Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 759/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

z uwagi na brzmienie art. 423§1a k.p.k. w zakresie dotyczącym w/wym. oskarżonego wyrok Sądu Rejonowego w Wałbrzychu z 8 marca 2022r sygn. akt III K 1199/18 w części dotyczącej oskarżonego A. K.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

A. K.

obowiązek naprawnienia szkody w wysokości 7000 złotych na rzecz (...) Bank (...) S.A wyrządzonej przypisanym oskarżonemu przestępstwem

informacja z (...) Bank (...) S.A dotyczący zbycia wierzytelności wynikającej

k. 2530 - 2532

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1

informacja z 21.11.2022r. (...) Bank (...) S.A.

strony nie kwestionowały danych przekazanych przez pokrzywdzonego dotyczące zbycia wierzytelności na rzecz innego podmiotu, a w świetle pozostałych dowodów, w tym zeznań N. S. nie ma podstaw, by negować rzetelność tych informacji, korzystanych dla oskarżonych

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego zarzucił:

a.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 i 410 kpk poprzez brak wzięcia pod uwagę, iż nie wszyscy kredytobiorcy wchodzili do banku i posiadali przy sobie fikcyjne zaświadczenia o zatrudnieniu i zarobkach oraz brak wzięcia pod uwagę, iż z wyjaśnień oskarżonego wynika, że on nie miał ze sobą żadnego dokumenty, gdy wchodził do banku, a powyższe mogło mieć wpływ na treść orzeczenia w zakresie błędnej oceny woli oskarżonego wprowadzenia banku w błąd;

b.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 i 410 k.p.k. poprzez pominięcie, iż z wyjaśnień większości oskarżonych kredytobiorców wynika, że wizyta w banku w celu otrzymania pożyczki była wizytą szybką, a to oznacza, przy prawidłowej ocenie, zgodnej z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, iż pracownice banku miały już przygotowane wszelkie dokumenty, w tym także zaświadczenia i procedura odbywała z minimalnym zaangażowaniem pożyczkobiorców, w powyższe mogło mieć wpływ na błędną ocenę istnienia zamiaru oskarżonego wprowadzenia banku w błąd;

c.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 i 410 kpk, poprzez błędne odczytanie, iż z wyjaśnień oskarżonego miałoby wynikać, iż przyznał _się on do popełnienia zarzucanego mu czynu, podczas gdy wskazał on jedynie na to, iż zaciągnął pożyczkę i jej faktycznie nie spłacił, a owe okoliczność nie są wystarczające do przyjęcia przestępstwa z art. 286 par. 1 kk lub art. 297 par. 1 kk;

d.  obrazę przepisów postępowania, tj. art. 7 i 410 kpk, poprzez brak szczegółowej analizy twierdzeń oskarżonego o tym, iż był w stanie spłacić zaciągniętą pożyczkę, albowiem w tamtym okresie pracował dorywczo, posiadając odpowiednie umiejętności, aby móc pracować i zarabiać oraz nieprawidłowe przyjęcie, iż kwestia możliwości spłaty zobowiązania nie ma znaczenia dla sprawy, a powyższe mogło mieć wpływ na treść orzeczenia poprzez błędne uznanie, iż oskarżony działał z zamiarem oszukańczym.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja jest niezasadna w stopniu wręcz oczywistym, a podniesione zarzuty, dotyczące obrazy przepisów zwłaszcza zaś art. 7 i 410 k.p.k., są pozbawione rzeczywistych podstaw i oparte zostały na wybiórczo i tendencyjnie dokonanej ocenie tej części materiału dowodowego, która miałaby - w ocenie obrony – korzystnie prezentować intencje oskarżonego. Skarżący z jednej strony nie kwestionuje bowiem tego, że A. K. w dacie zawarcia umowy o pożyczkę gotówkową nie pracował w firmie (...), ani też tego, że nie spłacił żadnej raty pożyczki, z drugiej zaś wyłączoną odpowiedzialnością za wprowadzenie w błąd pokrzywdzonego Banku, jak też doprowadzenie go do niekorzystnego rozporządzenia mieniem obarcza pracownicę pokrzywdzonego Banku – J. N., która te, niepolegające na prawdzie, dane wprowadziła do systemu bankowego i zaakceptowała. Przeszedł natomiast wręcz „do porządku dziennego” skarżący nad tym, że A. K. – co sam potwierdził (vide wyjaśnienia z 5 marca 2019r., k. 1618) - nie był osobą, która „przyszła z ulicy” i podała swe dane osobowe, a J. N. wpisała je i zawarła w imieniu (...) Bank (...) S.A umowę pożyczki gotówkowej. Już tylko ze słów samego oskarżony wynika, że był osobą, która nie pojawiła się w Banku przypadkowo, lecz dopiero po tym, kiedy przystał na „propozycję” osoby, która do oddziały Banku go zawiozła. Tym także należy wyjaśnić to, że jego pobyt w placówce był tak krótki i nie musiał okazywać dokumentów, w tym zaświadczenia o zatrudnieniu. Wskazuje Sąd odwoławczy, że wszak to A. K. przyznał, iż do tego konkretnego oddziału Banku udał z polecenia tych, którzy „dali mu kartkę” i zawieźli („jakiś taryfiarz, który z nim do banku przejechał”), zaś tę otrzymaną kartę oddał wskazanej mu osobie, w tym przypadku J. N.. To na tej podstawie, jak przyznał, „wypłacili pieniądze”, tj. 7000 złotych, z czego – zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami - dla siebie zachować miał 3000 złotych, a resztę miała zatrzymać pracownica banku oraz osoba, która go przywiozła (k. 1618). Co istotne oskarżony, pierwotnie negujący swe sprawstwo, w trakcie postępowania przyznał przecież, iż miał kontakt z osobą, którą określił mianem „naganiacza”, i to z nią od razu ustalił i zaakceptował zasady „podziału” kwoty, którą miał uzyskać tytułem pożyczki.

