Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 października 2012r

Sąd Rejonowy w Głogowie Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kujawińska

Ławnicy: -------------------------------

Protokolant: Ewelina Frątczak

w obecności ---- Prokuratora Prokuratury Rejonowej dla Wrocławia – Krzyki Zachód

po rozpoznaniu dnia 18 października 2012r sprawy:

A. S. (S.)

urodz. (...) w G.

syna M. i M. zd. W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 sierpnia 2010r we W. przy ul. (...) na terenie budowy Akademii Medycznej dokonał zaboru w celu przywłaszczenia samochodu marki M. (...) o nr rej. (...) o wartości 10.00 zł czym działał na szkodę S. K., przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Głogowie II Wydział Karny z dnia 5 marca 2004r. sygn. akt II K 56/04 na karę dwóch lat pozbawienia wolności za czyn z art. 280§1 kk, którą odbył w okresie od 25 września 2003r do 25 września 2003r. oraz 26 września 2003r do 26 września 2003r oraz od 12 września 2007r do 10 października 2008r.

tj. o p-stwo z art. 278§1 kk w zw. z art. 64§1 kk

I.  oskarżonego A. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku i za to na podstawie art. 278 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 33 § 2 i § 3 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i karę 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych grzywny przyjmując, że jedna stawka dzienna grzywny stanowi kwotę 10 (dziesięciu) złotych

II.  na podstawie art. 69§1 i 2 kk i art. 70§1 pkt 1 kk wykonanie wymierzonej oskarżonemu kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres 3 (trzech) lat próby,

III.  na podstawie art. 63§1 kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu okres jego zatrzymania od dnia 17 sierpnia 2010 roku do dnia 18 sierpnia 2010 roku ustalając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny,

IV.  na podstawie art. 624 kpk i art. 17 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych zwalnia oskarżonego od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych i nie wymierza mu opłaty.

Sygn. akt II K 1239/12

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

A. S. świadczył prace na rzecz przedsiębiorstwa (...) na podstawie umowy cywilnoprawnej. Do jego zadań należało wykonanie poprawek tynkarskich na terenie budowy (...) oczyszczalni ścieków. W trakcie wykonywania pracy mieszkał we W. w wynajmowanym mieszkaniu na ulicy (...). Mimo że nie posiadał uprawnień do kierowania samochodami mechanicznymi i nie miał zgody S. K. na kierowanie należącymi do niego samochodami, wielokrotnie pełnił dla innych pracowników funkcję kierowcy w czasie ich drogi z miejsca zamieszkania do miejsca pracy.

W dniu 13 sierpnia 2010 roku A. S., bez zgody S. K.wziął należący do niego samochód marki M. (...)o numerach rejestracyjnych (...)o wartości 10.000 złotych i pojechał nim do G.. A. S.wszedł w posiadanie przedmiotowego samochodu w ten sposób, że pracownikowi uprawnionemu do dysponowania tym samochodem, oświadczył, że ma zgodę S. K.na zabranie samochodu, podczas gdy faktycznie takiej zgody nie uzyskał. Następnego dnia S. K.skontaktował się telefonicznie z A. S., który poinformował go, że odstawi samochód na stację paliw (...)w G., czego jednak nie uczynił. S. K.ponownie skontaktował się telefonicznie z A. S., który oznajmił mu, że samochód jest zaparkowany na parkingu przy ul. (...)w G.. S. K.nie odnalazł poszukiwanego samochodu na terenie parkingu wskazanego przez A. S.. Kolejne próby kontaktu telefonicznego z A. S.skończyły się niepowodzeniem. A. S.nie miał zamiaru zwrócić przedmiotowego samochodu uprawnionemu właścicielowi.

W dniu 17 sierpnia 2010 roku A. S. został zatrzymany wraz z samochodem marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) przez funkcjonariuszy policji, którym przekazał kluczyki i dokumenty od tego samochodu.

Dowód:

- wyjaśnienia A. S., k.14-17, 88,

- zeznania S. K., k.23,

- zeznania K. K. k.3-6, 125v.,

- zeznania P. T., k.38,

Oskarżony A. S. ma obecnie 26 lat. Ma wykształcenie gimnazjalne. Zatrudniony jest w przedsiębiorstwie (...) za miesięcznym wynagrodzeniem 1500 złotych. Majątku znacznej wartości nie posiada. Jest kawalerem. Nie ma nikogo na utrzymaniu. Był uprzednio karany sądownie, między innymi za przestępstwo z art. 280 kk.

Zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk.

Dowód:

- wyjaśnienia A. S., k.14-17, 88,

- karta karna, k.40, 56, 79,

- odpis wyroku, k.49, 97-99,

Przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że zatrudniony był w firmie (...) u S. K.. Wykonywał pracę na terenie budowy we W.. Dodał, że w dniu 14 grudnia 2010 roku po ukończeniu pracy, samochodem marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) pojechał wraz z innym pracownikiem do G.. Zgodnie z poleceniem S. K., miał odstawić przedmiotowy samochód na stację paliw S. w G. i kluczyki zostawić na stacji w kasie. Zaznaczył, że nie odstawił samochodu, ponieważ zamierzał znaleźć szybę, którą wcześniej wybił w innym samochodzie należącym do S. K..

Dowód:

- wyjaśnienia A. S., k.14-17, 88,

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zgromadzonego w niniejszym postępowaniu materiału dowodowego wina oskarżonego A. S. i okoliczności popełnienia zarzucanego mu czynu nie budzą wątpliwości, a kwalifikacja prawna zaproponowana przez oskarżyciela publicznego nie budzi zastrzeżeń.

Ustalając stan faktyczny Sąd oprał się na osobowym materiale dowodowym w postaci zeznań pokrzywdzonego S. K., K. K. i P. T., a ponadto w części na wyjaśnieniach oskarżonego oraz na nieosobowym materiale dowodowym w postaci odpisów wyroków.

Za prawdziwe Sądu uznał zeznania pokrzywdzonego S. K.. S. K. zeznał, że nie wyraził oskarżonemu zgody na użytkowanie przez niego przedmiotowego samochodu, ponieważ wiedział, że nie posiada on uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi. Dodał, że oskarżony pojechał należącym do niego samochodem marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...) do G.. Zaznaczył, że próby odzyskania przedmiotowego samochody nie powiodły się, gdyż oskarżony najpierw zwodził go, podając nieprawdziwe informacje na temat miejsca pozostawienia samochodu, a następnie całkowicie zerwał z nim kontakt.

Zeznania pokrzywdzonego są logiczne, rzeczowe i dlatego zasługują na wiarę. Nadto, zostały one potwierdzone wyjaśnieniami oskarżonego w części, w której przyznał sie do popełniania zarzucanego mu czynu.

Dając wiarę wyżej ocenionym dowodom, Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w części, w której podał on, że miał zgodę S. K. na korzystanie z przedmiotowego samochodu. W ocenie Sądu, w tym zakresie wyjaśniania oskarżonego stanowią wyłącznie przyjętą przez niego dozwoloną linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej. Oskarżony nie miał uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi, przez co nie uzyskał zgody od S. K. na korzystanie z jego samochodów, a mimo to wielokrotnie kierował tymi samochodami w trakcie drogi z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Okoliczność ta została potwierdzona wiarygodnymi zeznaniami świadka P. T., który podał, że oskarżony był kierowcą rozwożącym pracowników z ich miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Również pokrzywdzony S. K. potwierdził, że widział jak oskarżony kieruje jego samochodem, jednakże natychmiast zareagował i kategorycznie zabronił mu kierować w przyszłości jego samochodami.

Zdaniem Sądu, nielogiczne są wyjaśniania oskarżonego, w których podał, że nie zwrócił pokrzywdzonemu samochodu, dlatego że nie udało mu się znaleźć szyby zamiennej, do samochodu należąco do pokrzywdzonego, w którym wcześniej wybił szybę. W ocenie Sądu, wyjaśniania oskarżonego nie stanowią żadnego racjonalnego uzasadnienia dla zaboru samochodu i stanowią jedynie przyjętą przez niego nieudolną linię obrony.

Poczynając ustalenia faktyczne, Sąd pominął zeznania M. S., albowiem nie mają one żadnego znaczenia prawnego dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy.

Reasumując, Sąd uznał oskarżonego A. S. za winnego zarzucanego mu czynu. Oskarżony swoim zachowaniem wypełnił ustawowe znamiona przestępstwa z art. 278 § 1 kk, ponieważ bez zgody właściciela zabrał w celu przywłaszczenia samochód marki M. (...) o numerach rejestracyjnych (...). Nadto Sąd ustalił, że oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego w Głogowie z dnia 5 marca 2004 r. sygn. akt II K 56/04 na karę dwóch lat pozbawienia wolności za czyn z art. 280 § 1 kk, którą odbył w okresie od 25 września 2003 r. do 25 września 2003 r. oraz 26 września 2003 r. do 26 września 2003 r. oraz od 12 września 2007 r. do 10 października 2008 r., to jest w warunkach powrotu do przestępstwa określonych w art. 64 § 1 kk.

Do okoliczności obciążających Sąd zaliczył wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu wynikający z naruszenia prawa własności i godzenie w mienie osoby trzeciej, nieliczenie się przez oskarżonego z podstawowymi zasadami porządku prawnego, podstępne działanie oskarżonego, wielokrotną uprzednią karalność i fakt popełnienia przypisanego mu czynu w warunkach powrotu do przestępstwa.

Jako okoliczność łagodzącą Sąd wziął pod uwagę szczere przyznanie się przez oskarżonego do winy.

Mają na uwadze powyższe okoliczności, Sąd wymierzył oskarżonemu karę 1 roku pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 i 3 kk karę 50 stawek dziennych grzywny przyjmując, że jedna stawka dzienna grzywny stanowi kwotę 10 złotych.

Wymierzając oskarżonemu karę grzywny Sąd wziął pod uwagę jego sytuację osobistą, rodzinną, majątkową i materialną. Oskarżony jest osobą młodą, nie ma nikogo na utrzymaniu, pracuje zarobkowo i osiąga stały dochód, co w ocenie Sądu umożliwi mu uiszczenie grzywny w określonej wysokości.

Nadto, Sąd doszedł do przekonania, że zachodzą warunki określone w art. 69 § 1 i 2 kk pozwalające na zawieszenie wykonania kary pozbawienia wolności orzeczonej w stosunku do oskarżonego, gdyż istnieją przesłanki przemawiające za przyjęciem pozytywnej prognozy kryminologicznej pozwalającej przypuszczać, że wymierzenie kary z warunkowym zawieszeniem wykonania spełni jej cel, w szczególności zapobiegnie powrotowi przez oskarżonego do przestępstwa.

Zdaniem Sądu, wymierzone oskarżonemu kary spełnią swoje cele w zakresie ich indywidualnego i społecznego oddziaływania, są współmierne do stopnia społecznej szkodliwości czynu i odpowiadają poczuciu sprawiedliwości.

Sąd, na podstawie art. 63 § 1 kk, zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres jego zatrzymania od dnia 17 sierpnia 2010 roku do dnia 18 sierpnia 2010 roku ustalając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm stawkom dziennym grzywny.

Orzeczenie o kosztach Sąd oparł na podstawie art. 624 kpk i art. 17 ust. 1 Ustawy o opłatach w sprawach karnych i zwolnił go od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych i nie wymierzył mu opłaty.