Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 20 czerwca 2022 r. D. K. wniósł o zasądzenie od (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółki jawnej z siedzibą w S. na jego rzecz kwoty 3 091,14 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty:

-

1 030,38 zł od dnia 11 kwietnia 2022 r. do dnia zapłaty,

-

1 030,38 zł od dnia 11 maja 2022 r. do dnia zapłaty,

-

1 030,38 zł od dnia 11 czerwca 2022 r. do dnia zapłaty,

tytułem odszkodowania za powstrzymywanie się od działalności konkurencyjnej po ustaniu zatrudnienia w okresie od kwietnia do czerwca 2022 r. zgodnie z zawartą przez strony umową o zakazie konkurencji oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie w zapłacie.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż jego stosunek pracy zakończył się z dniem 31 marca 2022 r. z jego inicjatywy. Po zakończeniu zatrudnienia w pozwanej spółce podjął zatrudnienie w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na stanowisku logistyka. Pozwana po podjęciu wiedzy o nowym zatrudnieniu przez powoda uznała, że narusza on umowę o zakazie konkurencji, ponieważ w przedmiocie działalności ( (...)) ujawnionym w rejestrze przedsiębiorców (...) sp. z o.o. widnieje, że spółka trudni się także transportem, co przesądza o naruszeniu łączącej strony umowy o zakazie konkurencji. Powód zaprzeczył powyższemu, wskazując, że (...) zajmuje się handlem zbożem, środkami ochrony roślin i nawozami, lecz nie świadczy usług transportowych ani spedytorskich. Podkreślił, że w jego ocenie, odstąpienie przez pozwaną od obowiązku zapłaty odszkodowania z tytułu powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej stanowi formę retorsji związanych z rozwiązaniem przez niego umowy o pracę ze spółką.

W odpowiedzi na pozew (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna z siedzibą w S. wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego wraz z opłatą skarbową od złożenia dokumentu pełnomocnictwa oraz odsetkami za opóźnienie.

W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała, że o naruszeniu zakazu konkurencji przez powoda powzięła wiedzę obserwując aktywność powoda na giełdach transportowych służących pośrednictwu w zawieraniu umów przewozu oraz umów spedycji. Argumentowała, że powód podjął zatrudnienie w spółce działającej w tej samej branży co pozwana. Z informacji widniejących na stronie internetowej (...) oraz z danych ujawnionych w rejestrze przedsiębiorców wynika, że spółka ta znajduje się miedzy innymi dostarczaniem roślin, nawozów i materiałów siewnych, co jest działalnością tożsamą z działalnością jaką prowadzi pozwana spółka. W konsekwencji należy uznać że pozwana oraz (...) są dla siebie podmiotami konkurencyjnymi. Pozwana podkreśliła, że powód dysponując wiedzą w zakresie stawek przewoźników oraz marży stosowanych przez pozwaną, może ją wykorzystywać w obecnej pracy a tym samym godzić w interesy pozwanej. Nadto, wykonując obowiązki u nowego pracodawcy swoimi działaniami zmniejsza liczbę przewoźników, którzy mogliby w danym terminie wykonać usługę przewozową na rzecz innych podmiotów niż (...), w tym na zlecenie pozwanej, co świadczy również o konkurencyjnym charakterze działalności prowadzonej przez tę spółkę.

Pismem z dnia 1 marca 2023 r. powód rozszerzył żądania pozwu o kwotę 8 243,04 zł stanowiącą równowartość należnego mu odszkodowania za okres od lipca 2022 r. do lutego 2023 r. wraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 1.030,38 zł od 11. dnia każdego z miesięcy objętych sporem.

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa, podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna z siedzibą w S. prowadzi działalność spedycyjną polegającą na drogowym transporcie towarów, w tym towarów sypkich, przewożonych luzem.

Niesporne , nadto dowód: odpis z KRS pozwanej spółki – k. 60-61.

Od 8 lipca 2019 r. do 31 marca 2022 r. D. K. łączył z tą spółką stosunek pracy. D. K. był zatrudniony początkowo na stanowisku asystenta spedytora, następnie od 23 września 2019 r. na stanowisku spedytora w pełnym wymiarze czasu pracy, ostatnio za wynagrodzeniem 4 593 zł.

Niesporne , nadto dowód: umowa o pracę – k. 1 cz. B akt osobowych powoda, umowa o pracę – k. 38 (także k. 1a cz. B akt osobowych powoda),, porozumienie zmieniające – k. 11 (także k. 10 cz. B akt osobowych powoda), świadectwo pracy – k. 8-9 (także k. 5 i nast. cz. C akt osobowych powoda).

