Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 grudnia 2022 r.

Sąd Rejonowy w Tarnowie V Wydział Gospodarczy

w składzie

Przewodniczący sędzia Michał Bień

Protokolant Karolina Krawczyk

po rozpoznaniu w dniu 22 grudnia 2022 r. w Tarnowie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowie­dzialnością z siedzibą w T.

przeciwko B. F. (1)

o zapłatę kwoty 4.045,15 (słow­nie: cztery tysiące czterdzieści pięć złotych piętnaście groszy) zł wraz z od­setkami

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na rzecz pozwanego B. F. (1) kwotę 1.165,00 (słow­nie: jeden tysiąc sto sześćdziesiąt pięć) zł tytułem kosz­tów pro­ce­su.

SSR Michał Bień

sygn. akt V GC 9/21

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Rejonowego w Tarnowie
z dnia 22 grudnia 2023 r.

I

Strona powodowa (...) spółka z ograniczoną od­po­wiedzialnością z sie­dzi­bą w T. w pozwie złożonym w dniu 13 czerw­ca 2019 r. w postępowaniu upominawczym i zarazem w uproszczonym w Są­dzie Re­jonowym dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu wniosła o zasądze­nie so­lidarnie od pozwanych U. F. i B. F. (1) jako wspólni­ków spół­ki cywilnej kwoty 4.045,15 zł wraz z odsetkami ustawowymi za o­póź­nie­nie li­czony­mi od kwoty 4.045,15 zł od dnia 25 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty
a tak­że o za­sądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa pro­ce­so­we­go.

Na uzasadnienie żądania pozwu (...)spółka z o­gra­niczoną odpowiedzial­nością podała, że prowadziła przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu art. 3. pkt 12) ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo e­ner­getyczne (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1385 z późn. zm.), którego podstawowym zakresem działalności była dystrybucja paliw gazowych za pomocą sieci przesyłowej w celu ich dostarczania odbiorcom końcowym, czyli podmiotom nabywającym paliwa gazowe na własne potrzeby. Działalność strony powo­do­wej jako przedsiębiorstwa energetycznego pełniącego rolę tzw. operatora sys­temu dystrybucyjnego odpowiedzialnego za ruch sieciowy w systemie dystrybucyjnym gazowym polegało również na wykonywaniu przyłączenia odbiorców do sieci gazowej.

Strona powodowa podniosła, że zgodnie z zawartymi przez strony w dniu 11 września 2012 r. umowami o przyłączenie do sieci gazowej (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zobowiązała się do przy­łączenia do sieci gazowej instalacji gazowej wewnętrznej pozwanych znajdującej się w budynkach położonych w Ł. przy ulicy (...). Pozwani w zamian zobowiązali się m. in. do uiszczenia na rzecz strony powodowej opłaty za przyłączenie do sieci gazowej ustalonej zgodnie z treścią § 4. każ­dej z umów. Strona powodowa wykonała terminowo ciążące na niej obowiązki
i do dnia 23 maja 2016 r. zakończyła budowę przyłączenia do sieci gazowej nie­ruchomości strony pozwanej. O fakcie zakończenia inwestycji pozwani zostali za­wiadomieni pismami z dnia 25 maja 2016 r. Z pismami została przesłana faktura VAT zawierająca opłaty za przyłączenie wyliczone ostatecznie na łączną kwo­tę 4.045,15 zł. Pozwani pomimo przesłania faktury VAT a także wezwania do zapłaty należnej stronie powodowej kwoty nie zapłacili (k. 4 – 5 verte).

Na podstawie odpisów dokumentów i wydruków dokumentów dołączonych do pozwu oraz twier­dzeń zawartych w uzasadnieniu pozwu referendarz są­dowy w Sądzie Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu IV Wy­dziale Gospodarczym w dniu 18 września 2019 r. wydał w sprawie nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, którym nakazał pozwanym U. F.
i B. F. (1), aby zapła­cili solidarnie na rzecz strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą
w T. kwotę 4.045,15 zł wraz z odset­ka­mi ustawowy­mi za opóźnienie liczo­nymi od kwoty 4.045,15 zł od dnia 25 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 647,00 zł tytu­łem kosztów proce­su w terminie dwóch tygodni od doręcze­nia na­kazu, albo aby wnieśli w tym­że ter­minie sprzeciw (k. 38).

W dniu 4 listopada 2019 r. (data oddania przesyłki w pla­cówce poczto­wej operatora pocztowego o­bo­wią­zanego do świadczenia u­sług powszechnych) po­zwa­ny B. F. (1) wniósł sprzeciw od nakazu za­pła­ty, którego to odpis o­rze­czenia został doręczony pozwanemu w dniu 21 października 2019 r., zaskar­żając nakaz zapłaty w całości i zażądał oddalenia powództwa w ca­łości w sto­sunku do siebie oraz zasądzenia kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa pro­cesowego.

B. F. (1) podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej Sądu Rejono­w­e­go dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu i zażądał przekazania sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi jako miej­sco­wo właściwemu.

W uzasadnieniu sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwany powołał na wstępie argumenty za przekazaniem sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi jako miejscowo właściwemu.

B. F. (1) w dalszej części uzasadnienia sprzeciwu od nakazu zapłaty zarzucił, że strona powodowa nie wykazała, że była tym samym podmiotem lub następcą podmiotu wskazanego w umowach o przyłączenie do sieci ga­zowej, w których jako wykonawca opisana została (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. Oddział (...) w Ł..

Pozwany podniósł, że umowy i aneksy zostały zawarte z podmiotem nie ma­jącym zdolności do czynności prawnych, tj. ze spółką prawa cywilnego, co czyniło je nieważnymi.

B. F. (1) podał, że aneksy zostały zawarte w momencie, kiedy nie był on już wspólnikiem spółki cywilnej, w związku z czym nie mógł być stroną ta­kiego aneksu a A. M. (1) nie mógł być jego pełnomocnikiem. Pozwany zakwestionował przy tym upoważnienie A. M. (1) do reprezen­towania go przed stroną powodową a strona powodowa wykazała, że A. M. (1) był umocowany do działania w imieniu pozwanego.

Pozwany naprowadził, że biorąc pod uwagę podniesione zarzuty za błęd­ne należało uznać wystawienie faktury VAT opisującej jako kupującego nie istnie­jący już podmiot, tj. spółkę cywilną, która w dacie wystawienia faktury miała już inny skład bez pozwanego B. F. (1). Co za tym idzie nie można by­ło mówić o spełnieniu po stronie powodowej warunku powstania wymagalności ros­zczenia, którym to warunkiem miało być prawidłowe wystawienie faktury VAT. Skoro zatem strona powodowa nie wystawiła prawidłowej faktury VAT zgod­nie z warunkami umowy w terminie 7 dni od dnia odbioru, roszczenie strony powodowej do pozwanego uległo przedawnieniu. Odbiór przyłącza nastąpił w dniu 23 maja 2016 r. a pozew strona powodowa wniosła w dniu 13 czerwca 2019 r., tj. po upływie 3 lat (k. 41 – 42 verte).

Postanowieniem z dnia 22 czerwca 2020 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu stwierdził swą niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tarnowie (k. 50).

Postanowieniem z dnia 10 lipca 2020 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 18 września 2019 r. przeciwko pozwanej U. F. (k. 38, k. 51).

Postanowieniem z dnia 3 listopada 2020 r. Sąd Okręgowy we Wrocławiu XI Wydział Gospodarczy oddalił zażalenie pozwanego B. F. (1) na po­stanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu
z dnia 22 czerwca 2020 r. o stwierdzeniu niewłaściwości miejscowej Sądu Rejonowego dla Wrocła­wia – Fabrycznej we Wrocławiu i o przekazaniu sprawy do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Tarnowie (k. 71).

W piśmie procesowym z dnia 13 maja 2021 r. stanowiącym replikę na sprzeciw od nakazu zapłaty strona powodowa Polska Spółka Gazownictwa spółka z ograniczoną odpo­wie­dzialnością podtrzymała żądanie pozwu.

Strona powodowa podała, że, jak wynikało z treści odpisu pełnego z reje­stru przedsiębiorców Krajo­wego Rejestru Sądowego, z dniem 1 lipca 2013 r. na­stąpiło przejęcie w trybie art. 492. § 1. pkt 1) k.s.h. m. in. (...) spółki z o­gra­niczoną odpowiedzialnością przez (...) spół­kę z ograniczoną odpo­wiedzialnością z siedzibą w W., która wstąpi­ła we wszystkie prawa i o­b­o­wiązki przejmowanego podmiotu. W dniu 12 wrze­śnia 2013 r. do rejestru przed­siębiorców wpisano nowe brzmienie firmy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, tj. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością pod­niosła, że jakkolwiek spółka cywilna nie ma zdolności do czynności prawnych, to nawet przy jej oznaczeniu w umowie jako strony podmiotami zawiera­ne­go stosunku prawnego stają się jej wspólnicy. Tym samym podmiotami zobo­wiązanymi do uregulowania opłat przyłączeniowych wynikających z umów
o przy­łą­czenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. oraz numer (...) z dnia 11 września 2012 r. byli wspól­nicy (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1).
W dniu zawarcia obu umów jej wspólnikami byli pozwani U. F. i B. F. (1). Umowy zawarte w dniu 11 wrze­śnia 2012 r. przez strony określiły wysokość zobowiązań pozwanych i z te­go wzglę­du bez znaczenia dla wysokości tych zobowiązań pozostawało to, iż w dniu 6 maja 2016 r. zostały podpisane aneksy, w których jedynie zmieniono ter­miny zamontowania szafki gazowej
i wy­budowania instalacji wewnętrznej w przy­łączanym budynku.

