Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2022 roku

Sąd Rejonowy w Grudziądzu I Wydział Cywilny

w składzie następującym: sędzia Marcin Kolasiński

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2022 roku w Grudziądzu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa P. P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda P. P. kwotę 2001,58 zł (dwa tysiące jeden złotych i 58/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 13 listopada 2020 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. na rzecz powoda P. P. kwotę 2117 zł (dwa tysiące sto siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie do dnia uprawomocnienia się orzeczenia do dnia zapłaty;

III.  nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w S. kwotę 410 zł (czterysta dziesięć złotych).

Sygn. akt I C 1104/21

UZASADNIENIE

P. P. wniósł pozew przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w S. o zapłatę kwoty 2001,58 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 13 listopada 2020 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w wysokości potrójnej stawki. W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że 13 października 2020 roku doszło do zdarzenia komunikacyjnego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd S. (...) stanowiący własność D. J.. Pojazd sprawcy zdarzenia posiadał ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. Powód w drodze cesji nabył od poszkodowanej wierzytelność z tytułu odszkodowania. Ubezpieczyciel przyjął odpowiedzialność za skutki zdarzenia i wypłacił tytułem odszkodowania za naprawę pojazdu kwotę 12 154,79 zł. Zdaniem strony powodowej koszt naprawy pojazdu powinien wynosić 14 156,37 zł, co wynikało z prywatnej kalkulacji sporządzonej na zlecenie powoda. W konsekwencji powód domagał się zapłaty dalszej części odszkodowania w wysokości różnicy między ww. kwotami.

W odpowiedzi na pozew pozwane (...) S.A. wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. W pierwszej kolejności pozwany przyznał swoją odpowiedzialność z tytułu przedmiotowego zdarzenia drogowego. Zdaniem strony pozwanej przyznane dotychczas odszkodowanie w całości wyczerpywało roszczenie powoda. Pozwany zakwestionował prywatną opinię przedłożoną przez powoda jako zawyżającą wysokość szkody. Ubezpieczyciel podniósł także, że zaoferował poszkodowanej naprawę pojazdu na preferencyjnych warunkach, z czego ta nie skorzystała, czym przyczyniła się do zwiększenia rozmiaru szkody. Strona pozwana zweryfikowała również do 100 zł zastosowaną przez powoda stawkę roboczogodziny za prace blacharskie i lakiernicze, który przyjął stawkę 130 zł.

Sąd rozpoznał sprawę w postępowaniu uproszczonym (k. 37).

Sąd ustalił, co następuje:

13 października 2020 roku doszło do zdarzenia drogowego z udziałem dwóch pojazdów, w którym uczestniczył m.in. pojazd S. (...), należący do D. J.. Sprawcą kolizji był kierujący innym samochodem, który posiadał ubezpieczenie w zakresie odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego w (...) S.A. W wyniku zdarzenia pojazd S. (...) uległ uszkodzeniu. Zakres uszkodzeń nie był sporny między poszkodowaną a ubezpieczycielem sprawcy kolizji.

Okoliczności bezsporne.

D. J. zgłosiła szkodę w (...) S.A. 13 października 2020 roku. Na podstawie umowy cesji z 21 października 2020 roku D. J. zbyła wierzytelność z tytułu odszkodowania za uszkodzenie pojazdu na rzecz P. P., u którego w warsztacie naprawiała samochód. Samochód był naprawiany w G., gdzie poszkodowana mieszkała od 8 lat. Za naprawę pojazdu P. P. wystawił fakturę na kwotę 14 156,37 zł i wezwał (...) do jej zapłaty. Decyzją z 24 listopada 2020 roku ubezpieczyciel przyznał kwotę 12 154,79 zł tytułem odszkodowania tytułem kosztów naprawy pojazdu. Wcześniej (...) zaproponowało poszkodowanej naprawę pojazdu w warsztacie współpracującym z ubezpieczycielem za stawkę roboczogodziny prac blacharskich i lakierniczych wynoszącą 54,50 zł netto, z rabatem na części zamienne kategorii O i (...) w wysokości 25%, rabatem na materiały lakiernicze w wysokości 50% i rabatem 8% na całość naprawy.

