decydował się na dokonywanie kolejnych przestępstw.

W konsekwencji powyższych rozważań, uwzględniając granice kary łącznej w oparciu o art.86§1 i 2 k.k. Sąd uznał, iż kara łączna wymierzona w niniejszej sprawie nie powinna być niższa niż 6 lat pozbawienia wolności oraz grzywna 800 stawek dziennych po 200 złotych. W ocenie Sądu tak ukształtowany wymiar kary łącznej jest nie tylko korzystny dla skazanego, ale jednocześnie kara taka spełnia wymogi sprawiedliwej. Powinna ona spełnić swe zadania zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, jak i prewencji generalnej.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. w zw. z art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie 1b. części rozstrzygającej wyroku kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył skazanemu (pkt.2 części rozstrzygającej wyroku łącznego):

⚫

okres 3 (trzech) lat kary pozbawienia wolności odbytej w całości w sprawie sygn. akt II K 92/01 (w tym w wyniku pozytywnego upływu okresu próby i nie odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia w sprawie V K. (...) Sądu Okręgowego w Poznaniu),

⚫

okres zatrzymania w sprawie sygn. akt II K 705/07 w dniu 4 lipca 2001r. (jeden dzień),

⚫

okres odbywanej obecnie kary pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie Sądu Rejonowego w Kaliszu II K 393/07 tj. od 8 sierpnia 2006r. do 15 grudnia 2006r. oraz od godz.12.50 dnia 7 czerwca 2022r. i nadal.

Z kolei na poczet orzeczonej kary łącznej grzywny Sąd zaliczył skazanemu (pkt.3. części rozstrzygającej wyroku łącznego) wykonaną w zakresie kwoty 1.800 zł grzywnę wymierzoną w sprawie III K 118/12 Sądu Okręgowego w Poznaniu oraz wykonaną w zakresie kwoty 23.000 zł grzywnę wymierzoną w sprawie III 150/16 Sądu Okręgowego w Poznaniu.

W pozostałym zakresie Sąd umorzył postępowanie na podstawie art.572 k.p.k. (pkt.4 części rozstrzygającej wyroku łącznego).

O wydatkach poniesionych przez Skarb Państwa w związku z wydaniem niniejszego wyroku Sąd orzekł na podstawie art.624§1 k.p.k. biorąc pod uwagę sytuację skazanego związaną z koniecznością odbycia długoletniej kary pozbawienia wolności, zaś o opłacie od orzeczonej kary łącznej na podstawie art.6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych (pkt.5 części rozstrzygającej wyroku).

Sędzia Tomasz Borowczak

ZARZĄDZENIE

1)  proszę odnotować w kontrolce uzasadnień,

2)  odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć obrońcy skazanego radcy prawnemu M. O. ( na adres wskazany we wniosku z 4 stycznia 2023r.),

3)  akta przedłożyć za 14 dni od doręczenia lub z apelacją

P., dnia 11 stycznia 2023r.

SSO Tomasz Borowczak