Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II W 468/22

UZASADNIENIE

T. Ż. w dniu 29 kwietnia 2022r prowadził pojazd marki S. o nr rej. (...) na ul. (...) w G., pasażerem pojazdu była kobieta. Kiedy wyjeżdżał z miejsca, gdzie wcześniej parkował auto, nie zauważył że bezpośrednio za nim znajduje się inny pojazd. Było to A. (...) o nr rej. (...), którego kierowcą był T. M. (1), a pasażerem pojazdu była A. O.. W czasie kiedy T. Ż. cofał, na ten parking wjeżdżał swoim autem T. M. (1). T. Ż. uderzył prawą tylną częścią pojazdu w lewy przedni błotnik auta należącego do T. M. (1). Zaraz po uderzeniu T. M. (1) zaparkował swój pojazd po sklepem po drugiej stronie jezdni, a wcześniej wyjechał z wjazdu. Podszedł do T. Ż., zapukał w szybę drzwi od strony kierowcy mówiąc do niego, że doszło do stłuczki. T. Ż. nie otworzył drzwi ani szyby, porozmawiał z siedzącą obok kobietą i odjechał z miejsca zdarzenia. T. M. (1) zapamiętał numery rejestracyjne pojazdu i zadzwonił na policję.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: zeznań świadków T. M. (2) k. 66v - 67, A. O. k. 67v, szkicu miejsca zdarzenia k. 65, informacji o sprzedaży auta k. 52.

Obwiniony T. Ż. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Zaprzeczył, by kierował (...) nr (...) dnia 29 kwietnia 2022r. Wyjaśnił, iż w tym czasie wystawił to auto na sprzedaż, a jeśli zgłaszał się do niego potencjalny kupiec, to dawał mu kluczyki i ten mógł przetestować samochód. Obwiniony podawał, że nie uczestniczył w tych przejażdżkach, a udostępniał auto nieznanym mu osobom. Zdaniem Sądu wyjaśnienia obwinionego są niewiarygodne, ponieważ nie sposób przyjąć, że obwiniony udostępniał auto nieznajomym osobom na nieokreślony czas. Poza tym, obwinionego jako sprawcę, rozpoznał pokrzywdzony T. M. (1).

Sąd ocenił zeznania świadków jako wiarygodne, ponieważ dla obojga z nich było to zdarzenie niespodziewane, a T. M. (1) od razu podszedł do kierowcy chcąc załatwić sprawę. Obwiniony go zignorował, nawet nie otworzył okna kiedy T. M. (1) chciał z nim rozmawiać. T. M. (1) zapisał numer rejestracyjny pojazdu i podał go później policji. Na tej podstawie ustalono sprawcę zdarzenia.

Wykroczenie określone w art. 98 ma charakter powszechny - może je popełnić każda osoba, prowadząca każdy rodzaj pojazdu w miejscach wskazanych w dyspozycji komentowanego przepisu – poza drogą publiczną, strefą zamieszkania lub strefą ruchu, zarówno w sposób umyślny, jak i nieumyślny.

Jak przypomniano w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 października 2005 r., II KK 107/05 (LEX nr 164268), wykroczenie przewidziane w art. 98 może występować w dwóch postaciach. Pierwsza, która polega na prowadzeniu pojazdu poza drogą publiczną bez zachowania należytej ostrożności i spowodowaniu zagrożenia dla innych osób, jest tym samym wykroczeniem materialnym, gdyż skutkiem musi być zagrożenie bezpieczeństwa innych osób (poza prowadzącym). Osoby te mogą znajdować się np. w pojeździe lub poza nim. Druga postać wykroczenia przedstawionego w art. 98 ma już charakter wyłącznie formalny (bezskutkowy) i polega na niestosowaniu się do przepisów regulujących korzystanie z dróg wewnętrznych oraz innych miejsc dostępnych dla ruchu pojazdów. Podmiotem wykroczenia określonego w art. 98 może być każdy prowadzący pojazd. Sprawcą tego wykroczenia nie może być zaś pieszy - W. J., Komentarz do art.98 Kodeksu wykroczeń, LEX.

W art. 98 k.w. chodzi o ogólne zasady bezpieczeństwa ruchu oraz związane z ruchem pojazdów, co oznacza, że są to wyłącznie przepisy dotyczące bezpieczeństwa ruchu - włączanie się do ruchu, prędkość i hamowanie, zmiana kierunku jazdy lub pasa ruchu, wymijanie, omijanie, cofanie, wyprzedzanie, przecinanie się kierunków ruchu, ostrzeganie oraz jazda w warunkach zmniejszonej przejrzystości powietrza, holowanie, ruch pojazdów w kolumnach, ruch rowerów, motorowerów oraz pojazdów zaprzęgowych, zatrzymanie i postój, używanie świateł zewnętrznych, warunki używania pojazdów w ruchu drogowym, warunki techniczne pojazdów.

Zdaniem Sądu obwiniony dokonał czynu z winy nieumyślnej ponieważ nie miał zamiaru jego popełnienia, ale do jego dokonania doszło na skutek nie zachowania należytej ostrożności, choć popełnienie tego czynu mógł przewidywać. Jako kierowca obwiniony powinien zachować ostrożność wykonując manewr cofania, tak aby nie stworzyć zagrożenia.

Wymierzając obwinionemu karę Sąd wziął pod uwagę stopień zagrożenia spowodowany nieprawidłowo wykonanym manewrem, a także okoliczności w których doszło do zdarzenia. Zdaniem Sądu kara grzywny w kwocie 500,00 złotych jest karą adekwatną do wagi popełnionego wykroczenia oraz stopnia społecznej szkodliwości czynu. W ocenie Sądu wymierzona kara skutecznie powstrzyma obwinionego przed kolejnym tego typu zachowaniem, będzie szanował normy ruchu drogowego.

Wysokość należnych kosztów ustalono na podstawie §2 i §3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.12.2017r (Dz.U.2017.2467 w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania (…)). Natomiast wysokość opłaty ustalono na podstawie art. 21 pkt 2 w zw. z art. 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych z dnia 23.06.1973r (Dz.U. nr 49 poz. 223 z 1983r z późn. zm.).

ZARZĄDZENIE

(...)

{KONIEC}