Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 255/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Piotrkowie Trybunalskim wydany w dniu 15 lutego 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 764/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☐ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

D. P. (1)

Polecenia pracownikom działu spedycji w G. (...) (...) (...) (...) z siedzibą w K. w okresie objętym zarzutem wydawała B. K. i mąż oskarżonej M. P. (1) . A. J. pracował w tym czasie w dziale spedycji ww. spółki i już na forum giełdy (...)pojawiły się w tym czasie negatywne komentarze , że firma nie zapłaciła za kilka wykonanych transportów.

zeznania świadka A. J.

k-657v

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

zeznania świadka A. J.

Zeznania spójne, logiczne zasługujące na wiarę. Świadek przez bardzo krótki okres czasu pracował w dziale spedycji spółki, której wówczas prezesem zarządu była oskarżona. A. J. jest osobą obcą dla oskarżonej i jej męża, stąd jego zeznania dotyczące pracy w spółce są wiarygodne. Podnieść należy, że świadek ten bardzo szybko zmienił pracę, gdy zorientował się, że firma w której pracuje nie jest perspektywiczna.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut apelacyjny prokuratora dotyczy naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć wpływ na treść zaskarżonego wyroku, a mianowicie art. 4 kpk i 7 kpk w zw. z art. 410 kpk przez dowolną, a nie swobodną ocenę dowodów, polegającą zwłaszcza na:

- całkowicie błędnym uznaniu, że oskarżonej - będącej prezesem, jedynym członkiem zarządu oraz jedynym udziałowcem całej spółki (...),, nie sposób przypisać w jakimkolwiek stopniu świadomości na temat złej kondycji finansowej zarządzanej przez nią spółki", gdyż jest to sprzeczne z uregulowaniami dotyczącymi zarządu spółki prawa handlowego zawartymi w art. 201 ksh i następne zgodnie z którymi to zarząd prowadzi sprawy spółki, reprezentuje ją za co otrzymuje stosowne wynagrodzenie,

- całkowitym pominięciu faktu, iż w tożsamym okresie, w którym powstały zobowiązania spółki zarządzanej przez oskarżoną D. P. (1) wobec oskarżyciela posiłkowego (...) s.c. M. K. powstały zobowiązania wobec innych kilkunastu podmiotów z tej samej branży, które nie zastały zaspokojone, a egzekucje komornicze prowadzone przez komorników sądowych z terenu całej Polski zostały uznane za bezskuteczne, co winno mieć wpływ na ocenę zamiaru oskarżonej jako jedynego udziałowca i jedynej osoby zarządzającej spółka (...),

- nieprawidłowym uznaniu, iż żaden dowód osobowy nie wskazuje na sprawstwo oskarżonej, a pozostałe dowody potwierdzają jej wersję, gdyż zeznania pokrzywdzonego wprost obciążają oskarżoną (k.429-430v), zaś dokumenty w postaci licznych wydruków ( nakazów zapłaty) zapadających wobec zarządzanej przez nią spółki za zobowiązania powstałe w okresie od marca 2014 r. do października 2014 r. na łączną sumę prawie 48000 złotych - wszystko wobec kilkunastu podmiotów świadczących usługi transportowe, którzy wykonali zlecone usługi, a nie otrzymali za nie zapłaty w najmniejszej nawet części (k.119,121, 228-300) a nadto dokumenty z Urzędu skarbowego - deklaracje VAT-7 z tego okresu (k. 495) opiewające na przychody rzędu średnio-500000 zł miesięcznie wskazują na sprawstwo prezesa zarządu i jednocześnie jedynej właścicielki spółki (...), która mimo posiadanych środków nie regulowała zobowiązań wobec podwykonawców, w tym pokrzywdzonego,

