Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powódka M. R. wniosła przeciwko pozwanemu K. K. o zapłatę kwoty 27 630 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 29 maja 2021 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, tytułem wynagrodzenia za wykonanie łączącej strony umowy przedmiotem, której było przygotowania dla pozwanego i złożenia wniosku kredytowego wraz z wymaganymi dokumentami.

Nakazem zapłaty z dnia 15 marca 2022 r. Sąd orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany wniósł sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował roszczenie co do zasady jak i wysokości, kwestionując prawidłowość wykonania umowy przez powódkę.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W październiku 2020r. powódka M. R. i pozwany K. K. nawiązali ze sobą kontakt celem pomocy pozwanemu w sporządzeniu biznesplanu. Wówczas pozwany poinformował powódkę, że zamierza brać udział w przetargu na zakup nieruchomości przy ul. (...) od Gminy M. S.. Powódka poinformowała pozwanego, że w takiej sytuacji lepiej aby wcześniej zapewnił finansowanie takiej transakcji, a co najmniej uzyskać promesę bankową. Informowała także pozwanego, że dla uzyskania finansowania bankowego niezbędne jest zakończenie wszystkich zajęć komorniczych uwidocznionych w księgach wieczystych. Pozwany zapewniał powódkę, że widniejące w księgach zajęcia się zakończone, a jedynie nie zostały wykreślone.

Następnie na początku marca 2021 r. pozwany ponownie skontaktował się z powódkę, wskazując, że wygrał przetarg na zakup nieruchomości. Termin zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości został ustalony na dzień 15 kwietnia 2021r. Pozwany zlecił powódce wykonanie biznesplanu celem wystąpienia do (...) Banku o kredyt. Powódka poinformowała pozwanego, że bank ten jest w restrukturyzacji, a nadto z uwagi na widniejące w księgach wieczystych jego nieruchomości zajęcia komornicze wniosek będzie odrzucony. Zaproponowała pozwanemu możliwość złożenia wniosków do banku (...) lub Banku Spółdzielczego, gdyż oba nie korzystał z automatycznego systemu kredytowego, lecz od początku wniosek był badany przez pracownika banku, z którym można było osobiście wyjaśnić wątpliwości wniosku. Wówczas pozwany ustnie zlecił powódce przygotowanie biznesplanu oraz wniosku kredytowego, zapewniając, że wszystkie egzekucje komornicze są wobec niego nieaktualne.

Dowód:

- zeznania powódki, 354-357, 361,

- częściowo zeznania pozwanego, k. 358-361,

- pismo UM, k. 112.

W związku z tym powódka poprosiła pozwanego o przedłożenie dokumentów niezbędnych do wykonania biznesplanu, dowodów na nieaktualność zajęć komorniczych oraz innych dokumentów standardowo wymaganych przez bank przy składaniu wniosku. Wiadomością mailową z dnia 10 marca 2021r. powódka przesłała pozwanemu listę wymaganych dokumentów niezbędnych dla złożenia wniosku kredytowego, z zaznaczeniem tych, które już posiadała.

Pozwany zaczął przesyłać powódce dokumenty m.in. zeznania podatkowe, odpisy orzeczeń, zaś powódka przesyłała pozwanemu projekty prognoz, umowy, listu intencyjnego itp.

Wiadomością z 22 marca 2021r. powódka prosiła również o wyjaśnienie stanu ewidencji środków trwałych, z którego wynikało, że pozwany żadnych składników nie posiada.

Dowód:

- korespondencja e-mail k. 21-51, 66-68;

- wiadomość mailowa, k. 25, 67,

- zeznania powódki, 354-357, 361,

- częściowo zeznania pozwanego, k. 358-361.

W marcu 2021r. pozwany samodzielnie udał się do Banku Spółdzielczego w G. Oddział w W., gdzie rozmawiał z dyrektorem W. K. (1), przedstawiając swoje plany odnośnie budowy krematorium. Następnie wiadomością e-mail z dnia 17 marca 2021 r. W. K. (1), przesłała pozwanemu druk wniosku o kredyt, wraz z wykazem niezbędnych przy wniosku dokumentów. Pozwany ostatecznie nie złożył tam wniosku kredytowego.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 17 marca 2021 r. k. 332-333;

- zeznania świadka W. K. (1) k. 340-341v.;

- zeznania pozwanego, k. 358-361.

Dnia 28 marca 2021 r. powódka M. R. zawarła z pozwanym K. K. umowę zlecenia, przedmiotem której było przyjęcie przez powódkę do wykonania usługi pozyskania, kredytu inwestycyjnego na potrzeby pozwanego w podziale na etapy:

1) Etap I -skonstruowanie oferty finansowania leasingowego/bankowego/instytucji finansowej

2) Etap II - przeprowadzenie procedury instytucji finansującej zmierzającej do wydania decyzji finansowej, w tym:

a) Przygotowanie dokumentacji wymaganej przez instytucję finansową;

b) Złożenie dokumentacji w instytucji finansowej, pod warunkiem uiszczenia wynagrodzenia za realizację §2 pkt 1 ppkt 2)a), opisanego szczegółowo w §7;

c) Przeprowadzenie procesu instytucji finansowej, pod warunkiem uiszczenia wynagrodzenia za realizację §2 pktl ppkt 2)b), opisanego szczegółowo w §7;

d) Omówienie decyzji instytucji finansowe, pod warunkiem uiszczenia wynagrodzenia za realizację §2 pkt1 ppkt 2)c), opisanego szczegółowo w §7;

3) Etap III - Omówienie decyzji/umowy z instytucji finansującej

4) Etap IV – Wypłata;

Inne opłaty i prowizje zgodnie z taryfa opłata i prowizji stanowiącej załącznik do umowy (§2).

