Pełny tekst orzeczenia

Formularz UWŁ

Sygnatura akt

IV K 19/22

Jeżeli został złożony wniosek o uzasadnienie wyroku jedynie co do rozstrzygnięcia o karze i o innych konsekwencjach prawnych, można wypełnić część 3–8 formularza

1.  USTALENIE FAKTÓW

1.1.  Wyroki wydane wobec skazanego

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny

Data wyroku albo wyroku łącznego

Sygnatura akt sprawy

1.

Sąd Rejonowy w Skierniewicach

12 września 1997 roku

II K 425/96

2.

Sąd Rejonowy w Skierniewicach

17 czerwca 2003 roku

II K 110/98

3.

Sąd Okręgowy w Łodzi

2 października 2003 roku

IV K 382/02

4.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi

24 października 2005 roku

IV K 555/01

5.

Sąd Okręgowy w Łodzi

10 kwietnia 2006 roku

IV K 15/05

6.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze

28 kwietnia 2006 roku

III K 145/04

7.

Sąd Okręgowy w Łodzi

9 czerwca 2006 roku

IV K 162/03

8.

Sąd Okręgowy w Łodzi

16 września 2009 roku

IV K 83/09

9.

Sąd Rejonowy w Grodzisku Mazowieckim

29 sierpnia 2012 roku

II K 1086/11

10.

Sąd Okręgowy w Łodzi

12 stycznia 2018 roku

IV K 73/09

11.

Sąd Okręgowy w Łodzi

18 września 2019 roku

XVIII K 57/19

12.

Sąd Okręgowy w Łodzi

29 maja 2019 roku

IV K 82/16

13.

Sąd Rejonowy w Opocznie

12 grudnia 2019 roku

II K 111/19

1.2.  Inne fakty

1.2.1.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

1.

Skazanie na kary 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w wymiarze 150 stawek dziennych po 10 złotych, za czyn z art. 282 k.k. popełniony w dniu 20 marca 1995 roku.

Skazany zakończył odbywanie kary pozbawienia wolności w tej sprawie 1 lutego 2007 roku w ramach wyroku łącznego wydanego w Sądzie Okręgowym w Łodzi z dnia 16 września 2009 roku w sprawie IV K 83/09.

46 - 48

49 - 50

134 - 140

105 - 106

2.

Skazanie na karę łączną 1 roku i 10 miesięcy pozbawienia wolności, obejmującą kary jednostkowe 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 291 § 1 k.k. popełniony w okresie od 28 do 30 grudnia 1994 roku oraz 1 roku pozbawienia wolności za czyn z art. 292 § 1 k.k. popełniony w maju 1994 roku.

Skazany zakończył odbywanie kary pozbawienia wolności w tej sprawie 1 lutego 2007 roku w ramach wyroku łącznego wydanego w Sądzie Okręgowym w Łodzi z dnia 16 września 2009 roku w sprawie IV K 83/09.

40 – 42

43 - 44

134 - 140

105 - 106

3.

Skazanie na karę 1 roku pozbawienia wolności za czyn z art. 239 § 1 k.k. popełniony w dniu 1 czerwca 2000 roku, przy czym karę pozbawienia wolności wykonano w okresach od dnia 13 sierpnia 2004 roku do dnia 20 maja 2005 roku i od dnia 14 czerwca 2005 roku do dnia 7 września 2005 roku.

Kara pozbawienia wolności w tej sprawie została pochłonięta wyrokiem łącznym w sprawie XVIII K 57/19.

162-173, 174-175

134 - 140

4.

Skazanie na karę 1 miesiąca pozbawienia wolności, orzeczoną w związku z art. 60 § 3 i § 6 pkt 3 k.k., za popełnione we wrześniu 1998 roku przestępstwa z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 i art. 65 k.k., przy czym karę pozbawienia wolności wykonano w okresie od dnia 1 lutego 2007 roku do dnia 1 marca 2007 roku.

Kara pozbawienia wolności w tej sprawie została pochłonięta wyrokiem łącznym w sprawie XVIII K 57/19.

Dane o karalności

134 - 140

101v,

5.

