Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 330/21

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2022 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA – Dorota Radlińska /spr./

Sędziowie: SA – Rafał Kaniok

SO /del./ – Piotr Bojarczuk

Protokolant: Katarzyna Wójcik

przy udziale Prokuratora Jacka Pergałowskiego

po rozpoznaniu w dniu 28.12.2022 r.

sprawy

W. Ł. (1) ur.(...) w P. c. D. i I.,

oskarżonej z art. 286§1 k.k.

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25.01.2021r.

sygn. akt XVIIIK 317/19

I.  wyrok w zaskarżonej części utrzymuje w mocy;

I.  zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 330/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25. I. 2021 r. sygn. akt XVIII K 317/19 .

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

Nie dotyczy – Sąd II instancji nie przeprowadzał postępowania dowodowego

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1. 

1. obrazy prawa materialnego;

2. rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesione przez obrońcę zarzuty nie były zasadne. W pierwszym z zarzutów skarżący podnosił, iż Sąd I instancji uchybił prawu materialnemu kwalifikując czyn oskarżonej z art. 297§1 k.k. podczas gdy zastosowanie powinien znaleźć art. 297§3 k.k. Jak wynika z treści uzasadnienia skarżący kwestionuje raczej ustalenia faktyczne a nie jak to wskazał w zarzucie – uchybienie prawa materialnego. Dla przypomnienia wskazać należy, iż do obrazy prawa materialnego dochodzi bądź to w wyniku błędnej wykładni prawa (wówczas następstwem jest błędne stosowanie prawa), bądź poprzez błędne zastosowanie prawa przy niekwestionowanej jego wykładni. Analiza uzasadnienia apelacji w żadnym razie nie wskazuje aby skarżący podnosił jedną ze wskazanych powyżej okoliczności. Wskazując na niezasadność zastosowania wobec oskarżonej przepisu art. 297§1 k.k. obrońca podnosił, iż W. Ł. (2) od momentu zawarcia umowy z Bankiem (...) S.A. Treść art. 297§3 k.k. nie budzi żadnych wątpliwości interpretacyjnych, że sprawca, aby skorzystać z przewidzianego w nim dobrodziejstwa, powinien dobrowolnie podjąć zachowania, których skutkiem jest zaspokojenie roszczeń banku udzielającego kredytu. Nie może też ulegać wątpliwości, iż roszczenie banku obejmuje całą kwotę udzielonego kredytu, a nie kwoty poszczególnych rat. Skarżąca wykazując, że oskarżona wywiązuje się z zawartej umowy zdaje się sugerować, że udzielony kredyt zostanie spłaconym skoro regulowane są poszczególne jego raty. Zachowanie takie choć oczywiście jak najbardziej pożądane i nie przysparzające oskarżonej dodatkowych dolegliwości /np. zarzutu z art. 286 k.k./ nie wypełnia jednak przesłanek z art. 297§3 k.k.. które umożliwiałoby skorzystanie przez nią z dobrodziejstwa tej instytucji. Reasumując zatem stwierdzić należy, iż Sąd I instancji nie dopuścił się uchybienia wskazanego w punkcie I apelacji, a zarzut w tym zakresie uznać należało za oczywiście bezzasadny.

Jak się wydaje zarzut w punkcie II apelacji, podobnie jak w punkcie I skonstruowany został przez skarżącego w wykonaniu obowiązku obrońcy wobec oskarżonej i będącego jedynie wynikiem przyjęcia określonej linii obrony. Merytorycznie natomiast niezasadność tego zarzutu jest oczywista. Wbrew bowiem twierdzeniom skarżącego do żadnej z sytuacji uregulowanych w art. 60§2 pkt 1-3 k.k. nie doszło w przedmiotowej sprawie.

W punkcie 1 art. 60 § 2 k.k. uregulowana została fakultatywna możliwość nadzwyczajnego złagodzenia kary, gdy pokrzywdzony pojednał się ze sprawcą, szkoda została naprawiona albo pokrzywdzony i sprawca uzgodnili sposób naprawienia. Ponownie skarżąca powołując się na postawę oskarżonej, tj. fakt, że spłaca ona raty zaciągniętego kredytu- wywodzi, że wypełniła ona przesłankę z art. 60§2 pkt 1 k.k. Argumentacja obrońcy nie jest przekonująca. Jak już wykazano wyżej z obecnego zachowania oskarżonej wnioskować należy, iż dąży ona do całkowitego zaspokojenia należnego od jej osoby roszczenia banku poprzez dokonywanie wpłat kolejnych rat. W żadnym jednak razie skarżący nie wykazał aby faktycznie był to ten „szczególnie uzasadniony wypadek”, w którym nawet najniższa kara przewidziana za przestępstwo nosiłaby cechy kary niewspółmiernie surowej. Brak wykazania tej okoliczności musiał stanowić podstawę do uznania zarzutu w tym zakresie za niezasadny.

Podnosząc na zaistnienie po stronie oskarżonej przesłanki z art.60§2 pkt 2 k.k. obrońca ponownie wskazuje na fakt spłacania przez W. Ł. (1) poszczególnych rat kredytu. Ponownie zatem wskazać należy, iż nie jest to okoliczność, która mogłaby doprowadzić do zastosowania wobec oskarżonej nadzwyczajnego dobrodziejstwa z art. 60 § 2 pkt 2 k.k.

Podnosząc zarzut uchybienia przez Sąd I instancji instytucji z art. 60§2 pkt 3 k.k. skarżący najwyraźniej nie dostrzegł, iż przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. ma charakter umyślny – kierunkowy. Tymczasem instytucja z art. 60§2 pkt 3 k.k. znajduje zastosowanie w sytuacji, w której doszło do popełnienia przestępstwa nieumyślnego, w związku z którym sprawca lub jego najbliższy poniósł poważny uszczerbek. Bezzasadność zarzutu skarżącego w tym zakresie wydaje się być oczywista i nie wymagająca głębszej analizy. 2

Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonej kary obrońca wywodził z faktu nie zastosowania wobec W. Ł. (1) instytucji z art. 60§2 pkt 1-3 k.k. Wobec nie podzielenia przez Sąd Apelacyjny zarzutów odnoszących się do niezasadności niezastosowania przez Sąd I instancji wobec oskarżonej instytucji z art. 60§2 pkt 1-3 k.k. także zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonej kary nie mógł zostać podzielony. Co więcej w tym miejscu wskazać należy, iż Sąd I instancji w pełni zastosował się do dyrektyw sądowego wymiaru kary z dalece idącym profesjonalizmem uwzględniając okoliczności zarówno obciążające, jak też łagodzące.

Wnioski

o uchylenie sprawy do ponownego rozpoznania, bądź o zmianę

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec uznania w całości zarzutów apelacyjnych za niezasadne- także wnioski uznać należało w całości za niezasadne .

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

Nie wystąpiły.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

Nie dotyczy.

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok w zaskarżonej części.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Wobec nie uwzględnienia apelacji.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

Nie dotyczy

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

Nie dotyczy

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Nie dotyczy

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Nie dotyczy

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Brak

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2.  2.

zwolniono oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, obciążając wydatkami Skarb Państwa

7.  PODPIS

Dorota Radlińska

Rafał Kaniok Piotr Bojarczuk

1.3 Granice zaskarżenia

Wpisać kolejny numer załącznika 1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Orzeczenie Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 25.01.2021 r., sygn. akt XVIII K 317/19

1.3.1 Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒w całości

☐w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2 Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji.

art. 438 pkt 1 k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. - obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. - obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. - błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. - rażąca niewspółmierności kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana