Pełny tekst orzeczenia

Warszawa, dnia 20 grudnia 2022 r.

Sygn. akt VI Ka 909/22

1.

2.WYROK

2.1.W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

3.Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie VI Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący:SSO Michał Bukiewicz

protokolant: protokolant sądowy stażysta Aneta Dygas

4.przy udziale prokuratora Anety Ostromeckiej

po rozpoznaniu dnia 20 grudnia 2022 r.

5.sprawy T. C. (1) syna Z. i B., ur. (...) w G.

6.oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk

7.i sprawy K. Z. (1) syna A. i D., ur. (...) w W.

8.oskarżonego o przestępstwo z art. 286 § 1 kk w zw. z art.18 § 3 kk w zw. z art.64 §1 kk

9. na skutek apelacji wniesionych przez oskarżonych i obrońców oskarżonych

10.od wyroku Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi-Południe w Warszawie

11.z dnia 2 czerwca 2022 r. sygn. akt IV K 640/20

15.wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy; zasądza od Skarbu Państwa Sądu Rejonowego Warszawy Pragi- Południe w Warszawie na rzecz adw. M. O. i adw. A. W. kwoty po 516, 60 złotych, obejmujące wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną z urzędu w instancji odwoławczej wraz z podatkiem VAT; zwalnia oskarżonych od opłat i ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

VI Ka 909/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

4

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie z dnia 2 czerwca 2022 roku, sygn. akt IV K 640/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☒ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

K. Z. (1)

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Informacja e - (...)

k. 917

2.1.1.2.

T. C. (1)

Sytuacja majątkowa oskarżonego

Informacja e - (...)

k. 918

2.1.1.3.

K. Z. (1)

Karany

Aktualna karta karna

k. 957 - 960

2.1.1.4.

T. C. (1)

Karany

Aktualna karta karna

k. 961 - 964

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

Informacja e - (...)

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.2

Informacja e - (...)

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.3

Aktualna karta karna

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

2.1.1.4

Aktualna karta karna

Załączony dokument urzędowy został sporządzony w przepisanej prawem formie przez organ do tego uprawniony. Stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo poświadczone. Strony nie kwestionowały autentyczności dokumentu.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Obrońca oskarżonego K. Z. (1) zarzuca naruszenie przepisów postępowania, mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, tj. art. 7 k.p.k., art. 4 k.p.k. i art. 410 k.p.k., poprzez dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny dowodu z wyjaśnień oskarżonego K. Z. (1), poprzez pominięcie istotnych okoliczności korzystnych dla ww. oskarżonego, co w konsekwencji doprowadziło sąd I instancji do błędnych ustaleń faktycznych poprzez ustalenie, że okoliczności niniejszej sprawy uzasadniają przyjęcie, iż K. Z. (1) wypełnił znamiona strony podmiotowej zarzucanego mu pomocnictwa do popełniania czynu z art. 286 § 1 k.k., podczas gdy ocena dowodów dokonana w zgodzie z art. 7 k.p.k. powinna doprowadzić do wniosków przeciwnych, wykluczających u podsądnego działanie w zamiarze ewentualnym.

Obrońca oskarżonego K. Z. (1) zarzuca także naruszenie art. 5 § 2 k.p.k. poprzez niepowzięcie przez sąd I instancji uzasadnionych wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego, pomimo że na takie wątpliwości wskazuje ocena materiału dowodowego, co miało wpływ na treść orzeczenia poprzez poczynienie błędnych ustaleń faktycznych w zakresie zamiaru oskarżonego.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego wyroku prowadzi do wniosku, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się obrazy wskazanych przez skarżącego przepisów postępowania, a także nie popełnił podnoszonego błędu w ustaleniach faktycznych

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną przepisu art. 7 k.p.k., jeśli jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zostało wyczerpująco i logicznie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (zob. na przykład Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2006 r., II KK 12/06, LEX nr 193084; Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2004 r., sygn. WK 26/03, OSNwSK 2004, nr 1, poz. 53). W ocenie Sądu Okręgowego, warunek ten został w przedmiotowej sprawie spełniony. To, że apelujący nie akceptuje oceny zebranego materiału dowodowego i poczynionych w wyniku tej oceny ustaleń faktycznych, a w środku odwoławczym prezentuje własne oceny i krytykę ocen dokonanych przez sąd I instancji, nie upoważnia do automatycznego uznania, że zaskarżone orzeczenie jest wadliwe.

Skarżący we wniesionej apelacji nie kwestionuje ustaleń Sądu Rejonowego w zakresie samego faktu założenia przez K. Z. (1), za namową J. P., rachunku bankowego na swoje dane osobowe oraz udostępnienia owego rachunku współoskarżonym, co zresztą wprost wynika ze złożonych przez oskarżonego wyjaśnień. Zdaniem jednakże obrońcy K. Z. (1), okoliczności przedmiotowej sprawy nie pozwalają na stwierdzenie, że podsądny, dopuszczając się ww. zachowania, zrealizował znamiona czynu zabronionego z art. 18 § 3 w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k., działając w zamiarze ewentualnym. Sąd Okręgowy podziela natomiast stanowisko sądu I instancji, zgodnie z którym zgromadzony w przedmiotowej sprawie materiał dowodowy prowadzi do jednoznacznego wniosku, że K. Z. (1) przewidywał i godził się na to, aby jego zachowanie ułatwiło T. C. (1) oraz J. P. popełnienie czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k. Ze wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego wynika, że nieznajomi, którzy oferują osobie znajdującej się w ciężkiej sytuacji materialnej odpłatne założenie rachunku bankowego oraz udostępnienie im owego rachunku, czynią to w celu dopuszczania się zachowań bezprawnych. K. Z. (1) zdecydowanie zdawał sobie z tego sprawę, zwłaszcza, że sam był już uprzednio karany za czyny z art. 286 § 1 k.k. Obejmując zatem swoją świadomością możliwość ewentualnego wykorzystania przez współoskarżonych założonego przez niego rachunku bankowego do popełnienia przestępstwa, godził się na to, skuszony możliwością łatwego zarobku. Zaznaczyć należy, że rola K. Z. (1) nie ograniczała się wyłącznie do machinalnego podpisania kilku dokumentów przedłożonych mu przez T. C. (1) i J. P.. Oskarżony samodzielnie założył rachunek bankowy, będąc od samego początku świadom, że nie zakłada go na własny użytek, a jedynie w celu dalszego przekazania go nieznajomym osobom, które zaoferowały mu za to 100 złotych. Podkreślenia wymaga, że podsądny nie podejmował żadnych prób dowiedzenia się, w jakim celu założony przez niego rachunek ma być wykorzystywany. Okoliczności sprawy oraz wskazania doświadczenia życiowego pozwalają zatem na stwierdzenie, iż K. Z. (1) nie tylko przewidywał możliwość użycia założonego rachunku do popełnienia przestępstwa, ale ponadto godził się na to. Ewentualna możliwość wykorzystania założonego rachunku bankowego do celów przestępczych nie miała dla niego znaczenia, bowiem, jak sam stwierdził, istotne było wyłącznie szybkie zarobienie pieniędzy.

Opisane powyżej zachowanie K. Z. (1) to zdecydowanie za mało aby uznać, że oskarżony dopuścił się popełnienia czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k., działając wspólnie i w porozumieniu z T. C. (1) i J. P.. Wbrew jednakże twierdzeniom apelującego, z zachowania tego wprost wynika realizacja przez podsądnego znamion ww. czynu zabronionego w formie zjawiskowej pomocnictwa. K. Z. (1) był świadomy, że założenie rachunku bankowego i udostępnienie tego rachunku nieznajomym osobom może mieć na celu ułatwienie tym osobom popełnienia przestępstwa oszustwa. Zdając sobie sprawę z takiej ewentualności, godził się na nią, pragnąc w łatwy sposób zarobić pieniądze.

W odniesieniu natomiast do zarzutu naruszenia przez sąd I instancji art. 5 § 2 k.p.k. stwierdzić należy przede wszystkim, że, jak zasadnie podnosi się w orzecznictwie, "zarzut naruszenia art. 5 § 2 k.p.k. może być uznany za skuteczny tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że orzekający sąd rzeczywiście powziął niedające się usunąć wątpliwości, jednak nie rozstrzygnął ich na korzyść oskarżonego. Dla zasadności tego zarzutu nie wystarczy zaprezentowanie przez stronę własnych wątpliwości co do zgromadzonego materiału dowodowego i wymowy poszczególnych dowodów. Jeżeli poczynione ustalenia faktyczne uzależnione są od obdarzenia wiarą tej, czy innej grupy dowodów, nie wchodzi w rachubę naruszenie reguły in dubio pro reo" (Wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 23 grudnia 2021 roku, sygn. akt II AKa 186/21). Jak już zostało wcześniej wskazane, Sąd Rejonowy zgromadził w przedmiotowej sprawie kompletny materiał dowodowy, który następnie ocenił w sposób prawidłowy, zgodny z dyrektywami wynikającymi z art. 7 k.p.k. W efekcie nakreślony został jasny, jednoznaczny stan faktyczny niniejszej sprawy, z którego dobitnie wynika, że K. Z. (1) istotnie zrealizował znamiona czynu zabronionego z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Wobec powyższego, zdaniem Sądu Okręgowego, sąd I instancji słusznie nie dopatrzył się w niniejszej sprawie niedających się usunąć wątpliwości, które należałoby rozstrzygnąć na korzyść podsądnego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wnioski obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadne.

Lp.

Zarzut

3.2.

Obrońca oskarżonego K. Z. (1) zarzuca naruszenie przepisów postępowania, mające istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, tj. art. 170 § 1 pkt 2 k.p.k., poprzez błędne zastosowanie i oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z zeznań A. S. na okoliczność jej wiedzy co do zachowań oskarżonego, które to zachowania są podstawą do poddania w wątpliwość jego stanu psychicznego w dacie czynu, a także błędne oddalenie wniosku o dopuszczenie dowodu z zeznań M. P., R. P. i T. K., jak również naruszenie art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. w zw. z art. 202 k.p.k. poprzez oddalenie wniosku obrony o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych psychiatrów, podczas gdy z całokształtu akt postępowania wynika wątpliwość co do poczytalności oskarżonego w dacie zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu Okręgowego, sąd I instancji zasadnie oddalił zgłaszane przez apelującego wnioski dowodowe.

Jak powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie, wątpliwości co do poczytalności podsądnego nie mogą stanowić wyłącznie subiektywnego przekonania obrońcy odnośnie stanu zdrowia psychicznego podsądnego, ale winny zostać powzięte przez organ procesowy i muszą wynikać w sposób obiektywny z okoliczności (por. Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2021 roku, sygn. akt II KK 127/21). Sąd Okręgowy podziela stanowisko sądu I instancji, zgodnie z którym nie ujawniły się w niniejszej sprawie takie okoliczności, które nakazywałyby powzięcie wątpliwości co do poczytalności K. Z. (1). Wnioski o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłych psychiatrów oraz z zeznań A. S., które to dowody miałyby wskazywać na rzekomą niepoczytalność oskarżonego, słusznie zostały zatem przez Sąd Rejonowy oddalone.

Zasadnie oddalone zostały także przez sąd I instancji wnioski dowodowe o przesłuchanie M. P. oraz R. P.. Świadkowie ci składali już bowiem swoje depozycje na etapie postępowania przygotowawczego, przy czym z zeznań tych jednoznacznie wynika, że nie posiadają oni informacji, które uznać można byłoby za relewantne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy. Bezpośrednie przesłuchiwanie ich przed sądem byłoby zatem bezcelowe. Zasadnie Sąd Rejonowy uznał także, że wniosek obrony o przesłuchanie T. K. w celu ustalenia okoliczności, w jakich dokonana była opłata manipulacyjna na konto bankowe K. Z. (1), należało oddalić. Powyższe nie ma bowiem znaczenia przy dokonywaniu ustaleń, czy oskarżony założył przedmiotowy rachunek bankowy oraz udostępnił go T. C. (1) oraz J. P., ułatwiając im tym samym popełnienie czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k., a samemu realizując znamiona czynu zabronionego z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego, ewentualnie uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wnioski obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadne.

Lp.

Zarzut

3.3.

Oskarżony K. Z. (1) zarzuca błędne uznanie przez sąd I instancji, że jest on winny popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Okoliczności przemawiające za uznaniem powyższego zarzutu za niezasadny zostały już omówione w podpunkcie 3.1. niniejszego uzasadnienia. Ponowne rozpatrywanie tych samych kwestii byłoby niecelowe, a zatem, na podstawie art. 436 k.p.k., Sąd Okręgowy postanowił nie odnosić się do podnoszonego przez K. Z. (1) zarzutu, ograniczając się wyłącznie do uznania, że twierdzenia podsądnego o jego nieumiejętności obsługi komputera nie mają znaczenia dla przypisania mu popełnienia przestępstwa z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. Inkryminowane zachowanie oskarżonego polegało bowiem na założeniu i udostępnieniu innym osobom rachunku bankowego w celu ułatwienia im dopuszczenia się przestępstwa oszustwa w związku z nieprawdziwym ogłoszeniem sprzedaży samochodu, zamieszczonym na stronie internetowej. Przyjęty przez sąd I instancji opis czynu popełnionego przez K. Z. (1) w żadnym razie nie zakłada, aby to podsądny prowadził jakąkolwiek internetową aukcję.

Wniosek

Uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek oskarżonego uznać należało za niezasadny.

Lp.

Zarzut

3.4.

Obrońca oskarżonego T. C. (1) zarzuca obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść zaskarżonego wyroku, tj. art. 7 k.p.k., art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k., art. 366 § 1 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. w zw. z art. 167 k.p.k., art. 2 § 1 pkt 1 k.p.k. w zw. z art. 5 § 2 k.p.k. i art. 5 § 2 k.p.k., a w konsekwencji błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia, polegający na błędnym przyjęciu, że T. C. (1) dopuścił się popełnienia zarzucanego mu czynu w sytuacji, gdy w sprawie brak jest dowodów na jego sprawstwo.

Szczegółowa treść zarzutów we wniesionej apelacji na k. 863 – 864.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przeprowadzona przez Sąd Okręgowy kontrola instancyjna zaskarżonego orzeczenia pozwala na stwierdzenie, że Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia wskazanych przez apelującego przepisów postępowania, a także nie dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych.

Sąd Okręgowy w pełni podziela ustalenia poczynione przez sąd I instancji, zgodnie z którymi ze zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego w jednoznaczny sposób wynika, że T. C. (1) dopuścił się popełnienia zarzucanego mu przestępstwa. Sąd Rejonowy w wyczerpujący sposób przedstawił przy tym w treści uzasadnienia zaskarżonego wyroku swój tok rozumowania, który doprowadził do przyjęcia ww. konkluzji. Zasadnie ustalone zostało, że skoro T. C. (1) posługiwał się dowodem osobistym nr (...) również po dacie popełnienia zarzucanego mu w niniejszej sprawie czynu zabronionego, to przyjęta przez oskarżonego linia obrony, polegająca w dużej mierze na twierdzeniu, że kilka lat wcześniej ukradziono mu ów dowód, nie zasługuje na miano wiarygodnej. Jeżeli zatem to T. C. (1) w dacie zajścia inkryminowanego zdarzenia posługiwał się dowodem osobistym nr (...), przy czym na ów dowód zarejestrowany był numer (...), wykorzystywany do kontaktowania się z K. B., to za w pełni logiczną i uzasadnioną uznać należy konkluzję, że numer ten należy do T. C. (1) i to on, za pomocą tego numeru, kontaktował się z pokrzywdzonym. Nie może również ujść uwadze sądu, że w analogicznej sprawie o czyn z art. 286 § 1 k.k., popełniony na szkodę D. S., biegły z zakresu informatyki śledczej stwierdził, że ogłoszenie sprzedaży samochodu umieszczone zostało przez osobę korzystającą z karty SIM właśnie o numerze (...), a także, iż występują "wyraźne powiązania" pomiędzy ww. numerem telefonu, zarejestrowanym na T. C. (1), a numerem telefonu należącym do współoskarżonego J. P.. Sąd II instancji podziela i przyjmuje jako własną argumentację Sądu Rejonowego, zgodnie z którą obalenie linii obrony zaproponowanej przez oskarżonego, w połączeniu ze zgodną z dyrektywami płynącymi z art. 7 k.p.k. oceną zgromadzonego materiału dowodowego, musiało w okolicznościach niniejszej sprawy doprowadzić do uznania go za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 286 § 1 k.k., działając wspólnie i w porozumieniu z J. P..

Zgodzić należy się przy tym ze skarżącym, że do ww. wniosku o realizacji przez T. C. (1) znamion zarzucanego mu w przedmiotowej sprawie czynu zabronionego doprowadziły dowody o charakterze pośrednim, tj. poszlaki. Stwierdzić trzeba jednakże, że jak podnosi się w orzecznictwie, "w procesie poszlakowym łańcuch wiążących się ze sobą poszlak można uznać za zamknięty tylko wówczas, gdy każda z poszlak będąca ogniwem tego łańcucha ustalona została w sposób nie budzący wątpliwości i uniemożliwiający jakiekolwiek inne rozważania" (Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 października 2002 roku, sygn. akt V KKN 283/01). W ocenie sądu II instancji, warunki te zostały w niniejszej sprawie zrealizowane. Zgromadzony w sprawie materiał dał sądowi I instancji podstawę do ustalenia pewnego, niebudzącego wątpliwości, a przy tym kompletnego i wystarczającego łańcucha poszlak, z których, w oparciu o zasady prawidłowego rozumowania, wyciągnięto logiczne wnioski o realizacji przez T. C. (1) znamion czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k. Słusznie Sąd Rejonowy nie dopatrzył się ponadto w niniejszej sprawie niedających się usunąć wątpliwości, które należałoby rozstrzygnąć na korzyść oskarżonego.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego bądź uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek obrońcy oskarżonego uznać należało za niezasadny. Zaprezentowana argumentacja obrony oparta jest na wybiórczej analizie materiału dowodowego z pominięciem udowodnionych okoliczności obciążających oskarżonego T. C..

Lp.

Zarzut

3.5.

Oskarżony T. C. (1) zarzuca rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec niego kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zdaniem Sądu Okręgowego, wysokość wymierzonej przez Sąd Rejonowy wobec T. C. (1) kary 8 miesięcy pozbawienia wolności nie cechuje się rażącą niewspółmiernością, wobec czego apelację oskarżonego uznać należało za niezasadną.