Kiedy te przyznane przez samego oskarżonego okoliczności powiąże się nadto z tym, że jak sam przyznał od 2005r. nie był nigdzie zameldowany, a przy tym nie był w ogóle zainteresowany gdzie przesłana zostanie dokumentacja dotycząca spłaty tej pożyczki, to jako pozbawione racjonalnych podstaw należy uznać twierdzenie obrońcy, że A. K. nie tylko miał zdolność kredytową (pożyczkową), ponieważ pracował dorywczo, ale przede wszystkim to, że w ogóle brał pod uwagę, iż będzie tę pożyczkę spłacał. Nikt rozsądnie myślący, a przy tym biorący pod uwagę konieczność zwrotu pożyczonej sumy, nie zgodzi się, by nawet nie połowę, ale jej większą część, zatrzymała nieznana mu osoba. Wskazywana przez apelującego interpretacja motywów działania i intencji oskarżonego jest oczywiści sprzeczna z zasadami logicznego rozumowania. Trudno uwierzyć, że ktokolwiek rozsądnie myślący zgodziłby się spłacać za inną, nieznaną sobie osobę, pożyczkę.

Z tych też względów oczywiście chybione są twierdzenia obrońcy, że A. K. nie miał zamiaru wprowadzenia w błąd pokrzywdzonego co do swej sytuacji finansowej oraz woli spłaty pożyczki, co skutkowało tym, że pokrzywdzony niekorzystnie rozporządził swoim mieniem – pieniędzmi, które wypłacił oskarżonemu na podstawie zawartej z nim umowy pożyczki gotówkowej, w której zawarte zostały niepolegające na prawdzie informacje o jego zatrudnieniu i osiąganych dochodach. Opisane przez samego A. K. okoliczności udzielania pożyczki, w powiązaniu z zeznaniami m.in. E. K. oraz N. S., jak też treścią samej umowy, którą oskarżony dobrowolnie podpisał, wprost stanowią o tym, że świadomie, od samego początku, kiedy to przystał na propozycję owego „naganiacza”, który go do oddziału banku zawiózł i instruował, współdziałając nadto z pracownicą (...) Bank (...) S.A., która umożliwiła zaaprobowanie nieprawdziwych danych przez system bankowy, ponieważ również była zaangażowana w proceder zawierania umów i sprzedaży produktów banku w zamian za korzyści majątkowe, które i ona uzyskiwała, zrealizował wszystkie ustawowe znamiona występku z art. 286§1 k.k. Skoro nadto w umowie pożyczki gotówkowej podał nieprawdziwe dane dotyczące zatrudnienia (a tak należy ocenić jego postawę, kiedy to zaakceptował, iż zostaną umieszczone istotne postanowienia umowy) i następnie umowę tę podpisał, to nie ulega wątpliwości, że wypełnił nadto wszystkie ustawowe znamion występku z art. 297§1 k.k.