Dowody:

- umowa cesji wierzytelności z 21.10.2020 r. (k. 15),

- faktura VAT (k. 30),

- decyzja z 24.11.2020 r. (k. 31),

- oferta naprawa w warsztacie współpracującym ze (...) (k. 54),

- dokumenty w elektronicznych aktach szkody (płyta na k. 56),

- zeznania świadka D. J. (nagranie rozprawy z 7.12.2021 r. – protokół skrócony na k. 62-62v).

Niezbędny i celowy koszt naprawy samochodu S. (...) w celu przywrócenia do stanu poprzedniego z wykorzystaniem nowych, oryginalnych części zamiennych oferowanych przez producenta pojazdu wynosił 14 273,22 zł. Była to jedyna opcja naprawy, gdyż w zakresie elementów uszkodzonych i zakwalifikowanych do wymiany alternatywne części jakości O i (...) nie były oferowane. Stawki roboczogodzin stosowane w warsztacie P. P. za prace mechaniczne i blacharskie (130 zł) oraz lakiernicze (130 zł) mieściły się w stawkach stosowanych przez warsztaty działające na terenie T..

Dowody:

- pisemna opinia biegłego z dziedziny techniki samochodowej mgr. inż. P. L. (k. 85-97) i pisemna opinia uzupełniająca (k.118-121).

Sąd zważył, co następuje:

Przedstawiony powyżej stan faktyczny sąd ustalił na podstawie dokumentów wymienionych w poprzedniej części uzasadnienia, jak również w oparciu o zeznania świadka D. J. oraz pisemną opinię biegłego z dziedziny techniki samochodowej mgr. inż. P. L. wraz z pisemną opinią uzupełniającą.

Wiarygodność i moc dowodowa dokumentów, z wyjątkiem prywatnej kalkulacji dołączonej do pozwu oraz kosztorysu szkody sporządzonego przez pozwanego ubezpieczyciela w postępowaniu likwidacyjnym, nie były kwestionowane przez strony, w związku z czym stanowiły niebudzącą wątpliwości podstawę ustaleń faktycznych. Sąd odmówił mocy dowodowej wspomnianym prywatnej opinii przedłożonej przez powoda (k. 16-29) oraz kosztorysowi szkody sporządzonemu przez pozwanego (k. 49-53), a to wobec dopuszczenia przez sąd na okoliczności wymagające wiadomości specjalnych dowodu z opinii biegłego sądowego.

Zeznania poszkodowanej D. J., jako spójne i znajdujące potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, zasługiwały na walor wiarygodności.

Sąd w pełni podzielił treść i wnioski opinii biegłego sądowego, albowiem były one jasne, rzetelne i przekonujące, a nadto - po pisemnym uzupełnieniu opinii - nie były podważane przez którąkolwiek ze stron.

Ustalone przez sąd okoliczności faktyczne można było uznać za bezsporne między stronami, a pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia drogowego z 13 października 2020 roku. Spór natomiast dotyczył wysokości poniesionej szkody związanej z naprawą pojazdu S. (...), a konkretnie podnoszonego przez stronę pozwaną zarzutu zawyżenia wysokości szkody przez niewykonanie przez poszkodowaną naprawy z zastosowaniem rabatów oferowanych przez pozwanego w warsztacie naprawczym z nim współpracującym.

Na podstawie opinii biegłego z dziedziny techniki samochodowej sąd przyjął, że koszty naprawy samochodu S. (...) po szkodzie niezbędne do przywrócenia stanu poprzedniego wynosiły 14 273,22 zł. Wobec faktu, że w zakresie elementów uszkodzonych i zakwalifikowanych do wymiany alternatywne części jakości O i (...) nie były oferowane, była to jedyna opcja naprawy.

W ocenie sądu koszty naprawy nie powinny być pomniejszane o rabaty na naprawę czy na stawki roboczogodzin, jakie poszkodowana mogła otrzymać, gdyby skorzystała z oferty naprawy pojazdu w warsztacie współpracującym z pozwanym. Według sądu rozpoznającego niniejszą sprawę, poszkodowana nie miała obowiązku skorzystania z oferty warsztatu współpracującego z ubezpieczycielem po cenie wynikającej z kalkulacji szkody ubezpieczyciela. Poszkodowany może bowiem być zainteresowany wykonaniem naprawy u innego mechanika, np. takiego, u którego wcześniej naprawiał samochód czy do którego ma zaufanie. Ponadto dość powszechne są negatywne opinie na temat jakości napraw wykonywanych przez warsztaty współpracujące z ubezpieczycielami. W konsekwencji przyjąć należało, że pozwany zaniżył koszty naprawy samochodu o 2118,43 zł.

Powód swoje roszczenie wywodził z tytułu nabycia wierzytelności wobec pozwanego na podstawie umowy cesji. W myśl art. 509 § 1 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (art. 509 § 2 k.c.).

W myśl art. 822 § 1 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia (art. 34 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych /tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 2277 ze zm./).

Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych powyżej przepisów, sąd w punkcie I. sentencji wyroku w całości uwzględnił powództwo, albowiem dochodzona pozwem kwota mieściła się w różnicy między uzasadnionymi kosztami naprawy a świadczeniem przyznanym przez ubezpieczyciela.

O odsetkach ustawowych za opóźnienie orzeczono w myśl art. 481 § 1 i 2 k.c. Poszkodowana zgłosiła ubezpieczycielowi szkodę 13 października 2020 roku, a więc roszczenie stało się wymagalne 13 listopada 2020 roku, zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych.

O kosztach procesu w punkcie II. wyroku sąd orzekł na zasadzie art. 98 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. Powód wygrał niniejszą sprawę w całości, w związku z czym należał się mu zwrot wszystkich poniesionych kosztów procesu, na które składały się opłata od pozwu w wysokości 200 zł, wynagrodzenie pełnomocnika będącego radcą prawnym w wysokości 900 zł (§ 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych /tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 265 ze zm./), opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł oraz zaliczka na biegłego w wysokości 1000 zł. Sąd nie uznał za zasadne przyznanie powodowi kosztów zastępstwa procesowego w wysokości potrójnej stawki. Żądanie to pozostawało w sprzeczności z § 15 ust. 3 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym wynagrodzenie pełnomocnika nie może przekraczać wartości przedmiotu sprawy. Ponadto w obecnej praktyce sądowej sprawy o odszkodowania z tytułu szkód komunikacyjnych są powszechne i nie wymagają tak dużego nakładu pracy pełnomocników. Rozprawa odbywa się na jednym, maksymalnie dwóch terminach. Postępowanie dowodowe nie jest obszerne. W konsekwencji zakres czynności pełnomocników nie odbiega od innych spraw na tyle, żeby uzasadnione było przyznawanie kosztów zastępstwa procesowego w wysokości wielokrotności stawki minimalnej.

W punkcie III. sentencji wyroku, na podstawie art. 113 ustawy z 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r., poz. 1125), sąd orzekł o nakazaniu ściągnięcia od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Grudziądzu wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa. Wydatki związane z postępowaniem, tymczasowo poniesione przez Skarb Państwa, wynosiły 410 zł i składały się ze zwrotu wydatków świadka (150 zł - k. 65) oraz z części wynagrodzenia biegłego niepokrytej z zaliczki uiszczonej przez powoda (900 zł /k. 99/ + 360 zł /k. 122/ – 1000 zł zaliczki = 410 zł). Pozwany powinien ponieść te wydatki jako przegrywający sprawę w całości.