Strona powodowa zarzuciła, że nie było możliwe jednostronne uchylenie zobowiązania zaciągniętego przez pozwanego wobec (...)spółki z ograniczoną odpowiedzialnością poprzez złożenie oświadczenia o wystąpieniu ze spółki drugiemu wspólnikowi. Zwolnienie z zaciągniętego przez pozwanego zobowiązania mogło nastąpić tylko za zgodą strony powodowej jako wierzyciela. Pozwany nie wykazał jednak, aby uzyskał zgodę strony po­wodowej w tym zakresie. Co więcej pozwany nie informował strony powodowej, że po zawarciu umów w dniu 11 września 2012 r. złożył oświadczenie
o wy­stąpieniu ze spółki cywilnej, którą utworzył z pozwaną U. F..
Z te­go względu strona powodowa wystawiając fakturę VAT numer (...) nie miała wiedzy na temat aktualnego składu osobowego (...) spółki cywilnej i ustalając treść tego dokumentu opierała się na umowach, które zawarła z pozwanymi.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością stwier­dziła, że w przypadku dwuosobowej spółki cywilnej wystąpienie jednego ze wspólników prowadzi do rozwiązania umowy spółki cywilnej. Nie uchyla jednak taka okoliczność wcześniejszych zobowiązań, które wspólnicy spółki cywilnej zaciągnęli w czasie trwania spółki. W takiej sytuacji uregulowanie tych zobowiązań spoczywa solidarnie na byłych wspólnikach.

Strona powodowa podała, że pozwany B. F. (1) nigdy wcześniej nie kwestionował upoważnienia A. M. (1) do zawarcia umów.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością za chybiony uznała zarzut przedawnienia roszczenia objętego żądaniem pozwu. Na skutek złożenia w dniu 13 czerwca 2019 r. pozwu o zapłatę kwoty 4.045,15 zł wynikającego z zawartych przez strony umów o przyłączenie do sie­ci gazowej naliczonej w fakturze VAT numer (...) z terminem zapłaty przypadającym na dzień 24 czerwca 2016 r. doszło do przerwania biegu trzyletniego okresu przedawnienia roszczenia, który to koniec terminu przy­padał na koniec 2019 r. (k. 85 – 86 verte).

W dalszym piśmie procesowym z dnia 14 czerwca 2021 r. B. F. (1) zarzucił, że wykreślenie z ewidencji działalności pozwanego jako wspólnika (...) spółki cywilnej było okolicznością wynikającą z tej urzędowej ewidencji.

Pozwany zaprzeczył, aby A. M. (1) mógł reprezentować B. F. (1) po wystąpieniu pozwanego ze spółki cywilnej (k. 91 – 92).

II

Stan faktyczny sprawy w części należało przyjąć jako bezsporny.

Bezsporne było to, że (...) spółka z o­gra­niczoną od­powiedzial­nością prowadziła przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu art. 3. pkt 12) ustawy Prawo energetyczne, którego podstawowym zakresem dzia­łalności była dystrybucja paliw gazowych za pomocą sieci przesyłowej
w ce­lu ich dostarczania odbiorcom końcowym, czyli podmiotom nabywającym pa­liwa gazowe na własne potrzeby (k. 4 – 5 verte, wydruk informacji odpowia­da­jący odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 25 maja 2022 r. – k. 158 – 185).

Poza sporem było to, że działalność (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością polegała również na wykonywaniu przyłączeń odbiorców do sieci gazowej (k. 4 – 5 verte, odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 13 – 15 wraz z odpisem ogólnych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 16 – 18, odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 22 – 124 wraz z odpisem ogólnych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 25 – 27, wydruk in­formacji odpowiadający odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców Kra­jo­we­go Rejestru Sądowego z dnia 25 maja 2022 r. – k. 158 – 185).

Nie było sporu co do tego, że (...) spółka z o­gra­ni­czoną odpowiedzialnością zakoń­czyła budowę przyłączenia do sieci gazowej nieruchomości położonej w Ł.przy ulicy (...) (k. 4 – 5 verte, od­pis protokołu odbioru technicznego przyłącza 23 maja 2016 r. – k. 20 – 21, odpis protokołu odbioru technicznego przyłącza 23 maja 2016 r. – k. 29 – 30, odpis pisma z dnia 27 maja 2016 r. – k. 31 – 32, odpis pisma z dnia 27 maja 2016 r. – k. 33 – 34).

Bezsporne było to, że zakończenie budowy przyłączeń nastąpiło w dniu 23 maja 2016 r. (k. 4 – 5 verte, odpis protokołu odbioru technicznego przyłącza 23 maja 2016 r. – k. 20 – 21, odpis protokołu odbioru technicznego przyłącza 23 maja 2016 r. – k. 29 – 30).

Poza sporem było to, że (...) spółka z ograniczo­ną odpowiedzialnością w pismach z dnia 25 maja 2016 r. zawiadomiła U. F. i B. F. (1) o zakończeniu robót związanych z wykonaniem in­we­stycji (k. 4 – 5 verte, odpis pisma z dnia 27 maja 2016 r. – k. 31 – 32, odpis pisma z dnia 27 maja 2016 r. – k. 33 – 34).

Nie było sporu co do tego, że (...) spółka z o­gra­niczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę VAT numer (...) w związku z wykonaniem przyłączeń (k. 4 – 5 verte, k. 85 – 86 verte, wydruk faktury VAT numer (...) z dnia 25 maja 2016 r. – k. 35).

Bezsporne było, że (...) spółka z ograniczoną od­powiedzialnością wezwała U. F. i B. F. (1) do zapłaty (k. 4 – 5 verte, odpis pisma z dnia 23 marca 2018 r. – k. 36).

Sąd Rejonowy w Tarnowie ustalił ponadto następujący stan fak­tycz­ny:

(...) spółka z o­gra­niczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z U. F. i B. F. (1) ja­ko wspólnikami (...) U. F., B. F. (1) spółka cywilna w dniu 11 września 2012 r. umowę o przyłączenie do sieci gazowej budynku przy ulicy (...) w Ł. oznaczonego w umowie jako budynek nu­mer (...).

Dowód: odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 13 – 15 wraz z odpisem o­gól­nych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 16 – 18.

W dniu września 2012 r. (...) spółka z o­gra­niczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. zawarła z U. F. i B. F. (1) jako wspólnikami (...) spółka cywilna U. F., B. F. (1) umowę o przyłączenie do sieci gazowej budynku przy ulicy (...) w Ł. oznaczonego w umowie jako budynek nu­mer (...)

Dowód: odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 22 – 24 wraz z odpisem o­gól­nych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 25 – 27.

Zgodnie z zawartymi przez strony umowami przyłączenie miało zostać zre­alizowane przez (...) spółkę z ograniczoną od­powiedzialnością lub przez podmiot działający na zlecenie (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością ma podstawie warunków z dnia 29 maja 2012 r. stanowiących załączniki do umów (§ 1. ust. 2. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., § 1. ust. 2. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.).

Budowa sieci gazowej w celu przyłączenia obiektów budowlanych objętych umowami obejmowała zakres w postaci gazociągu dystrybucyjnego i przyłą­cza gazowego (§ 2. ust. 1. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., § 2. ust. 1. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.).

Dowód: odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 13 – 15 wraz z odpisem o­gól­nych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 16 – 18; od­pis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 22 – 24 wraz z odpisem ogól­nych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 25 – 27.

Opłatę za przyłączenie, które miało powstać na podstawie umowy o przyłą­czenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., ustalono na kwotę 1.644,37 zł „netto”, przy czym opłata ta miała zostać po­większona o podatek od towarów i usług, co łącznie da­wało kwotę 2.022,58 zł (§ 4. ust. 1. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.).

Dowód: odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 13 – 15 wraz z odpisem ogól­nych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 16 – 18.

Opłata za przyłączenie, które miało powstać na podstawie umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., ustalona została na kwotę 1.644,37 zł „netto”, przy czym opłata ta miała zostać powiększona o podatek od towarów i usług, co łącznie da­wało kwotę 2.022,58 zł (§ 4. ust. 1. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.).

Dowód: odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 22 – 24 wraz z odpisem ogól­nych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 25 – 27.

Strony umów o przyłączenie do sieci gazowej uzgodniły m in., że podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci zamontuje szafkę gazową w terminie 35 miesięcy liczonym od daty zawarcia umowy oraz że wybuduje instalację ga­zową w terminie 36 miesięcy liczonym od daty zawarcia umowy [§ 5. pkt 1)
i pkt 2) umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...)
z dnia 11 września 2012 r., § 5. pkt 1) i pkt 2) umowy o przyłączenie do sieci ga­zowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.].

