Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie XI Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSO Ewa Bogusz- Patyra (spr.)

Sędziowie: SO Elżbieta Daniluk

SO Włodzimierz Śpiewla

Protokolant: Małgorzata Dubiel

przy udziale Prokuratora Małgorzaty Duszyńskiej

po rozpoznaniu w dniu 25 marca 2014 roku

sprawy W. S.

oskarżonego z art. 278 § 1 k.k. i art. 244 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Białej Podlaskiej

z dnia 15 listopada 2013 roku sygn. akt VII K 914/13

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę W. S. przekazuje Sądowi Rejonowemu w Białej Podlaskiej do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt XI Ka 65/14

UZSADNIENIE

R. S. oskarżony został o to, że:

I.  w okresie od 15 lutego 2012 roku do 9 marca 2012 roku w miejscowości Z. gm. R. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą w celu osiągnięcia korzyści majątkowej na terenie kompleksu leśnego dokonał wyrębu i kradzieży drzewa gatunku brzoza wartości 4825,97 złotych na szkodę osób fizycznych, i tak:

- z działki nr (...), drzewo gatunku brzoza w ilości 30 sztuk wartości 3858,14 złotych na szkodę W. M.;

- z działki nr (...), drzewo gatunku brzoza w ilości 13 sztuk wartości 967,83 złotych na szkodę P. Ł.,

tj. o przestępstwo określone w art. 278 § 1 k.k.;

W. S. oskarżony zostało o to, że:

II.  w okresie od 15 lutego 2012 roku do 9 marca 2012 roku w miejscowości Z. gm. R. pow. (...), woj. (...), w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, działając wspólnie i w porozumieniu z inną osobą, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej na terenie kompleksu leśnego dokonał wyrębu i kradzieży drzewa gatunku brzoza w ilości 8 sztuk z działki nr (...) wartości 1050,32 złotych na szkodę R. K.,

tj. o przestępstwo określone w art. 278 § 1 k.k.;

III.  w okresie od 15 lutego 2012 roku do 9 marca 2012 roku daty bliżej nie określonej w miejscowości Z. K. pow. (...), woj. (...) kierował w ruchu lądowym ciągnikiem rolniczym (...)o nr rej. (...) pomimo orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych sygn. akt VII K 349/11,

tj. o przestępstwo określone w art. 244 k.k.;

IV.  w okresie od 15 lutego 2012 roku do 9 marca 2012 roku daty bliżej nie określonej w miejscowości K. pow. (...), woj. (...) kierował w ruchu lądowym ciągnikiem rolniczym (...) o nr rej. (...) pomimo orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych sygn. akt VII K 349/11,

tj. o przestępstwo określone w art. 244 k.k.;

V.  w okresie od 15 lutego 2012 roku do 9 marca 2012 roku daty bliżej nie określonej w miejscowości C. pow. (...), woj. (...) kierował w ruchu lądowym ciągnikiem rolniczym (...) o nr rej. (...) pomimo orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych sygn. akt VII K 349/11,

tj. o przestępstwo określone w art. 244 k.k.

Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej wyrokiem z dnia 15 listopada 2013 roku oskarżonego R. S. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu w pkt. I czynu; oskarżonego W. S. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu w pkt. II aktu oskarżenia czynu; oskarżonego W. S. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów w pkt. III, w pkt. IV i w pkt. V przyjmując, iż zostały popełnione w krótkich odstępach czasu i w podobny sposób, z których każdy wyczerpuje dyspozycję art. 244 k.k. i za to na podstawie art. 244 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierzył mu karę jednego roku pozbawienia wolności, której wykonanie na zasadzie art. 69 § 1 i § 2 k.k. oraz art. 70 § 1 pkt. 1 k.k., warunkował zawiesił na okres 2 (dwóch) lat tytułem próby; na mocy art. 71 § 1 k.k. orzekł wobec W. S. grzywnę w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych ustalając, na podstawie art. 33 § 3 k.k., wartość każdej stawki na 10 (dziesięć) złotych; zasądził od W. S. na rzecz Skarbu Państwa tytułem zwrotu wydatków kwotę 70 złotych (siedemdziesiąt), w pozostałej części wydatkami obciążył Skarb Państwa oraz zwolnił z opłaty.

Apelację od powyższego wyroku wniósł prokurator.

Na podstawie art. 425 § 1 i 2 k.p.k. i art. 444 k.p.k. zaskarżył powyższy wyrok w części dotyczącej uniewinnienia oskarżonego W. S. od czynu z pkt. II aktu oskarżenia, na jego niekorzyść.

Powołując się na art. 427 § 1 i 2 k.p.k. oraz art. 438 pkt. 3 k.p.k. zarzucił:

błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia mający wpływ na jego treść polegający na stwierdzeniu, że oskarżony W. S. dokonując wyrębu drzewa działał w przekonaniu, że dokonuje wycinki drzew z własnej działki, a nie z działki R. K., a zatem nie był świadomy tego, iż jego działania dotyczą rzeczy cudzej, następstwem czego było ustalenie, że oskarżony nie popełnił zarzucanego mu czynu, gdyż działając pozostawał w błędzie co do okoliczności stanowiącej jego znamię, co w konsekwencji doprowadziło do wadliwego zastosowania normy art. 28 § 1 k.k. i uniewinnienia oskarżonego, podczas gdy prawidłowa analiza całokształtu okoliczności przedmiotowego zdarzenia prowadzi nieodparcie do wniosku, iż oskarżony dopuścił się przestępstwa kradzieży na szkodę R. K..

Stawiając wyżej opisany zarzut na podstawie art. 437 k.p.k. wniósł o:

uchylenie zaskarżonego wyroku w stosunku do oskarżonego W. S. w części dotyczącej czynu z art. 278 § 1 k.k. i przekazanie w tym zakresie sprawy Sądowi Rejonowemu VII Wydział Karny w Białej Podlaskiej do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Analiza akt sprawy oraz lektura pisemnych motywów zaskarżonego wyroku w zestawieniu z zarzutem podniesionym przez skarżącego prowadzi do wniosku o zasadności apelacji, a tym samym o konieczności uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy oskarżonego do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu

Instancyjna kontrola zaskarżonego wyroku wykazała, iż Sąd Rejonowy dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mającego wpływ na jego treść.

Słusznie bowiem podnosi skarżący, że Sąd Rejonowy ustalony stan faktyczny oparł miedzy innymi na obdarzonych wiarą zeznaniach pokrzywdzonego R. K., w następstwie czego przyjął, iż oskarżony W. S., dokonując wyrębu drzewa działał w przekonaniu, że dokonuje wycinki drzew z własnej działki sąsiadującej z działką pokrzywdzonego, podczas gdy R. K., składając zeznania na ostatniej rozprawie, wskazał, iż jego działka od zachodu graniczy z działką należącą do B. S. i dopiero następna działka jest W. S. (k 207v). Oskarżony przyznał, że wie gdzie jest jego działka, bo z drugiej strony rowu, naprzeciwko tej działki nr (...) ma drugą działkę szerszą ze 2-3 metry (k 207-207v).

Pominięcie powyższych okoliczności i ustalenie przez Sąd Rejonowy, iż działka, której właścicielem jest A. S. (po W. S.) o nr (...) bezpośrednio graniczy z działką o nr (...), należącą do R. K., przekonuje zatem o trafności zarzutu skarżąceo i sformułowanego wniosku.

Ponownie rozpoznając sprawę Sąd Rejonowy przeprowadzi postępowanie dowodowe w zakresie niezbędnym do prawidłowego orzekania. Przesłucha oskarżonego, o ile nie skorzysta on z przysługującego prawa do odmowy złożenia wyjaśnień i udzielenia odpowiedzi na zadane, prawidłowo stosując art. 389 kpk.

Przesłucha pokrzywdzonego R. K. oraz dopuści dowód z zeznań B. S.. W zakresie zeznań pozostałych świadków może poprzestać na ich ujawnieniu zgodnie z art. 442 § 2 k.p.k.

Przeprowadzi dowody nieosobowe, zgodnie z przepisami kpk i ewentualnie inne dowody z urzędu lub na wniosek stron, których potrzeba wyłoni się w toku postępowania.

Zgromadzony materiał dowodowy podda wnikliwej analizie. Oceny wszystkich dowodów dokona zgodnie z zasadami wiedzy, logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego, w granicach określonych w art. 7 k.p.k. oraz respektując zasady wynikające z art. 4 k.p.k. Na tej podstawie ustali stan faktyczny, który podda właściwej ocenie prawnej. W razie potrzeby Sąd Rejonowy swoje stanowisko uzasadni, zgodnie z wymogami art. 424 k.p.k.

Z powyższych względów Sąd Okręgowy, na zasadzie art. art. 437 § 2 k.p.k. orzekł jak w wyroku.