Zgodnie z pisemnym zakresem obowiązków, do podstawowych zadań D. K. związanych z zajmowanym stanowiskiem należała realizacja wyznaczonych przez przełożonego planów marketingowych z uwzględnieniem osiąganego zysku, obsługiwanych i nowo pozyskanych kontrahentów, bieżąca współpraca ze zleceniodawcami pozwanej w zakresie pozyskiwania ładunków (kontakt telefoniczny, poprzez komunikatory oraz giełdę w celu pozyskania informacji o towarze, stawkach oraz planowanych zleceniach, budowanie relacji i zaufania z kontrahentami w celu otrzymywania wyłącznych ofert ładunkowych, pozyskiwanie informacji o zmianach handlowych u kontrahentów w celu dostosowania oferty handlowej), bieżąca współpraca z przewoźnikami pozwanej w zakresie zlecania ładunków (kontakt telefoniczny, poprzez komunikatory oraz giełdę w celu pozyskania informacji o dostępnej flocie samochodowej, stawkach, planowanych zleceniach, wolnych terminach, miejscu działania floty przewoźnika, budowanie relacji i zaufania z przewoźnikami w celu zwiększania dostępności floty samochodowej), pozyskiwanie informacji o zmianach handlowych u przewoźników w celu dostosowania oferty handlowej, aktywne poszukiwanie nowych kontaktów handlowych, pozyskiwanie informacji od kontrahentów, poprzez strony internetowe, giełdy transportowe, komunikatory internetowe, zawieranie zleceń spedycyjnych i transportowych ,monitorowanie i realizacja zleceń spedycyjnych i transportowych.

Niesporne , nadto dowód: zakres obowiązków na stanowisku spedytora – k. 39-40 (także k. 3a cz. B akt osobowych powoda).

D. K. był związany z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółką jawną w S. umową o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. D. K. zobowiązał się, że po ustaniu stosunku pracy w okresie 12 miesięcy powstrzyma się od wszelkich czynności faktycznych i prawnych naruszających interes pracodawcy (czynności konkurencyjnych). Za takie czynności uznano w szczególności:

-

prowadzenie - konkurencyjnej wobec pracodawcy - działalności gospodarczej we własnym imieniu lub na rzecz osób trzecich, w tym również zasiadanie w organach podmiotów konkurencyjnych wobec pracodawcy,

-

podejmowanie zatrudnienia w ramach stosunku pracy lub w ramach innych stosunków tych w podmiotach konkurencyjnych wobec pracodawcy,

-

udostępnianie lub wykorzystywanie bez zgody pracodawcy danych marketingowych pozostających w dyspozycji pracodawcy,

-

udostępnianie lub wykorzystywanie bez zgody pracodawcy poufnych danych dotyczących klientów pracodawcy,

-

podejmowanie zatrudnienia w podmiotach działających w tej samej branży, co pracodawca terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

-

podejmowanie działalności gospodarczej na rzecz podmiotów działających w tej samej branży co pracodawcy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

D. K., niezależnie od powyższych obowiązków, był zobligowany do zachowania w tajemnicy wszelkich okoliczności i informacji, o których dowiedział się w związku z wykonywaniem powierzonych mu obowiązków i których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, w szczególności zobowiązał się do zachowania w tajemnicy informacji dotyczących stosowanych przez pracodawcę technologii, organizacji pracy oraz sposobu prowadzenia działalności handlowej, a także wszelkich poufnych danych dotyczących jego kontrahentów.

W zamian za realizację wskazanych obowiązków, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna w S. zobowiązała się do zapłaty na rzecz D. K. odszkodowania w kwocie 25% wynagrodzenia otrzymywanego przed ustaniem stosunku pracy, przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji. Uzgodniono, że odszkodowanie jest płatne z góry przelewem w 12 miesięcznych ratach, w terminie do 10. dnia kalendarzowego każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ustał stosunek pracy.

W przypadku naruszenia przez D. K. obowiązków wynikających z przedmiotowej umowy, był on zobowiązany do zapłaty spółce kary umownej w wysokości 24 000 złotych. Niezależnie od kary umownej w razie naruszenia obowiązków wynikających z umowy o zakazie konkurencji, pracownik był zobowiązany do zapłaty równowartości otrzymanego odszkodowania.

Niesporne , nadto dowód: umowa o zakazie konkurencji po ustaniu zatrudnienia z dnia 3 stycznia 2022 r. – k. 12-13 (także k. 7 cz. C akt osobowych powoda).

Oświadczeniem datowanym na dzień 15 lutego 2022 r. D. K., motywowany chęcią zmiany środowiska pracy, rozwiązał z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółką jawną w S. umowę o pracę z zachowaniem miesięcznego okresu wypowiedzenia, który upłynął w dniu 31 marca 2022 r.

Niesporne , nadto dowód: oświadczenie powoda – k. 41 (także k. 1 cz. C akt osobowych powoda, przesłuchanie powoda – k. 87-89 w zw. z k. 95-96.

Po ustaniu zatrudnienia w (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółce jawnej w S., D. K. podjął zatrudnienie w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (uprzednio działająca pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S.) na stanowisku logistyka.

W grudniu 2021 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. umieściła na portalu „Pracuj.pl” ogłoszenie o pracę. Na ogłoszenie to odpowiedział D. K.. Spółka szukała pracownika, który będzie zajmował się transportem drobnicowym. Doświadczenie zawodowe D. K. oraz biegła znajomość języka niemieckiego były głównymi czynnikami, które zadecydowały o wyborze jego kandydatury. Takim czynnikiem nie był fakt uprzedniej pracy w spółce zajmującej się spedycją – dla B. A. nie stanowiło to atutu, bowiem w procesie rekrutacji zgłosiły się osoby z szerszym doświadczeniem w tym zakresie.

Dowód : zeznania świadka T. R. – k. 90-91, zeznania świadka J. A. – k. 91-92, przesłuchanie powoda – k. 87-89 w zw. z k. 95-96.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. prowadzi głównie działalność handlową na rynku produktów rolniczych. Trudni się obsługą gospodarstw rolnych, sprzedażą oraz skupem płodów rolnych, nawozów, środków ochrony roślin. Fakt ten odnotowany jest w rejestrze przedsiębiorców spółki, w którym wskazano, że przeważającym przedmiotem działalności przedsiębiorcy jest sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt.

B. A. nie prowadzi działalności spedycyjnej. Nie świadczy usług transportowych na zlecenie. Posiada własną flotę pojazdów, którymi transportuje oferowane produkty. Wyłącznie własnym taborem przewozi środki ochrony roślin oraz materiał siewny. Transport nawozów pokrywa własnym sumptem w 60 %. B. A. jedynie przy transporcie zbóż spółka korzysta z zewnętrznych przewoźników oraz usług spedytorów. B. A. szukając przewoźnika, który podjąłby się przewozu ich towarów kontaktuje się z przewoźnikami bezpośrednio i za pośrednictwem giełdy transportowej. Zapytania o przewóz składa również do firm spedycyjnych. W latach 2019-2021 na zapytania ofertowe B. A. odpowiadała także spółka (...), podejmując się pośredniczenia w przewozie towarów. Współpraca B. A. oraz N. zakończyła się w połowie 2021 roku wobec konkurencyjności stawek oferowanych przez innych spedytorów i przewoźników.

Dowód : wydruk ze strony internetowej (...) k. 50, wydruk z KRS spółki (...) sp. z o.o. – k. 51-59, kartoteka rozrachunków – k. 62-67, zeznania świadka T. R. – k. 90-91, zeznania świadka J. A. – k. 91-92, przesłuchanie powoda – k. 87-89 w zw. z k. 95-96.

D. K., będąc zatrudnionym w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. poszukiwał na giełdzie trans.eu przewoźników, którzy podjęliby się transportu ładunków sprzedawanych przez B. A., wysyłając zapytania ofertowe.

Dowód : wydruki ze strony internetowej giełdy transportowej – k. 42-49, zeznania K. Ś. – k. 92-93, zeznania świadka E. C. – k. 94-95, przesłuchanie za stronę pozwaną członka zarządu C. W. – k. 89-90.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna w S. wiedząc, że D. K. podjął zatrudnienie w (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w S. pismem z dnia 7 kwietnia 2022 r. wezwała byłego pracownika do zaprzestania łamania obowiązującego go zakazu konkurencji, wskazując, że wstrzymuje płatność należnego mu odszkodowania. W odpowiedzi na powyższe, D. K. zaprzeczył temu, aby naruszał zakaz konkurencji wskazując na brak konkurencyjności obu podmiotów. Nie uznając argumentacji przedstawionej przez D. K., (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna w S. pismem z dnia 20 maja 2022 r. podtrzymała swoje stanowisko i wezwała D. K. do zapłaty kary umownej z tytułu naruszenia działalności konkurencyjnej.