Skazanie na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczoną za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od maja do lipca 1998 roku.

Kara pozbawienia wolności orzeczona w tej sprawie została pochłonięta wyrokiem łącznym w sprawie XVIII K 57/19.

176 – 179, 180

134 - 140

6.

Skazanie na karę łączną 4 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności obejmującą kary jednostkowe 4 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 148 § 2 pkt 4 k.k. popełniony w kwietniu 1999 roku i 4 lata pozbawienia wolności za czyn z art.18 § 3 k.k. w zw. z art. 148 § 2 pkt 4 i § 3 k.k. popełniony w czerwcu 1998 roku.

Skazany zakończył odbywanie kary łącznej pozbawienia wolności w tej sprawie 27 stycznia 2011 roku.

Dane o karalności

134 - 140

32-37

7.

Skazanie na karę łączną 7 lat pozbawienia wolności obejmującą kary jednostkowe:

- 5 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 148 § 2 pkt 3 i 4 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i art. 64 § 1 k.k. popełniony w okresie od maja do dnia 1 czerwca 1999 roku,

- 5 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 148 § 1 k.k. i art. 189 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. popełniony między 1 a 2 lipca 1999 roku.

Kara pozbawienia wolności orzeczona w tej sprawie została pochłonięta wyrokiem łącznym w sprawie XVIII K 57/19.

Dane o karalności

134 - 140

186-197, 198-200

8.

Skazanie na kary łączne:

4 lata i 6 miesięcy pozbawienia wolności – łączącą kary opisane w punktach: I (sygn. akt II K 425/96) i II (sygn. akt II K 110/98), przy czym ta kara łączna pozbawienia wolności została wykonana w całości okresach: od 10 marca 1995 roku do 17 marca 1995 roku, od 17 kwietnia 1995 roku do 12 września 1997 roku, od 30 czerwca 2000 roku do 18 września 2000 roku oraz od 10 czerwca 2007 roku do 19 kwietnia 2009 roku,

Dane o karalności

134 - 140

105 – 106

109v,

120

9.

Skazanie na karę 2 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. popełniony w okresie od marca 1999 roku do maja 1999 roku, przy czym wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono na okres próby wynoszący 10 lat i nie zarządzono jej wykonania.

Dane o karalności

134 - 140

60 - 62

10.

Skazanie na karę łączną 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności obejmującą kary jednostkowe:

⚫

11 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 252 § 1 k.k. w pierwotnym brzmieniu na dzień 1 września 1998 roku i art. 282 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 4 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 20 do dnia 25 stycznia 1998 roku,

⚫

11 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 252 § 1 k.k. w pierwotnym brzmieniu na czas popełnienia czynu i art. 282 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 4 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 8 do dnia 14 lutego 1999 roku,

Kara pozbawienia wolności orzeczona w tej sprawie została pochłonięta wyrokiem łącznym w sprawie XVIII K 57/19.

Dane o karalności

134 - 140

155-161

108v

11.

Skazanie wyrokiem łącznym na karę łączną pozbawienia wolności karę łączną 8 lat pozbawienia wolności łączącą kary opisane w punktach:

- III (sygn. akt IV K 382/02),

- IV (sygn. akt IV K 555/01),

- V (sygn. akt III K 145/040),

- VI (sygn. akt IV K 15/05),

- VII (sygn. akt IV K 162/03)

- X (sygn. akt IV K 73/09),

Karę łączną pozbawienia wolności z tego wyroku skazany odbywał do 5 sierpnia 2021 roku, został wówczas warunkowo zwolniony z okresem próby do 5 sierpnia 2024 roku.

Dane o karalności

134 - 140

101-103

56 – 57

108-108v

12.

Skazanie na karę łączną 11 lat pozbawienia wolności obejmującą kary jednostkowe:

- 1 roku pozbawienia wolności za czyn z art. 258 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. i art. 4 § 1 k.k. popełniony w okresie od maja 1999 roku do czerwca 2001 roku,

- 3 lat pozbawienia wolności za czyny stanowiące ciąg przestępstw tj. za czyn z art. 252 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 282 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 11 § 2 k.k. i art. 65 § 1 k.k. i art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełniony w dniu 6 czerwca 2001 roku i za czyn z art. 252 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. i art. 65 § 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k. popełniony w okresie od dnia 19 czerwca do dnia 20 czerwca 2001 roku
- 9 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 13 § 1 w zw. z art. 18 § 2 i 3 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. popełniony w kwietniu 1999 roku.