- wybiórczej ocenie dowodów osobowych i uznanie wszystkich depozycji za wiarygodne i jednocześnie uznanie, iż to mąż oskarżonej zajmował się wszelkimi sprawami w spółce , w sytuacji gdy R. P. zeznał wprost, że w spółce (...) nie pełnił żadnej funkcji, nie zajmował się sprawami tej firmy, nie miał dostępu do jej programów zamówieniowych, co wynikało także z dokumentów rejestrowych spółki, co w konsekwencji doprowadziło do poczynienia błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, które miało wpływ na jego treść, a polegających na przyjęciu, iż oskarżona jako prezes spółki prawa handlowego i jednocześnie jedynym jej udziałowiec nie była odpowiedzialna za jej funkcjonowanie i nie dopuściła się do popełnienia występku oszustwa w sytuacji, gdy otrzymywała środki finansowe od zleceniodawców, a mimo to od marca 2014 roku zaprzestała regulować firmom spedycyjnym (podwykonawcom) ich należności za wykonane zlecenia, w tym za 3 usługi transportowe wykonane przez firmę pokrzywdzonego w dniach 14 - 26 maja 2014 roku.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora okazała się w takim stopniu zasadna, że na skutek jej wniesienia sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał sądowi I instancji do ponownego rozpoznania. Prawidłowe są ustalenia sądu I instancji, że oskarżona w okresie objętym zarzutem była prezesem zarządu G. (...) (...) (...) Sp. z o. o. z siedzibą w K. i pracowała w tym czasie na pełny etat w (...) w N., a więc nie zajmowała się na bieżąco sprawami spółki. Nie oznacza to jednak, że jak wynika z ustaleń sądu I instancji oskarżona nie interesując się działalnością spółki w 2014 roku, gdy była jej prezesem zarządu ( we wrześniu 2014 roku zbyła udziały w spółce) uwalnia się od odpowiedzialności karnej za podejmowane działania przez pracowników spółki wobec zleceniobiorców spółki. Na problem odpowiedzialności karnej prezesa zarządu spółki z o. o. należy spojrzeć szerzej, gdyż przy całkowitej bierności takiej osoby i brakiem zainteresowania działalnością spółki tzw. ,,słupy" obsadzane na tych stanowiskach nie odpowiadałyby karnie. Bezsporne jest w sprawie, że w czasie popełnienia zarzuconego oskarżonej D. P. (1) czynu była ona prezesem jednoosobowego zarządu spółki. W związku z tym faktem ciążyły na oskarżonej określone obowiązki. Zgodnie z art. 201 §1 ksh zarząd prowadzi sprawy spółki i reprezentuje spółkę. Zarząd jako organ odpowiedzialny przed wspólnikami za realizację celów i zadań spółki jest zobowiązany podejmować wszelkie działania na rzecz realizacji tych celów. Chodzi o podejmowanie wszelkich decyzji, w tym dotyczących terminowego wypełnienia zobowiązań wobec kontrahentów. Członkowie zarządu są zobowiązani do wykazania staranności wynikającej z ,,zawodowego charakteru swojej działalności” (art. 293 § 2 ksh obowiązujący w 2014 roku). Członek zarządu powinien zatem dysponować odpowiednią wiedzą do prawidłowego prowadzenia wszelkich spraw spółki. Osoba, która takiej wiedzy nie posiada nie powinna zgodzić się na kandydowanie do zarządu spółki, gdyż naraża się na odpowiedzialność karną. Tym bardziej nie powinna być prezesem zarządu spółki osoba, która w ogóle nie interesuje się sprawami spółki. Rację ma prokurator podnosząc w złożonej apelacji, że na oskarżonej jako prezesie zarządu i jedynym udziałowcu ciążyły obowiązki wynikające z ksh. Z wyjaśnień B. K. wynika, że dostęp do rachunków firmy miała ona jako księgowa, oskarżona D. P. (1) i jej mąż R. P.. Zdaniem sądu okręgowego oskarżona jako prezes zarządu spółki miała możliwość dostępu do platformy (...). eu za pomocą, której spółka zlecała usługi transportowo spedycyjne oraz do wszelkich dokumentów spółki (w tym wystawionych do zapłaty