Strony umów o przyłączenie do sieci gazowej budynku przy ulicy (...) w Ł. oznaczonego w umowie jako budynek (...) i o przyłączenie do sieci gazowej budynku przy ulicy (...) w Ł. oznaczonego w u­mowie jako budynek (...) ustaliły, że przedsiębiorstwo gazownicze wybuduje sieć gazową, o której mowa w § 2. każdej z zawartych umów w terminie 36 mie­się­cy liczonych od daty zawarcia umów [§ 5. pkt 3) umowy o przyłączenie do sie­ci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., § 5. pkt 3) umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.].

Przeniesienie praw i obowiązków z umów o przyłączenie do sieci gazowej wymagało dla swej skuteczności zawiadomienia i zgody przedsiębiorstwa ga­zowniczego wyrażonej w odrębnej umowie (§ 6. umowy o przyłączenie do sie­ci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., § 6. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.).

Wszelkie zmiany umowy wymagały formy pisemnej pod rygorem nieważ­no­ści (§ 7. ust. 1. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., § 7. ust. 1. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.).

W treści obu umów znalazło się oświadczenie, zgodnie z którym podmiot ubiegający się o przyłączenie zapoznał się z ogólnymi warunkami umowy o­trzy­ma­nymi od przedsiębiorstwa gazowniczego (§ 7. ust. 3. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., § 7. ust. 3. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...)
z dnia 11 września 2012 r.).

Umowy o przyłączenie do sieci gazowej z dnia 11 września 2012 r. podpisane zostały w imieniu U. F. i B. F. (1) przez A. M. (1) oznaczonego w o­bu umowach jako pełnomocnik.

Dowód: odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 13 – 15 wraz z odpisem o­gól­nych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 16 – 18; odpis umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 22 – 24 wraz z odpisem ogól­nych warunków u­mowy o przyłączenie do sieci gazowej – k. 25 – 27.

A. M. (1) dysponował pełnomocnictwem do reprezentowania U. F. i B. F. (1) jako wspólników (...) spółki cywilnej udzielonym w formie aktu notarialnego.

Umocowanie A. M. (1) do reprezentowania U. F.
i B. F. (1) jako wspólników (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1) było szerokie i o­bejmowało upoważnienie m. in. do zawierania umów o przyłączenie do sieci.

Dowód: zeznania świadka A. M. (1) – k. 235 verte ; przesłu­chanie pozwanego B. F. (1) – k. 251 verte – 252.

Zgodnie z treścią ogólnych warunków umowy o przyłączenie do sieci ga­zo­wej jednym z obowiązków podmiotu ubiegającego się o przyłączenie było do­konanie wpłaty opłaty za przyłączenie w terminie 30 dni od daty wystawienia przez przedsiębiorstwo gazownicze faktury VAT za opłatę za przyłączenie na ra­chunek bankowy przedsiębiorstwa gazowniczego wskazany w fakturze VAT. Za datę zapłaty opłaty za przyłączenie zgodnie z ogólnymi warunkami umowy uznać na­leżało datę uznania rachunku bankowego przedsiębiorstwa gazownicze­go (§ 3. ust. 1. ogólnych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej).

Ostateczna wysokość opłaty za przyłączenie wyliczona miała być na pod­stawie protokołu odbioru końcowego, przy czym zmiana ta nie stanowiła zmia­ny umowy w rozumieniu § 7. ust. 1. umowy (§ 5. pkt 1) in fine ogólnych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej).

Dowód: odpisy ogólnych warunków umowy o przyłączenie do sieci ga­zowej – k. 16 – 18, k. 25 – 27.

W dniu 1 lipca 2013 r. w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Są­dowego ujawnione zostało przejęcie całego majątku m. in. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przez (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w trybie art. 492. § 1. pkt 1) k.s.h.

W dniu 10 września 2013 r. doszło do ujawnienia w rejestrze przedsiębior­ców Krajowego Rejestru Sądowego zmiany brzmienia firmy (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

Dowód: wydruk informacji odpowiadający odpisowi pełnemu z rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 25 maja 2022 r. – k. 158 – 185.

W dniu 14 września 2015 r. B. F. (1) złożył U. F. o­świad­czenie o wypowiedzeniu swego udziału i wystąpieniu ze spółki cywilnej dzia­łającej pod firmą (...) spółka cywilna U. F., B. F. (1). Termin wypowiedzenia udziału zgodnie ze złożonym oświadczeniem upływał w dniu 31 grudnia 2015 r.

U. F. odebrała oświadczenie w dniu 14 września 2015 r.

Dowód: odpis pisemnego oświadczenia z dnia 14 września 2015 r. – k. 45.

W dniu 12 października 2015 r. w Centralnej Ewidencji i Informacji
o Dzia­łalności Gospodarczej ujawniony został A. M. (1) jako osoba pro­wadząca działalność gospodarczą pod firmą i w ramach spółki cywilnej (...) cywilna U. F., A. M. (1).

Dowód: wydruk z CEIDG z dnia 4 listopada 2019 r. – k. 46.

W dniu 14 października 2015 r. nastąpiła zmiana wpisu w Centralnej E­wi­dencji i Informacji o Działalności Gospodarczej co do wpisu dotyczącego B. F. (1). Tego dnia nastąpiło wykreślenie B. F. (1) z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako wspólnika spółki cywilnej działającej pod firmą (...) spółka cywilna.

B. F. (1) pozostał natomiast w dalszym ciągu wspólnikiem spółki cy­wilnej działającej pod firmą (...) spółka cywilna.

Dowód: wydruk z CEIDG z dnia 14 czerwca 2021 r. – k. 33 – 34.

W miejsce B. F. (1) wspólnikiem spółki cywilnej (...) U. F., B. F. (1) stał się A. M. (1).

Dowód: zeznania świadka A. M. (1) – k. 235 verte ; przesłuchanie pozwanego B. F. (1) – k. 251 verte – 252.

W dniu 6 maja 2016 r. zawarte zostały aneksy do umowy z dnia 11 września 2012 r. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. i do umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.

W treści aneksów jako ich strony oznaczone zostały (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością oraz wspólnicy U. F. i B. F. (1) jako wspólnicy (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1), których reprezentował A. M. (1) jako pełno­moc­nik.

W treści każdego z aneksów doszło do zmiany § 5. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.
i § 5. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...)
z dnia 11 września 2012 r. w ten sposób, że podmiot ubiegający się o przyłącze­nie do sieci zamontować miał szafkę gazową w terminie 44 miesięcy liczonym od daty zawarcia umowy, tj. do dnia 11 maja 2016 r. Ponadto zmianie uległ termin, do którego podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci wybudować miał instalację gazową z 36 miesięcy do 43 miesięcy i liczony miał być od daty zawarcia umowy, tj. od dnia 11 maja 2016 r. [§ 1. pkt 1) i pkt 2) aneksu numer 1 z dnia 6 maja 2016 r. do umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r., § 1. pkt 1) i pkt 2) aneksu numer 1 z dnia 6 maja 2016 r. do umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r.].

Dowód: odpis aneksu numer 1 z dnia 6 maja 2016 r. do umowy
o przy­łączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 wrze­śnia 2012 r . – k. 19; odpis aneksu numer 1 z dnia 6 maja 2016 r. do u­mo­wy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) z dnia 11 września 2012 r. – k. 28 .

W dniu 23 maja 2016 r. budynki znajdujące się przy ulicy (...) w Ł. zostały włączone do czynnej sieci gazowej w związ­ku z u­mo­wa­mi o przyłączenie. Sporządzone zostały w związku z tym protokoły odbioru koń­cowego technicznego przyłączy.

Wykonane roboty dotyczące przyłączy zostały odebrane bez jakichkolwiek uwag i przekazane do napełnienia paliwem gazowym w dniu 24 maja 2016 r.

Dowód: odpis protokołu z odbioru technicznego przyłącza z dnia 23 maja 2016 r. – k. 20 – 21; odpis protokołu z odbioru technicznego przyłącza z dnia 23 maja 2016 r. – k. 29 – 30.

W dniu 25 maja 2016 r. wykonawca czyli (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialności wystawiła fakturę VAT numer (...) w związku z nalicze­niem opłaty przyłączeniowej zgodnie z u­mo­wą o numerze (...) z dnia 11 wrze­śnia 2012 r. (1.644,37 zł „netto”, tj. 2.022,58 zł „brutto”) i zgodnie z umową o numerze numer (...) z dnia 11 września 2012 r. (1.644,37 zł „netto”, tj. 2.022,57 zł „brutto”) w łącznej wysokości 3.288,74 zł „netto”, tj. 4.045,15 zł „brutto”.

Termin za­płaty wynagrodzenia został wskazany na 30 dni od daty wystawienia faktury VAT, tj. na dzień 24 czerwca 2016 r.

Jako nabywcę usług wskazana została w fakturze (...) spółka cywilna U. F., B. F. (1).

Dowód: wydruk faktury VAT numer (...) z dnia 25 maja 2016 r. – k. 35.

W piśmie z dnia 23 marca 2018 r. (...) spółka
z o­graniczoną odpowiedzialnością wezwała U. F. i B. F. (1) do zapłaty sumy 4.522,25 zł w tym kwot 2.022,57 zł i 2.022,58 zł należnych tytu­łem opłaty za przyłączenie do sieci gazowej oraz kwoty 477,10 zł tytułem od­se­tek.

Dowód: odpis pisma z dnia 23 marca 2018 r. – k. 36.

Pisemne wezwanie do zapłaty zostało wysłane na adres (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1), tj. ul. (...), (...)-(...) Ł. za potwierdzeniem odbioru ale zostało zwrócone nadawcy w dniu 24 kwietnia 2018 r.

Dowód: odpis koperty – k. 37.

Powyższy stan faktyczny sprawy w części sąd uznał za bez­sporny na podstawie art. 230. k.p.c.

Bezsporne było to, że (...) spółka z o­gra­niczoną od­powiedzial­nością prowadziła przedsiębiorstwo energetyczne w rozumieniu art. 3. pkt 12) ustawy Prawo energetyczne, którego podstawowym zakresem dzia­łalności była dystrybucja paliw gazowych za pomocą sieci przesyłowej
w ce­lu ich dostarczania odbiorcom końcowym, czyli podmiotom nabywającym pa­li­wa gazowe na własne potrzeby.

Poza sporem było to, że działalność (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością polegała również na wykonywaniu przyłączeń odbiorców do sieci gazowej.

Nie było sporu co do tego, że (...) spółka z o­gra­ni­czoną odpowiedzialnością zakoń­czyła budowę przyłączenia do sieci gazowej nieruchomości położonej wŁ. przy ulicy (...).

Bezsporne było to, że zakończenie budowy przyłączeń nastąpiło w dniu 23 maja 2016 r.

Poza sporem było to, że (...) spółka z ograni­czo­ną odpowiedzialnością w pismach z dnia 25 maja 2016 r. zawiadomiła U. F. i B. F. (1) o zakończeniu robót związanych z wykonaniem in­we­stycji.

Nie było sporu co do tego, że (...) spółka z o­gra­niczoną odpowiedzialnością wystawiła fakturę VAT numer (...) w związku z wykonaniem przyłączeń.

Bezsporne było, że (...) spółka z ograniczoną od­powiedzialnością wezwała U. F. i B. F. (1) do zapłaty.

Fakty te przytoczone przez stronę powodową w pozwie względnie w dalszym piśmie procesowym strony powodowej nie docze­kały się z drugiej strony wyraź­nego zaprzecze­nia czy też po­twierdzenia. Skoro zatem strona prze­ciwna nie wypo­wie­działa się co do przyto­czonych okoliczności, fakty te sąd, mając na uwadze wy­niki całej rozprawy, mógł uznać za przyznane a w konse­kwen­cji za rzeczywi­ście zaistniałe.

Rekonstrukcji stanu faktycznego sąd dokonał w pozostałej części także na pod­stawie od­pisów dokumentów i wydruków zgromadzonych w toku postępo­wania dowo­dowego. Sąd nie dopatrzył się uchy­bień w ich treści oraz formie.

Odpisy dokumentów prywatnych i wydruki sąd uznał w ca­łości za auten­tyczne i wiary­godne. Żadna ze stron ich nie kwe­stionowała, tak pod względem popraw­ności formal­nej jak i material­nej. Nie u­jaw­niły się też ja­kie­kolwiek okolicz­ności podwa­żające moc dowo­dową odpisów tych do­ku­mentów, które należa­łoby brać pod uwagę z u­rzę­du. Do­mnie­mania, z któ­rych korzystają dokumenty u­rzę­dowe jak i prywatne [auten­tyczno­ś­ci i złożenia zawartego w nim oświadczenia przez o­sobę, która podpi­sała doku­ment prywatny ( vide: T. Ereciń­ski, „Kodeks postę­powania cywil­nego. Komen­tarz. Część pierwsza. Postępowa­nie rozpoznawcze. Część druga. Po­stępowa­nie za­bez­pieczające. Tom 1”, wydanie 2, Wydawnic­two Prawnicze Lexi­sNexis, War­szawa 2007 r., pod red. T. Ere­ciń­skiego, s. 576, teza 11 do art. 245, s. 590, teza 1 do art. 253)], pozostały niewzruszone. Do­ku­menty pry­wat­ne stanowiły do­wód te­go, że o­soby, które je pod­pi­sały, zło­ży­ły oświad­czenia za­warte w doku­men­tach (art. 245. k.p.c. w zw.
z art. 233. § 1. k.p.c.). Wy­druki natomiast stanowiły dowód co do istnienia zapisu kompute­ro­wego o określonej treści, która została w nich za­warta, w chwili do­konywania wydruku (art. 309. k.p.c. i art. 243 ^{( 1)}. k.p.c. w zw. z art. 233. § 1. k.p.c.) ( vide: wyrok Sądu Apelacyj­nego w Krakowie z dnia 8 lutego 2013 r., sygn. akt I ACa 1399/12, nie publ., LEX numer 1362755), przy czym wydruk informacji odpowiadającej odpisowi pełnemu z re­jestru przedsię­biorców (...) spół­ki z ograniczoną odpowiedzialnością z ra­cji szcze­gól­nej regulacji zawartej w art. 4. ust. 3. i ust. 4aa. ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1683
z późn. zm.) stanowił odpowiednik dokumentu urzę­do­wego, który został sporzą­dzo­ny zgodnie z wła­ści­wy­mi prze­pisami przez po­wo­ła­ny do tego or­gan państwo­wy i w zakre­sie jego kom­pe­tencji a zatem w świetle art. 244. § 1. k.p.c.
w zw. z art. 233. § 1. k.p.c. stanowił dowód tego, co zostało w nim urzędowo za­świadczone.

Zeznania świadka A. M. (1) stanowić mogły podstawę czynio­nych ustaleń faktycznych, jako że w zakresie okoliczności relewantnych
z punktu widzenia rozstrzygnięcia przed­miotowej sprawy co do zasady jawiły się one jako jasne i logiczne, a nadto wy­kazywały spójność z depozycjami pozwanego B. F. (1) i korespondowały z pozostałą częścią materiału do­wodowego. Wymieniony świadek dysponował pełnomocnictwem do reprezento­wania wspólników (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1) w tym do zawierania umów o przyłączenie do sieci gazowej. Co więcej świa­dek ten stał się wspólnikiem (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1) i zastąpił w tej spółce B. F. (1), co nastąpiło z końcem 2015 r. Zeznania świadka znajdowały częściowo potwierdzenie w po­zo­stałym zgromadzonym ma­teriale dowodowym sta­no­wiąc spójną całość, zatem sąd nie znalazł powodów, by kwestionować którąkolwiek ich część tym bar­dziej, że strony postępowania nie przedstawiły żadnego dowodu, który mógłby pod­dać
w wątpliwość te depozycje. Sąd nie do­patrzył się we­wnętrz­nych sprzecz­ności
w treści depozycji wskazanego świad­ka.

Sąd oparł się także na przesłuchaniu pozwanego B. F. (1), jako że w zakresie okoliczności re­lewantnych z punktu widzenia rozstrzy­gnięcia przed­miotowej sprawy co do za­sady jawiły się one jako jasne i logicz­ne, a nadto korespondowały z pozostałą częścią mate­riału dowodowe­go. Nadto zeznania słu­chanego pozwanego wraz z odpisem do­kumentu w postaci pisemnego o­świad­czenia z dnia 14 września 2015 r., wydruków z CEIDG oraz zeznaniami świadka A. M. (1) stano­wiły spójną całość, zatem sąd nie znalazł przy­czyn, by kwe­stionować którąkolwiek ich część tym bardziej, że żadna ze stron po­stępowania nie przedstawiła jakie­gokolwiek wiarygodnego dowodu, któ­ry mógł­by poddać w wątpli­wość te depo­zycje. Depozycje B. F. (1) były spój­ne wewnętrznie, logiczne, prawdopodobne w świetle wskazań doświad­cze­nia życio­wego, a także zbieżne z pozostałymi zgromadzonymi w spra­wie dowoda­mi. B. F. (1) w sposób spontaniczny i jasny od­powiadał na zadawane py­tania a bezpośredni z nim kontakt na rozprawie w czasie jego przesłuchiwania jedy­nie umocnił przekona­nie co do wiarygodności słów byłego wspólnika spół­ki cywilnej (...) spółka cywilna U. F., B. F. (1).

Sąd postanowił pominąć dowód z przesłuchania za stronę pozwaną
o­sób uprawnionych do jej reprezentowania, gdyż zgło­szone po­zo­sta­łe środki do­wodowe pozwoliły w wystarczającym stopniu wyja­śnić fakty i­stotne dla rozstrzy­gnięcia sprawy (art. 299. k.p.c. i art. 300. § 1. k.p.c. w zw. z art. 227. k.p.c.) a ponadto żadna ze stron takiego środka dowodowego nie za­oferowała. Dowód z przesłuchania stron ma charakter subsydiarny, uzupełniają­cy i winien być prze­prowadzony wówczas, gdy zgromadzony w sprawie materiał dowodowy mo­że okazać się niewystarczający dla merytorycznego rozstrzygnię­cia spra­wy, co nie miało miej­sca w rozstrzyganej sprawie. Jako że wszyst­kie okoliczności spra­wy zostały dostatecznie wyjaśnione do rozstrzygnięcia sprawy, nie by­ło pod­staw do te­go, by uzupeł­niać materiał dowodowy przeprowadzając dowód
z prze­słuchania o­sób umocowanych do reprezentowania strony powodowej, tj. wchodzących w skład zarządu strony powodowej jako osoby prawnej.

III

Sąd Rejonowy w Tarnowie zważył, co następuje:

Powództwo zostało uznane za bezzasadne w całości skoro co prawda umowy o przyłączenie do sieci gazowej z dnia 11 września 2012 r. zostały zawarte ze wspólnikami (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1) spółka cywilna w chwili, gdy wspólnikiem pozostawał pozwany B. F. (1), lecz pierwotnie ustalone terminy wykonania obu umów upłynęły w czasie, gdy B. F. (1) pozostawał jeszcze wspólnikiem (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1)spółka cywilna ale aneksy, na podstawie których doszło do przedłużenia terminów wykonania umów, zostały zawarte już po wystąpieniu B. F. (1) ze spółki cywilnej a zatem w czasie, gdy pozwany B. F. (1) nie był już wspólnikiem. Za oddaleniem powództwa przemawiało to, że obie umowy zostały wykonane przez stronę powodową już po utracie statusu wspólnika przez pozwanego B. F. (1), a dopiero po wykonaniu umów przez stronę powodową aktualizował się obowiązek zapłaty opłat za przyłączenia.

Strona powodowa (...) z ograniczoną odpowiedzialnością z sie­dzibą w T., która przejęła majątek m. in. (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wystąpiła z żą­daniem zasądze­nia od pozwanych U. F. i B. F. (1) jako wspólników spółki cywilnej kwoty 4.045,15 zł na podstawie art. 7. ust. 1. i ust. 2. ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2022 r., poz. 1385 z późn. zm.) w zw. oraz z art. 353 ^{( 1)}. k.c. i art. 860. § 1. k.c., art. 864. k.c. w zw. z art. 369. k.c. oraz art. 471. k.c., art. 476. k.c. i art. 477. § 1. k.c. wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie li­czonymi od kwoty 4.045,15 zł od dnia 25 czerwca 2016 r. do dnia zapłaty w o­par­ciu o art. 359. § 1. k.c. i art. 481. § 1. i § 2. zd. I. k.c. oraz § 2 ^{( 4)}. k.c.

W myśl art. 7. ust. 1. ustawy Prawo energetyczne w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2012 r. przedsiębiorstwo energetyczne zajmujące się prze­syłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii jest obowiązane do za­warcia umowy o przyłączenie do sieci z podmiotami ubiegającymi się o przyłączenie do sieci, na zasadzie równoprawnego traktowania, jeżeli istnieją techniczne i ekonomiczne warunki przyłączenia do sieci i dostarczania tych paliw lub energii, a żądający zawarcia umowy spełnia warunki przyłączenia do sieci
i odbioru. Jeżeli przedsiębiorstwo energetyczne odmówi zawarcia umowy
o przy­łączenie do sieci, jest obowiązane niezwłocznie pisemnie powiadomić
o od­mowie jej zawarcia Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i zainteresowany podmiot, podając przyczyny odmowy.

Umowa o przyłączenie do sieci powinna zawierać co najmniej postanowie­nia określające: termin realizacji przyłączenia, wysokość opłaty za przyłącze­nie, miejsce rozgraniczenia własności sieci przedsiębiorstwa energetycznego i instalacji podmiotu przyłączanego, zakres robót niezbędnych przy realizacji przyłączenia, wymagania dotyczące lokalizacji układu pomiarowo-rozli­cze­nio­wego i jego parametrów, warunki udostępnienia przedsiębiorstwu energetyczne­mu nieruchomości należącej do podmiotu przyłączanego w celu budowy lub rozbudowy sieci niezbędnej do realizacji przyłączenia, przewidywany termin za­warcia umowy, na podstawie której nastąpi dostarczanie paliw gazowych lub e­nergii, ilości paliw gazowych lub energii przewidzianych do odbioru, moc przyłączeniową, odpowiedzialność stron za niedotrzymanie warunków umowy, a w szcze­gólności za opóźnienie terminu realizacji prac w stosunku do ustalonego w umowie, oraz okres obowiązywania umowy i warunki jej rozwiązania (art. 7. ust. 2. ustawy Prawo energetyczne w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2012 r.).

Zgodnie z art. 7 ust. 8. ustawy Prawo energetyczne w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2012 r. za przyłączenie do sieci pobiera się opłatę ustaloną na podstawie następujących zasad:

1)  za przyłączenie do sieci przesyłowej, sieci dystrybucyjnej gazowej wysokich ciśnień oraz do sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym wyższym niż 1 kV i nie wyższym niż 110 kV, z wyłączeniem przyłączenia źródeł i sieci, opłatę ustala się na podstawie jednej czwartej rzeczywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia;

2)  za przyłączenie do sieci dystrybucyjnej gazowej innej niż wymieniona
w pkt 1, sieci elektroenergetycznej o napięciu znamionowym nie wyższym niż 1 kV oraz sieci ciepłowniczej, z wyłączeniem przyłączenia źródeł i sieci, opłatę ustala się w oparciu o stawki opłat zawarte w taryfie, kalkulowane na podstawie jednej czwartej średniorocznych nakładów inwestycyjnych na budowę odcinków sieci służących do przyłączania tych podmiotów, określonych w planie rozwoju, o którym mowa w art. 16; stawki te mogą być kalkulowane w odniesieniu do wielkości mocy przyłączeniowej, jednostki długości odcinka sieci służącego do przyłączenia lub rodzaju tego odcinka;

3)  za przyłączenie źródeł współpracujących z siecią oraz sieci przedsię­biorstw energetycznych zajmujących się przesyłaniem lub dystrybucją paliw gazowych lub energii pobiera się opłatę ustaloną na podstawie rze­czywistych nakładów poniesionych na realizację przyłączenia, z wyłącze­niem odnawialnych źródeł energii o mocy elektrycznej zainstalowanej nie wyższej niż 5 MW oraz jednostek kogeneracji o mocy elektrycznej zainsta­lowanej poniżej 1 MW, za których przyłączenie pobiera się połowę opłaty ustalonej na podstawie rzeczywistych nakładów.

Według przepisu art. 353 ¹. k.c. strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecz­nego.

Stosownie do treści art. 860. § 1. k.c. przez umowę spółki wspólnicy zo­bowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

W myśl art. 864. k.c. za zobowiązania spółki wspólnicy odpowiedzialni są solidarnie.

Zobowiązanie jest solidarne, jeżeli to wynika z ustawy lub z czynności prawnej (art. 369. k.c.).

W myśl art. 471. k.c. dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wy­ni­kłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że nie­wykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Po myśli art. 476. k.c. dłużnik dopuszcza się zwłoki, gdy nie spełnia świad­czenia w terminie, a jeżeli termin nie jest oznaczony, gdy nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. Nie dotyczy to wy­pad­ku, gdy opóźnienie w spełnieniu świadczenia jest następstwem okoliczno­ści, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Stosownie do treści art. 477. § 1. k.c. w razie zwłoki dłużnika wierzyciel mo­że żądać, niezależnie od wykonania zobowiązania, naprawienia szkody wy­nikłej ze zwłoki.

Odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czyn­ności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego wła­ści­we­go organu (art. 359. § 1. k.c.).

Po myśli art. 481. § 1. k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Jeżeli stopa odsetek za opóźnienie nie była oznaczona, należą się odset­ki ustawowe za opóźnienie w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Naro­dowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych. Jednakże gdy wierzytelność jest oprocentowana według stopy wyższej, wierzyciel może żądać od­setek za opóźnienie według tej wyższej stopy (art. 481. § 2. k.c.).

Zgodnie natomiast z art. 481. § 2 ⁴. k.c. Minister Sprawiedliwości ogłasza, w drodze obwieszczenia, w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”, wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie.

Stosownie do treści art. 4a. ustawy o terminach za­płaty w transak­cjach han­dlowych obecnie zwaną ustawą o prze­ciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych do transakcji handlowych nie stosuje się prze­pi­su art. 481 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U.
z 2020 r. poz. 1740 i 2320 oraz z 2021 r. poz. 1509 i 2549).

W myśl przepisu art. 7. ust. 1. ustawy o przeciwdziałaniu nadmiernym opóźnieniom w transakcjach handlowych – w transakcjach handlowych – z wyłączeniem transakcji, w których dłużnikiem jest podmiot publiczny – wierzycielo­wi, bez wezwania, przysługują odsetki ustawowe za opóźnienie w transakcjach handlowych, chyba że strony uzgodniły wyższe odsetki, za okres od dnia wyma­galności świadczenia pieniężnego do dnia zapłaty, jeżeli są spełnione łącznie następujące warunki:

1)  wierzyciel spełnił swoje świadczenie;

2)  wierzyciel nie otrzymał zapłaty w terminie określonym w umowie.

Na podstawie poczynionych ustaleń faktycznych należało stwierdzić, że w dniu 11 września 2012 r. poprzednik prawny strony powodowej (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (działający wówczas jako (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a następnie jako (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością) zawarł z U. F. i B. F. (1) umowę przyłączenie do sieci ga­zowej numer (...) oraz umowę o przyłączenie do sieci ga­zowej numer (...), na mocy których to umów U. F. i B. F. (1) jako wspólnicy (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1) zlecili a poprzednik prawny strony powodowej przyjął do wykonania przy­łączenia do sieci gazowej budynków przy ulicy (...) w Ł. oznaczonych numerami (...)i (...), za wynagrodzeniem w kwotach po 1.644,37 zł „netto”, tj. po 2.022,58 zł „brutto”. Zgodnie z zastrzeżeniem zawartym w ogólnych warunkach umowy o przyłączenie do sieci gazowej wypłata wynagrodzenia nastąpić powinna w ter­minie 30 dni od daty wystawienia przez przedsiębiorstwo gazownicze faktury VAT. Następnie w aneksach do obu umów z dnia 11 września 2012 r. zawartych w dniu 6 maja 2016 r. ustalo­no, że podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci zamontuje szafkę gazową w terminie 44 miesięcy liczonym od daty zawarcia umowy, tj. do dnia 11 maja 2016 r. oraz że podmiot ubiegający się o przyłączenie do sieci wybuduje instalację gazową w terminie 43 miesięcy liczonym od daty zawarcia umowy, tj. od dnia 11 maja 2016 r., przy czym nie doszło do zmiany umów w zakresie, w jakim uzgodniony został termin wykonania przez przedsiębiorstwo gazownicze sieci ga­zowej, która miała powstać w terminie 36 miesięcy. Zgodnie zatem z pierwot­nym brzmieniem obu umów sieć gazowa miała powstać do dnia 11 września 2015 r. Obie umowy o przyłączenie do sieci gazowej z dnia 11 września 2012 r. jak i pi­semne aneksy do umów sporządzone w dniach 6 maja 2016 r. podpisane zostały przez A. M. (1) określonego zarówno w umowach jak i w aneksach jako pełnomocnik wspólników (...) spółka cywilna U. F., B. F. (1). Co więcej w dacie popisania każdego z aneksów spółka cywilna, której wspólnikami pozostawali niegdyś U. F. i B. F. (1), miała już inny skład. W miejsce B. F. (1) wszedł bowiem jako drugi ze wspólników obok U. F. A. M. (1).

Powództwo wytoczone przeciwko B. F. (1) należało uznać za bezzasadne. Z ustalonego stanu faktycznego jasno wynikało, że B. F. (1) w dniu 14 września 2015 r. złożył pisemne oświadczenie, w którym wypowiedział swój udział w (...) spółce cywilnej U. F., B. F. (1) ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2015 r. Od tej chwili określonej w pisemnym oświadczeniu o wypowiedzeniu udziału w spółce cywilnej, tj. z upływem dnia 31 grudnia 2015 r. (art. 869. § 1. k.c.) przestał on zatem być odpowiedzialny za zobowiązania wspólników spółki cywilnej powstałe po jego wystą­pieniu ze spółki. Wniesienie powództwa przeciwko B. F. (1) o zasądzenie świadczeń z tytułu wierzytelności powstałych począwszy od stycznia 2016 r. w stosunku do wspólników spółki cywilnej, która z racji zmiany składu o­sobowego działała już pod firmą (...) spółka cywilna U. F., A. M. (1), było w związku z tym całkowicie bezzasadne. Co prawda
w chwili zawarcia obu umów o przyłączenie do sieci gazowej z dnia 11 września 2012 r. wspólnikami (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1) spółki cywilnej pozostawali U. F. i B. F. (1) ale pierwotnie ustalone terminy wykonania obu umów upłynęły w czasie, gdy B. F. (1) był jeszcze wspólnikiem (...) spółki cywilnej U. F., B. F. (1) spółka cywilna. Z kolei aneksy, na podstawie których doszło do przedłużenia terminów wykonania umów, zostały zawarte już po wystąpieniu B. F. (1) ze spółki cywilnej a zatem w czasie, gdy pozwany B. F. (1) nie był już wspólnikiem. Za oddaleniem powództwa przemawiało zatem to, że obie umowy zostały wykonane przez stronę powodową już po utracie statusu wspólnika przez pozwanego B. F. (1), a dopiero po wykonaniu umów przez stronę powodowa zaktualizował się obowiązek zapłaty opłat za przyłączenia, co wynikało z brzmienia § 3. ust. 1. umowy o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) oraz z brzmienia § 3. ust. 1. umowy
o przyłączenie do sieci ga­zowej numer (...). Obowiązek uisz­czenia opłat powstał dopiero po wykonaniu obu umów przez stronę powodową ja­ko następcę prawnego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością a to nastąpiło w przypadku obu umów dopiero w dniu 23 maja 2016 r., co wynikało z protokołów odbiorów technicznych przyłączy. Gdyby przy tym do wykonania umów nie doszło ze strony powodowej spółki jako przedsiębiorstwa gazowniczego, to nie doszłoby do powstania obowiązku uisz­czenia opłat za przyłączenia gazowe. Stanowisko to znajdowało w pełni poparcie w poglądzie Sądu Najwyższego, zgodnie z których „wspólnicy nie odpowiadają majątkiem osobistym za zobowiązania spółki cywilnej, jeżeli ich źródłem są zdarzenia z okresu, w którym nie byli wspólnikami” (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 24 sierpnia 1967 r., II CR 187/67, publ. OSNCP 1968 r., nr 5, poz. 89; vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt II CNP 49/08, nie publ., Legalis numer 170349). W szczególności w drugim z powołanych orzeczeń Sąd Najwyższy stwierdził, że „przepis art. 864 KC traktuje o odpowiedzialności wspólników za zobowiązania spółki cywilnej, tj. zobowiązania wspólników, które nie są ich zobowiązaniami osobistymi, natomiast wynikają
z działalności spółki cywilnej. Odpowiedzialność na jego podsta­wie ponoszą za­równo aktualni, jak również byli wspólnicy spółki cywilnej, przy czym w stosunku do tych ostatnich istotne jest ustalenie, że w okresie powstania zobowiązania by­li oni wspólnikami spółki cywilnej (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 sierp­nia 2005 r., II CK 768/04; wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 listopada 1994 r., I ACr 502/94, OSA 1995, nr 5, poz. 25) (…). Dla ustalenia kręgu podmiotów odpowiedzialnych z tytułu zobowiązań spół­k­i w sytuacji, gdy źródłem zobowiązania jest umowa, nie ma znaczenia skład osobowy spółki
z da­ty zawarcia tej umowy. Istotne jest natomiast to, czy dany podmiot był wspólnikiem spółki w okresie powstania zobowiązania, ewentualnie, czy przystą­pił do spółki już po powstaniu tego zobowiązania (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 2002 r., III CKN 1063/00, nie publ; wyrok Sądu Najwyższego
z dnia 28 października 2003 r., I CK 201/02, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 sierpnia 1967 r., II CR 187/67, OSNC 1968, nr 5, poz. 89)” (tak Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 24 września 2008 r., sygn. akt II CNP 49/08). Dla ustalenia kręgu podmiotów odpowiedzialnych z tytułu zobowiązań wspólników spółki cywilnej w sytuacji, gdy źródłem zobowiązania była umowa, nie miał zatem znaczenia skład osobowy spół­ki z daty zawarcia tej umowy. Istotne było natomiast to, czy dany podmiot był wspólnikiem spółki w okresie powstania zobowiązania ewentualnie czy wystąpił lub przystąpił do spółki już po powstaniu tego zobowiązania. W tym przypadku obowiązek spełnienia świadczenia pieniężnego w po­staci opłat za przyłączenie powstał już po upływie terminu wypowiedzenia swojego udziału w spółce cywilnej przez pozwanego B. F. (1). Termin wypowiedzenia udziału upływał bowiem w dniu 31 grudnia 2015 r. zaś obowiązek spełnienia świadczenia w postaci opłat za przyłączenie do sie­ci gazowej powstał po wykonaniu przyłączy gazowych, przy czym protokoły
z od­bioru przyłączy zostały sporządzone w dniu 23 maja 2016 r. zaś faktura VAT obejmująca opłaty z tytułu wykonanych przyłączy została sporządzona w dniu 25 maja 2016 r. Z kolei termin zapłaty opłat za przyłączenia przypadał na 30 dni od dnia wystawienia faktury VAT, tj. na dzień 24 czerwca 2016 r.

Zasadny pozostawał także zarzut B. F. (1), iż aneksy zostały zawarte w momencie, kiedy nie był on już wspólnikiem spółki cywilnej, w związku z czym nie mógł być stroną ta­kiego aneksu a A. M. (1) nie mógł być jego pełnomocnikiem. W dacie 6 maja 2016 r. B. F. (1) nie był wspólnikiem spółki cywilnej a A. M. (1) nie mógł już reprezentować B. F. (1) jako wspólnika współki cywilnej, skoro pozwany począwszy od dnia 1 stycznia 2016 r. statusu wspólnika (...) spółka cywilna U. F., B. F. (1) już nie miał, zaś wspólnikami spółki cywilnej pozostawali wówczas U. F. i A. M. (1). Spółka cywilna miała zatem już wówczas firmę (...) spółka cywilna U. F., A. M. (1).