Tym samym zarzut, iż Sąd meriti błędnie „odczytał” wyjaśnienia A. K., a oskarżony potwierdził jedynie to, że zaciągnął pożyczkę jest oczywiście chybiony i nie ma podstaw w rzeczywistej treści jego wyjaśnień (k. 1618). Przedstawiona w uzasadnieniu apelacji „interpretacja” tych wyjaśnień (k.2234) jest nie tylko nieprzekonująca, ale przede wszystkim sprzeczna z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. To, że w proceder zaangażowane były niektóre pracownie tego oddziału banku (...) S.A., w tym J. N., wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego, który analizował także tut. Sąd, a to z uwagi na to, że w/wym., jak też E. C., A. S.i M. K. zaskarżyły przedmiotowy wyrok w części dotyczącej ich sprawstwa i winy. Apelacje tych oskarżonych również okazały się nieskuteczne w świetle wymowy dowodów, które w sprawie przeprowadził Sąd I instancji i które przedstawił w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

Już tylko z powyższych przyczyn nie sposób zgodzić się z obroną, że doszło do obrazy art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. Przypomnieć przy tym skarżącemu wypada to, że przekonanie sądu orzekającego o wiarygodności jednych dowodów i braku tego przymiotu w przypadku innych, pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeżeli zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, rozważeniem okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, a przy tym pozostaje zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Z kolei uchybienie normie z art. 410 k.p.k. może nastąpić jedynie w wypadku nieuwzględnienia przy wyrokowaniu całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej. Takich uchybień w sposobie procedowania Sądu Rejonowego oraz w zakresie dokonanej na tej podstawie oceny materiału dowodowego i wyprowadzonych wniosków w odniesieniu do A. K. Sąd odwoławczy nie stwierdził. Prawidłowo ustalił Sąd a quo mechanizm przestępczego działania zarówno pracownic pokrzywdzonego Banku, jak też „pozyskiwania” pożyczkobiorców, którzy do oddziału Banku, w którym wówczas pracowały przychodzili (bądź byli przywożeni), do kręgu których zaliczyć należało A. K.. Osoby te, w innych okolicznościach, pożyczki, czy karty kredytowej by nie uzyskały, z uwagi na brak zdolności kredytowej i żadna „akcja promocyjna” oceny tej zmienić by nie mogła.

Wniosek

1. uniewinnienie oskarżonego A. K. od zarzucanego mu czynu;

2. wyeliminowanie oskarżonego A. K. z opisu czynu J.

N., jako osoby działającej z J. N. w porozumieniu,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn wskazanych powyżej wniosek o uniewinnienie A. K. oraz zmianę opisu czynu przypisanego J. N. poprzez wyeliminowanie, iż współdziałała z tym oskarżonym na uwzględnienie nie zasługiwał. Sprawstwo oskarżonego w zakresie czynu z art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 64 §1 k.k. wykazane zostało w sposób niebudzący żadnych wątpliwości. Również kwestia zawinienia oskarżonego nie może być skutecznie kwestionowana, nie ujawniły się bowiem żadne przesłanki, które mogłyby wyłączyć jego odpowiedzialność karną. Nie budzi wątpliwości także to, że działał wspólnie i w porozumieniu z J. N., co wprost wynika ze zgromadzonych dowodów, w tym ujawniających zasady funkcjonowania swoistej grupy żywotnie zainteresowanej tym, by jak najwięcej umów o pożyczki gotówkowe zawrzeć i dokonać wypłat tak przyznanych pożyczek, jak też by wydać karty kredytowe, które również uprawniały do wypłat określonych kwot.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

W związku ze zgłoszonym przez obrońcę oskarżonych J. N., A. S.i M. K. wnioskiem dowodowym dotyczącym ustalenia tego, czy (...) Bank (...) S.A. nadal jest pokrzywdzonym w rozumieniu art. 49 k.p.k. tut. Sąd odwoławczy zwrócił się do pokrzywdzonego Banku o informację w tym zakresie i ustalił, że wszystkie wierzytelności związane z umowami zawartymi przez osoby oskarżone w przedmiotowej sprawie, w tym i z A. K., zostały zbyte na rzecz innych podmiotów (vide k. 2530 – 2532), konieczne było dokonanie zmiany zaskarżonego wyroku, w tym nie tylko na korzyść osób, apelujących, ale w stosunku do wszystkich skazanych w tej sprawie (art. 435 k.p.k.). Skoro bowiem (...) Bank (...) S.A. zbył swe wierzytelności z tytułu zawartych umów o pożyczki gotówkowe i o karty kredytowe, a co najistotniejsze, jak sam przyznał „nie ma żadnych roszczeń” w związku z tymi pożyczkami i kartami, zasądzenie od oskarżonych na rzecz Banku obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę kwot niespłaconych pożyczek i kart kredytowych, nie ma prawnych podstaw. Z tego powodu nałożony także na A. K. obowiązek zapłaty 7000 złotych należało uchylić.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

