Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2023 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VIII Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący : sędzia Wojciech Wołoszyk

po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2023 r. w Bydgoszczy

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...)

przeciwko (...)w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 14 lipca 2022 r. , sygn. akt VIII GC 2977/19

1)  oddala apelację ;

2)  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 1.800 zł ( tysiąc osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt VIII Ga 244/22

UZASADNIENIE

Powód (...) prowadzący działalność gospodarczą pod firmą (...) w K. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) w W. kwoty 43.849,13 zł wraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu według norm przepisanych. Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 20 września 2019 r. w sprawie o sygn. akt VIII GNc 6146/19 Sąd Rejonowy w Bydgoszczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu. Sprzeciw od powyższego orzeczenia złożył pozwany, który wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, wedle norm przepisanych.

Sąd Rejonowy ustalił , iż bezsporne jest, iż w dniu 29 stycznia 2019 r. do pozwanego wpłynęło zgłoszenie szkody komunikacyjnej w miejscowości (...)z dnia 26 stycznia 2019 r. Zgodnie z tym zgłoszeniem kierująca samochodem marki (...)o numerze rejestracyjnym (...) W. W., wykonując manewr cofania i włączania się do ruchu poprzez wyjazd z posesji na drogę, nie zachowała należytej ostrożności i najechała na znajdujący się przed ogrodzeniem tej posesji samochód osobowy marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) należący do J. S. (1). Posiadacz samochodu marki (...)o numerze rejestracyjnym (...) T. P. korzystał w tym czasie z ochrony ubezpieczeniowej pozwanego z tytułu zawartej umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody wyrządzone ruchem tych pojazdów. Uszkodzenia ujawnione w narożnej przedniej lewej strefie samochodu osobowego marki (...)o numerze rejestracyjnym (...) obejmowały m. in. zderzak, wzmocnienie zderzaka, wsporniki, mocowanie zderzaka w części lewej, listwę czołową, kratę czołową i kratę przednią dolną lewą, lampę przeciwmgłową lewą, reflektory, błotnik przedni lewy i fartuch nadkola przedniego lewego. Opisane uszkodzenia wskazują na działanie wypadkowej impulsu siły niszczącej skierowanej ukośnie do osi wzdłużnej pojazdu i zwróconej ku części tylnej pojazdu. Uszkodzenia ujawnione w samochodzie osobowym marki (...) o numerze rejestracyjnym (...) obejmują natomiast przełamanie zderzaka tylnego w części czołowej między narożem lewym a osią wzdłużną pojazdu, które spowodowało wtórnie wyrwanie zderzaka z mocowania lewego. Trwale zdeformowana także została pokrywa przestrzeni bagażowej, gdzie wystąpiły liczne przełamania blachy, w tym krawędzi dolnej i w części centralnej pod szybą. Zakres i charakter uszkodzeń nadwozi obu samochodów jest odmienny. Wykluczyć należy, aby do opisanych uszkodzeń doszło przy unieruchomieniu lub w czasie ruchu samochodu marki (...) o numerze rejestracyjnym (...). Brak zgodności geometrycznej wyklucza także możliwość ich powstania w wyniku wzajemnego kontaktu kolizyjnego. Wskazuje na to brak istotnych uszkodzeń klosza reflektora lewego, istotnych deformacji przedniego naroża błotnika przedniego lewego i lewego naroża pokrywy komory silnika samochodu poszkodowanego.

Ustalenia faktyczne co do zakresu szkód w samochodzie marki(...) o numerze rejestracyjnym (...) oraz możliwości ich powstania w okolicznościach wskazanych przez powoda Sąd ustalił przede wszystkim na podstawie wydanej w sprawie pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, która w jasny, logiczny i zrozumiały dla osób nieposiadających wiadomości specjalnych sposób odpowiadała na postawione przez Sąd pytania dotyczące powyższych kwestii spornych. Konkluzje opinii potwierdzone zostały dodatkowo przez zeznania L. K.. Z uwagi na wnioski końcowe opinii Sąd nie dał natomiast wiary zeznaniom świadka W. W., J. S. (2) i T. P.. Z uwagi na stwierdzony przez biegłego zakres uszkodzeń obu samochodów i wskazany przez niego mechanizm ich powstania Sąd ocenił je jako złożone jedynie w celu przypisania pozwanemu odpowiedzialności za zaistniałą szkodę komunikacyjną.

Na podstawie art. 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. Sąd pominął dowód z opinii innego biegłego z dziedziny techniki samochodowej na okoliczności wskazane w piśmie procesowym powoda z dnia 16 lutego 2022 r. Sąd stoi bowiem na stanowisku, że samo niezadowolenie strony z niekorzystnej dlań opinii biegłego nie jest wystarczającą przesłanką uwzględnienia wniosku o przeprowadzenie dowodu z kolejnej opinii biegłych w sytuacji, gdy opinia biegłego jest tak kategoryczna i tak przekonywująca, że Sąd określoną okoliczność uznaje za wyjaśnioną. Specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się bowiem w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Wnioski środka dowodowego w postaci opinii biegłego mają być jasne, kategoryczne i przekonujące dla Sądu, jako bezstronnego arbitra w sprawie, dlatego gdy opinia biegłego czyni zadość tym wymogom, co pozwala uznać znaczące dla istoty sprawy okoliczności za wyjaśnione, to nie zachodzi potrzeba dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych. Tak też było w niniejszej sprawie. Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd nie uwzględnił zeznań świadka L. Z., albowiem w rzeczywistości nie posiadał on aktualnie żadnej wiedzy na temat przedmiotu sprawy.

Zakres odpowiedzialności ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej określony jest przez art. 822 § 1 k.c., zgodnie z którym przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony, przy czym uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może - stosownie do art. 822 § 4 k.c. - dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela. Przy ubezpieczeniu komunikacyjnym odpowiedzialności cywilnej jej zakres konkretyzuje art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, według którego z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Zgodnie natomiast z art. 35 wskazanej ustawy, ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej, wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Przepisy te nie regulują zakresu odpowiedzialności ubezpieczyciela w sposób samodzielny, ale odwołują się do odpowiedzialności posiadacza lub kierowcy pojazdu mechanicznego na podstawie przepisów prawa cywilnego, co wprost wynika z treści art. 34 ust. 1 wskazanej ustawy. Sprawca wypadku będący posiadaczem pojazdu ponosi zatem odpowiedzialność za szkodę na osobie wyrządzoną przez ruch pojazdu na podstawie art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 435 § 1 k.c., to jest na zasadzie ryzyka i jest to odpowiedzialność za sam skutek zdarzenia powodującego szkodę (art. 436 k.c.). Zgodnie zaś z art. 822 § 1 i 4 k.c., w ramach tej odpowiedzialności zobowiązanym do naprawienia szkody jest ubezpieczyciel, z którym zawarto umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej kierowców. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej (art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych).

Wskazać jednak należy, że zobowiązany do odszkodowania, a zatem również ubezpieczyciel, ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła (art. 361 § 1 k.c.). Przepis ten odnosi się do jednej z koniecznych przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej, jaką jest związek przyczynowy. Wypowiedziano w nim zasadę adekwatnej przyczynowości. Bez spełnienia warunku, iż między określonym zdarzeniem obciążającym (przypisanym przez przepis prawny) zobowiązanego do odszkodowania a powstałą szkodą istnieje związek przyczynowy, roszczenie odszkodowawcze nie powstanie. Z powyższą sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Biegły kategorycznie wykluczył bowiem możliwość powstania szkód w samochodzie marki (...) w sposób opisany w zgłoszeniu szkody z dnia 26 stycznia 2019 r. Oznacza to zatem brak wykazania przez powoda zgodnie z art. 6 k.c. istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy wskazanym zdarzeniem a ujawnionymi uszkodzeniami ww. samochodu. Skoro zatem do istnienia odpowiedzialności pozwanego konieczne było wykazanie winy sprawcy, szkody i związku przyczynowego między nimi, zaś wszystkie te przesłanki muszą powstać łącznie, brak jednej z nich wykluczał odpowiedzialność pozwanego, co skutkować musiało oddaleniem powództwa jako nieudowodnionego (pkt. I wyroku) na podstawie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 361 § 1 k.c. a contrario.

O kosztach procesu należnych pozwanemu (pkt. II wyroku) orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 k.p.c. i 99 k.p.c., zgodnie z którymi strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty procesu, czyli koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony. Na koszty te złożyły się w niniejszej sprawie wynagrodzenie pełnomocnika pozwanego będącego adwokatem w kwocie 3.600 zł, opłata od pełnomocnictwa procesowego w kwocie 17 zł oraz zaliczka na wynagrodzenie biegłego w kwocie 1.000 zł.

Apelację od powyższego wyroku złożył powód , zarzucając naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na jego wynik, mianowicie:

-

art. 227 k.p.c. w związku z art. 286 i 235 ^{( 2)} § 1 pkt 5 k.p.c. poprzez pominięcie wniosku dowodowego powoda z pisma procesowego z dnia 11 stycznia 2022 r. ponowionego pismem z dnia 16 lutego 2022 r. o dopuszczenie dowodu z pisemnej opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego pomimo że dowód ten wprost zmierzał do usunięcia rozbieżności pomiędzy opiniami biegłego R. J. (1) a opinią prywatną G. B. (1) (również pełniącego funkcję biegłego sądowego w tej dziedzinie wpisanego na listę SO w Bydgoszczy), która to ostatnia przedstawiała zgoła odmienne wnioski co do korelowania uszkodzeń pojazdów marki (...)oraz (...),

-

art. 233 § 1 kodeksu postępowania cywilnego poprzez zupełne pominięcie dowodu z dokumentu w postaci opinii prywatnej sporządzonej przez mgr inż. G. B. (1) dnia 11 stycznia 2022 r. i w konsekwencji błędne uznanie, że wnioski z opinii biegłego R. J. (1) są jasne, kategoryczne i przekonujące,

-

art. 233 § 1 kodeksu postępowania cywilnego poprzez błędne nieprzyznanie waloru wiarygodności zeznaniom świadków: W. W., J. S. (1) i T. P., zaś przyznanie tego waloru zeznaniom jedynie L. K., mimo że świadek ten nie posiadał żadnych informacji w zakresie powstania uszkodzeń pojazdów marki (...) i (...).

Powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez: zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kwoty 43.849,13 zł (czterdzieści trzy tysiące osiemset czterdzieści dziewięć złotych 13/100) wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia powództwa do dnia zapłaty, zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu wg norm przepisanych za postępowanie przed Sądem I instancji a także zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu także za II instancję wg norm przepisanych.

Pozwana wniosła o : oddalenie apelacji w całości a także o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kosztów procesu w postepowaniu apelacyjnym z uwzględnieniem wynagrodzenia adwokackiego wg norm przypisanych.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja powoda okazała się niezasadna.

Głównym zarzutem apelacyjnym było naruszenie art. 227 k.p.c. w związku z art. 286 i 235 ² § 1 pkt 5 k.p.c. poprzez pominięcie wniosku dowodowego powoda z pisma procesowego z dnia 11 stycznia 2022 r. ponowionego pismem z dnia 16 lutego 2022 r. o dopuszczenie dowodu z pisemnej opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej i ruchu drogowego. Zdaniem powoda dowód ten wprost zmierzał do usunięcia rozbieżności pomiędzy opiniami biegłego R. J. (1) a opinią prywatną G. B. (1) (również pełniącego funkcję biegłego sądowego w tej dziedzinie wpisanego na listę SO w Bydgoszczy), która to ostatnia przedstawiała zgoła odmienne wnioski co do korelowania uszkodzeń pojazdów marki A. oraz R.. Ponadto apelujący postawił zarzuty naruszenia art. 233 § 1 kpc.

Zarzut ten nie mógł się ostać. Jak przyjmuje się w orzecznictwie ( por. wyrok SA w Warszawie z dnia 9 czerwca 2022 r. , I ACa 849/21 ) oczywistym jest, że sąd nie jest związany opinią biegłych i ocenia ją także na podstawie art. 233 k.p.c. Jednakże swoistość tej oceny polega na tym, że nie chodzi tu o ocenę kwestii wiarygodności opinii jak przy dowodzie z zeznań świadka lecz o pozytywne lub negatywne uznanie wartości rozumowania zawartego w opinii i uzasadnienie dlaczego pogląd biegłych trafił lub nie do przekonania sądu. Zatem z jednej strony konieczna jest kontrola opinii z punktu widzenia zasad logicznego rozumowania i źródeł poznania, z drugiej stopień zaufania do wiedzy reprezentowanej przez biegłych, nie można bowiem nie podzielić opinii biegłych powołując się jedynie na wiadomości specjalne sądu bądź strony.

W tym kontekście opinia biegłego R. J. (1) posiadała wszelkie przymioty wiarygodności. Opinia ta została wydana po wszechstronnej analizie materiału dowodowego , została poparta szczegółową analizą geometryczną , biegły dołączył do niej zdjęcia oraz rysunki , wykorzystał do jej sporządzenia specjalistyczny program PC-Crash. Wnioski tej opinii są kategoryczne oraz należycie i logicznie umotywowane. Biegły wskazał w opinii , iż nawet przy przyjęciu , że pojazd poszkodowanego w chwili zdarzenia był w ruchu , do ujawnionych i udokumentowanych uszkodzeń nie mogło dojść w deklarowanych okolicznościach. Powód złożył zastrzeżenia do opinii z dnia 18 sierpnia 2021 r. , w związku z czym sąd I instancji dopuścił dowód z opinii uzupełniającej , w której biegły J. odniósł się do złożonych zastrzeżeń i zarzutów. W szczególności wskazał, iż zakres i charakter uszkodzeń pokrywy tylnej samochodu (...) jest niewspółmiernie rozległy w stosunku do zakresu i charakteru uszkodzeń elementów pojazdu marki (...). Wskazał także m. in. , iż uszkodzenia reflektora lewego samochodu(...)( czyli elementu o bardzo niskiej wytrzymałości ) były stosunkowo niewielkie , co także wskazuje , że brak było możliwości powstania uszkodzeń pokrywy bagażnika samochodu (...)w kontakcie z (...) ( w deklarowanych w sprawie okolicznościach ). Jak słusznie wskazał pozwany w odpowiedzi na apelację , biegły J. przeprowadził analizę możliwości zaistnienia zdarzenia w dwóch wersjach, jednej, przyjmującej poruszanie się pojazdu (...) oraz drugiej, zakładającej, że był już zaparkowany i w obydwu wypadkach wywnioskował, że do zdarzenia dojść nie mogło, bo nie zachodzi kluczowa dla przyjęcia możliwości powstania zdarzenia korelacja wzajemnych uszkodzeń pojazdów. Należy także wskazać , iż zarzuty powoda bazowały , jak się później okazało , na złożonej przez stronę powodową i sporządzonej na jej zlecenie prywatnej opinii G. B.. Te same zarzuty stały się podstawą wywiedzenia apelacji, odwołującej się w istocie do wywodów tejże opinii , do których odniósł się już biegły J. w opinii uzupełniającej.

Ugruntowany jest w orzecznictwie pogląd , iż opinie opracowane na zlecenie stron (stanowiące dokument prywatny w rozumieniu art. 253 k.p.c.) traktowane są jako element materiału procesowego wyrażający umotywowane stanowiska stron. Zawarta w takiej opinii argumentacja może stanowić jedynie podstawę dopuszczenia przez sąd orzekający dowodu z opinii biegłego. Nie można zatem przeciwstawiać opinii biegłego sądowego opinii pozasądowych, bowiem jedynie te pierwsze mają bowiem walor dowodu ( por. wyrok SA w Krakowie z 18 stycznia 2022 r. , I AGa 171/20 ). Nieuzasadniony w tym kontekście jest zarzut o rozbieżności pomiędzy opinią biegłego sądowego a opinią prywatną.

Słusznie zauważa przy tym jednak pozwany , iż biegły R. J. w swych opiniach posłużył się przede wszystkim analizą korelacji śladów i uszkodzeń (pkt. 6 opinii głównej), przy uwzględnieniu położenia pojazdów w przestrzeni (pkt. 7 opinii głównej) i względem siebie (pkt. 9 opinii głównej) oraz przy uwzględnieniu ich pozycji pokolizyjnej (pkt. 10 opinii głównej) i to te wszystkie elementy wraz z analizą geometryczną (pkt. 8 opinii głównej) stanowią dopiero podstawę do kategorycznego i jednoznacznego stwierdzenia przez biegłego, że wykluczona jest możliwość powstania uszkodzeń pojazdów w zadeklarowanych okolicznościach, przede wszystkim z uwagi na brak istotnych uszkodzeń (w tym pęknięć) klosza lewego reflektora pojazdu (...), brak istotnych deformacji przedniego naroża jego przedniego lewego błotnika oraz naroża jego pokrywy silnika (klapy). Poza tym, jak słusznie wywiódł pozwany w odpowiedzi na apelację , mimo wyjściowego zastrzeżenia biegłego R. J., że analiza geometryczna może być obarczona pewnym błędem, jednocześnie zauważył on, a co pominął G. B., że „a tutem tego zestawienia zdjęć jest niewątpliwie wzajemne nałożenie poszczególnych uszkodzeń”, a te już ujawniają ( str. 11 opinii ) , iż „ strefy najgłębszych deformacji nie odpowiadają sobie wzajemnie pod względem geometrycznym - strefa na pojeździe sprawcy lokuje się wyżej niż na pojeździe poszkodowanego i jest ona usytuowana ponad elementem charakteryzującym się najwyższą sztywnością jednostkową w tym obszarze pojazdu poszkodowanego, tj. nad wzmocnieniem zderzaka.”

