Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 1 lutego 2023 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2023 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa Banku (...) S. A. z siedzibą w W.

przeciwko W. W., I. W.

o zapłatę

1.  zasądza solidarnie od pozwanych W. W. i I. W. na rzecz powoda Banku (...) S. A. z siedzibą w W. kwotę 43.528,90 zł (słownie: czterdzieści trzy tysiące złotych pięćset dwadzieścia osiem złotych dziewięćdziesiąt groszy) z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 19 października 2022 roku do dnia zapłaty,

2.  zasądza od pozwanych W. W. i I. W. na rzecz powoda Banku (...) S. A. z siedzibą w W. kwotę 2.177,00 zł (dwa sto siedemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia uprawomocnienia się do dnia zapłaty.

Sygn. akt I C 527/22

UZASADNIENIE

Powód – Bank (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko I. W. i W. W. o zapłatę solidarnie kwoty 43.528,90 złotych wraz z odsetkami umownymi według zmiennej stopy procentowej ustalonej dla zadłużenia przeterminowanego w wysokości dwukrotności sumy stopy referencyjnej NBP oraz 5,5 punktów procentowych od dnia 19 października 2022 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od pozwanych solidarnie na rzecz powoda kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że powód zawarł z pozwanymi umowę pożyczki w dniu 20 grudnia 2016 roku. Zgodnie z treścią umowy powód udzielił pozwanym pożyczki w wysokości 200.000,00 złotych, którą oni zobowiązali się spłacić zgodnie z umową. Pozwani rozpoczęli obsługę pożyczki zgodnie z zawartymi warunkami spłaty, a następnie zaprzestali spłaty wymagalnych płatności. W związku z wystąpieniem zadłużenia przeterminowanego i brakiem spłaty zadłużenia przez pozwanych, powód w dniu 29 kwietnia 2020 roku wezwał pozwanych do spłaty zadłużenia pod rygorem wypowiedzenia umowy, informując jednocześnie o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzacji zobowiązania. Wobec braku uregulowania płatności oraz kontaktu z Bankiem, powód w dniu 1 czerwca 2020 roku wysłał do pozwanych oświadczenie o wypowiedzeniu umowy z zachowaniem okresu wypowiedzenia 30 dni. W dniu 8 lipca 2020 roku zobowiązanie stało się wymagalne w całości. W związku z brakiem spłaty zadłużenia przeterminowanego powód w dniu 9 sierpnia 2021 roku wezwał pozwanych do dobrowolnego spełnienia świadczenia lub ustalenia ugodowych warunków spłaty. Wezwanie to pozostało bez wykonania.

Powód zaznaczył, że zgodnie z księgami banku powodowi przysługuje wymagalne roszczenie w łącznej kwocie 43.528,90 złotych, na które składa się kapitał w kwocie 32.552,77 złotych oraz odsetki w kwocie 10.976,13 złotych. Powód podkreślił, że podejmował próby polubownego rozwiązania sporu, jednakże bezskutecznie.

W odpowiedzi na pozew pozwani wnieśli o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanych kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwani nie kwestionowali okoliczności, że zawarli z powodem umowę pożyczki. Wskazali jednak, że informowali stronę powodową o przejściowych problemach finansowych i strony wypracowały porozumienie w kwestii odroczenia płatności dochodzonej pozwem kwoty. Mimo zatem poczynionych uzgodnień i odroczenia terminu płatności dochodzonej pozwem kwoty, powód skierował sprawę do sądu. Zatem wierzytelność nie jest wymagalna i jako taka nie może być zasądzona.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 grudnia 2016 roku pozwani – W. W. i I. W. zawarli z powodem umowę pożyczki expressowej nr (...), na podstawie której bank udzielił pożyczkobiorcom pożyczki w kwocie 200.000,00 złotych od dnia 20 grudnia 2016 roku do dnia 31 grudnia 2020 roku.

Wypłata pożyczki nastąpiła po zawarciu umowy i ustanowieniu wszelkich prawnych zabezpieczeń spłaty pożyczki określonych w umowie, jednak nie później niż w terminie 30 dni od dnia zawarcia umowy przez przelew na rachunek wskazany w umowie kwoty 71.885,93 złotych oraz na skutek złożenia dyspozycji dokonania przez powoda przelewu spłaty kredytu na rachunek wskazany w umowie kwoty 127.114,07 złotych.

Pożyczka w wysokości 71.885,93 złotych była przeznaczona na sfinansowanie celu konsumpcyjnego, zaś kwota 127.114,07 złotych na spłatę kredytu.

W umowie ustalono wysokość prowizji w wysokości 1.000,00 złotych.

Całkowity koszt pożyczki w dniu zawarcia umowy wynosił 31.320,12 złotych i obejmował odsetki w wysokości 30.320,12 złotych oraz prowizja w wysokości 1.000,00 złotych.

Na pisemny wniosek pożyczkobiorcy złożony co najmniej 14 dni przed terminem płatności raty, przy braku zagrożenia dla terminowej spłaty pożyczki, bank mógł wyrazić zgodę na prolongatę umowy przez zawieszenie terminu płatności raty/rat kapitałowych i wydłużeniu okresu na jaki została udzielona pożyczka lub wydłużeniu okresu na jaki została udzielona pożyczka. Niezależnie jednak od formy prolongaty odsetki były płatne miesięcznie.

Udzielenie przez bank prolongaty wymagało zawarcia aneksu do umowy oraz uiszczenia prowizji w wysokości określonej w taryfie.

dowód: umowa pożyczki z dnia 20 grudnia 2016 roku k. 14 – 19.

Z uwagi na brak spłaty zobowiązania i utrzymujące się zadłużenie przeterminowane w wysokości 9.725,98 złotych powód wezwał pozwanych do uregulowania należności, w terminie 14 dni roboczych od utrzymania wezwania. Jednocześnie bank poinformował pozwanych, że dalszy brak spłaty wymagalnego zadłużenia systematycznie powiększy jego wysokość o naliczane odsetki od zadłużenia przeterminowanego za każdy kolejny dzień zwłoki w spłacie.

Powód poinformował również pozwanych o możliwości złożenia wniosku o restrukturyzację zadłużenia w trybie art. 75c ust. 2 ustawy Prawo bankowe.

dowód z innych wniosków dowodowych: wezwania z dnia 29 kwietnia 2020 roku k. 9 – 10.

Pozwani nie uregulowali zadłużenia i w związku z tym powód, zgodnie z postanowieniami umowy pożyczki wypowiedział umowę. Jednocześnie powód poinformował pozwanych, że z dniem upływu okresu wypowiedzenia umowa zostanie rozwiązana i powstanie obowiązek dokonania natychmiastowej spłaty całości zadłużenia wobec banku.

Powód w wypowiedzeniu wskazał, że na dzień sporządzenia wypowiedzenia umowy wysokość zadłużenia wynosi kwotę 19.448,00 złotych, w tym kapitał w wysokości 18.147,57 złotych i odsetki w wysokości 1.300,57 złotych.

dowód z innych wniosków dowodowych: wypowiedzenie umowy z dnia 1 czerwca 2020 roku k. 8 – 11.

Powód, po wypowiedzeniu umowy, ponownie wezwał pozwanych do uregulowania wymagalnego zadłużenia, które na dzień sporządzenia wezwania przedsądowego, wynosiło kwotę 36.486,48 złotych, obejmującą kapitał w wysokości 32.552,77 złotych i odsetki w wysokości 3.933,71 złotych.

Jednocześnie powód poinformował pozwanych, że jest gotowy podjąć mediację i rozważyć możliwość restrukturyzacji zadłużenia.

dowód z innych wniosków dowodowych: ostateczne wezwanie przedsądowe z dnia 5 sierpnia 2021 roku k. 12 – 13.