uznanie sprawstwa i winy A. K. w zakresie czynu opisanego w pkt XVI części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k., jak też wymierzenia mu kary 8 miesięcy pozbawienia wolności (pkt XXXIX części dyspozytywnej wyroku) oraz zwolnienia go od obowiązku poniesienia kosztów sądowych związanych z tym postępowaniem, w tym obejmujących koszt nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu (pkt LXXXIII i LXXXV)

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Utrzymanie w mocy skazania A. K. za zarzucany mu aktem oskarżenia czyn stanowi konsekwencję zaaprobowania wyniku postępowania dowodowego, tj. oceny zgromadzonych dowodów, świadczących o sprawstwie oskarżonego, który swoim zachowaniem wyczerpał wszystkie ustawowe znamiona zarzucanego mu czyn, którego dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64§1 k.k. i winien za to ponieść odpowiedzialność karną (vide sekcja 3.1 niniejszego uzasadnienia). Także wymierzona kara pozbawienia wolności stanowi sprawiedliwą i adekwatną odpłatę do czynu, który popełnił. Argumenty przedstawione przez Sąd orzekający w tym zakresie są przekonujące i rzeczowe. Nie ma zatem powodów, by w tę część rozstrzygnięcia ingerować, tym bardziej, iż jest on osobą uprzednio wielokrotnie karaną (co uzasadnia przyjęcie kwalifikacji z art. 64§1 k.k.).

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

uchylenie rozstrzygnięcia z pkt XL, a także z punktu LXII dotyczącego J. N. (jak też wobec pozostałych oskarżonych w tej sprawie, w tym na podstawie art. 435 k.p.k.), nakładającego na podstawie art. 46§1 k.k. obowiązek naprawienia szkody

Zwięźle o powodach zmiany

Konieczność wyeliminowania tego obowiązku stanowi wynik dodatkowych ustaleń Sądu odwoławczego, który uzupełnił postępowanie dowodowe w zakresie tego, czy istotnie (...) Bank (...) S.A jest nadal pokrzywdzony, wobec którego poniesiona szkoda nie została naprawiona, co stanowiłoby podstawę zastosowania art. 46§1 k.k.

Sąd orzekający, mimo, iż w oparciu choćby o treść zeznań N. S., winien był powziąć wątpliwość w powyższym względzie, sam pokrzywdzony żądania w tej mierze także nie zgłaszał, zaniechał dokonania ustaleń w tym przedmiocie. Skoro pokrzywdzony nie ma już roszczeń o naprawienie szkody w stosunku do sprawców, gdyż zbył wierzytelności związane z zawartymi umowami, nałożenie na nich obowiązku zwrotu kwot, które otrzymali w związku z zawartymi umowami, a których bankowi nie zwrócili zgodnie z treścią tychże umów, nie ma podstaw ani faktycznych, ani tym bardziej prawnych.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

pkt III i IV

Z uwagi na wynik postępowania odwoławczego, jak też brzmienie art. 636§1 k.p.k. oraz to, że A. K. spełnia kryteria określone w art. 624§1 k.p.k., a przy tym korzystał w toku tego postępowania z pomocy obrońcy z urzędu, a koszty tej obrony nie został zapłacone, Sąd odwoławczy zasądził od Skarbu Państwa na rzecz ustanowionego obrońcy należne mu wynagrodzenia, którego wysokość ustalona została zgodnie z brzmieniem§ 17 ust. 2 pkt 4 i §4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu. Samego oskarżonego zwolnił zaś Sąd odwoławczy od obowiązku poniesienia kosztów sądowych, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

7.  PODPIS

SSO Ewa Rusin SSO Agnieszka Połyniak SR (del. do SO) Sebastian Kowalski

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego A. K.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie sprawstwa i winy A. K. w zakresie czynu z art. 286§1 k.k. i art. 297§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. w zw. z art. 64§1 k.k. w tym także wspólnie i w porozumieniu z J. N. (pkt XXXIX i XL części dyspozytywnej wyroku)

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana