Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2014 roku

Sąd Okręgowy – Sąd Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach

X Wydział Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2014 roku w Katowicach

odwołania G. M. (G. M.)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

z dnia 27 czerwca 2013 roku

Nr: (...)

w sprawie G. M. (G. M.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje ubezpieczonemu prawo do emerytury począwszy od dnia od 1 maja 2013 roku.

SSO Barbara Reszczyńska - Łoboda

Sygn. akt XU 2283/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27.VI. 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział W C. odmówił ubezpieczonemu G. M. na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17.XII.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz § 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.II.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze - przyznania prawa do emerytury, ponieważ ubezpieczony do dnia 1.I.1999r. nie udowodnił 15-letniego okresu pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

W odwołaniu od tych decyzji ubezpieczony G. M. podniósł, że stanowisko organu rentowego jest niesłuszne i podał, że nie został mu zaliczony okres pracy w Przedsiębiorstwie (...) w K. Zakład w C. w okresie od:

- 1.IV.1974r. do 14.VIII.1974r.- gdy był kierowca (...) – 7 miesięcy i 14 dni,

- 1.IV.1975r. do 31.V.1989r. – gdy był kierowcą (...)14 lat i 2 miesiące.

Podał, że przedsiębiorstwo, w którym pracował już nie istnieje i w związku z tym dla potwierdzenia przedstawionego wyżej odwołania zgłasza świadków: K. C. i B. C. (1).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Organ rentowy podał, że poza sporem jest okoliczność wykazania przez ubezpieczonego 25-letniego okresu ubezpieczenia na dzień 1.I.1999r. - w oparciu o przedłożoną dokumentację organ rentowy uznał za udowodniony okres 28 lat, 11 miesięcy i 1 dnia okresów składkowych i nieskładkowych. Kwestią sporną pozostaje natomiast brak 15-stu lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 1.I.1999r. Na postawie przedłożonych dokumentów organ rentowy uznał za udowodnione na dzień 1.I.1999r. - 4 lata, 5 miesięcy i 10 dni pracy szczególnych warunkach.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

Odwołujący G. M. urodzony (...) w dniu 28.V.2013r. wniósł o przyznanie mu prawa do emerytury.

Organ rentowy za bezsporne uznał, iż ubezpieczony wykazał posiadanie okresów pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy w ilości 4 lat, 5 miesięcy i 10 dni, na co składa się okres pracy:

- od dnia 20.XI.1990r. do dnia 29.IV.1995r. w firmie (...) w C., w której pracował jako kierowca samochodu ciężarowych powyżej 3,5 tony. Na okoliczność wykonywanej pracy ubezpieczony przedłożył zaświadczenie zakładu pracy z dnia 11.X.2012r. potwierdzające wykonywanie pracy w szczególnych warunkach określonej w wykazie A, dział VIII, poz. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.II.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zm. ). Firma posiadała bowiem tylko samochody ciężarowe o pojemności powyżej 3,5 tony, a ubezpieczony w ramach swoich obowiązków służbowych prowadził w/w samochody.

Organ rentowy nie zaliczył natomiast ubezpieczonemuzatrudnienia w Przedsiębiorstwie (...) w K. w okresie od 1.IV.1974r. do 14.VIII.1974r. jako kierowca samochodu (...) oraz od 1.IV.1975r. do 31.V.1989r. jako kierowca samochodu (...).

W Przedsiębiorstwie (...) p.z.p.w K. ubezpieczony pracował także w okresie od 1.VI.1989r. do 18.XI.1990r. jako kierowca samochodu (...)- co stwierdza świadectwo pracy z dnia 14.XI.1990r. .

Ubezpieczony nie przedłożył na ten okres świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, przedłożył jedynie zwykłe świadectwo pracy z dnia 31.V.1989r.

Okres sporny w sprawie to okres od dnia od 1.IV.1974r. do 14.VIII.1974r.oraz od 1.IV.1975r. do 31.V.1989r., gdy ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie (...) w K. i według jego twierdzeń wykonywał pracę na stanowisku kierowcy samochodu o ładowności pow. 3,5 tony, w pierwszym okresie jeździł nasamochodzie S., w drugim okresie na samochodzie R..

Ubezpieczony posiada uprawnienia – prawo jazdy kategorii „C” od dnia 25.X.1973r.,kategorii (...) od dnia 6.VI.1978r.( dowód: prawo jazdy k- 11 a.s.).

