Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 571/22

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 marca 2023r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: sędzia Magdalena Łukaszewicz

Protokolant: sekretarz sądowy Agnieszka Zuzga

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 marca 2023 roku

sprawy z powództwa W. B.

przeciwko Towarzystwu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

o r z e k a:

I.  Oddala powództwo.

II.  Zasądza od powoda W. B. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) z siedzibą w W. kwotę 1817 zł (jeden tysiąc osiemset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu z odsetkami ustawowymi za opóźnienie za czas od dnia uprawomocnienia się wyroku do dnia zapłaty.

UZASADNIENIE

W. B. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą (...) W. B. z siedzibą w Ś. wytoczył powództwo przeciwko Towarzystwo (...) o zapłatę kwoty 5 010 złotych wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwoty 4960 złotych od dnia 18 października do dnia zapłaty oraz od kwoty 50 złotych od dnia 1 listopada 2022 roku do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 15 września 2022 roku doszło do zdarzenia w wyniku, którego uszkodzony został pojazd marki O. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność poszkodowanego K. S..

Szkoda została zgłoszona pozwanemu w dniu 15 września 2022 roku. Pozwany uznał swoją odpowiedzialność i wypłacił poszkodowanemu tytułem odszkodowania kwotę w wysokości 9 456,85 złotych.

W dniu 13 października 2022 roku pomiędzy poszkodowanym, a (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową zawarta została umowa przelewu wierzytelności, na mocy której nabyta została wierzytelność przysługująca poszkodowanemu wobec pozwanego.

Następnie w dniu 19 października 2022 roku umowa cesji wierzytelności zawarta pomiędzy (...) spółką z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową, a powodem.

Pismem z 25 października 2022 roku powód poinformował pozwanego o dokonanym przelewie przedkładając równocześnie kserokopie zawartych umów.

Powód wezwał pozwanego do dobrowolnej zapłaty kwoty tytułem dopłaty do odszkodowania stanowiącej różnicę pomiędzy faktyczną wysokością szkody a dotychczas wypłaconym odszkodowaniem oraz tytułem kosztów sporządzenia opinii technicznej, ewentualnie do wskazania propozycji ugodowego zakończenia sprawy.

Tytułem odszkodowania wypłacona została kwota w wysokości 9 456,85 złotych, podczas gdy faktyczna wysokość odszkodowania z tytułu uszkodzeń powstałych na pojeździe wynosi 14 896,05 złotych.

W ocenie powoda opinia techniczna pozwanego stanowiąca podstawę ustalenia wysokości odszkodowania zawiera wiele błędów, w konsekwencji czego kwota wypłacona tytułem odszkodowania nie czyni zadość kodeksowej zasadzie pełnej kompensacji szkody.

Nakazem zapłaty wydanym 15 listopada 2022 roku w sprawie I Nc 273/22 Sąd Rejonowy w Piszu zasądził na rzecz powoda całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania (k. 18).

Pozwany w terminie wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i jednocześnie wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu do sprzeciwu od nakazu zapłaty pozwany potwierdził, że uznał swoją odpowiedzialność co do zasady za zdarzenie opisane w pozwie i w związku z tym wypłacił poszkodowanemu kwotę 9 456,85 złotych tytułem odszkodowania za uszkodzenie wymienionego pojazdu. W ocenie pozwanego powyższa kwota była wystarczająca do przywrócenia pojazdu do stanu jak sprzed szkody.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 15 września 2022 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego został uszkodzony pojazd marki O. o numerze rejestracyjnym (...) stanowiący własność K. S..

Sprawca szkody objęty był ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych w Towarzystwie (...) z siedzibą w W..

(okoliczności bezsporne)

Towarzystwo (...) z siedziba w W. uznało swoją odpowiedzialność u decyzją z 11 października 2022 roku przyznało odszkodowanie na rzecz K. S. w kwocie 9 456,85 złotych.

Pojazd K. S. został naprawiony. Do naprawy pojazdu zostały użyte części nowe, oryginalne. Naprawa została przeprowadzona w wybranym przez poszkodowanego warsztacie. Koszt naprawy wyniósł około 9000 złotych. Kwota wypłacona przez ubezpieczyciela w całości pokryła szkodę.

(dowód: decyzja z 11.10.2022r. k. 7-7v, zeznania świadka K. S. e-protokół z 9.03.2023r. [[00:03:50], [00:05:05], [00:06:08], [00:06:27], p00:06:48], [00:06:58], [00:08:23], [00:09:20], [00:09:48], [00:10:12], [00:12:35], [00:14:20] k. 63-64)

W dniu 13 października 2022 roku K. S. zawarł umowę cesji wierzytelności z (...) z ograniczoną odpowiedzialnością spółką komandytową z siedzibą w P. na mocy której przelał wierzytelność związaną ze szkodą w pojeździe marki O. o numerze rejestracyjnym (...) mającą miejsce w dniu 15 września 2022 roku.

Następnie w dniu 19 października 2022 roku (...) z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa z siedzibą w P. zbyła przedmiotową wierzytelność na rzecz W. B. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą firmy (...).

(dowód: umowa cesji wierzytelności k. 8-8v, k. 9)

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

W świetle art. 34 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 ze zm.), odpowiedzialnością ubezpieczyciela co do zasady rządzą reguły dotyczące odpowiedzialności odszkodowawczej posiadacza pojazdu lub kierującego pojazdem, w tym ogólne przepisy o wynagrodzeniu szkody (zwłaszcza art. 361-363 k.c.), z tą jednak istotną różnicą, że w ramach odpowiedzialności z ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych wyłącznym sposobem naprawienia szkody jest odszkodowanie pieniężne.

Przywrócenie stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu wiąże się z reguły z koniecznością wymiany niektórych jego elementów, które uległy zniszczeniu. Ze względu na okoliczność, że niejednokrotnie części pojazdu, uszkodzonego w trakcie zdarzenia wyrządzającego szkodę, były eksploatowane już przez określony czas, dłuższy lub krótszy, powstaje kwestia, na czym ma polegać przywrócenie do stanu sprzed wyrządzenia szkody. W szczególności, czy przywrócenie do stanu poprzedniego uzasadnia użycie nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu.

Zagadnienie to było przedmiotem rozpoznania, na wniosek Rzecznika Ubezpieczonych, przez skład powiększony Sądu Najwyższego, który uchwałą z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie III CZP 80/11 rozstrzygnął, że zakład ubezpieczeń zobowiązany jest na żądanie poszkodowanego do wypłaty, w ramach odpowiedzialności z tytułu ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego, odszkodowania obejmującego celowe i ekonomicznie uzasadnione koszty nowych części i materiałów służących do naprawy uszkodzonego pojazdu. Jeżeli ubezpieczyciel wykaże, że prowadzi to do wzrostu wartości pojazdu, odszkodowanie może ulec obniżeniu o kwotę odpowiadającą temu wzrostowi.

W myśl art. 361 § 2 k.c., w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Szkoda jest rozumiana jako utratę lub zmniejszenie aktywów, bądź powstanie lub zwiększenie pasywów osoby poszkodowanej. Przy ustaleniu szkody stosuje się ogólne zasady prawa odszkodowawczego, choć odszkodowanie należne od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej zawsze wypłaca się w pieniądzu. Zasadą jest całkowita kompensata doznanego uszczerbku, wykluczone jest jednak nieuzasadnione wzbogacenie poszkodowanego. Stosownie do art. 361 § 1 k.c., zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (adekwatny związek przyczynowy). Normalny związek przyczynowy zachodzi wtedy, gdy w danym układzie stosunków i warunków oraz w zwyczajowym biegu rzeczy, bez zaistnienia szczególnych okoliczności, szkoda jest rezultatem typowym, w zwykłej kolejności rzeczy, a więc nie będącym rezultatem jakiegoś zupełnie wyjątkowego zbiegu okoliczności.

Kwestia odpowiedzialności pozwanego za szkodę powstałą w pojeździe marki S. o numerze rejestracyjnym (...) była bezsporna, podobnie jak zakres uszkodzeń powstałych w tym pojeździe na skutek zdarzenia z 15 września 2022 roku. Spór koncentrował się na ustaleniu kosztów naprawy przedmiotowego pojazdu i w konsekwencji na ustaleniu wysokości należnego powodowi odszkodowania.

Za w pełni wiarygodne Sąd uznał zeznania świadka K. S., który podał, iż przeprowadził naprawę uszkodzeń w pojeździe. Jednocześnie poszkodowany podał, że żądał użycia części oryginalnych, a wypłacona kwota odszkodowania w całości pokryła wyrządzoną szkodę.

Z przepisów kodeksu cywilnego oraz ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych wynika, że naprawienie szkody przez ubezpieczyciela może polegać tylko na zapłacie odpowiedniej sumy pieniężnej, nawet więc gdy poszkodowany wybiera naprawienie szkody przez przywrócenie do stanu poprzedniego, to świadczenie zakładu ubezpieczeń sprowadza się do wypłaty sumy pieniężnej.

Skoro ma ona jednak pełnić taką samą funkcję jak przywrócenie do stanu poprzedniego, to wysokość tego odszkodowania powinna pokryć wszystkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki niezbędne do przywrócenia stanu poprzedniego uszkodzonego pojazdu. Tym samym wysokość odszkodowania powinna być wyliczona w oparciu o koszt przywrócenia uszkodzonego pojazdu do stanu poprzedniego, a zatem sprzed wypadku przy uwzględnieniu części nowych.

W wyroku z dnia 11 czerwca 2003 r. (V CKN 308/01 niepublikowany) Sąd Najwyższy przyjął, że w przypadku uszkodzenia samochodu odszkodowanie obejmuje przede wszystkim kwotę pieniężną, konieczną do opłacenia jego naprawy lub przywrócenia do stanu sprzed wypadku. Osoba odpowiedzialna jest zobowiązana zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe i ekonomicznie uzasadnione wydatki poniesione w celu przywrócenia poprzedniego stanu samochodu, do których należą koszty nowych części i innych materiałów.

Górną granicę obowiązku naprawienia szkody w rozważanym przypadku wyznacza tylko faktyczny, rzeczywisty koszt naprawienia rzeczy, a nie hipotetyczny koszt jej naprawienia. Wynika to z zasady, że w wyniku naprawy szkody przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej nie może dojść do bezpodstawnego wzbogacenia kosztem pozwanego.

Mając na uwadze powyższe Sąd powództwo oddalił.

Sąd pominął wniosek dowodowy z opinii biegłego zgłoszony przez strony na podstawie art. 235 2 § 1 pkt 2 k.p.c. jako nieistotny dla rozstrzygnięcia sprawy. Podkreślić jeszcze raz należy, iż wysokość należnego odszkodowania jest rzeczywisty koszt naprawy. Zgodnie z twierdzeniami poszkodowanego całkowity koszt naprawy pojazdu wyniósł 9000 złotych. Należy zauważyć, że poszkodowany nie był związany z żadną ze stron i nie był zainteresowany konkretnym rozstrzygnięciem.

Sąd pominął wniosek dowodowy pozwanego o zwrócenie się warsztatu o dokumenty dotyczące naprawienia przedmiotowej szkody w pojeździe na podstawie art. 2352 § 1 pkt 2 k.p.c jako udowodniony zgodnie z twierdzeniem wnioskodawcy.

O kosztach procesu Sąd orzekł według norm przepisanych w oparciu o przepis § 2 pkt 2) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 265 z późn. zm.). i art. 98 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. W tym przypadku jest to kwota 1800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz kwota 17 zł tytułem zwrotu opłaty od udzielonego pełnomocnictwa.