Niesporne, nadto dowód: pismo (...) sp. z o.o. sp. j. w S. z 7 kwietnia 2022 r. – k. 14-15, opowiedź powoda z 25 kwietnia 2022 r. – k. 16-17, pismo (...) sp. z o.o. sp. j. w S. z 20 maja 2022 r. – k. 18-18v.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się zasadne. Sąd nie podzielił argumentów strony pozwanej co do podjęcia działalności konkurencyjnej przez D. K. po zakończeniu stosunku pracy łączącego strony.

Zgodnie z treścią przepisu art. 101 1 § 1 k.p. w zakresie określonym w odrębnej umowie, pracownik nie może prowadzić działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy ani też świadczyć pracy w ramach stosunku pracy lub na innej podstawie na rzecz podmiotu prowadzącego taką działalność (zakaz konkurencji).

Na mocy art. 101 2 k.p. powyższy przepis stosuje się odpowiednio, gdy pracodawca i pracownik mający dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę, zawierają umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. W umowie określa się także okres obowiązywania zakazu konkurencji oraz wysokość odszkodowania należnego pracownikowi od pracodawcy, z zastrzeżeniem przepisów § 2 i 3.

W myśl tegoż § 3 odszkodowanie nie może być niższe od 25% wynagrodzenia otrzymanego przez pracownika przed ustaniem stosunku pracy przez okres odpowiadający okresowi obowiązywania zakazu konkurencji; odszkodowanie może być wypłacane w miesięcznych ratach. W razie sporu o odszkodowaniu orzeka sąd pracy.

Treścią umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy jest więc zobowiązanie się pracownika do niepodejmowania po rozwiązaniu stosunku pracy działalności konkurencyjnej wobec pracodawcy w zakresie i przez czas określony w umowie oraz zobowiązanie się pracodawcy do wypłacenia pracownikowi z tego tytułu odszkodowania w określonej wysokości, mającego stanowić rekompensatę zarobków utraconych przez pracownika wskutek objęcia go ograniczeniem dotyczącym powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej.

Objęta zakazem działalności konkurencyjnej pozostawać może aktywność własna lub świadczona na rzecz innych podmiotów pokrywająca się z zakresem przedmiotowym działalności byłego pracodawcy, adresowana do tego samego kręgu odbiorców, a w konsekwencji stanowiąca realne zagrożenie dla interesów podmiotu wcześniej zatrudniającego. Tak rozumiane pojęcie działalności konkurencyjnej znajduje oparcie w aktualnych poglądach judykatury i jest podzielane przez sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę. Umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy, w przeciwieństwie do zawartej na czas trwania stosunku pracy, dotyczyć może tylko tych pracowników, którzy mają dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Ocena, które to wiadomości jest oceną subiektywną pracodawcy, gdyż to on szacować musi zagrożenie własnych interesów gospodarczych. Umowa o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy nie może być uznana za nieważną z tej przyczyny, że w ocenie pracownika nie miał on dostępu do szczególnie ważnych informacji (por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z dnia 18 kwietnia 2007 r., I PK 361/06). Zakres zakazu powinien być odpowiednio skonkretyzowany, przy czym, stopień konkretyzacji może być różny dla różnych pracowników. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż pracownicy zajmujący różne stanowiska mają różny zakres do informacji uznawanych przez pracodawcę za szczególnie ważne (por. Sąd Najwyższy w wyrokach z dnia 19 maja 2004 r., I PK 534/03; z dnia 3 grudnia 2008 r., I PK 97/08).

W niniejszej sprawie poza osią sporu pozostawało, że powód zatrudniony na stanowisku spedytora posiadał dostęp do szczególnie ważnych informacji związanych przede wszystkim z wysokością stawek oferowanych przewoźnikom oraz stosowanej przez pozwaną marży, których wykorzystanie mogło rodzić istotne zagrożenie interesów byłego pracodawcy. Nie było kwestią sporną także podjęcie przez powoda po ustaniu zatrudnienia, współpracy (...) sp. z o.o. w S., gdzie objął on stanowisko logistyka. Poza sporem była także treść umowy o zakazie konkurencji. Istota sporu sprowadzała się do oceny, czy przedmiot działalności obu spółek był względem siebie konkurencyjny i czy współpraca powoda ze spółką (...) naruszała obowiązujący go zakaz konkurencji po ustaniu zatrudnienia.