Na podstawie wyjaśnień ubezpieczonego ( k- 12-13, 25 a.s.), zeznań świadków K. C. ( k -22-24 a.s.), B. C. (1) ( k- 24-25 a.s.) Sąd ustalił, że Przedsiębiorstwo (...) w K. zakład w C. w chwili obecnej nie istnieje. Przedsiębiorstwo miało siedzibę w K. przy ul. (...), tam znajdowała się Dyrekcja, natomiast w C. przy ul. (...) znajdowała się baza transportowa. W bazie było do dyspozycji około 150-200 samochodów, w tej liczbie było około 50 samochodów typu Ż., N.. Samochodów osobowych nie było. Baza dysponowała także warsztatem napraw samochodów, mechanicy pracowali na trzech zmianach po 5 mechaników na każdej zmianie. Z powodu dużej ilości samochodów w pewnym okresie utworzono drugą bazę samochodową przy ul. (...). Od tego momentu obie bazy funkcjonowały jednocześnie. Do zadań bazy należało zaopatrywanie miast: C., Ś., S. w produkty spożywcze i przemysłowe.Z centralnego magazynu mieszczącego się w C. przy ul. (...) kierowcy pobierali produkty, tam dostawali faktury, następnie te produkty rozwozili po do sklepach w wyżej wskazanych miastach. W samochodzie jeździł konwojent i kierowca.Kierowca przenosił towar do samochodu, konwojent sprawdzał czy towar został wydany zgodnie ze specyfikacją na fakturze. Towar należało rozwieźć, do co najmniej do 25 sklepów. Oprócz tego zgodnie z poleceniami Dyrekcji, a później z poleceniami dyspozytorów kierowcy wykonywali trasy do innych miejscowości, jeździli po całej Polsce.Ubezpieczony początkowo przez okres 1 rokubył kierowcąsamochodu S. (...) o ciężarze całkowitym 10,5 tony, później został mu przydzielony samochód marki R. o ciężarze całkowitym 6 ton( w sumie w czasie całego okresu pracy w zakładzie jeździł na 3 samochodach marki R.). Samochód każdemu kierowcy był przydzielany do dyspozycji. Kierowcy pracowali w systemie jednozmianowym.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom ubezpieczonego i zeznaniom świadków. Zeznania te wzajemnie się pokrywają i uzupełniają, są konkretne i rzeczowe, korespondują z dokumentami zawartymiw ich aktach osobowych - co czyni je w pełni wiarygodnymi. Świadkowie tak jak ubezpieczony pracowali razem z nim na bazie w C. przy ul. (...), i tak:

- świadek K. C. - pracował na tej samej bazie przez cały okres zatrudnienia ubezpieczonego i także jeździł na samochodach ciężarowych ( pracował w latach od (...)-1974 jako uczeń, a później do X/1996r. jako kierowca), ubezpieczonego poznał, gdy przyszedł do pracy po szkole, ma wystawione świadectwo pracy z dnia 12.X.1996r., w którym w punkcie 8 zakład potwierdził pracę świadka w warunkach szczególnych w okresie od 1.III.1984r. do 12.X.1996r. na stanowisku kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, świadek nie pobiera świadczeń emerytalnych, liczy sobie aktualnie 58 lat ( dowód: akta kapitału początkowego świadka, oraz akta osobowe ze świadectwem pracy z dnia 12.X.1996r. i zapisem o pracy w warunkach szczególnych ),

- świadek B. C. (2) w Przedsiębiorstwie (...) w latach 1970 – 1999, na bazie w C. przy ul. (...), a od lat 80-tych na bazie przy ul. (...), początkowo świadek pracował w charakterze mechanika samochodowego, a od 1988r. w charakterze kierowcy samochodu ciężarowego, pobiera świadczenie emerytalne przyznane od 60 roku życia, w aktach emerytalnych świadka znajduje się:

⚫

świadectwo pracy z dnia 30.I.1999r., w którymw punkcie 8 zakład stwierdził, że świadek od dnia 8.VII.1988r. do dnia 31.I.1999r. był kierowcą samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony ( wykaz a, dział VIII, poz. 2, pkt 2 zarządzenia (...) z dnia 10.XI.1986r.) oraz

⚫

świadectwo wykonywania pracy w szczególnych warunkach z dnia 30.I.1999r. zgodnie, z którym zakład poświadczył, że świadek w okresie od dnia 1.X.1973r. do dnia 25.IV.1974r. – pracował jako mechanik przy naprawie pomp wtryskowych i gaźników do silników spalinowych ( wykaz A, dział XIV, poz. 14, pkt. 1 ) oraz w okresie od 7.V.1976r.do 16.IX.1979r. i od 1.XI.1979r. do 7.VIII.1988r. pracował, jako mechanik w kanałach remontowych przy naprawie pojazdów mechanicznych ( wykaz A, dział XIV, poz. 16, pkt 2 - zarządzenia (...) i U z dnia 10.XI.1986r. - dowód – akta osobowe k-1).

Na podstawie akt osobowych ubezpieczonego oraz świadków Sąd ustalił, że wnioskodawca i świadkowie zawierali z pracodawcą „umowy o stałe wykonywanie przez kierowcę czynności dodatkowych – przez co przyjmowali do wykonania zlecenie na stale wykonywanie dodatkowych czynności spedycyjnych nie wchodzących w zakres normalnych obowiązków kierowcya mianowicie: wykonywanie czynności ładowacza ( za i wyładunek)”. Takie umowy m.in. ubezpieczony zawierał w dniach 28.II.1979r.,29.X.1980r., 23.VI.1982r., 30.VI.1984r., 16.IV.1985r., 23.VIII.1985r., 8.X.1987r., 23.IX.1989r., 21.II.1989r., a także z dnia 22.VII.1989r., 27.IX.1989r. , 17.VIII.1990r.,

W aktach osobowych ubezpieczonego znajdują się angaże, w którychokreślane jest, że ubezpieczony pracuje, jako kierowca samochodu S. albo R.. Są także opinie zakładu pracy:

- z dnia 24.V.1977r., – w której podano, że ubezpieczony, jako kierowca pracuje od 15.II.1972r. oraz że obsługuje pojazd marki S. o ładowności 4 ton,

- z dnia 18.I.1980r. – w której stwierdzono, że ubezpieczony obsługuje pojazd marki S. o ładowności 4 ton oraz

- z dnia 20.I.1984r. – w której podano, że ostatnio prowadzi samochód marki R. o ładowności 2,6 tony.

Zeznania świadków i wyjaśnienia ubezpieczonego a także treść świadectwa pracy wystawionego przez zakład pracy ubezpieczonemu w dniu 31.V.1989r., które znajduje się w aktach kapitału początkowego wnioskodawcy - potwierdzają angaże oraz zacytowane wyżej opinie znajdujące się w aktach emerytalnych ubezpieczonego.

Odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie.

Jeżeli chodzi o uprawnienia do emerytury wcześniejszej to stosownie do artykułu 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009r., Nr 153, poz. 1227) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat - dla kobiet i 65 lat - dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ( ust.1 ), przy czym emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa ( ust. 2).

Przepis art. 32 ustawy o FUS stanowi, że ubezpieczonym urodzonym przed 1.I.1949r. zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1, czyli w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn (ust. 1).

Na mocy art. 46 cytowanej ustawy przepis ten ma zastosowanie także do osób urodzonych po dniu 31.XII.1948r., a przed 1.I.1969r. Dla celów ustalenia uprawnień do tej emerytury za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne i otoczenia (art. 32 ust. 2). Wiek emerytalny, o którym mowa w ustępie 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ustępie 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych (art. 23 ust. 4). Zachowują w tym zakresie moc prawną przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7.II.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz. 43), w szczególności § 2 ust. 1 rozporządzenia stanowiący, że okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy, § 4 – 8 określające wiek emerytalny i okres wykonywania prac w szczególnych warunkach pracowników wykonujących prace wyszczególnione w wykazach A i B stanowiących załączniki do rozporządzenia.

Wedle § 4 cytowanego rozporządzenia pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący: 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ⁽⁷⁾ (skreślony),

3) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym, co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Na podstawie zebranego materiału dowodowego Sąd uznał, że ubezpieczony w okresie spornym wykonywał pracę na stanowisku zaliczanym do prac w warunkach szczególnych wymienioną w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7.II.1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8, poz. 43) - wykaz A, dział VIII, poz. 2 – prace kierowców samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony oraz - wymienionym w wykazie A, dział VIII, poz. 2, pkt 2 –załącznika nr 1 do zarządzenia Ministra Handlu Wewnętrznego iUsług z dnia 10.XI.1986r. w sprawie stanowisk pracy, na których wykonywane są prace w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu handlu wewnętrznego i usług.

Po doliczeniu tego okresu do okresu w wymiarze 4 lat, 5 miesięcy i 10 dni uznanego już przez organ rentowy za okres pracy wykonywanej w szczególnych warunkach należy stwierdzić, że ubezpieczony wykazał posiadanie wymaganego 15 –letniego takiego okresu.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

SSO. Barbara Reszczyńska.