Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

Sędzia SO Agnieszka Karłowicz

Protokolant:

st. sekr. sąd. Beata Defut-Kołodziejak

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 854/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 11 października 2022 r. w sprawie
II K 1224/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

rażąca niewspółmierność środka karnego w wymiarze 3 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, podczas gdy okoliczności sprawy i przyjęcie sprawstwa z
art. 178a § 4 k.k., uprzednia karalność, a także wzgląd na cele zapobiegawcze, jakie kara ma osiągnąć wobec oskarżonego, potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa, nie pozwalało na orzeczenie środka w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznym w najniższym wymiarze przewidzianym prawem.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- Sąd Okręgowy po przeanalizowaniu akt sprawy w ramach kontroli odwoławczej, mając na uwadze okoliczności wskazane w apelacji przez prokuratora, stoi na stanowisku, że orzeczenie wnioskowanego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, nawet wobec ponownej jazdy oskarżonego w stanie nietrzeźwości, pozostawałoby w dysproporcji do tego czynu, jak i osoby oskarżonego, co prowadziłoby do nadmiernej represji, a takie rozstrzygnięcie byłoby rażąco niesprawiedliwe;

- gdyby sąd polski nie musiał stosować prawa francuskiego w zakresie zatarcia skazania za czyn podsądnego z 23.02.2015 r., za który to został skazany wyrokiem Tribunal Correctionnel De Montauban z dnia 17 czerwca 2015 r. (wyrok ten uprawomocnił się 28 czerwca 2015 r.), a które skazanie musi uwzględnić w myśl regulacji zawartej w treści art. 114a kk, to na gruncie prawa polskiego uległoby ono już zatarciu. Jest to okoliczność o tyle istotna, że oskarżony nie odpowiadałby za czyn z art. 178a § 4 kk, a jedynie za czyn z art. 178a § 1 kk, co też wiązałoby się z odpowiednio niższą sankcją karną,

- należy zauważyć, że poprzedni czyn, polegający na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, stanowiący podstawę przyjęcia odpowiedzialności oskarżonego za czyn z art. 178a § 4 kk miał miejsce prawie 7 lat
od popełnienia czynu będącego przedmiotem osądu w niniejszej sprawie. Orzeczono zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych 7 miesięcy, a więc w rozmiarze odpowiadającym zakresowi kodeksu wykroczeń. Owszem oskarżony naruszał w tym czasie zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym (k. 28, 97), jednakże na przestrzeni tylu lat nie można uznać, iż działo się to systematycznie. Powody zatrzymań też nie były bardzo poważne. Raz zatrzymano oskarżonego za niestosowanie się do znaków, sygnałów drogowych, drugim razem powodem interwencji Policji było przekroczenie prędkości, ale od 11 do 20 km/h. Zauważyć trzeba, że oskarżony posiada prawo jazdy kat. B od 15.03.1987 r. (k. 14v), a zatem należało dojść do konstatacji, iż generalnie przestrzegał on porządku prawnego i stosował się do obowiązujących zasad ruchu drogowego;

- stężenie alkoholu w jego organizmie nie było nadzwyczaj wysokie,
bo stanowiło niecałą dwukrotność ustawowego progu, wskazanego w art. 115 kk. Oskarżony doprowadził do zderzenia drogowego, ale w jego wyniku żadna osoba fizyczna nie odniosła ran, a uszkodzenia pojazdu prowadzonego przez M. R. nie były znaczące. W tym miejscu należy też podnieść, że alkohol był już w fazie eliminacji z organizmu, jak potwierdzają badania stanu trzeźwości (k. 4, 6),
godz. 17:33 – 0,38 mg/l, godz. 17:58 – 0,33 mg/l, godz. 18:20 – 0,32 mg/l, godz. 19:02 – 0,28 mg/l, wobec badania pierwszego z godz. 17:10, wynik 0,44 mg/l;

- oskarżony miał do przejechania stosunkowo niewielki odcinek drogi (5 km). Oczywiście powód prowadzenia w stanie nietrzeźwości był błahy, jednak ww. okoliczności nie można pomijać w odniesieniu do wymiaru środka karnego;

- oskarżony od początku toczącego się przeciwko niemu postępowania, zarówno w fazie przygotowawczej, jak i jurysdykcyjnej przyznawał się do winy. Oczywiście stan dowodowy sprawy pozwalał na jednoznaczne przypisanie oskarżonemu sprawstwa zarzucanego mu czynu, jednak okoliczność ta nie może zostać niezauważona, gdyż wpływa na wymiar środka karnego. Nadto wyraził skruchę i wydaje się, że zrozumiał karygodność swojego zachowania (k. 24). Te okoliczności pozwalają na wysnucie pozytywnej prognozy kryminologicznej co do osoby oskarżonego jako kierowcy – uczestnika ruchu drogowego, oczywiście po upływie okresu na jaki orzeczono czasowe wyeliminowanie go jako kierowcy;

- wszystkie te ustalenia w powiązaniu z osobą oskarżonego, jego sytuacją życiową – jest rencista, opiekuje się matką, stanowiły podstawę do dania oskarżonemu szansy i orzeczenie trwania środka karnego 3 lat. Jest on wystarczający dla osiągnięcia celów postępowania karnego. Zatem zaskarżone rozstrzygnięcie Sądu Rejonowego jest słuszne i nie ma żadnych powodów do jego zmiany;

- należy przypomnieć, że skarżący nie kwestionował kary zasadniczej wymierzonej oskarżonemu przy zastosowaniu nadzwyczajnej, szczególnej instytucji z art. 37a kk, nawet aprobował argumentację Sądu I instancji w tym zakresie. Nie kwestionował też przesłanek szczególnych z art. 42§ 3 kk. Z kolei argumentacja zawarta w treści wniesionego środka zaskarżenia, a odnosząca się do wymierzonego oskarżonemu środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat nie była na tyle skuteczna, ażeby podważyć prawidłowość ustaleń Sądu w tym zakresie.

Wniosek

o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez orzeczenie zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 6 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

niezasadność zarzutu skutkowała nieuwzględnieniem wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 11 października 2022 r.
w sprawie II K 1224/21 – w zaskarżonej części

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

zarzut zawarty w apelacji okazał się w całości bezzasadny, zaś Sąd Okręgowy nie dostrzegł, ażeby w sprawie zachodziły podstawy do zmiany wyroku na podstawie okoliczności podlegających uwzględnieniu z urzędu.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

apelacja prokuratora okazała się całkowicie bezzasadna, zatem zgodnie z
art. 636 § 1 kpk koszty procesu za postępowanie odwoławcze ponosi
Skarb Państwa.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana