Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 marca 2023r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie w II Wydziale Karnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Herman

Protokolant: st. sekr. sąd. Katarzyna Mierzejewska

Przy udziale przedstawiciela Straży Granicznej w Olsztynie mł. chor. Szymona Kmiecińskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 20.02. i 13.03.2023r.

sprawy K. L.

syna Z. i S. z domu C., ur. (...) w P.

obwinionego o to, że:

będąc dyrektorem podmiotu gospodarczego (...). (...) Sp. z o.o. Oddział w Polsce” z siedzibą w S. przy ul. (...), w okresie od dnia 26.11.2021r. do dnia 28.02.2022r. prowadził agencję zatrudnienia, świadcząc usługi w zakresie pośrednictwa pracy bez wymaganego wpisu do rejestru agencji zatrudnienia

tj. o wykroczenie z art. 121 ust.1 ustawy z 20.04.2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy

I.  obwinionego K. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu wykroczenia, które kwalifikuje jako wykroczenie z art. 121 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i za to z mocy art. 121 ust. 1 pkt. 1 ustawy z 20 kwietnia 2004r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy wymierza mu karę 3000 (trzech tysięcy) zł grzywny,

II.  na podstawie art. 121 § 1 kpw zwalnia obwinionego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

K. L. był dyrektorem podmiotu (...). (...) sp. z o.o. Oddział w Polsce z siedzibą w S. przy ul. (...), uprawnionym do jej reprezentowania na zewnątrz. Przedmiotem działalności podmiotu (...) miało być magazynowanie i przechowywanie towarów i działalność w zakresie przetwarzania i produkcji.

W dniu 29 października 2019 r. (...) sp. z o.o. s.k. w W. zawarła umowę o świadczenie usług z (...) sp. z o.o. w O., której przedmiot został określony jako świadczenie przez usługodawcę (I.) na rzecz usługobiorcy (U.) usług produkcyjnych, przy użyciu sprzętu, specjalistycznych maszyn i urządzeń i w ramach udostępnionej infrastruktury produkcyjnej usługobiorcy.

W dniu 31 października 2019 r. K. L. jako dyrektor w/w podmiotu zawarł umowę zatytułowaną „umowa o świadczenie usług nr (...)” z (...) sp. z o.o. sp. k. w W., której przedmiot został określony jako świadczenie za wynagrodzeniem przez usługodawcę ( (...)) na rzecz usługobiorcy (I.) usług produkcyjnych, przy użyciu sprzętu, specjalistycznych maszyn i urządzeń i w ramach udostępnionej infrastruktury produkcyjnej usługobiorcy.

W okresie od 26.11.2021 r. do 28.02.2022r. K. L. składał do PUP w S. szereg oświadczeń o powierzeniu przez (...).ua. wykonywania pracy na podstawie umowy o świadczenie usług osobom będących obywatelami innych państw, w tym Ukrainy, Białorusi i Gruzji m.in. w charakterze pracowników pralni chemicznej w O. przy ul. (...) w określonym wymiarze czasu pracy i z określoną stawką godzinową. Faktycznie czynności dokonywane przez (...).ua sp. z o.o., miały charakter pośrednictwa pracy albowiem podmiot ten pozyskiwał obcokrajowców, którzy następnie byli faktycznie zobowiązani do świadczenia pracy na rzecz (...) sp. z o.o. w O., wykonując usługi prania i czyszczenia wyrobów włókienniczych i futrzarskich, pod kierownictwem firmy (...). (...) wymienionych z zakresu BHP przeprowadzała firma (...), która również organizowała wymienionym pracę, zapewniała im odzież ochronną i prowadziła ewidencję ich czasu pracy, przekazywała I. w celu wypłaty wynagrodzenia wymienionym.

W styczniu 2022 r. funkcjonariusze placówki Straży Granicznej w O. przeprowadzili kontrolę podmiotu przestrzegania przepisów dotyczących legalności wykonywania pracy przez cudzoziemców oraz powierzenia pracy cudzoziemcom na terytoriom RP przez podmiot (...) sp. z o.o. oddział w S.. W trakcie kontroli ujawniono, że podmiot (...), mimo faktycznego wykonywania czynności w zakresie pośrednictwa pracy, nie złożył wniosku o wpis do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia.

(dowód: wydruk z KRS k. 35 – 36, oświadczenie o powierzeniu pracy wraz z umową zlecenia i kserokopia paszportu k. 46 – 57, umowa o świadczenie usług nr (...) ze wzorem zlecenia produkcyjnego k. 58-62, umowa o świadczenie usług nr 29/10/19/KG k. 7073, protokół kontroli k. 2-34, zeznania świadka J. B. k. 76-77, 123, K. G. (1) k. 80-81, 123-124)

Obwiniony K. L. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego czynu. Jak wyjaśnił, nie posiada on wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia, albowiem nie prowadził on działalności w ramach takiej agencji, a jedynie zawarł z I. umowę, której przedmiotem było świadczenie usług podwykonawczych na kontraktach realizowanych przez wymieniony podmiot.

(wyjaśnienia obwinionego k. 79)

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy przekonuje, że obwiniony faktycznie prowadził działalność gospodarczą w zakresie pośredniczenia w zatrudnieniu pracowników tymczasowych na zasadach określonych w przepisach o zatrudnianiu pracowników tymczasowych, co wymaga wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że dokumentacja zgromadzona w sprawie w postaci wydruku z KRS, oświadczeń o powierzeniu pracy, umów o świadczenie usług oraz protokołu kontroli SG nie budziła zastrzeżeń sądu i nie była kwestionowana przez żadną ze stron. Podobnie treść pism I. i U. nie budziła wątpliwości co do treści w nich zawartych, tym niemniej nie mogła ona spowodować uwolnienia obwinionego od odpowiedzialności za zarzucany mu czyn.

Jednocześnie, zdaniem sądu, nie zasługują na podzielenie wyjaśnienia obwinionego w części, w której wskazuje, że nie prowadził on agencji zatrudnienia i nie świadczył usług pośrednictwa pracy, albowiem nie zawierał żadnej umowy z podmiotem U., a personel podmiotu (...) wprawdzie realizował na terenie tego zakładu pewne czynności, lecz w oparciu o umowę o świadczenie usług zawartą z I.. Zdaniem sądu, wyjaśnienia obwinionego w tym zakresie stanowią przyjęta przezeń linię obrony i zmierzają jedynie do ukrycia okoliczności faktycznego prowadzenia pośrednictwa pracy mimo braku stosownego wpisu do rejestru, a podejmowane przez niego czynności i zawierane umowy w rzeczywistości zmierzały jedynie do obejścia przepisów o wymogach nakładanych na agencje zatrudnienia.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U.2017.1065 z późn. zm.), prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczenia usług: 1) pośrednictwa pracy, polegających w szczególności na: a) udzielaniu pomocy osobom w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej oraz pracodawcom w pozyskaniu pracowników o poszukiwanych kwalifikacjach zawodowych, b) pozyskiwaniu i upowszechnianiu ofert pracy, c) udzielaniu pracodawcom informacji o kandydatach do pracy, w związku ze zgłoszoną ofertą pracy, d) informowaniu kandydatów do pracy oraz pracodawców o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy, e) inicjowaniu i organizowaniu kontaktów osób poszukujących odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej z pracodawcami, f) kierowaniu osób do pracy za granicą u pracodawców zagranicznych, o którym mowa w art. 85, g) kierowaniu cudzoziemców do zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej do podmiotów prowadzących działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o którym mowa w art. 85a, 2) doradztwa personalnego, polegających w szczególności na: a) prowadzeniu analizy zatrudnienia u pracodawców, określaniu kwalifikacji pracowników i ich predyspozycji oraz innych cech niezbędnych do wykonywania określonej pracy, b) wskazywaniu źródeł i metod pozyskania kandydatów na określone stanowiska pracy, ©Kancelaria Sejmu s. 60/319 2023-03-23 c) weryfikacji kandydatów pod względem oczekiwanych kwalifikacji i predyspozycji, 3) poradnictwa zawodowego, polegających w szczególności na: a) udzielaniu pomocy w wyborze odpowiedniego zawodu i miejsca zatrudnienia, b) udzielaniu informacji niezbędnych do podejmowania decyzji zawodowych w szczególności o zawodach, rynku pracy oraz możliwościach szkolenia i kształcenia, c) inicjowaniu, organizowaniu i prowadzeniu grupowych porad zawodowych, zajęć aktywizujących w zakresie pomocy w aktywnym poszukiwaniu pracy, d) udzielaniu pracodawcom pomocy w doborze kandydatów do pracy, w szczególności na udzielaniu informacji i doradztwie w tym zakresie, 4) pracy tymczasowej, polegających na zatrudnianiu pracowników tymczasowych i kierowaniu tych pracowników oraz osób niebędących pracownikami do wykonywania pracy tymczasowej na rzecz i pod kierownictwem pracodawcy użytkownika, na zasadach określonych w przepisach o zatrudnianiu pracowników tymczasowych – jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, zwanej dalej „ustawą – Prawo przedsiębiorców” i wymaga wpisu do rejestru podmiotów prowadzących agencje zatrudnienia.

Prowadzenie przez obwinionego działalności w formie agencji zatrudnienia jednoznacznie potwierdzają zeznania świadka J. B. i K. G. (2), którzy przeprowadzali czynności kontrolne w zakresie działalności (...) i U., a którzy zaznaczyli, że z przedstawionej przez obwinionego umowy o świadczenie usług wynika, że cudzoziemcy objęci kontrolą byli kierowani do pracy w podmiocie I., będącym agencją pracy i to na jego rzecz mieli świadczyć usługi produkcyjne. Już sama treść powyższej umowy wskazuje na fikcyjny charakter tej działalności, albowiem I. jako agencja pracy nie prowadziła działalności produkcyjnej opisanej w umowie i nie posiadała infrastruktury technicznej, w ramach której usługi produkcyjne wskazane w umowie miałyby być wykonywane. Nadto oświadczenie o powierzeniu pracy przez (...) nie ma charakteru zatrudnienia obcokrajowców, lecz skierowania do pracy w innym podmiocie - U.. Już te okoliczności łącznie wskazują na faktyczną realizację przez obwinionego pośrednictwa pracy.

Faktycznie przy tym obcokrajowcy, co wynika z zeznań J. B. i K. G. (2), świadczyli usługi w zakresie prasowania, maglowania itp. odzieży w podmiocie U. i to w ramach tego podmiotu organizowano im prace, zapewniano odzież roboczą, przeprowadzano szkolenia BHP, a także prowadzono ewidencję czasu pracy przekazywaną następnie I., celem wypłaty wynagrodzenia wg rozliczenia godzinowego. W tym zakresie relacja świadków J. B. i K. G. (2), jasna i klarowna, dokonana na podstawie ustaleń w kontrolowanym podmiocie U., nie była podważana w żaden sposób przez obwinionego.

Wg wyroku Sądu Najwyższego z 27 stycznia 2016 r. sygn. akt I PK 21/15 podstawową cechą odróżniającą outsourcing pracowniczy od zatrudnienia pracowników własnych lub też świadczenia pracy przez pracowników tymczasowych jest brak bezpośredniego i stałego podporządkowania (zarówno prawnego, jak i faktycznego) wykonawców w stosunku do podmiotu (insourcera), u którego takie usługi lub praca są wykonywane. W przypadku skierowania pracownika przez outsourcera do pracy w innym podmiocie, pracownik ten może podlegać jedynie pośredniemu i krótkotrwałemu zwierzchnictwu w nowym miejscu pracy.

W świetle powyższego, wynikający z ustaleń kontrolujących dokonanych w spółce (...) fakt bezpośredniego podporządkowania ich poleceniom wydawanym przez upoważnione podmioty z U., podważa możliwość zastosowania w tym przypadku instytucji outsourcingu.

Również okoliczność faktycznego zdublowania w umowie między (...), a I. obowiązków nałożonych na usługodawcę wskazuje na rzeczywiste obejście przepisów o agencji zatrudnienia. K. L. jako dyrektor podmiotu (...) miał zdaniem sądu świadomość, że podpisuje umowę o świadczenie usług, ale w rzeczywistości cudzoziemcy nie wykonują przedmiotu tej umowy, lecz kierowani są do pracy w innym podmiocie. Zgodnie z umową między (...), a I. cudzoziemcy winni wykonywać pracę na terenie firmy (...) i posiadać stosowane oświadczenie dotyczące tej firmy, nie zaś być kierowani do kolejnego miejsca. Cudzoziemcy pracujący w U. nie wykonywali faktycznie czynności w ramach umowy o świadczenie usług, lecz czynności typowe dla pracy tymczasowej, gdzie szkolenia, odzież robocza, kierownictwo i wydawanie poleceń nałożone jest na kontrahentów natomiast obowiązki usługodawcy sprowadzają się do wysyłania ich do pracy bez żadnego nadzoru nad pracą cudzoziemców.

W tym stanie rzeczy wina obwinionego, w ocenie sądu wykazana została powyższymi dowodami, K. L. zaś, który faktycznie prowadził czynności w zakresie opisanym w art. 18 ust. 1 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy w zakresie pośrednictwa pracy, wyczerpał znamiona wykroczenia określonego w art. 121 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Sąd uznał za wystarczające wymierzenie obwinionemu minimalnej kary przewidzianej w ustawie za przypisane mu wykroczenie. Podkreślić należy, że wprawdzie aktualnie powszechne są podejmowane próby obejścia przepisów dotyczących agencji zatrudnienia na rzecz umów outsourcingu, działalność tę zaś uznać należy za szkodliwą społecznie w stopniu istotnym, tym niemniej w ocenie sądu, wysokość wymierzonej grzywny winna odnieść skutek wychowawczy i zapobiec ponownemu popełnieniu przez obwinionego czynów podobnych.

O kosztach postępowania orzeczono mając na uwadze podnoszoną przez obwinionego okoliczność trudności finansowych i utraty przez niego dochodów.