Umowa została zawarta na zasadzie wyłączności na czas nieokreślony.

Strony ustaliły, że umowa będzie miała charakter umowy starannego działania, przy zachowaniu staranności wymaganej od osób zajmujących się pośrednictwem finansowym.

Przez wykonanie umowy strony rozumiały wszelkie czynności podejmowane przez powódkę (zleceniobiorcę) objęte umową oraz wszelkie czynności podejmowane w celu właściwego wykonania umowy. Pozwany miał prawo ciągłej i nieograniczonej kontroli nad aktualnym stanem realizacji umowy (§ 3).

Stronom umowy przysługiwało prawo jej wypowiedzenia z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia bez podawania przyczyn (§6)

Strony ustaliły, że powódka otrzyma wynagrodzenie za wykonanie umowy w następujących wysokościach:

1)  Wynagrodzenie za Etap I - 0,00 zł netto plus 23% VAT, płatne w podpisania niniejszej umowy

2)  Wynagrodzenie za Etap II - 2,0% brutto (VAT zw.) od łącznej wartości wnioskowanego finasowania, płatne w następujący sposób:

a)  30% po przygotowaniu dokumentacji wymaganej przez bank, płatne w dniu podpisania dokumentacji przez pozwanego;

b)  20% po złożenie dokumentacji w Banku,

c)  40% po przeprowadzenie procesu bankowego i uzyskaniu ostatecznego stanowiska Banku/instytucji finansującej;

d)  10% po omówienie stanowiska Banku/Instytucji Finansującej;

3)  Wynagrodzenie za Etap III- 0,00 zł netto plus 23% VAT po omówieniu umowy kredytu/pożyczki

4)  Wynagrodzenie za Etap IV - Wypłata 0,00 zł plus 23% VAT

Cena zawierała koszt poprawek lub ewentualnych uwag na wniosek banku finansującego bądź instytucji finansowej

Strony umowy ustaliły, że pozwany uiści powódce wynagrodzenie na podstawie faktur wystawianych przez powódkę. Wynagrodzenie miało zostać uiszczone w terminie 7 (siedmiu) dni od dnia otrzymania rachunku/faktury. Powódka miała prowadzić wszelkie czynności zmierzające do realizacji przedmiotu umowy z każdym podmiotem, zgodnie z listą Banków/instytucji finansowych wskazanymi w ofercie złożonej pozwanemu z zastrzeżeniem, że jeżeli wskazany podmiot (Bank/instytucja finansowa) na wstępne zapytanie ofertowe powódki udzieli odpowiedzi, że nie może podjąć takiego finansowania, powódka nie będzie zobowiązany składać tam dokumentacji kredytowej.

Określone powyżej wynagrodzenie przysługiwało maksymalnie za dwie procedury o uzyskanie kredytu (pożyczki).

Dowód:

- umowa z dnia 28 marca 2021 r. k. 12-14;

- tabela opłat i prowizji k. 15;

- zeznania powódki, 354-357, 361,

- częściowo zeznania pozwanego, k. 358-361.

Wiadomością e-mail z dnia 28 marca 2021 r. powódka poinformowała pozwanego o gotowości do złożenia dokumentacji do banku, zwracając się jednocześnie o nadesłanie przez pozwanego brakujących dokumentów, o które wcześniej już się do niego zwracała, tj. ostatecznych danych do oświadczenia majątkowego, PIT za 2020, PIT, (...), protokołu z przetargu, wypisu i wyrysu z rejestru gruntów, wycen nieruchomości, dokumentacji nieruchomości przy ul. (...), umowy kredytowej z bankiem (...) oraz dowodu własności nieruchomości przy ul. (...).

Dowód:

- korespondencja e-mail z dnia 28 marca 2021 r. k. 52-53.

Wiadomością e-mail z dnia 29 marca 2021 r. pozwany przesłał powódce dokumenty o przetargu, wskazując, że jest właścicielem nieruchomości przy ul. (...), na okoliczność czego zobowiązał się przedłożyć akty notarialne, natomiast co do nieruchomości przy ul. (...) pozwany odmówił dalszego zajmowania się tą sprawą. Resztę dokumentów pozwany zobowiązał się dostarczyć.

W odpowiedzi powódka przesłała pozwanemu wykonane przez siebie prognozy, analizy i wskaźniki, wyznaczając termin spotkania w biurze. Powódka ponaglała pozwanego w podpisaniu dokumentów, przypominając o upływającym terminie na zapłatę ceny za nabytą nieruchomości.

Dowód:

- korespondencja e-mail z dnia 29 marca 2021 r. k. 54-56.

Wiadomością e-mail z dnia 31 marca 2021 r. pozwany przesłał powódce listę zatrudnionych osób.

Dowód:

- korespondencja e-mail z dnia 31 marca 2021 r. k. 57, 64-65;

Powódka mimo, że pozwany nie dostarczył jej wszystkich dokumentów, chcąc, aby procedura rozpoznawania wniosku rozpoczęła się jak najszybciej, w dniu 7 kwietnia 2021r. złożyła w imieniu pozwanego w Banku Spółdzielczym w G. wnioski kredytowe pierwszy o kwotę 2.614.800 zł jako kredyt inwestycyjny oraz o drugi wniosek o kwotę 115.000 zł. Wniosek oraz wymagane dokumentu zostały podpisane przez pozwanego. Wniosek od powódki przyjęła jego dyrektor M. B. i przekazała do analizy. Wniosek nie był kompletny, brakowało w nim dokumentówz ZUS i urzędu skarbowego o niezaleganiu, opłaty wstępnej od wniosku, aktualnych wycen nieruchomości, konieczne było również wyjaśnienie zajęć komorniczych, niezbędne było uzupełnienie oświadczenia majątkowego, rachunek zysków i strat również za 2019 i 2020, wyciągu z rachunku za 12 miesięcy, potwierdzenia spłaty kredytu w banku (...). Powódka zobowiązała się uzupełnić wniosek.

Dowód:

- zeznania M. B. k. 339,

- zeznania powódki, 354-357, 361,

- wiadomość e-mail z dnia 9 kwietnia 2021 r. k. 69;

- wnioski, k. 169-176.

W związku z koniecznością uzupełnienia wniosku powódka ponownie zwróciła się do pozwanego o przesłanie niezbędnych dokumentów wiadomością e-mail z dnia 13 kwietnia 2021 r.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 13 kwietnia 2021 r. k. 58;

Wiadomością e-mail z dnia 15 kwietnia 2021 r. powódka ponownie zwróciła się do pozwanego o nadesłanie dokumentów wskazując, że sprawa jest pilna.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 15 kwietnia 2021 r. k. 59.

W dniu 15 kwietnia 2021r. Miasto S. przedłużyło pozwanemu termin do zawarcia umowy, zakreślając go na dzień 26 kwietnia 2021r.

Dowód:

- pismo UM, k. 219.

Dyrektor Banku Spółdzielczego w G. Oddział w W. dowiedziała się o złożeniu przez pozwanego wniosku o kredyt w Banku w G.. Wówczas skontaktowała się z pozwanym pytając o przyczynę takiej jego decyzji. W odpowiedzi pozwany stwierdził, że przeniesieni wniosek do oddziału w W.. M. B. – dyrektor Banku Spółdzielczego w G. – poinformowała powódkę o decyzji w zakresie przeniesienia złożonego przez nią wniosku do Oddziału w W.. Wówczas powódka skontaktowała się z pozwanym upewniając się czy chce on złożyć wniosek w W., gdyż jest to mały oddział, a wartość kredytu jest znaczna. Po uzyskaniu akceptacji pozwanego, ponownie wydrukowała wnioski, dołączyła do nich wszelkie posiadane dokumenty, w dniu 19 kwietnia 2021r. przedłożyła je do podpisu pozwanemu, a następnie tego samego dnia osobiście zawiozła wnioski o kredyt inwestycyjny na kwotę 2 648 000 zł oraz 115 000 zł do Banku Spółdzielczego w G. Oddział w W.. Składając wiosek rozmawiała osobiście w dyrektor banku (...) – wskazując już wówczas, że brakująca dokumentacji będzie uzupełniona.

Dowód:

- zeznania M. B. k. 339,

- zeznania powódki, 354-357, 361,

- zeznania świadka W. K. (1) k. 340-341v.;

- wnioski z dnia 19 kwietnia 2021 r. wraz z załącznikami k. 204-326;

- biznesplan k. 80-98;

- umowa dzierżawy k. 99-118;

- zeznania świadka M. B. k. 339v.;

- zeznania świadka J. R. k. 341;

- zeznania M. R. k. 354-358;

- zeznania K. K. k. 358-360.

Tego samego dnia powódka odebrała z banku zaświadczenie o rozpoczęciu procedowania wniosku kredytowego, celem złożenia w Urzędzie Miasta.

Dowód:

- zeznania M. R. k. 354-358;

- zeznania świadka W. K. (1) k. 340-341v.

Wiadomością e-mail z dnia 21 kwietnia 2021 r. W. K. (1) z Banku Spółdzielczego Oddział w W., w związku ze złożonymi wnioskami i wyjaśnieniami powódki, przesłała jej wszystkie uwagi do wniosku, wnosząc o: nadesłanie dokumentów z banku (...) o spłacie o terminie spłaty zadłużenia, wyjaśnienie windykacji kredytów w S., potwierdzenie spłaty na rzecz S., wyjaśnienie braku rachunku firmowego pozwanego, poprawienie oświadczenia majątkowego, w zakresie współwłasności nieruchomości oraz ich obciążeń hipotecznych, dostarczenie zaświadczeń z ZUS i US, spisu z natury za 2020, kosztorys i harmonogram prac remontowych, operatów szacunkowych.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 21 kwietnia 2021 r. k. 70-71;

- zeznania świadka M. B. k. 339v.;

- zeznania świadka W. K. (1) k. 340-341v.;

- zeznania M. R. k. 354-358.

Wiadomością e-mail z dnia 21 kwietnia 2021 r. powódka poinformowała pozwanego o zakończeniu etapu 2a i 2b umowy, co odbyło się w jednym dniu, wobec czego wystawiła na rzecz pozwanego fakturę VAT nr (...) na kwotę 27 630 zł tytułem pośrednictwa finansowego, z terminem płatności do dnia 28 kwietnia 2021 r.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 21 kwietnia 2021 r. k. 17, 60;

- zeznania M. R. k. 354-358.

- faktura VAT k. 16;

- zeznania świadka J. R. k. 341.

Wiadomością e-mail z dnia 22 kwietnia 2021 r. powódka zwróciła się do pozwanego o nadesłanie brakujących dokumentów, które zostały wskazane w mailu dyrektora banku.

Dowód:

- wiadomość e-mail z dnia 22 kwietnia 2021 r. k. 61.

W odpowiedzi pozwany wiadomością mailową z 26 kwietnia 2021r. przesłał powódce postanowienie o umorzeniu komorniczym.

Dowód:

- wiadomość mailowa, k. 62.

Pismem z dnia 18 maja 2021 r. powódka oświadczyła, że wobec niedostarczenia przez pozwanego dodatkowej dokumentacji wymaganej do procedowania wniosku o kredyt, uzyskaniem informacji, że mimo zapewnień, nie zakończono w stosunku do pozwanego postępowań egzekucyjnych i sądowych, nieuiszczenia należności z tytułu faktury VAT nr (...), wypowiada umowę. Nadto poinformowała pozwanego o dacie i miejscu w którym pozwany może odebrać dokumenty.

Pismem z tego samego dnia, powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 27 630 zł w terminie 3 dni.

Dowód:

- pisma z dnia 18 maja 2021 r. k. 18-19;

- dowód doręczenia k. 20;

- zeznania M. R. k. 354-358;

Pismem z dnia 17 czerwca 2021 r. Bank Spółdzielczy w G. Oddział w W., poinformował pozwanego, że w związku z brakiem odpowiedzi na prośbę uzupełnienia wniosku o kredyt w kwocie 2 648 000 zł, wniosek wycofuje i odsyła dokumenty.

Dowód:

- pismo z dnia 17 czerwca 2021 r. k. 331.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Powódka dochodziła roszczenia wynikającego z umowy o świadczenie usług, uregulowanej w art. 750 kc - do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu. Zgodnie z treścią art. 734 kc przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. § 2 w braku odmiennej umowy zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Przepis ten nie uchybia przepisom o formie pełnomocnictwa.

W sprawie niesporne było zawarcie między stronami umowy z dnia 28 marca 2021r., jej treść.

Spór dotyczył sposobu wykonania przez powódkę i pozwanego umowy, prawidłowego złożenie wniosku kredytowego przez powódkę, prawidłowość wykonania umowy przez powódkę, wymagalności roszczenia.

W pierwszej kolejności należało jednak odnieść się do zarzutu pozwanego w zakresie braku możliwości przesłuchania świadków i stron w postępowaniu gospodarczym. Zgodnie z art. 458 ¹⁰ kpc dowód z zeznań świadków sąd może dopuścić jedynie wtedy, gdy po wyczerpaniu innych środków dowodowych lub w ich braku pozostały niewyjaśnione fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. tak tez było w rozpoznawanej sprawie. Sam pozwany wskazywał na szereg jego zdaniem niewyjaśnionych i niewykazanych dokumentami faktów. Co więcej sytuacji gdy między stronami czynności nie były podejmowane w formie dokumentów, oczywistym jest konieczność przeprowadzenia innych dowodów. Tym samym niewątpliwie konieczne było przeprowadzenie dowodu z wnioskowanych świadków.

Zgodnie z treścią art. 6 kc powódka była zobowiązana do wykazania istnienie umowy, jej wykonanie, a w konsekwencji wysokość należnego wynagrodzenia. Zdaniem sądu powódka udźwignęła ciężar dowodu, po pierwsze jak już wskazano nie było kwestionowane, a nadto powódka przedłożyła pisemną umowę, będącą źródłem jej wierzytelności. Po drugie wykazała, że wykonała swojej zobowiązanie w tej części, za którą domagała się i należne było jej wynagrodzenie. Przede wszystkim należało wskazać, że umowa łącząca strony nie była umową rezultatu, a starannego działania. Wynikało to nie tylko z treści ww. przepisów, lecz i wprost z treści §3 umowy. „W świadczeniach starannego działania obowiązki dłużnika mają co do zasady zmierzać do zachowania należytej staranności w dążeniu do określonego skutku. W rzeczywistości jednak dłużnik zobowiązuje się do przeprowadzenia wielu czynności dla osiągnięcia rezultatu, zaś obowiązki podjęcia poszczególnych działań wynikają z obiektywnych reguł wiedzy i doświadczenia życiowego. Do spełnienia świadczenia konieczne jest rzeczywiste podjęcie takich działań, nie wystarczy zaś, by dłużnik jedynie starał się je podjąć" ( M. Gutowski, w: M. Gutowski, Komentarz KC, t. 2, 2016, art. 734). Podobnie należy wskazać, na prawidłowe stanowisko, zgodnie z którym podział zleceń „na takie, w których dokonanie zleconej czynności zależne jest w pełni od przyjmującego zlecenie (zwłaszcza gdy chodzi o czynności prawne jednostronne czy reprezentowanie dającego zlecenie w postępowaniu), oraz takie, w których dokonanie zleconej czynności wymaga współdziałania osoby trzeciej. O ile w pierwszym przypadku można uznać, że obowiązkiem przyjmującego zlecenie jest dokonanie zleconej czynności, to w drugim trzeba przyjąć, że obowiązek przyjmującego zlecenie nie polega na dokonaniu czynności prawnej, ale na dokonaniu wszystkich tych działań, które są z jego strony potrzebne do dokonania zleconej czynności (określenie tej czynności w umowie wyznacza cel aktywności przyjmującego zlecenie i kierunek jego działań). W obu postaciach zlecenia przyjmujący ma wykonywać swoje obowiązki z należytą starannością. W pierwszym przypadku fakt niedokonania zleconej czynności przesądza o niewykonaniu zobowiązania (pozostaje natomiast do rozstrzygnięcia kwestia winy dłużnika), ale w drugim tak nie jest. Jeżeli bowiem przyjmujący zlecenie wykonał wszystkie działania potrzebne do dokonania zleconej czynności, a nie doszła ona do skutku z innych przyczyn, zobowiązanie należy uznać za prawidłowo wykonane". ( P. Machnikowski, w: E. Gniewek, P. Machnikowski, Komentarz KC, 2017, art. 734).

Przekładając to na realia rozpoznawanej sprawy należało przyjąć bez żadnych wątpliwości, że umowa łącząca strony procesu wymagała w całości współpracy miedzy powódką, a pozwanym. Z oczywistych względów – o czym zeznawał nawet sam pozwany – powódka nie była w stanie wyłącznie własnym wysiłkiem sporządzić i złożyć w imieniu pozwanego, pełnego i skutecznego wniosku kredytowego. To w wyłącznej kompetencji pozwanego leżało zebranie, przygotowanie i dostarczenie powódce szeregu dokumentów jak np. zaświadczenia o niezaleganiu w ZUS i US, umowy o rozdzielności majątkowej, umowy własności poszczególnych nieruchomości, wycen nieruchomości, dokumentów przetargowych, PIT-ów, in. dokumentów finansowych dotyczących jego działalności gospodarczej. W tym miejscu należy wskazać, że nie miał racji i nie wykazał, a wręcz mijał się z prawda pozwany wskazując, że nigdy nie widział, a nawet nie mógł wiedzieć jakie dokumenty były wymagane przez bank do złożenia wniosku kredytowego. Jak wynikało z przeprowadzonego postępowania dowodowego powódka przekazała pozwanemu choćby drogą mailową – w dniu 10 marca 2021r. (k. 25) listę wymaganych dokumentów. Nadto jak zeznawała powódka listę taka dawała mu również osobiście. Powódka wyjaśniała również, że każdy bank posiada własną listę dokumentów tzw. startowych, tj. niezbędnych do przyjęcia wniosku do procedowania, a zazwyczaj są to takie same dokument podstawowe. Co więcej pozwany doskonale wiedział jakie dokumenty są wymagane przy składaniu wniosku i to konkretnie w (...) Oddział w W., gdyż listę takich dokumentów wraz ze wzorami bankowymi otrzymał bezpośrednio od dyrektora (...) Oddział w W. 17 marca 2021r. drogą mailową (k. 332). Całkowicie więc niezrozumiałe, a tym samym nastawione wyłącznie na przedstawienie negatywnie działań powódki, były jego twierdzenia o tym, że nigdy nie wiedział, a nawet do tej pory nie wie jakie dokumenty były wymagane przez bank. W tym miejscu należy także stwierdzić, że nie miał racji pozwany wskazując w treści sprzeciwu, że to on złożył wniosek w W.. Jak wynikało wprost z zeznań W. K. (1) (dyrektora tego Oddziału), pozwany sam nigdy takiego wniosku nie składał, a niczego innego pozwany nie wykazał.

Zdaniem sąd powódka wykazała nadto jakie ostatecznie dokumenty były niezbędne dla przyjęcia wniosku do procedowania, a następnie do jego pozytywnego rozpoznania. Po pierwsze wskazuje na to sam wniosek wraz z załącznikami ostatecznie złożony przez powódkę 19 kwietnia 2021 r. w (...) Oddział w W. (dołączone do akt przez BS zgodnie ze zobowiązaniem). Wskazuje to jednoznacznie jakie dokumenty zostały złożone i przyjęte przez BS. Po drugie z przedłożonych dowodów wynikało również, że istotnie wnioski nie były kompletne, co wynikało chociażby z adnotacji na wnioskach i zeznań świadka W. K. (1), jak i samych twierdzeń powódki. Już w chwili składania wniosków powódka wiedziała o ich niekompletności o czym sama informowała dyrektora banku, zastrzegając uzupełnienie niezbędnych dokumentów. Potwierdzała to treść wiadomości przesłanej przez W. K. w dniu 21 kwietnia 2021r., w której powoływała się na rozmowę odbytą właśnie z powódką, a jednocześnie wyszczególniła brakujące dokumenty oraz dane wymagające wyjaśnienia (k. 70). Na podstawie tak zgromadzonego materiału dowodowego ustalono niezbicie jakie łącznie dokumenty były wymagane przez BS, a nadto że ich dostarczenie czy wyjaśnienie zależało wyłącznie od aktywności pozwanego. Bank domagał się bowiem: dokumentów z banku (...) o spłacie i terminowości spłat zadłużenia, wyjaśnienie windykacji kredytów w S., potwierdzenie spłaty na rzecz S., wyjaśnienie braku rachunku firmowego pozwanego, złożenia dokumentu o rozdzielności majątkowej, poprawienie oświadczenia majątkowego w zakresie współwłasności nieruchomości oraz ich obciążeń hipotecznych, dostarczenie zaświadczeń z ZUS i US, spisu z natury za 2020, kosztorys i harmonogram prac remontowych, operatów szacunkowych. Niewątpliwie dysponentem takich dokumentów mógł być wyłącznie pozwany. Co więcej jak wynikało z prowadzonej korespondencji mailowej, powódka jeszcze przed złożeniem wniosków do BS kilkukrotnie wzywała poznanego do dostarczenia dokumentów dotyczących – oświadczenia majątkowego, wycen nieruchomości, umów kredytowych z S. (k. 52), potwierdzenia spłaty zadłużenia w S., zaświadczeń z ZUS i US o niezaleganiu, złożenia rachunku zysków i strat, dokumentu rozdzielności majątkowej, (k. 69, 58, 59), jak i odnośnie ewidencji środków trwałych (k. 67). Z przeprowadzonych dowodów wyłania się więc wniosek, że powódka nie tylko wiedziała jakie dokumenty są niezbędne do przyjęcia wniosków (tzw. startowe), jakich dokumenty BS będzie się domagał w ramach analizy wniosku, ale również powiadomiła o takich wymaganiach pozwanego, domagając się od niego ich dostarczenia. Z przedłożonych dokumentów, ale i zeznań powódki wynikało, że wielokrotnie jeszcze przed zawarciem umowy informowała go o konieczności wyjaśnienie widniejących w księgach wieczystych egzekucji komorniczych. Oczywistym było, że wyjaśnienia i zmiany wpisów w KW mógł dokonać wyłącznie pozwany, jako właściciel nieruchomości, rachunków bankowych, jak i strona postępowań sądowych i egzekucyjnych. Skoro mimo wiedzy w tym zakresie pozwany nie dostarczył stosownych dokumentów, nie sposób było obciążać powódki istniejącymi brakami we wnioskach. Trzeba przy tym podkreślić, że strony w § 3 umowy wyraźnie wskazały, iż przez wykonanie umowy rozumie się wszelkie czynności podejmowane przez powódkę, a objęte treścią umowy oraz wszelkie czynności podejmowane przez nią w celu właściwego wykonania umowy. Niewątpliwie z przedłożonych dowodów wyłonił się stan faktyczny wskazujący, że powódka istotnie podjęła wszelkie czynności objęte umową – tj. przygotowała dokumenty, wnioski i złożyła je w banku – oraz podejmowała starania celem zdobycia wszelkich niezbędnych dokumentów. To, że niektórych z nich ostatecznie nie złożono w banku, stanowiło wyłączną winę pozwanego, co w kontekście umowy starannego działania nie mogło obciążać powódki i wskazywać na niewykonanie przez nią umowy.

Podobnie nie był zasadny zarzut pozwanego wskazujący, że powódka nie sprawdziła ksiąg wieczystych i widniejących tam obciążeń. Co innego wyłania się z materiału dowodowego. Już z prowadzonej korespondencji mailowej wynikało, że powódka zwracała pozwanemu uwagę na widniejące w KW egzekucje komornicze, w odpowiedzi pozwany kilkukrotnie wysyłał powódce uzasadnienia i wyroki sądów, które miały wykazać nieaktualności wpisów w KW. Potwierdzała to zeznaniami powódka wskazując, że już w październiku 2020r. pouczała pozwanego o konieczności „wyczyszczenia” ksiąg wieczystych z zajęć. Pozwany także przyznawał, że rozmawiał na ten temat z powódką. W toku zeznań przyznał jednak, że jedna egzekucja była cały czas prowadzona, a co więcej jest aktualna również obecnie – dotycząca należności US. Pozwany przyznawał również, że nie miał środków na jej spłatę. Nie sposób więc uznać, że to powódka zaniedbała swoich obowiązków nie sprawdzając statusu nieruchomości pozwanego, lecz to pozwany wprowadził powódkę w błąd co do stanu zajęć komorniczych, a także to on zaniedbał kwestię uzgodnienie stanu ksiąg wieczystych ze stanem rzeczywistym. Skoro według jego twierdzeń zajęcia komornicze były nieaktualne, to na zapytania powódki i banków winien był podjąć prawe kroki celem usunięcia wpisów.

Nie miał również racji pozwany wskazując, że powódka nie miała prawa składać dokumentów w (...) Oddział w W., gdyż miała upoważnienie wyłącznie w zakresie BS w G.. Po pierwsze takie zastrzeżenie w żadne sposób nie wynikało z treści umowy lub innych dowodów przeprowadzonych w sprawie. Po drugie same zeznania pozwanego w tym zakresie były niespójne, jaki nie korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Pozwany zawierając umowę zobowiązał się do udzielenia powódce wyłączności w zakresie przedmiotu umowy (§ 6). A nadto jak wynikało z treści wniosków złożonych 19 kwietnia 2021r. pozwany własnoręcznie (co ostatecznie nie było kwestionowane i pozwany cofnął wniosek z opinii grafologa) podpisał je z tą data (k. 206, 209). Istotnie więc musiał wiedzieć, że powódka w jego imieniu składa kolejne wnioski – poza podpisanymi przez niego 7 kwietnia (k. 167). Co więcej zgodnie z § 7 ust. 4 umowy, powódka była zobowiązana, a tym samym i uprawniona do składania wniosków we wszystkich zaoferowanych bankach. Jak przyznawał zaś sam pozwany, powódka od początku wskazywała pozwanemu na BS w G. oraz Bank (...) (w którym jak się okazało pozwany miał zadłużenie). Skoro więc BS w W., był jedynie Oddziałem BS w G., z samej umowy powódka była uprawniona do składania wniosku również w tym oddziale. Po trzecie z treści art. 734 §2 kc wynika wprost, że zlecenie obejmuje umocowanie do wykonania czynności w imieniu dającego zlecenie. Po czwarte wreszcie od chwili zawarcia umowy pisemnej z 28 marca 2021r. pozwany nie był już uprawniony do zlecenia tych samych czynności innemu pośrednikowi finansowemu. Jego stanowcze twierdzenia o możliwości równoległego działania wraz z innym zleceniobiorcą, były więc pozbawione podstaw i sprzeczne z treścią umowy zawartej na zasadzie wyłączności.

