Pełny tekst orzeczenia

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

III K 305/22

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

6.04.2009 r.

VIII K 1450/08

2.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

15.06.2010 r.

VIII K 105/10

3.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

7.09.2010 r.

III K 547/09

4.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie

23.02.2016 r.

X K 539/15

5.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie

21.06.2018 r.

IV K 224/18

6.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

26.06.2020 r.

VIII K 683/19

7.

Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie

14.09.2020 r.

XIV K 542/20

1.2. Inne fakty

1.2.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Wobec skazanego T. N. wydano 8 wyroków skazujących. Wyroki te są prawomocne.

Odpisy wyroków

k. 29- 30,

k. 32, k.34

Akta spraw jednostkowych

informacja z KRK

k. 24- 25

informacja o pobytach i orzeczeniach

k. 57- 60

Ze wszystkich prawomocnych skazań nie zostały dotychczas wykonane:

- kara 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 21 czerwca 2018 r.
w sprawie o sygn. akt IV K 224/18,

- kara 3 miesięcy ograniczenia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 14 września 2020 r. w sprawie
o sygn. akt XIV K 542/20.

informacja o pobytach i orzeczeniach

k. 57- 60

informacja z KRK

k. 24- 25

T. N. jest osobą uzależnioną od alkoholu. Podejmował próby leczenia w trakcie pobytu w izolacji więziennej, jednakże bez rezultatów.

Zachowanie skazanego jest poprawne. T. N. przestrzega regulaminu organizacyjno-porządkowego, a w grupie osadzonych funkcjonuje bezkonfliktowo. Nie deklaruje przynależności do popkultury przestępczej.

T. N. nie był karany dyscyplinarnie, ani nagradzany kodeksowo.

opinie o skazanym

k. 12- 13, k. 49- 50

1.2.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.  Ocena Dowodów

2.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-3

Dokumenty

Nie budziły wątpliwości Sądu. Nie były również kwestionowane przez strony.

2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWa KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 21 czerwca 2018 r. w sprawie o sygn. akt IV K 224/18

kara 1 roku i 6 miesięcy ograniczenia wolności polegająca na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym

2.

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie z dnia 14 września 2020 r. w sprawie o sygn. akt XIV K 542/20

kara 3 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Art. 81 ust. 1 i 2 ustawy o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz o uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 zawiera reguły intertemporalne dotyczące wyboru stanu prawnego na podstawie, którego zostanie orzeczona kara łączna. Nie mniej jednak owa regulacja dotyczy tylko i wyłącznie sytuacji, gdy wszystkie skazania uprawomocniły się przed dniem 24 czerwca 2020 r,. bądź po tej dacie. W orzecznictwie Sądu Najwyższego słusznie podkreśla się, że art. 81 ust. 1 i 2 w/w ustawy nie wyłącza zastosowania art. 4 § 1 k.k., gdy chociażby jedno skazanie uprawomocniło się po dniu 24 czerwca 2020 r., podczas gdy reszta wyroków stała się prawomocna przed tą datą. (tak np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 października 2021 r., I KZP 2/21). Taka sytuacja ma miejsce w niniejszej sprawie, dlatego Sąd musiał dokonać wyboru stanu prawnego regulującego reguły orzekania kary łącznej. Wybór został zdeterminowany przez treść art. 4 § 1 k.k. tj. Sąd wziął pod uwagę tę ustawę, która jest względniejsza dla skazanego.

Dokonując analizy „względności” reżimów prawnych, Sąd stanął na stanowisku, że korzystniejsze dla T. N. będzie wymierzenie kary łącznej w oparciu o treść rozdziału IX kodeksu karnego w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją z dnia 24 czerwca 2020 r. Za taką oceną przemawia przede wszystkim to, że zdecydowana większość prawomocnie orzeczonych kar wobec T. N. została już w całości wykonana.

Stan prawny po nowelizacji z dnia 24 czerwca 2020 r. wprowadził mniej korzystne dla skazanego granice wymiaru kary łącznej poprzez wyeliminowanie zasady pełnej absorpcji. Mając na względzie, że przy wymiarze kary łącznej w tym reżimie uwzględnia się również kary wykonane w całości, jeżeli spełniony jest warunek popełnienia przez skazanego przestępstwa, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, ponowne wymierzanie kary łącznej w zakresie kar już wykonanych mogłoby doprowadzić do sytuacji, że kary te zostałyby orzeczone w wymiarze wyższym niż pierwotnie, co miałoby negatywny wpływ na sytuację prawną skazanego.

Zgodnie z dyspozycją przepisu art. 85 § 1 i 2 k.k. (w brzmieniu sprzed 24 czerwca 2020 r.) jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, Sąd orzeka karę łączną, a podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu w całości lub w części kary lub kary łączne.

W tym miejscu wskazać należy, że kara 1 roku i 6 miesięcy orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 21 czerwca 2018 r. w sprawie o sygn. akt IV K 224/18 wchodziła w skład kary orzeczonej w warunkach art. 37 b k.k. Treść tego przepisu wskazuje, iż kary pozbawienia wolności oraz ograniczenia wolności wymierzane są jednocześnie. Powyższe przesądza o tym, że art. 37 b nie kreuje odrębnego rodzaju kary. W istocie są to dwie odrębne kary, a każda z nich zachowuje swój odrębny byt. Nie ma więc przeszkód do tego, aby objąć węzłem kary łącznej karę ograniczenia wolności orzeczoną w trybie art. 37b k.k., w sytuacji gdy kara pozbawienia wolności została wykonana w całości.

Kary ograniczenia wolności orzeczone wobec T. N. w wyrokach opisanych w punktach 5 i 7 części wstępnej wyroku są karami tego samego rodzaju i nie zostały wykonane w całości (na stan w chwili wyrokowania), a zatem podlegają łączeniu na podstawie art. 85 § 1 i 2 k.k.

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z art. 86 § 1 k.k. (w brzmieniu obowiązującym do dnia 24 czerwca 2020) Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 20 lat pozbawienia wolności.

Sąd miał możliwość orzeczenia kary łącznej w granicach od 1 roku i 6 miesięcy (przy łącznym wymiarze 540 godzin nieodpłatnych, kontrolowanych prac na cele społeczne) do 1 roku i 9 miesięcy ograniczenia wolności (przy łącznym wymiarze 630 godzin nieodpłatnych, kontrolowanych prac na cele społeczne).

Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 85a k.k. Kara łączna musi uwzględniać cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do skazanego (prewencja indywidualne), a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa (prewencja generalna).

Aby wymierzona kara łączna w odbiorze społecznym była postrzegana jako słuszna i sprawiedliwa winna uwzględniać wielość popełnionych przez skazanego przestępstw, a także związek czasowy
i przedmiotowo-podmiotowy między nimi.

Wyrokiem Sądu Rejonowego dla Warszawy-Żoliborza w Warszawie z dnia 21 czerwca 2018 r. (sygn. akt IV K 224/18) T. N. został skazany za przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Drugie skazanie dotyczyło przestępstwa z art. 157 § 2 k.k. (wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa
w Warszawie z dnia 14 września 2020 r. , sygn. akt XIV K 542/20). Wobec powyższego, skazania objęte węzłem kary łącznej dotyczyły nie powiązanych ze sobą przestępstw, godzących w odmienne dobra prawne. Również czyny te zostały popełnione w zupełnie różnym czasie. Okoliczności te powodują, że zastosowanie w niniejszej sprawie zasady pełnej absorpcji było nieuzasadnione.
W literaturze wskazuje się, że zasada ta powinna mieć wyjątkowe zastosowanie, w sytuacji, gdy związek między przestępstwami jest na tyle ścisły, że upodabnia je do jednego przestępstwa (jak w przypadku pomijalnego zbiegu przestępstw, czy ciągu przestępstw, gdy nie trzeba podwyższać sankcji karnej). Jednocześnie w ocenie Sądu wymierzenie kary łącznej przy zastosowaniu tejże zasady nie realizowałoby dyrektyw prewencji ogólnej, ponieważ stanowiłoby nieuzasadnioną gratyfikację niezgodnych z prawem zachowań skazanego.

Z punktu widzenia prewencji indywidualnej konieczne było uwzględnienie postawy T. N. i jego sposobu życia od momentu wydania pierwszej z łączonych orzeczeń do dnia wydania wyroku łącznego w niniejszej sprawie.

Postawę skazanego w warunkach izolacji penitencjarnej ocenić należy pozytywnie. T. N. przestrzega regulaminu organizacyjno-porządkowego, a w grupie osadzonych funkcjonuje bezkonfliktowo. Nie deklaruje przynależności do popkultury przestępczej. Skazany nie był karany dyscyplinarnie, ani nagradzany kodeksowo. Również należy podkreślić, że skazany wyraża krytyczny stosunek do popełnionych przez niego czynów.

Dokonując wartościowania powyższych okoliczności Sąd wymierzył T. N. karę łączną 1 roku i 7 miesięcy ograniczenia wolności polegającą na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymierzę 30 godzin w stosunku miesięcznym (łączny wymiar 570 godzin). W ocenie Sądu wskazany wyżej wymiar kary łącznej spełnia cele w zakresie prewencji indywidualnej oraz generalnej.

5.  Wymiar Środka karnego

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy łącznym wymiarze środka karnego

6.  Inne ROZSTRZYGNIĘCIA Zawarte w WYROKU łĄCZNym

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

II.

Sąd na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej ograniczenia wolności zaliczył skazanemu:

a) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt IV K 224/18, tj. od dnia 11 lutego 2018 roku do dnia 21 lutego 2018 r.,

b) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt XIV 542/20 w dniu 13 czerwca 2020 r. oraz okres wykonywania zastępczej kary pozbawienia wolności od dnia 29 sierpnia 2022 r. do dnia 22 września 2022 r.;

III.

Sąd na podstawie art. 576 § 1 k.p.k. w pozostałym zakresie wyroki pozostawił do odrębnego wykonania.

IV.

Na podstawie art. 572 k.p.k. Sąd umorzył postępowanie o wydanie wyroku łącznego w odniesieniu do wyroków opisanych w części wstępnej wyroku łącznego
w punktach 1-4 oraz 6. Kary orzeczone tymi wyrokami nie podlegają łączeniu, ponieważ zostały wykonane w całości.

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

V.

Sąd na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz adw. K. Ż. kwotę 180 złotych powiększoną o stawkę należnego podatku od towarów i usług (...) tytułem nieuiszczonych kosztów obrony z urzędu.

Obrońca skazanego w trakcie rozprawy głównej wniósł o orzeczenie zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z urzędu w wysokości 150 % procent stawki podstawowej. Mając na względzie charakter sprawy Sąd uwzględnił wniosek obrońcy w tymże zakresie.

Wskazana wyżej kwota stanowi iloczyn 1,5 z kwotą wynikają z treści § 17 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu.

VI.

Sąd na podstawie art. 624 k.p.k. zwolnił skazanego z obowiązku uiszczenia na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych w całości. W ocenie Sądu sytuacja materialna skazanego spowodowana jego pobytem w warunkach izolacji penitencjarnej, ciążące na nim zobowiązania alimentacyjne oraz brak majątku przemawiają za przyjęciem, że obciążenie T. N. kosztami sądowymi stanowiłoby dla niego znaczną dolegliwość.

7.  PODPIS