W dniu 19 października 2022 roku powód wystawił wyciąg z ksiąg banku, w którym wskazał, że na zobowiązanie dłużnika składa się należność główna – kapitał w wysokości 32.552,77 złotych oraz odsetki w wysokości 10.976,13 złotych.

dowód: wyciąg z ksiąg banku z dnia 19 października 2022 roku k. 7.

Sąd zważył co następuje:

Roszczenie strony powodowej zasługuje na uwzględnienie w całości.

W niniejszej sprawie stan faktyczny był bezsporny.

Pozwani nie kwestionowali faktu zawarcia umowy i wysokości zobowiązania.

Wskazali jedynie, że roszczenie jest niewymagalne albowiem informowali powoda o przejściowych problemach finansowych, albowiem zostało między stronami wypracowane porozumienie w kwestii odroczenia płatności dochodzonej pozwem kwoty.

Zgodnie z treścią art. 229 k.p.c. nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Za „fakty przyznane" rozumie się w nauce i praktyce fakty twierdzone przez jedną stronę i potwierdzone, jako zgodne z prawdą, przez stronę przeciwną w drodze wyraźnego oświadczenia wiedzy (przyznania) złożonego w toku (w każdym stadium) postępowania. Ponadto w myśl art. 230 kpc gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane.

W przedmiotowej sprawie pozwani nie zajęli stanowiska w zakresie wysokości dochodzonego roszczenia. Zatem, Sąd mając na uwadze wyniki całej rozprawy, w szczególności fakt, że strona powodowa przedłożyła materiał dowodowy, z którego w sposób nie budzący wątpliwości wynika wysokość roszczenia, to Sąd uznał te okoliczności za przyznane.

W toku postępowania pozwani kwestionowali wymagalność dochodzonego roszczenia wskazując, że między stronami wypracowane zostało porozumienie w kwestii odroczenia płatności dochodzonej pozwem kwoty.

Jednakże pozwani nie wykazali tej okoliczności. Niewątpliwym natomiast jest, że zgodnie z treścią art. 6 kc, to na nich spoczywał ciężar wykazania faktów, z których wywodzili oni dla siebie skutki prawne. Dlatego też winni oni przedłożyć jakikolwiek materiał dowodowy, z którego w sposób nie budzący wątpliwości wynikałoby, że faktycznie takie porozumienie zostało miedzy stronami zawarte. Tym bardziej, że z treści umowy jednoznacznie wynika, że na pisemny wniosek pożyczkobiorcy złożony co najmniej 14 dni przed terminem płatności raty, przy braku zagrożenia dla terminowej spłaty pożyczki, bank mógł wyrazić zgodę na prolongatę umowy przez zawieszenie terminu płatności raty/rat kapitałowych i wydłużeniu okresu na jaki została udzielona pożyczka lub wydłużeniu okresu na jaki została udzielona pożyczka. Przy czym udzielenie przez bank prolongaty wymagało zawarcia aneksu do umowy oraz uiszczenia prowizji w wysokości określonej w taryfie.

Natomiast pozwani nie wykazali aby faktycznie składali taki pisemny wniosek, jak również aby został zawarty w tym zakresie aneks do umowy.

Wobec powyższego, mając na uwadze zaoferowany w sprawie przez powoda materiał dowodowy, jak również brak kwestionowania przez pozwanych wysokości dochodzonego roszczenia, Sąd orzekł jak w punkcie 1 sentencji.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 i 1 ¹ kpc, który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Od kwoty zasądzonej tytułem zwrotu kosztów procesu należą się odsetki, w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty. Jeżeli orzeczenie to jest prawomocne z chwilą wydania, odsetki należą się za czas po upływie tygodnia od dnia jego ogłoszenia do dnia zapłaty, a jeżeli orzeczenie takie podlega doręczeniu z urzędu - za czas po upływie tygodnia od dnia jego doręczenia zobowiązanemu do dnia zapłaty.

W przedmiotowej sprawie powód jest stroną wygrywającą proces i poniósł koszty w postaci opłaty stosunkowej od pozwu w wysokości 2.177,00 złotych.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w punkcie 2 sentencji.