Kara łączna pozbawienia wolności orzeczona tym wyrokiem jest wykonywana od 6 czerwca 2022 roku, a jej zakończenie zaplanowane jest na 3 czerwca 2033 roku.

Dane o karalności

134 - 140

93 - 98 74 – 75

108

13.

Skazanie na karę grzywny w wymiarze 50 stawek dziennych po 10 złotych każda stawka za czyn z art. 190 § 1 k.k. popełniony 3 lutego 2017 roku.

Karę grzywny wykonano 9 sierpnia 2021 roku.

Dane o karalności

134 - 140

29, 30

14.

I. S. urodził się w (...) roku, jest wdowcem, legitymuje się wykształceniem zawodowym, jest elektromechanikiem, posiada córkę na którą zobowiązany jest łożyć alimenty.

Aktualnie skazany przebywa w jednostce penitencjarnej. Przed osadzeniem zamieszkiwał wraz z konkubiną i jej dwojgiem dzieci w wynajmowanym mieszkaniu w O.. Ich relacje były prawidłowe. Skazany zajmował się domem. Pomagał też swojej matce. Zatrudniony był wówczas w Firmie (...) na stanowisku kierownika budowy. Posiada pozytywną opinię u pracodawcy i po zakończeniu odbywania kary będzie tam zatrudniony.

W czasie aktualnego pobytu w jednostce penitencjarnej zachowanie skazanego jest przeciętne. Odbywa karę w ramach programowego oddziaływania. Przestrzega dyscypliny i porządku w stopniu dobrym. Wobec przełożonych prezentuje właściwą postawę i prawidłowo układa sobie stosunki ze współosadzonymi. Nie przejawia zachowań agresywnych. Nie był uczestnikiem zdarzeń nadzwyczajnych. Nie był karany dyscyplinarnie, był zaś kilkukrotnie nagradzany. Jest nieodpłatnie zatrudniony na terenie jednostki. Kontakty utrzymuje z matką i konkubiną. Chętnie bierze udział w zajęciach kulturalno – oświatowych i sportowych.

Wywiad kuratora

Opinia o skazanym

Opinia o pracowniku

80 -81

107v

118

1.2.2.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Fakt oraz czyn do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.  OCENA DOWODÓW

2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.2.1

dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12 i 13.

Wyroki,

dane o karalności,

Informacja o pobytach i orzeczeniach.

Sąd za w pełni wiarygodne uznał odpisy wszystkich wyroków załączonych
w sprawie. Zostały one nadesłane przez właściwe jednostki wymiaru sprawiedliwości i mają stosowne poświadczenia zgodności. Zawarte
w nich dane są zbieżne z danymi Krajowego Rejestru Karnego.

Także dane z tego rejestru sąd uznał za materiał wiarygodny. Dane udzielone zostały przez uprawniony organ, zaś zawarte w nim informacje są zgodne z danymi wynikającymi z odpisów wyroków oraz informacji o osadzeniach.

Także informacja o osadzeniach jest materiałem w pełni rzetelnym. Została opracowana przez uprawnionego funkcjonariusza na podstawie dokumentów urzędowych. Zawarte w tym dokumencie informacje znajdują potwierdzenie w bazie Noe – Sad, stąd sąd nie znalazł podstaw do podważania prawdziwości zawartych w tym dokumencie danych.

8.

Wydruk z Noe- Sad

Sąd za materiał mogący stanowić podstawę czynienia ustaleń faktycznych uznał wydruk danych z bazy Noe – Sad. Wydruk ten wykonany został przez uprawnionego pracownika sądu, zaś dane w bazie zbierane są na podstawie dokumentów urzędowych nadsyłanych przez właściwe organy. Nadto danych tych żadna ze stron nie kwestionowała.