Analiza zebranego materiału dowodowego przeczy uznaniu, iż D. K. naruszył ustalony umową stron zakaz konkurencji. Wskazana umowa nie definiowała działalności konkurencyjnej odwołując się jedynie do aktywności pracownika w podmiotach działających w tej samej co pracodawca branży na terenie RP. Takie sformułowanie może budzić wątpliwości co do zakresu tego zakazu. Wobec braku sprecyzowania pojęcia tożsamej branży zakaz nie może być pojmowany maksymalnie szeroko, a odnosić należy go do rodzaju spedycji (środków transportu i towarów) podejmowanego przez pozwaną. Odmienne uznanie naruszałoby bowiem interes pracownika, jako że zawarta umowa wyłączałaby go praktycznie z możliwości podejmowania zatrudnienia zgodnego z wykształceniem i doświadczeniem. Zatem zarówno zgodny zamiar stron jak i cel umowy nakazują zawęzić zakaz do aktywności pozwanej w branży spedycyjnej działającej w tych samych obszarach, co pozwana spółka.

Pracownik ma obowiązek wykonać umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy z należytą starannością, która obejmuje także obowiązek sprawdzenia, jaki jest zakres działalności (np. gospodarczej) nowego pracodawcy i czy zakres ten nie pokrywa się z zakresem działalności dotychczasowego pracodawcy. Pracownik nie może bronić się zarzutem, że nie był mu znany zakres działalności dotychczasowego i nowego pracodawcy, chyba że mimo dołożenia należytej staranności nie był w stanie tych okoliczności ustalić bez możliwości przypisania mu zaniedbań (art. 471 k.c.). Przy ustalaniu, czy pracownik podjął działalność konkurencyjną w związku z zatrudnieniem u nowego pracodawcy, decydujące znaczenie ma treść umowy o zakazie konkurencji (art. 101 2 § 1 k.p. w związku z art. 101 1 § 1 k.p. i art. 65 § 1 k.c.). Jeżeli umowa nie przewiduje zakazu podejmowania działalności na określonym w niej (takim samym lub podobnym) stanowisku pracy (z takim samym lub podobnym zakresem obowiązków), lecz przewiduje ogólny zakaz podejmowania zatrudnienia na rzecz podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną w stosunku do dotychczasowego pracodawcy, to należy przyjąć, że zakaz obejmuje zatrudnienie na każdym stanowisku w tym podmiocie konkurencyjnym (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z dnia 15 marca 2011 r. I PK 224/10). W niniejszej sprawie powód po ustaniu zatrudnienia w pozwanej spółce, podjął pracę na stanowisku logistyka w spółce, której głównym przedmiotem działalności był handel płodami rolnymi, nawozami oraz środkami ochrony roślin. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w S. dostarczała klientom sprzedawane produkty. Część towarów dostarczała kontrahentom wyłącznie własnym taborem. Miało to miejsce w przypadku środków ochrony roślin oraz materiału siewnego. Także w większości spółka samodzielnie transportowała sprzedawane nawozy. B. A. jedynie przy transporcie zbóż korzystał z zewnętrznych przewoźników oraz usług spedytorów. Tak ujmowany przedmiot działalności spółki oraz sposób dostaw opisali świadkowie T. R. oraz J. A., a także powód. Powyższe znajdowało odzwierciedlenie w informacji handlowej widniejącej na stronie internetowej spółki, na której umieszczono slogan „doradzimy państwu wybór optymalnych rozwiązań agrotechnicznych, dostarczymy środki ochrony roślin, nawozy i materiał siewny renomowanych firm oraz kupimy w konkurencyjnych cenach płody rolne”. Z powyższego, a także z adnotacji umieszczonych w rejestrze przedsiębiorców KRS (wśród których ujęto między innymi także towarowy transport drogowy w rubryce „przedmiot pozostałej działalności”), pozwana spółka wyprowadziła wniosek, że B. A. prowadzi działalność konkurencyjną względem niej, skoro tak jak pozwana trudni się transportem. Sąd orzekający w niniejszej sprawie nie znajduje jednak podstaw, aby powyższą argumentację podzielić. Żadną miarą nie można przyjąć bowiem, iż spółka (...) dostarczając kontrahentom sprzedane towary, prowadzi działalność w branży spedycyjnej bądź choćby transportowej.

Do przyjęcia, że B. A. prowadzi działalność konkurencyjną względem byłego pracodawcy powoda nie może prowadzić ujawnienie w rejestrze przedsiębiorców pobocznej działalności spółki określonej jako towarowy transport towarów. Istotnie, niespornym jest, że spółka takie transporty wykonywała, jednak czyniła to wyłącznie na własne potrzeby, dostarczając kontrahentom sprzedane towary. Na niemożność wnioskowania o działalności konkurencyjnej wyłącznie z danych ujawnionych w rejestrze przedsiębiorców wskazywał Sąd Najwyższy zwracając uwagę, że za fakt notoryjny (art. 228 § 1 k.p.c.) można uznać praktykę obejmowania wpisem do KRS takich rodzajów działalności, których podmiot podlegający wpisowi w ogóle nie prowadzi, traktując je wyłącznie jako potencjalne i możliwe wprawdzie do podjęcia, ale w bliżej nieokreślonej przyszłości. Sąd Najwyższy podkreślił, że o działalności konkurencyjnej można natomiast mówić wówczas, gdy zakres działalności nowego pracodawcy pokrywa się - chociażby częściowo - z zakresem działalności podstawowej lub ubocznej byłego pracodawcy (por. Wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 13 grudnia 2018 r. I PK 182/17).

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że B. A. nie świadczy usług transportowych na zlecenie. Co więcej, nie prowadzi działalności spedycyjnej, która to działalność jest głównym przedmiotem działalności pozwanej spółki, lecz korzysta częściowo z takich usług. Jak zeznali świadkowie T. R. oraz J. A. szukając przewoźnika, który podjąłby się przewozu zbóż spółka zwykła kontaktować się bezpośrednio z przewoźnikami lub kierować zapytania o przewóz do spedytorów. Przy czym, jak wskazywał powód i co podkreślali powołani przez niego świadkowie, organizacja transportu zewnętrznego dotyczyła jednej grupy produktów. Podejmując zatrudnienie w B. A. powód przystąpił do wykonywania zadań logistyka związanych zarówno z organizacją transportu sprzedanych towarów przy pomocy taboru spółki jak i poszukiwania przewoźników dla tych towarów, których nie była ona w stanie samodzielnie dostarczyć kontrahentom. W ocenie Sądu, nie sposób w analizowanym stanie faktycznym przyjąć, że powód podjął pracę w podmiocie, którego działalność była tożsama z przedmiotem działalności pozwanej, a przez to dla niej konkurencyjna. Słuszności stanowiska pozwanego nie dowodziły złożone do akt sprawy wydruki z giełdy transportowej trans.eu, na których widnieje, dość niewyraźnie, nazwisko powoda przypisane do spółki (...). Wymaga podkreślenia, że giełda ta skupia nie tylko spedytorów. Powszechny dostęp mają do nie również inni uczestnicy transportu lądowego, przewoźników, kontrahentów, którzy mogą bezpośrednio składać oferty przewoźnikom, nie korzystając z pośrednictwa spedytorów. Z takiej możliwości korzystała spółka (...). Nie można oczekiwać, tak jak zdaje się to czynić pozwana, że zlecający transport będą każdorazowo poszukiwać pośrednictwa spedytorów. Fakt, że spółka (...) sama organizuje transport swoich towarów, pomijając udział w tym procesie spedytorów, nie czyni jej podmiotem konkurencyjnym względem pozwanej. Istotnie, nie pozostaje to w interesie strony pozwanej, jednak nie jest niedopuszczalne. Należy zauważyć, że taki model dystrybucji oferowanych towarów obowiązywał w spółce (...) przed pojawieniem się w niej powoda.

Analiza wydruków z portalu trans.eu prowadzi do wniosku, że aktywność powoda na giełdzie transportowej była zasadniczo nikła. Sądowi z urzędu wiadomo, z procesów o tożsamym przedmiocie, że charakter pracy spedytorów jest dynamicznyy, częstokroć wymusza obsługę co najmniej kilkudziesięciu ofert każdego dnia, co realnie przekłada się na ich aktywność na giełdach transportowych. Tymczasem w dniu kwietniu 2022 r. powód wystawił łącznie trzy oferty (dwie 8 kwietnia oraz jedną 11 kwietnia). W maju 2022 r. D. K. pojawił się na giełdzie sześć razy (odpowiednio w dniach 9-11, 16, 20 oraz 23 maja) oferując jednego dnia przewoźnikom maksymalnie trzy transporty. W czerwcu 2022 r. nie zlecał transportów, zaś w lipcu 2022 r. jedynie jednego dnia (4 lipca) wystawił cztery ładunki. Zdaniem Sądu, powyższe potwierdza, twierdzenia strony powodowej, że jego praca nie była nakierowana na działalność spedycyjną, a poszukiwanie przewoźników było jednym z wielu powierzonych mu obowiązków. Twierdzenia te korespondują także z zeznaniami świadka J. A., który w swoich zeznaniach wskazywał na okoliczności zatrudnienia powoda. Podkreślił, że fakt uprzedniego zatrudnienia powoda w branży spedycyjnej nie był dla spółki atutem, czynnikiem decydującym o jego zatrudnieniu, ponieważ w procesie rekrutacyjnym zgłosili się inni kandydaci, których doświadczenie w tym zakresie było o wiele szersze niż powoda. To zdaje się przesądzać, że działania B. A. nie były ukierunkowane na jakąkolwiek ekspansję branży spedycyjnej, lecz zatrudnienie powoda wiązało się ściśle z zapotrzebowaniem na pracownika, który będzie realizował obowiązki w sposób dotychczas w spółce przyjęty.

Pozwana w toku procesu starała się argumentować, że podjęcie przez powoda zatrudnienia w spółce (...) sp. z o.o. w S. zakończyło wieloletnią współpracę pozwanej z tą spółką, przynosząc tym samym straty finansowe. Na tę okoliczność wskazywały w swoich zeznaniach E. C. oraz K. Ś. oraz słuchany za stronę pozwaną C. W.. Sąd nie dał jednak wiary wskazanym osobom, mając na względzie, że ich depozycje pozostawały w sprzeczności zarówno z zeznaniami T. R. oraz J. A. jak i zestawieniem rozrachunków między tymi podmiotami złożonym przez pozwaną wraz z odpowiedzią na pozew. Zgodnie z poczynionymi ustaleniami faktycznymi, w latach 2019-2021 na zapytania ofertowe B. A. odpowiadała także spółka (...), podejmując się pośredniczenia w przewozie towarów. T. R. oraz J. A. wskazywali, że ich współpraca B. A. oraz N. zakończyła się w połowie 2021 roku wobec konkurencyjności stawek oferowanych przez innych spedytorów oraz przewoźników. Powyższe korespondowało z księgą rozrachunków (k. 62-67), w której zestawiono wszystkie faktury VAT wystawiane przez pozwaną spółce (...). Z zestawienia tego w sposób czytelny wynika, że współpraca stron zakończyła się we wrześniu 2021 r., na długo przed odejściem powoda z pozwanej spółki. Stąd też nie sposób wiązać podjęcia zatrudnienia D. K. w B. A. ze stratą finansową pracodawcy. W ocenie Sądu gołosłowne twierdzenia pozwanej stanowiły wyłącznie przejaw obrony procesowej i nie zasługiwały na uwzględnienie.

Podobnie za niewykazane Sąd uznał twierdzenia strony pozwanej co do faktu manipulowania przez powoda stawkami przewoźników prowadzącego do powstania strat po stornie pozwanej spółki. Pozwana nie zaprezentowała dowodów, z których wynikałoby, że po podjęciu przez powoda współpracy z B. A. pozwana spółka miałaby tracić finansowo na swej działalności bądź musiała stosować niekorzystne dla siebie stawki transportowe.

Mając na uwadze wszystko powyższe, Sąd doszedł do przekonania, że D. K. nie podjął się prowadzenia działalności konkurencyjnej, którą, jak już wskazywano, stanowiłaby aktywność podjęta w branży spedycyjnej. Uznanie, że powód nie podjął działalności konkurencyjnej, a tym samym nie naruszył postanowień wiążącej go umowy, prowadziło do uwzględnienia żądań pozwu. D. K. domagał się odszkodowania należnego mu tytułem powstrzymywania się od działalności konkurencyjnej w łącznej kwocie 11 334,18 zł, na którą składało się 11 rat każda w wysokości 1 030,38 zł. Tak obliczona przez stronę powodową wysokość odszkodowania nie była kwestionowana przez pozwaną spółkę. Sąd również nie znalazł podstaw do poważenia wyliczeń powoda i zgodnie z jego żądaniem o odszkodowaniu orzekł w punkcie pierwszym wyroku.