Nie miał również racji pozwany wskazując, że powódka nie była uprawniona do składania wniosku, gdyż nie otrzymała wcześniej od niego wynagrodzenia za przygotowanie dokumentów (§ 2 ust. 2 umowy). Z treści umowy wynikało, że warunek zapłaty został zastrzeżony na korzyść powódki, które mogła być zwolniona z podejmowania dalszych obowiązków – tj. złożenia dokumentów – w sytuacji gdy pozwany nie uiściłby wynagrodzenia. Tymczasem jak wynikało z przeprowadzonych dowodów powódka, za wiedzą i zgodą pozwanego zrezygnowała z takiego warunku, o czym pozwany doskonale wiedział. Pozwany dwukrotnie podpisywał wnioski kredytowe (7 i 19 kwietnia), które następnie powódka składała w BS w G. oraz w Oddziale W.. Pozwany wprost przyznawał, że wiedział o złożeniu przez powódkę wniosków w BS w G.. Mimo braku zapłaty wynagrodzenie pozwany nie protestował, co do takiej czynności powódki, a co więcej, jak zeznawała W. K., sam stwierdził, że przeniesie wniosek z G. do W.. Niewiarygodne były więc twierdzenia pozwanego co do braku wiedzy o złożeniu wniosku w Oddziale w W.. Jak już wcześniej wskazano pozwany również 19 kwietnia 2021 r. (co wynika wprost z treści wniosków) ponownie popisał wnioski. Musiał więc wiedzieć w jakim celu powódka przedkłada mu kolejny raz wnioski kredytowe, tym bardziej, że sam - wobec dyrektora (...) Oddział w W. - wyrażał wolę złożenia wniosku, w tym właśnie oddziale. Już więc z tego fakty należało wywieźć, że oczywista musiała być jego wiedza co do konieczności ponownego złożenia wniosków, co mogła uczynić, działająca na zasadzie wyłączności, jedynie powódka. Spójne zaś oraz korespondujące z przedłożonymi dokumentami i zeznaniami świadka W. K. (1), były twierdzenia powódki, że upewniała się u pozwanego czy istotnie ma złożyć wnioski w W., przedłożyła pozwanemu dokumenty do podpisu 19 kwietnia oraz, że tego same dnia złożyła je w banku. Bez wątpienia powódka zrezygnowała więc z oczekiwania na zapłatę i wykazując się dbałością o interesy pozwanego, któremu wkrótce upływał termin nabycia nieruchomości, podejmowała dalsze czynności wynikające z jej umownych zobowiązań. Pozwany zaś ani razu nie sprzeciwiał się złożeniu przez powódkę wniosków, mimo braku płatności, zarówno przy pierwszym wniosku z 7 kwietnia, jaki przy drugim z 19 kwietnia.

Ponadto nie można w żaden sposób uznać, że powódka składając wnioski działała bez zlecenie, na własne ryzyko. Jak już wyżej wskazano powódka rezygnując z warunku działała cały czas za zgoda i wiedzą pozwanego, na jego korzyść celem jak najszybszego rozpoznania wniosku i przyznania kredytu. Obie strony miały bowiem pełną świadomość terminu zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości. Początkowo miał być to 15 kwietnia, a następnie termin został przesunięty na 26 kwietnia. Nie miał więc racji pozwany, że złożenie wniosku straciło już dla niego znaczenia, a nadto, że powódka nie wiedziała o przedłużeniu terminu. Jak wynikało z dokumentów złożonych w BS, powódka wraz z innymi załącznikami złożyła m.in. pismo z Urzędu Miasta S. o przedłużeniu terminu, niewątpliwie więc wiedziała o nowej dacie. Co więcej, jak zeznawała W. K. (1), powódka odebrała osobiście zaświadczenie o przyjęciu wniosku do procedowania, co miało umożliwić pozwanemu dalsze przedłużenie terminu. Nadto pozwany na skutek ponagleń powódki o uzupełnienie dokumentów, jeszcze 26 kwietnia 2021r. podejmował aktywność celem uzupełnienia braków, przesłał jej postanowienie o umorzeniu egzekucji (k. 62). Świadczy to wyraźnie o tym, że nawet w tamtym czasie pozwany ciągle miał wolę uzyskania kredytu, skoro próbował częściowo uzupełnić braki w dokumentach.

