Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2023r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący Sędzia Maciej Flinik

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2023 roku w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy J. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

w związku z odwołaniem J. B.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 5 grudnia 2022r. znak (...)

o podleganie ustawodawstwu

oddala odwołanie

Sędzia Maciej Flinik

Sygn. akt VI U 158/23

UZASADNIENIE

Odwołujący J. B. wniósł odwołanie od decyzji ZUS z dnia 5 grudnia 2022r. , którą odmówiono mu ponownego przyznania i przeliczenia emerytury. W uzasadnieniu zarzucił , iż zaskarżona decyzja narusza art. 24 a ust. 2 , 4 i 6 ustawy z dnia 7 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS . Prawo do renty ubezpieczonego ustało z dniem 30 listopada 2010 r. , stąd wbrew treści zaskarżonej decyzji i zgodnie z przepisem art. 24 a ustawy jego emerytura powinna być ponownie przeliczona i przyznana od 1 grudnia 2010r. , zgodnie z jego wnioskiem. Jednocześnie ubezpieczony spełnia przesłanki z ust. 4 art. 24 a ustawy - to jest że w przypadku wniosku osoby, której emeryturę przyznano z urzędu w latach 2009 – 2013 , emeryturę oblicza się zgodnie z art. 183.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie . W uzasadnieniu odnosząc się do zarzutów ubezpieczonego argumentował, że decyzją z dnia 25 czerwca 2010 r. przyznano ubezpieczonemu prawo do emerytury wcześniejszej i zawieszono jej wypłatę z uwagi na prawo do korzystniejszej renty z tytułu niezdolności do pracy. Emerytura została wyliczona zgodnie z art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS . Po ustaniu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy ( pobieranej od 2 grudnia 2009 r. ) od dnia 1 grudnia 2010 r. została podjęta wypłata emerytury obliczonej zgodnie z decyzją z dnia 25 czerwca 2010 r. Brak jest podstaw do ponownego przeliczenia świadczenia, ponieważ emeryturę przyznano i naliczono w sposób prawidłowy, a zawieszenie jej wypłaty było spowodowane prawem do korzystniejszej renty. Przepis art. 24 a, na który powołuje się ubezpieczony nie ma zastosowania w niniejszej sprawie , gdyż zgodnie z jego treścią emerytura jest przyznawana z urzędu na podstawie art. 24 a ubezpieczonemu , który spełnia przesłanki do nabycia prawa do emerytury na podstawie art. 24 to jest z powszechnego wieku emerytalnego , lecz nie złożył wniosku o to świadczenie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Stan faktyczny w sprawie okazał się bezsporny, a ubezpieczony J. B. nie podważył skutecznie zasadności organu rentowego . A to na nim jako kwestionującym przedmiotową decyzję ZUS spoczywał ciężar wykazania takich okoliczności, które poddawałyby w wątpliwość zasadność zaskarżonej decyzji . Zgodnie bowiem z treścią art. 6 kodeksu cywilnego ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, w myśl natomiast art. 232 k.p.c. ( będącego procesowym uzupełnieniem powyższej regulacji ) strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Powyższemu obowiązkowi strona powodowa nie sprostała. Jeszcze raz należy wskazać, iż decyzją z dnia 25 czerwca 2010 r. przyznano ubezpieczonemu prawo do emerytury wcześniejszej i zawieszono jej wypłatę z uwagi na prawo do korzystniejszej renty z tytułu niezdolności do pracy. Emerytura została wyliczona zgodnie z art. 183 ustawy o emeryturach i rentach z FUS . Po ustaniu prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy ( pobieranej od 2 grudnia 2009 r. i wypłacanej jako korzystniejszej ) od dnia 1 grudnia 2010 r. została podjęta wypłata emerytury obliczonej zgodnie z decyzją z dnia 25 czerwca 2010 r. W stosunku do ubezpieczonego nie może mieć zastosowania przywoływany przezeń przepis art. 24 a, albowiem emerytura jest przyznawana z urzędu na jego podstawie ubezpieczonemu , który spełnia przesłanki do nabycia emerytury na podstawie art. 24 tj z powszechnego wieku emerytalnego , lecz nie złożył wniosku o świadczenie. Na gruncie niniejszej sprawy po ustaniu prawa do renty ubezpieczony nie spełniał warunków dla przyznania mu emerytury z powszechnego wieku emerytalnego , zgodnie z art. 24 ustawy emerytalnej. Podjęto natomiast wypłatę ( zawieszonej wcześniej ) emerytury w obniżonym wieku emerytalnym.

W tym stanie rzeczy, Sąd Okręgowy uznając odwołanie za bezzasadne ( strona nie podważyła skutecznie zasadności zaskarżonej przez siebie decyzji ) na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji. Orzeczenie w oparciu o art. 148 ¹§ 1 k.p.c. wydane zostało na posiedzeniu niejawnym. Ubezpieczony w odwołaniu , a organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie nie wnosili o przeprowadzenie rozprawy i nie było to konieczne w świetle całokształtu przytoczonych twierdzeń i przeprowadzonych dowodów .

Sędzia Maciej Flinik