W pierwszej kolejności stwierdzić należy, że rażąca niewspółmierność kary zachodzi wówczas, gdy sąd I instancji w sposób jaskrawy nie wyważy rodzaju i wysokości wymierzanej kary z okolicznościami przewidzianymi w art. 53 § 1 i 2 k.k., co skutkować będzie nieproporcjonalnością tej kary. Podkreślić należy przy tym, że na gruncie art. 438 pkt. 4 k.p.k. nie chodzi o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, iż karę dotychczas wymierzoną nazwać można byłoby, również w potocznym znaczeniu tego słowa, „rażąco" niewspółmierną, to jest niewspółmierną w stopniu nie dającym się zaakceptować. Zmiana zaskarżonego wyroku z powodu rażącej niewspółmierności orzeczonej kary może mieć zatem miejsce dopiero wtedy, gdy wykazana zostanie wyraźna dysproporcja między karą wymierzoną przez sąd I instancji a karą, jaką należałoby wymierzyć w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary (por. Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 28 grudnia 2004 roku, sygn. akt II AKa 514/04).

Zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy wymierzył T. C. (1) karę proporcjonalną i adekwatną do okoliczności przedmiotowej sprawy, co następnie w należyty sposób uzasadnił. Trafnie wskazane zostały przez sąd I instancji okoliczności obciążające oskarżonego w niniejszej sprawie, takie jak wielokrotne dopuszczenie się przez podsądnego przestępstw podobnych po popełnieniu przez niego czynu stanowiącego przedmiot rozpoznania w sprawie niniejszej. Podzielić należy stanowisko sądu I instancji, że nie sposób w takich okolicznościach wymierzyć podsądnemu kary z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, z uwagi przede wszystkim na negatywną prognozę kryminologiczną.

Także kara wymierzona oskarżonemu K. Z. nie może być uznana za niewspółmiernie surową albowiem jest adekwatna do stopnia winy, społecznej szkodliwości czynu i uwzględnia uprzednią karalność oskarżonego.

Wniosek

zmiana zaskarżonego wyroku poprzez obniżenie kary pozbawienia wolności do 6 miesięcy oraz warunkowe jej zawieszenie na okres 2 lat.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na powyższe rozważania, wniosek oskarżonego uznać należało za niezasadny.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie z dnia 2 czerwca 2022 roku, sygn. akt IV K 640/20, w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Podniesiona we wniesionych apelacjach argumentacja oskarżonych T. C. (1) i K. Z. (1) oraz ich obrońców nie mogła podważyć prawidłowości i zasadności rozstrzygnięcia Sądu Rejonowego. Wobec tego, wnioski skarżących nie zostały uwzględnione, a zaskarżony wyrok utrzymano w mocy.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Sąd Okręgowy zwolnił oskarżonych od opłat i ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym, przejmując wydatki na rachunek Skarbu Państwa. Zgodnie bowiem z art. 624 § 1 k.p.k., sąd może zwolnić oskarżonego w całości lub w części od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych, jeżeli istnieją podstawy do uznania, że uiszczenie ich byłoby dla niego zbyt uciążliwe ze względu na sytuację rodzinną, majątkową i wysokość dochodów, jak również wtedy, gdy przemawiają za tym względy słuszności. W ocenie Sądu Okręgowego, okoliczności przedmiotowej sprawy, zwłaszcza sytuacja materialna oskarżonych, uzasadniały zwolnienie ich od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.

Sąd Okręgowy zasądził od Skarbu Państwa - Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi - Południe w Warszawie na rzecz adw. M. O. i adw. A. W. kwoty po 516, 60 złotych, obejmujące wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną z urzędu w instancji odwoławczej wraz z podatkiem VAT. Zgodnie bowiem z § 17 ust. 2 pkt. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, opłata za obronę przed sądem okręgowym jako drugą instancją wynosi 420 złotych. Powyższą opłatę należało następnie, zgodnie z § 4 ust. 3 ww. Rozporządzenia, podwyższyć o kwotę podatku VAT.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony T. C. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w zakresie dotyczącym oskarżonego T. C. (1) w części co do kary

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego K. Z. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w zakresie dotyczącym oskarżonego K. Z. (1) w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonego T. C. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w zakresie dotyczącym oskarżonego T. C. (1) w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

1.14.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

Oskarżony K. Z. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok w zakresie dotyczącym oskarżonego K. Z. (1) w całości

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana