Pełny tekst orzeczenia

Formularz UK 2

Sygnatura akt

IV Ka 691/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Rejonowego w Radomsku wydany w dniu 09 sierpnia 2022 roku w sprawie o sygn. akt II K 750/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

W. B. (1)

W dniu 19 sierpnia 2021 roku zostało wydane postanowienie w sprawie sygn. akt RSD-385/21 KPP w R. i zatwierdzone zostało przez prokuratora Prokuratury Rejonowej w Radomsku w dniu 23 sierpnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt Pr. Ds 1727.2021 o umorzeniu dochodzenia w sprawie podejrzenia pobicia M. B. w dniu 15 czerwca 2021 roku w miejscowości G. przez S. G. poprzez uderzenie pokrzywdzonego ręka w lewy policzek twarzy i popchnięcie go, w wyniku czego M. B. stracił przytomność i doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, co spowodowało rozstrój jego zdrowia na okres poniżej siedmiu dni i na skutek czego pokrzywdzony został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku określonego w art. 157 §1 kk, tj. o czyn z art. 158 §1 kk, wobec stwierdzenia negatywnej przesłanki procesowej , z uwagi na brak znamion czynu zabronionego, to jest na podstawie art. 17 §1 pkt 2 kpk. W dniu 20 stycznia 2022 roku Sąd Rejonowy w Radomsku rozpoznał zażalenie pokrzywdzonego M. B. na wydane postanowienie i utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.

Postanowienie Sądu Rejonowego w Radomsku wydane w dniu 20.01.2022 roku w sprawie o sygn. akt II Kp 478/21

149 v w zw. z k. 97-98 akt PR Ds. (...).2021 Prokuratury Rejonowej w Radomsku

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

Postanowienie Sądu Rejonowego w Radomsku wydane w dniu 20.01.2022 roku w sprawie o sygn. akt II Kp 478/21

Dokument ten nie był kwestionowany przez żadną ze stron, wydany przez Sąd Rejonowy w Radomsku i potwierdzający ustalenia w nim zawarte, iż to M. B. w dniu 15 czerwca 2021 roku. zapoczątkował kłótnię sąsiedzką i jako pierwszy chwycił S. G. za ubranie w okolicach szyi.

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut pierwszy (1, połączony z zarzutem drugim) apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej W. B. (1) dotyczył mającego wpływ na treść zaskarżonego wyroku błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego wyroku, a polegającego na:

- przyjęciu, że oskarżona W. B. (1) około godziny 10.20 w miejscowości R. popychała i szarpała za ubranie oraz przytrzymywała S. G., podczas gdy pomiędzy oskarżoną a S. G. nie doszło w owym dniu do jakiegokolwiek kontaktu fizycznego, bowiem S. G. ok. godziny 09.20 co najmniej popychał M. B. a W. B. (1) zrobiła zdjęcia potwierdzające kontakt fizyczny S. G. z M. B.,

- przyjęciu, że oskarżona W. B. (1) około godziny 10.20 w miejscowości R. popychała i szarpała za ubranie oraz przytrzymywała S. G., podczas gdy pomiędzy oskarżoną a S. G. nie doszło w owym dniu do jakiegokolwiek kontaktu fizycznego, a sprawa zainicjowana przez S. G. i zarejestrowana pod sygnaturą akt II K 750/21 stanowi pomówienie i odwet za oskarżenie S. G. w sprawie II K 703/21.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie sądu okręgowego zasadność ocen i wniosków wyprowadzonych przez sąd I instancji z dowodów ujawnionych w toku przewodu sądowego odpowiada zasadom logicznego rozumowania oraz wskazaniom wiedzy i doświadczenia życiowego. Fakt ten nie pozwala na przyjęcie, iż w niniejszej sprawie sąd rejonowy przekroczył granice swobodnej oceny dowodów, a tym samym, dopuścił się błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego wyroku, mogącego mieć wpływ na jego treść przypisując oskarżonej dokonanie czynu wypełniającego dyspozycję art. 217§1 kk. Sąd rejonowy dokonał oceny wyjaśnień oskarżonej W. B. (1) i wskazał w jakiej części dał im wiarę, a w jakiej uznał za niewiarygodne i dlaczego. Dokonując ustaleń faktycznych sąd I instancji szczegółowo odniósł się także do zeznań przesłuchanych w sprawie świadków D. P., A. P., K. K., K. S., M. Ł., K. Ł. (1) i dokonał ich oceny. Między stronami W. B. (1) (i jej mężem) a oskarżycielem prywatnym S. G. jest spór sąsiedzki dotyczący wykonanej budowy budynku mieszkalnego przez S. G. w miejscowości R. gm. G. oraz aktualnej budowy ogrodzenia pomiędzy posesjami stron. Podnieść należy, że wersja wydarzeń podana w wyjaśnieniach oskarżonej W. B. (1) jest sprzeczna nie tylko z zeznaniami pokrzywdzonego S. G. i świadka D. P., ale także z zasadami logicznego rozumowania oraz wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Oskarżona w swoich wyjaśnieniach stwierdziła, że w dniu zdarzenia, gdy wyszła z mężem przed dom, nagle z sąsiedniej posesji wyszedł S. G. z synem swojej konkubiny, podeszli do M. B. i oskarżyciel prywatny bez żadnego powodu uderzył go, a drugi z mężczyzn popchnął M. B. , aż się przewrócił na prawy bok. W tym czasie oskarżona stała z boku i nawet nie dotknęła pokrzywdzonego. Trudno sobie wyobrazić takie zachowanie W. B. (1), która wiedząc, że jej mąż jest niepełnosprawny i widząc jak dwóch mężczyzn podchodzi do niego ( i do niej, gdyż stała obok), po czym bez żadnego powodu używają przemocy fizycznej wobec jej męża - nawet nie próbuje żadnego z nich odepchnąć, broniąc M. B.. Dodatkowo M. B. w wyniku upadku miał stracić przytomność, czyli musiałby leżeć w miejscu, którym się przewrócił. Podnieść należy, że pod tym kątem (zaistnienia przestępstwa art. 158§1kk) było prowadzone postępowanie w sprawie podejrzenia pobicia M. B. w dniu 15 czerwca 2021 roku w miejscowości G. przez S. G. poprzez uderzenie pokrzywdzonego ręką w lewy policzek twarzy i popchnięcie go, w wyniku czego M. B. stracił przytomność i doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, co spowodowało rozstrój jego zdrowia na okres poniżej siedmiu dni i na skutek tego czego pokrzywdzony został narażony na bezpośrednie niebezpieczeństwo wystąpienia skutku określonego w art. 157 §1 kk, tj. o czyn z art. 158 §1 kk. Postępowanie to zostało umorzone postanowieniem wydanym w dniu 19 sierpnia 2021 roku w sprawie sygn. akt RSD-385/21 Komendy Powiatowej Policji w R., zatwierdzonym przez prokuratora Prokuratury Rejonowej w Radomsku w dniu 23 sierpnia 2021 roku w sprawie o sygn. akt Pr. .Ds 1727.2021 - wobec stwierdzenia negatywnej przesłanki procesowej, z uwagi na brak znamion czynu zabronionego, to jest na podstawie art. 17 §1 pkt 2 kpk. Na wydane postanowienie M. B. złożył zażalenie. W dniu 20 stycznia 2022 roku Sąd Rejonowy w Radomsku rozpoznał zażalenie M. B. i utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy. Sam fakt wniesienia sprawy z oskarżenia prywatnego przez S. G. przeciwko W. B. (1) i M. B. o czyn z art. 217 §1 kk w związku ze zdarzeniem w dniu 15 czerwca 2021 roku nie może być odbierany jako tylko działanie odwetowe za zainicjowane przez M. B. postępowanie w sprawie z oskarżenia prywatnego przeciwko S. G. o czyn z art. 157§2 kk w z wz. z art. 217 kk w zw. z art. 11 §2 kk, które jest procedowane przed Sądem Rejonowym w Radomsku w sprawie o sygn. akt II K 703/21. Zdaniem sądu okręgowego dokonana ocena przez sąd I instancji wyjaśnień oskarżonej i zeznań przesłuchanych świadków pozostaje pod ochroną art. 7 kpk

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej o dokonania zarzuconego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut zawarty w punkcie pierwszym ( 1) apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej W. B. (1) nie zasługiwał na uwzględnienie, to brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonej. Sąd okręgowy nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

3.2.

Zarzut drugi (2) apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej W. B. (1) dotyczył mającej wpływ na treść zaskarżonego wyroku obrazy prawa procesowego , mianowicie art. 4 kpk i art. 7 kpk w zw. z art. 410 kpk, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie w sprawie, mianowicie dowolną i jednostronną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, sprzeniewierzającą się podstawowym zasadom postępowania karnego, tj. zasadzie obiektywizmu oraz swobodnej oceny dowodów, jak również pozostająca w sprzeczności z zasadami logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego ,a polegającą przede wszystkim na:

- uznaniu przez sąd, że oskarżona jedynie szarpała pokrzywdzonego za rękę podczas gdy w opisie zarzucanego oskarżonej czynu nie pada takie sformułowanie. Niezasadnie więc przypisane zostało oskarżonej popełnienie zarzucanego jej czynu;

- uznaniu przez sąd, że do zdarzenia doszło ok. godziny 10.20, podczas gdy o wskazanej godzinie pokrzywdzonemu M. B. była udzielana pomoc przez służby medyczne,

- ocenianiu zeznań świadka K. S.- konkubiny S. G. - jako szczegółowych, spójnych w zasadniczych szczegółach konsekwentnych i korespondujących z zeznaniami świadka S. G. w zakresie dotyczącym zachowania się oskarżonej wobec pokrzywdzonego, podczas gdy K. S. znajdowała się na terenie własnej posesji w odległości uniemożliwiającej jej swobodną obserwację miejsca zdarzenia (dom zasłaniał miejsce zajścia) polegającego na popchnięciu M. B. przez S. G.. Świadek K. S. odmiennie zeznawała w postępowaniu przygotowawczym oraz przed sądem myląc się w szczegółach. K. S. nie była w stanie doprecyzować jak miałoby dojść do złapania za palec pokrzywdzonego, który obie ręce miał zajęte bowiem trzymał w nich sznurek i narzędzia ogrodnicze, których nie upuścił na ziemię ani mu nie wypadły;