14.

Opinia o skazanym

Sąd za w pełni wiarygodny uznał dowód z opinii o skazanym dostarczonej przez jednostkę penitencjarną. Dokument ten został sporządzony przez pracownika służby więziennej uprawnionego do wykonywania tego typu czynności oraz odpowiednio do niej przeszkolonego. Danych zawartych w opinii skazany nie kwestionował. Jest to okoliczność ważna, albowiem opinia jest wynikiem subiektywnej oceny zachowania skazanego, dokonanej na podstawie obserwacji własnych opiniującego
i dokumentów zgromadzonych w teczce osobowej skazanego. To, że skazany nie zakwestionował trafności opinii, sąd uznał za okoliczność przemawiającą za trafnością zawartych w niej danych.

14.

Wywiad kuratora

Za materiał dający podstawę do czynienia ustaleń faktycznych sąd uznał wywiad kuratora. Wywiad sporządzony został przez uprawnionego i odpowiednio przeszkolonego pracownika wymiaru sprawiedliwości, zgodnie z zasadami przeprowadzania tego typu czynności i jest kompletny.

2.2 Dowody nieuwzględnione przy ustalaniu faktów

(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.2.1 albo 1.2.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  PODSTAWA KARY ŁĄCZNEJ

Lp.

Sąd, który wydał wyrok albo wyrok łączny, data wydania wyroku albo wyroku łącznego i sygnatura akt sprawy

Kary lub środki karne podlegające łączeniu

1.

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrok z dnia 2 października 2003 roku sygn. akt IV K 382/02.

kara 1 roku pozbawienia wolności

2.

Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi wyrok z dnia 24 października 2005 roku w sprawie sygn. akt IV K 555/01.

kara 1 miesiąca pozbawienia wolności

3.

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrok z dnia 10 kwietnia 2006 roku sygn. akt IV K 15/05

Kara 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności

4.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze wyrok z dnia 28 kwietnia 2006 roku sygn. akt III K 145/04.

Dwie kary jednostkowe po 4 lata pozbawienia wolności

5.

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrok z dnia 9 czerwca 2006 roku sygn. akt IV K 162/03.

Dwie kary jednostkowe po 5 lat pozbawienia wolności

6.

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrok z dnia 12 stycznia 2018 roku sygn. akt IV K 73/09.

Dwie kary jednostkowe po 11 miesięcy pozbawienia wolności

7.

Sąd Okręgowy w Łodzi wyrok z dnia 29 maja 2019 roku sygn. akt IV K 82/16

Trzy kary jednostkowe 1 roku, 3 lat i 9 lat pozbawienia wolności

Zwięźle o powodach połączenia kar lub środków karnych z wyjaśnieniem podstawy prawnej

Na wstępie rozważań w przedmiocie wydania wyroku łącznego wobec skazanego I. S. sąd zwrócił uwagę, iż wyroki skazujące go na kary pozbawienia wolności, które mogły podlegać łączeniu, uprawomocniły się pod rządami trzech różnych porządków prawnych. Ostatni wyrok skazujący uprawomocnił się bowiem 29 listopada 2021 roku (wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie IV K 82/16). Poprzednie zaś uprawomocniały się zarówno przed 1 lipca 2015 roku, jak i po tej dacie – do 23 czerwca 2020 roku. Okoliczność ta implikowała konieczność rozważenia, czy i który z tych porządków może być zastosowany w sytuacji skazanego I. S..