faktur). Nawet jeżeli oskarżona D. P. (1) w siedzibie spółki bywała rzadziej od R. P. i księgowej (która była codziennie obecna), to zapoznając się z wystawionymi fakturami wiedziała, które nie są zapłacone. Powinna jako prezes zarządu znać kondycję finansową spółki, posiadać wiedzę na temat składanych na bieżąco zleceń przez spółkę i regulowania płatności za ich realizację. Sąd okręgowy poszerzył materiał dowodowy zebrany w sprawie o zeznania świadka A. J., który pracował przez okres około 3 miesięcy w tej spółce w dziale spedycji. Z dokumentów znajdujących się w aktach sprawy wynika, że w imieniu spółki 23 maja 2014 roku A. J. był zleceniodawcą wykonania usługi przez A. L. prowadzącego usługi transportowe (k-235). Tak więc świadek A. J. pracował w spółce w okresie objętym zarzutem i już wówczas czytając komentarze na forum platformy (...).eu uzyskał wiedzę, że jego pracodawca nie wywiązał się z zapłaty za kilka transportów wykonanych przez różne firmy na rzecz spółki. Ponadto świadek potwierdził, że polecenia jemu, jako pracownikowi działu spedycji wydawał R. P. (którego nie traktował jako przełożonego), ale przede wszystkim słuchał poleceń B. K. (w tym dotyczących spedycji), która jego zdaniem faktycznie była osobą decyzyjną w spółce. Z dokumentów dołączonych do akt sprawy nie wynika, aby B. K. miała formalnie w okresie objętym zarzutem przekazane inne obowiązki niż wynikające z jej wyjaśnień. Od 1 lipca 2013 roku do 31 sierpnia 2014 roku pełniła funkcję dyrektora ds. księgowych i zajmowała się przygotowywaniem dokumentacji fakturowej, podpisywaniem umów z pracownikami, nadzorowaniem wypłat i wynagrodzeń. Mąż D. P. (1) (R. P.) formalnie nie pełnił żadnej funkcji w spółce, ale jak wynika z wyjaśnień B. K., to z nim najczęściej rozmawiała o płatności faktur. M. P. (1) miał zatem wpływ na działalność spółki. Wyjaśnienia B. K. w tej części korespondują z zeznaniami świadka A. J., który potwierdził, że jemu jako pracownikowi działu spedycji w spółce polecenia oprócz B. K. wydawał także M. P. (1). Jest to logiczne, gdyż w ten sposób oskarżona od męża miała na bieżąco informacje dotyczące sytuacji spółki. Sąd I instancji ustalając, że w okresie objętym zarzutem oskarżona faktycznie nie kierowała spółką, a jedynie ,,figurowała" jako prezes zarządu uniewinnił ją od dokonania zarzucanego jej czynu, nie dokonując analizy całego nieosobowego materiału dowodowego zebranego w sprawie. Tymczasem z kserokopii dokumentów wykonanych z akt sprawy VIII GNC 3831/14 Sądu Rejonowego Lublin -Wschód w Lublinie wynika, że spółka, której prezesem zarządu była oskarżona nie zapłaciła (...) Sp. z o. o. z siedzibą w L. kwoty 4213,86 złotych za usługę transportową wykonaną na zlecenie spółki (...) w dniu 19 marca 2014 roku, za którą termin płatności był określony w wystawionej fakturze nr (...) na 19 maja 2014 roku (k-290-295). Oskarżona będąc prezesem zarządu musiała mieć wiedzę na temat niewykonanych zobowiązań finansowych przez spółkę. Z informacji uzyskanej od Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Katowice -Wschód w Katowicach wynika, że w stosunku do spółki (...) (...) Sp. z o. o. było prowadzone postępowanie egzekucyjne Km 1569/15 na rzecz wierzyciela S. K. dotyczące należności głównej w kwocie 31337,47 złotych . Postępowanie egzekucyjne było wszczęte 21.09.2015 roku, a następnie zostało umorzone wobec bezskuteczności egzekucji postanowieniem z dnia 28.12.2015 roku. W sprawie tej dochodzona należność główna przez wierzyciela przynajmniej w części była wymagalna w okresie, gdy oskarżona pełniła funkcję prezesa zarządu w spółce. Świadczy o tym fakt, iż z należności głównej kwota 5635,92 złotych była zasądzona z ustawowymi odsetkami od