Nawet gdyby przyjąć pomimo powyżej zaprezentowanych rozważań, że pozwany B. F. (1) odpowiadać miał odpowiadać za zobowiązania wynika­jące z umów o przyłączenie do sieci gazowych, to na przeszkodzie jego odpowiedzialności za zobowiązania z obu umów stał przepis art. 371. k.c. w kontekście zawarcia w dniu 6 maja 2016 r. aneksów do umów z dnia 11 września 2012 r.

Zgodnie z art. 371. k.c. działania i zaniechania jednego z dłużników solidarnych nie mogą szkodzić współdłużnikom.

Zawarcie w dniu 6 maja 2016 r. aneksów do umów o przyłączenie do sieci gazowej doprowadziło w istocie do pogorszenia sytuacji wspólników spółki cywilnej działającej już wówczas pod firmą (...) spółka cywilna U. F., A. M. (1), gdyż doprowadziło do tego, że umowy zostały wykonane przez stronę powodową po terminach określonych w § 5. pkt 3) każdej z umów. Choć te postanowienia, w których strony określiły termin wykonania sieci gazowej przez stronę powodową nie zostały zmodyfikowane, to jednak w następstwie zmian umów doszło do wykonania umów w zakresie przyłączy gazowych dopiero w maju 2016 r. Taka zaś sytuacja powinna była zostać oceniona w świetle brzmienia przywołanego wyżej in extenso art. 371. k.c. i zostać uznana za niekorzystną dla B. F. (1), o ile uznać, że odpowiadał on dług powstały w związku z wybudowaniem przyłączeń gazowych, co nastąpiło dopiero w maju 2016 r. nie zaś we wrześniu 2015 r.

Stanowisko to znajdowało przy tym potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, który stwierdził, że „przewidziana w art. 371 KC zasada nieszkodzenia współdłużnikom przez dłużnika solidarnego dotyczy zarówno stosunków między wierzycielem a dłużnikami, jak i stosunków wewnętrznych między samy­mi dłużnikami. Zakres jej zastosowania obejmuje wszystkie zdarzenia prawne, w tym czynności prawne dłużnika solidarnego, złożone przez niego oświadczenia wiedzy i czynności faktyczne. Przepis znajduje zastosowanie do tych zacho­wań, które pociągają za sobą ujemne skutki dla zobowiązanego, jak wyrażenie zgody na gorsze warunki umowy, zrzeczenie się przedawnienia, zapisu na sąd polubowny, niepodniesienie zarzutu, opóźnienie, zwłoka” (tak Sąd Najwyższy
w uzasadnieniu wyroku z dnia 23 października 2015 r., sygn. akt V CSK 83/15, nie publ., Legalis numer 1361500; vide: postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 19 kwietnia 2019 r., sygn. akt II CSK 522/18, nie publ., Legalis numer 1936124).

Za bezzasadny natomiast uznać należało zarzut przedawnienia roszczenia podniesiony przez pozwanego w sprzeciwie od nakazu zapłaty.

W myśl art. 117. § 1. k.c. z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewi­dzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu.

Zgodnie z treścią art. 117. § 2. k.c. po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia.

Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata [art. 118. k.c. w brzmieniu obowiązującym po myśli art. 5. ust. 1. ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104) od dnia 9 lipca 2018 r.].

Każda z umów o przyłączenie do sieci gazowej numer (...) oraz numer (...) zawartych w dniu 11 września 2012 r. to niewątpliwe pozakodeksowa umowa cywilnoprawna uregulowana i nazwana przez przepisy prawa. Ponieważ ustawa Prawo energe­tyczne nie reguluje odręb­nie kwestii przedawnienia, stosuje się przepisy ogólne o przedawnieniu zawarte w kodeksie cywilnym, tj. art. 118. k.c., który dla rosz­czeń z związanych
z prowadzeniem działalności gospodarczej wskazuje na trzyletni termin przedawnienia.

Początek biegu przedawnienia podlega regułom ogólnym, przewidzia­nym w art. 120. k.c., zgodnie z którym bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.

W niniejszej sprawie, strony umów z dnia 11 września 2012 r. z jej później­szymi aneksami zgodnie z postanowieniami § 3. pkt 1) ogólnych warunków umowy o przyłączenie do sieci gazowej ustaliły, że zapłata należności z tytułu wyna­grodzenia nastąpi w ter­minie 30 dni od daty wystawienia faktury VAT.
Z przedłożonej do akt sprawy faktury VAT wynikało, że została wysta­wiona
w dniu 25 maja 2016 r, tj. 2 dni po sporządzeniu protokołów odbiorów technicznych przyłączy a termin płatności został w treści faktury VAT określony na dzień 24 czerwca 2016 r.

W tym stanie rzeczy należało przyjąć, iż roszczenia z umów o przyłącze­nie do sieci gazowej stało się wymagalne w dniu 25 czerwca 2016 r., a co za tym idzie trzyletni termin przedaw­nienia upływał w przy­padku spełnienia świadczeń polegających na zapłacie opłat w związku z wykona­niem przyłączeń stwier­dzonych fakturą VAT numer (...) z końcem dnia 31 grudnia 2016 r. W związku z tym w dacie wniesienia pozwu przeciwko pozwanym w tym B. F. (1) o zapłatę kwoty 4.045,15 zł w dniu 13 czerwca 2016 r. czyli w dacie wniesienia pozwu nie było jeszcze przedawnione.

Trzeba kategorycznie zatem podkreślić, iż wbrew twierdzeniom pozwanego nie doszło do przedawnienia roszczenia strony powodowej z tytułu zapłaty opłat za przyłączenia, skoro termin przedawnienia mógł rozpocząć bieg od dnia 25 czerwca 2016 r. Zgodnie z treścią art. 123. § 1. pkt 1) i pkt 2) k.c. bieg prze­daw­nienia przerywa się:

1)przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do roz­poznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia;

2)przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysłu­guje.

Wnioskując z treści wydruku faktury VAT numer (...) datowanej na dzień 25 maja 2016 r. trzyletni termin przedawnienia mógł upłynąć najwcześniej wobec strony powodowej z końcem dnia 25 czerwca 2019 r.
a właściwie z końcem dnia 31 grudnia 2019 r. zważywszy na treść art. 118. zd. II. k.c. w wersji obowiązującej stosownie do brzmienia art. 5. ust. 1. ustawy
z dnia 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104) od dnia 9 lipca 2018 r., zgodnie
z którym koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Strona powodowa tymczasem w dniu 13 czerwca 2019 r. wniosła pozew do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej we Wrocławiu o zapłatę kwoty 4.045,15 zł jako równowartości sumy opłat za przyłączenia wykonanych na podstawie umów z dnia 11 września 2012 r. zmienionych aneksami z dnia 6 maja 2016 r. Trzyletni termin przedawnie­nia liczony od dnia 25 czerwca 2016 r. nie zakończył się zatem przed dniem wnie­sienia pozwu, tj. przed 13 czerwca 2019 r. (k. 4).

Mając na uwadze powyższe rozważania powództwo w stosunku do B. F. (1) należało oddalić.

Jeśli materiał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do do­konania odpowiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, sąd musi wyciągnąć ujemne konsekwencje w rezultacie braku udowodnienia faktów przy­toczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Zatem skoro stro­na, na której spoczywał ciężar udowodnienia okoliczności, nie przytoczyła wy­starczających dowodów na poparcie swych twierdzeń, to ponosi ryzyko nieko­rzystnego dla siebie rozstrzygnięcia.

Fundamentalną zasadą w postępowaniu cywilnym jest to, że ciężar udo­wodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6. k.c.). Regułę tę potwierdzała regulacja zawarta w przepisie art. 232. k.p.c. Przepis ten stanowił, że strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. W efekcie, jeżeli mate­riał dowodowy zgromadzony w sprawie nie daje podstawy do dokonania odpo­wiednich ustaleń faktycznych w myśl twierdzeń jednej ze stron, sąd musi wy­ciągnąć ujemne konsekwencje z braku udowodnienia faktów przytoczonych na uzasadnienie żądań lub zarzutów. Należało to rozumieć w ten sposób, że strona, która nie przytoczyła wystarczających dowodów na poparcie swych twierdzeń, ponosi ryzyko niekorzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, o ile ciężar dowodu, co do tych okoliczności na niej spoczywał ( vide: wyrok Sądu Apelacyj­ne­go we Wrocławiu z dnia 18 stycznia 2012r. sygn. akt I ACa 1320/11, nie publ. LEX nr 1108777). Nie budziło wątpliwości, że w okolicznościach rozpoznawanej sprawy, to stronę powodową obciążał obowiązek wykazania istnienia rosz­cze­nia stano­wiące­go podstawę dochodzonego w tej sprawie żądania zapłaty, jed­nak strona powodowa temu obo­wiązkowi nie podołała. Zawnioskowane przez nią środki dowodowe i przepro­wadzone w oparciu o nie postępowanie dowo­do­we zmierzające do wy­kazania roszczenia okazały się niewystarczające. Środki do­wodowe powoła­ne przez stronę powodową w ogóle nie potwierdzały, aby pozwany B. F. (1) miał obowiązek spełnienia świadczenia z tytułu dwóch umów o przyłączenie do sieci gazowych, skoro obowiązek zapłaty opłat z tego tytułu powstał już po utracie przez pozwanego statusu wspólnika (...) spółka cywilna U. F., B. F. (1) a powstał w momencie, gdy wspólnikiem tej spółki cywilnej w miejsce B. F. (1) został A. M. (1)

W niniejszej sprawie zasadność dochodzonego roszczenia nie została za­tem udokumentowana przez stronę powodową. Nie wykazała ona w spo­sób należyty swo­jego roszczenia. Zgodnie zaś z treścią art. 6. k.c. to na stronie powodowej ja­ko dys­ponencie ni­niej­szego postępowania spoczywał ciężar wyka­zania fak­tów, z któ­rych wywo­dził ona skutki prawne. Przepis ten formułuje podstawową regułę roz­kładu cię­żaru dowodu w sporze cywilnoprawnym wska­zując przede wszyst­kim, kogo ob­cią­żają skutki niepowodzenia procesu dowo­dzenia (tak zwany ciężar do­wodu w znaczeniu materialnoprawnym). W świetle wynikającej z tego przepisu reguły za prawdziwe mogą być w procesie cywil­nym przyjęte jedynie te fakty, które zostały udowodnione przez stronę obcią­żoną ciężarem ich dowo­dzenia, zaś pominięte powinny zostać te fakty, które przez stronę ob­ciążoną obowiązkiem dowodzenia nie zostały w sposób należy­ty wykazane.

W związku z powyższym twierdzenia strony powodowej – wobec braku do­wodów na okoliczność ustalenia tego, że pozwany był zobligowany do spełnienia świadczenia w postaci opłat z tytułu wykonania przyłączeń gazowych –
w świetle art. 6. k.c. i art. 232. k.p.c. musiały zo­stać oce­nione nega­tyw­nie przez sąd i po­cią­gnąć za sobą skutek w postaci odda­lenia żą­dania po­zwu. Przedstawione przez stronę powodową środki dowo­dowe nie mo­gły w ża­den sposób do­prowa­dzić do pozytywnego zweryfiko­wania żąda­nia pozwu (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Środki dowo­dowe przedsta­wione przez stronę powodową nie po­zwo­liły na ustalenie, że pozwany obowiązany był obok U. F., wobec której doszło do uprawomocnienia nakazu zapłaty z dnia 18 września 2019 r., do spełnienia świadczenia w postaci opłat, w związku z których obowiązkiem spełnienia wystawiła strona powodo­wa fakturę VAT numer (...). Skoro zatem te­go rodzaju okoliczno­ści nie ustalono, to powództwo musia­ło zostać oddalone.

Z uwagi na to, że sąd oddalił powództwo w całości, zde­cydował – postę­pu­jąc w myśl dyrektywy odpowiedzialności za wynik postępo­wania – ob­ciążyć (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością kosztami procesu w całości, wkła­dając na nią obowiązek poniesienia przez nią kosztów postępowania jak i o­bo­wiązek zwrotu na rzecz pozwanego kosztów postępowa­nia przez niego po­niesio­nych.

Na koszty procesu, które w sumie wyniosły 2.182,00 zł składały się opłata od pozwu w postępowa­niu upominawczym i zarazem w postępowaniu uprosz­czonym w kwocie 100,00 zł (pokwitowanie wpłaty na okładce tomu I akt, k. 6), opłata od zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Fabrycznej z dnia 22 czerwca 2020 r. w kwocie 40,00 zł (pokwitowanie wpłaty na okładce tomu I akt) wynagrodzenia zawodo­wych pełnomoc­ników stron obli­czone według stawki mi­ni­malnej od wartości przedmiotu sprawy, tj. w kwo­tach po 900,00 zł, wynagrodzenie zawodowego pełnomocnika pozwanego obliczone według stawki minimalnej z tytułu reprezentowania pozwanego przez zawodowego pełnomocnika w postępowaniu zażaleniowym przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu w kwocie 225,00 zł oraz kwota 17,00 zł poniesione tytu­łem opłaty skar­bowej uisz­czonej od odpisu dokumentu stwierdzającego ustanowienie zawodowego pełnomoc­ni­ka proce­so­wego strony powodowej (k. 7 – 7 verte, k. 8).

Zwrotu innych kosztów postępowania żadna ze stron nie żądała względnie nie wykazała ich poniesienia.

Kosztami poniesionymi przez stronę powodową w związku z postępowaniem zainicjowanym zażaleniem na postanowienie z dnia 22 czerwca 2020 r. obciążona została strona powodowa, gdyż będąc reprezentowana przez profesjonalistę nie zażądała w ogóle zasadzenia kosztów postępowania zażaleniowe­go. W efek­cie roszczenie (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o zwrot kosztów postępowania zażaleniowego a zatem wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika strony powodowej wygasło z chwilą wy­dania postanowienia z dnia 3 listopada 2020 r. przez sąd II instancji ( vide: art. 109. zd. I. k.p.c.) ( vide: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1973 r., sygn. akt II CR 159/73).

Nie zaliczył sąd do kosztów procesu kwoty 17,00 zł tytułem opłaty skar­bo­wej od dokumentu peł­nomocnictwa przedłożonego przez pełnomoc­ni­ka pozwanego, gdyż do akt postępowania nie został złożony dowód za­pła­ty na­leżnej o­płaty skarbowej w tym również wydruk potwierdzający do­konanie o­pe­ra­cji ban­ko­wej w postaci przelewu kwoty odpowiadającej należnej o­pła­cie skar­bo­wej
z ty­tułu przedłożenia odpisu dokumentu pełnomocnictwa wykazu­jące­go u­mo­co­wa­nie o­soby występującej jako pełnomocnik pozwanego [ vide: § 3. ust. 1. i ust. 2. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 wrze­śnia 2007 r. w sprawie zapłaty opłaty skarbowej (Dz. U. nr 187, poz. 1330)].

Sąd postanowił obciążyć stronę powodową całością kosztów procesu
w łącznej kwocie 2.182,00 zł związanych z wnie­sieniem pozwu w po­stępowaniu u­po­mi­naw­czym jak i w postępowaniu uproszczo­nym oraz w związku z wniesieniem sprzeci­wu od na­kazu zapłaty przez profesjonalnego pełnomocnika pozwa­ne­go a także zasądzić od (...) spółki z ograniczoną od­powiedzialnością na rzecz B. F. (1) kwotę 1.165,00 zł odpowiadającą kosztom poniesionym przez pozwanego. Koszty postępo­wania zasądzo­ne na rzecz pozwanego obejmowały zatem koszty związa­ne za­stęp­stwem procesowym przez zawodowego peł­nomoc­nika, tj. koszty wynagro­dze­nia (900,00 zł) oraz koszty powstałe w następstwie za­stęp­stwa procesowego przez zawodowe­go pełnomocnika przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu (225,00 zł).

Jednocze­śnie kwota 2.182,00 zł wskazana wyżej odpowia­dała całości kosz­tów postępowania na zasadzie unifikacji i kon­centracji roz­strzygnię­cia
o kosz­tach po­stę­powa­nia. Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania powin­no bo­wiem zna­leźć wyraz w o­rze­czeniu kończącym postę­powanie i dotyczyć co do zasady wszyst­kich kosz­tów powstałych w związku z prowadzonym postępo­wa­niem cy­wilnym. Wynikało to wprost z zasady unifikacji i zasady koncentracji kosztów postępo­wania wyra­żonej w art. 108. § 1. k.p.c.

Wyżej wskazane względy zdecydowały o tym, że orzeczono jak w punkcie I. sen­tencji uznając powództwo w opar­ciu o art. 7. ust. 1. i ust. 2. oraz ust. 8. ustawy Prawo energetyczne w zw. z art. 353 ^{( 1)}. k.c. i art. 866. k.c. jak i art. 864. k.c. w zw. z art. 369. k.c. oraz art. 471. k.c., art. 476. k.c. i art. 477. § 1. k.c. i w zw. z art. 6. k.c. i art. 232. k.p.c. a także na podstawie pozostałych po­wołanych w uzasadnieniu przepisów w całości za bezzasadne w stosunku do B. F. (1).

O kosztach postępowania orzeczono w punkcie II. wyroku po myśli art. 98. § 1. i § 3. k.p.c. w zw. z art. 99. k.p.c. a także art. 108. § 1. k.p.c. oraz art. 109. § 1. k.p.c. jak i art. 18. ust. 1. i art. 13. ust. 1. w zw. z art. 28. pkt 2) ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosz­tach sądowych w sprawach cywil­nych (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1125) w brzmieniu obowiązującym po myśli art. 15. pkt 1) ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilne­go oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1469 z późn. zm.) przed dniem 21 sierpnia 2019 r. oraz w oparciu o § 2. pkt 3) w zw. z § 3. ust. 2. i § 10. ust. 1. pkt 1) rozporządze­nia Ministra Sprawie­dliwości z dnia 22 października 2015 r. w spra­wie opłat za czynności radców praw­nych (tekst jedn.: Dz. U.
z 2018 r., poz. 265 z późn. zm.) a także art. 1. ust. 1. pkt 2) u­stawy z dnia 16 li­sto­pada 2006 r. o opła­cie skarbowej (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r., poz. 2142
z późn. zm.).

SSR Michał Bień

Tarnów, dnia 16 stycznia 2023 r.