Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II Ka 23/23

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2023r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSO Karol Troć

Protokolant:

st.sekr.sądowy Paulina Jarczak

przy udziale Prokuratora Katarzyny Korneluk - Kowalczyk

po rozpoznaniu w dniu 13 lutego 2023 r.

sprawy P. D. (1) oskarżonego z art. 291 § 1 kk i inne

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżyciela publicznego

od wyroku Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 31 października 2022 r. sygn. akt II K 978/21

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponownego rozpoznania.

UZASADNIENIE

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II Ka 23/23

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim z dnia 31 października 2022 r. w sprawie
II K 978/21

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

----

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

---------

----------------------

--------------------------------------------------------------

--------------

--------------

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

------------------

-------------------------------------

---------------------------------------------------------------------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

1.

w zakresie pkt II zaskarżonego wyroku na niekorzyść P. D. (2), błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, polegający na dowolnym przyjęciu przez Sąd I instancji, że oskarżony P. D. (2) nie miał świadomości, jak również na podstawie towarzyszących okoliczności nie mógł przypuszczać, że części pojazdów wskazane z zarzutach z pkt II, III, IV i V aktu oskarżenia pochodzą z czynu zabronionego, w sytuacji gdy okoliczności sprawy w tym brak numerów identyfikacyjnych tych części, ich ilość, wyjaśnienia oskarżonego oraz fakt iż oskarżony zawodowo zajmuje się naprawą pojazdów, wskazuje, iż wiedział on, a co najmniej mógł przypuszczać na podstawie towarzyszących okoliczności, iż pochodzą one z czynu zabronionego.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Po dokonaniu kontroli instancyjnej zaskarżonego wyroku Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że ustalenia faktyczne wyprowadzone przez Sąd Rejonowy z nieprawidłowo ocenionego materiału dowodowego w zakresie zarzucanych oskarżonemu czynów z pkt 2-5 są błędne. Rację ma bowiem skarżący, że okoliczności przedmiotowej sprawy pozwalały na ustalenie co najmniej możliwości i powinności podejrzewania, ale raczej świadomości oskarżonego w chwili nabywania czy przyjmowania rzeczy, będących przedmiotem zarzutów w niniejszym postępowaniu, że przedmioty te, które kupował lub otrzymywał od enigmatycznie określnej osoby, zostały uzyskane za pomocą czynu zabronionego.

Sam fakt, że wśród zabezpieczonych w toku przeszukania części pojazdów znajdowały się również części z zachowanymi oznaczeniami identyfikacyjnymi, w sytuacji kiedy oskarżony trudnił się naprawą pojazdów, a więc miał kontakt nie tylko z nieustalonym mężczyzną o imieniu G., ale także z innymi klientami, nie prowadzi do wniosku, że cała jego działalność miała w pełni legalny charakter. Za zaskakujący można uznać argument, że za brakiem świadomości oskarżonego o przestępczym pochodzeniu części świadczyć ma niewielka ich wartość. Nie można też zgodzić się z Sądem I instancji, iż działanie w interesie własnym i klienta poprzez minimalizację kosztów (i maksymalizację zysków) może usprawiedliwiać pokątne nabywanie tego, co do naprawy jest niezbędne, co również zdaje się wynikać z motywów wyroku. Oskarżony, nawet jeśli naprawa pojazdów była dla niego tylko dodatkowym źródłem dochodów, a generalnie utrzymywał się z 5-hektarowego gospodarstwa rolnego, to już uprzednio był zatrudniony jako mechanik samochodowy, a i w swej indywidualnej działalności musiał być znany, skoro zupełnie obcy ludzie trafiali do niego z polecenia (k. 802v). Wskazuje to wyraźnie, iż miał on ponadprzeciętną wiedzę i doświadczenie w dziedzinie napraw pojazdów, a więc również w dziedzinie części do nich potrzebnych – w tym możliwości ich nabywania. Tymczasem wiedzą powszechną, nie wymagającą żadnego dowodzenia jest, że w Polsce i nie tylko samochody są kradzione, by potem być rozłożone na części, które są sprzedawane na giełdach i przez internet – bez dowodów sprzedaży lub z dowodami sfałszowanymi, przez fikcyjne podmioty itd. Wspólną cechą tego procederu, którego sprawcy co oczywiste nie chcą być wykryci, jest usuwanie wszelkich oznaczeń i śladów, które mogłyby pozwolić na ustalenie, że sprzedawana część pochodzi z pojazdu, który został skradziony – i odwrotnie, każdy, kto przy sprzedaży chce wykazać legalność sprzedawanych przedmiotów, okazuje oryginalne opakowania, dowody wcześniejszego nabycia, oryginalne oznaczenia (szyb, reflektorów itd.). Jeśli więc części samochodowe, oferowane do sprzedaży w miejscu, gdzie co najmniej bardzo trudno zweryfikować sprzedawcę, nie mają żadnych atrybutów legalności, a nawet więcej – mają bez potrzeby zeszlifowane wszelkie trwale naniesione oznaczenia, pozdzierane naklejki z kodami i numerami seryjnymi itd., to tylko osoba nie mająca żadnej wiedzy o rynku motoryzacyjnym mogłaby twierdzić, że nie miała świadomości, że taka niepotrzebnie „wyczyszczona” część pochodzi z kradzionego pojazdu – ale taka osoba nie robiłaby zakupów na giełdzie ani przez internet, nie mając przecież wiedzy, co wybrać i jak nie kupić czegoś nie pasującego, niesprawnego lub całkowicie zużytego. Sąd I instancji całkowicie dowolnie ocenił jeden z najistotniejszych dowodów w sprawie, mianowicie wyjaśnienia oskarżonego, uznając je w całości za wiarygodne i logiczne. Pomijając sprzeczność jego twierdzeń, że wszystkie części znajdowały się w widocznych miejscach na posesji, z dowodami z dokumentów w postaci m.in. protokołu oględzin, z których wynikało, że niektóre były ukryte m.in. w budynku gospodarczym – stodole, stwierdzić należy, że wbrew ocenie Sądu I instancji, wyjaśnienia te nie były logiczne, ale wręcz raziły infantylnością. Całkowicie nieprzekonywująco oskarżony twierdził, że nie wie kompletnie niczego o mężczyźnie o imieniu G., z którym „współpracował” przez około półtora roku, mimo iż wykonywał dla niego kilka napraw - nie potrafił wskazać żadnych okoliczności, w jakich go poznał, nie znał nie tylko jego nazwiska czy adresu, ewentualnie nazwy firmy, którą prowadził lub dla której pracował, ale nawet numeru telefonu, który przedsiębiorca przy takiej współpracy w naturalny sposób zapisuje w pamięci aparatu po przeprowadzonej rozmowie. Podawał jedynie szczątkowe informacje na temat wyglądu tej osoby, stwierdzając, że nie pamięta twarzy, także w zakresie samochodów, którymi do niego przyjeżdżał twierdził, że były z wypożyczalni, ale nie wskazywał nawet nazwy firmy je wypożyczającej. Logicznie niemożliwym jest, aby oskarżony nie interesował się żadnym z tych szczegółów i kompletnie nie wiedział, z kim współpracuje, zwłaszcza w sytuacji, gdy osoba ta dostarczała mu pojazdy i części, pozostawiając je na przechowanie, bez określenia czasu przechowywania czy odpłatności (albo bezpłatności) – chyba że dostarczane jako części zamienne przedmioty już na pierwszy rzut oka mogły wydać się kradzione – wówczas rzeczywiście dla własnego bezpieczeństwa oskarżony mógł o nic nie pytać, ale i w konsekwencji nie może twierdzić, że nie był świadkom ich nielegalnego pochodzenia. Nielogicznym jest także to, że w sytuacji, gdy pozostawiane „grzecznościowo” części miały pousuwane oznaczenia identyfikacyjne, oskarżony nie ustalał np., kiedy ów przypadkowy mężczyzna ma je od niego odebrać. Jako właściciel posesji i doświadczony mechanik niewątpliwie powinien dbać o to, by przedmioty, które mogą go narazić na odpowiedzialność karną, nie leżały u niego bezterminowo, zwłaszcza za darmo. Jak przyznał oskarżony, samochody, które reperował dla nieustalonego mężczyzny, nie miały tablic rejestracyjnych. Nawet jeśli sama ta okoliczność nie musiała wywoływać u oskarżonego świadomości lub przypuszczenia co do nielegalności całych pojazdów, to w połączeniu z pozostałymi okolicznościami (dostarczanie pozbawionych oznaczeń części przez osobę, która się nie przedstawia i nie udostępnia żadnych danych (nawet numerów pojazdu, którym się porusza), umożliwiających choćby przybliżoną jego identyfikację) już taką świadomość czy wątpliwość powinna budzić. Dodatkowo zauważyć należy, że wyjaśnienia oskarżonego nie były na przestrzeni całego postępowania konsekwentne, ale ewoluowały - w toku postępowania przygotowawczego podnosił, że kupował niektóre części, natomiast w postępowaniu jurysdykcyjnym zaprzeczał, by je kupował, podając, że były mu one dostarczane; raz twierdził, że ostatni raz widział się z mężczyzną o imieniu G. w marcu 2020 r., po czym podczas rozprawy podał, że ostatni kontakt z nim miał miejsce w czerwcu 2020 r. Warto również zwrócić uwagę, że pomimo, iż oskarżony twierdził, że nie zapoznał się z częściami dostarczonymi mu przez nieznanego mężczyznę, to jednak przecież je montował, a także, jak sam przyznał, rozmawiał na temat części, montowanych w pojazdach owego mężczyzny z nim samym, ale nie żądał od niego jakichkolwiek dokumentów, mogących potwierdzić legalne ich pochodzenie. W sytuacji więc, gdy przechowywane na posesji oskarżonego części samochodowe miały fizycznie (i elektronicznie) pousuwane oznaczenia identyfikacyjne, a oskarżony nie tyle sam je nabył (bo i nie przedstawił żadnych dokumentów, jak wydruki z konta allegro, potwierdzających dokonanie zakupów), co w opisywanych okolicznościach przyjął od osoby, której tożsamości nie potrafi (lub nie chce) wskazać, to prawidłowa, zgodna z zasadami logiki i przede wszystkim doświadczenia życiowego ocena wyjaśnień oskarżonego nie mogła prowadzić do konstatacji, iż rzeczywiście nie wiedział on ani nawet nie miał żadnych podstaw do przypuszczeń, że przyjęte części pochodzą z czynu zabronionego. Słusznie też za skarżącym należy zauważyć niekonsekwencję Sądu meriti, który przyjął, że oskarżony posiadał świadomość co do kilku części pojazdu M.
o nr rej. (...), a do pozostałych już jej nie miał ani nie mógł mieć, choć tło sytuacyjne jednoznacznie wskazuje na zbieżność okoliczności co do wszystkich czynów. Skoro, jak stwierdził Sąd I instancji, brak numeru VIN na karoserii owego pojazdu był widoczny dla oskarżonego na pierwszy rzut oka, co przemawiało za ustaleniem, że wskutek tego musiał zdawać sobie w pełni sprawę z faktu, że pochodzi ona z czynu zabronionego, to miał on również możliwość zorientowania się, że i pozostałe przekazane mu przez nieznanego mężczyznę (lub nabyte) części mają usunięte wszelkie oznaczenia, pozwalające na ustalenie pojazdu, w którym były fabrycznie zamontowane, a więc również pochodzą z nielegalnego źródła. W konsekwencji należało uznać dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne w powyższym zakresie za nieprawidłowe i tym samym zarzut prokuratora za zasadny, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego wyroku i przekazaniem sprawy sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania.

Wniosek

- w zakresie pkt II wyroku - uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez
Sąd I instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

zasadność zarzutu powodowała zasadność wniosku.

Lp.

Zarzut

2.

w zakresie pkt I i II zaskarżonego wyroku, rażącą obrazę przepisów prawa karnego procesowego tj. art. 201 k.p.k. w zw. z art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. oraz 366 § 1 k.p.k. która miała wpływ na treść wydanego orzeczenia, polegającą na niewyjaśnieniu wszystkich istotnych okoliczności co do wartości części, poprzez oddalenie wniosku dowodowego jako zamierzającego do nieuzasadnionego przedłużenia postępowania, o dopuszczenie dowodu o konfrontację biegłych opiniujących w sprawie , celem wyjaśnienia sprzeczności w opiniach, co do skrajnie różnych wartości części objętych zarzutami, w sytuacji gdy wydane opinie wydane w toku postępowania przygotowawczego i sadowego są sprzeczne i wymagały konformacji biegłych opiniujących w sprawie, celem wyjaśnienia sprzeczności co do przyjętych wartości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- po myśli art. 436 kpk Sąd uznał, że uwzględnienie wcześniej omówionego zarzutu jest wystarczające dla wydania orzeczenia co do całości wyroku (o czym poniżej), zaś ustosunkowanie się do kwestii zasadności pozostałych zarzutów byłoby przedwczesne.

Wniosek

- w zakresie pkt I zaskarżonego wyroku - zmianę poprzez przyjęcie w opisie czynu łącznej wartości elementów pojazdu wg opinii biegłego T. S. tj. 40840 zł

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów przytoczonych w rubryce 3.2. Sąd Okręgowy nie ustosunkowywał się do wskazanego powyżej wniosku.

Lp.

Zarzut

3.

w zakresie pkt I rażącą niewspółmierność kary wymierzonej wobec P. D. (2) grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 50 zł, która w stosunku do stopnia społecznej szkodliwości oraz winy, powoduje, że kara ta nie spełnia swej funkcji w zakresie prewencji ogólnej i szczególnej i nie zaspokaja społecznego poczucia sprawiedliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

- po myśli art. 436 kpk uznał, że uwzględnienie wcześniej omówionego zarzutu jest wystarczające dla wydania orzeczenia (o czym poniżej), zaś ustosunkowanie się do kwestii zasadności pozostałych zarzutów byłoby przedwczesne.

Wniosek

w zakresie pkt I zaskarżonego wyroku - zmianę poprzez wymierzenie oskarżonemu kary 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym jej zawieszeniem na okres próby lat 3 (trzech), grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 50 zł, obowiązku naprawienia szkody na rzecz uprawnionego, nałożenie na oskarżonego w okresie próby obowiązku informowania Sądu o przebiegu okresu próby co 6 miesięcy.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

z powodów wskazanych powyżej (3.3) Sąd Okręgowy nie ustosunkowywał się do niniejszego wniosku.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

1.

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot utrzymania w mocy

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

1.

Przedmiot i zakres zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Zwięźle o powodach zmiany

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

1.1.

-----------------------------------------------------------------------------------

art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

4.1.

art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie, oceniony zgodnie z dyrektywami
art. 7 kpk, stanowi podstawę do skazania oskarżonego, nie tylko za czyn z pkt I, ale także w zakresie czynów z pkt 2-5 aktu oskarżenia. Jednakże z uwagi na ustawowy zakaz wyrażony w przepisie art. 454 § 1 kpk, Sąd Okręgowy nie mógł skazać oskarżonego z uwagi na wydanie przez Sąd I instancji wyroku uniewinniającego odnośnie czynów z pkt 2-5. W tej sytuacji jedynym dopuszczalnym rozstrzygnięciem było uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Z uwagi na fakt, że Sąd Rejonowy wymierzając oskarżonemu karę na czyn z pkt 1 aktu oskarżenia, nie wziął pod uwagę całokształtu jego przestępczej działalności, ale okoliczności dotyczące wyłącznie jednego czynu (a nie pięciu), Sąd Okręgowy, pomimo iż teoretycznie miał możliwość zmiany sankcji karnej wobec kierunku zaskarżenia uznał, iż wskutek uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji w zakresie czterech z pięciu zarzutów prawidłowym będzie, jeżeli sankcję karną, po ponownym dokonaniu na podstawie rzetelnie ocenionych dowodów prawidłowych ustaleń faktycznych, w przypadku przypisania oskarżonemu sprawstwa pięciu przestępstw, określi całościowo, zgodnie z wytycznymi zawartymi m.in. w art. 53 § 2 kk, Sąd merytorycznie rozpoznający sprawę. Wówczas ów Sąd będzie bowiem dysponował kompletnym oglądem okoliczności sprawy. W odmiennej sytuacji, w przypadku zmiany rodzaju kary za przypisany oskarżonemu czyn w kierunku postulowanym w apelacji, a następnie w przypadku skazania go za pozostałe zarzuty, istniałyby dwie (lub więcej) podlegające wykonaniu kary, co do których zachodziłaby konieczność dalszego procedowania w trybie wyroku łącznego, co byłoby niezasadne choćby z punktu widzenia ekonomiki procesowej.

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Sąd Rejonowy, przy ponownym rozpoznaniu sprawy, ponownie, zgodnie z regułami zawartymi w art. 7 kpk, a więc również przez pryzmat zasad logiki i doświadczenia życiowego, a także we wzajemnym powiązaniu, oceni całość zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności wyjaśnienia oskarżonego, a na tej podstawie poczyni prawidłowe ustalenia faktyczne. Sąd weźmie też pod uwagę zarzut apelacji dotyczący różnic w opiniach biegłych, dokonujących wyceny części objętych zarzutami i odniesie się do tej kwestii szerzej niż tylko poprzez twierdzenie, że nie wiedza specjalna biegłych, ale oferty z internetu wskazują na realną wartość konkretnych, znalezionych u oskarżonego przedmiotów (mimo iż, jak już wspomniano, w internecie mogą być oferowane części tanie, bo kradzione, a niskie ceny nie oddają realnej wartości części legalnych). Jeżeli zajdzie potrzeba dalszego uzupełnienia materiału dowodowego, uzupełni go, przykładając należytą wagę do poczynienia prawidłowych ustaleń faktycznych w zakresie świadomości oskarżonego w chwili przyjęcia części, ujętych w zarzutach oskarżenia oraz w zakresie ich wartości. W sytuacji ustalenia, że oskarżonemu można przypisać sprawstwo wszystkich czynów zarzucanych mu aktem oskarżenia, dokona też prawidłowych ustaleń w zakresie przesłanek wymiaru kary i ukształtuje ją w sposób, zgodny z zasadami określonymi w rozdziale VI kodeksu karnego.

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

----------------------

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

---------------------

z uwagi na kasatoryjny charakter wydanego przez Sąd Okręgowy wyroku nie orzekano o kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze.

7.  PODPIS

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

cały wyrok

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

co do winy

co do kary

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

art. 439 k.p.k.

brak zarzutów

1.4. Wnioski

uchylenie

zmiana