Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKzw 1653/22

POSTANOWIENIE

Dnia 27 września 2022 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Małgorzata Niementowska

Protokolant: Magdalena Golyszny

przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Dariusza Wiory

po rozpoznaniu w sprawie J. C. (C.)

skazanego za przestępstwo z art. 180a k.k. i inne

zażalenia złożonego przez obońce skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 15 lipca 2022 roku, sygn. akt VIII Kow 1698/22

w przedmiocie odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 i 2 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku – Prawo o adwokaturze (j.t. Dz. U. z 2022 r., poz. 1184) oraz art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia

1)  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że nie odwoływać wobec skazanego J. C. (C.), syna P. i G., ur. (...)
w T. warunkowego zwolnienia z odbycia reszty kary 4 (czerech) miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Bytomiu z dnia 10 maja 2019 roku, sygn. akt II K 1176/18, udzielonego mu na mocy postanowienia Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 31 marca 2020 roku, sygn. akt VIII Kow 703/20;

2)  zasądzić od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Katowicach) na rzecz adw. Ł. O. (Kancelaria Adwokacka w K.) kwotę 147,60 (sto czterdzieści siedem 60/100) złotych, w tym 23% VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

3)  wydatkami postępowania odwoławczego obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 160 § 3 k.k.w. sąd penitencjarny może odwołać warunkowe zwolnienie, jeżeli zwolniony w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, w szczególności popełnił inne przestępstwo lub została orzeczona kara inna niż określona w § 1 albo gdy uchyla się od dozoru, wykonania nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych, przepadku lub środków kompensacyjnych.

Należy w tym miejscu wskazać, że Sąd Okręgowy wydając decyzję w niniejszej sprawie oparł się zasadniczo jedynie na przesłance rażącego naruszania porządku prawnego przez skazanego J. C.. Wniosek kuratora w przedmiocie odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia również opierał się na tej jednej przesłance. Zarówno Sąd a quo jak i kurator skazanego dopatrywali się rzeczonego naruszenia prawa w fakcie, że wobec skazanego prowadzone jest postępowanie karne przed Sądem Rejonowym w Bytomiu, pod sygn. akt II K 389/22, w której skazany jest oskarżony o popełnienie przestępstw z art. 288 § 1 k.k. oraz art. 244 k.k.

Słusznie jednak podnosi obrońca skazanego, że aby mówić o rażącym naruszaniu prawa, powinno ono się odznaczać dużym nasilenie złej woli, które cechuje jaskrawość
i uporczywość. Tymczasem Sąd Okręgowy oparł się jedynie na przekonaniu, że oskarżony popełnił przestępstwo wypływającym z informacji dotyczącej prowadzonego postepowania karnego przeciwko niemu. W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku przestępstw zastosowanie znajduje art. 160 § 1 k.k.w. zgodnie z którym sąd penitencjarny odwołuje warunkowe zwolnienie, jeżeli zwolniony w okresie próby popełnił przestępstwo umyślne, za które orzeczono prawomocnie karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania. W orzecznictwie można spotkać poglądy, że orzekając co do odwołania przedterminowego zwolnienia z reszty kary, sąd ma prawo – zgodnie z zasadą samodzielności jurysdykcyjnej (art. 8 § 1 k.p.k.) – rozstrzygnąć, czy skazany popełnił czyny zarzucone mu w innym postępowaniu dotychczas niezakończonym, a nie musi ze swym rozstrzygnięciem oczekiwać na prawomocność wyroku co do tego oskarżenia i może odwołać warunkowe zwolnienie na podstawie art. 160 § 3 k.k.w. Rozstrzygnięcie to jest dokonywane jedynie na użytek postępowania po odwołaniu warunkowego zwolnienia, a nie ma znaczenia dla wyroku w nowym postępowaniu, a więc i dla ewentualnej kary za czyn nowo zarzucony. Warunkowane jest jedynie przytoczeniem racjonalnej argumentacji, w tym dowodów, na których się oparto, odmawiając racji skazanemu, który nie przyznał się do popełnienia czynu ostatnio mu zarzuconego (postanowienia SA w Krakowie z 24.09.2004 r., II AKz 572/04, KZS 2004/9, poz. 44; z 25.06.2004 r., II AKzw 389/04, KZS 2004/6, poz. 21). Odmienne stanowisko wyrazili A. Zoll i J. Lachowski, którzy przyjmują, że popełnienie przestępstwa musi być stwierdzone prawomocnym wyrokiem (A. Zoll [w:] Komentarz. Część ogólna, red. A. Zoll, s. 898; J. Lachowski, Warunkowe zwolnienie..., s. 337).

Tymczasem Sąd a quo oparł swoje przekonanie o dokonaniu przez skazanego przestępstwa jedynie w oparciu o jego uprzednią karalność, w żaden sposób nie argumentując racjonalnie i nie powołując się na żadne dowody skąd przekonanie o winie skazanego. Tym samym bez znaczenia pozostaje które z powyższych stanowisk należy traktować jako właściwe, gdyż niespełniona została nawet przesłanka do stosowania pierwszego z nich.

W pozostałym zakresie okres próby u skazanego przebiegał w sposób umiarkowany
i kurator nie zgłaszał co do niego żadnych uwag, które mogłyby skutkować odwołaniem warunkowego zwolnienia. Co prawda w teczce dozoru znajduje się informacja o negatywnym procesie resocjalizacji u skazanego, jednakże kurator wyciąga taki wniosek jedynie z faktu toczącego się przeciwko skazanemu postępowania karnego przed Sądem Rejonowym w Bytomiu. Jednocześnie jednak kurator wskazał, że skazany realizuje wszystkie postawione przed nim obowiązki.

Tym samym w realiach przedmiotowej sprawy, rozstrzygnięcie o konieczności odbycia przez skazanego reszty kary w warunkach izolacji penitencjarnej, z przyczyn wskazanych w art. 160 § 3 k.k.w. jawi się jako nieprawidłowe, albowiem skazany nie spełnia żadnych z przedstawionych tam warunków skutkujących odwołaniem warunkowego zwolnienia.

Mając to wszystko na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł jak sentencji.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis postanowienia wraz z uzasadnieniem doręczyć skazanemu z pouczeniem o prawomocności oraz kuratorowi;

2.  Akta zwrócić.

Katowice, dnia 27 września 2022 roku