Formalną podstawą do przeprowadzenia takiej analizy był art. 4 § 1 k.k., który stanowi: „jeżeli w czasie orzekania obowiązuje ustawa inna niż w czasie popełnienia przestępstwa, stosuje się ustawę nową, należy jednakże stosować ustawę obowiązującą poprzednio, jeśli jest względniejsza dla sprawcy”. Materialną podstawą powyższych rozważań było natomiast to, że I. S. był karany pod rządami ustawy obowiązującej do 30 czerwca 2015 roku, obowiązującej do 23 czerwca 2020 roku oraz obowiązującej po tej dacie, a tym samym istniała możliwość, że kary z tych skazań mogły podlegać połączeniu przy spełnieniu warunków tylko z jednego lub kilku tych porządków prawnych. Sąd uznał przy tym, iż co do zasady, stosowanie ustaw w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku oraz do 23 czerwca 2020 roku jest możliwe, albowiem ani przepisy k.p.k. ani art. 19 ust. 1 Ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 396) nie ograniczają takiej możliwości. Przepisy karnoprocesowe nie znoszą zatem stosowania art. 4 § 1 k.k. w sytuacji uprawomocnienia orzeczeń w datach obowiązywania różnych ustaw (podobnie w wyroku SN – Izba Karna z dnia 7 grudnia 2017 roku w sprawie III KK 150/17; publikacja Legalis 1704944 – odnoszącym się do art. 19 ust. 1 Ustawy o zmianie ustawy - Kodeks karny oraz niektórych innych ustaw z dnia 20 lutego 2015 r.).

Sąd odrzucił możliwość wydania wyroku łącznego w oparciu o przepisy obowiązujące od 1 lipca 2015 roku do 23 czerwca 2020 roku. Zgodnie z treścią art. 85 § 1 k.k., w brzmieniu obowiązującym w tym czasie, „sąd orzeka karę łączną jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu”. Zgodnie zaś z § 2 art. 85 k.k. „podstawą orzeczenia kary łącznej mogą być kary lub kary łączne pozbawienia wolności wymierzone za przestępstwa i podlegające wykonaniu w całości lub w części”. W odniesieniu do sytuacji prawnej skazanego I. S. warunki wskazane w § 2 cytowanego przepisu nie zostały spełnione. I. S. odbywa jedynie karę pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie IV K 82/16 Sądu Okręgowego w Łodzi i ta tylko kara podlega częściowemu wykonaniu. Reszta kar pozbawienia wolności jest wykonana w całości. W tym stanie rzeczy połączenie kary z wyroku w sprawie IV K 86/16 z innymi karami pozbawienia wolności nie byłoby możliwe.

W ocenie sądu było natomiast możliwym wydanie wyroku łącznego na podstawie przepisów aktualnie obowiązujących, jak również na podstawie przepisów obowiązujących do 30 czerwca 2015 roku. Art. 85 k.k. w brzmieniach obydwu tych porządków nie zabrania bowiem łączenia kar wykonanych w całości, zaś analiza dat popełniania przypisanych I. S. przestępstw doprowadziła do uznania, iż można utworzyć ciąg przestępstw pozostających w zbiegu, za które wymierzono kary pozbawienia wolności, a więc kary tego samego rodzaju.

Dla porządku dodać należy, iż prowadzenie rozważań w zakresie wydania nowego wyroku łącznego w sytuacji prawnej I. S. było możliwe, albowiem po wydaniu względem niego wyroku łącznego w sprawie XVIII K 57/19, prawomocnym stał się wyrok Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie IV K 82/16, którym orzeczono karę pozbawiania wolności za czyny, których daty popełnienia były wcześniejsze od dat wydania nieprawomocnych wyroków w sprawach objętych wyrokiem łącznym XVIII K 57/19. To właśnie cząstkowe kary pozbawienia wolności wymierzone wyrokiem w sprawie IV K 82/16, mogły zostać połączone z cząstkowymi karami pozbawienia wolności składającymi się na karę łączną orzeczoną wyrokiem łącznym w sprawie XVIII K 57/19.

Uwzględniając powyższe rozważania sąd przystąpił do analizy, wedle którego porządku prawnego winień wydany być wyrok łączny wobec I. S..

W pierwszej kolejności sąd dokonał porównania ogólnej reguły łączenia kar w obydwu porządkach prawnych – zawartej w treści art. 85 § 1 k.k. obydwu analizowanych ustaw.

I tak w myśl art. 85 k.k., w brzmieniu obowiązującym do
30 czerwca 2015 roku oraz obowiązującego obecnie, jeżeli sprawca popełnił dwa lub więcej przestępstw, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny co do któregokolwiek z tych przestępstw i wymierzono za nie kary tego samego rodzaju albo inne podlegające łączeniu, sąd orzeka karę łączną, biorąc za podstawę kary z osobna wymierzone za zbiegające się przestępstwa.

Ta ogólna reguła jest zatem całkowicie zbieżna.

Sąd zwrócił jednakże uwagę na to, że pozostałe regulacje dotyczące orzekania kary łącznej w obydwu porządkach nie są w pełni zgodne, w szczególności w zakresie określania wysokości kary łącznej.

I tak wedle ustawy obowiązujące do 30 czerwca 2015 roku karę łączną wymierzyć można było od najwyższej z kar podlegających łączeniu do sumy tych kar, a w aktualnie obowiązującym porządku najniższy wymiar kary łącznej musi być wyższy od najwyższej z kar podlegających łączeniu. Zaś górna granica orzekania kary łącznej w porządku prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku wynosiła 15 lat, a w porządku obowiązującym obecnie do 20 lat pozbawienia wolności (art. 86 § 1 k.k. starej i nowej ustawy).

Powyższe porównanie doprowadziło sąd do konstatacji, iż w analizowanej sprawie należy wydanie wyroku łącznego oprzeć na przepisach obowiązujących do 30 czerwca 2015 roku.

Na marginesie dodać należy, że stanowisko to było zgodne ze stanowiskiem prokuratora i obrońcy.

4.  WYMIAR KARY

Przytoczyć okoliczności, które sąd uwzględnił przy wymiarze kary łącznej

Zgodnie z dyspozycją art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2015 roku „ Sąd wymierza karę łączną w granicach od najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy, nie przekraczając jednak 810 stawek dziennych grzywny, 2 lat ograniczenia wolności albo 15 lat pozbawienia wolności; karę ograniczenia wolności wymierza się w miesiącach i latach. Kara łączna grzywny określonej w art. 71 § 1 nie może przekraczać 270 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary pozbawienia wolności oraz nie może przekraczać 135 stawek dziennych - jeżeli jest ona związana z zawieszeniem wykonania kary ograniczenia wolności”.

Ponieważ w ustawie obowiązującej do 30 czerwca 2015 roku
nie uregulowano odrębnie zasad określania wymiaru kary łącznej,
w doktrynie i judykaturze ugruntowało się stanowisko, iż „Sąd wymierzając karę łączną w wyroku łącznym (…) powinien rozważyć przede wszystkim, czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary, istnieje ścisły związek podmiotowy lub przedmiotowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto powinien rozważyć, czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków, przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej” (tak też w wyroku SN w sprawie IV KK 75/17 Izba Karna z dnia 19-10-2017).

Przenosząc powyższe reguły na sytuację I. S. sąd stwierdził, że minimalną karą pozbawienia wolności, która może zostać względem niego orzeczona, jest kara 9 lat pozbawienia wolności wymierzona za czyn z art. 13 § 1 k.k. w związku z art. 18 § 2 i 3 k.k. w związku z art. 148 § 1 k.k. w związku z art. 64 § 1 k.k. określona wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi w sprawie IV K 82/16. Górną zaś jest kara 15 lat pozbawienia wolności, taka wysokość stanowi bowiem górny pułap możliwej do orzeczenia kary łącznej określony w ustawie. Suma kar cząstkowych pozbawienia wolności składających się na karę łączną przekracza tę granicę – wynosi bowiem 40 lat i 10 miesięcy, która to wartość stanowi sumę wszystkich kar cząstkowych wymierzonych wyrokami opisanymi w punktach III, IV, V, VI, VII, X i XII wyroku.

Kształtując karę łączną w tych ramach sąd uznał, iż względy
o których mowa w art. 86 § 1 k.k. przemawiają za ustaleniem kary łącznej przy zastosowaniu zasady mieszanej, zbliżonej do kumulacji - w odniesieniu do sumy wszystkich kar pozbawienia wolności wymierzonych I. S. i podlegających łączeniu, lecz maksymalnym w odniesieniu do górnej granicy określonej w art. 86 § 1 k.k. Skazany I. S. w toku dotychczasowego trybu życia wykazał, iż jest osobą zdemoralizowaną. W przeszłości dopuszczał się przestępstw o zróżnicowanej kwalifikacji, w tym trzykrotnie zbrodni udzielenia pomocy do zabójstwa w tym w recydywie, udziale w grupie przestępczej o charakterze zbrojnym, wymuszenia rozbójniczego, paserstwa i wzięcia zakładnika. Czyny, za które orzeczono kary pozbawienia wolności podlegające łączeniu, popełniane były przez skazanego od 20 stycznia 1998 roku do 20 czerwca 2001 roku. Pomiędzy tymi czynami nie ma powiązań podmiotowych, zaś odległość pomiędzy nimi jest znaczna, a kwalifikacje prawne tych czynów choć niekiedy są tożsame to w większości występują miedzy nimi różnice. Czynów, za które orzeczono kary pozbawienia wolności podlegające łączeniu, I. S. dopuści się już po uprawomocnieniu się wyroku w sprawie II K 425/96, którym został skazany na karę 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności za wymuszenie rozbójnicze. Pomimo to, po niedługim czasie dopuścił się kolejnych przestępstw, których kary podlegają łączeniu. Także po uprawomocnieniu się wyroków w sprawach, w których kary podlegają łączeniu, I. S. dopuścił się przestępstwa przeciwko wolności – kierowania gróźb karalnych (sprawa II K 111/19), które jest przestępstwem podobnym do kilku przestępstw, za które wymierzone zostały kary podlegające łączeniu. Wszystkie te okoliczności przemawiały za zastosowaniem, przy określaniu wysokości kary łącznej, zasady kumulacji.

Z kolei fakt, iż łączone kary orzekane były za czyny o częściowo zbieżnej kwalifikacji, przemawiał za zastosowaniem zasady absorpcji. Za zastosowaniem tej zasady przemawiało także to, iż I. S. nie wszedł w konflikt z prawem od lutego 2017 roku, zaś jego zachowanie tuż przed ostatnim osadzeniem, jak i w trakcie osadzenia jest prawidłowe.

Uwzględniając wszystkie omówione powyżej okoliczności sąd uznał, że kara łączna w wysokości 15 lat pozbawienia wolności orzeczona w miejsce wszystkich łączonych kar, będzie karą sprawiedliwą adekwatnie oddziałowującą na skazanego wychowawczo i resocjalizacyjnie, a także będzie karą prawidłowo kształtującą świadomość prawną społeczeństwa.

5.  WYMIAR ŚRODKA KARNEGO

6.  INNE ROZSTRZYGNIĘCIA ZAWARTE W WYROKU ŁĄCZNYM

Zwięźle o powodach uzasadniających inne rozstrzygnięcia z wyroku łącznego, w tym umorzenie postępowania, zaliczenie okresów na poczet kary łącznej

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Ponieważ co do pozostałych skazań brak było warunków do objęcia wyrokiem łącznym, a to po pierwsze, że w sprawie II K 111/19 wymierzona została skazanemu kara grzywny, zaś w sprawie II K 1086/11 orzeczona została kara pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, która to kara nie została zarządzona do wykonania, a okres na podjęcie takiej decyzji już upłynął, a na koniec, że przestępstwa z pozostałych skazań popełnione zostały poza ustalonym ciągiem, sąd w tym zakresie, zgodnie z zasadą art. 572 k.p.k. postępowanie umorzył.

4.

Z uwagi na fakt, iż skazany był rzeczywiście pozbawiony wolności w sprawach podlegających łączeniu, sąd orzekł o zaliczeniu tych okresów na poczet kary łącznej pozbawienia wolności.

7.  KOSZTY PROCESU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

5.

Sąd zwolnił skazanego z obowiązku ponoszenia kosztów procesu w całości, uznając iż ich uregulowanie byłoby dla skazanego zbyt dolegliwe, a to z uwagi na jego sytuację zarobkową i zdrowotną, zadłużenia alimentacyjne oraz fakt, iż podczas osadzenia nie będzie on miał możności uzyskiwania dochodów koniecznych do pokrycia tychże kosztów.

8.  PODPIS