dnia 01 lipca 2014 roku oraz kwota 5595,33 złotych była zasądzona z ustawowymi od dnia 6 sierpnia 2014 roku (k-121). Przez cały czas w okresie, gdy oskarżona pełniła funkcję prezesa zarządu spółki były zlecane usługi transportowo spedycyjne innym firmom i z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy nie wynika, aby zleceniobiorcy byli uprzedzani, że mogą nie uzyskać za wykonane usługi zapłaty np. w sytuacji, gdy G. (...) (...) (...) (...) nie otrzyma zapłaty za daną usługę od głównego zleceniodawcy. Z kserokopii dokumentów z akt sprawy VGNc 1054/14 Sądu Rejonowego w Przemyślu wynika, że G. (...) (...) (...) (...) zleciła w dniu 23 maja 2014 roku firmie (...) wykonanie usługi transportowo spedycyjnej, za wykonanie której została w dniu 27 maja 2014 roku wystawiona faktura na kwotę 1906,50 złotych z terminem płatności w ciągu 45 dni. Należność ta nie została uregulowana (k-230-238). Z kserokopii dokumentów dołączonych do akt sprawy VIII GNc 6206/14 Sądu Rejonowego w Bydgoszczy wynika, że zlecenie transportowe spedycyjne dla firmy (...) (...) (...) wystawiła w dniu 3 czerwca 2014 roku, które zostało zrealizowane w terminie i także zleceniobiorca nie otrzymał za wykonaną usługę zapłaty. Z kserokopii dokumentów dołączonych do akt sprawy VI GNc 4072/14/2 Sądu Rejonowego Katowice - Wschód w Katowicach wynika, że zlecenie transportowe spedycyjne dla firmy (...) s.a. w K. - G. (...) (...) (...) (...) wystawiła w dniu 13 czerwca 2014 roku, które zostało zrealizowane w terminie i także zleceniobiorca nie otrzymał za wykonaną usługę zapłaty. Z kserokopii dokumentów dołączonych do akt sprawy VI GNc 459/15 Sądu Rejonowego w Tychach wynika, że zlecenie transportowe spedycyjne dla firmy (...) Sp. z o.o. Sp.K w M. - G. (...) (...) (...) (...) wystawiła w dniu 18 lipca 2014 roku, które zostało zrealizowane w terminie i także zleceniobiorca nie otrzymał za wykonaną usługę zapłaty. Z kserokopii dokumentów dołączonych do akt sprawy VI GNc 5655/14 Sądu Rejonowego w Bielsku - Białej wynika, że zlecenie transportowe spedycyjne dla firmy (...) Sp. z o.o. w J. - G. (...) (...) (...) (...) wystawiła w dniu 30 lipca 2014 roku, które zostało zrealizowane w terminie i także zleceniobiorca nie otrzymał za wykonaną usługę zapłaty. Z dokumentów tych wynika, że zarówno B. K. jak i oskarżona D. P. (1) wiedziały, że na bieżąco firma zleca usługi transportowo spedycyjne w okresie pełnienia funkcji prezesa zarządu przez D. P. (1). Jednocześnie wiedzę o wszelkich zobowiązaniach finansowych spółki miała przede wszystkim B. K., która jako księgowa zajmowała się wszelkimi płatnościami oraz z racji pełnionej funkcji, taką wiedzę posiadała oskarżona, gdyż planowała wcześniej sprzedaż swoich udziałów w spółce, a zatem znała jej kondycję finansową (w tym nieuregulowane płatnośći). Podnieść należy, że pracownik działu (...) po dwóch miesiącach pracy w spółce, już zorientował się czytając komentarze na forum platformy (...), że spółka zalega z zapłatą zleceniobiorcą za wykonane usługi. Świadek ten pracował bardzo krótko w spółce, bo przez okres około 3 miesięcy i poszukał szybko nowej pracy. Skoro świadek pracował w G. (...) (...) (...) Sp. z o. o. z siedzibą w K. w maju 2014 roku (co wynika ze zleceń, które wystawiał w imieniu spółki), to w okresie objętym zarzutem już był problem z płatnościami w spółce. Z zeznań świadka M. K. (2) wynika, że próbował swoją należność za wykonane usługi transportowe uzyskać dobrowolnie od G. (...) (...) (...) (...) i w tym celu kontaktował się telefonicznie z pracownikami spółki i pisał maile do spółki, ale nie odniosło to żadnego skutku, a telefony od niego przestano odbierać. Trudno przyjąć, że informacje o niezapłaconym rachunku na rzecz firmy pokrzywdzonego posiadali jedynie pracownicy działu spedycji, którzy nie byli odpowiedzialni i nie mieli wpływu na płatności w spółce. Musiała o tym wiedzieć księgowa B. K., która miała bezpośredni dostęp do wszelkich dokumentów związanych z płatnościami spółki i oskarżona, która z racji zajmowanego stanowiska
także miała dostęp do wszelkich dokumentów spółki. Skoro z ustaleń sądu I instancji wynika, że spółką w okresie objętym zarzutem kierował mąż oskarżonej M. P. (1) (co innego wynika z zeznań A. J.), to tym bardziej musiał on mieć dostęp do wszelkich dokumentów spółki i wiedział, że należność za wykonaną usługę w marcu 2014 przez (...) Sp. z o. o. z siedzibą w L. nie została zapłacona i dalej są realizowane zlecenia spedycyjno transportowe (w tym dla firmy pokrzywdzonego) , za które spółka nie zapłaci. Tego rodzaju wniosek wynika z faktu, że we wrześniu 2014 roku oskarżona D. P. (1) sprzedała udziały w spółce i wiedziała, że zostanie powołany na jej miejsce nowy prezes zarządu. Decyzja taka była podejmowana znacznie wcześniej (i niewątpliwie wspólnie z mężem M. P.) i to tłumaczy zachowanie oskarżonej, która godziła się na uzyskanie maksymalnego zysku przez spółkę w czasie, gdy była prezesem zarządu w 2014 roku i możliwość niewywiązania się w tym okresie ze zobowiązań finansowych spółki wobec jej zleceniobiorców. Sąd I instancji dając wiarę wyjaśnieniom oskarżonej przyjął, że o problemach z płatnościami w spółce oskarżona dowiedziała się dopiero w 2015 roku, gdy już nie była prezesem zarządu spółki (wyjaśnienia oskarżonej D. P. k- 338), podczas gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że była niezapłacona faktura na rzecz (...) Sp. z o. o. z siedzibą w L. na kwotę 4213,86 złotych za usługę transportową wykonaną w dniu 17 marca 2014 roku, za którą termin płatności był określony w wystawionej fakturze nr (...) na 19 maja 2014 roku. Bezsporne jest, iż każdy wierzyciel próbuje najpierw dobrowolnie uzyskać zapłatę od dłużnika i kontaktuje się z nim zanim skieruje sprawę na drogę procesu sądowego (to jest ostateczność), a mimo to ww. spółka musiała wystąpić na drogę procesu cywilnego o zapłatę. Zdaniem Sądu Okręgowego w tym składzie, oskarżona decydując się na sprzedaż swoich udziałów w spółce we wrześniu 2014 roku już znacznie wcześniej doskonale znała sytuację finansową spółki (w tym niezapłacone faktury na rzecz firmy prowadzonej przez oskarżyciela posiłkowego M. K.). W realiach przedmiotowej sprawy sąd I instancji uniewinniając oskarżoną od dokonania zarzuconego jej czynu wypełniającego dyspozycję art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk nie rozważył odpowiedzialności oskarżonej za przestępstwo wypełniające dyspozycję art. 18 § 3 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 12 § 1 kk. W tym miejscu przypomnieć należy, że zgodnie z treścią art. 18 § 3 kk odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji, odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zachowaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Podnieść należy, że przestępstwo z art. 286 § 1 kk jako charakteryzujące się celem działania , należy do tzw. przestępstw kierunkowych , co oznacza , że mogą być popełnione wyłącznie z zamiarem bezpośrednim, to jednak w przypadku ich form zjawiskowych określonych w art. 18 §3 kk wystarczające jest wykazanie po stronie współdziałającego pomocnika zamiaru ewentualnego (OSNKW 2014/2/15, LEX nr 1388228, Prok. i Pr. - wkł.2014/1/12, Biul.SN 2014/2/18). Istotą pomocnictwa jako niesprawczego współdziałania w popełnieniu czynu zabronionego jest to, że zachowanie bezpośredniego wykonawcy nie wpływa na zakres odpowiedzialności pomocnika. Udzielający pomocy musi obejmować swoją świadomością to, że podejmując określone czynności lub nie wykonując ciążącego na nim obowiązku niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego, oraz to, że czyni to w odniesieniu do konkretnego, scharakteryzowanego w odpowiednim przepisie części szczególnej lub przepisie pozakodeksowym czynu zabronionego, a także w odniesieniu do indywidualnie oznaczonej osoby bezpośredniego wykonawcy. W konsekwencji musi on obejmować świadomością zarówno prawną charakterystykę czynu zabronionego, którego popełnienie ma zamiar ułatwić, oraz mieć świadomość znaczenia swojego zachowania (działania lub zaniechania), w tym w szczególności tego, że stanowi ono ułatwienie popełnienia czynu zabronionego przez inną osobę (por. uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z dnia 15.10.2013 r., III KK 184/13, OSNKW 2014, z.2, poz.15). W realiach przedmiotowej sprawy oskarżona D. P. (1) wyjaśniła, że wszelkie działania w spółce w okresie od 2014 roku, gdy była prezesem zarządu podejmowała B. K., której ufała i dlatego nie interesowała się tym, co ona robi. Zdaniem sądu okręgowego wbrew wyjaśnieniom oskarżonej miała wiedzę, że spółka zalega przynajmniej z jedną płatnością na rzecz (...) Sp. z o. o. z siedzibą w L. i mimo to z jednej strony nie podjęła decyzji o zapłacie tej należności w kwocie 4213,86 złotych (nie była wysoka), a z drugiej strony dopuściła do zawierania kolejnych umów transportowo spedycyjnych (w tym z firmą pokrzywdzonego) przez spółkę, godząc się na to, że zleceniobiorcy mogą nie uzyskać zapłaty za wykonane usługi. Oskarżona jest osobą dorosłą i w pełni poczytalną, a zatem była świadoma, że jako prezes jednoosobowego zarządu w G. (...) (...) (...) Sp. z o. o. z siedzibą w K. odpowiadała za wszelkie sprawy dotyczące prowadzenia spółki (od odpowiedzialności z zakresu przestrzegania przepisów BHP do realizacji płatności za wykonane usługi) i wiedziała jako urzędnik pracujący na stały etat w (...) w N., że kierownik zakładu pracy (prezes zarządu) odpowiada za decyzje podejmowane przez swoich pracowników. Oskarżona D. P. (1) nie reagując na to, co działo się w spółce w okresie objętym zarzutem, swoim zaniechaniem będąc prezesem zarządu G. (...) (...) (...) (...) z siedzibą w K. (wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 201 § 1 ksh) udzieliła pomocnictwa B. K. do popełnienia przestępstwa oszustwa na rzecz firmy oskarżyciela posiłkowego M. K. (2).

Wniosek

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zawarty w skardze apelacyjnej prokuratora okazał się zasadny, to sąd okręgowy uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

Sąd okręgowy na podstawie art. 437 §2 kpk uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☒ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

Aktualne są rozważania Sądu Okręgowego zawarte w punkcie 3.1 uzasadnienia. Mając na uwadze treść art. 454 § 1 kpk sąd okręgowy uznając, iż oskarżona powinna w realiach przedmiotowej sprawy być skazana za udzielenie pomocnictwa B. K. do popełnienia przestępstwa oszustwa na szkodę firmy oskarżyciela posiłkowego M. K. (2), uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał Sądowi Rejonowemu w Piotrkowie Trybunalskim do ponownego rozpoznania.

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

Przy ponownym rozpoznaniu sprawy sąd I instancji, zgodnie z treścią art. 442 § 2 kpk, przeprowadzając postępowanie dowodowe, w przypadku świadków H. P. i A. K. może poprzestać na ujawnieniu ich zeznań.

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie dotyczące uniewinnienia oskarżonej D. P. (1) od popełnienia zarzuconego jej czynu.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☐

zmiana