- wywiedzeniu z zeznań jedynego naocznego świadka zdarzenia z dnia 15 czerwca 2021 r. D. P., iż to że świadek nie widział kontaktu pomiędzy stronami tej sprawy nie oznacza, że tego kontaktu nie było.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut drugi (2) apelacji obrońcy oskarżonej W. B. (1) nie zasługuje na uwzględnienie. Aby skutecznie podnosić zarzut naruszenia wynikającej z art. 7 kpk zasady swobodnej oceny dowodów należałoby wykazać, czego obrońca oskarżonego nie zdołał uczynić, że ustalenia sądu meriti oraz ocena zgromadzonego w niniejszej sprawie istotnego materiału dowodowego z punktu widzenia postawionego oskarżonemu zarzutu nie została poprzedzona ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 kpk) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 §2 kpk), a nadto nie była wynikiem rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 kpk) oraz uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego uargumentowane w uzasadnieniu wyroku (art. 424§1pkt1 kpk) - zobacz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 1990 r., OSNKW 1991 r., nr 7-9, poz. 41 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 września 1998 r., Prok i Pr. 1999 r., nr 2 poz.6). Wbrew zarzutowi zawartemu w punkcie drugim apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej sąd I instancji dokonał oceny wyjaśnień oskarżonej i uzasadnił dlaczego nie dał im wiary w części, której W. B. (2) twierdziła, że w ogóle w dniu zdarzenia nie naruszyła nietykalności cielesnej S. G.. W tym miejscu podnieść należy, że wyjaśnienia W. B. (1), w których twierdziła, że w dniu zdarzenia S. G. razem z P. S. bez powodu zaatakowali jej męża na jego posesji, a ona stała obok i tylko się przyglądała oraz miała zajęte ręce, gdyż robiła zdjęcia z tego zdarzenia - zgodnie zasadami wynikającymi z treści art. 7 kpk zostały ocenione jako nie zasługujące na wiarę. Tego rodzaju zachowanie oskarżonej nie mogło mieć miejsca, gdyż nie zostawiłaby bez pomocy męża (inwalidę I grupy) w sytuacji gdy dwóch młodszych od niego, silniejszych i sprawniejszych fizycznie mężczyzn zaatakowało go bez powodu. W tym czasie jej mąż będąc uderzony przez S. G. i popchnięty przez drugiego napastnika miał upaść na prawy bok i stracić przytomność. Tymczasem stojący w pobliżu miejsca zdarzenia świadek D. P. stanowczo stwierdził, że M. B. nie upadł na ziemię i po zdarzeniu poszedł ,,o własnych siłach” do domu razem z żoną . Faktem jest, iż świadek D. P. zeznał, iż nie widział jak oskarżona szarpała oskarżyciela prywatnego, ale widział jak M. B. go szarpał i S. G. go odepchnął. Świadek ten w dniu zdarzenia kopał rów pod fundament ogrodzenia na posesji S. G. i był tą czynnością zajęty. Nie przyglądał się uważnie całemu zdarzeniu. Ponadto oczywiste jest, że nie chciał wtrącać się w spór sąsiedzki między małżeństwem B. a S. G.. Podnieść należy, że świadek ten, na którego zeznania powołuje się apelująca dokładnie opisał zachowanie W. B. (1) zanim doszło do tego zdarzenia i to ona zainicjowała kłótnię ze S. G. i w sposób agresywny zachowywała się wobec sąsiada, chcąc uniemożliwić mu wykonanie prac związanych z postawieniem ogrodzenia. Spór sąsiedzki, jak zwykle bywa w takich przypadkach dotyczy ustalenia granicy między działkami sąsiadów. W opisie przypisanego czynu oskarżonej sąd I instancji przyjął, że W. B. (1) szarpała i przytrzymywała pokrzywdzonego. W ustalonym stanie faktycznym sąd stwierdził, że szarpała go za rękę i sznurek, który trzymał w ręce. Tego rodzaju ustalenia nie są sprzeczne z opisem czynu przypisanego oskarżonej, gdyż doszło do szarpania, a także przytrzymywania oskarżyciela prywatnego podczas zaistniałego zdarzenia, gdyż szarpiąc za rękę oskarżona także przytrzymywała oskarżyciela prywatnego. Bezsporne jest w sprawie, że do zaistniałego zdarzenia doszło w dniu 15 czerwca 2021 roku w godzinach porannych, więc sformułowanie w opisie czynu przypisanego oskarżonej ,,około godziny 10:20” nie jest sprzeczne z ustaleniami sądu, gdyż bezsporne jest, że samo zdarzenie miało miejsce w dniu, który został wskazany w przypisanym oskarżonej czynie oraz w godzinach porannych. Bezsporne jest również, że o godzinie 12:12 M. B. był przyjęty w Szpitalu (...) w R. w Oddziale Ratunkowym z Izbą Przyjęć (k-37). Dokonując oceny zeznań świadka K. S. sąd I instancji dając im wiarę wbrew zarzutowi zawartemu w apelacji obrońcy oskarżonej nie naruszył zasady wynikającej z treści art. 7 kpk. K. S. konsekwentnie twierdziła w swoich zeznaniach, że stroną, która w dniu z darzenia wywołała konflikt byli małżonkowie B.. Tego rodzaju zeznania korespondują z zeznaniami D. P., K. Ł. (2) i S. G.. Ponadto już w pierwszych zeznaniach złożonych w KPP w R. w dniu 22 lipca 2021 roku świadek wskazała, że widziała jak oboje małżonkowie złapali w pewnym momencie S. G. za ubranie w okolicy klatki piersiowej oraz w okolicy jego palca. Jest rzeczą oczywistą, ze K. S. będąc w nieformalnym związku ze S. G. może próbować go bronić, składając zeznania tej treści. Faktem jest, że są rozbieżności w szczegółach w poszczególnych zeznaniach, co wiąże się z upływem czasu od zdarzenia, ale zeznania te są konsekwentne w zasadniczej części dotyczącej udziału oskarżonej w szarpaniu oskarżyciela prywatnego w dniu zdarzenia. Świadek D. P. widział K. S. w pobliżu miejsca zdarzenia , gdy byli tam jeszcze małżonkowie B., a zatem nie było tak , że stała w takim miejscu, że nie mogła widzieć tego zdarzenia. Podnieść należy, że zeznania K. S. w konfrontacji z wyjaśnieniami oskarżonej W. B. (1) trafnie zostały ocenione przez sąd I instancji jako zasługujące na wiarę. Obrońca oskarżonej w pisemnej skardze apelacyjnej wskazuje na zdjęcia dołączone do akt sprawy, które zrobiła podczas zaistniałego zdarzenia W. B. (1) jako dowód, iż nie dokonała ona przypisanego jej czynu przez sąd I instancji. Wówczas miała stać obok atakowanego męża i miała mieć ręce zajęte, gdyż robiła zdjęcia telefonem, a zatem nie mogła atakować oskarżyciela prywatnego. Gdyby przyjąć tę wersję wydarzeń, to logiczne wydaje się, że w załączonych do akt zdjęciach powinny być takie, na których widać jak S. G. z synem konkubiny atakują jej męża oraz najważniejsze zdjęcie, na którym powinno być widać leżącego na ziemi po zadanym uderzeniu nieprzytomnego M. B.. Takich zdjęć nie ma wśród dołączonych do akt sprawy. Ponadto z zeznań funkcjonariusza Policji interweniującego w tym dniu na miejscu zdarzenia K. K. wynika, że nie widział, aby M. B. miał jakieś zewnętrzne obrażenia ciała, a został zabrany karetką pogotowia do szpitala z uwagi na inne dolegliwości, co potwierdził również w swoich zeznaniach drugi z interweniujących funkcjonariuszy Policji świadek A. P.. Reasumując dokonana ocena przez sąd I instancji zebranego w sprawie materiału dowodowego pozostaje pod ochroną art. 7 kpk.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonej o dokonania zarzuconego jej czynu.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut zawarty w punkcie drugim (2) apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonej W. B. (1) nie zasługiwał na uwzględnienie, to brak było podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku w sposób postulowany przez obrońcę oskarżonej. Sąd okręgowy nie znalazł podstaw do uchylenia zaskarżonego wyroku z urzędu i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Sąd okręgowy zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że zasądzoną w punkcie 3 kwotę 1800 złotych na rzecz oskarżyciela prywatnego S. G. z tytułu poniesionych w sprawie wydatków obniżył do wysokości 1440 złotych.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd I instancji w punkcie 3 zaskarżonego wyroku zasądził od oskarżonej W. B. (1) kwotę 60 złotych opłaty na rzecz Skarbu Państwa oraz kwotę 1800 złotych na rzecz S. G. tytułem poniesionych przez niego wydatków w sprawie. Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego na rozprawie w dniu 09 sierpnia 2022 roku w głosach końcowych stron wnosił o zasądzenie od oskarżonej na rzecz oskarżyciela prywatnego kwoty 1500 złotych z tytułu kosztów zastępstwa procesowego. Jednocześnie z akt sprawy wynika, że S. G. wraz z wniesionym prywatnym aktem oskarżenia w przedmiotowej sprawie uiścił na rzecz Skarbu Państwa kwotę 300 złotych z tytułu zryczałtowanych wydatków postępowania prywatnoskargowego ( k-4). Sąd I instancji także z tytułu zwrotu wydatków zasądził na rzecz oskarżyciela prywatnego ww. kwotę. W tym miejscu podnieść należy, że zażalenie obrońcy oskarżonej wniesione w złożonej apelacji na punkt 3 zaskarżonego wyroku dotyczące zasądzonych kosztów sądowych od oskarżonej okazało się zasadne w takim stopniu, że sąd okręgowy zmienił rozstrzygnięcie zawarte w tym punkcie. Pełnomocnik oskarżyciela prywatnego był obecny na 6 terminach rozpraw (24.01. 2022 r., 09.02.2022 r., 04.04.2022 r. 23.05.2022 r.27.06.2022 r. 09.08.2022 r.). Zgodnie z §11 ust. 2 pkt 1 w zw. z §11 ust 7 i §17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokacie z dnia 22 października 2015 roku ( Dz. U z 2015 r poz. 1800) stawka minimalna związana z wynagrodzeniem pełnomocnika oskarżyciela prywatnego wynosi 1440 złotych ( 720 zł + 5x144 zł = 1440 zł). Sąd okręgowy rozpoznając zażalenie zawarte w apelacji obrońcy oskarżonej na punkt 3 zaskarżonego wyroku obniżył zasądzoną od oskarżonej na rzecz oskarżyciela prywatnego S. G. z tytułu zwrotu wydatków kwotę z 1800 złotych do wysokości 1440 złotych. Podnieść należy, że kwota 300 złotych wpłacona na rzecz Skarbu Państwa przez S. G. z tytułu zryczałtowanych wydatków związanych z postępowaniem prywatnoskargowym podlega zwrotowi oskarżycielowi prywatnemu na podstawie art. 622 kpk. Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego w wypadku umorzenia postępowania w sprawach prywatnoskargowych z powodu znikomego stopnia społecznej szkodliwości czynu nie ma zastosowania art. 632 pkt 1 KPK, lecz należy zasądzać od oskarżonego na rzecz oskarżyciela prywatnego poniesione przez niego koszty; do kosztów tych nie wlicza się jedynie uiszczonej przez oskarżyciela prywatnego zryczałtowanej równowartości wydatków, której zwrot zarządza prezes sądu w oparciu o art. 622 KPK (Wyrok Sądu Najwyższego Izba Karna z dnia 12 lutego 2021 r., I KK 74/20). Analogicznie należy postąpić w przedmiotowej sprawie, gdy postępowanie karne zostało warunkowo umorzone w stosunku do oskarżonej.

Jednocześnie podnieść należy, że brak było podstaw do zwolnienia oskarżonej od opłaty w symbolicznej kwocie 60 złotych na rzecz Skarbu Państwa, a od zwrotu kosztów zastępstwa prawnego na rzecz oskarżyciela prywatnego nie można zwolnić.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 3 wyroku sądu okręgowego.

Na podstawie art. 622 kpk sąd okręgowy nakazał zwrot od Skarbu Państwa na rzecz oskarżyciela prywatnego S. G. kwoty 300 złotych z tytułu uiszczonych zryczałtowanych wydatków postępowania prywatnoskargowego.

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

Punkt 4 wyroku sądu okręgowego

O kosztach sąd okręgowy orzekł na podstawie art. 634 kpk. Sąd okręgowy zasądził od oskarżonej W. B. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 złotych zgodnie z treścią art. 7 i 8 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (tj. Dz. U nr 49 poz.223 z późn. zm.). Sąd okręgowy zasądził od oskarżonej W. B. (1) na rzecz oskarżyciela prywatnego S. G. kwotę 1176 złotych z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za postępowanie odwoławcze zgodnie z §11 ust 2 pkt 4, ust 7 i §17 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku ( Dz. U z 2015 r. poz. 1800). W przedmiotowej sprawie pełnomocnik oskarżyciela prywatnego (zastępowany w ramach substytucji) brał udział w trzech rozprawach przed sądem II instancji, a zatem koszty związane z jego udziałem przy przyjęciu stawki minimalnej wynoszą 1176 złotych ( 840 zł + 2 x 168 zł =1176 zł). Nie ma podstaw prawnych do zwolnienia oskarżonej od ponoszenia kosztów związanych z udziałem pełnomocnika oskarżyciela prywatnego na rozprawie przed sądem II instancji w sytuacji, gdy apelacja wniesiona przez obrońcę oskarżonej od winy okazała się niezasadna.

.

7.  PODPIS

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Obrońca oskarżonej W. B. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Skarżone jest rozstrzygnięcie uznające oskarżoną za winną dokonania przypisanego jej czynu, a także wniesiono zażalenie na rozstrzygnięcie o zasądzonych kosztach procesu.

0.1.1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

0.1.1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

0.1.1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana