Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lutego 2023 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: sędzia Dorota Załęska

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Wawrzyniak

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 lutego 2023 roku w Sieradzu

odwołania D. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

z 30 sierpnia 2022 r. Nr (...)

w sprawie D. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w E.

o wysokość emerytury

oddala odwołanie.

Sygn. akt IV U 535/22

UZASADNIENIE

Decyzją z 30.08.2022r. (...) Oddział w E., na podstawie ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020r. poz. 53 ze zm.), Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE.L.04.166.1 z 30.04.2004r.), Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia (WE) Nr 993/2004 (Dz.U.UE.L.09.284.1 z 30.10.2009r.), wstrzymał D. G. wypłatę emerytury od 1 września 2022r., tj. od najbliższego terminu płatności.

Nie podzielając powyższej decyzji w/w złożyła odwołanie, wnosząc o jej zmianę poprzez podjęcie wypłaty należnej emerytury od 1.09.2022r. Podnosiła, że dopełniła obowiązku rozwiązania stosunku pracy na dzień składania wniosku o emeryturę i przesłała do ZUS stosowne zaświadczenie potwierdzające zakończenie stosunku pracy w Niemczech. Po kilku tygodniach pozostawania bez pracy odwołująca postanowiła skorzystać z propozycji ponownego zatrudnienia w tej samej firmie, co nastąpiło 14 lipca 2022r., o czym poinformowała ZUS. Odwołująca podała także, iż zgodnie z niemiecką regulacja prawną, ponowne zatrudnienie u tego samego pracodawcy do 30 dni od zakończenia umowy nakazuje przywrócenie starej umowy. W związku z tym odwołująca się została przywrócona do poprzedniej pracy bez nawiązywania nowej umowy, a okres między rozwiązaniem stosunku pracy , a powrotem do pracy został uznany jako urlop bezpłatny.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie. W ocenie ZUS, skoro wnioskodawczyni wycofała swoje wypowiedzenie i kontynuuje zatrudnienie u tego samego pracodawcy, nie ma prawa do wypłaty emerytury, albowiem de facto nie nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

D. G., ur. (...) Aktualnie mieszka w Niemczech , gdzie pracowała zawodowo

W dniu 5.07.2022r., złożyła w ZUS wniosek o emeryturę, powołując się na okresy ubezpieczenia przebyte w Polsce z tytułu zatrudnienia na podstawie umowy o pracę . Do wniosku załączyła m.in. zaświadczenie w języku niemieckim o zatrudnieniu na umowę o pracę w Niemczech w firmie (...) od 1 listopada 2016r. do 30 czerwca 2022r., z którym to dniem nastąpiło rozwiązanie stosunku pracy oraz informacje dotyczące przebiegu ubezpieczenia. Nadto wniosła o odroczenie przyznania emerytury z państwa niemieckiego (wniosek, zaświadczenie, informacja o przebiegu ubezpieczenia – druk E 207 k. 1 – 3, 6-8/akta ZUS).

Decyzją z 27.07.2022r., ZUS przyznał odwołującej prawo do emerytury oraz podjął jej wypłatę od 3.07.2022r., tj. od osiągnięcia wieku emerytalnego. W pouczeniu w pkt V. 1. decyzji zawarto informację, że wypłata emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z każdym pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury oraz bez względu na wiek tego emeryta (dotyczy osób pozostających w stosunku pracy, do których stosuje się polskie przepisy prawa pracy lub odpowiednie przepisy państw członkowskich UE/EOG lub Szwajcarii lub innych państw, z którymi Polskę łączą przepisy międzynarodowe w dziedzinie zabezpieczenia społecznego, o ile zastosowanie tych umów skutkuje zrównaniem nawiązywania, kontynuowania lub rozwiązywania stosunków pracy) (decyzja k. 13-15/akta ZUS).

Decyzją z 27.07.2022r., ZUS ustalił D. G. okresową emeryturę kapitałową od 3.07.2022r., tj. od nabycia prawa do emerytury z FUS (decyzja k. 16 – 17/akta ZUS).

W dniu 10.08.2022r., do ZUS wpłynęło pismo ubezpieczonej, w którym podała, że 14.07.2022r. podjęła pracę ponownie w tym samym zakładzie na zasadzie wycofania wypowiedzenia. Firma nie dała jej nowej umowy, natomiast przywróciła ją do pracy na dotychczasowej umowie, a okres od 1.07.2022 - 13.07.2022, został potraktowany jako urlop bezpłatny (pismo k. 22/akta ZUS).

Decyzją z 30.08.2022r., (...) Oddział w E., na podstawie ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020r. poz. 53 ze zm.), Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE.L.04.166.1 z 30.04.2004r.), Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 987/2009 z 16 września 2009r. dotyczącego wykonywania Rozporządzenia (WE) Nr 993/2004 (Dz.U.UE.L.09.284.1 z 30.10.2009r.), wstrzymał D. G. wypłatę emerytury od 1 września 2022r., tj. od najbliższego terminu płatności (decyzja k. 23/akta ZUS).

Powyższy niesporny stan faktyczny, Sąd ustalił na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego przed organem rentowym.

Sąd Okręgowy zważył:

Odwołanie nie zasługuje na uwzględnienie.

Wnioskodawczyni wystąpiła o prawo do emerytury z polskiego systemu zabezpieczenia społecznego. W Niemczech, pracowała do 30 czerwca 2022r. na podstawie umowy o pracę, po czym od 14 lipca 2022r. podjęła ponownie zatrudnienie u tego samego pracodawcy.

Zgodnie z art. 5 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) Nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (Dz.U.UE.L.04.166.1 z 30.04.2004r.), w przypadkach, w których na podstawie ustawodawstwa właściwego państwa członkowskiego, zaistnieniu pewnych okoliczności lub zdarzeń przypisywane są określone skutki prawne, to państwo członkowskie uwzględnia podobne okoliczności lub zdarzenia zaistniałe w każdym państwie członkowskim tak jak gdyby miały one miejsce na jego własnym terytorium (lit. b). Jednocześnie według jego lit. a, w przypadkach, w których na podstawie ustawodawstwa właściwego państwa członkowskiego, otrzymywanie świadczeń z zabezpieczenia społecznego i innych dochodów ma pewne skutki prawne, odpowiednie przepisy tego ustawodawstwa mają zastosowanie także do otrzymywanych świadczeń równoważnych lub nabytych na podstawie prawodawstwa innego państwa członkowskiego lub dochodów osiągniętych w innym państwie członkowskim.

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z 7 czerwca 2011r., II UZP 3/11, jeżeli przepisy ustawodawstwa właściwego wiążą określony skutek prawny z wystąpieniem określonych okoliczności, zdarzeń, pobieraniem świadczeń czy osiąganiem dochodu, to instytucja właściwa powinna przypisać takie skutki również okolicznościom, zdarzeniom, pobieraniu świadczeń czy osiąganiu dochodu na terytorium innego państwa członkowskiego.

Kontynuacja zatrudnienia przez odwołującą się u tego samego pracodawcy po 30 czerwca 2022r. wywołuje skutek w postaci zawieszenia prawa do emerytury na podstawie art. 103a ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2020r. poz. 53 ze zm.), zgodnie z którym prawo do emerytury ulega zawieszeniu bez względu na wysokość przychodu uzyskiwanego przez emeryta z tytułu zatrudnienia kontynuowanego bez uprzedniego rozwiązania stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego wykonywał je bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury, ustalonym w decyzji organu rentowego.

Cytowany przepis art. 103a ustawy emerytalnej wiąże prawo do wypłaty (realizacji) emerytury z uprzednim rozwiązaniem stosunku pracy z pracodawcą, na rzecz którego emeryt wykonywał pracę przed dniem nabycia prawa do emerytury (por. wyroki Sądu Najwyższego z: 6.12.2007r., I UK 133/07, 15.05.2018r., I UK 118/17, 20.10.2020r., III UK 183/19). Podkreśla się przy tym, że nie budzi wątpliwości, że po rozwiązaniu stosunku pracy może dojść do zawarcia nowej umowy i kontynuowania zatrudnienia. Sąd Najwyższy w wyroku z 3.03.2011r., II UK 299/10 wskazał, że celem art. 103a ustawy emerytalnej jest uniemożliwienie ubezpieczonym równoczesnej realizacji prawa do emerytury przez jej wypłatę, z osiąganiem jakiegokolwiek przychodu z tytułu zatrudnienia kontynuowanego po nabyciu prawa do emerytury u pracodawcy, na rzecz którego realizowali je przed nabyciem prawa do wymienionego świadczenia. Innymi słowy, osoba ubiegająca się o emeryturę i pozostająca w zatrudnieniu musi liczyć się z tym, że z dniem spełnienia wszystkich ustawowych warunków niezbędnych do nabycia prawa do wnioskowanego świadczenia, wprawdzie prawo to uzyska, jednakże jego realizacja (wypłata świadczenia) nastąpi dopiero wówczas, gdy rozwiąże stosunek pracy łączący ją z pracodawcą (pracodawcami), na rzecz którego świadczyła pracę bezpośrednio przed dniem nabycia prawa do emerytury. W przeciwnym razie prawo do emerytury ulegnie zawieszeniu, skutkujące wstrzymanie jego realizacji do czasu rozwiązania stosunku pracy.

Kontynuacja zatrudnienia – bez rozwiązania stosunku pracy – po dniu nabycia prawa do emerytury przesądza o zawieszeniu prawa do emerytury (por. np. wyroki Sądu Najwyższego z 19.02.2004r., II UK 274/0, z 12.02.2004r., II UK 237/03).

Reasumując, w ocenie Sądu zaistniały podstawy do wstrzymania odwołującej się wypłaty emerytury od 1.09.2022r., tj. od najbliższego terminu płatności, bowiem na dzień przyznania prawa do emerytury, tj. 3.07.2022r., odwołująca się kontynuuje zatrudnienie u tego samego pracodawcy, co przed 30 czerwca 2022r. i nie nastąpiło rozwiązanie umowy o pracę z tą datą. Potwierdzeniem powyższego jest fakt podjęcia zatrudnienia u tego samego pracodawcy od 14 lipca 2022r., oraz że w okresie od 1 lipca 2022r. do 13 lipca 2022r., wnioskodawczyni korzystała u tegoż pracodawcy z urlopu bezpłatnego.

Tym samym zaskarżona decyzja jest zgodna z prawem, a odwołanie podlega oddaleniu , o czym orzeczono na podstawie art. 477 ¹⁴§1 k.p.c.