O roszczeniu odsetkowym orzeczono w oparciu o treść art. 481 § 1 k.c. w związku z art. 300 k.p. W myśl przywołanego przepisu, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z zawartą przez strony umową o zakazie konkurencji odszkodowanie winno być płatne z góry przelewem w 12 miesięcznych ratach, w terminie do 10 dnia kalendarzowego każdego miesiąca, poczynając od miesiąca następującego po miesiącu, w którym ustał stosunek pracy. W rezultacie, Sąd zasądził, zgodnie z żądaniem strony powodowej odsetki od każdej z należnych powodowi rat od kwietnia do grudnia 2022 r. W pozostałym zakresie Sąd oddalił powództwo, wobec domagania się przez powoda odsetek od ostatnich dwóch rat od dat, w których nie były one jeszcze wymagalne (odpowiednio 11 stycznia 2022 r. oraz 11 lutego 2022 r.)

Ustaleń faktycznych w przedmiotowej sprawie Sąd dokonał przede wszystkim w oparciu o dowody z dokumentów (szczegółowo wymienione w stanie faktycznym), których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała, jak i w oparciu o osobowy materiał dowodowy, na który to składały się zeznania powoda oraz przesłuchanych w toku postępowania świadków (w przeważającej części już omówione). Szczególny walor dowodowy miały dla rozstrzygnięcia depozycje świadków T. R. oraz J. A.. Ich zeznania korespondowały z twierdzeniami powoda, były spójne i spontaniczne, a nadto znajdowały odzwierciedlenie w dowodach z dokumentów. Sąd, z przyczyn wskazywanych we wcześniejszej części rozważań, jedynie w ograniczonym zakresie uwzględnił zeznania pozwanego oraz świadków E. C. oraz K. Ś.. Świadkowie intencjonalnie starali się prezentować fakty w sposób mający potwierdzać twierdzenia strony pozwanej. Powyższe odbierało ich depozycjom moc dowodową.

Sąd pominął dowód z umowy o pracę łączącej powoda z B. A., jak i zakresu obowiązków pracowniczych powoda oraz regulaminu organizacji pracy w ww. spółce. Niezależnie od tego, że pozwana, reprezentowana przez zawodowego pełnomocnika, nie wskazała faktów, które chciałaby tymi dowodami wykazać, należy wskazać, że dowody te w ocenie Sądu nie przyczyniłyby się do wyjaśnienia istoty sporu, która w niniejszej sprawie sprowadzała się do rozstrzygnięcia o konkurencyjności byłego oraz aktualnego pracodawcy powoda. Jednocześnie inne dowody przeprowadzone w sprawie dostatecznie wyjaśniły, czym konkretnie i w jakim zakresie powód zajmował się zawodowo po ustaniu zatrudnienia u pozwanej.

O kosztach procesu rozstrzygnięto na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z którym to przepisem strona przegrywając sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Za stronę przegrywającą proces należało uznać w całości pozwaną spółkę. Na koszty te złożyło się, zgodnie z wnioskiem wyrażonym w treści pozwu, wynagrodzenie pełnomocnika powódki, którego wysokość (2700 zł) została określona zgodnie z § 9 ust. 2 w zw. z § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia powództwa wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie w spełnieniu świadczenia pieniężnego, za czas od dnia uprawomocnienia się orzeczenia, którym je zasądzono, do dnia zapłaty.

Zgodnie z art. 113 § 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jednolity tekst – Dz.U. z 2022 r., poz. 1125) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator albo prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Istniejące początkowo wątpliwości związane ze stosowaniem tego przepisu zostały rozwiane w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 5 marca 2007 r. l PZP 1/07, w której Sąd ten wskazał, iż sąd w orzeczeniu kończącym w instancji sprawę z zakresu prawa pracy, w której wartość przedmiotu sporu nie przewyższa kwoty 50.000 zł obciąży pozwanego pracodawcę kosztami sądowymi, których nie miał obowiązku uiścić pracownik wnoszący powództwo lub odwołanie do sądu. Wysokość kosztów sądowych w niniejszej sprawie obliczona została w oparciu o przepis art. 13 ust. 1 pkt 6 przywołanej powyżej ustawy, zgodnie z którym w sprawach o prawa majątkowe pobiera się od pisma opłatę stałą 750 zł ustaloną według wartości przedmiotu sporu lub wartości przedmiotu zaskarżenia wynoszącej ponad 10 000 złotych do 15 000 złotych. Taką też kwotę Sąd nakazał ściągnąć od pozwanej w punkcie czwartym wyroku.

W punkcie piątym wyroku na podstawie art. 477 2 § 1 k.p.c. należało nadać wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności w części nie przekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika, co uzasadnia nadanie niniejszemu wyrokowi nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności do kwoty 4 593 zł, stanowiącej ostatnie miesięczne wynagrodzenie powoda.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13