W konsekwencji przyjęto, że ziściły się umowne przesłanki do zapłaty na rzecz powódki wynagrodzenia opisanego w § 7 ust. 2 lit. a i b. Jak już wyżej wskazano powódka przygotowała wszystkie dokumenty i podjęła działania celem uzyskania wszystkich niezbędnych dokumentów (dokumenty których brakowało nie zostały dostarczone przez pozwanego, mimo wezwań powódki), a nadto złożyła wniosek wraz z dokumentacją w banku. Sam wniosek był właściwy i skutecznie złożony, gdyż jak zeznawała W. K. (1) mimo, że nie zawierał wszystkich niezbędnych dokumentów, został przyjęty do procedowania, zarejestrowany i poddany analizie. Skoro więc wniosek nie został odrzucony na wstępnie, lecz został przyjęty przez bank, który w toku jego analizy wzywał o uzupełnienie brakujących dokumentów, uznano, że powódka wykonała swoje zobowiązanie i wypełniły się przesłanki do zapłaty wynagrodzenia. W tym miejscu trzeba bowiem wskazać, że kolejnymi obowiązkami powódki było przeprowadzenie procesu bankowego i omówienie decyzji banku (§ 2 us. 1 pkt 2 lit. c i d), a wynagrodzenie uwzględniało również poprawki i ewentualne uwagi na wniosek banku. Tym samym udział powódki w uzupełnianiu dokumentów i wniosków na żądanie banku, stanowił już kolejny etap realizacji umowy. Z przeprowadzonych dowodów, w tym zeznań świadków, powódki i dokumentów, wynikało, że złożony przez nią wniosek mógł być uzupełniony, a wówczas co do niego bank podjąłby ostateczną decyzję. Do tego etapu jednak nie doszło z wyłącznej winy pozwanego, który ani przed złożeniem wniosków, ani później nie uzupełnił wszystkich dokumentów, które jedynie on mógł posiadać. Jak wynikało z pisma W. K. (1) – dyrektora BS Odział w W. – właśnie z uwagi na nieuzupełnienie wniosków, bank w czerwcu 2021r. „wycofał wniosek z procesowania” (k. 331). Niewątpliwie więc oznaczało, to po pierwsze, że powódka wniosek skutecznie złożyła wraz z posiadaną dokumentacją, po drugie wniosek został przyjęty przez bank po trzecie rozpoczęła się procedura bankowa związana z analizą wniosku. Zaznaczyć również należy, że umowa nie przewidywała skutku w postaci „sukcesu”, tj. nie zobowiązywała powódki do uzyskania dla pozwanego kredytu. Raz jeszcze należy podkreślić, że umowa dotyczyła starannego działania w zakresie przygotowania dokumentów wymaganych przez bank, złożenia wniosku wraz z dokumentami. Takie też czynności wykonała powódka, złożyła wniosek, który został przyjęty, a bank rozpoczął procedurę (po jej zakończeniu powódka byłaby uprawniona do kolejnej części wynagrodzenia - § 7 ust. 2 lit. c). Tym samym pozwany był zobowiązany do zapłaty umówionego wynagrodzenia. Sama wysokości żądania nie była przez pozwanego kwestionowana, a nadto wynikała z matematycznych obliczeń – 2% z 2 763 000 zł = 55260 zł z czego 30% to 16 578 zł, a 11 052 zł, łącznie 27 630 zł.

Wymagalność żądania również została wykazana, gdyż jak wynikało z dokumentów w postaci wniosków złożonych w (...) Oddział w W. w dniu 19 kwietnia 2021r. pozwany podpisał wnioski wraz z załącznikami (k. 204 i nast.), i tego samego dnia powódka złożyła te dokumentu w banku o czym świadczy data wpisana przez pracownika banku, jak i same zeznania W. K. (1). Jak już wyżej wskazano, nie mogły obciążać pozwanej braki niektórych dokumentów, gdyż mimo licznych wezwać powódki, to pozwany nie współpracował należycie i nie dostarczył ich powódce, ani bankowi. Tym samym uznano, że powódka wykonała należycie swoje świadczenie i należne było jej wynagrodzenie. Co więcej inne rozumienie treści umowy, powodowałoby, że powódka mimo, iż pracowała na zlecenie pozwanego prawie dwa miesiące, wykonała szereg czasochłonnych czynności, nie otrzymałaby żadnego wynagrodzenie, zaś pozwany otrzymałby „za darmo” szereg dokumentów, również wytworzonych przez powódkę. Jedynie więc na marginesie należało wskazać, że pozwany zarzucając w sprzeciwie powódce brak profesjonalizmu, a więc i starannego działania zapomniał, że umowa wymagała ścisłej współpracy stron, której to on nie podjął w wystarczającym stopniu, mimo, że działał jako przedsiębiorca. Zarzut i twierdzenia odnośnie jego roli konsumenckiej nie tylko były spóźnione – wyrażone pod koniec procesu – a tym samym należało je pominąć, lecz i nie były prawdziwe. Z całą pewnością w zakresie działalności pozwanego, licznych czynności faktycznych i prawnych podejmowanych przez niego w toku działalności gospodarczej, mieściło się również zawieranie umów, w tym kredytowych (o czym świadczy np. wezwanie o wyjaśnienie windykacji kredytu w S. k. 70), a jak sam zeznawał łączyła go również inna umowa z innym pośrednikiem kredytowym. Niewątpliwie więc w ścisłym związku z jego działalnością gospodarczą była zarówno umowa z powódką, jak i umowy kredytowe. W tym kontekście dziwić może wyłącznie, fakt, że pozwany mimo posiadania bieżącej egzekucji komorniczej na rzecz US, licznych niewykreślonych zobowiązań obciążających jego nieruchomości, nie posiadając środków na spłatę egzekwowanej wierzytelności, zdecydował się brać udział w przetargu o tak znacznej wartości, bez posiadania zaplecza finansowego. Tym niemniej błędne decyzje finansowe pozwanego, nie mogą obciążać jego kontrahentów.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 kc, od dnia upływu wyznaczonego terminu zapłaty.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Na koszty powódki składało się wynagrodzenie pełnomocnika 3600 zł, opłata skarbowa 17 zł, opłata od pozwu 1382 zł.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)