Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Stanisław Jabłoński

Sędziowie SSO Grzegorz Szepelak

SSR del. do SO Elżbieta Wylegalska (spr.)

Protokolant Justyna Gdula

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marka Janczyńskiego

po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2013 r.

sprawy S. M.

oskarżonego o przestępstwo z art. 178a§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Trzebnicy

z dnia 8 października 2012 r.sygn. akt II K 449/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt II jego części dyspozytywnej w ten sposób, że orzeka świadczenie pieniężne w kwocie 1500 (jednego tysiąca pięciuset) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe za postępowanie odwoławcze, w tym wymierza mu opłatę w kwocie 60 złotych za II instancję.

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 08 października 2012 roku Sąd Rejonowy w Trzebnicy w sprawie sygn. akt II K 449/12 uznał S. M. za winnego tego, iż w dniu 31 maja 2012 roku na drodze krajowej nr (...) pomiędzy miejscowościami B.-S. gm. Ż. jechał i kierował samochodem marki M. o nr rej. (...), znajdując się w stanie nietrzeźwości: I badanie- 0,54 mg/l – (1,13 promila), II badanie- 0,48 mg/l (1,0 promila) alkoholu w wydychanym powietrzu, tj. czynu z art. 178a § 1 k.k. i na podstawie art. 66 § 1 i 2 k.k. oraz art. 67 § 1 k.k. postępowanie karne wobec oskarżonego odnośnie w/w czynu warunkowo umorzył na okres 2 lat próby. Ponadto Sąd orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w kwocie 1.500 zł na rzecz Towarzystwa (...) przy Oddziale (...) Szpitala Miejskiego im. (...). J. w T., płatne w terminie trzech miesięcy od daty uprawomocnienia się niniejszego wyroku, a także zasądził od niego koszty postępowania i obciążył go opłatą.

Z wyrokiem tym w całości nie zgodził się oskarżyciel publiczny, zarzucając we wniesionej apelacji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku polegający na uznaniu, iż w stosunku do oskarżonego S. M. zachodzą warunki do zastosowania środka probacyjnego poprzez uznanie, że szkodliwość społeczna była nieznaczna i w konsekwencji warunkowe umorzenie postępowania, podczas gdy w świetle okoliczności sprawy warunki takie nie zachodzą. Apelujący zarzucił także obrazę art. 49 § 1 k.k. poprzez orzeczenie w pkt II wyroku świadczenia na rzecz Towarzystwa (...) przy Oddziale (...) Szpitala Miejskiego im. (...). J. w T., podczas gdy obowiązkiem Sądu w tym przypadku było orzec świadczenie na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżyciela publicznego jest zasadna jedynie częściowo.

W pierwszym rzędzie należy wskazać, iż zgodnie z treścią art. 49 § 1 k.k., środek karny w postaci świadczenia pieniężnego może zostać orzeczony wyłącznie na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Regulacja ta obowiązuje od stycznia 2012 roku i nie pozostawia Sądowi orzekającemu żadnej możliwości w zakresie wyboru beneficjentów świadczenia pieniężnego. Dlatego też za zasadny należało uznać zarzut Prokuratora zawarty w punkcie II apelacji i w tym zakresie Sąd Odwoławczy zobligowany był zmienić zaskarżony wyrok.

Odnośnie zarzutu błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, zdaniem Sądu Odwoławczego, zebrany w toku postępowania przygotowawczego i sądowego materiał dowodowy został przez Sąd I instancji oceniony prawidłowo i wszechstronnie, a jego całokształt daje wystarczające podstawy, by uznać oskarżonego za winnego popełnia czynu z art. 178a § 1 k.k. Sąd Okręgowy uznał ponadto, iż Sąd Rejonowy prawidłowo i zasadnie przyjął, iż w stosunku do oskarżonego S. M. zachodzą przesłanki do zastosowania dobrodziejstwa instytucji warunkowego umorzenia postępowania. W opinii Sądu Odwoławczego wymierzenie oskarżonemu kary nawet w najniższym wymiarze z warunkowym zawieszeniem jej wykonania byłoby w tym konkretnym wypadku zbyt surowe. Zgodzić trzeba się bowiem z argumentami zwartymi w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia, iż zaistnienie w/w warunków należało rozpatrywać w szerokiej perspektywie, obejmującej różne dziedziny życia oskarżonego, w tym również jego doświadczenie zawodowe i opinię w środowisku medycznym oraz podejmowaną przez niego regularnie działalność społeczną. W ocenie Sądu Odwoławczego społeczna szkodliwość czynu przypisanego oskarżonemu oraz stopień jego winy nie były znaczne, a biorąc pod uwagę jego właściwości i warunki osobiste, w tym przede wszystkim sposób życia przed i po popełnieniu przestępstwa oraz jego dotychczasową niekaralność, zasadnym było przyjęcie, że mimo warunkowo umorzonego postępowania będzie on przestrzegał porządku prawnego. Sąd Rejonowy niezwykle dokładnie i wyczerpująco wskazał, z jakich powodów przyjął w stosunku do S. M. pozytywną prognozę kryminologiczną. Za warunkowym umorzeniem postępowania przemawia niewątpliwie incydentalność czynu sprawcy, prowadzącego ustabilizowany tryb życia, będącego wieloletnim uczestnikiem ruchu drogowego, który nigdy wcześniej nie prowadził samochodu pod wpływem alkoholu. Oskarżony jest osobą dojrzałą, niezwykle cenioną w swoim środowisku zawodowym i rodzinnym, niekaraną i niewątpliwe samo prowadzenie postępowania karnego wobec niego i skierowanie aktu oskarżenia, jest dla niego dostatecznie skutecznym czynnikiem resocjalizacyjnym i dalsze postępowanie oraz stosowanie sankcji karnych jawi się zdaniem Sądu Okręgowego jako niecelowe.

Należy podkreślić, iż wyrok warunkowo umarzający postępowanie karne jest wyrokiem, który nie uwalnia sprawcy od odpowiedzialności, ale niejako stanowi on ze względu na wystąpienie okoliczności określonych przez prawo karne czasowe „zawieszenie” poniesienia przez oskarżonego faktycznej dolegliwości w postaci kary do chwili pozytywnego ukończenia okresu próby. Ponadto nie należy zapominać, iż warunkowe umorzenie postępowania karnego nie stanowi całkowitego odstąpienia od postępowania karnego, ponieważ istota warunkowego umorzenia polega na poddaniu sprawcy próbie, której niepomyślny przebieg skutkuje obligatoryjnym, bądź fakultatywnym podjęciem przez Sąd postępowania karnego.

Z treści apelacji można wysnuć wniosek, że Prokurator dopuszcza możliwość zastosowania wobec oskarżonego instytucji warunkowego umorzenia postępowania, ale wyłącznie przy równoczesnym orzeczeniu wobec niego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres roku. Sąd Odwoławczy nie podziela jednak tej opinii, w pełni aprobując ocenę i stanowisko wyrażone w tym zakresie przez Sąd I instancji. Nie bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że oskarżony miał zatrzymane prawo jazdy przez okres ponad ośmiu miesięcy, co w ocenie Sądu Odwoławczego stanowi dla niego wystarczającą dolegliwość, w szczególności jeśli weźmie się pod uwagę charakter wykonywanego przez S. M. zawodu, lokalizację placówek, w których jest zatrudniony lub w których prowadzi działalność charytatywną, a tym samym związaną z tym konieczność częstego przemieszczania się. Słusznie Sąd Rejonowy miał na uwadze, iż oskarżony prowadzi nie tylko aktywną działalność zawodową i naukową, ale także udziela się społecznie w Fundacji w O., a zatem w świetle powyższego oraz całokształtu okoliczności popełnienia czynu, orzeczenie tego rodzaju środka karnego byłoby rażąco surowe.

O kosztach sądowych postępowania odwoławczego orzeczono na podstawie art. 634 k.p.k. i art. 12 ustawy z dnia 23 czerwca 1974 roku o opłatach w sprawach karnych.