Należy przy tym ponownie podkreślić , iż biegły R. J. w swej opinii uzupełniającej z dnia 7 grudnia 2021 r., odniósł się do zarzutów strony powodowej i jednoznacznie wskazał z jakich przyczyn są one niezasadne. Zarzuty te były praktycznie tożsame z treścią prywatnej opinii G. B. , na której de facto oparto główne zarzuty apelacji.

Samo niezadowolenie strony z opinii biegłego nie może stanowić wyłącznej podstawy do uwzględnienia wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego. Granicę obowiązku prowadzenia przez sąd postępowania dowodowego wyznacza ocena czy dostatecznie wyjaśniono sporne okoliczności sprawy, zaś okoliczność, iż opinia nie ma treści odpowiadającej stronie, nie stanowi wystarczającego uzasadnienia dla przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego. Przeciwne oznaczałoby, że każdorazowo należałoby powołać dowód z opinii innych, kolejnych biegłych w sytuacji gdy nie jest ona tożsama ze stanowiskiem którejś ze stron postępowania ( por. wyrok SA w Poznaniu z 1 czerwca 2022 r. , III AUa 721/21 ). W związku z powyższym słusznie sąd I instancji pominął wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii kolejnego biegłego jako zbędny i zmierzający jedynie do przedłużenia postępowania.

Dowód z opinii biegłego z uwagi na wymóg wiadomości specjalnych jest dowodem tego rodzaju, że nie może być zastąpiony inną czynnością dowodową np. zeznaniem świadka, gdyż świadek nie posiada odpowiednich wiadomości specjalnych, mających wpływ na rozstrzygnięcie sporu ( por. wyrok SA w Poznaniu z dnia 4 sierpnia 2022 r. , III AUa 29/21 ). Oczywistym w takiej sytuacji było uznanie przez Sąd zeznań świadków - uczestników zadeklarowanego zdarzenia za niewiarygodne. Gdyby wbrew uznanej za wiarygodną opinii biegłego sąd przyjął spowodowanie uszkodzeń pojazdu (...)w zadeklarowanych przez świadków okolicznościach, to właśnie wówczas naruszyłby wynikającą z art. 233 § 1 k.p.c. zasadę swobodnej oceny dowodów , pomijając wnioski wynikające z opinii biegłego , której nie można zastąpić innym dowodem.

Należy podkreślić , iż obie opinie biegłego R. J. zostały sporządzone rzetelnie i zgodnie ze wskazaniami wiedzy fachowej oraz prawidłowego rozumowania, a biegły do wszystkich zarzutów strony powodowej odniósł się w sposób merytoryczny. Sąd I instancji zatem prawidłowo przyjął , iż powód nie wykazał , zgodnie z art. 6 k.c. , istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy wskazanym zdarzeniem a ujawnionymi uszkodzeniami samochodu , co skutkowało oddaleniem powództwa jako nieudowodnionego.

W związku z powyższym apelację na podstawie art. 385 kpc oddalono jako niezasadną a o kosztach postępowania apelacyjnego ( w postaci kosztów zastępstwa procesowego pozwanego w postępowaniu apelacyjnym w wysokości 1.800 zł ) orzeczono zgodnie z art. 98 kpc , obciążając nimi powoda. O odsetkach od kosztów postępowania odwoławczego orzeczono zgodnie z art. 98 § 1 ¹ kpc.